بررسی بازی Guns, Gore & Cannoli 2
بازی‌های شوتر و اکشن دوبعدی از گذشته و زمان کنسول‌های کلاسیک، محبوبیت خاصی هم بین بازیسازان و هم مخاطبین داشته‌اند. از نمونه‌های کلاسیک موفق این سبک بازی‌ها می‌توان به آثاری چون Sunset Riders اشاره کرد که قطعا، گیمر‌های قدیمی تجربه آن روی کنسول سگا را فراموش نکرده‌اند. نسخه اول بازی Guns, Gore & Cannoli که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، با معرفی شخصیتی بی‌اعصاب و همچنین یک گیم‌پلی سرگرم‌کننده، توانست یاد و خاطره بازی‌های شوتر دوبعدی کلاسیک را زنده کند و به جایگاه خوبی در این ژانر برسد. حال نسخه دوم این بازی با نام Guns, Gore & Cannoli 2 چندی پیش منتشر شد و در این مطلب، سراغ بررسی بازی رفته‌ایم.
ویلی کانلی یکی از همان شخصیت‌های بی‌اعصاب و قلچماقی است که انگار فقط برای بازی‌های اکشن خلق شده است
Guns, Gore & Cannoli 2 یک بازی شوتر دوبعدی کلاسیک است که از آن نباید انتظار داستان خاصی را داشته باشیم؛ داستان در سال ۱۹۴۴ و از جایی شروع می‌شود که ویلی کانلی، شخصیت اصلی بازی، به یک صندلی بسته شده و اینطور که به نظر می‌رسد در آستانه مرگ است! ولی محکم نبودن طنا‌بی که دستان او را به صندلی بسته کافی است تا کانلی نجات پیدا کند و دوباره مثل نسخه قبلی، حساب هرکسی را که سر راهش قرار می‌گیرد برسد. داستان در این نسخه حس و حال متفاوت‌تری نسبت به نسخه قبل دارد و در جریان بازی، از موجوداتی مثل زامبی‌ها گرفته تا نیرو‌های آلمان نازی در جنگ جهانی دوم را مشاهده خواهید کرد و برای رسیدن به هدف نهایی‌تان، باید آن‌ها را از بین ببرید. با اینکه Guns, Gore & Cannoli 2 داستان خیلی پیچیده‌ای ندارد، اما این ایرادی برای بازی نیست؛ چرا که دقیقا مثل فیلم‌هایی که صرفا برای سرگرمی ساخته می‌شوند و قرار نیست مخاطب را وارد درگیری‌های ذهنی پیچیده کنند، Guns, Gore & Cannoli 2 هم بازی‌ای است که صرفا به عنوان یک تجربه اکشن چند ساعته ساخته شده است و همین که داستانش بتواند توجیهی برای اکشن‌هایش ارائه کند، موفق بوده است و خب از این منظر، Guns, Gore & Cannoli 2 داستان خوبی دارد، شخصیتی دوست‌داشتنی تحویل مخاطب می‌دهد و حتی کاری می‌کند که مبارزه با باس‌های مختلف بازی به سبب معرفی درست آن‌ها در طول داستان معنی‌دار به نظر برسد.
به شخصیت‌های بازی اشاره کردیم و خب حیف است که این متن را بدون اشاره کردن به خود شخصیت کانلی ادامه بدهیم. کانلی دقیقا یکی از همان کاراکتر‌هایی است که از هر نظر، برای یک بازی شوتر ساخته شده‌اند؛ یک شخصیت بی‌اعصاب و قلچماق که شاید عقل درست و حسابی برای حل کردن مشکلاتش با فکر را نداشته باشد، اما کافی است یک اسلحه به دستش بدهید تا هر کسی را که سر راهش قرار می‌گیرد، تکه پاره کند. همین مساله هم باعث می‌شود تا کنترل کانلی در طول این بازی دوبعدی و کشتن انواع و اقسام دشمنان با او، کار لذت‌بخشی باشد. البته این وسط یک ایراد هم به کانلی وارد است و آن هم دیالوگ‌های بعضا بی‌مزه‌ای است که سازندگان برای او نوشته‌اند. کانلی در حین کشت و کشتار دشمنانش، سعی می‌کند یک سری تکه‌کلام خاص بگوید که دو مشکل دارند؛ اول اینکه برخلاف چیزی که سازندگان فکر کرده‌اند همیشه بامزه نیستند و دوم اینکه تنوع بالایی ندارند و گاهی کانلی آنقدر یک حرف را تکرار می‌کند که راستش را بخواهید، پس از مدتی این حرف‌ها به جای جذاب بودن روی اعصاب‌تان می‌روند. اما در مجموع، کانلی شخصیتی دوست‌داشتنی و از آن مهم‌تر، صد درصد مناسب برای یک بازی شوتر اکشن است و از لت و پار کردن دشمنان به دست او قطعا لذت زیادی خواهید برد.
سلاح‌های بازی فقط از نظر ظاهری با یکدیگر تفاوت ندارند و کارکرد و نوع شلیک هرکدام هم منحصر‌به‌فرد است
اما از کانلی که بگذریم، خود گیم‌پلی بازی Guns, Gore & Cannoli 2 به استثنای یک مورد، واقعا جذاب است. اولا بازی از هر نظر، تنوع بسیار بالایی دارد؛ برای مثال انواع و اقسام سلاح در بازی تعبیه شده است که هرکدام، حس و حال خاص خود را دارند؛ از شات‌گانی که آن حس قوی بودن شلیک‌هایش به بهترین شکل منتقل می‌شوند و تماشای پرت شدن دشمنان پس از برخورد تیر شات‌گان به‌شان لذت خاصی دارد گرفته تا دو کلتی که کانلی به سبک مکس پین همزمان از آن‌ها استفاده می‌کند و دیگر سلاح‌های بازی مثل مسلسل تامسن و حتی RPG که استفاده کردن از همه آن‌ها، شدیدا لذت‌بخش است و باعث می‌شود که کشتن دشمنان، روندی تکراری به خودش نگیرد. راستی تا یادم نرفته به این هم اشاره کنم که در کنار سلاح‌های گرم، بازی یک سری اسلحه سرد مثل چوب بیسبال یا اره برقی هم در اختیارتان می‌گذارد تا اگر کشتن دشمنان از فاصله دور به حد کافی برای‌تان لذت‌بخش نبود، با این وسائل حساب‌شان را برسید. در کنار تنوع سلاح، بازی از حیث داشتن دشمنان متنوع هم واقعا کیفیت خوبی دارد. سربازان آلمانی که با سلاح‌هایشان منتظر شما هستند یا زامبی‌هایی در انواع مختلف که مخصوصا کشتن نمونه‌های بزرگ‌تر آن‌ها کار واقعا سختی است، اوقات پر از اکشن و چالش‌برانگیزی را در بازی برای‌تان خلق کرده‌اند و حتی اجازه نمی‌دهند که چند دقیقه نفس راحت بکشید. همین هم کافی است تا بازی تقریبا از ابتدا تا انتها، در اوج هیجان باشد و هرگز از سرعت نیفتد که این خود برای یک بازی اکشن مزیت بزرگی است.
به‌علاوه در کنار دشمنان عادی، یک سری باس هم در بازی تعبیه شده‌اند؛ باس‌هایی مثل یک کشتی بزرگ با چندین اسلحه سنگین که واقعا مبارزه کردن با آن مخصوصا در درجه‌های سختی بالاتر کار سختی است یا شخصی شبیه به هیتلر که سوار یک ماشین بزرگ می‌شود و با انواع و اقسام تیر ازتان پذیرایی می‌کند. در مجموع مبارزه‌های بازی، چه با دشمنان عادی و چه با باس‌های مختلف، واقعا چالش‌برانگیز و لذت‌بخش است و هم آن حس نیاز به اکشن را برطرف می‌کند و هم باعث می‌شود تا کمی هم در مبارزه با دشمنان مجبور به داشتن استراتژی شوید. ترکیب این دو سبک در یک بازی شوتر کار ساده‌ای نیست، ولی سازندگان Guns, Gore & Cannoli 2 به‌خوبی در این زمینه موفق بوده‌اند و با بازی‌ای طرف هستیم که هم حسابی اکشن شلوغ و پرهرج و مرج به‌تان ارائه می‌دهد و هم کاری می‌کند که نتوانید بدون فکر در آن پیشروی کنید. با این حال Guns, Gore & Cannoli 2 یک ایراد نسبتا بزرگ هم دارد: اینکه بازی، واقعا کوتاه است؛ حتی کوتاه‌تر از نسخه اول و این اصلا ویژگی جالبی نیست؛ چرا که بازی دقیقا جایی به پایان می‌رسد که شما هنوز از اکشن‌های جذاب آن و مبارزه‌های نفس‌گیرش سیر نشده‌اید، ولی خب ناگهان بازی به پایان می‌رسد و قضیه زمانی بدتر می‌شود که بدانیم Guns, Gore & Cannoli 2، حداقل به صورت تک‌نفره، خیلی ارزش تکرار بالایی هم ندارد و در دفعات بعدی تجربه بازی، قرار نیست مثلا محیطی مخفی کشف کنید یا ویژگی جدیدی داشته باشید که بتواند شما را به تجربه چندین باره بازی ترغیب کند.
با اینکه بازی در بخش تک‌نفره هم واقعا جذاب است، اما لذت‌بخش‌ترین حالت آن قسمت همکاری دونفره است
البته این قضیه در یک حالت صادق نیست و آن هم زمانی است که سراغ تجربه چندنفره بازی برویم. یکی از بهترین ویژگی‌های Guns, Gore & Cannoli 2، پشتیبانی از حالت Co-Op محلی است (البته بازی حالت چندنفره آنلاین هم دارد) که به‌تان اجازه می‌دهد به سبک بازی‌های شوتر قدیمی، دونفری روی یک سیستم با انتخاب دو شخصیت بازی را تجربه کنید. این حالت مخصوصا در درجه‌های سختی بالاتر که همکاری نزدیک بین دو بازیکن را طلب می‌کند، واقعا لذت‌بخش است و به جرات می‌توانم بگویم که چنین هیجانی در یک بازی Co-Op را در چند وقت اخیر فقط در بازی‌هایی چون Nex Machina یا Broforce تجربه کرده بودم. پس پیشنهاد می‌کنم به هر شکلی که توانستید، بخش همکاری دونفره بازی را از دست ندهید.
بازی Guns, Gore & Cannoli 2 از جنبه‌های تخصصی‌تر هم وضعیت مناسبی دارد؛ برای مثال، طراحی مراحل بازی مناسب است و با اینکه با یکی از بهترین نمونه‌ها در این زمینه طرف نیستیم، اما سطح طراحی مراحل بالاتر از معمولی است و محل چینش دشمنان، سکو‌های محدود بازی و حتی یک سری پازل‌های ساده به شکلی است که تنوع خوبی به مراحل بازی می‌دهد. از آن طرف، مراحل بازی از بعد بصری هم تنوع خوبی دارند و از محیط شهری در تاریکی شب با نورپردازی زیبا گرفته تا ساحل نرماندی در جنگ جهانی دوم را در بازی شاهد هستیم. این مساله خود مزید بر علت می‌شود تا هر مرحله از بازی حس و حال مخصوص به خودش را داشته باشد و مخاطب به سبب تکراری شدن مراحل، از بازی زده نشود.
Guns, Gore & Cannoli 2 در دیگر جنبه‌های بصری هم کیفیت خوبی ارائه می‌کند. انیمیشن حرکات شخصیت‌ها با اینکه تا حدودی حالتی طنز و اغراق‌آمیز دارد، با کیفیت کار شده است و به‌ویژه زمانی که شاهد برخورد تیر به دشمنانِ مخصوصا انسانی هستیم، واکنش‌پذیری آن‌ها بسته به نوع تفنگ و تیر طبیعی است. از آن طرف، شخصیت اصلی بازی و دیگر دشمنان و کاراکترها به‌زیبایی طراحی شده‌اند و کیفیت بالایی دارند. این مساله همان‌طور که اشاره کردیم در مورد طراحی مراحل و محیط‌ها هم صدق می‌کند و در کل، شاهد محیط‌های جذاب و پرجزییاتی در بازی هستیم که همه این‌ها باعث می‌شوند تا Guns, Gore & Cannoli 2 از نظر گرافیکی در سطح بالایی باشد. این قضیه زمانی مهم‌تر می‌شود که بدانیم حتی در شلوغ‌ترین دقایق بازی هم که مثلا شاهد هجوم تعداد زیادی دشمن به سمت کاراکتر اصلی هستیم یا در مواقعی که شاهد رقص انواع و اقسام گلوله‌ها در محیط هستیم، بازی در روان‌ترین حالت ممکن خودش اجرا می‌شود و شاهد کوچک‌ترین افت فریمی در بازی نیستیم.
به این‌ها باید صداگذاری‌های بازی را هم اضافه کنیم که کیفیت بالایی دارند و صدای خود شخصیت کانلی و همچنین صدای مربوط به شلیک با هر نوع اسلحه با کیفیت خوبی کار شده و واقع‌گرایانه است. البته بازی در زمینه موسیقی می‌توانست بهتر عمل کند. درست است که این موضوع یک ایراد برای Guns, Gore & Cannoli 2 نیست؛ چرا که در کنار موسیقی‌های نسبتا بد بازی، یک سری موسیقی واقعا عالی و مناسب هم به گوش می‌رسد و این دو، یکدیگر را به نوعی خنثی می‌کنند، اما موسیقی‌های بد که معمولا در مراحل اولیه پخش می‌شوند، از این نظر من را جذب نکردند که بیش‌تر از اینکه برای یک بازی اکشن مناسب باشند، مناسب یک بازی کارآگاهی هستند و ریتم آرام‌شان اصلا و ابدا با یک بازی اکشن جور درنمی‌آید.
این بازی روی پلتفرم پی‌سی بررسی شده است.
Guns, Gore & Cannoli 2
نقاط قوت
- شخصیت‌پردازی مناسب کاراکتر کانلی
- تنوع بالای سلاح‌ها و دشمنان
- جزییات گرافیکی بالای بازی و انیمیشن‌های طبیعی
- گیم‌پلی متنوع و سراسر هیجان
- باس‌های چالش‌برانگیز با طراحی مناسب
- تجربه CoOp شدیدا جذاب
نقاط ضعف
- کوتاه بودن بازی و نداشتن ارزش تکرار بالا
- تکه‌کلام‌های بی‌مزه شخصیت اصلی!
نظرات