بررسی بازی Papers, Please
با خیزش دوباره سیمرغ بازیهای مستقل از اواسط دوران کنسولهای نسل هفتم، توسعهدهندگان با جرأتی بیشتر و بدون نگرانی از شکست محصولات خود به خلق بازیهایی زیبا با ویژگیهای گیمپلی مثالزدنی روی آوردند. ظهور استعداد بازیسازان خلاق در کالبد بازیهایی نظیر Mincraft ،Limbo ،Braid یا World of Gooباعث شد تا دنیای پر رونق صنعت گیم باری دیگر پوست انداخته و به خلق محصولاتی کوچک اما عمیق و پر محتوا روی بیاورد. بازیهای مستقل در حالی که در ابتدا ذهن را به سمت ساختههایی کم جان سوق میدادند، امروزه به یکی از مراجع ایدهپردازی تبدیل شده تا با الهام از کوچکترین رخدادهای روزمره، گیمپلی چندین ساعته را به منصه ظهور بگذارند، صنعتی که هرچند آثارِ پر سر و صدایش به عنصری جدا نشدنی تبدیل شدهاند اما با وجود محصولاتی از سازندگانی با استعداد، جانی تازه به خود گرفته است. بله، در حالی که رقابتی برای افزایش گرافیک در میان شرکتهای بزرگ در گرفته بود، اکنون شاهد خیزش محصولات پیکسلی با حال و هوای کنسول آتاری و میکرو هستیم، ظاهرا در کنار سازندگان، این بازیکنان هستند که خسته از تصاویر پر زرق و برق به دنبال ساعتی آرامش در متنهای تایپ شده برروی نمایشگر میگردند.
یکی از این سازندگان لوکاس پوپ (Lucas Pope) نام دارد که در سال ۲۰۱۴ موفق شد تا با انتشار Papers, Please، یک بازی پیکسلی و رترو در رقابتی با محصولاتی مانند Forza Motorsport 5و Civilization V، قلب منتقدین را برای کسب جایزه بهترین بازی شبیهسازی و استراتژی بفتا فتح کند. البته لوکاس پوپ همواره به بازیهای پیکسلی علاقمند بوده است. این بازیساز جوان هرچند در گذشته نیز در تیم توسعه Unchartedحضور داشته اما بیشتر بخاطر بازیهای عجیبی مانند Republia Times شناخته میشود. با وجود ساخت چند بازی مستقل، لوکاس برای نخستین بار در سال ۲۰۱۳ با بازی Papers, Please بر سر زبانها افتاد. یک بازی پیکسلی که در آرستوتزکا، حکومتی دیوانسالار و دارای تشابهاتی با شوروی سابق روایت میشود تا با یک بازرس گذرنامه برای بررسی مدارک مهاجرین به نقطه صفر مرزی سفر کنیم.
به دنبال پایان جنگی طولانی میان آرستوتزکا و سایر ملل از جمله کولچیا، گذرگاه گریستین (Grestin) با توافق دو کشور بازگشایی میشود. گریستین، منطقه مورد منازعه میان دو کشور، اکنون به دو نیمه غربی و شرقی تقسیم شده و تا قبل از تاریخ ۲۳ نوامبر ۱۹۸۲، هیچ یک از اتباع خارجی اجازه عبور از این گذرگاه را برای ورود به خاک آرستوتزکا ندارند. با این حال دو کشور تصمیم میگیرند تا خصومت را کنار گذاشته و راه را برای عبور اتباع خارجی میان کشورها بازگشایی کنند. این رخداد باعث میشود تا صفها طولانی در پشت مرزِ میان دو کشور ایجاد شود. بازی Papers, Please با الهام از همین صفهای طولانی یک بازی پیکسلی اما پر محتوا را ارائه میدهد.
با آغاز لاتاری ماه اکتبر حزب کارگر، برای جذب نیروی جدید جهت رسیدگی به صفهای طولانی متقاضیان، شخصیت داستان ما که از قضا از نام و پیشینهی او اطلاعی نداریم و او را با نام «بازرس» میشناسیم، برای حضور در کیوسک بررسی گذرنامه در مرز دو کشور انتخاب میشود. او که سرپرست خانوادهای ۵ نفره ساکن شهر نیرسک (Nirsk) است با ورود به گریستین شرقی در آپارتمان کلاس-۸ و نه چندان اعیانی به همراه همسر، فرزند، مادر زن و عموی خود ساکن میشود. کار هرروزهی آقای بازرس حضور در داخل کیوسک بررسی گذرنامه جهت تائید یا رد مراجعین برای حضور در کشور آرستوتزکا است. داستان بازی بیشتر برروی روابط سیاسی میان کشورها و همچنین زندگی شخصی و آینده قهرمان داستان ما تمرکز دارد. جایی که کوچکترین تحرکات اجتماعی، سیاسی یا اقتصادی باعث تغییر در روابط میان کشورها شده و تاثیر مستقیمی برروی آقای بازرس میگذارد.
روز ۲۳ نوامبر ۱۹۸۲ اولین روز کاری با نامهای از سوی وزارت پذیرش آغاز میشود؛ ساعت، ۶ صبح و چیزی به جز صف طولانی ارباب رجوع به چشم نمیخورد. با بازگشایی گذرگاه بعد از نبردی شش ساله، شرایطی فراهم شده تا صدها نفر وارد کشور آرستوتزکا شوند. البته موضوع به این سادگیها هم نیست. بسیاری از این افراد که از هفت کشور مختلف هستند، بدون در نظر گرفتن قوانین کشور مقصد، سعی دارند تا به هر روشی مانند جعل گذرنامه، جعل مجوز یا حتی تغییر در مشخصات فردی، وارد آرستوتزکا شوند. اینجاست که بازرس گذرنامه وارد میدان شده و باید به دقت به بررسی هر یک از مدارک ارائه شده بر اساس دستورالعمل وزارتخانه بپردازد. از جمله ویژگیهای روند داستانی Papers, Please توجه سازنده به جزئیات است. به عنوان مثال، بروکراسی آرستوتزکا به عنوان یک کشور مستقل دارای چندین وزارتخانه، هریک با مسئولیتی خاص است. همانطور که از یک بروکراسی توقع میرود، در آرستوتزکا نیز هر روز صبح بنا به رخدادهای روز گذشته با رسیدن به محل کار شاهد دستورالعملی از سوی وزارت پذیرش، وزارت بهداشت، وزارت اطلاعات، وزارت دادگستری یا حتی وزارتی برای بررسی شفافیت مالی اتباع آرستوتزکا هستیم.
هرچند در ابتدا روند بازی تنها شامل تطبیق شهر تولد و تاریخ انقضا میشود، اما در ادامه، با ورود افرادِ غیرمجاز و نخستین حمله تروریستی، شرایط ورود به کشور آرستوتزکا با پیچیدگیهای جدیدی روبرو خواهد شد. در این میان به عنوان بازرس وظیفه دارید تا بدون اشتباه به بررسی دقیق هر یک از مدارک بپردازید. وزارتخانه علیرغم عفو دو اشتباه، با سومین بیدقتی مبلغی را از دستمزد دریافتی کسر میکند. با شرایط سخت زندگی در آرستوتزکا، کسر هر مبلغی میتواند باعث مشکلاتی برای خانواده یا حتی مرگ یکی از اعضای بیمار خانواده شود. البته با وجود قابلیت تکرار مرحله توسعهدهنده امکان تجربهی در لحظه رویدادها را گرفته است. در نتیجه نمیتوان Papers, Please را یک بازی مشکل نامگذاری کرد.
برای صرفهجویی گاهی اوقات باید حتی از غذا یا گرمایش منزل چشم پوشی کنید.
با فرا رسیدن ساعت ۶ بعد از ظهر و رسیدگی به مدارک آخرین ارباب رجوع، وارد صفحهی بسیار سادهی بررسی عملکرد روزانه میشوید. مبلغ کرایه ۲۰ دلاری، گرمایش ۱۰ دلاری خانه، شکم گرسنه و سایر احتیاجات همگی تحت تاثیر تعداد گذرنامههای بررسی شده در طول ساعات کاری قرار میگیرد. البته گذران زندگی زمانی مشکل میشود که برای پس انداز باید صرفهجویی کرده و از خوراک و گرمایش منزل بزنید. زدن از خورد و خوراک فرزند، هرچند میتواند بیماری او را در پی داشته باشد، اما، مبلغ مناسبی برای روزهای آینده پس انداز خواهد شد. البته اولین انتقاد من نیز از اینجا نشات میگیرد، لوکاس پوپ میتوانست با افزایش جزئیات مخارج خانه، بازی را به واقع به یک شبیهساز ساده تبدیل کند. فرضا خانوادههایی که از نظر مالی دارای وضعیت مساعدی نیستند، اکثر اوقات لقمه را از دهان کودک خود دریغ نمیکنند.
وجود گزینههایی برای انتخاب خرید غذا به صورت جداگانه برای اعضای خانواده میتوانست Papers, Please را از لحاظ احساسات غنی کند. مشکلات زندگی خود عاملی جدی برای انجام تخلفهای مختلف توسط بازرس گذرگاه آرستوتزکا/کولچیا است. با سختی زندگی به مرور مجبور هستید تا جدیت بیشتری را برای بررسی گذرنامهها داشته یا اقدام به دریافت رشوه کنید. تصمیمهای پیشرو تاثیرات مثبت یا منفی را در برابرتان قرار میدهد. تا جایی که مرگ اعضای خانواده یا افتادن به زندان در انتظار شما خواهد بود.
همانطور که اشاره شد بازی در هر روز با چالشهای جدیدی همراه است. با انجام حملهای تروریستی در منطقه مرزی، از روز بعد وزارتخانه محدودیتهای جدیدی را برای اتباع کشور مهاجم در نظر میگیرد. این محدودیتها در نهایت یک نتیجه دارد، افزایش بار کاری بر روی دوش شخصیت اصلی و کاهش مبلغ دریافتی برای امرار معاش. به دلیل بار کاری زیاد، گاهی باید ریسک را به جان بخرید. به عنوان مثال، با بررسی مجوز ورود، مجوز کار و مشخصات گذرنامه، برای افزایش سرعت بررسی مدارک باید از بررسی شهر یا اصالت مهر روی برگهها صرف نظر کنید. هرچند این ریسک باعث افزایش سرعت کار میشود، اما شرایط عبور فردی غیر مجاز را نیز فراهم خواهد کرد. Papers, Please در فرای موضوعات مربوط به گذرنامه هدفی احساسی را نیز دنبال میکند.
مادری را در نظر بگیرید که بلیت ورود به کشور را دریافت نکرده و تنها شما هستید که میتوانید مهر تایید یا رد درخواست ورود او را به آرستوتزکا برای رسیدن به فرزندش صادر کنید. تصمیم شما چه خواهد بود؟ پیروی از قوانین یا پیروی از احساسات انسانی؟ هر حرکت نتیجهای را به دنبال خواهد داشت. به عنوان مثال، با تایید ورود یک زن به داخل کشور، شاهد ارائه یادداشتی توسط او مبنی بر در خطر بودن جانش هستیم. برروی کارت نام یک شخص نوشته شده است، تایید یا رد گذرنامه شخص ناشناس با به جان خریدن ریسک دریافت تذکر، تیتر روزنامه فردا را تعیین میکند. روزنامهای که در ابتدای هر روز مهمترین اتفاقات روز گذشته را رسانهای میکند. در مثالی دیگر شاهد حضور یک شخص مشکوک و ارائه برگهای مشکی رنگ هستیم. آقای بازرس که از سختیهای زندگی در آرستوتزکا به ستوه آمده میتواند با انجام دستورات او وارد پروسهای برای اعتراض به وضع کشور شود. Papers Please با ۲۰ پایان مختلف، از فراز و نشیبهای زیادی در خط داستانی بهره میبرد. با اتمام هر یک از مراحل، جای آن در قسمت تایملاین مراحل به رنگ سفید در میآید.
نظام اداری دیوانسالار آرستوتزکا دستورات را به صورت روزانه ابلاغ میکند
تطبیق صحبتهای مراجعین با مدارک، گزارش تخلف با استفاده از اسکنر، دریافت رشوه در قبال دستگیری تمامی متخلفین، انجام یا عدم انجام دستورات شورشیان یا کشتن یا نکشتن فردی مهاجم، همگی در سرنوشت شخصیت اصلی تاٌثیر میگذارد. در این بروکراسی، حتی صداقت پیامدهایی را به همراه دارد، صحبت کردن یا نکردن در رابطه با رخدادهای مشکوک گذرگاه با بازرسهای مرزی میتواند در فرایند داستان Papers, Please تاثیر گذار باشد. سازنده از همان ابتدا بازیکنان را میان انتخابهای دوگانه قرار میدهد، انتخابهایی که با وجود پایانهای مختلف، ارزش تکرار این بازی اشاره و کلیک را تا حد زیادی افزایش داده است.
در کنار خط داستانی، Papers, Please از حالت بیپایان نیز پشتیبانی میکند. در این حالت بازیکنان میتوانند بعد از بدست آوردن کد دسترسی از طریق پایانها، وارد یک پروسه بدون زمان و چالشی شوند. در حالت بیپایان برخلاف حالت داستانی با اولین بیدقتی شکست خواهید خورد، در نتیجه تا حد ممکن برای کسب امتیاز بیشتر باید از اشتباه خودداری کنید.
مانند بسیاری از بازیهای رترو، Papers, Please نیز دارای گرافیکی پیکسلی و قدیمی است. در این بازی تنها شاهد گرافیکی پیکسلی، صورتهایی بی روح و البته رنگارنگ هستید. در Papers, Please حتی نوشتهها هم از کیفیت مناسبی برخوردار نیستند. در نتیجه نمیتوان زیاد در رابطه با ویژگیهای گرافیکی این بازی صحبت کرد، البته مانند بازی Please Don't Touch Anything از Papers, Please نیز به دلیل الگوریم سادگی در توسعه بازی، توقع زیادی نداریم. بازی بدون مشکل روایت میشود و در طول تجربه چندین و چند ساعتام حتی یک بار هم شاهد مشکلاتی در روند بازی یا باگهایی که مانع پیشروی در مراحل شود، نبودهام.
هیچ یک از اشخاص در بازی Papers Please دارای صوت نیستند و صداگذاری تنها به چند مورد محدود مانند صدای انفجار، شلیک تیر، صدای کاغذ یا تایپ کلمات خلاصه میشود. بازی در زمینه موسیقی متن نیز تنها شامل آهنگ آغازین میشود. این موسیقی متن دلهرهآور و منطبق با محیط تیره و تار بازی، هرچند در ابتدا به نظر ساده میرسد اما، با تجربه مراحل هرچه بیشتر با آن انس پیدا خواهید کرد. آهنگ ابتدایی به خوبی یادآور میکند که آرستوتزکا یک حکومت دموکراسی نبوده و برعکس با یک حکومت شبه کمونیستی همراه هستیم.
با وجود سادگی در تمامی عناصر Papers, Please، این بازی هنوز هم یکی از محصولات جذاب مستقل محسوب میشود. ارزش تکرار بالا و چالشهای بررسی مدارک مراجعین در کنار استرس جمعآوری مبلغ مایحتاج برای مخارج روزانه، تنها بخش کوچکی از احساسات درونی مراحل را تشکیل میدهد. هرچند در ابتدا با تمرکز زیادی به بررسی همه مدارک میپردازید، اما با گذشت زمان احساس میکنید که واقعا یک کارمند در یک کیوسک هستید. Papers, Please اکنون برروی رایانههای شخصی ویندوز، مک و لینوکس در کنار پلتفرم iOS در دسترس قرار دارد. این بازی در آیندهای نامشخص برای پلیاستیشن ویتا نیز منتشر خواهد شد.
بازی Papers, Please روی پیسی عرضه شده است.
Papers, Please
نقاط قوت
- وجود پایانهای مختلف
- روایتی متفاوت از یک حکومت دیوانسالار
- سیر داستانی متنوع
- ارزش تکرار بالا
نقاط ضعف
- شخصیتپردازی ضعیف
- سادگی انتخابها به دلیل امکان تکرار مرحله
- کمبود ویژگیها در بررسی عملکرد روزانه