بهترین فیلم های ایرانی سال ۱۳۹۸

سعید روستایی فیلمسازی دغدغه‌مند است و دغدغه او مشکل اعتیاد است. او در دومین ساخته خود بعد از فیلم به‌یادماندنی «ابد و یک روز» باز هم سراغ معضل اعتیاد رفت و اینبار به‌جای به تصویرکشیدن زندگی یک خرده‌فروش، زندگی یک عمده‌فروش را به تصویر کشید. روستایی در این فیلم، با یک آغاز نفس‌گیر مخاطب را روی صندلی میخکوب می‌کند و در ادامه با داستانی جذاب فیلم را پیش می‌برد. هرچند سانسور شدن فیلم و حذف‌شدن چند صحنه آن به فیلم لطمه زده است اما باز هم فیلم «متری شیش و نیم» فیلمی قدرتمند در زمینه فیلمنامه، کارگردانی، بازی بازیگران، فیلم‌برداری و زمینه‌های دیگر است. یکی از ویژگی‌های بارز فیلم‌های روستایی شخصیت‌پردازی‌های دقیق اوست که باعث شده است تا شخصیت‌ها باورپذیر شوند. روستایی در این فیلم، به‌گفته خیلی‌ها یکی از بهترین شخصیت‌پردازی‌ها را برای شخصیت پلیس فیلم (صمد با بازی پیمان معادی) انجام داده است. ویژگی دیگر روستایی این است که می‌داند از بازیگرانش چه می‌خواهد و همین موضوع باعث شده است تا بازی‌های بازیگران فیلم‌های او عالی باشد. فیلم دوم روستایی بدون شک یکی از بهترین فیلم‌های ساخته شده در زمینه اعتیاد است.

کیانوش عیاری، کارگردان باسابقه‌ای است که ساخته‌هایش همواره مخاطبان خود را یافته است. اما اکثریت مردم او را با سریال «روزگار قریب» به یاد می‌آورند. سریالی که از بهترین‌ سریال‌های زندگی نامه‌ای بوده و همچنان هم هست. اما این بار کیانوش عیاری با ساخته جدیدش به سراغ موضوعی رفته است که یادآوری آن برای خیلی ها خوشایند نبوده و همین موضوع باعث شد تا فیلم جدید عیاری یعنی «خانه پدری» به بهانه خشونت بیش از حد فیلم نزدیک به ۱۰ سال توقیف باشد و زمانی هم که بعد از ۱۰ سال اکران شد دوباره تلاشهایی برای ‌توقیف آن صورت گرفت. اما اینبار فیلم عیاری موفق شد اجازه اکران بگیرد. موضوع فیلم در مورد خشونت علیه زنان در گذشته است که کم و بیش همه ما چیزهایی در مورد آن از بزرگ‌ترهای خود شنیده‌ایم. تا به امروز اما هیچ کس جرات بیان صریح آن را نداشت. کیانوش عیاری این جرات را به خرج داد و به گونه‌ای تاثیر گذار آن را به تصویر کشید. «خانه پدری» در مورد خشونت است و طبیعی است که صحنه خشن داشته باشد. اما همین موضوع بهانه خوبی بدست بعضی افراد داد و آن‌ها هم این فیلم را به ناحق نزدیک به یک دهه توقیف کردند. مهران رجبی یکی از بازیگران مورد علاقه عیاری است که در این فیلم هم هنرنمایی کرده است. رجبی یکی از بازی‌های درخشان خود را در طول فعالیت هنریش در این فیلم انجام داده است. فیلم «خانه پدری» از حقیقتی سخن می‌گوید که تلخ است و مطابق میل خیلی‌ها نیست. اگر دوست دارید فیلمی تاریخی ببینید که حقیقتی تکان دهنده را نشان می‌دهد این فیلم را ببینید.

نیما جاویدی بعد از ساخت فیلم «ملبورن» سراغ ساخت فیلمی با حال و هوای متفاوتی رفت. فیلم «ملبورن» در یک لوکیشن ثابت ساخته شد. قصه فیلم، قصه‌ای تازه‌ بود اما قوی نبودن فیلمنامه باعث شده بود تا فیلم، درقسمت‌هایی حوصله مخاطب را سرببرد. فیلم «سرخپوست» یک پیشرفت چندپله‌ای برای نیماجاویدی به حساب می‌آید. اولین چیزی که این فیلم را تبدیل به یک فیلم خوب می‌کند فضاسازی بی‌نقص فیلم است. فضاسازی فیلم، واقعا حال و هوای یک زندان را به مخاطب منتقل می‌کند. در فیلم «سرخپوست» همه چیز از فیلم‌برداری و موسیقی گرفته تا بازی‌ها دست به دست هم دادند تا یک فیلم خوب به‌وجود بیاید. تنها نقطه ضعف فیلم، فیلمنامه آن است. فیلمنامه در ابتدا خوب پیش می‌رود اما در به‌وجود آوردن رابطه عشقی میان سرگرد جاهد و مددکار زن زیاد موفق نیست. در پایان فیلم هم بر عشق میان این دو تاکید می‌شود درحالی‌که رابطه عشقی آن‌ها خوب از آب درنیامده و همین موضوع، پایان فیلم را نه چندان دلچسب کرده است. فیلم «سرخپوست» ضعف‌هایی دارد اما باز هم یکی از فیلم‌های مهم امسال به حساب می‌آید.

هرچند اکران فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» در اواخر سال ۹۷ شروع شد اما اکرانش تا اواخر ۹۸ ادامه داشت. این فیلم، با اینکه چندسالی توقیف بود اما همچنان فیلمی تازه به حساب می‌‌آید و موضوع آن نه‌تنها کهنه نشده است بلکه بسیار متناسب با شرایط امروز است. فیلم، در مورد زنی است که گفت و گوی خیالی چهار، شخصیت دیگر را می‌شنود. محسن امیریوسفی در فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» با فرمی جذاب به بیان دیدگاه‌ها و عقاید مختلف موجود در جامعه می‌پردازد. نکته جالب توجه فیلم، این است که کارگردان نمی‌خواهد نتیجه‌گیری کند و بگوید این دیدگاه بد است یا این دیدگاه خوب است. امیریوسفی در این فیلم، فقط دیدگاه‌های گوناگون را بیان می‌کند و از مخاطب دعوت می‌کند تا فکر کند. بازی‌های این فیلم همگی خوبند ولی بازی شیرین یزدان‌بخش بیشتر از سایر به چشم می‌آید. شیرین یزدان‌بخش به‌عنوان نقش اول فیلم، کسی است که مخاطب با او همراه می‌شود و دیدگاه‌های مختلف را می‌شنود. فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی» اواخر سال ۹۷ اکران شد ولی یکی از مهم‌ترین فیلم‌هایی بود که امسال روی پرده سینماها بود.

فیلم «مسخره‌ باز» اولین فیلم سینمایی همایون غنی‌زاده در مقام کارگردان است. غنی‌زاده قبل از این فیلم، بیشتر در زمینه تئاتر فعالیت داشته است. فیلم «مسخره باز» اول از همه برای مخاطبانی جذاب است که با فیلم‌های تاریخ سینما آشنایی دارند. فیلم‌هایی مانند «کازابلانکا» و «درخشش». غنی‌زاده به خوبی در فیلم خود توانسته از این فیلم‌ها یاد کند. اما فیلم «مسخره باز» نقاط مثبت دیگری هم دارد. یکی از این نقاط مثبت، بازی سه بازیگر اصلی فیلم است. صابر ابر یکی از متفاوت‌ترین نقش‌های خود را در این فیلم بازی کرده است. علی نصیریان مانند همیشه درخشان است و بابک حمیدیان بازی خیره‌کننده ای دارد. همچنین باید بیان کرد که فیلم «مسخره باز» پر از نمادها و نشانه‌هایی است که مخاطب اگر خوب به آن‌ها فکر کند چیزهای جالبی می‌فهمد.

فیلم «رضا» نماینده شایسته‌ای از فیلم‌های گروه هنرو تجربه است که در این فهرست جای می‌گیرد. علیرضامعتمدی در اولین تجربه کارگردانی خود مردی نویسنده و عاشق را به تصویر کشیده است که تمام سعی خود را برای فراموش کردن عشقش می‌کند اما ناموفق است. نقطه قوت فیلمنامه، این است که میان داستانی که مرد در حال نوشتن آن است با ماجراهایی که در واقعیت بر او می‌گذرد پیوند ایجاد کرده است. معتمدی در فیلم خود با استفاده از لوکیشن‌های جذاب در اصفهان، از لحاظ بصری هم فیلم را لذت‌بخش کرده است. بازی خود علیرضا معتمدی در نقش رضا یکی از نقاط قابل‌توجه فیلم به شمار می‌رود. فیلم «رضا» فیلمی بدون ادعا است که تماشای آن حس خوبی به مخاطب می‌دهد.

فیلم «قصر شیرین» جدیدترین ساخته رضا میرکریمی است. میرکریمی در همه فیلم‌های قبلی خود به موضوع خانواده و رفتار بین اعضای خانواده پرداخته است. در این فیلم هم میرکریمی به همین موضوع می‌پردازد. فیلم «قصر شیرین» نشان می‌دهد که چگونه یک پدر، رفته‌رفته به زندگی خانوادگی خود علاقه‌مند می‌شود. در این فیلم، نقش پررنگی برای کودکان در نظر گرفته شده است. دو کودک این فیلم، نقش محکم کردن بنیان خانواده را برعهده دارند.کارگردانی خوب میرکریمی در این فیلم، قابل‌توجه است و یکی از نشانه‌های آن بازی گرفتن از دو بازیگر کودک فیلم است. بازی حامد بهداد و نقش مقابل او (ژیلا شاهی) هم از نقاط برجسته فیلم است. فیلم «قصر شیرین» هدفش استحکام بنیان خانواده است و همین موضوع به‌تنهایی فیلم را ارزشمند می‌کند.

فیلم «غلامرضا تختی» فیلم تازه بهرام توکلی بعد از فیلم «تنگه ابوقریب» است. توکلی در فیلم‌هایش نشان داده که کارگردان خوبی است و صحنه‌ها را بسیار دقیق و حرفه‌ای کارگردانی می‌کند. در فیلم «غلامرضا تختی» هم کارگردانی توکلی یکی از نکات برجسته فیلم به شمار می‌رود. اما فیلم، از لحاظ فیلمنامه مشکل دارد. توکلی قصد داشته در فیلم خود تمام جنبه‌های زندگی تختی را در مدت زمانی اندک نشان دهد و در مورد آن‌ها صحبت کند ولی در این زمینه زیاد موفق نبوده است. ایران، شخصیت‌های سرشناس زیادی دارد که می‌توان فیلمی در مورد زندگی آن‌ها ساخت. اما تا به امروز در سینمای ایران، ساخت فیلم زندگینامه‌ای زیاد طرفدار نداشته است. همینکه توکلی این تلاش را انجام داده تا فیلمی در مورد یک شخصیت برجسته ایرانی بسازد خودش ارزشمند است.

فیلم «شکستن همزمان بیست استخوان» ساخته برادران محمودی است که باز هم مانند فیلم‌های قبلی آن‌ها در مورد خانواده‌ای اهل کشور افغانستان است که در ایران به‌عنوان مهاجر زندگی می‌کنند. این فیلم، بخشی از مشکل‌هایی که برای مهاجران افغانستانی در ایران وجود دارد را به تصویر می‌کشد. همچنین در این فیلم، شخصیت اول داستان، در یک دو راهی قرار می‌گیرد و راهی را انتخاب می‌کند که شاید مخاطب، آن را راه بد تشخیص دهد اما نکته اینجا است که کارگردان این هدف را داشته که بیان کند تا جای کسی نباشی نمی‌توانی تصمیم‌های او را درک کنی. باید به بازی محسن تنابنده در این فیلم اشاره کرد که نقش یک مرد اهل کشور افغانستان را بسیار باورپذیر بازی کرده است. بازی او به‌طور قطع نقطه قوتی برای فیلم محسوب می‌شود. فیلم «شکستن همزمان بیست استخوان» ذهن مخاطب را درگیر می‌کند، او را به فکر وامی‌دارد و همین نکته، فیلم را ارزشمند می‌کند.

فیلم «قسم» دومین تجربه کارگردانی محسن تنابنده بعد از فیلم «گینس» است. این فیلم، پیشرفت قابل توجهی برای تنابنده محسوب می‌شود. فیلم «قسم» بحث قضاوت را بار دیگر مطرح می‌کند. این فیلم، باعث می‌شود مخاطب در ابتدا مانند افراد درون فیلم، قضاوت اشتباهی بکند و در انتها به او می‌فهماند که قضاوتش اشتباه بوده است. فیلم «قسم» در بیشتر دقایق در یک لوکیشن ثابت (اتوبوس) می‌گذرد اما کارگردان تمام تلاش خود را انجام داده تا ثابت بودن لوکیشن باعث سررفتن حوصله مخاطب نشود و تا حد زیادی در این کار موفق بوده است. باید به بازی‌های فیلم هم اشاره کرد که همگی خوبند اما بهترین بازی فیلم، برای حسن پورشیرازی است که نقش یک راننده اتوبوس را بازی کرده است. فیلم «قسم» ارزشمند است زیرا بحث قضاوت کردن را به‌گونه‌ای متفاوت به تصویر کشیده است.

محمدحسین مهدویان در ادامه فیلم «ماجرای نیمروز» که در مورد مجاهدین خلق بود فیلم «ماجرای نیمروز: رد خون» را ساخته است. فیلم مهدویان نسبت به فیلم قبلی او یعنی «لاتاری» بسیار بهتر است و علتش هم این است که مهدویان در ساخت فیلم‌هایی تبحر دارد که براساس مستندات تاریخی باشند. این فیلم از لحاظ کارگردانی مانند تمام کارهای مهدویان حال و هوایی مستندگونه دارد. چون فیلم، حوادث تاریخی‌ای را روایت می‌کند حال و هوای مستندگونه به آن کمک کرده است. فیلم جدید مهدویان از لحاظ بازی‌ها هم مانند قسمت قبلی این فیلم بسیار قوی است. بخصوص بازی جوادعزتی و هادی حجازی‌فر که از جذابیت‌های فیلم بشمار می‌رود. فیلم «ماجرای نیمروز: رد خون» در فیلمنامه ضعف دارد و آن هم به‌خاطر حضور شخصیت‌های پرتعدادی است که فیلم را آشفته کرده‌اند. بااین‌حال، فیلم جدید مهدویان در مجموع فیلمی است که مخاطب از دیدن آن پشیمان نمی‌شود.