Dino Crisis الماس گم شده‌ی شینجی میکامی
پس از فرود آمدن یک گروه چهار نفره در جزیره‌ای متروکه، یکی از آنها دوربین خود را روشن کرد، ماسک خود را در آورد و پس از آن وارد کابوسی وحشتناک شد.
در حالی که اکثر همراهان او ناپدید شده بودند، رجینا پاهای لرزان خود را از روی جنازه‌ها عبور میداد. حسی که در آن لحظه وجود داشت به شکلی بود که بازیکنان احساس می‌کردند خودشان در آن جزیره حضور دارند. نبردی که با اولین دشمن خود انجام دادیم ساده نبود. برای کشتن او به بیش از 10 تیر کلت نیاز داشتیم. اگر فکر فرار به ذهنتان آمده است، خود را به راحتی طعمه‌ی آن موجود وحشتناک کرده‌اید. زمانی که پا به فرار بگذارید، آن موجود عجیب و غریب بالای سر شما می‌آید و به راحتی سلاخیتان می‌کند. بعضی از بازیکنان توانستند از این صحنه نجات پیدا کنند، اما در انتها از شدت ترس دست‌های آنها می‌لرزید. هدف سازندگان هم همین بود، ترساندن ما تا سر حد مرگ!
Dino Crisis در سال 1999 و یک سال پس از Resident Evil 2 منتشر شد. شینجی میکامی خالق رزیدنت ایول این بازی را متفاوت‌تر از بازی قبلی خود ساخته بود. در این بازی هیچ چیز با عقل جور در نمی‌آمد، شما در آزمایشگاه‌های علمی تخیلی قرار داشتید و دشمنان شما نیز موجوداتی با دندان‌های تیز بودند. در حالی که رزیدنت ایول شامل آزمایشگاه‌های علمی تخیلی می شد، داینو کرایسیس تکنولوژی آینده را با دشمنان باستانی تلفیق کرده بود. داینو کرایسیس یک بازی وحشتناک بود، خشونتی که در منوی بازی وجود داشت همانند چیزی که در رزیدنت ایول مشاهده کردیم بود. به جای گول زدن بازیکنان و وارد کردن شوک ناگهانی به آنها، تمرکز این بازی برای ترساندن مخاطب، ترس فراگیر و دائم بود.
Danger Events امضای اصلی این بازی برای محبوب شدن آن بود. صحنه های QTE که باعث مرگ پی در پی رجینا می‌شد، هیجان خاصی را به بازی وارد کرده بود. دشمنان شما در بازی زامبی‌های نابینا و بی‌عقل نبودند، دشمنان شما در این بازی موجوداتی باهوش و سریع بودند. این دایناسورها تنها وسیله‌ای برای شکار شما نبودند، زمانی که از میان دودها به چشمان این موجودات خیره می‌شدید، می توانستید خود انسان را در آنها ببینید. آنها شکارچیانی حرفه‌ای و بر خلاف زامبی‌ها غیر قابل پیش بینی بودند.
</a >در حالی که برای ساخت رزیدنت ایول از فیلم‌های گاتیک و ترسناک سینما الهام گرفته شده بود، داینو کرایسیس حس فیلم‌های تابستانی و علمی تخیلی را داشت. این حس را می‌توان در یکی از صحنه‌های بازی پیدا کرد، زمانی که Rick در یکی از اتاق‌های نگهبانی در حال هک کردن کدی بود، چراغ سبز رنگ کامپیوتر و تکان خوردن کلیدهای آن، وحشت خاصی را به بازی تزریق کرده بود. زمانی که هلی‌کوپتر رجینا در جزیره‌ای متروکه سقوط کرد، اکثر بازیکنان منتظر نبردی سخت و طاقت فرسا در جنگل بودند. اما در عوض وقایع بازی و ترس و وحشتی که بازیکنان انتظار آن را می‌کشیدند در آزمایشگاه‌های پر پیچ و خم بازی رخ میداد.
سری رزیدنت ایول به دلایل مختلفی شناخته شده است. کلاه جیل، تی شرت محبوب بری، گرد و خاک و قدیمی بودن عمارت Arklay و باغ‌هایی که با راه‌های پر پیچ و خم خود بازیکنان را سر در گم می‌کنند امضای سری رزیدنت ایول است. بر خلاف آن داینو کرایسیس دارای محیط‌های پیشرفته بود. در این بازی حتی اعضای فنی آزمایشگاه نیز در دستان خود اسلحه داشتند. با این حال تمرکز ویژه بر روی پازل در این بازی نیز وجود داشت. به جای پیدا کردن مدال‌های طلایی و لوح‌های سنگی، بازیکنان به دنبال وصل کردن فیوزها، به کار انداختن دوباره‌ی برق و خاموش و روشن کردن لیزر درها بودند. برای باز کردن اکثر درها از دیسک‌های دیجیتالی استفاده می‌شد. برای باز کردن این درها باید هم دیسک و کد را پیدا می‌کردیم و پس از آن به سراغ باز کردن در می‌رفتیم. اگرچه ایده‌ی باز کردن درها به وسیله‌ی فلاپی و سی دی رام قدیمی شده است، اما در آن زمان بازیکنان به جای استفاده از تلفن‌های هوشمند خود مجبور بودند از کاغذ و خودکار برای نوشتن راه حل استفاده کنند.
داینو کرایسیس دارای المان‌های خاص خود بود، اما مکانیزم‌های اصلی آن شبیه رزیدنت ایول بود. لحظه‌ی باز کردن درها، صفحه‌ی بارگذاری، دوربین بازی و صفحه‌ی مهمات، مدرکی بر این ادعا است. با این حال تمام این خصوصیات مثل Raccoon City حس ترس وحشت و اضطراب را به بازی اضافه کرده بود. اگر به این نکته عمیق‌تر نگاه کنیم، از این المان‌ها برای نبود منابع کافی برای ساخت انیمیشن‌های جدید استفاده نشده، بلکه از آنها برای اضافه کردن حس وحشت و اضطراب به بازی استفاده شده است. صداگذاری بازی هم یکی از خاطره انگیزترین ویژگی‌های بازی بود. صدای باز شدن درها، لیزرها و محیط اطراف، هیجانی را به بازی اضافه کرده بود که در این روزها کمتر می‌توان مثل آن را پیدا کرد.
</a >برخلاف Resident Evil که به یک مجموعه‌ی بزرگ، پیشرفته و دور شده از المان‌های سبک وحشت تبدیل شده است، Dino Crisis یک بازی فراموش شده به حساب می‌آید. یک سال پس از عرضه‌ی نسخه‌ی اول، ادامه‌ای برای این بازی عرضه شد که المان‌های اکشن آن بیشتر از نسخه‌ی قبلی شده بود. نسخه‌ی سوم این بازی که در انحصار ایکس باکس بود، این سری را تقریبا نابود کرد. این نسخه با نسخه‌ی اول و حتی دوم تفاوت‌های بسیار زیادی داشت و همین دلیل باعث فراموش شدن بازی شد. از آن زمان تغییرات بسیار زیادی در این ژانر به وجود آمده است، بازی‌های سبک وحشت از «Survival Horror» (ترس و بقا) به «Survival Action» (ترس و اکشن) تبدیل شده‌اند. رزیدنت ایول که در گذشته یک بازی Survival Horror بود، این روزها به یک بازی Survival Action تبدیل شده است و دیگر حس و حال نسخه‌های قدیمی را ندارد. شینجی میکامی خالق داینو کرایسیس که مدت زمان بسیار زیادی است از کپکام جدا شده، با The Evil Within در حال بازگشت به این سبک است. ممکن است این بازی به یکی دیگر از رزیدنت اویل و داینو کرایسیس‌های او تبدیل شود. شاید با این بازی، باری دیگر دایناسورها به زمین برگردند و باز هم ترس را به خانه‌ی ما بیاورند.
