معرفی انیمیشن کوتاه Glassy Ocean: Leap of the Whale

شروع کردن به صحبت درباره‌ی فیلمی کوتاه همچون Glassy Ocean: Leap of the Whale، اثر شیگرو تامورا (Shigeru Tamura)، کار چندان آسانی نیست. درست مثل بیشتر انیمیشن‌های کوتاهتجربی، Glassy Ocean در پوسته‌ی خود اثری برای کودکان است؛ درست از آن دسته آثار که از ظرافت و زیبایی خاصی برخوردار هستند، راحت‌تر به خورد کودکان می‌رود و بینندگان بزرگسال کم و بیش نمی‌دانند چطور با آن ارتباط برقرار کنند. این اثر که کلیت خود را بر پای صحنه‌ای رویایی و خلاقانه نهاده، روایت‌گر داستانی نه چندان بلند اما صمیمی و تأثیرگذار است که از دل دید یک کودک به دنیای پیرامون خود زاده شده.

من شرط می‌بندم که ماهی بزرگی به ما چشم دوخته است.

از آن‌جا به بعد، حرکات امواج متوقف می‌شود و اقیانوس به شیشه‌ای سراسر سبز تبدیل می‌شود. این اولین باری نیست که با تشبیه اقیانوس یا دریا به شیشه مواجه می‌شویم، بااین‌حال Oceany Glass این استعاره را از سایر موارد مشابه جدی‌تر می‌گیرد و با بال و پر دادن به اقیانوس شیشه‌ایش از به دام کلیشه‌ها افتادن جلوگیری می‌کند. اولین چیزی که روی این اقیانوس شیشه‌ای می‌بینیم پیرمردی است که به همراه گربه‌اش قصد صید ماهی دارند.

روز بعد صحنه‌ای عجیب اما دیدنی رخ می‌دهد؛ یک نهنگ سعی می‌کند پرشی به بیرون از اقیانوس انجام دهد. از آنجایی که این اقیانوس جامد است، پروسه‌ی پریدن نهنگ به بیرون و برگشت او به داخل اقیانوس چندین ساعت به طول می‌انجامد و صحنه‌ای تماشایی را خلق می‌کند. مردم از سراسر دنیا به تماشای این رخ‌داد نادر می‌آیند و مرد ماهیگیر برای مدتی دیگر در سفرش روی اقیانوس شیشه‌ای تنها نیست.

Glassy Ocean بساطش را در دنیایی جادویی و جدید پهن و ذهن مخاطب را درگیر خود می‌کند. تصاویر مفهومی این اثر به خاصی و عمق سایر آثار مشابه، برای مثال محصولات استودیو جیبلی، نیست و به همین خاطر کشش تبدیل شدن به یک انیمیشن بلند را ندارد، از همین رو شیگرو تامورا اقدام به درآوردن فیلمی بیست دقیقه‌ای از این ایده‌ها می‌کند؛ با وجود آنکه ضرب آهنگ اثر را می‌توان کند توصیف کرد، اما نتیجه‌ی تبدیل کردن آن به فیلمی بلند می‌توانست به طرز فاجعه باری خسته کننده باشد.

تامورا از دیرباز تمایل دارد بیشتر بعد بصری آثار خود را به صورت دیجیتالی طراحی می‌کند. این تصمیم تاثیری دوگانه بر فعالیت حرفه‌ای وی داشت؛ با وجود آنکه کار تصویرسازی برای کتاب‌های او راحت‌تر بود، اما انیمیشن سازی دیجیتالی در دهه‌ی ۹۰ ژاپن نه تنها از محبوبیت خاصی برخوردار نبود، بلکه اکثر استودیوها تماما آثار خود را به صورت دستی انجام می‌دادند و یافتن انیماتور دیجیتال کاربلد خود یک چالش دیگر بود. برای مثال، می‌توانید به اولین انیمیشن کوتاه تامورا، Phantasmagoria، نگاه کنید که از نظر بصری تفاوت چندانی با بازی‌های ویدیویی سطح وسط آن دوران ندارد. زمانی که پروسه‌ی ساخت انیمیشن Glassy Ocean آغاز شد، به تازگی می‌شد پیشرفت قابل توجهی را در مدل سازی سه بعدی مشاهده کرد. فکر نکنم لازم به ذکر باشد که تصویر سازی دیجیتالی در سال ۱۹۹۸ هنوز راه زیادی را برای طی کردن داشت، اما خوشبختانه تامورا با محدود کردن طراحی CG به آب و شیشه، سعی می‌کند گرمای طراحی‌های کودکانه‌ را حفظ کند و با جلوگیری کردن از افتادن به دام خطوط و طراحی‌های بیش از حد پولیش شده، به اثری تبدیل شود که همیشه تازگی خود را حفظ می‌کند.

دانلود انیمیشن از آپارات