نقد سریال شهرزاد: قسمت هفتم، فصل سوم

ششمین اپیزود فصل سوم سریال شهرزاد از جهاتی اتفاقات داستانی مهمی را رقم زده است که آینده سریال را متحول می‌کنند. این اپیزود به جای نمایش خرده‌داستان‌های متعدد سریال شهرزاد، بخش اعظم تمرکز خود را به پیگیری دو داستان که از قسمت قبل زمینه‌چینی شده بود، اختصاص داد. در این اپیزود مشاهده کردیم که با اعمال نفوذ سر‌هنگ تیموری، نقشه نجات دکتر مصدق به تله‌ای برای قتل هم‌فکران فرهاد و دستگیری او تبدیل شد. در موازات این داستان به‌واسطه مواد مخدر جا‌سازی شده در ماشین که توسط افراد شاپور بهبودی انجام شده، هاشم و اصغری دستگیر می‌شوند. این نقشه تنها به دستگیری ختم نمی‌شود و افراد خانواده بهبودی پس از نجات دو شخصیت مذکور، آن‌ها را به جایی می‌برند که شاپور مقدمات کشتن آن‌ها را چیده است. اگر‌چه این بخش‌ها بار درام داستان را قوت می‌بخشند، در جهت سانتی‌مانتالیسم قدم بر‌می‌دارند و سکانس‌های جالب توجهی از جمله رهبری ارکست مرگ توسط شاپور را در خود دارند، اما به دلیل وجود مشکلات متعدد در آن‌ها، تاثیر خود را از دست می‌دهند. مشکلاتی اعم از استفاده بیش از اندازه از صحنه‌های اسلو موشن و غیر منطقی بودن دیالوگ‌های هاشم و اصغری در آخرین لحظات.

سریال شهرزاد به عنوان سریالی که تلاش می‌کند اتفاقاتش را با روندی منطقی به نمایش بگذارد، از کوچک‌ترین جزئیات چشم‌پوشی نکند و پس از هر اتفاق، تاثیر آن روی جهانش را به تصویر بکشد، در بخش اعظم جدید‌ترین اپیزود خود به پیگیری رخداد‌های قسمت قبل اقدام می‌کند. این روند باعث شده است که ۲۰ دقیقه ابتدایی اثر بدون در نظر گرفتن صحبت مخفیانه شهرزاد با کبیر با استفاده از تلفن و تغییر صدا و باز‌جویی سرهنگ تیموری از فرهاد با هدف پیدا کردن هم‌دستان و عاملین اصلی نقشه نجات دکتر مصدق، تنها به مشاهده عزاداری خانواده‌های دماوندی و سعادت و یاد‌آوری خاطرات هاشم توسط شیرین و صابر ختم شود. همچنین در این دقایق شاهد بخش‌هایی بودیم که در پایان فصل دوم به عنوان تیزر فصل سوم به نمایش در آمد. این بخش به همان مشکلی دچار است که موقعیت‌های حساس اپیزود ششم در‌گیر آن بودند: استفاده بیش از اندازه از تکنیک حرکت آهسته. همچنین سکانس‌های اضافه‌ای در این بخش وجود دارد که سازندگان می‌توانستند آن‌ها را کاملا حذف یا حداقل مدت آن‌ها را کاهش دهند. تنها نکته مثبت این بخش بازی عالی ترانه علی‌دوستی است که از حالت‌های چهره و زبان بدن به بهترین شکل ممکن استفاده می‌کند.

به جز سروان آپرویز که باید او را مهم‌ترین شخصیت اپیزود دانست، سکانس جالب توجهی را از شاپور و قباد مشاهده کردیم. سکانسی که به دلیل بر‌هم خوردن برنامه‌های قباد به وقوع می‌پیوندد. قباد با وجود تمام اختلاف‌ها هیچ‌گاه تصمیم به قتل هاشم نداشت، با این حال رئیس خانواده بهبودی به این دلیل که توان باز‌خواست خود را نداشته، به سراغ نزدیک‌ترین متهم خروج ثریا از زندانی که توسط خود او ساخته شده می‌رود. این متهم کسی نیست جز هاشم دماوندی. پس از آنکه قباد از تغییر در نقشه‌اش آگاه می‌شود، بدون فکر با سر‌هنگ تیموری تماس می‌گیرد. تماسی که نه تنها نتیجه‌ای ندارد، بلکه قابل حذف نیز است. اما در این جا است که نصرت باری دیگر ثابت می‌کند که منطقی‌ترین فرد حاضر در خانواده دیوان‌سالار است. فردی که بر‌خلاف قباد، شرایط را سنجیده و بر‌اساس آن تصمیم می‌گیرد. دیالوگ‌های طعنه‌آمیز شاپور و بر‌شمردن جرم‌هایی که به گردن قباد، سرهنگ تیموری و بسیاری دیگر است، چنان تلخ است که تحمل آن‌ها چندان آسان نیست. در سناریوی شاپور، بی‌گناه‌ترین فرد خودش است، کسی که شاید هاشم را کشته باشد، اما در وقوع اتفاقاتی که به آن منجر شده، کمترین تاثیر را داشته است. با انداختن سیگار در لیوان توسط قباد و از بین رفتن اتحاد بین دیوان‌سالار و بهبودی، جنگ‌های مافیایی به اوج خود خواهند رسید.