تحلیل و موشکافی تریلر چهارم بازی Death Stranding

کاش هیدئو کوجیما تریلر مفصل‌تری را نشان داده بود. می‌دانم، خیلی‌های‌تان تنها به این دلیل قصد خواندن مقاله‌ی «تحلیل و موشکافی تریلر چهارم بازی Death Stranding» را دارید که درباره‌ی موارد مخفیِ حاضر در آن و تئوری‌های مختلفی که درباره‌ی دقایق متفاوتش بحث می‌کنند بشنوید. ولی اجازه بدهید به عنوان کسی که خیلی خیلی منتظر عرضه‌ی Death Stranding است، تریلر چهارم را هم به مانند قبلی‌ها واقعا دوست دارد، طرفدار کوجیما و بسیاری از بازی‌های او است و اصولا هیچ خصومت شخصی خاصی با اعضای کوجیما پروداکشنز ندارد، بگویم که کاش تریلر جدید بازی مفصل‌تر بود. درست است که حالا تنها تقریبا دو سال از نخستین معرفی بازی فاصله گرفته‌ایم و اولین تریلر در زمانی عرضه شد که تیم سازنده هنوز انجین بازی‌سازی‌اش را انتخاب نکرده بود، اما خواه یا ناخواه این تریلر چهارم اثر بود و در تریلر چهارم، خیلی از افراد، دیگر توانایی شنیدن سخنان رازآلود را ندارند. بله، The Last of Us Part II یکی دیگر از مورد انتظارترین بازی‌های دنیا هم با یک تریلر کاملا سینماتیک معرفی شد و با یک تریلر سینماتیک و عجیب دیگر تعداد زیادی تئوری ایجاد کرد. اما در نمایش سوم، ما گیم‌پلی بازی را به شکلی مفصل و تحسین‌برانگیز دیدیم، آن را شناختیم و با این که هنوز زمان نامشخصی تا عرضه شدن آن باقی مانده، خوب می‌دانیم که باید از ساخته‌ی جدید ناتی‌داگ چه انتظاری داشته باشیم. ولی Death Stranding بعد از چهار نمایش، هنوز ما را در نقطه‌ای نگه داشته است که درباره‌ی ماهیتش سوال داریم و اصلا دقیقا نمی‌دانیم که قرار است موقع تجربه‌ی آن با چه چیزهایی سر و کار داشته باشیم. البته که وقتی سازندگان می‌گویند این بازی در گیم‌پلی خود تعریف‌کننده‌ی ژانری جدید خواهد بود، کمی بیشتر از قبل می‌توانیم مفهوم نبودن کامل بازی پس از چهار نمایش را درک کنیم و به خصوص آن را مرتبط با ذات مرموز داستانِ عجیب‌وغریبش بدانیم. با این حال، همه مثل من نیستند. خیلی‌ها می‌خواهند یک اثر را از روی گیم‌پلی آن بسنجند، آن را به درستی بشناسند و درباره‌ی ماهیتش و چگونه بودن لحظاتش فکر کنند؛ نه این که ظاهر شدن رنگین‌کمانی برعکس، چه معنایی دارد. کوجیما هم باید بداند که در دنیای واقعی بازی می‌سازد و نه فقط جهانی که طرفدارانی چون من در آن زندگی می‌کنند. پس با این که شناختم از کوجیما باعث می‌شود تقریبا از عالی بودن تریلر بعدی هم مطمئن باشم، فارغ از هر چیز دیگری باور دارم که اگر نمایش پنجم Death Stranding جلوه‌ی کاملی از گیم‌پلی را نشان‌مان ندهد و اطلاعات قطعی‌مان راجع به آن را چندین برابر حالت فعلی نکند، یقینا حق دریافت واکنش‌هایی منفی از سوی برخی اشخاص را دارد.

ولی حالا این‌ها را بگذارید کنار تا به سراغ تریلری برویم که در عین ناواضح بودن اطلاعاتش در بسیاری بخش‌ها، شان لیدن، رییس و مدیر عامل مرکز سرگرمی‌های تعاملی سونی، به درستی آن را شیرجه‌ای عمیق به درون جهان Death Stranding خطاب کرده است.

همان‌طور که خودتان می‌دانید، لفظ Porter که بر روی لباسِ سَم هم نقش بسته، به معنای «باربر» است و از طرفی یکی دیگر از اسامی حاضر بر روی لباس سم نیز چیزی نیست جز Bridges. گروهی که تا به امروز در تریلرهای مختلف بازی چند بار نام و لوگویش را دیده‌ایم و نامِ کامل «بریجز، شهرهای متحده‌ی آمریکا» را یدک می‌کشد. به سبب این که در ادامه‌ی تریلر عکسی از سَم همراه با دو زن (که یکی‌شان یقینا در تریلر حضور دارد) را در جایی شبیه به دفتر ریاست جمهوری کشور آمریکا گرفته شده است می‌بینیم، یک تئوری مطرح می‌شود که مادر سَم، رییس جمهور آمریکا بوده است. حالا این چه ربطی به گروه Bridges دارد؟ خب، می‌توان این‌طور گفت که بر پایه‌ی اتفاقات افتاده در آینده‌ی دوری که بازی در آن جریان پیدا می‌کند، دنیا با نوعی آخرالزمان مواجه می‌شود. به همین سبب، بسیاری از شهرهای آمریکا نابود می‌شوند و ارتش یا هر نهاد خاص دیگری، تنها موفق به حفظ کردن برخی شهرها از نابودی می‌شوند. به گونه‌ای که مثلا برخی شهرها (درست است که ما تا به امروز هیچ شهر مدرنی را در تریلرهای بازی ندیده‌ایم ولی شخصیت اجراشده توسط لئا سیدو در یکی از دیالوگ‌هایش مستقیما از سَم می‌پرسد که آیا دارد به سمت شهر می‌رود؟) در حالتی کاملا قرنطینه‌شده از نابود شدن بازمی‌مانند و زن حاضر در عکس یا همان شخصی که ممکن است مادر سم باشد، سازمانی را برای اداره‌ی دوباره‌ی کشوری که حالا نه از ایالت‌هایی بزرگ که از شهرها تشکیل شده است، تشکیل می‌دهد. او برای این کمپانی نام Bridges- United Cities of America را انتخاب می‌کند و احتمالا آن را از روی نام خانوادگی فرزندانش برگزیده است و به همین دلیل سَم در عین کار کردن برای «بریجز»، نامش هم سم پورتر بریجز است. ولی راستش را بخواهید، این تئوری برای توضیح دادنِ چرایی قرار گرفتن سَم در طبقه‌ی کارگر و فعالیت کردن به عنوان کارمندی سطح پایین، هیچ توجیهی ندارد و حتی حاضر بودن عبارت Porter در نام خانوادگی‌اش را هم تفسیر نمی‌کند.

اما بگذارید این‌طور فکر کنیم که سَم در حقیقت یک کلون است. هیدئو کوجیما، تایید کرده که بازی قابلیت‌های شخصی‌سازی دارد و از طرفی دیگر، او مستقیما به نورمن ریداس گفته که بازیکنان قرار نیست به جای شخصیتِ وی بازی کنند، بلکه خود او هستند. وقتی درباره‌ی یک کلون صحبت می‌کنیم، یعنی داریم راجع به چیزی حرف می‌زنیم که انسان‌ها آن را ساخته‌اند تا کارشان راه بیوفتد. بر اساس صحبت‌های بالا، می‌دانیم به احتمال زیاد هر آخرالزمانی که در دنیای بازی رخ داده است، ایالت‌های کشور آمریکا را نابود کرده و تنها چند شهر را باقی می‌گذارد. در چنین دنیایی که به دلایل مختلف شهرهایی دور از یکدیگر وجود دارند که بسیاری از آدم‌ها نمی‌توانند مابین‌شان جابه‌جا شوند، پستچی‌ها و پیک‌ها حکم برخی از مهم‌ترین افراد جهان را پیدا می‌کنند. به همین سبب، کمپانی‌هایی مانند Bridges به وجود می‌آیند که می‌توانند با رساندن چیزها از جایی به جای دیگر یا حتی آوردن منابعی از دنیای آزاد به شهرها، ارتباطاتی را بین‌شان برقرار کنند. ما می‌دانیم که محیط بیرون از شهرها در چنین دنیایی، خالی از سکنه به نظر می‌رسد و حضور آدم‌ها در آن‌جا می‌تواند خیلی خیلی برای‌شان گران تمام بشود.

پس آن‌ها کلون‌ها را می‌سازند و روی اسم‌شان هم نام خودِ کمپانی، هم شغل‌شان را می‌گذارند: سَم پورتر بریجز. هر بازیکن، کار خودش را در دنیای Death Stranding به عنوان یکی از همان کلون‌های کارگرِ شخصی‌سازی‌شده توسط خودش آغاز می‌کند و این‌گونه کاراکترِ اجراشده توسط نورمن ریداس، در حقیقت خود بازیکنان هستند. راستی، دل‌تان شنیدنِ دلیلی بهتر برای باور کردن این که دنیا در همان قالبی که این تئوری می‌گوید درآمده است می‌خواهد؟ به لباسِ شخصیت اجراشده توسط لئا سیدو نگاه کنید که در پشت آن می‌توان عبارت Fragile Express با توضیحِ «حمل‌شده با عشق» را ببینید که آن هم مشخصا شبیه به نام یک کمپانیِ تحویل‌دهنده به نظر می‌رسد. این یعنی ما تا به امروز سه شخصیتِ ظاهرا مثبت بازی را در تریلرهای آن دیده‌ایم که همگی متعلق به کمپانی‌های انتقال‌دهنده هستند و این خودش باعث می‌شود که گیمر بیشتر از قبل، تئوری نابود شدن ایالت‌ها، تشکیل شدن شهرهایی محدود و نیازِ همگان به برقراری ارتباط با ارسال و دریافت چیزها را جدی بگیرد.

سَم می‌گوید که برخلاف زن، او نمی‌تواند این موجودات را ببیند، ولی می‌تواند احساس‌شان کند و زمانی که لئا سیدو به وی پیشنهاد کار برای خودش و در کنار خود را می‌دهد، وی در نهایت خشکی و کم‌هیجانی ردش می‌کند. سَم، هر آن‌چه که باشد، همان‌طور که کوجیما گفته فردی عادی از طبقه‌ی کارگر است که حس و هیجانی نسبت به جهان ندارد و صرفا کارش را انجام می‌دهد؛ همین و بس. ادامه‌ی تریلر هم برای چند دقیقه، حرکتِ وی در محیط‌هایی مختلف که بعضی‌های‌شان بی‌شباهت به سیارات و کره‌های دیگر هم نیستند و بعضی‌های‌شان شبیه به لوکیشن‌هایی از زمینِ خودمان که سرتاسرشان را خزه‌ها پوشانده‌اند جلوه می‌کنند، به تصویر می‌کشد. این‌جا ما در حال دیدن گیم‌پلی بازی اما با زوایای غیرواقعی برای دوربین هستیم که تنها به هدف ساخت تریلر از آن‌ها استفاده شده است. با این نمایش‌ها، می‌توان فهمید که حیاتِ حشرات و برخی حیوانات و گیاهان بر روی زمین کاملا نابود نشده است، سَم احتمالا به وسایلی مانند اسلحه‌ها و موتورهای پیشرفته نیز برای حرکت در محیط دسترسی دارد، کمپ‌هایی در جهان بازی برپا شده‌اند، کشتی‌های هوایی خاصی وجود دارند و از همه مهم‌تر، این فقط ریسمان‌های سیاه نیستند که از آسمان به زمین کشیده شده‌اند و با کمی دقت می‌توان در محیط‌ها به ریسمان‌هایی سفیدرنگ (که برخلاف سیاه‌ها تعدادشان مدام در حال کاهش یافتن است) نیز نگاه کرد. اگر از من بپرسید، می‌گویم این لحظات متعلق به قبل از آن ثانیه‌هایی هستند که مثلا در تریلر سوم دیدیم و هر چه قدر که در بازی جلوتر برویم، سیاهی‌های روی زمین بیشتر، موجودات هیولاوار مقابل‌تان بزرگ‌تر، حیوانات و حشرات کم‌تر و حیات کم‌رنگ‌تر می‌شود. این که چرا سم بعضی مواقع انگار در حال قدم زدن در سیارات دیگری است را هم می‌توان به مرتبط بودن روایت بازی با جهان‌های موازی ربط داد. مثلا فرض کنید وقتی در بعضی نقاط نقشه همه‌جا آن‌قدر نابودشده و پرشده از آن موجودات است که نمی‌توانید از آن‌جا بگذرید، با استفاده از تکنولوژی‌هایی خاص به یک بعد موازی می‌روید و حرکت‌تان را این‌گونه ادامه می‌دهید. شاید هم اصلا برخی ماموریت‌های‌تان به گونه‌ای باشند که برای تحویل دادن یک چیز، محتاج رفتن به مکان یا زمانی دیگر باشید. فعلا، هیچ چیز مشخص نیست.

در عین مهم بودن تمامی موارد گفته‌شده، بعضی نکاتِ کمتر جدی گرفته‌شده اما پراهمیت هم وجود دارند که از زیر دستان بسیاری از بینندگانِ تریلر درمی‌روند. اول باید به چند ثانیه‌ای که سم را با بدنی پرشده از زخم‌ها و کوفتگی‌های گوناگون داخل حمام می‌بینیم اشاره کرد که با نشان دادن ساختار به ظاهر ساده اما جالب دوش که انگار با یک دکمه‌ی خاص و نه هیچ‌چیز دیگر کار می‌کند، تداعی‌کننده‌ی فضای جریان‌یافته‌ی بازی در آینده‌ای دور است. موردی که شاید نزدیک‌ترین نگاه ما به درون یکی از شهرها یا حداقل کمپ‌های موجود در بازی از نزدیک نیز بوده باشد. فارغ از آن، اگر دقت کنید می‌بینید که در تریلر، سختیِ محیط به شکل قابل لمسی روی حرکت سَم تاثیر می‌گذارد و در عین حال، انگار او به مانند آن‌چه پیش‌تر در دنیای خارق‌العاده‌ی The Legend of Zelda: Breath of the Wild دیده‌ایم، توانایی حرکت روی هر صخره‌ی تقریبا صاف و هر محیط صعب‌العبوری را هم دارد. این موضوع، در ترکیب با حرف هیدئو کوجیما در پنلِ بازی که می‌گفت برای گیم‌پلی اثر جدیدش یک مکانیک خاص برای حفط تعادل کاراکتر نورمن ریداس ساخته است، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی آن باشد که حتی ساده‌ترین لحظاتِ Death Stranding چالش‌های خاص خودشان را یدک می‌کشند. افزون بر این‌ها، به این که بارها و ابزارهای سم برای حمل کردن آن‌ها نیز مدام در طول حرکتش بیشتر می‌شوند دقت کنید؛ مواردی که احتمالا به سیستم پیشرفت در بازی و آپگریدهایی که می‌توانید داشته باشید، اشاره دارند.

مابقیِ تریلر اما به جز چند ثانیه‌ی کوتاه که انگار تنها گیم‌پلی کاملا واقعی و خامی است که از بازی نمایش داده می‌شود، دوباره از سکانس‌هایی سینماتیک تشکیل می‌شود. شات‌هایی که درون‌شان با افتادن جای دست‌های یکی از همان موجودات ناشناخته روی زمین که توانایی دیدن ندارد اما صدا را می‌شنود، می‌فهمیم سم و دختری که کنارش است در خطر قرار گرفته‌اند. این‌طور که مشخص است، منبع باران بازی که می‌دانیم نام تایم‌فال یا «سقوط زمان» را یدک می‌کشد هم همین موجودات هستند. چون دقیقا وقتی دستان آن‌ها روی خاک‌های سیاه‌رنگ فشرده می‌شوند و مایع‌سیاه را به وجود می‌آورند، می‌شود رشد و نابودی گیاهان را دقیقا به همان شکلی که موقع بارش تایم‌فال دیده‌ایم، مشاهده کرد. برای آن‌هایی که نمی‌دانند، باید بگویم که تایم‌فال، نام باران حاضر در دنیای Death Stranding است که شدیدا سرعت پیش‌روی زمان را زیاد می‌کند. مثلا در تریلر سوم با باریدنش روی یک انسان وی را در عرض چند ثانیه پیر می‌کرد و در همین تریلر چهارم هم همیشه با ریختنش روی خاک سیاه‌رنگ حاضر در دنیای بازی، در کسری از ثانیه باعث رشد کامل یک گیاه، نابودی‌اش و تبدیل شدن آن به کود و رشد دوباره‌اش می‌شود.

آخرین لحظات تریلر که حضور سم در ساختمانی متروکه و تلاشش برای خارج شدن از آن منطقه را نشان می‌دهند، شاید واضح‌ترین و بدون رمز و رازترین بخش آن هم باشد. چون فارغ از خود نوزاد که به سبب عدم وجود حتی یک تئوری درست‌وحسابی و حقیقتا قابل قبول راجع به هویتش که تمام چیزهایی که تا به امروز از او دیده‌ایم را توجیه کند هیچ حرف تازه‌ای درباره‌اش ندارم، بقیه‌ی موارد تقریبا واضح هستند. ما مطمئن می‌شویم که وسیله‌ی قرارگرفته بر روی دوش نورمن ریداس، با اتصال محفظه‌ای که بچه درونش قرار گرفته است به او کار می‌کند. وسیله‌ای که در بخش‌های مخفی‌کاری‌محور بازی از آن احتمالا استفاده‌ی بسیاری خواهید کرد و کمک‌تان می‌کند که اندکی از اشکال دشمنان ناشناخته و نامرئی‌تان را ببینید تا دقیقا همان‌طور که یکی از دو نفری که از طریق رادیو با سم صحبت می‌کنند می‌گویند، از راهی بروید که آن‌ها شما را نخورند. چون اگر یکی از آن‌ها شما را ببلعند، نخواهید مرد و احتمالا پس از رفتن به همان اقیانوس یا حالت کمایی که در تریلر سوم دیدیم، به گونه‌ای به زندگی باز خواهید گشت؛ ولی آن منطقه با یک اتفاق خاص و ناخوشایند مثلا نوعی انفجار یا نابودی مواجه می‌شود. چیزی که مشابهش را در تریلر سوم و زمانی که یکی از انسان‌ها توسط آن موجود بزرگ بلعیده شد دیدیم؛ یک انفجار بزرگ که سم را به محیطی جدید اما با چاله‌ای بسیار بزرگ در مقابلش برد که می‌توانست حاصل از خورده شدن آن انسان توسط هیولای بزرگِ عجیب باشد. انفجاری که برخی تئوری‌ها آن را مرتبط با خلق نوعی سیاه‌چاله و آمدنِ تعداد بیشتری از این موجودات به زمین می‌دانند و برخی تئوری‌های دیگر هم می‌گویند با توجه به این که مدس میکلسن گفته بازی احتیاج به همکاری بازیکنان از سرتاسر جهان دارد، ممکن است هر مرگ شما و ایجاد شدن هر یک از این چاله‌ها، روی دنیای تمام بازیکنان دیگر نیر تغییراتی مشابه را ایجاد کند.

یک کریپتوبایوت (همان موجوداتِ پادارِ انگشت‌مانندِ حاضر در تریلرهای بازی که انگار دارند در هوا شنا می‌کنند!) در روز، تایم‌فال را از شخص دور نگه می‌دارد. این جمله‌ای است که لئا سیدو به زبان می‌آورد و بعدش یکی از همین‌ها را می‌خورد. احتمالا، کریپتوبایوت‌ها جزو منابعی باشند که به سادگی آن‌ها را پیدا نمی‌کنید و در صورت پیدا کردن‌شان می‌توانید آسوده‌تر و سریع‌تر به حرکت در زیر بارانِ خاص بازی بپردازید یا مثلا بعد از خوردن‌شان، تا بیست و چهار ساعت احتیاجی به پوشیدن لباس‌های خاص‌تان نداشته باشید و هیچ تاثیری از باریدن این باران، احساس نکنید. بعد از لئا سیدو، نوبت به لیندزی وگنر می‌رسد که با نسخه‌ی خیلی خیلی جوان‌ترش وارد بازی شود و دیالوگ‌هایی را به زبان بیاورد که شاید خبر از ارتباط قبلی او با سم، در حالی که سم آن رابطه‌ها را فراموش کرده است داشته باشند. در حقیقت، ما لیندزی وگنر را پیش‌تر هم در این تریلر دیده‌ایم؛ البته با سن واقعی‌اش! در وسط عکسی که سم چند بار در طول تریلر آن را نگاه می‌کرد، ما نسخه‌ی واقعی و فعلی لیندزی وگنر را دیدیم که انگار در دفتر ریاست جمهوری با پسرش عکس انداخته بود ولی حالا او را در همان ساحلِ دیده‌شده در تریلر اول و سن‌وسالی بسیار بسیار کمتر می‌بینیم. شاید او کسی است که سم را به عنوان یک کلون با در نظر گرفتن چهره‌ی پسرش ساخته است و وقتی سم در یکی از ماموریت‌هایش به گذشته سفر می‌کند، این‌گونه نسخه‌ی جوانی وی را می‌بیند. شاید هم ماجرای اصلی خیلی‌خیلی پیچیده‌تر از این حرف‌ها به نظر برسد. ولی جالب‌ترین نکته، یکی از صحبت‌های هیدئو کوجیما درباره‌ی این شخصیت بود که می‌گفت مطلقا شخصی به جز لیندزی وگنر نمی‌توانست نقش او را اجرا کند و به قدری روی این جمله تاکید داشت، که بعید می‌دانم منظورش صرفا اشاره به توانایی‌های بالای این بازیگر بوده باشد.

جدیدترین مقاله‌ی زومجی برای صحبت درباره‌ی بازی Death Stranding ساخته‌ی هیدئو کوجیما، سعی داشت تا محتمل‌ترین و مهم‌ترین تئوری‌های مطرح‌شده درباره‌ی تمامی ثانیه‌های تریلرِ اثر در E3 2018 را برای‌تان شرح دهد. ولی حالا ما منتظر شنیدن حرف‌های شما هستیم تا بدانیم منطقی‌ترین حدس‌هایی که به ذهن‌تان رسیده‌اند، چه‌قدر جذاب و خواستنی جلوه می‌کنند.