بررسی بازی Gears of War: Ultimate Edition

هنگامی که مایکروسافت نام تجاری سری Gears of War را از کمپانی اپیک خریداری کرد، کنسول‌های نسل هشتمی تازه جان گرفته بودند و نسل هفتم رفته رفته رو به فراموشی سپرده شد. با تصاحب نام بزرگ Gears of War، بدون شک همه می‌دانستیم که قرار است دیر یا زود با قسمت جدیدی از این مجموعه خونین رو به رو شویم. اما تا زمان معرفی و انتشار نسخه نسل جدید Gears of War، مایکروسافت و استودیو کوالیشن چه کاری می‌‌توانستند انجام دهند تا عطش معشوقین این بازی را شعله‌ور نگه دارند؟ برای این‌کار این نسخه ریمستر بود که در نسل هشتم کنسول‌ها بازار بسیار داغی دارد و وقتی بازی‌های عظیمی مانند Halo و Uncharted در آرواره‌های ریمسترها که تنها بوی پول می‌دهند قرار گرفته‌اند، Gears of War نیز بدون شک از این قاعده مستثنا نبود. اما خوب چیزی که در این میان وجود دارد، کیفیت ریمسترها است که حداقل برای پولی که دوباره برای یک بازی تکراری می‌دهیم، ارزش آن را چند برابر می‌کند. در ریمستر Gears of War: Ultimate Edition ما تنها شاهد نسخه اول این مجموعه هستیم؛ نسخه‌ای که ۹ سال پیش توانست غوغا به پا کند و بازی‌های تیراندازی را به مرحله جدیدی از پیشرفت برساند. تمرکز تنها روی یک نسخه از بازی به نظر کار بسیار درستی از مایکروسافت و استودیو کوالیشن بود تا وقت و هزینه زیادی را برای آن نگذارند و بتوانند ریمستری با کیفیت و در خور نام Gears of War به بازیکنان کنسول ایکس‌باکس وان و رایانه‌های شخصی ارایه دهند.

دانلود ویدیو با رزولوشن 320p | دانلود با رزولوشن HD720p

سری Gears of War داستانی مناسب با دنیا و شخصیت‌های خود دارد و این‌گونه نیست که با یک بازی تیراندازی بدون پی ریزی بنا شده باشد. زمین به طور کل از یاد رفته و انسان‌ها هیچ خاطره‌ای از آن ندارند و تنها مکان زندگی این مخلوقین سیاره سِرا «Sera» نام دارد. اما هرجا انسان‌ها باشند، جنگ نیز همراه با آن‌ها وجود دارد و دیری نگذشت که دو گروه CoG و UIR بر سر منابع به مبارزه پرداختند، مبارزه‌ای به مدت هفتاد سال که در نهایت این پیروزی از آن ارگان CoG بود. این پایان ماجرا نبود زیرا بعد از مدتی زندگی انسان‌ها کاملا دگرگون شد و در روزی که E-Day نام گرفت، موجوداتی از زیر زمین برخواستند که نتیجه استفاده از سلاح شیمیایی و لیزری بود. آن‌ها لوکاست نام داشتند و هدف آن‌ها تنها یک چیز بود؛ قتل عام انسان‌ها و ریشه کن کردن آن‌ها از سیاره Sera. لوکاست‌ها موجوداتی بسیار ترسناک، بی‌رحم و بسیار باهوش هستند و از شانس آن‌ها، این تنها ارگان CoG بود که در مقابل این موجودات ایستادگی می‌کند. ارگان CoG که بعد از جنگی طولانی یارای مقابله با آن‌ها را نداشت، مجبور شد تمامی زندانی‌ها را آزاد کند. در بین این زندانی‌ها شخصی به نام مارکوس فنیکس حضور داشت که به خاطر سرپیچی از وظایف خود به زندان منتقل شده بود و اعضای CoG به مدت چهار سال از حضور او در مقابل مبارزه با لوکاست‌ها محروم شده بودند. با بازگشت مارکوس، گروهی به نام دلتا دوباره قدرت خود را به دست آورد و باید برای از بین بردن ریشه لوکاست‌ها به انجام ماموریت می‌پرداختند؛ ماموریت‌هایی سخت، شلوغ و خونین. شما در نقش مارکوس فنیکس به ایفای نقش می‌پردازید و داستان درست بعد از رهایی او از زندان آغاز می‌شود. سال ۲۰۰۶ بود که کنسول‌های نسل هفتمی هنوز نفس‌های تازه‌ای می‌کشیدند و رقابتی شدید بین آن‌ها صورت نگرفته بود. نه خبر از ابر قدرت‌های کنسول سونی یعنی God of War و Uncharted بود و نه خبری از Halo پرطرفدار و خوش‌نام. اما در آن سال Gears of War منتشر شد، اثری متفاوت با الهام گیری از بازی‌های Resident Evil، Band of Brothers و Kill switch که توانست تمام نکات مثبت این بازی‌ها را در کنار هم جمع کند، به شکل بسیار خوبی ارتقا دهد و آن را به یک استاندارد اصولی تبدیل کند. یک بازی سوم شخص تیراندازی تر و تازه که اتمسفر تاریک، سنگین و خونین از امتیازات آن به شمار می‌رفت و به تنهایی توانست کنسول ایکس‌باکس 360 را با گرافیک متحیر کننده خود بالا بکشد. حال پس از ۹ سال و ارایه نسخه ریمستر و تجربه ما از Gears of War: Ultimate Edition، بسیار شوکه شدیم که این بازی همچنان دارای گیم‌پلی و اتمسفری جذاب است که ما را با چندین ساعت از بخش داستانی، محو خود کرد.

البته این موضوع غیر قابل انکار است که استودیو کوالیشن دستی به سر و روی گیم‌پلی نسخه ۲۰۰۶ این بازی کشیده و آن را کمی با قوانین گیم‌پلی بازی‌های ۲۰۱۵ هماهنگ کرده است. اولین نکته‌ای که متوجه آن شدیم نرم‌تر شدن حرکات شخصیت بازی است که آن حالت سنگین وزنی مارکوس فنیکس دیگر دیده نمی‌شود، البته خوشبختانه استودیو کوالیشن از این موضوع با خبر بود که سنگینی حرکات شخصیت‌های بازی یکی از عناصر مهم مجموعه Gears of War به شمار می‌رود و به همین دلیل سعی نکرده تا با فرز و چابک کردن کاراکترها، آن حس و حال اصلی این اثر را از بین ببرد. سبک‌تر شدن، در راه رفتن و دویدن آن‌ها نیست و همچنان سنگین بودن در انجام این حرکات دیده می‌شود، این موضوع تنها در سیستم کاور قابل مشاهده است و می‌توان خیلی زودتر و هوشمندانه‌تر پشت سنگرها پناه گرفت. استفاده از اسلحه‌ها آن طراوت خود را حفظ کرده‌اند. لنسر که یکی از نمادهای سری Gears of War به شمار می‌رود همچنان قدرت خود را با شلیک کردن به رخ می‌کشد و ارّه معروف آن نیز همچنان فواره گوشت و خون را به خوبی به نمایش می‌گذارد. گَنشر که شات‌گان دنیای Gears of War نام دارد، قدرت بالای خود در فواصل نزدیک را حفظ کرده و تنها کافی است تا در چند قدمی یک لوکاست به آن شلیک کنید و تنها چیزی که با آن رو به رو خواهید شد خورده تکه‌هایی باقی مانده از گوشت دشمن است. اسلحه‌های منفجره مانند بوم‌شات‌، کمان و نارنجک حس انفجار را به خوبی نشان می‌دهند زیرا هنگامی که توسط این اسلحه‌ها قصد نابودی دشمن به سرتان بزند و به استفاده از آن‌ها بپردازید، علاوه بر آتش و دود بسیار زیبایی که ایجاد می‌شود، شاهد پرتاب شدن خون و تکه‌های دشمن به هوا و اطراف خواهید بود. لانگ‌شات‌ نیز همان قدرت گذشته را در خود حفظ کرده و در هر فاصله‌ای هنگامی که به سر دشمن شلیک کنید، چیزی از آن باقی نخواهد ماند. دیگر نقاط قوت این بازی دشمنان مقابل انسان‌ها هستند که از تنوع خوبی برخوردارند. از اشکال مختلف لوکاست‌ها گرفته تا بروماک‌ها، کُرپس‌ها، ریورها، سیدرها و در نهایت یکی از به یاد ماندنی‌ترین باس‌های دنیای گیم یعنی ژنرال RAAM که درست ما را یاد شخصیت منفی محبوب Resident Evil یعنی Nemesis می‌اندازد. لحظه به لحظه مبارزات در Gears of War بسیار جذاب و چالش برانگیز است زیرا طراحی مراحل به قدری خوب کار شده که همیشه هیجان در بازی جاری مانده است. شاید در نگاه اول با معماری بسیار یکنواخت رو به رو شوید، اما انواع و اقسام مراحل در بازی تعبیه شده است. مبارزات معمولی که در قدم به قدم این اثر دیده می‌شوند، اما در بازی شاهد مراحلی مانند مبارزه با موجود بی رحمی به نام Berserker هستیم. موجودی که نمی‌بیند اما هر صدایی که از شما منعکس شود او متوجه خواهد شد و به سوی شما می‌دود و حتی اگر گوشه‌ای از بدن او به شما اصابت کند خواهید مرد. در مرحله‌ای دیگر در شب هنگام، باید در کنار هر منبع نوری که وجود دارد قرار بگیرید زیرا در آسمان شب موجوداتی به نام Kryll وجود دارند که منتظر هستند هر موجود زنده‌ای اعم از لوکاست‌ها و انسان‌ها در تاریکی قرار بگیرند، همین امر باعث می‌شود که به عنوان یک شام به چشم آن‌ها دیده شوید. همچنین مراحل زیر زمین و مبارزه با کُرپس نیز یکی از مراحل جذاب به شمار می‌رود و از همه این موارد مهم‌تر، مبارزه با ژنرال RAAM است که باید آن را حتما تجربه کنید؛ یک مبارزه‌ به یاد ماندنی روی قطار. اما اگر این مبارزه را ۹ سال پیش پشت سر گذاشتید، باید بگویم که همان حس و حال درست در این نسخه وجود دارد. لازم به ذکر است که حالت‌های سختی بازی کمی دست خوش تغییر شده‌اند و در حالت معمولی یا نرمال، بازی ساده به نظر می‌رسد، اما اگر خواهان چالش آتش و خون هستید، حالت هاردکور را انتخاب کنید تا به اصل گیم‌پلی این بازی پی ببرید.

همیشه یکی از بخش‌های جذاب سری Gears of War قسمت چند نفره آن است. در Gears of War: Ultimate Edition شاهد دو حالت جدید در بخش چند نفره بازی هستیم، حالت‌ Team Deathmatch و King of the Hill. در این دو حالت جدید بازیکنان به دو گروه مختلف تقسیم بندی می‌شوند و در حالت اول باید به کشتار یکدیگر بپردازند و امتیاز بالاتر کسب کنند و در حالت دوم باید از مکان‌های مشخص شده محافظت و از تصاحب آن توسط گروه دشمن جلوگیری کنند. همچنین دیگر بخش‌هایی مانند مبارزات دو به دو با گَنشر و حالتی به نام اعدام «Execution» وجود دارد که باید حریف را با ضربات نهایی مانند ارَه کردن و لِه کردن سر آن‌ها از بین ببرید تا امتیاز کسب کنید. استودیو کوالیشن برای بخش چند نفره ۲۰ نقشه از مجموعه Gears of War را برای این نسخه قرار داده تا تنوع آن بیش از پیش بالا برود. همچنین طراحی شخصیت‌های سه‌گانه بازی از جلمه آنیا، سامانتا، دیزی و غیره در کنار شخصیت‌های اصلی، این بخش را جذاب‌تر کرده‌اند. البته باید گفت که بهترین قسمت از جذابیت بخش چند نفره بازی مربوط به خشونت آن می‌شود. نصف کردن طرف با ارّه برقی لنسر، قطعه قطعه کردن دشمن با گنشر، سوزاندن با Hammer of Dawn و نشانه روی و از هم پاشیدن سر دشمن با اسنایپر از جمله مواردی است که همیشه در این بخش حضور دارند. اما چیزی که این بخش را بیش از پیش در Ultimate Edition خشن‌تر کرده، روانی و نرم‌تر شدن آن به لطف نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه است. بر خلاف بخش داستانی بازی، بخش چند نفره این ریمستر دارای نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه است که تفاوت عظیمی را در مبارزات به وجود آورده و باعث شده حرکات، عکس‌العمل‌ها و مبارزات سریع‌تر دنبال شود.

اما به بخش مهمی که Gears of War Ultimate Edition هدف خود قرار داده بود می‌رسیم: ارایه بازی با کیفیت بالاتر و نرمی بسیار بیشتر. همه چیز از قلب تپنده معروف این بازی شروع می‌شود و آن چیزی نیست جز موتور آنریل. Gears of War 4 برای نسل جدید از موتور گرافیکی آنریل انجین ۴ بهره می‌برد، اما Gears of War Ultimate Edition از کدهای موتور سابق خود یعنی آنریل انجین ۳ بهره می‌برد. طراحی این نسخه از ابتدا تا انتها سعی داشته تا به صحیح‌ترین شکل ممکن تجربه بصری ۹ سال قبل را به نسل جدید انتقال دهد. اولین لحظه که وارد فضای بازی شوید، بهبود‌ها و پیشرفت‌ها سریعا قابل مشاهده و قابل تشخیص خواهند بود. وضوح تصویر 720p در نسخه اصلی، جای خود را به رزولوشن کامل 1080pداده است و این امر در بخش تک نفره و چند نفره یکسان و ثابت است. استفاده از فیلتر anisotropic در بازی باعث شده تا سطوح بسیار تمیز به نظر برسند و در عین حال anti aliasing توانسته به خوبی از عهده FXAA بر آید. ترکیب FXAA و وضوح تصویر 1080p باعث شده تجربه به مراتب بهتری نسبت به نسخه ایکس‌باکس 360 به شما منتقل شود. سیستم نورپردازی بازی به شکل بسیار خوبی ارتقا یافته و بر خلاف نسخه قبل، منابع نوری قادر هستند ترکیب سایه‌های باورپذیر و پویا را ایجاد کنند. مثلا در طول بازی وقتی می‌بینید که جَک مشغول شکافتن یک درب فولادی می‌شود یا گوشه‌ای از یک خیابان، هلیکوپتری غرق در شعله‌های آتش است، ترکیب نور و سایه عمق بسیار زیادی به اطراف خود می‌دهند. سال ۲۰۰۶ به علت محدودیت‌های سخت‌افزاری بسیاری از نورپردازی‌ها و سایه‌های پویا از بازی حذف شده بودند، اما حال در Gears of War Ultimate این موارد به طور کامل بازگشته‌اند. حتی تیراندازی‌ها نیز حس زنده بودن را ایجاد می‌کنند و توجه زیادی به منابع نوری شلیک گلوله شده است، زیرا تیراندازی مخصوصا توسط اسلحه لنسر به راحتی باعث می‌شود دور تا دور آن به شکل باورپذیری روشن شود. بخش مهمی از عملکرد بازی را نرخ فریم بازی تشکیل می‌دهند و با توجه به بررسی‌های ما، متوجه شدیم که نرخ فریم به شکل بسیار عالی و خوبی بهبود داشته است. در نسخه ایکس‌باکس 360 ما شاهد پارگی‌های تصویر و افت فریم در اکثر نقاط بخش داستانی بازی بودیم، اما کنسول ایکس‌باکس وان توانسته نرخ ۳۰ فریم در ثانیه برای این بخش را به شکل بسیار ثابتی نگه دارد. اما بحث بخش چند نفره بازی کاملا جدا است زیرا این بخش نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه را به بازیکن ارایه می‌دهد که به شکل بسیار روان و سیال اجرا می‌شود و تجربه بسیار بهتری را در این بخش به نمایش گذاشته است. در نهایت باید گفت که این بازی درست همان راه نسخه اصلی خود را ادامه داده است و انیمیشن‌ها، کنترل بازی و حتی هوش مصنوعی همان چیزی هستند که دیده بودیم و تنها به گونه‌ای بهبود یافته‌اند که با قوانین سال ۲۰۱۵ صنعت گیم سازگار باشند، اما به راحتی می‌توان گفت که از نظر بصری، Gears of War Ultimate Edition پیشرفتی بسیار محسوس و قابل توجه داشته است. اما باید منتظر نسخه ویندوزی این بازی باشیم، زیرا قرار است همراه خود از قابلیت‌های دایرکت ایکس ۱۲ بهره ببرد که شامل وضوح بهتر، نرخ فریم روان‌تر و البته کیفیت تصویری بالاتر خواهد بود.

[alert variation="alert-warning"]برای تهیه بازی Gears of War: Ultimate Edition و همچنین محصولات مرتبط با Xbox 360، PS4 و Xbox One به فروشگاه اینترنتی پی سی ایکس باکس مراجعه کنید.[/alert]

زومجی چگونه یک بازی را بررسی میکند؟