Fallout 76: والت شماره ۷۶ کجاست و چه انتظاری باید از این بازی داشته باشیم
دیشب بتسدا بعد از ۲۴ ساعت از پخش زنده عکسی که صفحه معروف این مجموعه را به علاقهمندان نشان میداد، در یک تیزر کوتاه نسخه بعدی مجموعه فالاوت را معرفی کرد؛ Fallout 76. این که چرا اسم بازی با پرشی عجیب از شماره ۴ به این عدد رسید، مشخص است؛ بازی در Vault 76 شرکت تکنولوژیهای والت یا همان Vault-Tec جریان خواهد داشت. اگرچه تیزر معرفی رسمی بازی بسیار کوتاه بود و تاد هاوارد هم اذعان کرد که برای اطلاعات بیشتر باید منتظر کنفرانس بتسدا در نمایشگاه E3 2018 باشیم. با این حال، ما همین الان هم اطلاعات کمی از بازی نداریم؛ این یادداشت، مروری است بر هرآنچه که از فالاوت جدید میدانیم.
پناهگاه ۷۶؛ چه چیزهایی میدانیم؟
بر اساس اسم بازی و آنچه از تریلر معرفی آن پیدا است، Vault 76 (که در این یادداشت آن را پناهگاه ۷۶ خطاب خواهیم کرد) قرار است تا نقش مهمی در این بازی ایفا کند. مهمترین نکته درباره این پناهگاه این است که اگرچه ما هیچوقت در هیچکدام از شمارههای بازی وارد آن نشدیم اما اولین باری نیست که اسم این پناهگاه را در بازیهای مجموعه میشنویم.
دیک ریچاردسون، رییس سازمان محاصره که در دنیای فالاوت از آن با نام Enclave یاد میشود، در دومین نسخه بازی به شخصیت اصلی گفته بود؛ این چینیها بودند که اولین بمب را شلیک کردند. با اینکه این موضوع هیچگاه تایید نشد اما دیری نپایید تا برهیچکس روی این کره خاکی پوشیده نباشد که مهم نیست چه کسی اولین بمب را شلیک کرد؛ چون شلیک اولین بمب در سال ۲۰۷۷، آغاز پروسهای بود که نتیجهاش نابودی زمین و آغاز یک دوره جدید بود.
خط زمانی مجموعه فالاوت، همانطور که قبل از عرضه شماره چهارم در قالب یک مقاله با عنوان داستان کامل سری Fallout، از نسخه اول تا لحظه آغاز Fallout 4 در زومجی منتشر شد؛ در واقع از سال ۲۰۵۲ و جنگ برای منابع آغاز شد؛ برای ما اما نقطه ملموستر شاید سال ۲۰۵۴ و تشکیل کمیسیون ساخت پناهگاههای زیرزمینی توسط دولت آمریکا باشد؛ همان سالی که این کمیسیون دستور ساخت ۱۲۲ پناهگاه اتمی را صادر کرد. پناهگاه شماره ۷۶، یکی از آنها است.
وقتی سال ۲۰۷۷ رسید، بمبها هم از راه رسیدند. قرار بود درهای پناهگاه شماره ۷۶ سال ۲۰۹۷ یعنی دقیقا ۲۰ سال بعد از افتادن اولین بمب به صورت خوکار باز شود اما روی پیپبوی یکی از افرادی که در تریلر معرفی بازی میبینیم، تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۱۰۲ نمایش داده میشود، ۵ سال بعد از موعد مقرر و دقیقا ۲۵ سال بعد از آغاز جنگ بزرگی که ۲۳ اکتبر سال ۲۰۷۷ کلید خورد. برای مقایسه، با اختلافی ۶۰ ساله، این نزدیکترین زمان به آغاز جنگ اتمی در بین همه بازیهای مجموعه فالاوت است.
اولین نسخه از فالاوت در سال ۲۱۶۱ جریان داشت و روایت نسخه دوم به ۸۰ سال بعد یعنی ۲۲۴۱ موکول شد. بعد نوبت به سال ۲۲۷۷ و فالاوت ۳ رسید، لاسوگاس را در سال ۲۲۸۱ در نیووگاس دیدیم و در نهایت بوستون سال ۲۲۸۷ در شماره چهارم بازی به تصویر کشیده شد؛ این یعنی فالاوت ۷۶ تقریبا ۲۰۰ سال قبل از هر بازی در مجموعه فالاوت جریان خواهد داشت.
با این حال، ما هنوز نمیدانیم که دقیقا این پناهگاه چه خبر است و چرا درهایی که قرار بود دقیقا ۲۰ سال بعد از افتادن بمبها باز شود؛ با تاخیری ۵ ساله مواجه شده است اما از روی همین تیزر کوتاه و به ظاهر بدون جزییات، میتوان نشانههایی هم به دست آورد. به وضوح در این تیزر صدایی را از درون بلندگوهای پناهگاه میشنویم که به افراد حاضر در پناهگاه لزوم بازسازی و دوباره ساختن را یادآوری میکند. بنری را در پشت صحنه تصویر میبینیم که روی آن عبارت «جشن روز احیا» درج شده است؛ این یعنی حداقل شهروندان پناهگاه شماره ۷۶، یک هدف واحد مشخصی دارند، موردی که قطعا برای همه پناهگاههای آمریکا صادق نیست.
اما کجا باید به دنبال پناهگاه شماره ۷۶ بگردیم؟ جواب را شاید قبلا درون یکی از ترمینالهای قرار گرفته در سیتادل، مرکز انجمن Brotherhood of Steel در جریان شماره سوم بازی پیدا کرده باشیم. در این ترمینال، زیر شاخه «لیست پناهگاهی منطقه دیسی» میتوان نام پناهگاه شماره ۷۶ را پیدا کرد؛ این را وقتی به مضمون موسیقی پخش شده در تریلر معرفی بازی اضافه میکنیم، میتوان انتظار داشت تا بازی در منطقهای بزرگتر از واشنگتن دیسی و ویرجینیای غربی جریان داشته باشد.
آخرین و مهمترین سوال؛ چه چیزی در انتظار ما است؟
وقتی به عقب برمیگردیم، ما شهرها و دنیاهای متفاوتی را در فالاوت تجربه کردیم؛ از سواحل غربی آمریکا، از لوسآنجلس در اولین فالاوت که دیدی ایزومتریک به برهوت آخرالزمانی این مجموعه داشت تا فالاوت 3 که مدرنیته را به این بازی هم تزریق کرد. این که انتظار داشته باشیم خط یکسان زنده ماندن ما در دنیای بازی فقط به همین فضاها ختم شود، شاید دستکم گرفتن تیم استودیوهای بتسدا باشد.
فالاوت 4 یک پله بالاتر؛ ساختوساز را وارد بازی کرد و حالا شاید اینجا نقطهای است که یک چرخش اساسی را برای فالاوت به همراه داشته باشد. دلیل شاید باز هم به سوال اول برگردد؛ چه چیزی از پناهگاه شماره ۷۶ میدانیم؟ به بسیاری از جزییات این پناهگاه اشاره کردیم اما مهمترین نقطه تفاوت آن در واقع به تفاوت شماره ۷۶ با دیگر پناهگاهها برمیگردد. از بین ۱۲۲ پناهگاه ساخته شده، ۱۷ مورد از آنها که به والتهای کنترل هم معروف شدند؛ در واقع هدفی جدا را دنبال میکرد. این ۱۷ پناهگاه متفاوت از پناهگاههای دیگر که برای آزمایشهای غیرانسانی ساخته شده بودند، عمل میکردند.
هدف آنهایی که در این نوع پناهگاهها ساکن شدند، نه طعمه شدن برای اهداف آزمایشهای غیرانسانی و غیراخلاقی بلکه تبدیل شدن به پیشتازان ساخت دنیای بعد از جنگ بزرگ بود. نکته مهمتر شاید زمان آغاز بازی باشد. ما در نسخههای پیشین بعد از خروج از پناهگاهها با دنیایی روبهرو بودیم که اگرچه هرلحظه در تقلا برای زندهماندن بود اما کلونیسازیها و سکونت مردم در شهرها و مکانهای کوچک و بزرگ، جامعه را هر چند شکننده، شکل داده بود.
اما اگر قرار باشد فقط ۲۵ سال بعد از افتادن بمبها قدم به دنیای بیرون بگذاریم، چطور؟ این سوالی است که شاید آینده فالاوت پاسخ دهد. ما ممکن است با اثری طرف باشیم که اتمسفر و فضای آن خشنتر و تاریکتر از همه بازیهای فالاوت تا به امروز باشد؛ شاید عاری از میوتانتهایی که ممکن است هنوز آزمایش برای ساخت آنها تکمیل نشده باشد اما بسیار دستنخوردهتر، غمانگیزتر و البته با کورسویی امید از جانب آنهایی که از واحد کنترل پناهگاههای زیرزمینی گروه والتتک، قرار است قدم در خاک بیرونی بگذارند. شاید اینجا همانجایی است که موسسین آمریکای جدید برآمده از دل جنگ اتمی، قرار است دنیای بیرون را بسازند. پاسخ هرچه که باشد، برای دیدنش فقط باید تا زمان برگزاری کنفرانس بتسدا در E3 امسال صبر کنیم.