تاریخچه تل تیل گیمز

شکی نیست که کمپانی Telltale Games حق عظیمی بر گردن ژانر بازی‌های ماجرایی دارد. زمانی که بازی‌ها به سمت گیم‌پلی محور شدن پیش می‌رفتند و داستان‌گویی رفته رفته در آن‌ها کم‌رنگ می‌شد، این تل‌تیل و امثال آن بودند که شجاعانه جلوی موج بی‌رحم بازی‌های بزرگ و پر طرفدار گیم‌پلی محور ایستادند و تا آنجا که توانستند خلاف جهت رود حرکت کردند. تل‌تیل هیچ‌گاه از آرمان‌هایش عقب ننشست و به نادیده گرفتن یا حتی کم‌رنگ کردن داستان تن نداد. آن‌ها آنچه را که بدان باور داشتند انجام دادند و توانستند در میان هیاهوی بازی‌هایی مثل Call of Duty و Battlefield، سری میان سرها پیدا کنند. تل‌تیل کار خود را با ساختن بازی‌های ماجرایی عالی شروع کرد. آن‌ها داستان‌پردازی را در اولویت قرار دادند و با همین فرمول بازی‌هایی آنچنان گران‌قدر خلق کردند که طعمشان هنوز هم زیر زبان گیمرهاست. ماجراهای سام و مکس، والاس و گرومیت و پس از آن Back to the Future بازی‌هایی نبودند که گیمرها بتواند به سادگی فراموششان کند. تل‌تیل همچنان به راهش ادامه داد و پیشرفت روز افزونش نشانی از موفقیت فرمول خاص آن‌ها بود. بازی‌های تل‌تیل بزرگ و بزرگ‌تر می‌شدند و روز به روز بر تعداد طرفدارانشان افزوده می‌شد. آن‌ها سرانجام با The Walking Dead به اوج قله‌ی افتخارات خود رسیدند و نه تنها توانستند با نام‌های بزرگی چون Dishonored، Journey و Mass Effect مقایسه شوند، بلکه آن‌ها را نیز شکست دادند و جایزه‌ی بهترین بازی سال را تصاحب کردند. بازی‌ای که محال است برای چند دقیقه تجربه‌اش کنید و عاشقش نشوید.

دن کانرز و کوین برنر، موسسان اصلی تل‌تیل

تل‌تیل گیمز نخست در سال ۲۰۰۴ و توسط «دن کانرز»، «کوین برنر»، «تروی مولندر» و تعدادی از اعضای سابق استودیو لوکاس‌آرتز تاسیس شد. این تیم که از کارفرمای قبلی خود جدا شده بودند پیش از این روی بازی Sam & Max: Freelance Police کار می‌کردند. این بازی که دنباله‌ای بر Sam & Max Hit the Road، ساخته‌ی سال ۱۹۹۳ بود، با لغو شدنش اعضای تل‌تیل را بر آن داشت که از لوکاس‌آرتز خارج شوند و استودیوی بازی‌سازی اختصاصی خود را تاسیس کنند. چنانچه پیشتر نیز در مصاحبه‌ها ذکر شده، لغو شدن دنباله‌ی Sam and Max از اصلی‌ترین دلایلی است که امروزه کمپانی‌ای را با نام تل‌تیل می‌شناسیم.

این استودیو در شهر سن رافائل، واقع در ایالت کالیفرنیا ساخته شد. پس از آغاز به کار رسمی در سال ۲۰۰۴، آن‌ها به جای کار روی بازی‌ها به طراحی موتور گرافیکی اختصاصی خود پرداختند. ساخت موتور تل‌تیل حدود یک سال به طول انجامید و آن‌ها سرانجام در سال ۲۰۰۵ موتور Telltale Tool را به بهره‌برداری رساندند. این موتور گرافیکی به آن‌ها کمک می‌کرد روند ساخت بازی‌های خود را با سرعت بیشتری پیش ببرند؛ اما پیش از هر چیز، این موتور باید امتحان خود را پس می‌داد. به همین ترتیب، نخستین بازی تل‌تیل نه برای بازار، بلکه صرفا برای تست کردن موتور جدید ساخته شد.

بازی Telltale Texas Hold’em که یک شبیه‌ساز پوکر بود شاید برای کمپانی‌ای که به ساخت بازی‌های ادونچر با کیفیت مشهور است، شروع خنده‌داری به نظر برسد. اما این بازی (هرچند توانست نمرات خوبی را نیز کسب کند) برای تل‌تیل پروژه‌ی چندان جدی‌ای نبود و در واقع صرفا زمینه سازی بود تا نخستین بازی ادونچر آن‌ها تا جای ممکن از ایرادات و مشکلات فنی خالی شود. اولین بازی ادونچر تل‌تیل Bone: Out from Boneville نام داشت که بر اساس سری کمیک‌بوکی با نام Bone ساخته شد. این بازی سومین جلد از سری کمیک‌های Bone را به عنوان منبع انتخاب و داستان خود را بر اساس آن نقل کرد. نخستین بازی ادونچر تل‌تیل در سپتامبر سال ۲۰۰۵ منتشر شد و توانست نقدهای بسیار مثبتی دریافت کند. بازی از سمت گیمرها نیز پذیرفته شد اما به خاطر پازل‌های ساده و مدت زمان کوتاهش نیز اندکی مورد انتقاد قرار گرفت.

تل‌تیل قرار بود بازی Bone: Out from Boneville را تا چند اپیزود دیگر ادامه دهد اما اعضای آن تصمیم گرفتند از سری Bone، نسخه‌ای جدید بسازند و در عین حال نخستین هم‌کاری‌شان با یوبی‌سافت را نیز کلید بزنند. حاصل شراکت تل‌تیل و یوبی‌سافت، بازی دیگری در سری CSI بود که در سال ۲۰۰۶، با نام CSI: 3 Dimensions of Murder به بازارهای جهان رفت. CSI جدید نقدهای متوسطی دریافت کرد اما تل‌تیل توانست بار دیگر با Bone: The Great Cow Race که در آوریل همان سال عرضه شد این مسئله را جبران کند. این بازی هم درست مانند نسخه‌ی قبلی خود افتخارات فراوانی را برای تل‌تیل به ارمغان آورد.

امروزه تل‌تیل را به عنوان کمپانی‌ای می‌شناسیم که بازی‌هایش را به صورت اپیزودیک عرضه می‌کند. هر بازی تل‌تیل درست مانند اپیزود‌های یک سریال به تدریج منتشر می‌شود و این روند (جدای از بحث‌های اقتصادی) به این خاطر پیش گرفته می‌شود که به ادعای خود اعضای تل‌تیل، میان بازی و بخش‌های سینمایی پیوند بهتری برقرار سازد. آن‌ها حتی در مصاحبه‌ای کمپانی تل‌تیل را «چیزی میان یک شبکه‌ی تلوزیونی تعاملی و یک استودیوی بازی‌سازی» خواندند. چیزی همانند HBO و Netflix که البته یک پایش هم در دنیای بازی‌های ویدئویی است.

در سال ۲۰۰۷، تل‌تیل در کنار پیگیری روند ساخت ادامه‌ی سری سام و مکس، مجددا به سراغ CSI رفت و CSI: Hard Evidence را روانه‌ی بازار کرد. این بازی نسبت به نسخه‌ی قبلی خود عملکرد بهتری داشت اما باز هم نتوانست آنطور که باید بدرخشد. در عوض انتشار بازی Sam & Max Beyond Time and Space در نوامبر همان سال توانست باز هم تل‌تیل را به اوج ببرد. عرضه‌ی اپیزودهای مختلف این بازی از نوامبر ۲۰۰۷ تا آوریل ۲۰۰۸ ادامه داشت و در این بازه محبوبیت فراوانی را برای تل‌تیل به ارمغان آورد. موفقیت‌های این کمپانی در سال ۲۰۰۸ همچنان ادامه داشت و آن‌ها توانستند با عرضه‌ی بازی Strong Bad’s Cool Game for Attractive People باز هم بدرخشند.

اثر فوق در دنیای یک مجموعه‌ی کارتونی اینترنتی به نام Homestar Runner جریان داشت که انتشار اپیزودهای مختلفش از آگوست ۲۰۰۸ تا دسامبر همان سال ادامه داشت. این بازی نیز با استقبال مردم و منتقدین روبرو شد اما افرادی که مجموعه‌ی کارتونی اصلی را ندیده بودند و در ارتباط برقرار کردن با دنیای بازی مشکل داشتند اندکی برآن خرده گرفتند.

بازی بعدی آن‌ها در سال ۲۰۰۹ بار دیگر همه را به خاطرات دهه‌ی نود میلادی برد. بازی‌ای که قرار بود در دنیای یکی از شاهکارهای تاریخ ژانر ادونچر یعنی The Secret of Monkey Island ساخته شود. آن‌ها حتی ران گیلبرت افسانه‌ای را نیز در تیم خود داشتند. کسی که شخصا در سال ۱۹۹۰ کارگردانی بازی اصلی را برعهده داشت. Tales of Monkey Island، نام این بازی جدید بود که در جولای سال ۲۰۰۹ روانه‌ی بازار شد و تحسین همه‌گان را برانگیخت.

تل‌تیل سال ۲۰۰۹ را با عرضه‌ی یک بازی دیگر از سری CSI به پایان رساند. بازی‌ای به نام CSI: Deadly Intent که تنها نکته‌ی قابل ذکر درباره‌ی آن این است که نسخه‌ی DS آن چهار مرحله‌ی ویژه داشت که در نسخه‌های دیگر یافت نمی‌شد. نمرات بازی در نسخه‌ی Wii تحسین برانگیز بود اما منتقدان همچنان در دیگر پلتفرم‌ها این بازی را نپذیرفتند.

با آمدن سال ۲۰۱۰، سام و مکس بعدی نیز آماده شد تا تل‌تیل مجددا به اوج بازگردد. Sam & Max: The Devil’s Playhouse مانند همیشه افتخار آفرین بود و با عرضه‌اش در آوریل ۲۰۱۰، بازی‌های سام و مکس را به سه‌گانه‌ای بسیار مهم و پر افتخار تبدیل کرد. سام و مکس اکنون یکی از استوارترین سری بازی‌هایی بود که در یک جهان لایسنس شده ساخته می‌شد.

کسی نمی‌داند که چرا تل‌تیل در سال ۲۰۱۰ باز هم یک بازی دیگر از سری CSI را منتشر کرد. CSI: Fatal Conspiracy نه تنها نسبت به پیشینیان مردود خود برتری نداشت بلکه حتی خرابکاری آن‌ها را نیز تشدید کرد. نیازی به گفتن نیست که دیگر نه گیمرها و نه منتقدان به این بازی روی خوش نشان ندادند. البته Fatal Conspiracy در یک زمینه موفق بود. این بازی توانست بالاخره تل‌تیل را متقاعد کند که دست از سر این سری بردارد. انتشار Poker Night at the Inventory برای ادونچر سازانی که حالا بسیار مجرب کارکشته شده بودند و برای خودشان میراثی داشتند حکم یک زنگ تفریح را داشت. بازی‌ای که به سبک نخستین اثر تل‌تیل یک شبیه‌ساز پوکر بود. البته این بازی از نخستین پوکر تل‌تیل بسیار محبوب‌تر بود و دلیل آن نیز شخصیت‌هایی بودند که در مقابل شما به بازی پوکر می‌پرداختند. شخصیت Heavy از تیم فورترس 2، Strong Bad از بازی Homestar Runner، مکس از سری سام و مکس و تایکو از سری کمیک‌های Penny Arcade میهمانان بازی جدید بودند و کمک‌کردند تا بازی کوچک و جمع و جور تل‌تیل به محبوبیت فراوانی برسد.

تل‌تیل سال ۲۰۱۰ را با یک سورپرایز بزرگ دیگر به پایان برد. بازی بعدی آن‌ها در دنیای فیلم‌های محبوب Back to The Future ساخته می‌شد و وقایع داستان آن شش ماه پس از اتفاقات سه‌گانه‌ی اصلی بود. آن‌ها حتی کریستوفر لیوید را نیز در تیم صداپیشه‌گان داشتند تا او نقش شخصیت خود را درون بازی ایفا کند. این بازی پنج اپیزودی نیز به سرعت محبوبیت و مقبولیت فراوانی یافت و تنها نکته‌ی منفی آن برخی مشکلات تکنیکی درون بازی بود. سال ۲۰۱۱ تل‌تیل دومین قسمت از Puzzle Agent و یک بازی ماجرایی بر اساس مجموعه‌ی تلوزیونی Law & Order را روانه‌ی بازار کرد اما مهم‌ترین بازی آن‌ها در این سال، اثری در دنیای معروف استیون اسپیلبرگ یعنی پارک ژوراسیک بود. وقایع داستان این بازی که با نام رسمی Jurassic Park روانه‌ی بازار شد، کمی بعد از دو فیلم اول این مجموعه دنبال می‌شد. در واقع بازی قرار بود در ماه آوریل عرضه شود اما با چند ماه تاخیر، در نوامبر ۲۰۱۱ عرضه شد و هر چهار اپیزود آن نیز به صورت یکجا در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت. پاداش تاخیرهای پیاپی این بازی واکنش منفی منتقدان و بازیکنان بود که داستان سطحی و معمولی، کاراکترهای فراموش شدنی و گیم‌پلی ضعیف بازی را مورد انتقاد قرار دادند. وقتی که کاراکترها و داستان بدترین بخش‌های بازی ادونچر شما باشند، شکی نیست که راه را اشتباه رفته‌اید!

پس از عرضه‌ی نه چندان موفقیت آمیز بازی پارک ژوراسیک، تل‌تیل باز هم به سراغ Law & Order رفت اما دومین بازی ادونچر آن‌ها با محوریت این مجموعه نیز دردی از دردها دوا نکرد. آن‌ها با مشکلات زیادی روبرو شده بودند و باید از این وضعیت خارج می‌شدند. تل‌تیل در سال ۲۰۱۱ از همکاری‌اش با کمپانی برادان وارنر و قراردادشان برای ساخت دو بازی در دنیاهای سریال تلوزیونی The Walking Dead و سری کمیک Fables خبر داد. این بازی‌ها که قرار بود به صورت اپیزودیک ساخته و عرضه شوند، برای انتشار در سه ماه آخر سال ۲۰۱۱ آماده می‌شدند؛ اما در نهایت هر یک از آن‌ها در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ وارد بازار شد. تل‌تیل در ابتدا کار روی بازی The Walking Dead را آغاز کرد. آن‌ها در آغاز ساخت بازی از رابرت کرکمن، نویسنده‌ی کمیک‌های مردگان متحرک و کمپانی ناشر آن‌ها یعنی Skybound Entertainment درخواست کمک کردند و آن‌ها نیز پذیرفتند تا در ساخت بازی همکاری کنند. کرکمن که پیش از این بازی Strong Bad's Cool Game for Attractive People از تل‌تیل را بازی کرده بود، می‌دانست آن‌ها در بازی‌هایشان بیش از هر چیز به داستان اهمیت می‌دهند. او معتقد بود تل‌تیل در درگیر کردن مخاطب خود با داستان بازی مهارت بسیاری دارد. دن کانرز، مدیرعامل کمپانی تل‌تیل معتقد است همکاری کرکمن با آن‌ها باعث شد نویسندگان بتوانند به سادگی داستان بازی را شکل دهند و کاراکترها را به خوبی طراحی کنند. در واقع یکی از درخواست‌هایی که کرکمن از تیم سازنده‌ی بازی کرد این بود که در این بازی با کاراکترهای خلق شده در کمیک‌بوک‌ها کاری نداشته باشند و شخصیت‌های جدیدی را خلق کنند. همین باعث شد تا شخصیت‌های این بازی از همیشه ماندگار تر طراحی شوند. روند طراحی بازی اصلا ساده نبود. به گفته‌ی خود رابرت کرکمن، زمانی که او از مراحل اولیه‌ی تولید بازی دیدن کرد اصلا آن را نپسندید. اما پس از گذشت مدتی، هنگامی که نسخه‌ی تقریبا تکمیل شده‌ی بازی برای او نمایش داده شد واکنشش چنین بود: «خدای من بچه‌ها! شما موفق شدید!»

The Walking Dead سرانجام به مراحل پایانی ساخت خود رسید و در آوریل سال ۲۰۱۲ نخستین اپیزود آن وارد بازار شد. انتشار پنج اپیزود این بازی تا نوامبر همان سال به طول انجامید و تل‌تیلی‌ها در این مدت بهترین روزهای تاریخ این کمپانی را می‌گذراندند. هر یک از اپیزودهای این بازی همانند گلوله‌ای آتشین بر بازار ویدئوگیم فرود می‌آمد و تن بازی‌های بزرگ و AAA بازار را می‌لرزاند. هر یک از این اپیزود‌ها، به طور میانگین امتیازی میان ۸۵ تا ۸۹ را کسب کرد و این موفقیتی بی‌نظیر بود.

پس از عرضه‌ی The Walking Dead و استقبال بی اندازه‌ی گیمرها از آن، این پول بود که به حساب‌های خاک گرفته‌ی مدیران تل‌تیل تزریق شد. آن‌ها توانستند برای بازی‌های بعدی خود نیز برنامه ریزی کنند و حتی تیم خود را تا اندازه‌ی زیادی گسترش دهند. تل‌تیل پس از مردگان متحرک دورانی جدید را آغاز کرد. دورانی که بازی‌هایش در آن تغییرات به خصوصی داشتند. اصلی‌ترین ویژگی‌های آثار جدید تل‌تیل را می‌توان در اصل‌های زیر خلاصه کرد:

• کمرنگ شدن معما‌ها و سایر المان‌های گیم‌پلی
• شباهت بیشتر به سریال‌های تلوزیونی
• تمرکز روی انتخاب‌های مختلف و داستانگویی چند شاخه
• سبک گرافیکی خاص و منحصر به فرد

سال ۲۰۱۴، تل‌تیل دو بازی Tales From Borderlands و Game of Thrones را معرفی و عرضه کرد. شاید سبک خاص بازی‌های تل‌تیل برای سریالی چون Game of Thrones مناسب بودند؛ اما از آنجا که مجموعه‌ای مانند Borderlands از هر لحاظ با بازی‌های تل‌تیلی بیگانه بود، عده‌ی زیادی تردید کردند که نکند تل‌تیل قرار است زین پس از هر مجموعه‌ای که دم دستش آمد بازی ماجرایی بسازد؟

این تردیدها و نگرانی‌ها زمانی تشدید یافت که دو بازی مذکور حتی از فصل دوم مردگان متحرک نیز ضعیف‌تر ظاهر شدند (اگرچه به طور کلی هنوز هم بازی‌های خوبی بودند). با معرفی Minecraft: Story Mode بود که دیگر همه‌ی گیمرها و طرفداران با یکدیگر هم‌عقیده شدند: تل‌تیل واقعا مشغول خرابکاری بود. سیاست قرض گرفتن دنیاهای لایسنس شده‌ی تل‌تیل قابل تحمل بود اما صرفا تا آنجا که دنیاهای مذکور ارتباط هرچند ناچیزی با ژانر ادونچر و ویژگی‌هایش داشتند. اما ساختن بازی ادونچر در دنیای ماینکرفت به همگان ثابت کرد که تل‌تیل در سراشیبی بدی افتاده. هر چند Minecraft: Story Mode بازی سرگرم کننده‌ای بود اما عرضه‌اش به بدنامی شدید تل‌تیل منجر شد.

سال ۲۰۱۶ در حالی آغاز شد که تل‌تیل وضعیت خوبی نداشت ولی همچنان طرفداران زیادی بازی‌های آن را دوست داشتند. اما به جرئت می‌توان گفت هیچ بازی‌ای نتوانست به اندازه‌ی The Walking Dead: Michonne ارزش‌های آن‌ها را زیر سوال ببرد. عملکرد بسیار ضعیف تک تک اپیزود‌های سه‌گانه‌ی این بازی نمودار نزولی تل‌تیل را به پایین‌ترین حد رساند و وضعیت حتی از قبل نیز بدتر شد.

چندی پیش، استودیو تل‌تیل گیمز با انتشار پیامی، اعلام کرد که به دلیل مشکلات مالی فراوان، مجبور شده ۲۵۰ نفر از نیرو‌هایش را اخراج کند و بازی‌های آینده‌اش را هم لغو کرده است. بدون شک تل‌تیل گیمز یکی از مشهور‌ترین استودیو‌ها در زمینه ساخت بازی‌های داستان‌محور بوده است و تعطیلی آن، به معنی ساخته نشدن بازی‌هایی مثل فصل دوم The Wolf Among Us خواهد بود. البته در زمان نگارش این مطلب، هنوز آینده دقیقی برای فصل آخر بازی The Walking Dead مشخص نیست و تل‌تیل گیمز، اعلام کرده که پیشنهاد‌هایی از شرکت‌های دیگر دریافت کرده تا این بازی را به‌پایان برساند.

• ورود حیوانات به محوطه‌ی اداری تل‌تیل آزاد است. ماهانه حدود پنجاه و سه سگ از این کمپانی بازدید می‌کنند!

• تل‌تیل در سال ۲۰۱۴، از سوی فست‌کمپانی به عنوان خلاق‌ترین سازنده در صنعت ویدئوگیم انتخاب شد.

• در تل‌تیل روزانه بیش از ۱۲ گالن قهوه صرف می‌شود!

• هشتاد و هشت درصد از کارمندان تل‌تیل طرفدار کامیک بوک‌ها هستند.

• بازی Puzzle Agent تنها ادونچری است که دنیا و کاراکترهایش متعلق به خود کمپانی تل‌تیل هستند.

• موتور گرافیکی بازی‌های تل‌تیل یعنی Telltale Tool تا سال ۲۰۱۶ از هیچ گونه موتور فیزیکی استفاده نمی‌کرد. این بدین معناست که حتی اگر شیء ساده‌ای از دست یکی از کاراکترها به زمین می‌افتاد، سازندگان ناچار بودند این اتفاق را با جزئیات دقیقش انیمیت کنند.

• دیو فنوی و ملیسا هاچیستون، صداپیشه‌گان دو شخصیت اصلی بازی The Walking Dead، توانستند به بهترین شکل ممکن نقش‌های خود را ایفا کنند. به گفته‌ی سازندگان هر دوی آن‌ها هنگام اجرای دیالوگ‌های آخرین صحنه‌ی بازی به گریه افتادند.

• تل‌تیل در حال حاضر ۳۱۰ کارمند دارد.

• این استودیو در شهرستان مارین در ایالت کالیفرنیا واقع شده. کارمندان آن پس از مقدار کمی رانندگی از سن‌فرانسیسکو به این مکان رسیده و کار خود را آغاز می‌کنند. تپه‌ای که استودیو روی آن بنا شده چشم‌انداز بسیار زیبایی دارد و این باعث آرامش و تمرکز بیشتر کارمندان می‌شود.

بروزرسانی: این مطلب در تاریخ ۳ مهر بروزرسانی شده است.