جین دایچ، انیماتور تام و جری و ملوان زبل درگذشت

یوجین مریل دایچ، یکی از بزرگ‌ترین انیماتورهای صنعت سینما و کسی که دهه‌ها قبل موفق به کسب جایزه‌ی اسکار شده بود، در سن ۹۵ سالگی درگذشت. پتر هیمل، ناشر آثار دایچ در جمهوری چک درحالی این خبر را تأیید کرده که علت آن هنوز اعلام نشده و هرچند اطرافیان او انتظار این اتفاق غیرمنتظره را نداشته‌اند، ولی ممکن است این قضیه به مشکلات روده‌ای او مرتبط باشد که چند روز قبل در مورد آن‌ها صحبت کرده بود.

این انیماتور بزرگ که بیشتر با نام جین دایچ شناخته می‌شود، در ۸ آگوست ۱۹۲۴ در شیکاگو به‌دنیا آمد و در دوران کودکی همراه خانواده‌ی خود به کالیفرنیا نقل مکان کرد. دایچ که اصلیت او به چکسلواکی مربوط می‌شد، پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان وارد شرکت North American Aviation شد؛ شرکتی که در تولید هواپیماهای جنگی و جت‌ها نقش داشت و دایچ هم به‌عنوان یکی از طراحان آن شروع به کار کرد. او بعدها در دوران جنگ جهانی دوم قرار بود آموزش‌های نظامی را برای هدایت هواپیماهای جنگی پشت‌سر بگذارد، ولی به دلایل پزشکی امکان این کار را پیدا نکرد و پس از آن وارد دنیای هنر شد.

استعداد هنری دایچ خیلی زود شکوفا شد و او توانست به‌سرعت نام خود را مطرح کند و جوایز مختلفی به‌دست آورد. مدتی بعد هم به‌عنوان یکی از کارگردانان Terrytoons انتخاب شد؛ استودیویی که در آن سال‌ها فعالیت زیادی در زمینه‌ی تولید انیمیشن داشت و فاکس قرن بیستم به انتشار آثار آن می‌پرداخت. از بین شخصیت‌های طراحی‌شده توسط دایچ در آن دوران می‌توان به Sidney the Elephant و Gaston Le Crayon اشاره کرد.

دایچ در سال ۱۹۵۸ برای انیمیشن کوتاه Sidney's Family Tree نامزد جایزه‌ی اسکار شد و هرچند به این جایزه دست پیدا نکرد، ولی دو سال بعد توانست با انیمیشن کوتاه Munro آن‌را به‌دست آورد. او همچنین در مراسم اسکار سال ۱۹۶۵ هم با دو انیمیشن کوتاه دیگر به نام‌های Nudnik و How to Avoid Friendship نامزد اسکار شده بود. گذشته از این افتخارات، از بین مهم‌ترین آثار دایچ می‌توان به قسمت‌های مختلفی از تام و جری (Tom and Jerry) و ملوان زبل (Popeye) اشاره کرد و او کارگردانی و طراحی قسمت‌هایی از این دو مجموعه را در آن دوران برعهده داشت.

جین دایچ در سال ۱۹۵۹ در شهر پراگ با همسر دوم خود آشنا شد که تهیه‌کننده‌ی انیمیشنی بود به‌نام زدنکا نایمانووا. او سال‌ها در پراگ زندگی کرد و در آن مدت در تولید بیش از ۷۰ انیمیشن و ۷ مجموعه‌ی تلویزیونی نقش داشت. همچنین کتاب خاطراتی نوشت تحت‌عنوان برای عشق پراگ (For the Love of Prague) و در آن از خود به‌عنوان «تنها آمریکایی آزاد که در ۳۰ سال دیکتاتوری حزب کمونیست در پراگ زندگی و کار می‌کرده است» یاد کرد.

به‌گفته‌ی خود دایچ، با وجود شهرت بالای او هرگز پیش نیامد که در آن دوران روی کارهای او نظارت و تغییری اعمال شود، به‌جز یک‌بار که در سال ۱۹۶۹ انیمیشن کوتاه او تحت‌عنوان Obri (یا The Giants) به‌خاطر انتقاد از حمله‌ی اتحاد جماهیر شوروی به چکسلواکی در سال ۱۹۶۸، با ممنوعیت نمایش مواجه شد.

دایچ در سال ۲۰۰۴ هم یکی دیگر از جوایز مهم خود یعنی جایزه‌ی یک عمر دستاورد هنری «وینزر مک‌کی» را دریافت کرد و جامعه‌ی انیمیشن و دوست‌داران آثار این انیماتور بزرگ همواره یاد و خاطره‌ی او را گرامی خواهند داشت.