مصاحبه جف کیلی با گیمزبیت درباره مراسم The Game Awards 2018

این روزها و پس از چند سال گذشتن از آغاز برگزاری سالانه‌ی مراسم جوایز بازی‌ها یا همان The Game Awards که در سه دوره‌ی اخیر خود بالاخره توانست فرمتی مشخص، دوست‌داشتنی و لایق تحسین پیدا کند و هر بار افق بلندتری نسبت به قبل را هدف بگیرد، دیگر وقتی صحبت از بزرگ‌ترین جشن دنیای هنر هشتم باشد، کسی به فکر چیزی جز TGA نمی‌افتد. چون فارغ از آن که کنفرانس‌های مطبوعاتی حاضر در سرتاسر سال و صد البته آن‌هایی که در رویداد E3 برگزار می‌شوند، تنها می‌توانند از منظر آشنا کردن بازیکنان با بخش‌های زیادی از بازی‌های مورد انتظارشان جذب‌کننده به نظر برسند، ماهیت The Game Awards هم اعتبار خاصی را تقدیم ویدیوگیم کرده است. مراسمی که هر سال با تریلرها و آدم‌های بزرگ‌تری برگزار می‌شود و در همان بین، در تمامی رشته‌ها، جوایز بهترین بازی‌ها، بازی‌سازان و حتی بازیگران جهان ویدیوگیم را تحویل‌شان می‌دهد.

با انتشار لیست نامزدهای جوایز امسال در تمامی بخش‌ها در راس ساعت ۲۰:۳۰ روز سه‌شنبه ۲۲ آبان به وقت ایران، طرفداران هم فرصت رای دادن به محصولات و اشخاص مورد علاقه‌شان در انواع و اقسام مکان‌ها و حتی با کمک سرویس‌های Discord، دستیار صوتی الکسای آمازون و دستیار صوتی گوگل (Google Assistant) را پیدا کرده‌اند. رای‌گیری جالبی که واقعا در نتیجه‌ی نهایی اثرگذاری خاص خودش را دارد و به همین خاطر، می‌تواند یکی از جذاب‌ترین بخش‌های مراسم امسال را تشکیل دهد.

اما در سال ۲۰۱۸ میلادی، «گیم اواردز» شاید هیجان‌انگیزتر و مهم‌تر از تمامی سال‌های قبلی هم باشد. موضوعی که فقط به خاطر پیشرفت‌های واضح خودش هم نیست و با اتفاقات دیگری مانند ضعف سال جاری در پشتیبانی از کنفرانس‌های جذاب و گوناگون خارج از رویداد بزرگ E3 نیز رابطه‌ی مستقیم دارد. چون امسال برعکس تمامی سال‌های اخیر، بعد از E3 ما شاهد هیچ کنفرانس بزرگ و جذابی از سوی کمپانی‌های مورد علاقه‌مان نبوده‌ایم و با توجه به کنسل شدن کامل PlayStation Experience 2018 و عدم برگزاری هیچ کنفرانسی از سوی سونی در هفته‌ی بازی‌های پاریس و همچنین حضور ساده و قابل پیش‌بینی مایکروسافت در گیمزکام 2018 و X018، این‌روزها ما گیمرها بیشتر از هر زمان دیگری به یک رخداد با شکوه، شوکه‌کننده و قدرتمند ویدیوگیمی همچون «گیم اواردز» احتیاج داریم. چون اگر این مراسم نبود، برای مواجهه‌ی دوباره با یک رویداد بزرگ در دنیای بازی‌ها، مجبور به صبر کردن تا E3 2019 می‌شدیم! این وسط، نباید موقع با انرژی و هیجان صحبت کردن درباره‌ی TGA که در سالن بزرگ مایکروسافت در شهر لس‌آنجلس برگزار می‌شود، از چهره‌ی پشت این مراسم به سادگی بگذریم. جف کیلی یا همان تهیه‌کننده و مجری اصلی The Game Awards را می‌گویم که سال گذشته رسیدن تعداد تماشاگرانش به ۱۸ میلیون را جشن گرفت و حالا می‌خواهد دوباره با جمع‌آوری بازی‌سازها، قهرمانان ورزش‌های الکترونیکی (Esports)، اصحاب رسانه و حتی نام‌های بزرگ هالیوودی، بزرگ‌ترین مراسم «گیم اواردز» را برای گیمرها بر روی استیج ببرد. جشنی که در آن هم بهترین‌های امسال را خواهیم شناخت، هم چشم‌مان به پیش‌نمایش‌های فوق‌العاده‌ای از بازی‌های مورد انتظار و حتی هنوز معرفی‌نشده‌ی بزرگ، روشن می‌شود. با همه‌ی این حرف‌ها، اکنون که می‌دانیم TGA 2018 در کشورهای جدیدی از برزیل تا چین پخش زنده خواهد داشت و میلیون‌ها دلار هزینه و ماه‌ها برنامه‌ریزی صرف آفرینش آن شده است، احتمالا نشستن پای مصاحبه‌ی جف کیلی با گیمزبیت (قسمت بازی‌های ویدیویی وب‌سایت VentureBeat) و شنیدن صحبت‌های خود او درباره‌ی تک‌تک بخش‌های رویداد پیش رو، یکی از جذاب‌ترین کارهای ممکن به حساب می‌آید. مصاحبه‌ای که مطالعه‌ی آن باعث می‌شود از زوایایی جالب و متفاوت The Game Awards 2018 را بشناسیم و جدی‌تر از قبل، برای از راه رسیدنش روزشماری کنیم.

گیمزبیت: The Game Awards تا همین امروز هم به شدت موفق بوده است. پس الآن مشغول انجام چه کارهایی هستی که از سال قبل هم بزرگ‌تر شود؟

جف کیلی: سال گذشته یک موفقیت بزرگ بود. ما از نتایج رضایت داشتیم. ولی نتایج به میزان عالی بودن‌شان، دلهره‌آور هم بودند. چون ما سال قبل خیلی رشد کردیم و به دو برابر تعداد تماشاگران TGA 2016 رسیدیم. حفظ چنین چیزی در سال‌های پیاپی، خیلی خیلی سخت خواهد بود. امسال تمرکزمان را روی چگونه ارائه کردن بهتر مراسم در نقاط بیشتری از دنیا گذاشتیم. سال قبل کارهای زیادی برای پخش موفقیت‌آمیز در کشور چین انجام شد. از کمپانی چندملیتی Tencent به عنوان مشاور به تیم پیوست و نتیجه‌اش هم این است که امسال، در چین مراسم را روی بیشتر از ۱۵ پلتفرم متفاوت پخش می‌کنیم. توزیع بیشتر و بهتر مراسم در چین، تایوان و برزیل، بخشی از برنامه‌های موفقیت‌آمیزمان بوده‌اند. پس به طور کلی باید بگویم که ما در حال افزایش مخاطب جهانی مراسم هستیم. همچنین یافتن راه‌های تازه‌ای برای دخالت دادن طرفداران در مراسم و چگونگی جمع‌آوری رای‌های آن‌ها، یکی دیگر از وظایف‌مان بوده است. سال گذشته رای‌گیری از طرفداران برای انتخاب برندگان مورد علاقه‌شان را شروع کردیم و از قضا، در انجام این کار هم شدیدا موفق شدیم. امسال رای‌گیری را ساده‌تر از قبل کردیم و مثلا حالا می‌توانید با حرف زدن با دستیار صوتی الکسا، رای‌های خود را ارسال کنید. همچنین با Discord همکاری‌هایی کردیم که نتیجه‌اش چیزی نیست جز این که شما حالا توانایی رای دادن به صورت زنده در سرورهای Discord را دارید. پس امسال، هم پلتفرم‌های بیشتری برای دیدن مراسم وجود دارند و هم راه‌های بیشتری برای این که بخشی از آن باشید. ورای همه‌ی این‌ها، با و همه‌ی بازی‌های دیگری که در ماه‌های اخیر به شدت در حال جلب توجه مخاطبان هستند، امسال مراسم قوی‌تری خواهیم داشت. چون مانند همیشه، بازی‌ها دارند قوی‌تر می‌شوند.

گیمزبیت: وقتی به مراسم‌تان نگاه می‌اندازید، باور دارید که در حال انجام کارهای خیلی متفاوتی نسبت به شوهای جایزه‌محور مرسوم هستید؟

جف کیلی: مراسم ما منحصر به فرد است. «جوایز» بخشی از اسمش را تشکیل می‌دهند و دلیلِ اصلیِ این هستند که ما آن را برگزار می‌کنیم. ولی نگاه کردن به محتواهای آینده‌ی دنیای ویدیوگیم، معرفی بازی‌های جدید و مواردی از این دست، بخش‌های بزرگی از «گیم اواردز» محسوب می‌شوند. بخش‌هایی که مردم را به دیدن آن دعوت می‌کنند. این مراسم همیشه بین اهدای جوایز و پخش تریلرها، تعادل برقرار کرده است. امسال ما احتمالا بزرگ‌ترین لاین‌آپ پخش رونمایی‌های جدید در مراسم‌مان را خواهیم داشت. رونمایی‌هایی که در آن‌ها اغلب ناشران بزرگ هنر هشتم، اخبار و میزان پیشرفت پروژه‌های در حال ساخت‌شان را با تماشاگران به اشتراک می‌گذارند. این یک رخداد بزرگ برای صنعت بازی‌ها است. من افتخار می‌کنم که ما کمپانی‌های زیادی را روی یک استیج، کنار هم جمع می‌کنیم و حتی به گونه‌ای غیرمستقیم، رقابتی بین نمایش‌هایی که از بازی‌های جدیدشان نشان می‌دهند، می‌سازیم. این کاری است که بسیاری از مراسم‌های اهدای جوایز نمی‌کنند و من فکر می‌کنم هیجان شکل‌گرفته حول آن و نیاز طرفداران به دیدن تریلرهای جدید، اصلی‌ترین چیزی باشد که ما به خاطرش موفق به جذب‌شان می‌شویم.

گیمزبیت: تو هم با ما موافق هستی که با این که جوزف فارس سال قبل در The Game Awards 2017 عبارت «لعنت به اسکار» را در وسط سالن فریاد زد، TGA اصلا اسکار نیست؟

جف کیلی: (با خنده) مردم زیادی از من می‌پرسیدند که درباره‌ی حرف جوزف چه نظری داشته‌ام. من هم گفتم که او در حال حمله کردن به مراسم ما نبود. او داشت به انکار شدن ما زیر سایه‌ی مدل‌های دیگر سرگرمی حمله می‌کرد. این چیزی است که من به طور مداوم به آن فکر می‌کنم. چون من عاشق این هستم که بعضی مواقع ما می‌تونیم بخش‌های مختلفی از سرگرمی‌های عامه را در مراسم‌مان کنار هم جمع کنیم. ما می‌توانیم را در مراسم داشته باشیم، طوری که همه‌ی رسانه‌ها تحت تاثیر قرار بگیرند. این نشان می‌دهد که مخاطبان فیلم‌ها نیز به بازی‌ها احترام می‌گذارند و گیمرها هم احترامی متقابل را نسبت به سینما دارند. اما بله، با این که الآن تبدیل به مراسم خیلی متفاوتی نسبت به اسکار شده‌ایم، در مراحل آغازین، برای ساخت اسکارِ بازی‌ها کارمان رو شروع کردیم. امروز اسکار کشمکش‌های خودش را با روش‌هایی دارد که آکادمی برای برگزاری آن انتخاب می‌کند. احتمالا تا الآن اخباری مبنی بر افزوده شدن یک بخش با عنوان «فیلم‌های پرطرفدار» به اسکار ر خوانده‌اید. چیزی که آن‌ها معرفی‌اش کردند و بعد حرف‌شان درباره‌ی قرار دادنش در مراسم را پس گرفتند. آن‌ها دارند دنبال راهی برای ارتباط پیدا کردن با مخاطب می‌گردند و ما این کار را با ساخت مدل متفاوت TGA انجام دادیم. حالا دیگر نسبت دادن عبارت «اسکار دنیای بازی‌ها» به مراسم ما، یک میان‌بر برای توضیح هویت آن و اهمیتش برای صنعت ویدیوگیم شده است. چون وقتی واقعا به مراسم ما نگاه می‌کنید، می‌بینید با این توصیف فرق‌های بسیاری دارد. برندگان ما توسط داورانی از معتبرترین رسانه‌های صنعت و خود طرفداران انتخاب می‌شوند. این یک رای ترکیب‌شده است و شمارش آن پروسه‌ی واقعا خاصی را برای رسیدن به نتیجه‌ی نهایی طی می‌کند. ما فهمیدیم این روش، بهترین روش ممکن برای انتخاب بهترین محصولات این صنعت محسوب می‌شود. روشی که نشریات و گیمرها را با هم به رای دادن دعوت می‌کند. وقتی یک نفر وارد هیئت داوران اسکار بشود، تا ابد در آن‌جا باقی می‌ماند. ولی ما هر سال بخشی از انتخاب جوایزمان توسط گروه‌هایی از مردم و رسانه‌ها و نظرات گزیده‌ی آن‌ها انجام می‌شود. این یک مدل کاملا متفاوت است و حالا بعد از برگزاری این مراسم‌ها برای مدتی طولانی، ما اطمینان داریم که همین راه، بهترین روش ممکن برای گزینش برترین بازی‌ها به حساب می‌آید. یک بار دیگر بگذارید درباره‌ی نگاه به آینده‌ی بازی‌ها و ساخته‌های مورد انتظار مردم در نمایش‌مان حرف بزنم. مردم دوست دارند درباره‌ی بازی‌هایی که به زودی به دست‌شان می‌رسند، بشنوند. دقیقا مثل اتفاقی که در E3 رخ می‌دهد. یک رویداد مطبوعاتی بزرگ که گیمرها عاشقش هستند. چرا؟ چون آن‌ها را برای چیزهایی که در آینده از راه می‌رسند، هیجان‌زده می‌کند. امسال ما یک پیشرفت بزرگ دیگر هم داشتیم و آن هم چیزی نبود جز این که حالا، هیئت داوران‌مان به شدت جهانی‌تر از قبل شده است. حالا رسانه‌های بین‌المللی بیشتری در جمع‌آوری رای‌ها در نظر گرفته می‌شوند و نشریاتی از چین، پرو، استرالیا، ژاپن و مکان‌های بسیار زیاد، در انتخاب برنده‌ها دخالت دارند. این یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت مراسم امسال است و باعث می‌شود ببینیم که جامعه‌ی جهانی، چه نگاهی به سرتاسر صنعت بازی‌ها دارد. چیزی که به ما قدرت می‌بخشد و من را به وجد می‌آورد. مراسم ما منحصر به فرد است و امضای آن هم چیزی نیست جز همان که همیشه این را که چه چیزی در صنعت بازی‌های ویدیویی به بهترین شکل ممکن جواب می‌دهد، در نظر می‌گیرد. خیلی از مردم سعی کردند که متوجه شوند چرا این مراسم هر سال دارد بهتر از قبل عمل می‌کند و شوهای اهدای جوایز دیگر، دائما تعداد بینندگان‌شون کمتر از قبل می‌شود. نکته این‌جا است که بین ما و آن‌ها، فرق بزرگی وجود دارد. فعالیت ما کاملا دیجیتالی است. ما با تماشاگرمان تعامل داریم و از رویکرد کاملا متفاوتی در پخش مراسم استفاده می‌کنیم. ما فقط مراسمی را می‌سازیم که طرفدارها را راضی می‌کند و به ستایش آدم‌هایی که برای آن طرفداران بهترین بازی‌ها را ساخته‌اند، می‌پردازد. اصلا دلیل برگزاری سالانه‌ی The Game Awards همین است.

گیمزبیت: «محتواساز برتر سال» یک اسم جدید برای بخشی است که قبلا شما «بهترین گیمر پرطرفدار» خطابش می‌کردید؟

جف کیلی: بله. ما به نوعی آن بخش را تکامل بخشیدیم. اتفاقی که در گذشته افتاد، این بود که ما یک بخش داشتیم که در لیست نامزدهای آن، استریمرها و اشخاصی را که عملکرد مناسبی در جامعه‌ی گیمرها داشتند، کنار هم می‌گذاشتیم. بعد فهمیدیم که با توجه به دخالت داشتن رای طرفداران در انتخاب برنده‌ی هر قسمت از مراسم، این انصاف نیست که استریمرهای بزرگ را که جامعه‌ی عظیمی از طرفداران را دور خودشان جمع کرده‌اند، کنار برنامه‌سازهای ناشناخته‌تری که دارند کارهای واقعا فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهند، بگذاریم. پس آن بخش را به دو قسمت مجزا تقسیم کردیم. ما داریم برای انجام این کار، با فیس‌بوک تحت برنامه‌ای به اسم Global Gaming Citizens همکاری می‌کنیم. این برنامه آدم‌هایی از جامعه‌ی ویدیوگیم در همه‌جای جهان که دارند عملکرد فوق‌العاده‌ای را به نمایش می‌گذارند، پیدا می‌کند. آدم‌هایی که دارند در این جامعه می‌درخشند. بازی‌ها را به بهترین شکل معرفی می‌کنند و کارهای فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهند. درباره‌ی این موضوع با نزدیک‌تر شدن به زمان برگزاری مراسم، حرف‌های بیشتری خواهیم زد. ولی فعلا همین‌قدر بدانید که امسال می‌خواهیم نه یک نفر که دسته‌ای از آدم‌های لایق را به خاطر فعالیت‌های‌شان ستایش کنیم. قسمت «محتواساز برتر سال»، به تولیدکنندگانی نگاه می‌کند که چیزهای مثبت زیادی برای گیمینگ داشته‌اند و کارهای بسیاری برای مخاطبان بازی‌ها کرده‌اند. قطعا فعالان عالی زیادی در فیس‌بوک، توئیچ، یوتیوب و توئیتر و همه‌ی پلتفرم‌های دیگر وجود دارند و داوران ما هم تمامی آن‌ها را از زیر نظرشان می‌گذرانند. در این بین یک چیز دیگر هم هست که ما را در مقایسه با مراسمی مثل اسکار، متمایز می‌کند. اگر دقت کنید، برگزارکنندگان اسکار هیچ‌وقت به برترین فعال سینمایی از جامعه‌ی هنر هفتم جایزه نمی‌دهند. ولی ما چون می‌دانیم ویدیوگیم در ذاتش یک مدیوم تعاملی به حساب می‌آید، این کار را می‌کنیم. در دنیای هنر هشتم، بازیکن واقعا یکی از نویسندگان هر کدام از تجربه‌هایی است که تحویلش داده شده‌اند و به همین سبب، وجود یک جایزه برای شخصی از جامعه‌ی گیمرها، به شدت برای The Game Awards مهم تلقی می‌شود. در این بخش، ما انسان‌هایی را می‌شناسیم که دارند انحصارا برای هنر هشتم فعالیت‌های زیادی می‌کنند و همچنین به برنامه‌سازهایی نگاه می‌اندازیم که که بیشترین تاثیر روی صنعت بازی‌ها را در ماه‌های اخیر داشته‌اند. ما هنوز خودمان هم از لیست نهایی نامزدها خبر نداریم. ولی می‌دانیم که با توجه به ورود جدی دسته‌ی زیادی از استریمرها به دنیای سرگرمی‌های عامه در سال گذشته، این بخش قطعا یکی از بخش‌های هیجان‌انگیز مراسمی خواهد بود که در پیش رو داریم.

گیمزبیت: در عین حال، این بخش از قسمت «برترین بازی تاثیرگذار» هم جدا است. قسمتی که بیشتر به سازنده‌ها مربوط می‌شود.

جف کیلی: درست است. ما به جایزه‌ی «برترین بازی تاثیرگذار» به شدت افتخار می‌کنیم. قسمتی که داخلش بازی‌سازانی شناخته می‌شوند که محصولات‌شان معانی اجتماعی و پیام‌های مهمی دارند. این بخشی از نگاه کردن به صنعت است و این جایزه اطمینان می‌یابد که تحسین مناسبی تقدیم بازی‌هایی که مخاطبان‌شان را از گیمرها هم فراتر می‌برند، بشود. حالا ما در انتخاب برندگان‌مان، تعهد بزرگ‌تری نسبت به قبل داریم. چرا که آدم‌های بیشتری مراسم‌مان را تماشا می‌کنند و باید به خاطر آن‌ها، بزرگ‌ترین بازی‌ها و موفقیت‌آمیزترین‌های‌شان از نظر تجاری را تحسین کنیم. اما فارغ از این موارد همیشگی، بخش‌هایی مثل «برترین بازی تاثیرگذار» هم هستند که باعث می‌شوند ما گیمرها بهتر از قبل، کارهای ارزشمند انجام‌شده در صنعت را بشناسیم و کشف کنیم. مخاطبان زیادی پیش من می‌آیند و می‌گویند: «من اصلا از وجود بازی‌های حاضر بین نامزدهای جایزه‌ی «بهترین بازی تاثیرگذار» خبر نداشته‌ام و بعد از پیدا کردن‌شان، متوجه شدت جذابیت‌شان شدم». پس ما هم کارهای زیادی برای شناخت این آثار انجام می‌دهیم. یک نامزدی ساده در این بخش، می‌تواند زندگی تولیدکننده‌های برخی از آثار ناشناخته را عوض کند. برخی از به یاد ماندنی‌ترین ثانیه‌های مراسم‌های ما، زمان‌هایی بوده‌اند که در آن‌ها برندگان این جوایز روی استیج حاضر می‌شدند. مثل که برای دریافت این جایزه که تقدیم بازی شده بود روی استیج آمد. این‌ها چیزهایی هستند که من به خاطرشان به TGA افتخار می‌کنم. بردن یک جایزه، برای بازی‌های شناخته‌شده‌ای مثل ، و Fortnite، شاید آن‌قدری که برای That Dragon, Cancer هست، جذاب نباشد. چون بازی‌های بزرگ قبل از دریافت جایزه‌ی The Game Awards هم انواع و اقسام موفقیت‌ها را کسب کرده‌اند. ولی That Dragon, Cancerها می‌توانند با این جایزه، تغییر زیادی در تعداد مخاطبان و موفقیت‌های‌شان مشاهده کنند.

گیمزبیت: به نظر می‌رسد که همیشه بخشی از دقایق مهم مراسم تو، ربطی به هیدئو کوجیما دارد.

جف کیلی: آه، بله. او همیشه به شکلی در مراسم حضور دارد. اما ما هنوز هیچ‌چیزی درباره‌ی قسمت رونمایی‌های جهانی مراسم امسال به رسانه‌ها نگفته‌ایم. یکی از چیزهای مهم برای من، آن است که وقتی درباره‌ی «گیم اواردز» صحبت می‌کنیم، قبل از هر چیز روی جوایز متمرکز باشیم. مردم همیشه در شبکه‌های اجتماعی از من می‌پرسند که از چه ساخته‌هایی در مراسم رونمایی خواهد شد و لابه‌لای دقایق TGA سال جاری، تریلر چه بازی‌هایی به نمایش درمی‌آیند. من فکر می‌کنم ما به اندازه‌ی کافی سابقه‌ی خوبی در معرفی بازی‌های جدید و نشان دادن رونمایی‌هایی که مردم انتظارشان را می‌کشند، داشته‌ایم. اما قطعا قرار نیست درباره‌ی محتوای انحصاری جالبی که برای اولین بار در مراسم پخش می‌شود، قبل از برگزاری آن حرفی بزنیم. البته با نزدیک شدن به The Game Awards 2018، برخی چیزها را با همه به اشتراک خواهیم گذاشت ولی نه به شکلی که حتی کوچک‌ترین تاثیری در کاهش سورپرایز شدن مخاطبان موقع دیدن تریلرها درون مراسم به شکل زنده داشته باشیم. ولی بله، کوجیما همیشه در طول این سال‌ها یکی از بهترین دوستان این مراسم بوده است. من فکر می‌کنم ما در دو یا سه سال اخیر، چیزهای زیادی از را در The Game Awards نشان‌تان داده‌ایم. ما بازی‌سازان فوق‌العاده‌ای از گوشه به گوشه‌ی صنعت داریم که از برنامه‌ریزی‌های‌مان حمایت می‌کنند. امسال که دیگر همه‌چیز بیشتر از قبل هم به اوج خودش رسیده است و بازی‌های خیلی زیادی می‌خواهند سهمی از TGA 2018 برای نمایش خودشان داشته باشند. مورد دیگری که در مراسم امسال خواهید دید آن است که ما در کنار رونمایی‌های جدید از بازی‌های عرضه‌نشده و حتی نمایش تریلرهای ساخته‌هایی که هنوز هیچ‌کس از وجودشان خبر ندارد، ویدیوهایی هم با محوریت آپدیت‌های جدید بازی‌های بزرگ و پیش‌تر منتشرشده داریم. چیزی که مثل رونمایی‌های اصلی خاص نیست ولی قطعا برای بسیاری از تماشاگران که بازیکنان آن بازی‌ها هستند، ارزش زیادی دارد و برای ما هم یک عنصر تقریبا جدید در مراسم‌مان محسوب می‌شود. سال قبل ما با رونمایی از دومین نقشه‌ی به اسم میرامار، انرژی زیادی را از مخاطبان‌مان دریافت کردیم و فکر می‌کنم شما امسال اتفاقات آن‌گونه را در مراسم به شکل بزرگ‌تر و با محوریت بازی‌های بیش‌تری می‌بینید.

گیمزبیت: یک مقدار برای‌مان از اتفاقات و داستان‌هایی که در پشت صحنه‌ی برگزاری مراسم رخ می‌دهند بگو. چه کارهایی انجام می‌شوند تا «گیم اواردز» به آن شکل اجرا شود و چند نفر در این پروسه، دخالت دارند؟

جف کیلی: The Game Awards نیمی از یک سال من را به خودش اختصاص می‌دهد. من همیشه چند ماه روی E3 تمرکز می‌کنم، بعد یک تایم چند هفته‌ای برای استراحت دارم و در آخر هم شش ماه مداوم مشغول TGA می‌شوم. بعضی اوقات آدم‌هایی را در اوایل پاییز می‌بینم که به من می‌گویند: «اوه، چه‌قدر زود کار روی گیم اواردز رو شروع کردی». در حالی که واقعا ساخت این برنامه، پروسه‌ای به حساب می‌آید که نصف سال را دربرمی‌گیرد. من تقریبا به سرتاسر دنیا سفر می‌کنم و همه‌ی ناشران بازی‌های ویدیویی را در آسیا، اروپا و آمریکا می‌بینم. یا مثلا در تابستان ما درون جلساتی مشخص، آدم‌هایی را می‌بینیم و از آن‌ها می‌پرسیم که از مراسم امسال چه انتظاراتی دارند. فکر می‌کنم این‌ها، کارهایی باشند که ساخت TGA هر سال را با رفتن به سراغ انجام‌شان شروع می‌کنم. ما یک تیم اصلی متشکل از چهار یا پنج نفر داریم که در اکثر زمان‌های موجود در این شش ماه، روی مراسم کار می‌کند. اما در نهایت این عدد به چیزی در حدود صدها نفر می‌رسد. چون از جایی به بعد تیم شامل اعضای تکنیکی، فیلم‌بردارها و انجام‌دهندگان هر بخش از مراسم که فکرش را بکنید می‌شود. آدم‌های زیادی باید دور هم جمع شوند تا این شوی مولتی-میلیون-دلاری را برگزار کنند. ولی تیم اصلی را افرادی تشکیل می‌دهند که به شدت نسبت به این رویداد پرشور هستند و با هیجان کارهای آن را به سرانجام می‌رسانند. The Game Awards همچنان یک نهاد مستقل است. ما هم تا جای ممکن تیم اصلی را کوچک و قوی نگه می‌داریم. تمرکز ما روی بازی‌هایی که می‌خواهیم نمایش دهیم و روش‌هایی است که برای انجام این کار، انتخاب می‌کنیم. من نسبت به این که باید این مراسم را خلق کنم، حس خیلی مثبتی دارم. تمام تمرکزم در تک‌تک ثانیه‌ها را به آن اختصاص می‌دهم تا مطمئن شوم که ارزشمندترین تصویر از صنعت‌مان در دقایقش نمایش داده شود. ما همیشه در دفتر دور هم جمع نشده‌ایم و مشغول حرف زدن درباره‌ی TGA 2018 نیستیم. چون فاکتورهای زیادی در آفرینش مراسم دخالت دارند و کارهای متفاوتی را باید انجام دهیم. اما اصل قضیه چیزی نیست جز این که در طول یک مراسم دوساعته، خیلی سخت است که بهترین محتوای ممکن را برای به تصویر کشیدن انتخاب کنید، از اسپانسرهای به‌جا و درستی سرمایه‌تان را بگیرید و همه‌ی کارها را بی‌اشکال انجام دهید. بعضی سال‌ها مردم به اسپانسر ما و روش‌های تبلیغ آن در طول مراسم اعتراض داشتند و ما هم این انتقادات را درک می‌کنیم و قطعا تمرکزمان را روی تکرار نشدن مشکلاتی که داخل‌شان به آن‌ها اشاره شده، می‌گذاریم. من فکر می‌کنم که ما در حال تکامل پیدا کردن هستیم. سعی می‌کنیم که بهتر بشویم. اسپانسرهای بهتری داریم که می‌خواهند در سرمایه‌گذاری برای ساخت مراسم حضور داشته باشند و حتی بودجه‌ی آن را از حالت عادی‌اش، بالاتر ببرند. این‌ها چیزهایی هستند که با گذر زمان پیشرفت می‌کنند. من فهمیده‌ام که تو باید صبور باشی تا سال به سال، بتوانی تک‌تک مخاطبانت را نسبت به مراسمی که داری، مطمئن‌تر کنی. من دارم سعی می‌کنم چیزی را بسازم که برای ابد باقی بماند. این فقط درباره‌ی برگزاری درست The Game Awards در ششم دسامبر امسال نیست. درباره‌ی این است که چگونه ده یا پانزده سال بعد، ما همچنان بتوانیم دوره‌های بعدی این جشن را طوری بسازیم که همچنان گیمرها به آن افتخار کنند و دوست داشته باشند که در پروسه‌ی شکل‌گیری‌اش موثر ظاهر شوند.

گیمزبیت: می‌توانی درباره‌ی رقم کلی بودجه‌ی مراسم امسال صحبت کنی؟ چیزی که باعث شود یک حس کلی درباره‌ی میزان بزرگی The Game Awards 2018 داشته باشیم.

جف کیلی: من احتمالا نباید هیچ جواب واضحی به این سوال بدهم. ولی می‌توانم بگویم که بودجه‌ی ما از میلیون‌ها دلار پول تشکیل می‌شود و حالا از بودجه‌ی خرج‌شده برای ساخت هر کدام از مراسم‌های قبلی، بیشتر است.

گیمزبیت: محل برگزاری مراسم امسال کجا است؟

جف کیلی: سالن مایکروسافت. برای ما خیلی مهم است که نمایش‌مان در حد و اندازه‌ی استانداردهای صنعت‌های سرگرمی بزرگِ دیگر، باشکوه برگزار بشود. سالن مایکروسافت مکانی است که هر سال مراسم در آن برگزار می‌شود. پس وقتی می‌خواهیم که به اندزاه‌ی مدیوم‌های دیگر بزرگ باشیم و یادمان نرود که امروزه ویدیوگیم بزرگ‌ترین فرم سرگرمی در سرتاسر جهان به شمار می‌آید، برگزاری مراسم در چنین سالنی خیال‌مان را تا حد خوبی از این بابت راحت می‌کند. این فقط مرتبط با ابعاد سالن نیست و به سطح قابلیت‌هایش برای تولید برنامه هم مربوط می‌شود. بسیاری از اشخاصی که روی «گیم اواردز» کار می‌کنند، آدم‌هایی هستند که برای شوهای بزرگ دیگر، کنسرت‌تورها و مواردی این‌چنین هم کار کرده‌اند. طراح اصلی تنظیمات مراسم ما یا همان فردی است که تورهای آهنگ‌سازها و خواننده‌هایی مثل ، و رو برگزار می‌کند. ما با برخی از بهترین افراد حاضر در صنعت سرگرمی کار می‌کنیم تا مراسم‌مان به بهترین حالت ممکن خلق بشود.

گیمزبیت: آن‌طور که من متوجه شدم، تو باز هم می‌خواهی در مراسم امسال هنرمندان زیادی را به استیج بیاوری. درست است؟

جف کیلی: تا قبل از نزدیک‌تر شدن به زمان برگزاری مراسم، حرف زدن درباره‌ی این موضوع سخت به نظر می‌رسد. ولی بله. ما دوست داریم هنرمندان و نام‌های بزرگ را وقتی خودشان هم به خاطر علاقه‌ای که به ویدیوگیم دارند می‌خواهند در مراسم حاضر باشند، کنار خودمان داشته باشیم. افرادی بزرگ که هنر هشتم را دوست دارند و به محصولاتش احترام می‌گذارند. یکی از موارد افتخارآمیز TGA، همین است که هر شخصی که قدم بر استیج این مراسم می‌گذارد، به آن‌جا می‌رود چون به بازی‌ها عشق می‌ورزد. از و گیرمو دل تورو تا و . این‌ها اشخاصی هستند که برای بازی کردن احترام قائل می‌شوند و به نوعی یا در صنعت بازی‌ها حضور دارند یا دوست دارند در آینده‌ی نه چندان دور، در آن حضور پیدا کنند. من خیلی خوشحالم که اکنون در دنیا، تعداد بی‌شماری بازی‌ساز خارق‌العاده به چشم می‌خورند. فکر می‌کنم ممکن است بسیاری از تولیدکنندگان محتواهای ویدیوگیمی و حتی همین بازی‌سازهای بزرگ، در قسمت اهدای جوایز، برنده‌های The Game Awards 2018 را معرفی کنند. اصلا ویژگی جذاب مراسم ما، ترکیب همه‌ی این‌ها با یکدیگر است. دقیقا مثل کاری که ما در برنامه‌ی E3 Coliseum انجام می‌دهیم. برنامه‌ای که در آن ما سازندگان را به عنوان مهمانان‌مان داشتیم و بعد با و اشخاص دوست‌داشتنی دیگری صحبت کردیم. شما چنین چیزی را همواره در TGA هم می‌بینید. بله، استعدادهای بزرگی از این صنعت هستند که اسم‌شان به اسم The Game Awards گره خورده است. ولی ما به آن افراد محترم هم محدود نیستیم. حتی رتبه‌بندی کیفیت کارهای‌مان نیز دیگر بر اساس این اسامی سنجیده نمی‌شود. گیمرها می‌خواهند بازی‌ها را مشاهده کنند. اگر آن‌جا آدم‌های باحال دیگری از دنیای سرگرمی‌های عامه هم باشند، علاقه‌ی خیلی از بیننده‌ها به مراسم به شکل معرکه‌ای بیشتر می‌شود. ولی TGA با یک شوی تلویزیونی اهدای جوایز فرق دارد که تک‌تک جوایزش را ستاره‌های محبوب‌ترین فیلم‌ها و سریال‌های چند ماه اخیر به برنده‌ها اهدا می‌کنند تا بلکه مخاطبان بیشتری جذب تماشای‌شان بشوند. ما مسائل را از این زاویه نمی‌نگریم.

گیمزبیت: درباره‌ی مرزهای صنعت در روزهای اخیر چه فکر می‌کنی؟ راجع به بخش‌هایی از هنر هشتم که در حال گسترش پیدا کردن هستند. ما بازی‌های موبایل، واقعیت افزوده و واقعیت مجازی، ورزش‌های الکترونیکی و تکنولوژی بلاک‌چین را داریم. به نظرت هیچ‌کدم از این‌ها، ربطی به گیمرهای اصلی یا مخاطبان مرکزی مراسم The Game Awards پیدا خواهند کرد؟

جف کیلی: ما به شدت درباره‌ی این قضیه فکر می‌کنیم. حالا فرصت‌های تازه‌ای مخصوصا در قسمت بازی‌های موبایل به وجود آمده‌اند. چون دیگر می‌شود بین بازی‌های موبایلی، آثار نیمه‌حرفه‌ای با گرافیک فوق‌العاده و محتویات شگفت‌انگیزی را دید که مخاطب هم خواستار عرضه شدن‌شان است. موبایل، پلتفرمی محسوب می‌شود که ما به طور فزاینده دائما به آن نگاه کرده‌ایم و مسائلی مانند این را که چه طور می‌توانیم کارمان را در مراسم با محوریتش شروع کنیم، زیر ذره‌بین برده‌ایم. ما به بازی‌هایی مثل از کمپانی (سازنده‌ی بازی موفق و تحسین‌شده‌ی ) که برای پلتفرم موبایل عرضه می‌شوند، نگاه می‌کنیم. اثری که وقتی به بخش‌های گوناگونش توجه می‌کنید، حتی نمی‌دانید که دارد بر روی یک کنسول، یک یا یک موبایل اجرا می‌شود.Sky بسیار زیبا است. در کل از نظر هنری، اتفاقات معرکه‌ای در حال جریان یافتن درون جهان بازی‌های موبایل هستند. اتفاقاتی که ما فکر می‌کنیم هر روز بیشتر از قبل، نگاه کل دنیا را به سمت این پلتفرم، معطوف می‌کنند. واقعیت افزوده و واقعیت مجازی هم قطعا پتانسیل خوبی برای بهره‌برداری از محتواهای خاص خودشان دارند. اما چالش ما برای توجه به آن‌ها و برنامه‌ریزی برای نگاه انداختن به محتویات‌شان، به آن برمی‌گردد که تنها درصد محدودی از تماشاگران‌مان این بازی‌ها را می‌بینند یا تجربه می‌کنند. من فکر نمی‌کنم ما در نقطه‌ای باشیم که مثلا یک بازی واقعیت مجازی بتواند نامزد جایزه‌ی بهترین بازی سال شود. ولی این حقیقت که به زودی بازی‌های بیشتری برای پلتفرم‌های بیشتری مثل هدست‌های VR عرضه می‌شوند، برای همه خبر خوبی به حساب می‌آید. بازی‌های هم امروزه در حال تجربه‌ی رشد فوق‌العاده‌ای در بازار هستند. بسیاری از آدم‌های متعلق به طیف‌های گوناگون، امسال به خاطر Fortnite مشغول بازی کردن شده‌اند. بله من هم می‌دانم که گیمرهای حرفه‌ای و بزرگی نیز «فورتنایت» را حتی به شکل کاملا جدی تجربه می‌کنند. ولی در عین حال از این هم خبر دارم که به طرز جالبی آدم‌های زیادی که اصولا گیمر محسوب نمی‌شوند، مشغول انجام Fortnite شده‌اند. من به طرز خودخواهانه‌ای امیدوارم که دسته‌ای از این مخاطبان جدید، میل به دیدن مراسمی مثل The Game Awards پیدا کنند و به همین شکل، بیش از پیش صنعت بازی‌های ویدیویی را بشناسند و حتی برای برخی از بازی‌هایی که در آینده عرضه خواهند شد، هیجان‌زده بشوند. یکی از بزرگ‌ترین انقلاب‌های اتفاق‌افتاده در صنعت بازی‌های ویدیویی، راحت‌تر شدن ورود مخاطب به آن است. یکی از مواردی که من از همان زمانِ تصور مراسم «گیم اواردز» درون ذهنم در سال ۲۰۱۳ میلادی آن رو در نظر می‌گرفتم، همین بود که می‌خواستم هیچ مانعی برای دیده شدن مراسم وجود نداشته باشد. طوری که TGA به صورت رایگان روی هر دستگاه و هر پلتفرم اینترنتی پخش شود و برای دیدنش نیاز به ورود به یک اکانت، پرداخت مبلغ ماهانه یا عضویت در سرویسی به خصوص نباشد. شما باید بتوانید با هر روشی که می‌خواهید، مراسم را تماشا کنید. پس به همین خاطر، به نوعی مراسم ما مثل بازی‌های Free-to-Play فعالیت می‌کند. به گونه‌ای که هر شخصی بتواند به آن دسترسی داشته باشد و تامین هزینه‌هایش به اشکال متفاوت‌تری صورت بپذیرد.

گیمزبیت: فکر می‌کنید امسال قرار است سال بازی Red Dead Redemption 2 باشد؟

جف کیلی: نمی‌دانم. سال فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشتیم. مشخصا وقتی به چیزهایی مثل میانگین امتیازات بازی در سایت متاکریتیک نگاه می‌کنید، می‌فهمید که Red Dead قرار است یک مدعی بزرگ باشد. ولی باز هم می‌گویم: ما سال فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشتیم. God of War شگفت‌انگیز بود. ما و را داشتیم. حتی بازی‌های کوچک‌تر معرکه‌ای مثل هم بوده‌اند. بیشترین چیزی که خود من درباره‌اش کنجکاو هستم، به آغاز حرکت ما از مدل فروش بازی‌ها به شکل همیشگی‌شان تا قالبی که در آن ویدیوگیم‌های مختلف در سرویس‌های آنلاین عرضه می‌شوند، بازمی‌گردد. مثلا Fortnite در حقیقت در سال گذشته منتشر شد ولی واقعیت این است که امسال به شکل خیلی بزرگ‌تری از قبل، گسترش پیدا کرد و مخاطبانش را به دست آورد. مسیری که البته به نظر می‌رسد ادامه‌دار نیز خواهد بود. حالا صحبت این‌جا است که آیا این بازی، می‌تواند کاندید بازی برتر سال شود؟ اثری که در سال قبل عرضه شده است ولی امروز با ‌آن‌چه که در روز اول بود، یک دنیا فرق دارد. احتمالا می‌توان درباره‌ی بخشی از سطوح این سوال بحث کرد. اصلا شاید جواب این سوال، بحث‌برانگیزترین موضوع جامعه‌ی بازی‌های ویدیویی در سال‌های اخیر باشد. شما احتمالا در یادداشت‌هایی که ما برای جمع‌آوری آراء رسانه‌ها برای‌شان ارسال می‌کنیم، متوجه تلاش‌مان برای برقراری عدالت مابین بازی‌های درخشان جدید و محصولاتی که به شکل طولانی‌مدت در بازار حضور جدی داشته‌اند، شده‌اید. بازی‌هایی مثل Grand Theft Auto Online در دسته‌ی دوم قرار می‌گیرند و در عین حال، هرگز نمی‌توانیم تاثیرگذاری‌های بزرگ‌شان بر روی بازار را انکار کنیم. حجم بسیار بالایی از پروسه‌های تولیدی جذاب و کارهای تکنیکی به صورت مداوم برای این بازی‌های آنلاین انجام می‌شوند و اگر قرار است ما به بازی‌سازی توجه کنیم، نباید این حقیقت را که تیم‌های سازنده‌ی آن‌ها به سختی مشغول کار مداوم روی تک‌تک‌شان هستند، پشت گوش بیاندازیم. من متعجبم که آیا با گذر زمان و به دنبال راه‌های تازه‌ی در حال طی شدن در صنعت بازی‌های ویدیویی، مراسم TGA تبدیل به شوهایی مثل «امی» می‌شود که در آن‌ها نامزدی‌ها و جوایز به فصول یا اپیزودهای متفاوت سریال‌های تلویزیونی تعلق می‌گیرد؟ مثلا ، همیشه با فصل‌های متفاوتش نامزدی‌های مختلفی را کسب می‌کند. آیا Fortnite هم که اصلا در ساختارش از فصل‌های مختلفی بهره می‌برد، می‌تواند یک روز مشمول چنین نامزدی‌هایی بشود؟ آیا ما در آینده شاهد رقابت فصل‌های مختلف بازی‌های ثابت هستیم؟ این موضوع به چه شکلی کنار شیوه‌ی آشنای روایت قصه در بازی‌های داستانی قرار می‌گیرد؟ در هر صورت ما فعلا بین جوایز مراسم، یک بخش هم داریم به اسم «بهترین بازی در حال پیشرفت» که دقیقا آثار این‌گونه را رتبه‌بندی می‌کند. ما فکر می‌کنیم که این بازی‌ها، لیاقت توجه را دارند. ولی فارغ از همه‌ی حرف‌ها، تعامل غیرمستقیم حاضر مابین «بهترین بازی در حال پیشرفت» و «بهترین بازی سال» احتمالا در چند سال آینده درون The Game Awards، به طرز جالبی تکامل می‌یابد.

کیلی صحبت‌هایش را این‌گونه ادامه می‌دهد: بعضی از مردم گفته‌اند که شاید در آینده دیگر نیازی به بخش «برترین بازی در حال پیشرفت» نباشد. چون همه‌چیز از جایی به بعد، به همین فرمت ارائه می‌شود. من نمی‌دانم. اما فکر می‌کنم که همواره تعادل باید بین بازی‌های مولتی‌پلیر خواستنی و شدیدا سرگرم‌کننده و بازی‌های داستانی تک‌نفره که تمایل به معرفی خودشان به عنوان آثار هنری بزرگ و زیبا را دارند، برقرار بشود. هرچند که بعضی مواقع، فراموش کردن کار فوق‌العاده‌ای که برای شکل‌گیری یک بازی چندنفره صورت می‌گیرد، شاید آسان‌تر جلوه کند. این بحث از وقتی پیش آمد که چند سال قبل، جایزه‌ی بهترین بازی سال را به چنگ آورد. من فکر می‌کردم که این خیلی بزرگ باشد که یک بازی چندنفره بدون هیچ‌گونه بخش داستانی، موفق به بردن این جایزه شده است. قبل و بعد از آن، جایز‌ه‌های اصلی به بازی‌هایی مثل و و Zelda تعلق پیدا کردند. آثار داستان‌محوری که به اشکال خارق‌العاده خلق شده بودند و به واقع عطش دریافت جایزه‌ی بازی برتر سال را داشتند. پس پیروزی Overwatch در مراسم چند سال قبل، صرفا یک نشانه از انقلاب طبیعی کل صنعت بازی‌ها بود. انقلابی که به خاطرش دیگر بازی‌های آنلاین هم پتانسیل کاملا جدی گرفته شدن را یدک می‌کشند. من هم خوشحالم که مراسم‌مان همیشه می‌خواهد فقط به مهم‌ترین چیزها در جهان گیمینگ توجه کند و با قصد و نیت، به سمت‌وسوی خاصی نمی‌رود. این سخت است. چون گروه‌های بسیار متفاوتی از آدم‌ها وجود دارند که هر کدام‌شان بازی‌های بسیار متفاوتی را تجربه می‌کنند. اما به دور از همه‌ی این صحبت‌ها، خبر خوب آن است که امسال، سال شگفت‌آوری برای بازی‌ها بود. سال قبلش هم فوق‌العاده به نظر می‌رسید. سالی که در آن یک « » و یک « »ی جدید عرضه کرد. کمپانی ژاپنی محبوب، امسال هم را دقیقا در شب مراسم، منتشر می‌کند. نینتندو امسال خیلی محتوای جدیدی نداشت اما انتشار Red Dead و تعداد زیادی اثر دوست‌داشتنی دیگر، به اندازه‌ی کافی لذت و هیجان را تقدیم گیمرها کرد.

گیمزبیت: احتمالا تاریخ عرضه‌ی .Super Smash Bros دقیقا مثل Battlefield، باعث خوشحالی تیم‌تان نشده است.

جف کیلی: (با خنده) من به رجی گفتم که تو تاریخ برگزاری مراسم من را دزدیدی که بازی خودت را منتشر کنی. البته از نظر تکنیکی، توانایی شرکت در مراسم امسال را دارد. چون با سیستم دسترسی زودهنگام عجیب و غریبش، بازی را به اندازه‌ی کافی به موقع منتشر می‌کند. طوری که در عین عرضه شدن آن در تاریخ بیستم نوامبر، دارندگان اشتراک پریمیر سرویس ، در روز ۱۰ نوامبر دست‌شان به ساخته‌ی جدید می‌رسد. راستی، ما دیگر به این مراسم، The Game Awards 2018 نمی‌گوییم و به سادگی Game Awards خطابش می‌کنیم. اگر هم می‌خواهید بدانید که بازی‌های عرضه‌شده در ماه دسامبر از طرف ما مشمول چه تصمیماتی می‌شوند، باید بدانید که تک‌تک بازی‌های عرضه‌شده در این ماه با همه‌ی آثاری که تا آخر ماه اکتبر سال ۲۰۱۹ به بازار می‌آیند، در مراسم سال بعد شرکت خواهند کرد. مراسم جوایز «گرمی» (Grammys) هم از سیستم مشابهی بهره می‌برد. زیرا برگزارکنندگان آن هم هر سال همه‌ی آثار منتشرشده تا قبل از یک تاریخ مشخص در ماه اکتبر را داخل رقابت راه می‌دهند. البته ما این کار را به خاطر پیروی از روش سنتی نگاه کردن به تاریخ انتشار محصولات انجام نمی‌دهیم. بلکه این کار را می‌کنیم تا از درستی جوایز اطمینان داشته باشیم. چرا که رای مردم در نتیجه‌ی نهایی تمامی بخش‌ها تاثیر دارد و ما نمی‌خواهیم بازی‌هایی را درون لیست بگذاریم که هنوز عرضه نشده‌اند و فعلا دست مخاطبان عادی اصلا به آن‌ها نمی‌رسد. به همین دلیل برای نمونه .Super Smash Bros هم در رقابت سال بعد شرکت خواهد کرد و من مطمئنم که این موضوع روی حرف زدن درباره‌اش در طول کل سال توسط همه‌ی بازیکنان، تاثیری نمی‌گذارد.

گیمزبیت: چیز دیگری مانده است که قصد اشاره به آن را داشته باشی؟

جف کیلی: ما امسال ارکستر زنده‌ی موسیقی را به مراسم برمی‌گردانیم و این چیزی است که به شدت برای آن هیجان‌زده هستیم. چون واکنش مخاطبان به ارکستر سال گذشته به شدت مثبت بود. ارکستری که به کمکش موسیقی‌های فوق‌العاده‌ی بازی‌های بزرگ را به صورت زنده اجرا می‌کنیم. ما فقط به دنبال روش‌های بهتر و بهتر کردن نمایش‌مان می‌گردیم. امسال مخصوصا با برنامه‌ی Global Gaming Citizen، برای این رویداد داشته‌های جدیدی می‌سازیم. جایزه‌ی «بازی دانش‌آموزی برتر» دوباره به مراسم امسال بازمی‌گردد و در کل، تمام فلسفه‌ی نگاه من به مراسم، مبنی بر تکامل پیدا کردن مداومش است. من احساس می‌کنم این روزها به خاطر افت تعداد تماشاگران، خیلی از شوهای اهدای جوایز دارند روی سنت‌ها و دسته‌بندی جوایزشان از ابتدا فکر می‌کنند. اما همه‌چیز را تغییر دادن، کار آسانی نیست. با «گیم اواردز»، ما راه خود را به فروم‌های مختلف باز کردیم. من دائما در توئیتر در حال گوش دادن به مخاطبان هستم. ما تمامی واکنش‌ها و نظرات را دریافت می‌کنیم و سعی داریم آن‌ها را در برنامه‌ریزی‌های‌مان، دخالت بدهیم. ما حتی واکنش منفی مخاطبان نسبت به اسپانسرمان را هم دریافت کردیم و با انتقال دادنش به صاحبان آن برند، باعث شکل‌گیری روش‌های تبلیغاتی تازه‌ای توسط مسئولانش شدیم. روش‌هایی که هم برای آن‌ها راضی‌کننده هستند و هم برای مخاطب ما، قابل قبول خواهند بود. اما در نهایت، فکر می‌کنم در مرکز همه‌چیز، ما امروز رویداد بزرگی را داریم. هر سال متفاوت با سال قبل مراسم را برگزار می‌کنیم. من برای The Game Awards امسال، خیلی هیجان‌زده هستم. بازی‌ها عالی به نظر می‌رسند، ما رونمایی‌ها و تریلرهای کم‌نظیری برای نمایش دادن داریم و نتیجه‌ی تک به تک این‌ها هم چیزی جز آن که فکر می‌کنیم می‌توانیم در «گیم اواردز ۲۰۱۸» اوقات حقیقتا لذت‌بخشی را داشته باشیم، نیست.

با توجه به تمامی این حرف‌ها، شما چه‌قدر به برگزاری کاملا موفقیت‌آمیز TGA 2018 امیدوار هستید؟ آیا فکر می‌کنید که امسال واقعا جذاب‌ترین و با شکوه‌ترین مراسم اهدای جوایز بازی‌ها تا به امروز را به تهیه‌کنندگی و اجرای جف کیلی مشاهده می‌کنیم؟