آخر هفته چه فیلمی ببینیم: از The Accountant تا Coraline

یک هفته تا پنجمین ماه انتشار سری جدید معرفی فیلم زومجی مانده و مثل همیشه با چهار فیلم در ژانرهای گوناگون سینمایی در خدمت شما هستم. ابتدا یکی از فیلم‌های بن افلک را معرفی خواهیم کرد که در همان سال اکران «بتمن علیه سوپرمن» اکران شد و لیست بازیگرانش احتمالا شما را برای دیدن فیلم ترغیب می‌کند. سپس به یک فیلم نسبتا متفاوت سر می‌زنیم که داستانش در خیابان‌های لندن می‌گذرد و ترکیبی از CGI (تصویر گرافیکی رایانه‌ای) و بازیگران واقعیست. اگر میانه‌ی خوبی با این فیلم‌ها ندارید، این اثر شاید نظرتان را عوض کند چرا که با بازی‌های خوب و موضوع جالبش جای خود را میان منتقدان و تماشاگران باز کرد و نسخه‌ی دوم آن هم ساخته شد. سپس به فیلمی از جیمز فرانکر می‌رسیم که با برادرش دیو و رفیق همیشگی‌اش، سث راگن ساخته و یک اثر کمدی زندگی‌نامه‌ای محسوب می‌شود. در انتها نیز باز هم یک انیمیشن استاپ موشن نامزد اسکار داریم که با حال و هوای غریبش حتما به مذاق انیمیشن‌بین‌ها خوش می‌آید. امیدواریم فیلم‌های این هفته مورد پسند شما واقع شود و اگر فیلمی برای معرفی در نظر دارید، حتما در بخش نظرات با ما درمیان بگذارید.

نظر منتقدین نسبت به فیلم ضد و نقیض بود و میانگین امتیازات آن، «حسابدار» را فیلم متوسطی نشان می‌دهد. مورد که توسط منتقدین بارها به آن اشاره شده، تلف شدن پتانسیل فیلم در تبدیل شدن به یکی از اکشن‌های باشخصیت سال‌های اخیر است. بازی بن افلک از نقاط مثبت فیلم است و او «حسابدار» را متعلق به خود کرده است. با کسب نمره‌ی A از تماشاگران و با توجه به میزان فروش فیلم، مخاطبین عادی سینما قطعا از فیلم لذت خواهند برد اما اوکانر می‌توانست به دقت و ظرافت بیشتری، The Accountant را تبدیل به اثر درخشانی کند که به این زودی‌ها فراموش نشود. منتقد شیکاگو سان تایمز که از فیلم بسیار خوشش آمده، ۳.۵ ستاره از ۴ ستاره به آن داده و با اینکه صحنه‌های اکشن آن را همیشه تحسین نمی‌کند اما فیلم را یک سرگرمی عالی نامیده که با تنش و لذت خاص خود تجربه‌ی خوبی برای تماشگر فراهم می‌کند.

برای تماشای آنلاین فیلم The Accountant به وب‌سایت نماوا مراجعه کنید

بعد از هفتاد فیلمی که تا به حال در مطالب معرفی فیلم زومجی پیشنهاد دادیم، تا به حال سراغ فیلمی با ترکیب انیمیشن و لایو اکشن نرفته بودیم. فیلم کمدی Paddington یکی از نمونه‌های بسیار خوب این دست از فیلم‌هاست که در سال ۲۰۱۴ به کارگردانی پاول کینگ اکران شد. فیلم داستان یک خرس را تعریف می‌کند که از جنگل‌های پرو به خیابان‌های لندن مهاجرت می‌کند و خانواده‌ی براون سرپرستی او را می‌پذیرند. شخصیت منفی فیلم با بازی نیکول کیدمن، یک تاکسیدرمیست است و به دنبال کشتن پدینگتون و اضافه کردن او به مجموعه‌ی حیواناتش است. صداپیشگی پدینگتون را بن ویشا، بازیگر شخصیت Q در در دو فیلم قبلی جیمز باند برعهده دارد. فیلم که با بودجه‌ای حدود ۵۰ میلیون دلاری ساخته شده، ۲۶۸ میلیون دلار فروش کرد و همین موفقیت خوب آن در گیشه باعث شد چراغ سبز ساخت نسخه‌ی دومش نیز توسط استودیوی سازنده داده شود. دنباله‌ی فیلم Paddington ماه گذشته در بریتانیا روی پرده رفت و با نمرات فوق‌العاده‌ای رو به رو شد، به طوری که میانگین امتیازات آن در متاکریتیک تا به این لحظه ۹۰ از صد است.

نسخه‌ی اول فیلم هم با استقبال مثبت منتقدان رو به رو شده است. با ثبت میانگین ۷۷ در متاکریتیک و ۹۸ درصد نقدهای مثبت در راتن تومیتوز، پدینگتون به راحتی یک کمدی خانوادگی بسیار خوش ساخت برای فیلم‌بینی‌های دست جمعی است. در خلاصه‌ی نقدهای راتن تومیتوز می‌خوانیم: «فیلم که از روی مجموعه داستان‌های قدیمی پدینگتون خرسه ساخته شده، بدون اینکه شیرینی شخصیت او را خراب کند اقتباس قابل قبولی به شمار می‌رود. ماجراجویی این خرس که برای همه‌ی اعضای خانواده جذاب خواهد بود، به اندازه‌ی خود کاراکتر بامزه است.» فیلم از همان زمان اکرانش در بریتانیا نقدهای مثبتی دریافت کرد و پیتر بردشا از گاردین، آن را یک فیلم همه‌پسند خنده‌دار، سرگرم‌کننده و خوش‌ساخت دانسته است. اگر پیش از این ترکیب انیمیشن و واقعیت را در فیلم‌ها نمی‌پسندید، پدینگتون شاید نظرتان را عوض کند.

برای تماشای آنلاین فیلم Paddington به وب‌سایت نماوا مراجعه کنید

فیلم کمدی زندگی‌نامه‌ای برادران فرانکو چند ماه پیش بدون حاشیه و سر و صدای خاصی در جشنواره فیلم تورنتو اکران و با نظرات مثبت منتقدین رو به رو شد. جیمز و دیو فرانکو در فیلم The Disaster Artist نقش تامی وایزو و گرگ سسترو را بازی می‌کنند، وایزو نویسنده، کارگردان و بازیگر فیلم The Room محصول ۲۰۰۳ است که به عنوان «بدترین فیلم تاریخ سینما» شناخته می‌شود و سسترو نیز یکی دیگر از بازیگران آن فیلم و نویسنده‌ی کتاب The Disaster Artist (در مورد خاطرات ساخت فیلم The Room) است. از بازیگران دیگر فیلم می‌توان به سث راگن و الیسون بری اشاره کرد. از فیلم The Room به عنوان «شهروند کین فیلم‌های بد» نام برده می‌شود و با ۵ میلیون دلار بودجه، ۱۹۰۰ دلار فروش کرده است. این فیلم بعد از اکرانش موضوع بحث محافل سینمایی شد و حالا به عنوان یک فیلم کالت شناخته می‌شود. جیمز فرانکو در The Disaster Artist از آشنایی وایزو و سسترو، همکاری آن‌ها در روند ساخت دشوار فیلم و جدا شدن راه آن‌ها می‌گوید.

بر اساس اطلاعات سایت راتن تومیتوز، ۹۵ درصد نقدهای فیلم تا به حال مثبت بوده‌اند و از ۱۳ نقدی که تا به حال برای آن در متاکریتیک ثبت شده، میانگین ۷۷ را کسب کرده است. منتقدان آن را فیلم تکان‌دهنده و به طرز تعجب‌آوری، جذاب خوانده‌اند که مراحل ساخت فیلم The Room را به شکل غیرمنتظره‌ای با ظرافت بیان می‌کند. منتقد وبسایت The Playlist بازی جیمز فرانکو را بهترین نقش‌آفرینی او پس از نامزدی‌اش در 127Hours ساخته‌ی دنی بویل دانسته است. فیلم The Disaster Artist اکران گسترده‌اش را دو هفته‌ی دیگر در آمریکا آغاز می‌کند و پیشنهاد می‌کنیم در لیست فیلم‌های مورد انتظار خود، نام این فیلم را هم اضافه کنید.

احساسی که هشت سال پیش هنگام تجربه‌ی کورالین برای اولین بار داشتم هنوز از خاطرم نرفته است. این انیمیشن استاپ موشن یکی از آن نمونه‌های عالی به کارگیری این تکنیک و ساخت دنیایی است که تا مدت‌ها در پس ذهنتان جا خوش می‌مانند. هنری سلیک کارگران انیمیشن Coraline، یک سال پس از ساخت این اثر به پیکسار پیوست تا روی انیمیشن‌های استاپ موشن کار کند. او کارگردانی سریال تلویزیونی بازی Little Nightmares را برعهده دارد که توسط برادران روسو تهیه می‌شود. کورالین اولین و پرفروش‌ترین محصول استودیوی Focus Featurs بود که کارهای بعدی آن‌ها شامل پارانورمن، باکستورلز و کوبو و دو تار می‌شوند. کورالین دختربچه‌ای است که دریچه‌ای به دنیایی موازی را در اتاقش پیدا می‌کند، دنیایی ایده‌آل که رازی مخفی و تاریک در آن پنهان شده است.

Coraline که مانند دیگر آثار فوکس فیچرز با بودجه‌ی ۶۰ میلیون دلاری تهیه شده، ۱۲۴ میلیون دلار فروش و نامزدی اسکار و گلدن گلوب را نیز کسب کرد. این انیمیشن با کسب نمره‌ی ۹۰ درصد و میانگین ۸۰ در راتن تومیتوز و متاکریتیک، بی‌شک یکی از بهترین استاپ موشن‌های ده سال اخیر است. منتقد نیو یورک تایمز کورالین را اثری هیجان‌انگیز و در عین حال با ریتمی متعادل خوانده که به جای خلق صحنه‌های شلوغ و اوج گرفتن‌های بی‌جا برای جلب نظر مخاطبان جوان‌تر، سراغ فضاسازی مورمور کننده، عجیب و پر از احساسات رفته است.