۱۵ فیلمی که بیشترین نامزدی اسکار را دارند

The Revenant

King’s Speech

همه می‌دانیم که پای ثابت مراسم‌های اسکار فیلم های تاریخی و درام‌های جنگی هستند. مخصوصا اگر این فیلم‌ها در هر دو قالب هم قرار بگیرند. چنین چیزی درباره‌ی «سخنرانی پادشاه»، ساخته‌ی تام هوپر و با حضور بازیگرانی مثل کالین فرث، جفری راش و هلنا بانهام کارتر صدق می‌کرد. فیلم روایتگر داستان واقعی پرنس آلبرت (که بعدا پادشاه جرج ششم انگستان نام گرفت) و تلاش‌های بی‌وقفه‌اش برای برطرف کردن مشکل لکنت زبانش با کمک یک درمانگر زبان استرالیایی است. فیلم آن‌قدر مورد توجه‌ی آکادمی قرار گرفت که «سخنرانی پادشاه»‌ موفق به دریافت ۱۲ نامزدی اسکار از مراسم هشتاد و سوم شد که شامل مهم‌ترین رشته‌ها هم می‌شدند. از بهترین فیلم و بهترین کارگردان و بهترین بازیگر مرد نقش اول گرفته تا بهترین بازیگر مرد مکمل و بهترین بازیگر زن مکمل. در پایان شب سازندگان و بازیگران با چهار اسکار که شامل بهترین کارگردان، بهترین بازیگر مرد و بهترین فیلمنامه‌ی اورجینال می‌شد به خانه رفتند. هرچند انتخاب «سخنرانی پادشاه» به عنوان بهترین فیلم آن سال، سروصداهای زیادی را به پا کرد و بسیاری به ترجیح آکادمی به انتخاب این فیلم به جای «شبکه‌ی اجتماعی» دیوید فینچر اعتراض کردند. اتفاقی که به بزرگ‌ترین ناراحتی اکثر سینمادوستان در آن سال بدل شد.

Lincoln

یادتان می‌آید درباره‌ی درام‌های تاریخی چه گفتم؟ خب، وقتی یکی از بزرگ‌ترین کارگردانان هالیوودی با یکی از بزرگ‌ترین بازیگران سینمای دنیا درباره‌ی یکی از مشهورترین رییس‌جمهورهای ایالت متحده فیلم می‌سازند، نتیجه چیزی به جز فیلمی بزرگ نخواهد بود. این دقیقا کاری بود که استیون اسپیلبرگ و دنیل دی‌لوییس در «لینکلن» انجام دادند. فیلمی که براساس کتابی به اسم «تیم رقبا: نبوغ سیاسی آبراهام لینکلن» به قلم دوریس کرنز گودوین بود. محصول نهایی فیلم استثنایی‌ای بود که ۱۲ نامزدی اسکار در مراسم هشتاد و پنجم آکادمی که شامل بهترین فیلم و بهترین کارگردان هم می‌شد به دست آورد. از ۱۲ نامزدی «لینکلن»، دی‌لویس جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد نقش اول را به دست آورد و دیگری جایزه‌ی بهترین طراحی تولید بود. لازم به ذکر است که دی‌لوییس یکی از قابل‌احترام‌‌ترین و حرفه‌ای‌ترین بازیگران سینماست. او معمولا زیاد کار نمی‌کند، اما وقتی پروژه‌ای را قبول می‌کند، معمولا طوری آن را بازی می‌کند که ده-بیست‌تا جایزه به خاطر آنها برنده می‌شود. بنابراین وقتی او برای «لینکلن» برنده‌ی بهترین بازیگر مرد نقش اول شد، از خودش یک رکورد هم به جا گذاشت. دی‌لوییس تنها کسی است که تاکنون سه‌بار در این شاخه (برای فیلم‌های «پای چپ من» و «خون به پا خواهد شد») برنده شده است. پروژه‌ی بعدی دی‌لوییس همکاری دوباره‌ی او با رفیق قدیمی‌اش پاول توماس اندرسون در فیلم بعدی‌اش است که به تازگی وارد مرحله‌ی تولید شده است. آیا چهارمین اسکار دی‌لوییس در شرف وقوع است؟

The Curious Case of Benjamin Button

وقتی حرف از اسکات فیتزجرالد می‌شود، همه به یاد «گتسبی بزرگ» می‌افتند، اما حقیقت این است که داستان کوتاه «مورد عجیب بنجامین باتن» هم نوشته‌ی اوست. وقتی اریک راث و رابین سوییکورد تصمیم گرفتند تا داستان کوتاه فیلتزجرالد را به سینما برگرداند، کارگردانی بهتر از این نمی‌توانستند برای این کار انتخاب کنند. دیوید فینچر شاید بهترین کسی بود که می‌توانست این عاشقانه‌ی غیرمعمول را در اوج غیرمعمول‌بودنش به سینما ترجمه کند. فیلم که برد پیت و کیت بلانشت را به عنوان بازیگران اصلی‌اش دارد، درباره‌ی شخصیتی به اسم بنجامین باتن است که به شکل یک پیرمرد به دنیا می‌آید. او کودک فرسوده و چروکیده‌ای از شکم مادرش بیرون می‌آید و تمام زندگی‌اش را به سمت جوان شدن زندگی می‌کند. «بنجامین باتن» به‌طور گسترده‌ای مورد ستایش قرار گرفت، اما خیلی‌ها فکرش را هم نمی‌کردند که فیلم از مراسم هشتاد و یکم اسکار، ۱۳ نامزدی به دست بیاورد. نامزدی‌هایی که شامل بهترین فیلم، بهترین کارگردان و بهترین بازیگر مرد نقش اول می‌شدند (که فیلم فقط موفق به بردن سه‌تای آنها شد). اگرچه برد پیت دستش از اسکار کوتاه ماند، اما او سه سال بعد برای درام ورزشی «مانی‌بال» (Moneyball) دوباره نامزد شد و دوباره شکست خورد. از آن زمان حدود یک دهه گذشته و هنوز پیت در تعقیب اولین اسکارش است.

Chicago

راب مارشال دهه‌ی ۹۰ را به کارگردانی و فیلمبرداری فیلم‌های تلویزیونی‌ای مثل «آنی»، «ویکتور/ویکتوریا» و «خانم بابانوئل» سپری کرد. اما در اوایل قرن بیست و یکم بود که او به سمت ساخت فیلم‌های سینمایی جذب شد. مارشال بعد از به دست آوردن چندتا نامزدی تونی، تصمیم گرفت تا اقتباسی سینمایی از «شیکاگو»، تئاتر موزیکالش که در برادوی روی صحنه رفته بود بسازد. «شیکاگو» موزیکالی است که در دوران طلایی موسیقی جاز در شیکاگوی دهه‌ی ۱۹۲۰ جریان دارد و روایتگر داستانی دو نفری است که متهم به قتل شده‌اند. مارشال نه تنها فیلم را کارگردانی کرد، بلکه وظیفه‌ی طراحی صحنه‌های موزیکالش را هم برعهده گرفت و با همکاری بیل کاندون، فیلمنامه را هم نوشت (بیل کاندون اتفاقا همان کسی است که کارگردانی فیلم لایو اکشن «دیو و دلبر» را هم برعهده دارد). «شیکاگو» همراه با استقبال مثبت منتقدان اکران شد و موفق به کسب ۱۳ نامزدی از مراسم هفتاد و پنجم مراسم اسکار شد که شامل بهترین فیلم، بهترین کارگردان و بهترین بازیگر زن نقش اول هم می‌شدند. نام فیلم به عنوان برنده‌ی شش‌تا از این ۱۳ نامزدی به صدا درآمد که شامل اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل برای زتا جونز می‌‌شود. این در حالی بود که «شیکاگو» اولین موزیکالی نام گرفت که از زمان «اُلیور!» (Oliver) در سال ۱۹۶۸ برنده‌ی اسکار بهترین فیلم شده بود. حالا سوال این است که آیا فیلمی که در رتبه‌ی اول فهرست‌مان قرار دارد، بدل به موزیکال بعدی‌ای که این جایزه را می‌برد خواهد شد؟

The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring

از تریلوژی «ارباب حلقه‌ها» به کارگردانی پیتر جکسون که براساس رمان‌های جی‌. آر. آر تالکین ساخته شده، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تریلوژی‌های تاریخ سینما یاد می‌کنند. این سری همچنین با کسب ۳ میلیارد دلار از سرتاسر دنیا، یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ باکس آفیس هم شناخته می‌شوند. گروه بازیگران فوق‌العاده، جلوه‌های ویژه‌ی غافلگیرکننده و موسیقی مهبوت‌کننده‌ی قسمت اول کاری کرد تا «ارباب حلقه‌ها» اولین بلاک‌باستری نام بگیرد که این‌قدر توسط آکادمی مورد تحویل قرار گرفته و موفق به دریافت ۱۳ نامزدی اسکار در مراسم هفتاد و چهارم شد. نامزدی‌هایی که شامل بهترین کارگردان و بهترین فیلم هم می‌شدند. متاسفانه فیلم فقط در چهار شاخه‌ی بهترین موسیقی اورجینال، بهترین فیلمبرداری، بهترین گریم و بهترین جلوه‌های ویژه موفق به دریافت مجسمه‌ی طلایی شد. اما روی هم رفته همین که بلاک‌باستر فانتزی‌ای مثل «ارباب حلقه‌ها» موفق به دریافت این همه نامزدی شود، خود دستاورد یگانه‌ای است که معلوم نیست چه زمانی دوباره تکرار خواهد شد. اگرچه «یاران حلقه» بیشترین نامزدی اسکار را در این سه‌گانه دارد، اما «بازگشت پادشاه»، سومین و آخرین فیلم مجموعه بود که موفق شد با برنده شدن تمام یازده جایزه‌ای که برای آنها نامزد شده بود از جمله بهترین فیلم غوغای عجیب و غریبی به پا کند.

Shakespeare in Love

ویلیام شکسپیر یکی از مشهورترین نمایش‌نامه‌نویسان تاریخ است. به‌طوری که مردم حتی برای فهمیدن تاثیری که آثار او روی ادبیات انگلیسی گذاشته، نیازی به خواندن نمایش‌نامه‌هایش هم ندارند. اگرچه اکثر فیلم‌های شکسپیری براساس نمایش‌نامه‌های او هستند، اما هر از گاهی سروکله‌ی یک فیلم هم پیدا می‌شود که به خود شخص آقای شکسپیر می‌پردازد و ساخته‌ی جان مدن خود آن است. «شکسپیر عاشق» به رابطه‌ی عاشقانه‌ی بین این نمایش‌نامه‌نویس (جوزف فاینس) و وایولا دی لسپس (گوئنت پالترو) در دورانی می‌پردازد که شکسپیر مشغول نوشتن «رومئو و ژولیت» بود. «شکسپیر عاشق» موفق به کسب ۱۳ نامزدی اسکار از مراسم هفتاد و یکم شد و به جز بهترین بازیگر نقش اول مرد، در بقیه‌ی شاخه‌ها مورد توجه قرار گرفت. اگرچه دوران آکادمی چندان از هنرنمایی فاینس خوششان نیامده بود، اما آنها جایزه‌ی بهترین بازیگر زن نقش اول و بهترین بازیگر زن نقش مکمل را به پالترو و جودی دنچ اعطا کردند. هیچ شکی وجود ندارد که مردم همیشه سر اینکه چه فیلمی و چه بازیگری باید برنده‌ی اسکار شود با داوران آکادمی مشکل دارند و این چیز جدیدی نیست، اما مراسم هفتاد و یکم به این دلیل بیشتر از بقیه در یادها مانده است که «شکسپیر عاشق» در واقع با کنار زدن «نجات سرباز رایان» (شاید واقع‌گرایانه‌ترین فیلم جنگی سینما اسکار) اسکار بهترین فیلم را به چنگ آورد. نظر همه سر اینکه آیا واقعا این اسکار حق این فیلم بود یا نه تمام‌نشدنی خواهد بود، اما شکی در موفقیت عظیم این فیلم نیست.

Forrest Gump

Who’s Afraid of Virginia Woolf

خیلی کم پیش می‌آید کارگردانی برای اولین فیلمش نامزد اسکار شود و خیلی خیلی کمتر پیش می‌آید که جایزه را ببرد. مایکل نیکولز جزو آن دسته کسانی است که نامزد بهترین کارگردانی برای «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد؟»، اولین فیلم بلند مهمش شد که بازیگران افسانه‌ای مثل الیزابت تیلور، ریچارد برتون، جرج سیگال و سندی دنیس در آن ایفای نقش می‌کردند. فیلم براساس نمایش‌نامه‌ای نوشته شده در سال ۱۹۶۲ است که عنوانش شوخی کوچکی با ترانه‌ی «چه کسی از گرگ بزرگ بد می‌ترسد؟» از انیمیشن «سه خوک کوچولو» دیزنی است. فقط در نمایش‌نامه اسم گرگ بزرگ بد با ویرجینیا وولف، رمان‌نویس انگلیسی جایگزین شده است. «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد؟» از مراسم سی و نهم آکادمی ۱۳ نامزدی به دست آورد. اگرچه با توجه به فیلم‌های ۱۳ نامزدی دیگر این به خودی خودِ چندان منحصربه‌فرد حساب نمی‌شود، اما فقط دوتا فیلم در تاریخ سینما وجود دارند (دیگری Cimarron است) که در تمام شاخه‌های ممکن نامزد شده‌اند که شامل نامزدی در چهار رشته‌های بهترین بازیگر مرد و زن هم می‌شود. از تمام این نامزدها، «ویرجینیا وولف» ۵‌تایشان را به مجسمه‌ی طلایی تبدیل کرد: بهترین بازیگر زن برای تیلور و بهترین بازیگر زن مکمل برای دنیس. به علاوه‌ی جایزه‌ی بهترین کارگردانی هنری، بهترین فیلمبرداری و بهترین طراحی لباس.

Mary Poppins

هیچ شکی درباره ی تاثیری که شخص والت دیزنی روی دنیای فیلمسازی، صنعت شهربازی و حتی دنیا‌ گذاشت وجود ندارد. او یکی از اسطوره‌های سینماست که تقریبا می‌‌توان گفت هیچ‌کسی را نمی‌توانید پیدا کنید که به خاطر تمام کارتون‌ها و فیلم‌های انیمیشنی که ساخته، اسمش را نشنیده باشد. اما از تمام فیلم‌هایی که او تهیه کرده است، بسیاری باور دارند که «مری پاپینز» بزرگ‌ترین اثرش است. فیلم به‌طور نه چندان وفادارانه‌ای براساس رمانی از پی‌.ال. تراورز توسط رابرت استیونسون ساخته شده و بازیگرانی مثل جولی اندروز، دیک ون دایک، دیوید تاملینسون و گلینیس جانز در آن ایفای نقش می‌کنند. منتقل کردن این داستان از روی کاغذ به پرده‌ی سینما ماجرای بسیار طولانی و سختی بود؛ ماجرایی که جان لی هنکاک در فیلم «نجات آقای بنکس» (Saving Mr. Banks)، محصول ۲۰۱۳ که در آن تhم هنکس و اما تامپسون نقش دیزنی و تراورز را برعهده دارند به تصویر کشیده است. در نهایت «مری پاپینز» نه تنها مورد استقبال گسترده‌ی منتقدان قرار گرفت، بلکه موفق به کسب ۱۳ نامزدی اسکار هم از مراسم سی و هفتم اسکار شد و ۵‌تا از آنها را برد. هم‌اکنون دو رکورد جوایز اسکار دست والت دیزنی است: ۵۹ نامزدی و ۲۲ پیروزی که تقریبا تمامی‌شان مربوط به شاخه‌‌های بهترین فیلم کوتاه یا بهترین مستند هستند. «مری پایینز» تنها فیلم والت دیزنی است که نامزد بهترین فیلم اسکار شده است.

From Here to Eternity

جیمز جونز کتاب «از اینجا تا ابدیت» را ۱۰ سال بعد از حمله‌ی مشهور «پرل هاربر» روانه‌ی بازار کرد که در آن به زندگی سه‌ سرباز تا رسیدن به روز حمله در سال ۱۹۴۱ می‌پردازد. فرد زینمان هم رمان را چند سال بعد با حضور بازیگرانی مثل برت لنکستر، مونتگومری کلیف و فرانک سیناترا در نقش سه سرباز اصلی مورد اقتباس قرار داد. «از اینجا تا ابدیت» اگرچه نقد‌های شگفت‌انگیزی از سوی منتقدان دریافت کرد، اما همزمان به خاطر حذف شدن بخش‌های مهمی از رمان از سوی ارتش امریکا و انجمن سینمای امریکا مورد انتقادات شدیدی هم قرار گرفت. این تغییرات اما جلوی موفقیت فیلم در اسکار بیست و ششم را نگرفت. «از اینجا تا ابدیت» جایزه‌ی هشت‌تا از ۱۳ شاخه‌های نامزد شده را برنده شد که شامل بهترین فیلم و بهترین کارگردانی هم می‌شود. سیناترا و رید هم با اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل و بهترین بازیگر زن مکمل شب را دست‌پر به پایان رساندند.

Gone with the Wind

حتی اگر تاکنون «بر باد رفته» را ندیده باشید، احتمال اینکه آوازه‌ی این فیلم به گوش‌تان خورده باشد زیاد است. عاشقانه‌ی ویکتور فلمینگ نه تنها یکی از مشهورترین فیلم‌های تاریخ سینماست،‌ بلکه یکی از بهترین‌ها هم است. «بر باد رفته» که کلارک گیبل و ویویان لی را به عنوان بازیگران اصلی‌اش دارد، در مراسم دوازدهم آکادمی موفق به دریافت ۱۳ نامزدی اسکار شد که در آن زمان رکورددار محسوب می‌شد. سازندگان و بازیگران در پایان شب با هشت اسکار که شامل بهترین فیلم و بهترین کارگردانی می‌شد به خانه رفتند. اما مهم‌ترین اتفاق مراسم بدل شدن هتی مک‌دنیل به عنوان اولین برنده‌ی آفریقایی/امریکایی اسکار بود. قابل‌ذکر است که فیلم موفق به برنده شدن دو جایز‌ه‌ی افتخاری هم شد: جایزه‌ی ویژه‌ی بهترین دستاورد در استفاده از رنگ و جایزه‌ی بهترین دستاورد فنی برای استفاده از تجهیزات هماهنگ‌کننده. یادتان نرود که «بر باد رفته» در دورانی عرضه شد که اکثر فیلم‌ها هنوز سیاه و سفید بودند. جدا از موفقیت هنری، «بر باد رفته» در گیشه هم به موفقیت غول‌پیکری دست پیدا کرد. البته که فیلم‌هایی مثل «آواتار» و «جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد» این روزها در صدر جدول باکس آفیس‌ قرار می‌گیرند، اما اگر ارقام به دست آمده توسط «بر باد رفته» را براساس نرخ تورم حساب کنیم، این فیلم با کسب یک میلیارد و ۷۴۷ میلیون دلار رده‌ی اول پرفروش‌ترین فیلم گیشه‌ی داخلی امریکا را به دست می‌آورد. این موضوع با توجه به اینکه بلاک‌باسترهای مدرن برای برگرداندن سرمایه‌شان باید حداقل ۵۰۰ میلیون دلار در خانه بفروشند، دستاورد استثنایی‌ای محسوب می‌شود.

All about Eve

شاید مردم فیلم‌هایی مثل «کازابلانکا» و «بر باد رفته» را بیشتر از «همه‌چیز درباره‌ی ایو» بشناسند، اما این به معنی دست‌کم گرفتن دستاوردهای فیلم جوزف ال. منکیه‌ویچ محصول سال ۱۹۵۰ نیست. فیلم که کسانی مثل بت دیویس، آن بکستر، جرج سندرز و سلست هولم را به عنوان بازیگران اصلی‌اش دارد، درباره‌ی طرفدار بسیار جدی‌ای است که وارد زندگی بازیگر زنی که خیلی او را تحسین می‌کند می‌شود. «همه‌چیز درباره‌ی ایو» وقتی روی پرده رفت، موفقیت شگفت‌انگیزی را تجربه کرد و بدل به اولین فیلمی شد که تا آن زمان ۱۴ نامزدی اسکار به دست آورده بود. اینکه این همه نامزدی داشته باشید یک چیز است، اما اینکه اولین فیلم تاریخ سینما باشید که فقط چهارتا از بازیگران زن فیلم‌تان نامزد شده باشند چیزی دیگر! دیویس و بکستر هر دو برای بهترین بازیگر زن نقش اول نامزد شده بودند، در حالی که هولم و تلما ریتر هم برای شاخه‌ی بهترین بازیگر زن مکمل انتخاب شده بودند. اما متاسفانه دست تمامی‌شان از مجسمه‌ی طلایی کوتاه ماند و فقط سندرز یک اسکار برای بهترین بازیگر مرد مکمل به چنگ آورد. تقریبا برای ۵۰ سال رکورد بیشترین نامزدی اسکار دست «همه‌چیز درباره‌ی ایو» بود. تا اینکه جیمز کامرون با عاشقانه‌ی فاجعه‌ای مشهورش یعنی «تایتانیک» از راه رسید و معادلات را تغییر داد. با این حال اگرچه حدود ۷۰ سال از زمان ساخت «همه‌چیز درباره‌ی ایو» می‌گذرد، اما کمتر فیلمی موفق به دست‌یابی به رکورد فوق‌العاده‌ی این فیلم در اسکار شده است.

Titanic

جیمز کامرون به عنوان کسی که از اوایل دهه‌ی ۸۰ حضور پررنگی در سینما داشته، فیلم‌های زیادی کارگردانی نکرده است. او تاکنون در طول ۲۸ سال فعالیتش فقط ۸ فیلم ساخته است، اما تقریبا تمامی‌شان صنعت سینما را تحت تاثیر خودشان قرار داده‌اند. دوتا از فیلم‌هایش در صدر پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ قرار دارند: «تایتانیک» و «آواتار» که از قضا هر دو آخرین فیلم‌های او نیز بودند. در حالی که «آواتار» در زمینه‌ی پیشبرد تکنولوژی‌های فیلمسازی، مخصوصا در زمینه‌ی فیلمبرداری و پخش سه‌بعدی تاثیرگذار بود، نام «تایتانیک» همه‌رقمه در یاد و خاطره‌ی هالیوود حک شده است. فیلم که لئوناردو دی‌کاپریو و کیت وینسلت را در نقش‌های جک داسون و رُز دویت دارد، در سال ۱۹۹۷ با استقبال جهانی منتقدان و تماشاگران مواجه شد. اگرچه فیلم براساس اتفاق واقعی غرق شدن کشتی تایتانیک است، اما داستان و بسیاری از کاراکترهای فیلم خیالی هستند. آکادمی که حسابی در برخورد با چنین فیلمی شگفت‌زده شده بود، آن را با ۱۴ نامزدی مورد عنایت قرار داد. بعد از ۴۷ سال این اولین‌باری بود که یک فیلم به این تعداد نامزدی دست پیدا می‌کرد. «تایتانیک» در نهایت از یازده‌‌تا از ۱۴ نامزدی‌اش سربلند بیرون آمد که شامل بهترین فیلم و بهترین کارگردانی هم می‌شود.

La La Land

دمین شزل شاید فقط کارگردانی دو فیلم بلند را در کارنامه داشته باشد، اما اگر بخواهد با همین سرعت ادامه بدهد فکر نکنم باید زمان زیادی را برای بدل شدن او به یکی از بزرگ‌ترین کارگردانان صنعت صبر کنیم (البته اگر همین الان نباشد). «ویپلش» (Whiplash)، اولین ساخته‌ی بلند او که براساس فیلم کوتاه خودش بود، موفق به کسب ۵ نامزدی اسکار از جمله بهترین فیلم شد. حالا دو سال بعد شزل با «لا لا لند» به اسکار برگشته است و این‌بار با ۱۴ نامزدی که در این زمینه در کنار «تایتانیک» و «همه‌چیز درباره‌ی ایو» قرار می‌گیرد. این موزیکال که داستان کاراکترهای اما استون و رایان گاسلینگ را در فضای موسیقی لس‌آنجلس دنبال می‌کند، در تمامی رشته‌های مهم ممکن از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی نامزد شده است که اگر براساس پیش‌بینی‌ها بتواند همه‌ی این نامزدی‌ها را به اسکار تبدیل کند، می‌تواند یک رکورد خیلی خفن از خود در مراسم اسکار 2017 بر جای بگذارد.

--------------

اگرچه در متن درباره‌ی فیلم‌های مثل «لینکلن»، «ازگوربرخاسته» و «سخنرانی پادشاه» حرف زدیم، اما در واقع ۱۳ فیلم موفق به کسب ۱۲ نامزدی اسکار شده‌اند. بنابراین برای خلاصه نگه داشتن مطلب تصمیم گرفتیم تا فقط برخی از مشهورترین فیلم‌ها را به فهرست نهایی وارد کنیم. قابل‌ذکر است که ارزش فیلم‌هایی که جا افتاده به هیچ‌وجه کمتر از فیلم‌های اشاره شده نیست. پس این هم نام فیلم‌هایی که می‌توانستند در این فهرست باشند: «خانم مینیور» (Mrs. Miniver)، «آوای برنادت» (The Song of Bernadette)، «جانی بلیندا» (Johnny Belinda)، «اتوبوسی به نام هوس» (A Streetcar Named Desire)، «در بارانداز» (On the Waterfront)، «بن هور» (Ben Hur)، «بکت» (Becket)، «بانوی زیبای من» (My Fair Lady)، «سرخ‌ها» (Reds)، «با گرگ‌ها می‌رقصد» (Dances with the Wolves)، «فهرست شیندلر» (Schindler’s List)، «بیمار انگلیسی» (The English Patient) و «گلادیاتور» (Gladiator).