تحلیل کنفرانس مطبوعاتی مایکروسافت در گیمزکام ۲۰۱۵

کنفرانس مایکروسافت و سونی در E3 2015 دو چیز کاملا متفاوت بود. اولی دنیایی از نظم و برنامه را در اجرایش داشت و دومی به شکلی دیوانه‌وار تریلرهایی بی‌نظیر از بازی‌هایش را بر روی نمایشگرها انداخته بود. هر گونه که به آن چه در E3 2015 گذشت نگاه کنیم، به سادگی می‌فهمیم هر دوی این شرکت‌ها با این که روش‌های مختلفی برای کارشان داشتند، موفق از این رقابت بیرون آمدند. از طرفی مایکروسافت با نمایش بی‌نقص خود بهترین نمایش خود را در چند سال اخیر نشانمان داده بود و از طرفی دیگر نیز سونی دوباره با آن همه تریلر جذاب طرفدارانش را دیوانه کرده بود. بعد از E3 مطمئن بودم که رقابت این دو کمپانی بزرگ بعد از این جذاب‌تر خواهد شد و وقتی گفته شد که سونی کنفرانس مطبوعاتی خود را از گیمزکام به پاریس گیم‌ویک( که تا به حال اسمش  را نشنیده بودم!) منتقل کرده است، دیگر شکی نداشتم که فاصله‌ی افتاده بین این دو رقیب در حال از بین رفتن است. قطعا مایکروسافت بعد از گیمزکام چند قدم به سونی نزدیک‌تر می‌شود و این تعقیب و گریز هیجان بیشتری خواهد گرفت.

بعد از دیدن تمرکز عجیب و غریب مایکروسافت بر کیفیت نمایش‌هایش درکنفرانس E3 2015، خود به خود از نمایش آن‌ها در گیمزکام نیز چنین انتظاری داشتم و تنها دلیلی که این نمایش راضیم نکرد این بود که با انتظاری بی‌خود به تماشای آن نشستم. یکی از دلایل این نوع فکرم این بود که می‌دانستم مایکروسافت برخی از انحصاری‌هایش را مخصوص این نمایش کنار گذاشته است و این در نگاه اول برایم خبر از برنامه‌ریزی بی‌نظیر مایکروسافت برای این نمایش داشت. بر خلاف تصورم، مایکروسافت این‌جا خود را بیش از اندازه به زحمت نینداخت و همان روش بزن‌بهادری (!) که می‌گوید پشت هم تریلر پخش کن را پیش گرفت. شاید بتوان با کمی اغماض، نمایش مایکروسافت در این گیمزکام را نسخه‌ای پایینتر از کنفرانس سونی در E3 2015 بر شمرد، زیرا سونی هم در E3 بیشتر در حال پرتاب تریلرها بر روی نمایشگر بود. ( البته با این تفاوت که نمایش‌های سونی در کنفرانس مطبوعاتی E3 طبیعتا سطح بالاتری از تریلرهای مایکروسافت در گیمزکام داشتند)

| دانلود ویدیو با کیفیت 720p

زمانی که کنفرانس مایکروسافت آغاز شد و فهمیدم قرار است با Quantum Break  آغاز شود، مطمئن بودم که این بار نمایشی سراسر هیجان را خواهم دید و این‌ دفعه دیگر به عمق دنیای گیم‌پلی بازی نفوذ خواهیم کرد. مایکروسافت یکی دو دقیقه‌ی اول را به نمایش سینماتیکی از بازی QB مشغول شد و بعد از آن، ویدیویی از گیم‌پلی بازی به نمایش در آمد. شاون اشمور را طرفداران فیلم‌های X-Men به راحتی می‌شناسند. از حق نگذریم اشمور از چهره‌ی خوبی برخوردار است و سازندگان QB او را به عنوان یکی از شخصیت‌های اصلی بازی در اختیار گرفته‌اند. در نمایش گیم‌پلی QB در گیمزکام، شاهد هنرنمایی او در بازی بودیم که در نوع خود جالب بود. QB اینبار چیزهای زیادی از اکشن بزن بهادر و کنترل پیچیده‌ی زمان نشان داد که البته هیجان‌انگیز و شوکه کننده‌ بود. کسانی که علاقه به کنترل زمان در بازی‌های ویدیویی دارند به طور حتم از QB خوششان می‌آید چرا که در این بازی بازیکن قادر است تا در ابعاد گوناگون المان‌های زمان و مکان را جابه جا کند. اکشن‌های بازی نسبت به نمایش‌های قبلی پخته‌تر و جا افتاده‌تر شده و حرکات شخصیت‌ها تا حد زیادی روان‌تر از قبل شده است. از طرفی، افکت‌های بازی تعامل اعجاب‌انگیزی با حرکت زمان دارد که چگونگی کارگردانی این صحنه‌ها حداقل مرا شگفت‌زده کرده است. مطمئنا تهیه‌ی هر صحنه‌ی بازی به خاطر تغییرات آن در دستکاری زمان، کاری بسیار پیچیده و هزینه‌بری است که انگار فقط سم لیک و مغز دیوانه‌اش از پسش برمی‌آید.

 دانلود ویدیو با رزولوشن 480p | دانلود ویدیو با رزولوشن HD 720p

از آن طرف بالاخره چشممان به جمال گیم‌پلی بازی Crackdown 3 افتاد. Crackdown یکی از بازی‌های انحصاری و یک جورایی می‌توان گفت اصلی کنسول ایکس‌باکس است که حالا برای اولین بار می‌خواهد پایش را به ایکس‌باکس وان باز کند. Crackdown 3 کاملا به ریشه‌هایش وفادار مانده و آنها را پله‌ها به سمت جلو برده است. یکی از ویژی‌های منحصربه فردی که حالا بازی در اختیار دارد، قدرت تخریب صد درصدی همه چیز در بازی است. نمایش گیم‌پلی بازی مخلوطی بود با صحبت با سازندگان و استودیوی سازنده که فرصت کمتری را برای تماشای دقیق روند بازی در اختیارمان می‌گذاشت، با این حال مشاهده توانایی تخریب یک برج و انداختن آن روی ساختمان‌های دیگر برای نابودی آن، حسابی حس و حال تخریب محیط بازی Red Faction را در من زنده کرد. نمایش Crackdown 3 ما را امیدوار کرد که این سری همچنان به پیشرفت خود ادامه می‌دهد و می‌توان انتظار یک بازی جهان باز دیوانه‌وار فانتزی خوش ساخت را برای ایکس‌باکس وان داشت.

 اولین گیم‌پلی از ساخته‌ی جدید Platinum Games یعنی scalebound هم بالاخره در کنفرانس مایکروسافت به نمایش در آمد. دنیای متفاوت، سبک جذاب، مبارزاتی تازه و همکاری با یک اژدها در مبارزات باعث شد چند دقیقه‌‌ای از کنفرانس، خوب( و نه عالی) سپری شود. نمایش این بازی نیز بدون شک خالی از اشکال نبود با این حال ترکیب این همه المان جذاب و اکشنی بی پروا، نوید یک بازی ارزشمند را از پلاتینوم گیمز می‌دهد.

پس از قسمت اول، نوبت به بخش‌های نرم‌افزاری رسید که ۷ دقیقه‌ای از کنفرانس را به خود اختصاص دهند. صحبت از قابلیت DVR بود که اجازه‌ی ضبط برنامه‌های تلویزیونی به دارندگان ایکس‌باکس وان را می‌دهد و مجددا تاکیدی برBackward compatibility صورت گرفت. تمام حرف‌ها به صحبت از ویندوز 10 و تغییراتی که آن در ایکس‌باکس وان می‌دهد، ختم شد. در این بین مایکروسافت از یک صفحه‌کلید به نام چت‌پد برای ایکس‌باکس وان رونمایی کرد که زیر کنترلر ایکس‌باکس وصل می‌شود. فرمول کارایی آن دقیقا مانند نمونه مشابهش در نسل قبل است که فکر نکنم بتوان آنقدر‌ها با آن به خوبی کار کرد.  این چند دقیقه‌ی کوتاه انصافا در جای خوبی دیده شد. این چند دقیقه، قطعا به درد آغاز نمی‌خورد و آمدنش در نزدیکی‌های پایان کار نیز قطعا خسته‌کننده بود اما این‌جا حکم یک تایم‌اوت خوب را داشت که کنفرانس به آن احساس نیاز می‌کرد. تا اینجای کار، نمایش بازی‌های انحصاری مایکروسافت را نمی‌توان در سطح خارق‌العاده توصیف کرد، اما آنقدری راضی کننده بود که تا حد زیادی همه را راضی نگه دارد. از طرفی به خوبی در این مورد احساس می‌شد که مایکروسافت سیر صعودی را در ایجاد المان‌های ویژه در بازی‌هایش دارد که این ثابت می‌کند ردموندی‌ها سعی دارند سلیقه‌های مختلف را راضی نگه دارند.

ID@XBOX دوباره به مانند همیشه سرحال و سر زنده از راه رسید و این روند صعودی که نسبتا تا پایان کنفرانس ادامه داشت را آغاز کرد. نمایش کارتونی کرم‌ها به تنهایی لبخند را بر لبانمان می‌نشاند. یک بازیباز بزرگ( خالق castlevania) را هم داشتیم که صحبت‌هایی در رابطه با پروژه‌ی تازه‌ی خود کرد و گفت که این بازی که BloodStained نام دارد اول از همه برای ایکس‌باکس وان عرضه می‌شود. این‌ها در کنار نمایش بازی‌های دیگر همه و همه در آن سطحی بودند که باید باشند و این موضوع به باقی کنفرانس امیدوارمان کرد. ID@XBOX برایمان بخشی بی‌اشکال را دست و پا کرده بود چرا که در آن از بازی‌های ساده مانند Sheltered گرفته تا بازیی بی‌نام و فوق‌العاده که در دنیایی پر از دایناسور جریان داشت، به چشم می‌خورد. تعادل و نظم حاضر در دقایقی که این بازی‌های مستقل بر روی نمایشگرها بودند خودش ویژگی فوق‌العاده‌ای محسوب می‌شد اما پایان کار این بخش که نمایشی از بازیی به نام We Happy Few بود، ارزش آن را به اوج خود رساند. We Happy Few با آن موسیقی خاص و جذابش و آن اتمسفر غریب و جالبش خیلی سریع بسیاری را جذب خود کرد.

پس از نمایش دوست‌داشتنی ID@XBOX که آن همه بازی خوش رنگ و لعاب و در یک کلمه زیبا را نشانمان داد، نوبت به زنگ تفریح دیگری رسید که باز هم ویندوز 10 نام داشت. نه این که بگویم صحبت از ویندوز 10 و قابلیت‌هایی که پس از آمدن آن به ایکس‌باکس وان به کنسول اضافه می‌شود چیز جذابی نیست، حرفم این است که کاربرد این بخش‌ها در این کنفرانس چیزی بیش از یک زنگ تفریح نیست. مگر پروژه مورفیوس سونی چیز بی‌ارزشی است؟ همه‌ی ما می‌دانیم که این دستگاه می‌تواند تجربه‌ی بازی در پلی‌استیشن 4 را یک دنیا تغییر دهد. اما در کنفرانسی مانند کنفرانس سونی در E3 2015 که از نمایش پشت هم و تند و سریع تعداد زیادی تریلر تشکیل شده بود و صحبت‌های اصلی پیرامون «خود بازی‌ها» شکل گرفت، چند دقیقه صحبت از این دستگاه چیزی بیش از یک زنگ تفریح برای متفاوت کردن جو نیست. حال صحبت از این قابلیت‌های جدید یا تاکید بر قابلیت‌هایی که قبلا آن‌ها را شناخته‌ایم و صحبت از تفاوت‌هایی ویندوز 10 روی تجربه‌ی کاربران از ایکس‌باکس وان به وجود می‌آورد نیز چیزی جز این نیست و نخواهد بود.

پس از پایان یافتن بخش قبل و کمی هم صحبت از Cobalt و Minecraft دیگر انتظار بخش‌های طوفانی کنفرانس را می‌کشیدیم. این انتظار در همان ثانیه‌های اول برآورده شد و نمایشی دیگر از Dark Souls III که این‌بار بخش‌هایی از گیم‌پلی را نیز در خود جای داده بود نشان داده شد. نمایش اتمسفر بازی، بخش‌هایی از گیم‌پلی و تصاویری از تاریکی بی‌پایان این دنیا در پایان سبب شد که صدای دست‌ها بلندتر از تمام طول کنفرانس تا به این جای کار به گوش رسد. پس از آن که سومین نسخه‌ی «ارواح تاریک» بخش سوم را کلید زد و همه‌ی طرفداران را مات و مبهوت خود کرد، نوبت به بازیی رسید که مدتی بود در سکوت به سر می‌برد. در ابتدای کار Homefront: The Revolution با یک تریلر سینمایی به یادمان آمد اما چیزی نگذشت که یک نمایش خوب و قابل قبول از گیم‌پلی بازی نیز دیدیم. به شخصه پس از تماشای این دو تریلر دوباره به این بازی امیدوار شدم و از همه‌چیز بیشتر آن شخصی‌سازی اسلحه که در گیم‌پلی بازی دیده می‌شد را دوست داشتم. نمایش این دو بازی قرار نبود ما را مایل به خرید ایکس‌باکس وان کند و حتی نمی‌توانست علاقه‌ی بیشتر ما به دنیای گیمینگ مایکروسافت را سبب شود، قرار بر این بود که بینندگانی که شاید حوصله‌ی برخی از آن‌ها سر رفته است دوباره سکوی نمایش را با دقت و هیجان نگاه کنند و نمایش این دو بازی دقیقا این خواسته‌ی مایکروسافت را برآورده کرد.

چیزی نگذشت که مایکروسافت دوباره کنفرانس را به سوی چیزهای انحصاری هل داد. نه این که از این‌جا به بعد کار فقط انحصاری‌های مایکروسافت به نمایش درآمد، منظورم این است که هر چه نمایش داده شد قطعا چیزی انحصاری برای ایکس‌باکس وان هم در نظر گرفته بود. ساده‌ترین چیز همان معرفی بازیکنانی بود که فقط در نسخه‌ی ایکس‌باکس وان و ایکس‌باکس 360 بازی FIFA 16 می‌توانید با آن‌ها در Ultimate Team بازی کنید. پس از آن که EََA با بیان این موضوع و پرداختن به ea access کارش را در دقایق کوتاهی به پایان رساند نوبت به بخش چند نفره HALO 5 رسید که دوباره و از ابتدا عاشقان را شیفته‌ی مایکروسافت کند. یکی از خوبی‌های این نمایش چیزی نبود جز این که از دو تیم حقیقی برای انجام مسابقه بهره گرفته شده بود و این موضوع به تریلر، جدا از جذابیتی که داشت یک نگاه حقیقی‌تر نیز بخشیده بود. سرعت دیوانه‌واری که در گیم‌پلی بازی به چشم می‌خورد، دقیقا همان چیزی بود که هر طرفداری می‌خواست و اکشن بدون ایست حاکم بر بازی هر شوتربازی را جذب می‌کرد. هیجانی که با این نمایش به کنفرانس آمد هنوز از بین نرفته بود که Just Cause 3 با جلوه‌های مریضی که از نابود کردن دنیا نشانمان داد آن را به اوج خود رساند و دیگر همگان را بر صندلی‌ها میخکوب کرد. خبر خوب برای مایکروسافتی‌ها این بود که Just Cause 2 هم برایشان قابل بازی خواهد بود.

نمودار رشد ارزش این کنفرانس در دقایق آخر با چنان شتابی حرکت صعودی خود را ادامه می‌داد که ما را از پایانی خوش برای مایکرو مطمئن کرده بود و چیزی نگذشت که Forza MotorSport 6 با گرافیک مجذوب‌کننده‌اش در سکوتی خالص جلوی چشمانمان آمد. فقط دیدن بازتاب نور بر روی کاپوت ماشین‌ها و نگاهی کوتاه به زمین خیس‌شده از باران بازی اشک از چشم هر ریسینگ دوستی جاری می‌کرد.

|

پس از نمایش‌ کوتاه اما بی‌نقص Forza دوباره مایکروسافت یک بازی چند پلتفرمی را نمایش داد. البته تیزر تریلر کوتاه Rainbow هیچ چیز تازه‌ای برای ارائه نداشت و به هیچ عنوان هم جذاب نبود اما چون پس از آن همه نمایش خارق‌العاده از راه رسید، دل کسی نشکست و کسی ناراحت نشد. تازه اگر فرضا کسی از این یک دقیقه اذیت شده بود، لارا سریعا از راه رسید که با دو تریلر عالی و جذاب چیزهای بیشتری نشانمان دهد. بدون هیچ شکی می‌گویم که نمایش Rise of The Tomb raider در این کنفرانس چیزی بسیار با ارزش‌تر از آن تریلر پخش شده در E3 2015 بود. این نمایش هم بخش‌های بیشتری از مبارزات و گیم‌پلی بازی نشانمان داد و هم با به تصویر کشیدن آن همه محیط مختلف موجود در گیم‌پلی بازی چشمانمان را نوازشی دوباره داد. نمایش لارا سرعت و شدت حرکت کنفرانس به سوی یک پایان خوب را آن‌قدر زیاد کرد که یک‌جورهایی می‌شود گفت مایکروسافت این آخر کاری سالن را منفجر کرد. مهمترین نکته‌ی رعایت شده در نمایش انحصاری‌هایی مانند HALO 5 و جدیدترین نسخه‌ی Tomb Raider این بود که این کمپانی از هر دوی این بازی‌های چیزهایی نمایش داده نشده را به تصویر کشید. در ابعادی بالاتر می‌توان گفت هنر مایکروسافت در ارائه‌ی دوباره‌ی این دو بازی در کنفرانس خود همین بود که از هیلو بخشی تا به حال دیده نشده را نشان داد و در دنیای لارا هم به بخش‌هایی کاملا تازه و گیم‌پلی‌هایی اغلب دیده‌نشده سر زد.

زمانی که کنفرانس به اوج زیبایی و قدرت خود رسیده بود دوباره نوبت به فیل اسپنسر بزرگ رسید تا با آمدن بر سکو پیام «هم‌اکنون بهترین زمان برای پیوستن به دنیای ایکس‌باکس است» را فریاد زند. پیامی که حالا در این پایان سراسر هیجانی و جذاب برای بسیاری خیلی راحت قبول می‌شد. این هم پایان کار نبود و مایکروسافت دقیقا به مانند کاری که سونی با آنچارتد 4 در E3 2014 کرد، Halo Wars 2 را با یک تیزر چند ثانیه‌ای در پایان کنفرانس معرفی کرد و به این قصه پایانی خوش‌تر از قبل بخشید.

مایکروسافت در گیمزکام ۲۰۱۵ نهایت استفاده‌ی ممکن از نبود سونی را کرد و رقابتش  با حریف را بسیار نزدیک‌تر از قبل نمود. ایکس‌باکس برای این کنفرانس اصلا چیزی به مانند برنامه‌ریزی فوق‌العاده‌ای که برای نمایشش در E3 2015  کرد نداشت و فقط از همان روش ساده‌ی پخش تریلرها پشت سر هم بهره برد. برگ برنده‌ی مایکرو در این نمایش این نبود که همه‌ی نمایش‌هایش خارق‌العاده بودند، بلکه این بود که می‌دانست چه چیز را کجا نمایش دهد. حال با این ۹۰ دقیقه‌‌ای که کم اشکال داشت اما بی‌اشکال به پایان رسید و بدون هیچ شکی کار سونی در نمایشگاه هفته گیم پاریس خیلی سخت‌تر از قبل شد، تازه سونی در نمایشگاهی کنفرانس دارد که حتی نصف گیمزکام هم شناخته شده نیست.

تهیه شده در زومجی

---