نگاهی به سری بازی‌های Jurassic Park

میلیون‌ها سال پیش از شروع حکمرانی انسان بر زمین، موجوداتی روی کره خاکی زندگی می‌کردند که فرمانروای بی چون و چرای این سیاره بودند. دایناسورهایی در شکل‌ها و ابعاد مختلف از نمونه‌هایی در حد و اندازه پرندگان کوچک امروزی تا نمونه‌هایی که گاهی اوقات طول آن‌ها به حدود ۴۰ متر و وزنشان به حدود ۱۰۰ تن می‌رسید. البته همین الآن هم به نوعی با دایناسورها سر و کار داریم و از داخل منازل تا کوچه و خیابان و جنگل، شاهد پرواز کردن و آواز خواندن آن‌ها در قالب پرندگان هستیم. پرندگانی که جد آن‌ها به دایناسورها برمی‌گردد و در روزگار فعلی با تنوعی حیرت‌انگیز در گوشه و کنار کره زمین به زندگی ادامه می‌دهند.

بشر از قدیم در نقاط مختلف زمین به فسیل‌های این موجودات باستانی برخورد می‌کرده و در هر دوره تعریف خاصی از آن‌ها داشته است، ولی اوایل قرن نوزدهم بود که تعریف امروزی دایناسورها از راه رسید و اولین نام‌گذاری‌های علمی و رسمی روی آن‌ها انجام شد. به هر حال طبیعی است که موجوداتی با آن ابعاد و شکل و شمایل نظر همه را به خود جلب کنند و بعدها با از راه رسیدن تکنولوژی‌های جدید و محبوب شدن سینما، فیلم‌های زیادی هم در مورد دایناسورها ساخته شد و پیر و جوان با ذوق و شوق به سراغ آن‌ها می‌رفتند و این هیولاهای عظیم‌الجثه را در قالب فیلم و انیمیشن تماشا می‌کردند. ولی بدون شک فیلمی که توانست یک بار دیگر دایناسورها را به اوج شهرت برساند و باعث بالاتر رفتن محبوبیت آن‌ها شود، پارک ژوراسیک اثر استیون اسپیلبرگ بود. فیلمی جذاب و تماشایی با داستانی جالب که بیننده را به سفری درون یک پارک تفریحی پر از دایناسورهای متنوع دعوت می‌کرد و مجموعه جالبی از این موجودات را در خود داشت، از براکیوسورهای غول‌پیکر تا تیرانوسوروس رکسی که تعدادی از جالب‌ترین صحنه‌های فیلم را به خود اختصاص داده بود.

هر چند پارک ژوراسیک بیشتر به عنوان یک فیلم سینمایی شهرت پیدا کرده، ولی خود این فیلم بر اساس کتابی نوشته مایکل کرایتون ساخته شد. نویسنده بزرگ آثار علمی تخیلی که در کنار قلم زیبا و جذابش، در نوشته‌های خود به نکات علمی هم توجه می‌کرد و مخاطب را نه فقط با اثری خواندنی همراه می‌کرد، بلکه به اطلاعات و دانش او هم می‌افزود. کتاب پارک ژوراسیک در سال ۱۹۹۰ منتشر شد و خیلی زود به محبوبیت عظیمی دست پیدا کرد. شهرتی که باعث شد اسپیلبرگ هم به سراغ ساخت اثری سینمایی بر پایه آن برود که در سال ۱۹۹۳ اکران شد و با موفقیت کم‌نظیر خود راه را برای نسخه‌های بعدی باز کرد که تا همین امروز هم با آن‌ها همراه هستیم و آخرین فیلم این سری یعنی «دنیای ژوراسیک: پادشاهی سقوط کرده» (Jurassic World: Fallen Kingdom) مدتی پیش اکران شد.

از اکران اولین فیلم پارک ژوراسیک به عنوان یکی از مهم‌ترین فیلم های علمی تخیلی تاریخ ۲۵ سال می‌گذرد و به همین مناسبت به سراغ بازی‌های ساخته شده بر اساس این فیلم و دنباله‌های آن می‌رویم و نگاهی خواهیم داشت به تمام بازی‌های ویدیویی مرتبط با این سری. با زومجی همراه باشید.

اولین بازی ساخته شده بر اساس فیلم پارک ژوراسیک در سال ۱۹۹۳ و تنها یک ماه بعد از اکران فیلم آن منتشر شد. استودیو Ocean Software کار ساخت بازی را برعهده داشت که در آن دوران به طراحی بازی‌های لیسانس شده از روی فیلم‌های سینمایی مشهور بود. بازی برای کنسول NES ساخته شده بود و داستانی کم و بیش مشابه فیلم را دنبال می‌کرد، به این شکل که بازیکن در نقش آلن گرانت در پارک ژوراسیک واقع در جزیره Isla Nublar با موانع مختلفی روبرو می‌شد و مأموریت‌های مورد نظر را انجام می‌داد. زاویه دید بازی هم از بالا به پایین بود (Top Down) و بازیکن توانایی استفاده از تعدادی سلاح گرم را هم در طول بازی داشت.

پارک ژوراسیک به عنوان اولین بازی برگرفته از فیلم آن، اثری معمولی‌ بود که با بازخوردهای متوسطی روبرو شد. اوشن سافتور در کنار نسخه NES، نسخه‌ای هم برای گیم بوی طراحی کرد که تقریباً همان نسخه اصلی بود که با کیفیتی پایین‌تر برای کنسول دستی نینتندو پورت شده بود.

در ابتدا قرار بود با بازی به مراتب خشن‌تری روبرو شویم و برای مثال در ویدیویی که سازندگان بازی در اواسط ساخت آن تهیه کرده بودند، صدای شکستن استخوان‌های آلن گرانت بعد از خورده شدن توسط تیرانوسوروس رکس به گوش می‌رسید. موضوعی که نینتندو با توجه به سیاست‌های خود در آن زمان مخالف آن بود و از استودیو خواست خشونت بازی را در محصول نهایی کاهش دهند. در نهایت بازی با بازخوردهای متنوعی همراه شد و عده‌ای از منتقدان از آن تعریف کرده و عده دیگری هم آن را اثری بدون جذابیت دانستند. ولی موضوعی که اکثر آن‌ها روی آن تأکید داشتند، گرافیک و صداگذاری خوب بازی بود.

بازی بعدی پارک ژوراسیک در آن سال نصیب سگا جنسیس (مگادرایو) شد و اثری بود از استودیو BluSky Software. بازی شروع خیلی جالبی داشت و بعد از نمایان شدن تیرانوسوروس رکس در کنار لوگوی سگا و ورود به بازی، در اولین صحنه با یک تریسراتوپس (یا ترای‌سراتاپس، همان دایناسورهای معروف سه شاخ) روبرو می‌شدیم که با گرافیک بالا و انیمیشن جالب خود به بازیکن حمله می‌کرد. اتمسفر لحظات ابتدایی بازی خیره‌کننده بود و نوید یک اثر جذاب و متفاوت را می‌داد، ولی خیلی زود و بعد از گذشت چند دقیقه با بازی‌ای طرف می‌شدیم که گیم‌پلی جالبی نداشت و بیشتر از اینکه حس و حال لذت‌بخشی برای بازیکن داشته باشد، اعصاب و روان او را آزار می‌داد.

از ایده‌های جالب بازی می‌توان به شخصیت اصلی آن اشاره کرد که این بار علاوه بر آلن گرانت، قابلیت کنترل یک ولاسی‌رپتر هم در اختیار بازیکن قرار می‌گرفت و او می‌توانست در ابتدای بازی از بین این دو گزینه یکی را انتخاب کند. بازی با انتخاب هریک از این‌ها تغییراتی پیدا می‌کرد و طراحی مراحل و داستان بازی عوض می‌شد. آلن گرانت مأموریت پاکسازی جزیره را داشت و در این راه می‌توانست از سلاح‌های مختلفی استفاده کند. در طرف مقابل هم ولاسی‌رپتر با گیم‌پلی متفاوت خود تنوع جالبی به بازی می‌داد و به عنوان یک دایناسور چابک، سرعت و توانایی پرش بیشتری نسبت به گرانت داشت و البته خبری از سلاح گرم هم نبود و بازیکن مجبور بود با قابلیت‌هایی مثل گاز گرفتن و چنگ انداختن به جنگ دشمنان خود برود، دشمنانی که از دایناسورها تا نیروهای امنیتی جزیره را شامل می‌شدند.

هر چند بازی ایرادات متعددی داشت، ولی با فروش بالایی همراه بود که این قضیه را گذشته از محبوبیت بالای پارک ژوراسیک در آن زمان، مدیون کیفیت بصری خود بود. گرافیک این نسخه نسبت به زمان خود حالت واقع‌گرایانه‌ای داشت و شخصیت‌ها و دایناسورها هم شمایلی خمیرمانند داشتند که این موضوع را مدیون داگ تنیپل بود. طراح بازی که بعدها با بازی خمیری The Neverhood محبوبیت بالایی به‌دست آورد.

نسخه جنسیس پارک ژوراسیک تنها بازی برگرفته از این فیلم برای کنسول‌های سگا نبود و یک بازی دیگر هم برای کنسول ضعیف‌تر سگا «مستر سیستم» (Master System) و کنسول دستی این شرکت یعنی «گیم گیر» (Game Gear) توسط خود سگا ساخته شد. بازی با توجه به قدرت‌ سخت‌افزاری پایین‌تر این کنسول‌ها نسبت به جنسیس، از نظر بصری فاصله زیادی با آن نسخه داشت و قابل مقایسه با آن نبود. از نظر گیم‌پلی هم تفاوت‌ها بیشتر از شباهت‌ها بود و حتی اتمسفر بازی هم حس و حال دیگری داشت.

بازیکن در ابتدا می‌توانست از بین مراحل مختلف یکی را انتخاب کند که هر مرحله دایناسورهای مخصوص خود را داشت. قابلیت انتخاب بین سلاح‌های متنوع هم وجود داشت و در کنار مراحل معمولی، بخش‌های ماشین سواری هم برای بازی طراحی شده بود که در ابتدای هر مرحله اجرا می‌شد و بیشتر مخصوص امتیاز جمع کردن بود تا اینکه نقش مهمی در بازی داشته باشد. به این شکل که جیپ گرانت به صورت اتوماتیک حرکت می‌کرد و بازیکن با کنترل جهت تیراندازی، به دایناسورها شلیک می‌کرد و در صورت از دست دادن سه جان خود هم خبری از شکست نبود و تازه مرحله اصلی شروع می‌شد. در مجموع این بازی اثر متوسطی بود که می‌توانست طرفداران خود را مدتی سرگرم کند.

«سگا سی دی» (Sega CD) قطعه‌ جانبی‌ای بود که سگا در اوایل دهه ۹۰ برای کنسول محبوب جنسیس عرضه کرد و به دلایل مختلف با شکست مواجه شد. در دورانی که پارک ژوراسیک با استقبال فراوانی همراه شده بود، یک بازی ویدیویی هم بر اساس آن در سال ۱۹۹۳ برای سگا سی دی منتشر شد که در سبک ماجرایی اشاره و کلیک طراحی شده بود.

بازی روایتگر داستان‌های بعد از فیلم سینمایی پارک ژوراسیک بود و به ماجرای چند دانشمند می‌پرداخت که عازم جزیره Isla Nublar می‌شوند تا تعدادی تخم دایناسور را جمع‌آوری کنند. ولی هلیکوپتر گروه سقوط می‌کند و بازیکن باید با کنترل یکی از این دانشمندان به دنبال انجام مأموریت و فرار از جزیره باشد. زاویه دید بازی به شکل اول شخص دنبال می‌شد و شکل و شمایلی شبیه سری بازی‌های Myst داشت. در کنار المان‌های ماجرایی و معماهایی که ذهن بازیکن را درگیر می‌کرد، صحنه‌های اکشنی هم برای بازی طراحی شده بود که در آن‌ها باید با استفاده از سلاح‌های مختلف جلوی حمله دایناسورها را می‌گرفتید. همچنین ویدیوهای مخصوصی برای بازی تهیه شده بود که ارتباطی به فیلم پارک ژوراسیک نداشتند.

در مجموع این نسخه از پارک ژوراسیک در کنار اشکالاتی که داشت، تجربه متفاوت و جالبی برای طرفداران فیلم و رمان آن فراهم می‌کرد و حس یک ماجراجویی جذاب را به بازیکن می‌داد.

آخرین بازی پارک ژوراسیک در سال ۱۹۹۳ باز هم اثر دیگری از اوشن سافتور بود، این بار برای آمیگا و سیستم عامل داس. یک بار دیگر مثل نسخه‌ SNES با زاویه دید از بالا بازی را دنبال می‌کردیم و در محیط‌های داخلی به شکل اول شخص جلو می‌رفتیم. هشت مرحله برای بازی طراحی شده بود که هر کدام مأموریت‌های خاص خود را داشتند و بخش‌های داخلی هم با ویژگی‌های متفاوت خود و ولاسی‌رپترهای خطرناک تنوع خوبی به بازی می‌دادند. هر چند بازی تمرکز زیادی روی بخش‌های اکشن داشت، ولی المان‌های دیگری مثل حمل سنگ و بالا رفتن از آن برای رسیدن به بخش‌های مختلف نقشه هم در بازی طراحی شده بود.

اوشن سافتور با ساخت این نسخه توانست یکی از بهترین بازی‌های پارک ژوراسیک آن دوران را ارائه دهد که در کنار تنوع بالای خود (از جمله بخشی که بازیکن درون قایق روی رودخانه حرکت می‌کرد)، کیفیت قابل قبولی هم داشت و اکثر منتقدان آن را اثر خوش‌ساختی می‌دانستند.

این نسخه از پارک ژوراسیک که به صورت اختصاصی توسط سگا AM3 برای دستگاه‌های آرکید طراحی شده بود، اتاقکی به شکل بخش عقبی ماشین فورد اکسپلورر فیلم داشت و صندلی‌های آن هم نسبت به اتفاقات داخل بازی تکان می‌خورد تا هر چه بیشتر حس حضور در این دنیای جالب را به بازیکن‌ها بدهد. داستان بازی بعد از اتفاقات فیلم دنبال می‌شد و بازیکن‌ها درون ماشین قرار گرفته و با حرکت خودکار ماشین، تنها وظیفه تیراندازی به دایناسورهایی مثل تیرانوسوروس رکس، آنکیلوسور و... را داشتند. این کار هم نه به وسیله کنترلرهای تفنگ مانند، بلکه به کمک جوی‌استیک انجام می‌شد.

این اثر آرکید ۱۹۹۴ نتوانست در حد و اندازه‌های نام پارک ژوراسیک ظاهر شود و در مقابل سایر بازی‌های هم‌سبک خود در آن زمان هم کیفیت خیلی بالایی نداشت، ولی باز هم هیجان روبرو شدن با دایناسورهای وحشی که به ماشین شما حمله می‌کنند و باعث تکان خوردن آن می‌شوند، تجربه‌ای نبود که بتوان به سادگی از دستش داد.

دومین فیلم پارک ژوراسیک در سال ۱۹۹۷ اکران شد، یعنی سه سال بعد از عرضه این بازی. نکته‌ای که نشان می‌دهد این نسخه هیچ ارتباطی به آن فیلم ندارد و اوشن سافتور تنها قصد داشته مخاطبین خود را با به نمایش گذاشتن عدد دو بیشتر از قبل مشتاق تجربه بازی کند. داستان بازی پس از ماجراهای نسخه اول دنبال می‌شود و مارک هموند، صاحب پارک ژوراسیک یک بار دیگر قصد بازگشایی این پارک تفریحی را دارد. البته به علت اتفاقات پیش آمده و خطراتی که ایجاد شده، هموند در ابتدا گروهی از نیروهای ویژه را به آنجا می‌فرستد و آلن گرانت را هم که شناخت زیادی از دایناسورها و نحوه رفتار آن‌ها دارد، عازم پارک می‌شود تا خطری متوجه دایناسورهای بی‌گناه نشود.

نسخه گیم بوی تفاوت‌های زیادی با نسخه SNES داشت، از نوع گرافیک که به علت تفاوت سخت‌افزارها طبیعی بود تا طراحی مراحل و باس فایت‌های مختلف. در مجموع هر دو نسخه را می‌توان آثاری متوسط یا نسبتاً خوب از اوشن سافتور در نظر گرفت.

کنسول 3DO در سال ۱۹۹۳ از راه رسید و با فروش دو میلیونی خود جایگاه عجیبی در لیست کنسول‌های شکست خورده تاریخ پیدا کرد. ولی حتی این کنسول هم از تب و تاب پارک ژوراسیک در امان نماند و یک سال بعد از عرضه کنسول، نسخه مخصوصی از این بازی برای دارندگان آن ساخته شد که کاری از Studio 3DO بود. این بازی که اولین اثر منتشر شده توسط یونیورسال اینتراکتیو بود، به شکل اول شخص دنبال می‌شد و از چند بخش مختلف تشکیل شده بود. در یک بخش باید وارد جنگل شده و به دیلوفوسورها شلیک می‌کردید (دایناسورهایی که آن‌ها را با پرتاب آب دهان سمی در فیلم پارک ژوراسیک می‌شناسیم). در بخش دیگر سوار جیپ شده و از چنگ تیرانوسوروس خشمگین فرار می‌کردید، در حالی که تصویر او را هم در آینه ماشین تماشا می‌کردید. بخش بعدی هم فرار از ساختمان متروکه‌ای بود که رپترها آن را اشغال کرده بودند و لحظات مهیجی را فراهم می‌کرد و صدای ضربان قلب شخصیت اصلی باعث می‌شد حس ترس و دلهره جالبی برای بازیکن ایجاد شود.

پارک ژوراسیک اینتراکتیو کیفیت خیلی بالایی نداشت و سرشار بود از مشکلات مختلف گرافیکی و گیم‌پلی، ولی به هر حال تجربه متفاوت و خاصی از مواجهه با دایناسورها بود.

استودیو بلوی اسکای یک سال بعد از ساخت پارک ژوراسیک برای سگا جنسیس، بار دیگر به سراغ این کنسول رفت و نسخه جدیدی تحت عنوان Rampage Edition برای آن طراحی کرد. یک بار دیگر شاهد ماجراهای آلن گرانت بودیم و داستان بازی که بعد از نسخه اول دنبال می‌شد، روایتگر تلاش‌های گرانت برای متوقف کردن شرکت InGen در راه به‌دست آوردن تخم دایناسورها و نمونه DNA آن‌ها بود.

بازی از جایی شروع می‌شد که یک ترانادان (یک خزنده باستانی با قابلیت پرواز که در ایران تحت عنوان پترانودون هم شناخته می‌شود) گرانت را گرفته و به سمت آشیانه خود پرواز می‌کرد و بعد از فرود آمدن در لانه، گرانت با از میان برداشتن دایناسورها و سربازهای دشمن مسیر را پاکسازی و به سمت هدف حرکت می‌کرد. در این نسخه هم مثل ساخته قبلی بلو اسکای قابلیت انتخاب رپتر را داشتید و می‌توانستید با کنترل این دایناسور گوشتخوار، حال و هوای متفاوتی را تجربه کنید. گیم‌پلی بازی سریع‌تر از نسخه قبل شده بود و قابلیت‌های بیشتری هم در اختیار بازیکن قرار گرفته بود که در کنار طراحی مراحل جالب‌تر و گسترده‌تر، ارزش بازی را بالاتر می‌برد. از نظر بصری هم مثل اثر قبلی همین سازنده با بازی زیبایی طرف بودیم و طراحی دایناسورها و مراحل به خوبی انجام شده بود، هر چند باز هم شلوغی بیش از حد بعضی بخش‌ها باعث می‌شد بازیکن شخصیت تحت کنترل خود را گم کرده و به مشکل بخورد.

در دهه ۹۰ رسم بود که برای خیلی از انیمیشن‌ها و فیلم‌های محبوب، نرم‌افزارهای جانبی با موضوع نقاشی و فعالیت‌های مشابه آن برای کودکان طراحی شود و پارک ژوراسیک هم در سال ۱۹۹۴ صاحب یکی از این برنامه‌ها شد. این برنامه سرگرم‌کننده که توسط Hi Tech Entertainment ساخته شده بود، شکل و شمایلی مثل Mario Paint داشت و به کودکان اجازه می‌داد از قدرت تخیل خود استفاده کرده و طراحی‌های دلخواه‌ خود را پیاده‌سازی کنند. البته طرح‌های از پیش آماده شده دایناسورها هم در بازی گنجانده شده بود که می‌شد آن‌ها را رنگ‌آمیزی کرد.

جعبه ابزار بازی شامل رنگ‌های متنوعی می‌شد و امکان خلق تصاویر سیاه و سفید هم وجود داشت و در کنار این‌ها ویژگی‌های جالبی برای بازی طراحی شده بود که کودکان را بیش از پیش سر ذوق می‌آورد. مثلاً بعد از رنگ‌آمیزی دایناسورها، افکت‌های صوتی برای آن‌ها پخش می‌شد که حس زنده بودن را تداعی کند. و البته مینی‌گیم‌های متعددی هم در این نرم‌افزار وجود داشت تا ارزش آن را بالاتر ببرد.

سه سال بعد از اکران پارک ژوراسیک، کمپانی یونیورسال در پارک‌های تفریحی خود از سرگرمی جدیدی رونمایی کرد که Jurassic Park: The Ride نام داشت و هنوز هم در بعضی پارک‌های یونیورسال می‌توان آن را تجربه کرد. این وسیله تفریحی به شکلی طراحی شده که مردم در آن می‌نشینند و درون یک مسیر آبی مثل رودخانه‌ به جلو رفته و لحظاتی مهیج را در طبیعتی مشابه فیلم‌های پارک ژوراسیک تجربه می‌کنند.

یونیورسال در سال ۱۹۹۶ به سراغ ساخت بازی‌ای رفت که برای تبلیغ همین وسیله طراحی شده بود. برای انجام این بازی آنلاین باید به سایت مخصوص آن وارد می‌شدید و ماجراهای مختلفی را تجربه می‌کردید که پیرامون فرار یکی از ولاسی‌رپترها از پارک ژوراسیک اتفاق می‌افتادند و نقش مسئول مربوطه را داشتید که باید دنبال این دایناسور وحشی می‌گشت. بازی شکل و شمایلی مانند سری Myst داشت و از محیط‌های از پیش رندر شده‌ای تشکیل شده بود که بازیکن درون آن‌ها حرکت می‌کرد و با جمع‌آوری وسایل مختلف و حل معماها پیش می‌رفت. شاید بازی در زمان خود اثر نسبتاً جذابی محسوب می‌شد، ولی بعدها به شکل کامل به دست فراموشی سپرده شد و این روزها کمتر کسی به آن فکر می‌کند.

بالاخره نوبت به دومین فیلم پارک ژوراسیک رسید تا باز هم استیون اسپیلبرگ با ساختن آن طرفداران دایناسورها را جذب خود کند. این فیلم که با عنوان «دنیای گمشده» (The Lost World) ساخته شد هم مثل فیلم قبلی برگرفته از رمان مایکل کرایتون بود و ماجراهای بعد از قسمت اول را روایت می‌کرد.

در سال ۱۹۹۷ و در حالی که مدت‌ها از شروع نسل پنجم و عرضه کنسول‌هایی مثل پلی استیشن می‌گذشت، باز هم سگا جنسیس میزبان نسخه دیگری از پارک ژوراسیک بود، این بار بر اساس فیلم دوم این سری.

زاویه دید بازی که از ساخته‌های استودیو Appaloosa Interactive بود، از بالا و مشابه نسخه‌های NES و SNES بود که دید گسترده‌ای به بازیکن ‌می‌داد و در کنار سلاح‌های مختلف برای ناکار کردن دایناسورها، قابلیت استفاده از وسیله نقلیه هم وجود داشت که گیم‌پلی بازی را جذاب‌تر می‌کرد و تجربه لذت‌بخشی بود. در عین حال بخش دو نفره هم برای بازی در نظر گرفته شده بود که هم می‌توانستید به کمک آن با یکدیگر در انجام مأموریت‌ها همکاری کنید و هم مقابل دوست خود قرار گرفته و یکدیگر را از میان بردارید.

این بازی با وجود عرضه روی کنسولی که در آن زمان دیگر از رده خارج شده بود، کیفیت نسبتاً بالایی داشت و توانست به یکی از آثار خوب مرتبط با فیلم دنیای گمشده تبدیل شود.

معروف‌ترین بازی The Lost World در سال ۱۹۹۷ برای کنسول‌های پلی استیشن و «سگا ساترن» (Saturn) عرضه شد. «دریم ورکز» (DreamWorks Interactive) طراحی آن را برعهده داشت و قرار بود بازی را برای پلی استیشن آماده کند ولی بعدها با اضافه شدن نسخه ساترن، استودیوی آپالوسا وظیفه پورت کردن آن را به‌دست گرفت. نکته جالب این بود که حتی ناشرهای این دو نسخه هم با یکدیگر متفاوت بودند و نسخه پلی استیشن توسط الکترونیک آرتز و نسخه ساترن توسط خود سگا منتشر شد.

بازی روی هر دو کنسول تقریباً به یک شکل دنبال می‌شد و تفاوت خاصی بین آن‌ها وجود نداشت. تنوع شخصیت‌های قابل انتخاب بالا بود و از سارا هاردینگ (شخصیت اصلی فیلم و رمان دنیای گمشده) و یک سرباز (تحت عنوان Human Hunter) تا کامپسوگناتوس (دایناسوری کوچک)، ولاسی‌رپتر و تیرانوسوروس رکس را شامل می‌شدند. هرکدام از این‌ها ویژگی‌ها و قابلیت‌‌های مخصوص خود را داشتند و نوع مراحل هم برای آن‌ها متفاوت بود. برای مثال گیم‌پلی شخصیت سرباز شامل بخش‌های تیراندازی و سکو بازی می‌شد یا تیرانوسوروس رکس به علت ابعاد عظیم خود با دایناسورهای دیگر می‌جنگید و لحظات جالبی را فراهم می‌کرد.

این بازی نتوانست آنچنان که باید و شاید موفق عمل کند و نقدهای متوسط و ضعیفی دریافت کرد، ولی از نظر گرافیکی و صوتی توسط منتقدان تحسین شد. یک سال بعد از عرضه بازی، نسخه Greatest Hits آن با پسوند Special Edition برای پلی استیشن منتشر شد که دستخوش تغییرات ریزی شده بود تا تجربه بازی را بهتر از قبل کند، از جمله تفاوت‌هایی در درجه سختی بازی و بهینه‌سازی آن.

در کنار کنسول‌های خانگی، کنسول‌های دستی هم در سال ۱۹۹۷ پذیرای بازی The Lost World بودند و این بازی برای چهار کنسول دستی منتشر شد که شرکت‌های مختلفی طراحی و انتشار این نسخه‌ها را برعهده داشتند.

نسخه گیم گیر توسط استودیو Aspect ساخته شده و به وسیله سگا منتشر شد. بازی شامل ۱۲ مرحله بود و شخصیت اصلی باید جلوی تیم‌های شکارچی را می‌گرفت و اجازه شکار و انتقال دایناسورها را از جزیره Isla Sorna به بیرون نمی‌داد. البته در مراحلی از بازی هم یک کامپسوگناتوس به جای این شخصیت قابل کنترل بود.

در نسخه Game.com (کنسول دستی شرکت Tiger) که طراحی و انتشار آن را همین شرکت انجام داده بود، می‌توانستید در نقش سارا هاردینگ یا رولند تمبو قرار بگیرید. تمبو شکارچی‌ای بود که قصد جمع‌آوری تخم دایناسورها برای خروج از جزیره را داشت و در طرف دیگر هاردینگ دانشمندی بود که سعی می‌کرد جلوی او را بگیرد و تخم‌ها را قبل از او شناسایی کند. هر شخصیت اسلحه خاص خود را داشت و در بخش‌هایی از بازی قابلیت کنترل وسایل نقلیه هم وجود داشت.

در نهایت هم نسخه R-Zone را داشتیم، کنسول عجیب و بدنامی که از محصولات تایگر بود. در این نسخه باید از دست دایناسورهایی مثل تیرانوسوروس رکس، تریسراتوپس و ولاسی‌رپتر فرار می‌کردید و در این راه توانایی استفاده از وسایل نقلیه‌ را هم داشتید.

Chaos Island یکی از متفاوت‌ترین بازی‌های پارک ژوراسیک تا آن روز بود، موضوعی که به سبک آن برمی‌گشت؛ یعنی استراتژی. بازی شش شخصیت از پارک ژوراسیک را وارد داستان خود کرده بود که شامل افرادی مثل یان مالکوم، سارا هاردینگ و جان هموند می‌شدند و همه آن‌ها هم با صداگذاری بازیگران اصلی خود همراه بودند. هر شخصیت دارای قدرت‌های خاصی بود و سلاح‌های مخصوص خود را داشت.

۱۲ مرحله برای بازی طراحی شده بود که در ابتدای هر کدام پایگاهی درست می‌کردید و از طریق آن به جمع‌آوری مواد لازم و تخم دایناسورها می‌پرداختید. موضوعی که بعد از مدتی اهمیت خود را نشان می‌داد و کم‌کم به لشکر کوچکی از دایناسورها مجهز می‌شدید که از گونه‌های آرام‌تر مثل پاراسارولوفوس و استگوساروس شروع شده و به دایناسورهای وحشی و عظیم‌الجثه‌ای مثل تیرانوسوروس رکس ختم می‌شدند. هر کدام از این دایناسورها ویژگی‌های خاص خود را داشتند و برای نبرد با سایر دایناسورها و نیروهای دشمن به کار می‌رفتند. از نکات جالب بازی تفاوت بین دایناسورهای گیاهخوار و گوشتخوار بود که گیاهخوارها سلامتی خود را با تغذیه از گیاهان بهبود می‌دادند و گوشتخوارها هم با خوردن گوشت سایر دایناسورها.

هر چند این اثر دریم ورکز اینتراکتیو هم مثل خیلی دیگر از بازی‌های پارک ژوراسیک اثر درخشان و کاملی نبود، ولی توانست به لطف سبک متفاوت خود طرفدارانی به‌دست آورد و علاقمندان آثار استراتژی که عاشق دایناسورها هم بودند را جذب خود کند.

سه سال بعد از بازی آرکیدی که سگا AM3 بر اساس پارک ژوراسیک ساخته بود، نوبت به دومین بازی آرکید رسید که این بار بر پایه دومین فیلم این سری طراحی شده بود. از آنجایی که لذت بازی‌های دستگاه‌های آرکید به تجربه چند نفره آن‌ها است، در اینجا هم قابلیت دو نفره بازی کردن وجود داشت و بازیکن‌ها کنترل دو نیروی نظامی را در دست می‌گرفتند که وظیفه نجات یان مالکوم و سارا هاردینگ را داشتند. بازی از پنج مرحله تشکیل شده بود و چهار باس فایت جالب هم داشت که در آن‌ها باید به جنگ دایناسورهای مختلف می‌رفتید. همچنین مثل خیلی دیگر از بازی‌های آرکید، در بخش‌هایی از این اثر با انسان‌هایی روبرو می‌شدید که توسط دشمن (در اینجا دایناسورها) تهدید می‌شدند و با نجات آن‌ها از مزایای ویژه‌ای مثل اسلحه‌های قدرتمندتر برخوردار می‌شدید.

این بازی با بازخوردهای خوبی همراه بود و طرفداران زیادی به‌دست آورد. بازی‌ای زیبا و مهیج که توانست شکوه و عظمت دایناسورها را در قالب یک اثر آرکید به مخاطبین خود منتقل کرده و آن‌ها را درون تجربه‌ای لذت‌بخش غرق کند.

کمتر بازی‌ای از سری پارک ژوراسیک بوده که به اندازه Trespasser حاشیه درست کند. بازی‌ای که قرار بود به یکی از بهترین آثار مرتبط با این سری تبدیل شود، ولی در نهایت به یک اثر بی‌کیفیت و سطح پایین تبدیل شد.

ایده اولیه بازی ساخته ذهن شیمس بلکی و آستین گراسمن بود که پیش از آن در استودیو Looking Glass کار می‌کردند و در ساخت بازی‌هایی مثل System Shock نقش داشتند. این دو سرانجام با دریم ورکز برای ساخت بازی به توافق رسیدند و کار روی اثری را آغاز کردند که قرار بود از نظر تکنیکی از زمان خود جلوتر باشد. بازی از نظر گرافیکی، وسعت بالای محیط و فیزیک با نوآوری‌هایی همراه بود و سازندگان آن قصد داشتند نه‌تنها بهترین بازی پارک ژوراسیک را تحویل علاقمندان دهند، بلکه یکی از جالب‌ترین و پیچیده‌ترین بازی‌های اول شخص آن روزگار را هم طراحی کنند. یکی از راه‌های رسیدن به این هدف استفاده از هوش مصنوعی متفاوتی بود که برای بازی طراحی شد و ترکیب آن با سیستم انیمیشن‌های پیشرفته بازی قرار بود کاری کند که بازیکن به جای مواجه شدن با انیمیشن‌های از پیش تعریف شده برای دایناسورها، هر بار با انیمیشن‌های متفاوتی روبرو شود که نسبت به وضعیت محیط و هوش مصنوعی این موجودات تغییر کنند.

متأسفانه همه تلاش‌های سازندگان بازی برای خلق اثری پیشرفته و متفاوت به بن‌بست خورد و در نهایت Trespasser که در سال ۱۹۹۸ توسط الکترونیک آرتز منتشر شد، به معجون عجیبی تبدیل شد که با وجود اتمسفر جالب، طراحی مناسب دایناسورها و دنیای عظیم، مشکلات متعددی داشت و سرشار بود از باگ‌های اعصاب خردکن، ایرادات گرافیکی و کند اجرا شدن روی بسیاری از سیستم‌ها به علت نیاز به سخت‌افزار پیشرفته. به شکلی که اکثر منتقدان به بازی حمله کرده و آن را اثر ضعیفی معرفی کردند که نتوانسته پتانسیل‌های خود را شکوفا کند. میانگین امتیازهای بازی بسیار پایین‌تر از حد انتظار بود و برای مثال IGN به آن امتیاز ۴.۷ و GameSpot هم ۳.۹ داد و فروش بازی هم از ۵۰هزار نسخه بالاتر نرفت.

اکتبر سال ۱۹۹۹ مصادف بود با انتشار یکی از عجیب‌ترین بازی‌های پارک ژوراسیک، یعنی Warpath اثر Black Ops Entertainment. بازی‌ای در سبک فایتینگ که کمتر کسی فکر می‌کرد روزی شاهد عرضه آن باشد.

بازی دارای لیستی از دایناسورهای گوشتخوار و گیاهخوار بود که از نمونه‌های معروفی مثل تی رکس و تریسراتوپس تا مگارپتر، آنکیلوسور و کارکارودونتوسور را دربرمی‌گرفت. لیست متنوع و رنگارنگی که از تنوع بالایی برخوردار بود و هر دایناسور هم حرکات و ویژگی‌های مخصوص خود را داشت. محیط‌های بازی هم از دو فیلم پارک ژوراسیک اقتباس شده بودند و شامل تعدادی از محیط‌های معروف و به‌یادماندنی از این فیلم‌ها بودند. نکته جالب در مورد محیط‌های بازی به پویا بودن آن‌ها برمی‌گشت که حس و حال زنده‌ای به این محیط‌ها می‌داد و برای مثال در یکی از آن‌ها سگی در حال دویدن دیده می‌شد که حتی در گیم‌پلی هم تأثیرگذار بود و دایناسورها می‌توانستند با خوردن آن به سلامتی خود اضافه کنند. بخش‌های مختلفی برای بازی در نظر گرفته شده بود و می‌توانستید به مبارزه با رفیق خود پرداخته یا با هوش مصنوعی بجنگید یا اینکه به سراغ مبارزه تیمی رفته و یک تیم چهار نفره از دایناسورها را ترتیب دهید که یکی بعد از دیگری با حریفان مبارزه کنند. بخش موزه هم برای علاقمندان دایناسورها جذابیت‌های خاص خود را داشت و اطلاعات جالبی از این موجودات عظیم‌الجثه ارائه می‌داد.

با وجود تلاش سازندگان بازی برای طراحی اثری متفاوت و کیفیت بالای بخش‌های تکنیکی و بصری آن از جمله مدل دایناسورها، گیم‌پلی چنگی به دل نمی‌زد و Warpath که با همکاری الکترونیک آرتز و دریم ورکز منتشر شده بود هم به یکی دیگر از بازی‌های ناکام پارک ژوراسیک تبدیل شد.

هشت سال بعد از اکران پارک ژوراسیک و چهار سال بعد از نمایش دومین قسمت آن، نوبت به سومین قسمت این سری رسیده بود و به جای استیون اسپیلبرگ، جو جانستون پشت دوربین رفت. کسی که پیش از آن فیلم جومانجی را کارگردانی کرده بود و قرار بود نسخه جدیدی از پارک ژوراسیک را بسازد، این بار بدون حضور مایکل کرایتون به عنوان نویسنده آن. هر چند فیلم فروش خوبی داشت، ولی نتوانست در حد و اندازه دو قسمت قبل ظاهر شود. طبق معمول با از راه رسیدن فیلم جدیدی از پارک ژوراسیک، بازار بازی‌های ویدیویی مرتبط با آن هم یک بار دیگر داغ شد و اولین بازی در همان سال با پسوند «مدافع دایناسور» (Dino Defender) به بازار آمد.

استودیو Knowledge Adventure شاید برای ما نام خیلی آشنایی نباشد، ولی سابقه زیادی دارد و از سال ۱۹۸۹ به تولید بازی‌های آموزشی مشغول بوده است و اکثر آثار این استودیو جنبه‌های آموزشی را در کنار سرگرمی در نظر می‌گیرند. Dino Defender که برای کامپیوتر ساخته شده بود هم بیشتر از اینکه یک اثر اکشن مهیج باشد، تمرکز خود را روی حل معماها و پازل‌های مختلف گذاشته بود و بازیکن را وادار می‌کرد برای عبور از مراحل فکر کرده و با استفاده از ابزاری که از درون جعبه‌های مختلف به‌دست می‌آورد، دایناسورها را اسیر کرده یا از دست آن‌ها فرار کند. شخصیت اصلی بازی هم هیچ شباهتی به شخصیت‌های متداول فیلم‌های پارک ژوراسیک نداشت و دانشمندی در یک لباس خاص و پیشرفته بود که بیشتر به فضانوردها شبیه بود تا افراد ماجراجوی پارک ژوراسیک.

مدافع دایناسور توانست نمرات نسبتاً خوبی به‌دست آورد و نسبت به خیلی از بازی‌های پارک ژوراسیک با تحسین بیشتری مواجه شد.

دقیقاً در همان روز انتشار Dino Defender، بازی دیگری هم تحت عنوان «منطقه خطر» (Danger Zone) از نالج ادونچر برای کامپیوتر منتشر شد. این نسخه بیشتر به مجموعه‌ای از مینی‌گیم‌های متنوع شباهت داشت که به شکل‌های مختلف با محوریت دایناسورها طراحی شده بودند. تمرکز زیادی هم روی حالت دو نفره وجود داشت و دو بازیکن می‌توانستند در قالب این مینی‌گیم‌ها به رقابت با یکدیگر بپردازند.

به علت ساخت و عرضه همزمان این بازی با Dino Defender، شباهت‌هایی بین مدل‌های به کار رفته در آن‌ها و گرافیک و انیمیشن دو بازی به چشم می‌خورد، ولی در مجموع تنوع Danger Zone بالاتر بود. هر چند کیفیت این نسخه در حد دیگر بازی نالج ادونچر نبود، ولی در نهایت با استقبال بهتری نسبت به آن روبرو شد.

استودیو Mobile21 عمر بسیار کوتاهی داشت و تنها به مدت دو سال به تولید آثاری برای کنسول‌های دستی نینتندو مشغول بود. یکی از این بازی‌ها هم نسخه‌ای از پارک ژوراسیک ۳ برای گیم بوی ادونس بود. Island Attack یک بار دیگر نشان داد که ساختن بازی‌های ویدیویی بر اساس این سری فیلم‌ها کار ساده‌ای نیست و احتمال شکست خوردن آن‌ها به مراتب بیشتر از موفقیت‌شان است.

دکتر آلن گرانت به عنوان شخصیت اصلی بازی مجبور بود با خطرات گوناگونی در Isla Sorna مواجه شود و با عبور از هشت منطقه مختلف به نقطه پایانی رسیده و از جزیره فرار کند. پنج مرحله از بازی با زاویه دید از بالا دنبال می‌شد و سه مرحله هم به شکل ساید اسکرول. هر چند تنوع مراحل بالا بود و اکشن بازی هم جذابیت‌هایی داشت، ولی متأسفانه گرافیک بازی چنگی به دل نمی‌زد و پیکسل‌های آن بیش از حد به چشم آمده و باعث خستگی چشم بازیکن می‌شدند. کنترل بازی هم در بعضی بخش‌ها کارایی مناسبی نداشت و همین مسائل باعث شد Island Attack نتواند به اثر موفقی تبدیل شود.

شرکت کونامی در نیمه اول دهه ۲۰۰۰ استودیویی در هونولولو واقع در ایالت هاوایی داشت که بعدها تعطیل شد. یکی از آثار این استودیو هم نسخه‌ای از پارک ژوراسیک ۳ برای کنسول دستی نینتندو یعنی گیم بوی ادونس بود. در این نسخه می‌توانستید در نقش مارک هنسون یا لوری تورس به ماجراجویی بپردازید و در کنار مبارزه و فرار از دست دایناسورها، DNA آن‌ها را هم جمع‌آوری کنید.

بازی در کنار بخش‌های استاندارد آثار ساید اسکرول، معماهایی هم داشت که بیشتر با همین DNAها در ارتباط بودند و بازیکن باید با حل این معماها و تعدادی مینی‌گیم به DNA مورد نظر رسیده و از این طریق باعث به وجود آمدن دایناسورهای جدید می‌شد. The DNA Factor به علت مشکلات گیم‌پلی و بعضی ایرادات بصری مخصوصاً در زمینه طراحی پس‌زمینه مراحل با انتقادات فراوانی روبرو شد و شکست خورد.

سنت طراحی یک بازی آرکید برای هر نسخه از فیلم‌های پارک ژوراسیک یک بار دیگر ادامه پیدا کرد و سومین فیلم این سری هم صاحب بازی دیگری روی دستگاه‌های آرکید شد. البته این بار دیگر خبری از سگا نبود و این کونامی بود که امتیاز ساخت بازی را به‌دست آورده و تلاش زیادی هم برای ارائه اثری جذاب از خود نشان داد.

ساخته کونامی با وجود ویژگی‌های جالبی که داشت، نتوانست به اندازه دو بازی آرکید قبلی موفق عمل کند و زیر سایه آن‌ها قرار گرفت.

باز هم اثر دیگری از نالج ادونچر برای کامپیوتر، البته این بار با نوآوری جالبی که حس و حال متفاوتی به بازی داده بود. یک وسیله جانبی با طرز کاری شبیه به بارکدخوان برای بازی طراحی شده بود که به پورت سریال کامپیوتر وصل می‌شد. این وسیله که Scan Command نام داشت، قابلیت خواندن هر بارکدی را داشت و کافی بود بارکد روی یکی از جعبه‌ها و وسایل نزدیک خود را اسکن کنید تا دایناسور شما در داخل بازی به قابلیت جدیدی دست پیدا کند. قابلیت‌ها و ویژگی‌هایی که دایناسور شما را با سرعت، قدرت و... بیشتری همراه می‌کردند تا در نبرد با دایناسورهای کنترل شده توسط شخصیت خبیث داستان پیروز شوند. بازی دارای لیست متنوعی از امکانات شخصی‌سازی دایناسورها بود و می‌توانستید انواع و اقسام تغییرات را در آن‌ها اعمال کنید. یا اینکه بارکدهای خود را با سایر افراد به اشتراک گذاشته و از ویژگی‌های دایناسورهای یکدیگر برخوردار شوید. البته Scan Command دارای محدودیت‌هایی هم بود و نمی‌توانست بیشتر از ۲۵ بارکد را در خود ذخیره کند، موضوعی که باعث می‌شد بازیکن همیشه به دنبال پیدا کردن قدرت‌های بهتر و استراتژی‌های مناسب‌تر باشد. در کنار این‌ها پازل‌هایی هم برای بازی طراحی شده بود که با همین بارکدها در ارتباط بودند و هر بارکد قبل از انتقال به بازی باید از طریق یکی از این پازل‌ها آزاد می‌شد.

این بازی نالج ادونچر اثر متفاوت و جذابی برای کودکان بود و توانست با ترکیب عجیبی از دنیای محبوب دایناسورها و بارکدها طرفداران کم سن و سال‌تر پارک ژوراسیک را جذب خود کند.

Park Builder سومین بازی کونامی در سال ۲۰۰۱ برای گیم بوی ادونس بود و اولین نسخه مدیریتی پارک ژوراسیک هم محسوب می‌شود. سبکی که بعدها چند بار دیگر هم سازندگان بازی‌های این سری به سراغ آن رفتند.

بازیکن در ابتدا باید یک تیم تحقیقاتی را به نقاط مختلف اعزام می‌کرد تا پشه‌های فسیل شده متعلق به ده‌ها میلیون سال پیش را پیدا کنند. سپس از طریق خونی که این پشه‌ها از دایناسورها مکیده بودند، به DNA آن‌ها دسترسی پیدا کرده و به بازسازی دایناسورهای متنوع می‌پرداخت. دایناسورهایی که تعدادشان بسیار زیاد بود و انواع و اقسام نمونه‌های گوشتخوار و گیاهخوار در شکل‌ها و ابعاد مختلف را شامل می‌شدند. البته قرار دادن دایناسورها به تنهایی در جزیره می‌توانست خیلی زود خسته‌کننده شود و به همین دلیل امکانات زیادی برای ساخت و ساز در محیط‌های بازی وجود داشت. از هتل و رستوران تا مغازه و... بعد از طراحی و ساخت مناطق مورد نظر خود، باید از مردم دعوت می‌کردید که به پارک ژوراسیک شما تشریف آورده و از دایناسورهایتان بازدید کنند، ولی ماجرا به همین سادگی هم نبود و خطرات مختلف از خود دایناسورها گرفته تا زلزله و گردباد به سراغ سازه‌های شما می‌آمدند و در عین باید همیشه به فکر جلب رضایت مشتریان هم بودید و از طریق شکلک‌هایی که بالای سر آن‌ها دیده می‌شد، از میزان خوشحالی و ناراحتی آن‌ها مطلع شده و نیازهایشان را رفع می‌کردید.

این نسخه از پارک ژوراسیک بازی بدی نبود و توانست تا حدودی نظر مخاطبین را به خود جلب کند، هر چند نواقص زیادی هم داشت مثل عدم وجود بخش آموزشی مناسب.

نالج ادونچر قصد کناره‌گیری از ساخت بازی‌های پارک ژوراسیک را نداشت و یک بار دیگر در سال ۲۰۰۲ به سمت این سری پردرآمد بازگشت.

در این بازی فایتینگ هم مثل بازی قبلی خبری از شخصیت اصلی انسانی نبود و این دایناسورها بودند که باید با یکدیگر مبارزه می‌کردند. با این پیش‌زمینه داستانی که یک نفر وارد آزمایشگاه شده و وسیله‌ای به نام DinoVoc را پیدا می‌کند که به او اجازه فرمان دادن به دایناسورها را می‌دهد. دایناسورهایی که در نقش مبارزین این بازی به جنگ یکدیگر می‌رفتند، قابلیت‌ها و قدرت‌های متنوعی داشتند و هرکدام در زمینه‌ای بهتر از دیگری بود. همچنین امکان ارتقای این قدرت‌ها هم وجود داشت و بازیکن می‌توانست با کسب امتیاز و تجربه، دایناسور خود را قوی‌تر کرده و در بخش‌های مختلف دفاعی و تهاجمی به مبارز قدرتمندتری تبدیل کند. قابلیتی که از طریق یک مینی‌گیم با شکل و شمایل تتریس انجام می‌شد و حالتی پازل‌مانند داشت. گیم‌پلی مبارزات به شکل کامل در اختیار بازیکن نبود و بیشتر از اینکه مانند یک فایتینگ استاندارد بتوانید شخصیت خود را حرکت داده و ضربه بزنید، با کلیک روی فرمان‌هایی که روی صفحه به چشم می‌خوردند به دایناسور دستور می‌دادید که مثلاً به عقب فرار کند یا حمله کند و گاز بگیرد.

Dinosaur Battles هم یکی دیگر از بازی‌هایی بود که خیلی سریع به دست فراموشی سپرده شد و بعدها کمتر کسی از آن یاد کرد.

دومین بازی مدیریتی و ساخت و ساز پارک ژوراسیک در سال ۲۰۰۳ منتشر شد و اثر استودیو Blue Tongue بود، استودیویی که هفت سال قبل تعطیل شد.

وظیفه شما در Operation Genesis این بود که بهترین پارک تفریحی ممکن را بسازید و آن را به شکلی طراحی کنید که طرفداران زیادی به‌دست آورده و مردم به سمت این پارک هجوم آورند. ۲۵ نوع دایناسور در بازی وجود داشت که می‌توانستید آن‌ها را به شکل‌های مختلف در پارک خود جای دهید و حداکثر ۶۰ دایناسور را وارد مرکز تفریحی زیر نظر خود کنید. مجموعه شما می‌توانست در کنار دایناسورها که جذابیت اصلی آن بودند، شامل رستوران‌ها و اماکن تفریحی دیگر شود تا مشتریان بیشتری به‌دست آورید. البته همه چیز به این سادگی هم نیست و برای مثال باید به عادات و رفتارهای دایناسورها توجه داشته باشید. دایناسورهای گیاهخوار دوست دارند محیطی پر از درخت و گیاهان متنوع در اطراف خود داشته باشند و با سایر دایناسورهای هم‌نوع خود هم در ارتباط باشند. در حالی که دایناسورهای گوشتخوار خیلی سریع به بقیه دایناسورها حمله می‌کنند و در غذا دادن به آن‌ها (که شامل حیواناتی مثل گاو و بز می‌شود) هم باید دقت کافی داشته باشید.

این بازی در سال ۲۰۰۳ و تنها در ژاپن برای گیم بوی ادونس عرضه شد و بخشی از یک برنامه فرهنگی به نام «تور پارک ژوراسیک» بود. این تور در ژاپن برگزار می‌شد و دوست‌داران دایناسورها از جمله دانش‌آموزان را به گشت و گذار در محوطه بزرگی دعوت می‌کرد که در آن از نزدیک با مدل‌های دایناسورها آشنا شده و اطلاعاتی در مورد این موجودات و دوره‌های مختلف زمین‌شناسی و... به‌دست آورند.

بازی نجات دایناسور اثر Rocket Company هم با محوریت همین تور طراحی شده بود و از چند مینی‌گیم تشکیل می‌شد. مثلاً در یکی از مینی‌گیم‌ها باید از دست گله تریسراتوپس‌ها فرار می‌کردید و در دیگری به یک پاراسارولوفوس کمک می‌کردید که از خطرات آتشفشان در امان مانده و به یک غار برسد. بازی شکل و شمایلی کارتونی داشت و طراحی دایناسورها بامزه و رنگارنگ بود. چیزی که در کمتر بازی مرتبط با پارک ژوراسیک دیده‌ایم، ولی در اینجا به لطف ماهیت مینی‌گیمی آن انتخاب بدی هم نبود.

استودیو Brighter Minds Media در سال ۲۰۰۷ نسخه‌ای از پارک ژوراسیک با پسوند «جستجوگر» طراحی و منتشر کرد که روی DVDهایی مشابه DVD فیلم‌های سینمایی عرضه شده بود. به این شکل که کافی بود DVD را تهیه کرده و در دستگاه پخش‌کننده آن قرار می‌دادید و کنترل دستگاه را به دست می‌گرفتید و وارد بازی می‌شدید.

بازی شامل هفت مینی‌گیم بود و در عین حال یک بازی رومیزی هم همراه آن عرضه شده بود که ترکیب جالبی از بازی فیزیکی و مجازی درون تلویزیون ایجاد می‌کرد. مینی‌گیم‌های متنوعی که در یکی از آن‌ها باید استخوان دایناسور جمع‌آوری می‌کردید و در دیگری به دنبال تخم این موجودات عظیم‌الجثه می‌رفتید. بخش‌های معمایی و پازل‌مانند هم در بازی وجود داشت و قسمتی هم به کوییزهایی اختصاص پیدا کرده بود که ۳۰۰ سوال را از اطلاعات مربوط به دایناسورها تا اتفاقات پیرامون فیلم‌ها مطرح می‌کرد. بازی هم به شکل یک نفره قابل اجرا بود، هم دو نفره و هم چهار نفره در قالب دو تیم.

این اثر برایتر مایندز نتوانست موفق عمل کند و حتی ایرادات زیادی به اطلاعات مرتبط با دایناسورها در این بازی گرفته شد و به نظر می‌رسید سازندگان آن شناخت کافی از دایناسورها ندارند و حتی توجهی هم به اطلاعات داده شده در فیلم‌های پارک ژوراسیک نداشته‌اند.

این روزها Telltale Games را به خاطر ساخت آثار متنوعی می‌شناسیم که به زیرمجموعه‌ای از سبک ماجرایی تعلق دارند و بازیکن را وارد داستانی می‌کنند که با گیم‌پلی نسبتاً محدود و بیشتر از طریق زدن دکمه‌ها در زمان‌های مناسب و انتخاب دیالوگ‌ها سر و کار دارد. چند سال قبل و در ۲۰۱۱ بود که تل تیل سراغ یکی از اولین آثار خود با این حال و هوا رفت و نسخه‌ای مخصوص از پارک ژوراسیک را برای کامپیوتر، پلی استیشن 3، ایکس باکس 360 و iOS ساخت.

هر چند این استودیو پیش از آن هم بازی‌های ماجرایی زیادی ساخته بود، ولی این پارک ژوراسیک بود که به نوعی آینده تل تیل را رقم زد. این بازی که به شدت از Heavy Rain الهام گرفته بود و بعد از موفقیت‌های بازی Quantic Dream طراحی شده بود، در چهار اپیزود اتفاق می‌افتاد و شخصیت‌های مختلفی را به بازیکن معرفی می‌کرد. خیلی از المان‌هایی که بعدها در تمام بازی‌های تل تیل شاهد آن‌ها بودیم، در این بازی به کار گرفته شدند و پارک ژوراسیک معجونی بود از بخش‌های دکمه‌زنی، تصمیمات سریع و انتخاب‌هایی که روی سرنوشت شخصیت‌ها اثرگذار بودند و روند بازی را تغییر می‌دادند. در طراحی دایناسورها دقت زیادی شده بود و یک دیرینه‌شناس هم برای هر چه طبیعی‌تر شدن حرکات و رفتارهای این موجودات باستانی به تیم سازنده بازی کمک می‌کرد. سازندگان بازی حتی از بعضی دست‌اندرکاران تولید فیلم‌های پارک ژوراسیک هم کمک گرفتند تا اثر خود را بیش از پیش به این سری وفادار نشان دهند و در مجموع تلاش زیادی به خرج دادند تا یکی از بهترین بازی‌های ویدیویی این مجموعه را آماده کنند، ولی در نهایت بازی با استقبال زیادی از طرف منتقدان همراه نشد و نمراتی متوسط دریافت کرد. موضوعی که نشان می‌داد تل تیل هنوز برای رسیدن به جایگاه آینده خود در این سبک نیاز به زمان بیشتری دارد و یک سال بعد با عرضه بازی برگرفته از کمیک‌های The Walking Dead بود که استودیو توانایی خود را در این زمینه نشان داد.

هر چند عنوان این بازی به نسخه Park Builder گیم بوی ادونس شبیه بود، ولی اثر متفاوتی بود و در سال ۲۰۱۲ توسط استودیوی کانادایی Ludia ساخته و منتشر شد.

Park Builder با وجود اینکه اثر کاملی نبود، ولی توانست موفقیت‌هایی به‌دست آورد و مخصوصاً در نسخه‌های اندروید و iOS طرفداران زیادی پیدا کرد.

سال‌ها بعد از اکران آخرین قسمت پارک ژوراسیک، یک بار دیگر دایناسورهای غول‌پیکر و تماشایی این سری با فیلم جدیدی تحت عنوان «دنیای ژوراسیک» (Jurassic World) به عالم سینما بازگشتند. فیلم به کارگردانی کالین ترورو توانست فروش خیره‌کننده‌ای را تجربه کند و با وجود اینکه در حد اولین فیلم پارک ژوراسیک نبود، ولی باز هم اثری سرگرم‌کننده و جذاب محسوب می‌شد.

سه فیلم قبلی پارک ژوراسیک بازی‌های آرکید مخصوص خود را داشتند و انتظار می‌رفت فیلم دنیای ژوراسیک هم صاحب یک بازی آرکید شود. هر چند آخرین بازی آرکید مرتبط با این سری در سال ۲۰۱۵ و تنها دو ماه قبل از اکران دنیای ژوراسیک عرضه شد، ولی ارتباطی هم با آن فیلم نداشت و حتی در عنوان بازی هم به اسم قبلی یعنی پارک ژوراسیک اشاره شده بود.

استودیو Raw Thrills که پیش از آن هم بازی‌های مختلفی را برای دستگاه‌های آرکید طراحی کرده بود، این بار قصد داشت با دایناسورها به سراغ بازیکن‌ها بیاید. بازی که بر اساس نسخه‌های قبلی این مجموعه ساخته شده بود، یک بار دیگر مخاطبین خود را به Isla Nublar دعوت می‌کرد تا در قالب یک گروه اعزامی به جزیره، نمونه‌هایی از دایناسورها را از آن به بیرون منتقل کنند. دایناسورهای متنوعی از استگوساروس و یوتارپتر تا ترانادان و تی رکس. اسلحه‌های مختلفی برای بازی طراحی شده بود و باس‌فایت‌هایی هم در آن وجود داشت که هیجان زیادی به آن می‌دادند.

این بازی آرکید هم مثل بعضی آثار مشابه در دو نوع عرضه شد و دوست‌داران آن می‌توانستند در کابین‌های معمولی به تجربه آن بپردازند یا به سراغ کابین‌های مجهز به صندلی‌های متحرک رفته و بیش از پیش در بازی غرق شوند.

سری بازی‌های لگو از مدت‌ها قبل به شکل‌های مختلف ساخته شده‌اند و در سال‌های اخیر هم نسخه‌های متعددی از آن بر اساس فیلم‌ها، انیمیشن‌ها، کمیک‌ها و... طراحی شده و سال ۲۰۱۵ هم نوبت به فیلم دنیای ژوراسیک رسید. البته برخلاف عنوان بازی که تنها به این فیلم اشاره داشت، سازندگان آن در استودیو TT Fusion هر سه فیلم قبلی را هم در نظر گرفته‌ بودند و مجموعه با ارزش و کاملی از چهار فیلم ژوراسیک را در قالب یک بازی عرضه کردند.

بازی شامل مراحل زیادی می‌شد و همه شخصیت‌های معروف و غیر معروف سری فیلم‌های ژوراسیک را دور هم جمع کرده بود. در کنار شخصیت‌های انسانی که حتی شامل افرادی مثل استیون اسپیلبرگ هم می‌شدند، تعداد زیادی دایناسور هم وجود داشتند که می‌توانستید از آن‌ها به عنوان شخصیت قبلی بازی استفاده کنید و در کنار دایناسورهای معمولی، نمونه‌های ترکیبی آن‌ها را هم به کار ببرید. مثل سایر نسخه‌های لگو، این بار هم انواع و اقسام آیتم‌های جمع‌کردنی در مراحل وجود داشت و بازیکن‌ها می‌توانستند در کنار به اتمام رساندن مراحل، وقت زیادی را صرف جستجو در محیط‌ها کرده و با جمع‌آوری موارد مختلف و کسب امتیاز، گزینه‌های بیشتری را آزاد کنند.

لگو ژوراسیک ورلد نه‌تنها جزء بهترین و باارزش‌ترین بازی‌های ویدیویی مرتبط با فیلم‌های ژوراسیک محسوب می‌شود، بلکه از نظر فروش هم عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت و توانست با ترکیب دلچسبی از دایناسورها و قطعات محبوب لگو دل کودکان و بزرگسالان را به‌دست آورده و به یکی از پرطرفدارترین بازی‌های لگو تبدیل شود. بازی‌ای که تقریباً برای تمام پلتفرم‌های موجود منتشر شد و از کامپیوتر، پلی استیشن 3، ایکس باکس 360 و 3DS تا Wii U، ویتا، پلی استیشن 4، ایکس باکس وان، اندروید و iOS را تحت پوشش قرار داد.

استودیو Frontier Developments را می‌توان یکی از باتجربه‌ترین استودیوها در زمینه ساخت بازی‌های مدیریتی و ساخت و ساز دانست. این استودیو که پیش از این هم با آثاری مثل Zoo Tycoon لذت مدیریت و نظارت بر باغ‌وحش را به علاقمندان حیوانات هدیه داده، اکنون در سال ۲۰۱۸ با Jurassic World Evolution به همراه باغ‌وحشی پر از دایناسور به سراغ عاشقان این موجودات آمده است.

بازی Jurassic World Evolution با انتشار روی کامپیوتر، پلی استیشن 4 و ایکس باکس وان با نقدها و امتیازهای متوسط و نسبتاً خوبی همراه شده است و می‌تواند برای علاقمندان این سبک و دایناسورها اثر سرگرم‌کننده‌ای باشد، موضوعی که فروش اولیه خوب بازی هم آن را تأیید می‌کند.

سری بازی‌های ژوراسیک به همین جا ختم نمی‌شوند و آثار فرعی زیادی هم از این دنیای محبوب ساخته شده که بخشی از آن‌ها را بازی‌های موبایلی تشکیل می‌دهند و بخشی دیگر را آثار واقعیت مجازی. در ادامه به معرفی مختصر این بازی‌ها می‌پردازیم:

استودیوی معروف Gameloft که با بازی‌های خوش‌ساخت خود برای موبایل‌ها شناخته می‌شود، در سال ۲۰۱۰ این بازی را عرضه کرد که بازیکن را در طول چند مرحله با آلن گرانت و یان مالکوم همراه کرده و بخش‌های متنوع اکشن، گشت و گذار و... را در اختیار او قرار می‌داد.

این بازی که در سال ۲۰۱۵ برای iOS منتشر شد، ادامه بازی Jurassic Park Builder اثر لودیا بود و یک بار دیگر بازیکن را سرگرم ساخت و ساز پارک تفریحی ژوراسیک می‌کرد، این بار با محوریت فیلم دنیای ژوراسیک.

همان‌طور که از اسم بازی هم مشخص است، در این بازی اندروید و iOS اثر NBC Universal Media می‌توانید در قامت یک فیلمساز ظاهر شده و بعد از انتخاب یک دایناسور از بین نمونه‌های گیاهخوار و گوشتخوار، مشغول فیلمبرداری از آن شوید و تغییرات دلخواه را روی فیلم‌های خود ایجاد کنید.

این بازی Mattel که مدتی قبل برای اندروید و iOS منتشر شد، بیش از ۶۰ نوع دایناسور را دور هم جمع کرده و بازیکن را با ویژگی‌های مختلف آن‌ها آشنا می‌کند و سوالات جالبی هم در مورد این موجودات باستانی مطرح می‌کند که به آن حال و هوایی شبیه به یک بانک اطلاعاتی سرگرم‌کننده می‌دهد.

آخرین بازی موبایلی ساخته شده بر اساس سری ژوراسیک که استودیو لودیا آن را با الهام از بازی محبوب پوکمون گو ساخته و با کمک آن می‌توانید به دنبال دایناسورها در سطح شهر بروید و آن‌ها را جمع‌آوری کرده و با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

با خرید پکیج VRSE Jurassic World از تولیدات SkyRocket به یک عدد هدست VR و وسیله جانبی‌ای دسترسی پیدا می‌کنید که با ترکیب یکدیگر شما را وارد یک بازی VR مهیج می‌کنند. به این شکل که موبایل خود را داخل هدست قرار داده و با نصب نرم‌افزار مخصوص بازی، وارد آن شده و با استفاده از وسیله جانبی به دفع خطراتی مثل حمله ولاسی‌رپترها می‌پردازید.

تجربه روبرو شدن با دایناسورها و نگاه کردن به آن‌ها در دنیای واقعیت مجازی می‌تواند به شدت جذاب و تماشایی باشد. به همین دلیل تا امروز چندین دمو از دنیای ژوراسیک در قالب تجربیات VR ساخته شده که دارندگان هدست‌هایی مثل Oculus و Gear VR می‌توانند از آن‌ها لذت ببرند.

یکی از این دموها شما را در محیطی جنگلی کنار یک آپاتوسور (نوعی دایناسور عظیم با گردن بلند) قرار می‌دهد و می‌توانید شکوه و عظمت این موجود باستانی را به جالب‌ترین شکل ممکن ببینید. دموی دیگری هم ساخته شده که شما را با Blue (ولاسی‌رپتر سری دنیای ژوراسیک) همراه می‌کند و می‌توانید از تماشای این دایناسور باهوش لذت برده و برای دقایقی در دنیای ژوراسیک غرق شوید.

گشت و گذار بین دایناسورها در دنیای واقعیت مجازی از آن تجربه‌های لذت‌بخشی است که کمتر کسی دوست دارد آن را از دست بدهد و به خاطر همین شرکت VRC هم به سراغ این کار رفته و با کمک تعدادی شرکت دیگر، دستگاه‌هایی را طراحی کرده که در بعضی مراکز خرید به چشم می‌خورد و مردم می‌توانند به صورت جمع‌های چهارتایی روی صندلی نشسته و هدست HTC Vive را به چشم زده و وارد دنیای ژوراسیک شوند. موضوعی که با در نظر گرفتن حرکات صندلی و ترکیب آن با واقعیت مجازی می‌تواند یکی از واقعی‌ترین تجربیات بصری مرتبط با دنیای ژوراسیک باشد.

علاوه بر این بازی‌ها و تجربیات جذاب، می‌توانیم از بازی بی‌کیفیت Universal Studios Theme Parks Adventure هم نام ببریم که توسط Nai'a Digital Works برای GameCube ساخته شده و در سال ۲۰۰۱ به وسیله Kemco منتشر شد. هر چند بازی به شکل اختصاصی به پارک ژوراسیک ارتباط پیدا نمی‌کرد، ولی در یکی از بخش‌های آن سوار جیپ می‌شدید و به سمت دایناسورهای پارک ژوراسیک تیراندازی می‌کردید.

در سال ۲۰۱۲ هم بازی Universal Movie Tycoon برای iOS منتشر شد که شباهت‌هایی به SimCity داشت و به بازیکن اجازه ساخت و ساز با محوریت فیلم‌های یونیورسال را می‌داد. و انتظاری هم جز این نمی‌رفت که یکی از تم‌های بازی پارک ژوراسیک باشد.

همچنین یکی از پک‌های عرضه شده برای Lego Dimensions که سال ۲۰۱۵ عرضه شد هم بر اساس دنیای ژوراسیک ساخته شده بود.

در نهایت هم بد نیست به بازی کنسل شده Jurassic Park: Survival اشاره کنیم. این بازی را Savage Entertainment می‌ساخت و قرار بود در سال ۲۰۰۱ توسط کونامی برای پلی استیشن 2، ایکس باکس، گیم کیوب و کامپیوتر منتشر شود و با سومین فیلم پارک ژوراسیک در ارتباط باشد. سازندگان بازی قصد داشتند اثری در حال و هوای Tomb Raider طراحی کنند و شخصیت اصلی آن هم یک مأمور امنیتی بود که با دایناسورها و سایر انسان‌ها در راه رسیدن به هدف خود روبرو می‌شد. ساخت بازی تا حد زیادی پیش رفته بود، ولی در نهایت استودیوی سازنده آن با مشکلات مالی شدیدی مواجه شد و ویوندی یونیورسال که در کنار کونامی نقش ناشر و تهیه‌کننده بازی را برعهده داشت، از پرداخت پول بیشتر به استودیو صرف نظر کرد و باعث شد این نسخه هرگز به مرحله انتشار نرسد.

پرونده سری بازی‌های پارک ژوراسیک زومجی در اینجا به پایان می‌رسد. بازی‌هایی که اکثر آن‌ها آثار متوسطی بودند و با وجود پتانسیل بالایی که این سری محبوب داشته، بازیسازها آنچنان که باید و شاید نتوانسته‌اند بازی‌های ویدیویی به‌یادماندنی و با کیفیتی از آن تهیه کنند. موضوعی که امیدواریم در آینده تغییر کرده و شاهد ساخت آثار درجه یک و زیبایی از پارک ژوراسیک و دایناسورهای تماشایی آن باشیم.