بررسی بازی Sundered

معمولا برای معرفی یک بازی، سراغ آثار مشابه می‌رویم تا مخاطب بهتر بتواند سبک و سیاق بازی را بشناسد. اگر به دنبال چنین اطلاعاتی هستید، باید گفت که Sundered یک بازی اکشن / پلتفرمر دو بعدی شبیه به آثاری چون کسلوانیا است و به بازی Dead Cells هم که همین چند وقت پیش نگاهی به نسخه Early Access آن داشتیم، شباهت زیادی دارد. این بازی توسط استودیو تاندر لوتوس ساخته شده که پیش از این بازی Jotun را ساخته بود. اما از این بحث‌ها که بگذریم، دوست دارم بازی Sundered را به شیوه دیگری هم معرفی کنم؛ شیوه‌ای که بتواند اطلاعات کلی خوبی از کیفیت بازی به‌مان بدهد. احتمالا خیلی از شما، دوستانی دارید که در برخورد اول، حس خوبی نسبت به او نداشتید و به مرور زمان و عمیق‌تر شدن آشنایی‌تان، رابطه دوستی خوبی بین شما ایجاد شده است. Sundered دقیقا تمثیلی از چنین رابطه‌هایی است؛ Sundered بازی‌ای است که تحمل ساعات اولیه آن سخت و اعصاب‌خوردکن است ولی اگر بتوانید این ساعات را پشت سر بگذارید، قادر خواهید بود از ویژگی‌های مثبت بازی لذت ببرید. البته که بازی تا پایان هم یک سری نکات منفی و مشکلات دارد، اما به هر حال پس از افتتاحیه‌ی نه چندان خوب، در ریتم خوبی قرار می‌گیرد و تجربه به مراتب بهتری ارائه می‌کند. 

حال شاید این سوال برای‌تان پیش آمده باشد که چرا از صفاتی چون اعصاب خورد‌کن و عذاب‌آور برای ساعات اولیه بازی استفاده شد پس بهتر است بررسی بازی Sundered را با بررسی همین مشکل آغاز کنیم. به شخصه مشکلی با بازی‌های سخت ندارم و حتی برخی از این دست بازی‌ها، در بین آثار محبوبم هم قرار دارند. اما Sundered بازی سختی نیست یا حداقل بهتر است بگوییم در ساعت اولیه بازی سختی نیست بلکه یک بازی با درجه سختی غیرمعقول، غیرمنطقی و بی‌معنی است. این مشکل تا پایان بازی هم پا برجا است ولی در اوایل بازی و زمانی که هنوز کاراکتر ضعیفی هستید، بیش‌تر به چشم می‌آید و حتی پتانسیل این را دارد که بازی را به اثری غیرقابل بازی کردن تبدیل کند. شاید ذکر مثالی برای نشان دادن سختی بازی بهتر باشد. تصور کنید که در اوایل بازی در یکی از مناطق آن هستید که دور و بر‌تان هم پر از بوته‌های خار است که برخورد با آن‌ها درصد بسیار زیادی از زره و سلامتی شما را از بین می‌برد. حال در این بین ناگهان دشمنانی هم به سمت‌تان حمله‌ور می‌شوند که از نظر تعداد تمامی ندارند و از نظر قدرت هم برای کشتن هریک باید حداقل چند ضربه به‌شان وارد کنید. قضیه زمانی بد‌تر می‌شود که نه راه فراری از دست دشمنان دارید و نه حتی می‌توانید درست و حسابی جاخالی بدهید چرا که پرش به اینور و آنور هم به معنی خوردن به همان بوته‌های خار است. از آن بدتر اینکه این دشمنان با کشتن هم تمام نمی‌شوند. یعنی تمام می‌شوند اما نه به این زودی و در ۹۰ درصد مواقع آنقدر ظاهر شدن آن‌ها ادامه دارد که در نهایت منجر به مرگ شما شود! 

به همین دلیل هم مبارزه‌ها در ابتدای بازی، صرفا حکم گیر کردن در باتلاقی را دارند که هرچه قدر دست و پا بزنید، بیش‌تر در آن غرق خواهید شد و در نتیجه پس از گیر افتادن در آن، بهتر است مرگ خود را قبول کنید. تنها مزیتی که این مبارزه‌ها دارند، این است که هرچه بیش‌تر دشمن بکشید، Sundered به دست خواهید آورد و پس از مرگ قادر خواهید بود شخصیت خودتان را ارتقا بدهید تا شاید در مبارزه‌های بعدی شانس بیش‌تری برای زنده ماندن داشته باشید. به این درجه سختی آزاردهنده و غیرمنطقی، المان‌های پلتفرمینگ خشک و بد را هم اضافه کنید؛ المان‌هایی که باعث شده‌اند در اوایل بازی و تا زمانی که قلق پرش‌ها به‌خوبی به دست‌تان نیامده، حتی یک پرش ساده هم کار دشواری باشد چه برسد به پرش‌های پیچیده‌تری مثل پریدن از روی یک دیوار به سکوی بعدی و در نتیجه مخصوصا زمانی که چند دشمن هم شما را تعقیب می‌کنند، پرش درست از سکو‌ها کار بسیار سختی می‌شود.

پس تا به اینجا، از مشکلات بازی در اوایل آن شامل درجه سختی و مبارزه‌های بی‌منطق و همچنین سکو‌بازی‌های بدقلق و خشک گفتیم و شاید این تصور در شما ایجاد شود که Sundered بازی بسیار بدی است. اما خب اینچنین نیست و Sundered با وجود مشکلاتی که در ابتدا شدیدا به چشم می‌آیند و تا انتهای بازی هم با وجود کم‌رنگ‌تر شدن در آن وجود دارند، بازی خوبی است! دلیل این مساله هم این است که پس از گذشت ۴-۵ ساعت از آغاز بازی، شخصیت شما به مرور زمان قوی‌تر می‌شود و می‌توانید با استفاده از Shard‌ها، مهارت‌های وی در زمینه‌های مختلف را بهبود ببخشید. در نتیجه با اینکه دشمنان ضعیف‌تر و سکو‌بازی‌ها هم بهتر نمی‌شوند، اما هم خود شما و هم شخصیتی که کنترل می‌کنید قوی‌تر می‌شوید و در نتیجه در مبارزه‌ها عملکرد بهتری خواهید داشت و علاوه بر آن با سکو‌بازی‌ها هم به نوعی کنار خواهید آمد. از اینجا به بعد است که از بازی لذت خواهید برد و با اینکه باز هم مرگ و مردن بخشی جدایی ناپذیر از بازی است، اما این مرگ‌ها دیگر مثل اوایل اعصاب‌خورد‌کن نیستند و در عوض باعث می‌شوند تا با اشتیاق بیش‌تری سراغ تقویت کاراکتر‌تان رفته و آماده بازگشت دوباره شوید. مخصوصا که Sundered حالتی خطی ندارد و مثلا اگر یک بار در محیطی شکست خوردید، این بار می‌توانید مسیرتان را در مسیر دیگری ادامه بدهید و همین امر باعث شده تا برای پیش‌روی در بازی، مجبور به عبور از یک دشمن خاص نباشید. 

مساله دیگری که شما را به تجربه بازی ترغیب خواهد کرد، سیستم ارتقای غنی بازی است. با Shard‌هایی که در طول بازی و با کشتن دشمنان یا خراب کردن اشیا محیطی به دست می‌آورید، می‌توانید شخصیت‌تان را در زمینه‌های مختلفی مثل سلامتی، شانس، قدرت و موارد بسیار دیگر ارتقا دهید. سیستم ارتقا در بازی شبیه به درختی با شاخ و برگ‌های زیاد است که تصویر آن را در بالا می‌بینید و در کل این سیستم ارتقا آنقدر غنی است که همواره دوست داشته باشید Shard‌های بیش‌تری به دست آورده و برای ارتقای شخصیت‌تان اقدام کنید. از خود سیستم ارتقا مهم‌تر، این است که نتیجه این تغییرات را در بازی کاملا مشاهده می‌کنید. یعنی زمانی که مثلا قدرت‌تان را ارتقا دادید، کاملا این افزایش قدرت را در مبارزه‌ها خواهید دید و مثلا مینی باسی که کشتن وی تا چندی پیش غیرممکن بود، الان درجه سختی معقول‌تری دارد و می‌توانید با کمی تلاش وی را از بین ببرید. این مساله باعث می‌شود که از مردن‌ها و ضعف‌هایتان ناامیده نشوید. 

حال که به باس‌ها و مینی باس‌های بازی اشاره کردیم، بد نیست کمی در مورد این نوع دشمنان هم توضیح بدهیم. راستش را بخواهید، Sundered از حیث طراحی مراحل مشکلاتی دارد؛ مشکلاتی مثل الگوریتم حرکتی عجیب و غریب دشمنان که گاهی بدون آنکه به سمت‌تان بیایند صرفا در محیط به موانع برخورد می‌کنند یا باگ‌های دیگری مثل گیر کردن شخصیت اصلی به موانع که البته باعث نمی‌شود خلل چندانی به تجربه بازی وارد شود یا مجبور شوید بازی را دوباره بارگذاری کنید. اما فارغ از این مشکلات، سازندگان در زمینه طراحی باس‌ها و مینی باس‌ها سنگ تمام گذاشته‌اند. اصلا مبارزه با این نوع دشمنان در بازی آنقدر لذت‌بخش است که انگار مبارزه‌های این بخش توسط تیم دیگری جدا از تیمی که مبارزه‌های معمولی را طراحی کرده‌اند، خلق شده است. در طول گیم‌پلی طولانی بازی، با باس‌ها و مینی باس‌های مختلفی رو‌به‌رو خواهید شد که اولا از حیث بصری طراحی خیلی خوبی دارند و حس قوی بودن‌شان به‌خوبی منتقل می‌شود و ثانیا مبارزه با آن‌ها، دقیقا همان چیزی است که از یک بازی مترویدونیا انتظارش را دارید؛ یعنی یک مبارزه چالش برانگیز ولی منطقی که با تلاش و داشتن مهارت کافی، قادر به پشت سر گذاشتن آن هستید. 

در کل مبارزه با باس‌های بازی همان هیجانی را به مخاطب منتقل می‌کند که از یک بازی اینچنینی انتظار داریم و بارها در نمونه‌های دیگر این سبک طعم این لذت را چشیده‌ایم؛ لذتی که ناشی از زدن کلید کنترلر یا ماوس با سریع‌ترین سرعت ممکن و در آن واحد فرار کردن، دویدن و پرش به طرفین است تا از گزند آسیب دشمن در امان بمانیم. مبارزه با باس‌های بازی چنان هیجانی دارد که پس از کشتن آن‌ها، حس خواهید کرد که انگار در یک مسابقه بسیار مهم اول شده‌اید و لذتی تجربه خواهید کرد که برای چشیدن آن، باید شخصا بازی را تجربه کنید. همچنین بازی پس از کشتن باس‌ها با دست و دل بازی تمام تعداد زیادی Shard یا آیتم‌های باارزش هم به‌تان می‌دهد تا حسابی خستگی‌تان رفع شود. در مجموع با اینکه گیم‌پلی بازی مشکلاتی دارد، اما پس از گذشت مدتی که قلق آن به دست‌تان بیاید و شخصیت‌تان هم قوی‌تر شود، بازی به تجربه لذت‌بخش‌تری تبدیل می‌شود و مخصوصا مبارزه با باس‌ها می‌توانند حسابی طرفداران بازی‌های چالشی را سرگرم کنند. 

تا به اینجا اشاره‌ای به داستان بازی Sundered نداشتیم و دلیل این امر هم این است که در بازی، داستان به هیچ وجه عنصری کلیدی نیست. داستان Sundered مانند اکثر بازی‌های این سبک، در حد گیر افتادن شخصیت اصلی در یک محیط و تلاش برای فرار از آن‌جا است. البته که بازی فاقد داستان نیست و مثلا در برخی محیط‌های آن، اطلاعاتی از پیش‌زمینه این منطقه یا موجوداتش ارائه می‌شود اما در کل داستان یک المان خنثی در بازی است که نه بودنش نقطه قوتی برای آن محسوب می‌شود و نه سطحی بودنش یک نقطه ضعف. 

یکی از مواردی که سازندگان بازی Sundered پیش از عرضه مانور زیادی روی آن داشتند، محیط‌های طراحی‌شده با دست بود. اما راستش را بخواهید، این مساله از طرفی به نفع بازی شده و در عوض از طرفی هم به آن ضربه زده است. طراحی بازی با دست از این نظر به نفع بازی تمام شده که شاهد محیط‌های زیبایی در Sundered هستیم. محیط‌هایی که جزییات خیلی خوبی دارند و از نظر هنری، واقعا زیبا به نظر می‌رسند. علاوه بر این خود شخصیت اصلی یا باس‌ها هم به‌زیبایی طراحی شده‌اند و همان باس اول بازی که مردی نشسته روی صندلی است، نشان می‌دهد که سازندگان بازی چه طراحان خوبی هستند. اما مشکلی که این مساله برای بازی داشته، به این برمی‌گردد که طراحی با دست، کاری بس زمان‌بر است و در نتیجه شاهد تنوع خیلی زیادی در بازی نیستیم. البته سازندگان طراحی محیط با دست را طراحی‌های تصادفی ترکیب کرده‌اند و هر بار شاهد تغییراتی در محیط هستیم اما همین هم باعث نمی‌شود که تنوع آنطور که باید و شاید در بازی وجود داشته باشد. به همین دلیل هم پس از اینکه زمان زیادی را در یک منطقه سپری کنید، از ظاهر یکنواخت آن زده خواهید شد. اما در کل بازی از نظر هنری زیبا است و اگر کمی تنوع بیش‌تری را هم در زمینه طراحی محیط یا دشمنان شاهد بودیم، قطعا می‌توانست زیباتر هم باشد. 

عامل دیگری که در بازی‌ای مثل Sundered می‌تواند بسیار مهم باشد، موسیقی و صداگذاری است. پیش‌تر اشاره کردیم که داستان المانی خنثی در بازی است و این در مورد موسیقی‌ها هم صدق می‌کند. موسیقی‌های بازی نه آنقدری بد هستند که بتوان آن را یک نقطه ضعف دانست و نه آنقدر خوب هستند که از شنیدن‌شان لذت ببرید. با این حال صداگذاری‌های بازی شرایط خوبی دارند و صدای حاصل از برخورد شمشیر‌تان به دشمن یا اشیا محیطی یا صدای فردی که داستان بازی را روایت می‌کند، کیفیت خوبی دارند. 

در مجموع، Sundered را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد؛ بخش اول بازی که نزدیک به ۴-۵ ساعت طول می‌کشد، جایی است که در آن چندین و چند بار خواهید مرد، از سکو‌بازی‌های خشک عذاب خواهید کشید و در کل حسابی اعصاب‌تان خورد خواهد شد. اما بخش دوم بازی جایی است که کمی قوی‌تر می‌شوید، به سکو‌بازی‌های خشک و بدقلق عادت می‌کنید و تازه از این‌جا است که می‌توانید لذت بیش‌تری ار بازی کردن ببرید و مخصوصا با باس‌های بازی، توانایی‌های گیمری خودتان را حسابی به چالش بکشید. پس اگر فرد صبوری هستید و می‌توانید افتتاحیه بازی را تحمل کنید، Sundered بازی‌ای است که می‌تواند برای مدتی نزدیک به ۱۰ تا ۱۵ ساعت حسابی روی پی‌سی یا پلی‌استیشن 4 سرگرم‌تان کند.