نقد فیلم Ready or Not - آماده‌ باشی یا نه

سبک کمدی ترسناک با اینکه قدمت خیلی زیادی ندارد، اما خیلی زود توانسته طرفداران خاص خودش را پیدا کند. سبک کمدی‌ترسناک بیشتر با مجموعه فیلم Evil Dead که درواقع اولین فیلم این سبک است، شناخته می‌شود، اما در طول سال‌های گذشته شاهد اکران آثار دیگری مثل فیلم Shaun of the Dead، فیلم The Cabin in the Woods، فیلم Zombieland و غیره بودیم که توانسته‌اند نظر مثبت منتقدان و بینندگان را جلب کنند. بااین حال، تعداد فیلم‌های موفق کمدی‌ترسناک در یک سال چندان زیاد نیست و بسیاری از این آثار تنها با پیروی از کلیشه‌های فیلم‌های موفق این سبک سعی در تکرار موفقیت آن‌ها را داشته، اما درنهایت به اثری متوسط و حتی ضعیف تبدیل شده‌اند. فیلم Ready or Not جدیدترین فیلم کمدی‌ترسناکی است که طی امسال اکران شده است. فیلمی که تیم تولید نه چندان شناخته شده‌ای دارند، اما تلاش کرده‌اند تا با کمی فاصله گرفتن از کلیشه‌ها معمول، فیلمی نسبتا متفاوت را در این سبک تولید کنند و حال آن‌ها تا چه میزان تو رسیدن به این هدف موفق بوده‌اند؟ آیا آن‌ها توانسته‌اند اثر موفقی در سبک کمدی‌ترسناک تولید کنند؟ در ادامه با نقد فیلم Ready or Not و رسیدن به جواب این سؤال با زومجی همراه باشید.

مهم‌ترین بخش فیلم Ready or Not جایی است که سازندگان فیلم تصمیم گرفتند تا با فاصله گرفتن از صحنه‌های ترسناک معمول، اثری متفاوت را ارائه دهند. در اولین بخش، در این فیلم شاهد حذف تمامی جامپ اسکرها هستیم که تبدیل به مهمان آزار دهنده در بسیاری از فیلم‌های ترسناک شده و حال به‌جای این موضوع، سازندگان فیلم تصمیم گرفتند تا با الگو قرار دادن فیلم A Quiet Place، تمرکز خود را روی ترس شخصیت گریس و اعضای خانواده لو دوماس قرار دهند که باعث شده ما شاهد هیچ صحنه ترسناکی نیز در فیلم نباشیم که ممکن است در نگاه اول نکته مثبتی به‌نظر نرسد، اما همین موضوع کمک کرده تا سازندگان به‌جای ساخت یک اثر که بارها آن را دیده‌ایم، تمرکز بیشتری روی قهرمان اصلی داستان قرار دهند و ما را با او همراه کنند. این موضوع با فاصله گرفتن سازنده از ساخت یک اثر اسلشر نیز صدق می‌کند. شاید در ابتدا با روند اتفاقات فیلم انتظار داشته باشیم که فیلم به اثری اسلشر و حتی اکشن تبدیل شود و گریس تمامی اعضای خانواده را تک به تک به قتل برساند تا در آخر زنده بماند، اما مسیر فیلم درواقع طبیعی است و ما تمام تلاش گریس برای فرار از خانه یا برقرار کردن ارتباط با پلیس را شاهد هستیم و او قرار نیست در طول یک شب به قاتلی بی‌رحم و خونسرد تبدیل شود و هر دو گروه در تلاش هستند تا درنهایت طلوع خورشید را دوباره تماشا کنند و همین موضوع باعث شده تا Ready or Not به اثری قابل لمس‌تر و جذاب‌تر نیز تبدیل شود.

بخش مثبت بعدی فیلم بدون شک شخصیت پردازی گریس است که شاید پر بیراه نباشد که بگوییم بازی سامارا ویوینگ در نقش گریس، مثبت‌ترین و بهترین نکته Ready or Not است. بیشتر شخصیت‌های فیلم سطحی کار شده‌اند و عمق خاصی در آن‌ها دیده نمی‌شود و حتی در مورد گریس نیز تا حدودی صدق می‌کند، اما تفاوت نقش گریس با دیگر نقش‌های فیلم در بازی ویوینگ خلاصه شده که او به خوبی توانسته حس ترس، وحشت، درد، خستگی، درماندگی و تلاش برای زنده ماندن گریس را به بیننده انتقال دهد. ویوینگ پیش از این سابقه بازی در یک فیلم کمدی‌ترسناک دیگر به‌نام The Babysitter را داشته و این موضوع احتمالا به او کمک کرده تا تعادل بهتری بین صحنه‌های جدی، احساسی و کمدی فیلم ایجاد کند. با وجود پتانسیل بالایی که در شخصیت‌‌ها وجود دارد، اما بخش زیادی از تمرکز فیلم روی تلاش گریس برای زنده مانده از خانواده الکس یا بالعکس است، همین موضوع باعث شده تا تصمیمات سایر اعضای خانواده مثل دنیل یا حتی الکس نسبتا قابل پیش‌بینی و قابل انتظار شود و به‌طور مثال تصمیم دنیل یا الکس در اواخر فیلم قطعا نمی‌توانند ما را شگفت‌زده کنند؛ چرا که در طول فیلم درواقع این موضوع در طول فیلم بارها به ما وعده داده می‌شود. اگرچه فیلم از مشکل شخصیت‌پردازی شخصیت‌ها رنج می‌برد، اما نگاهی کلی به خانواده‌هایی با سنت‌های قدیمی و فرسوده دارد که برای حفظ آن دست به هرکاری می‌زنند و در مقابل اعضای جوان‌تر خانواده خیلی اعتقادی به سنت‌های قدیمی و عواقب انجام ندادن آن ندارند و حتی آن را خرافه می‌دانند و بخشی دیگر مثل دختر خانواده نیز به‌دنبال اثبات خود هست.