آخر هفته چه فیلمی ببینیم: از Chicago تا Boogie Nights

نودمین «آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟» زومجی، درباره‌ی آثاری بزرگ‌سالانه از فیلم‌سازانی لایق احترام است که در قدم اول می‌توانند تمام فاکتورهای مورد انتظار از محصولی سرگرم‌کننده و سینمایی را تیک بزنند و سپس، قدم به دنیای فیلم‌های برتر و تکان‌دهنده می‌گذارند؛ چه از منظر تاثیرشان روی مخاطبان و چه باتوجه‌به تغییراتی که برخی‌شان در نحوه‌ی نگاه کارگردان‌های دیگر به یک زیرژانر، به وجود آورده‌اند. در پایان مقاله‌ی معرفی فیلم روبه‌روی‌تان هم به عادت همیشه، به معرفی اجمالی فیلمی از سینمای ایران می‌پردازیم. بدون نیاز به تاکید آن که یقینا باتوجه‌به کلیت آثار حاضر در گیشه‌های داخلی، در انتخاب آن باز هم مثل همیشه، امکان مد نظر قرار دادن کامل متر و معیارهای هنری سطح بالا با دقت و جدیت را نداشته‌ایم. ولی در هر حالت، مسیری که درکنار هم و درون این مقاله طی می‌کنیم، دوست‌داشتنی خواهد بود. پس همراه ما باشید.

استنتِن کارلایل در مقام شخصیت اصلی فیلم، داستانش را از جایی شروع می‌کند که پس از پیوستن به یک کارناوال و تلاش برای سر در آوردن از حقه‌های فردی به اسم زینا، با در بسته مواجه می‌شود. کارلایل می‌خواهد هرگونه که هست، درک کند زینا چگونه موفق به خواندن ذهن انسان‌ها یا گول زدن‌شان از این راه شده است و از همه بدتر هم آن که چگونه شوهر دائم‌الخمر او یعنی پیت هم از چنین توانایی به خصوصی بهره می‌برد! در این بین با مرگ پیت، زینا وادار به قرار گرفتن درکنار استنتن به‌عنوان همکار نمایشی‌اش می‌شود و همین هم فرصتی را برای کاراکتر خاکستری قصه فراهم می‌سازد که با جدا شدن از او در آینده‌ای نزدیک، خودش را The Great Stanton صدا بزند؛ حقه‌بازی که نمایشی را که بسیاری از ترفندهایش را از زینا آموخته بود، بدل به بهانه‌ای برای کسب درآمد خودش می‌کند و با نقش‌آفرینیِ زیبای تایرون پاور، به سرعت فرم کاراکتری ماندگار در اثری کلاسیک و تماشایی را به خود می‌گیرد.

آن دسته از طرفداران تلویزیون که به اندازه‌ی عشق ورزیدن به سریال‌های عالی، به ذات و صفت داستان‌گویی علمی‌تخیلی در دنیای هنر هفتم نیز عشق می‌ورزند، همواره از Firefly ساخته‌ی جاس ویدون، به نیکی یاد کرده‌اند. سریالی با محوریت گروهی از شخصیت‌های افسارگسیخته و در حال گشت‌وگذار در اعماق فضا که سوار بر سفینه‌ی بزرگی با نام Serenity از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر می‌روند و در مقابل رژیمی شیطانی که بر اکثریت بخش‌های جهان حکم‌رانی می‌کند، به پا خاستنه‌اند. اما این سریال که متاسفانه فقط یک فصل ۱۴ قسمته از آن روی آنتن رفت، در سال ۲۰۰۵ با فیلمی به اسم Serenity و کارگردانی‌شده توسط خالق اصلی‌اش ادامه یافت. فیلمی که از فرار موفقیت‌آمیز سایمون و خواهرش ریور از دست ماموران فرمان‌روایی آغاز می‌شود و با دنبال شدن تک‌تک قهرمان‌ها توسط آنتاگونیستی مرموز به اسم Operative، قدم به بخش اصلی خود می‌گذارد. Serenity اولین ساخته‌ی سینمایی بلند جاس ویدون است و دقیقا از دقیقه‌ی آخز پخش‌شده در سریال که به دلایلی نامرتبط با کیفیتش کنسل شده بود، داستان را برمی‌دارد و جلو می‌رود. قصه‌ای شکل‌گرفته بر پایه‌ی تلاش‌های Operative برای کشتن ریورِ روانی‌شده که پیش‌تر به‌گونه‌ای شست‌شوی مغزی داده شده بود تا در زمانی مشخص، آماده‌ی تبدیل شدن به یکی از قاتلان حرفه‌ای دولت فاسد جهانی باشد. برای اینکه چیز بیشتری از داستان لو نرود، شخصا از ارائه‌ی توضیحات دقیق‌تر پرهیز می‌کنم. ولی موقع تصمیم‌گیری برای دیدن یا ندیدن «فایرفلای» و بعد هم Serenity، هرگز از یاد نبرید که می‌خواهید به خود شانس لذت بردن از اثری پرشده از سکانس‌هایی باتوجهِ کامل به قوانین و الگوهای زیرژانرهای تماما متفاوت را بدهید یا چنین شانس بزرگی را شخصا، از خودتان دریغ کنید.

«تگزاس ۲» به کارگردانی سید مسعود اطیابی، تهیه‌کنندگی ابراهیم عامریان و بازی افرادی همچون مهدی هاشمی، سام درخشانی، پژمان جمشيدی، ژاله صامتی، گابريلا پتری، بهرنگ علوی، رضا ناجی، اميد روحانی، آدريانو تولوزا، سهيل قنادان، تی آگو متوس و نادر سليمانی، به پشتوانه‌ی موفقیت مالی قسمت اول مجموعه‌اش ساخته شد و به سینماهای داخلی رفت تا عملا پس از توقیف «رحمان ۱۴۰۰»، حکم جایگزین آن اثر کمدی در گیشه را پیدا کند. البته باتوجه‌به اکران فیلم با برخی محدودیت‌ها از منظر تعداد سالن‌های پخش و تعدد حذفیات، قسمت دوم «تگزاس» فعلا نتوانسته است به نهایت پتانسیل خود برای فروش در بازار قابل پیش‌بینی ایران برسد. داستان این فیلم، با همان شخصیت‌های قسمت اولِ مجموعه و در شهر تهران پیش می‌رود و حمزه صالحی، امیر کریمی، امیر توسلی، علیرضا علویان، مهدی حسینی وند و هادی ساعد محکم به ترتیب فیلم‌نامه‌نویس، فیلم‌بردار، آهنگ‌ساز، صداگذار، تدوین‌گر و صدابردار اثر مورد بحث هستند.