حقایق جالب سریال House of Cards - خانه پوشالی

چه چیزی می‌تواند جذاب‌تر از تماشا کردن اتفاقات ریز و درشت در سیاست‌های پشت پرده یک کشور بزرگ باشد؟ فیلم‌ها و سریال‌های زیادی سعی کردند سیاست‌های موجود در کشور آمریکا را به‌تصویر بکشند که شاید بتوان بهترین اثر در میان آن‌ها را سریال تحسین شده «خانه پوشالی» یا همان House of Cards قلمداد کرد. سریالی که خالق آن بو ویلیمن تلقی می‌شود و دو نفر از مهم‌ترین چهره‌های سینما و تلویزیون نقش بسیار پررنگی در تهیه آن داشته‌اند؛ دیوید فینچر به‌عنوان تهیه‌کننده اصلی و رهبر تیم سازنده و کوین اسپیسی که درکنار ایفای نقش شخصیت اصلی داستان یعنی فرانک آندروود، در تهیه‌کنندگی آن به‌همراه دیوید فینچر نقش به‌سزایی داشته است. سریال House of Cards را می‌توان سریالی درنظر گرفت که تمام المان‌های مورد نیاز برای یک سریال کاملا سیاسی را در خود جای داده، از تنش‌های بزرگ و کوچک در تمام لحظات آن تا نشان دادن وجهه تاریک سیاست به‌بهترین شکل ممکن.

این سریال که نخستین قسمت آن در تاریخ ۱۳ بهمن ۱۳۹۱ (یک فوریه ۲۰۱۳) از شبکه استریم آنلاین نتفلیکس (Netflix) پخش شد توانست از همان روز اول انتشار محبوبیت بسیار زیادی را در سراسر جهان کسب کند، محبوبیتی که بی‌دلیل نبوده و کیفیت بالای آن را نشان می‌دهد. بازیگران اصلی این سریال تلویزیونی یعنی کوین اسپیسی و رابین رایت به‌خاطر ایفای نقش هنرمندانه خود در این اثر موفق شدند جایزه بهترین بازیگر سریال درامِ سال را به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۴ در مراسم گلدن گلوب کسب کنند. سریال «خانه پوشالی» پس از پخش ۷۳ قسمت در قالب ۶ فصل در تاریخ ۱۱ آبان ۱۳۹۷ (۲ نوامبر ۲۰۱۸) و پس از حواشی بسیار زیاد به پایان راه خود رسید تا نام خود را به‌عنوان یکی از موفق‌ترین و محبوب‌ترین سریال‌های سیاسی در تاریخ تلویزیون ثبت کند.

ما در این مقاله قصد نداریم روند داستانی این سریال را نقد کنیم، پس اگر هنوز آن را تماشا نکرده‌اید قسمت مهمی از روند داستانی این اثر برای شما لو نخواهد رفت. پس با ما همراه باشید تا نگاهی کنیم به جالب‌ترین نکات و حقایق جالب سریال House of Cards؛ حقایقی که شاید از آن‌ها اطلاعی نداشته باشید.

داستان سریال House of Cards هرچقدر هم که غیراقتباسی به‌نظر رسد ولی در اصل از روی یک مینی سریال انگلیسی ساخته شده است. در سال ۱۹۹۰ یک مینی سریال انگلیسی با همین نام از شبکه BBC درقالب چهار قسمت پخش شد که این سریال نیز از روی یک رمان داستانی به نویسندگی مایکل دابز اقتباس شده بود. داستان آن مینی سریال درباره دوران نخست وزیری مارگارت دچر جریان داشت و جزییات اتفاقات آن بازه زمانی را به‌تصویر می‌کشید. به‌همین‌دلیل شخصیت محافظه‌کار فرانک اورکهارت در آن زمان در نسخه آمریکایی به شخصیت فرانک آندروود، یک دموکرات از کارولینای جنوبی تغییر پیدا کرد. این دو شخصیت تنها در اسامی خود شباهت نداشتند و شباهت‌های زیاد دیگری را می‌توان میان آن‌ها پیدا کرد که نشان می‌دهند نسخه آمریکایی این سریال چه مقدار از نسخه انگلیسی وام گرفته است.

هر دو شخصیت عطش بسیار زیادی برای رسیدن به قدرت دارند، هر دوی آن‌ها از طرف رهبر حزب سیاسی خود طعم خیانت را چشیدند و هر دو فرانک درنهایت انتقام خود را گرفتند. یکی از ماندگارترین دیالوگ‌های شخصیت فرانک آندروود در نسخه آمریکایی سریال «خانه پوشالی» دقیقا از روی صحبت‌های شخصیت فرانک اورکهارت در نسخه انگلیسی این سریال نوشته شده است؛ دیالوگی که در آن فرانک آندروود می‌گوید: «حالا ممکن است شما روی این موضوع به‌خوبی فکر کرده باشید ولی مسلما من نمی‌توانم درباره آن اظهارنظر کنم». این دیالوگ دقیقا از روی نسخه قدیمی این سریال اقتباس شده تا درکنار اشارات و سایر شباهت‌های این دو اثر نشان دهد که نسخه آمریکایی این سریال یک بازسازی بسیار باکیفیت از روی نسخه انگلیسی آن قلمداد می‌شود.

حضور اعضای یک خانواده در فیلم و سریال‌های مختلف یک امر عادی است ولی این موضوع در سریال House of Cards داستانی بسیار جالب دارد که باهم به بررسی آن می‌پردازیم. شخصیت گرت واکر به‌عنوان رئیس جمهور آمریکا با بازی مایکل گیل و شخصیت کاترین دورنت با ایفای نقش جین اتکینسون را به‌خاطر دارید؟ این دو بازیگر در دنیای واقعی و حدود ۲۰ سال پیش با یکدیگر ازدواج کرده بودند ولی دیوید فینچر، کوین اسپیسی و سایر تیم سازنده این سریال از این موضوع کوچک‌ترین اطلاعی نداشتند؛ باورتان می‌شود؟ این دو بازیگر در فاصله پنج روز نسبت به دیگری به تیم بازیگران سریال ملحق و پس از استخدام شدن این موضوع را با سایر تیم سازنده سریال درمیان گذاشتند. جین گیل در مصاحبه‌ای درباره این موضوع توضیح داد و گفت: «زمانی‌که من و مایکل برای حضور در این سریال آزمون بازیگری دادیم هیچ‌کدام از بازیگران و تیم سازنده فیلم اطلاع نداشتند که ما ۲۰ سال پیش ازدواج کرده بودیم و ما هم تصمیم گرفتیم این موضوع را تا اعلام نتایج نهایی آزمون‌های بازیگری به هیچکس یادآوری نکنیم. واقعا برای خودمان هم سؤال بود که چرا هیچکدام از آن‌ها از این موضوع اطلاعی نداشتند ولی بااین‌حال بسیار خوشحالیم که همه چیز به‌گونه‌ای پیش رفت تا ما بتوانیم درکنار یکدیگر در این سریال حضور پیدا کنیم».

دیگر داستان جالب مربوط‌به روابط خانوادگی در این سریال به خانواده مارا اختصاص دارد. همان‌طور که حتما اطلاع دارید شخصیت زوئی بارنز یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های این سریال در فصل‌های ابتدایی آن به‌شمار می‌رود که مشکلات زیادی را برای فرانک آندروود به‌وجود آورده بود. ایفای نقش زوئی بارنز برعهده کیت مارا قرار داشت که خواهر او یعنی رونی مارا همکاری‌های زیادی با دیوید فینچر در آثار مختلف او داشته است؛ او در فیلم The Girl With the Dragon Tatto و فیلم The Social Networkسابقه همکاری با دیوید فینچر را در کارنامه خود دارد. به‌همین‌دلیل کیت از خواهر خود رونی درخواست کرد تا او را به دیوید فینچر معرفی کرده تا به این صورت شانس بیشتری برای به‌دست آوردن نقش زوئی داشته باشد. دیوید فینچر در مصاحبه‌ای گفت: «رونی از استعداد بازیگری خواهر خود یعنی کیت تعریف زیادی می‌کرد ولی واقعا این تعریف‌ها تاثیر زیادی روی انتخاب کیت برای نقش زوئی نداشتند، چرا که کیت مارا از همان ابتدای شروع مراحل انتخاب بازیگران یکی از گزینه‌های اصلی برای ایفای نقش آن شخصیت به‌شمار می‌رفت». انتخاب کیت برای به‌تصویر کشیدن شخصیت زوئی تاثیر بسیاری در پیشرفت حرفه بازیگری او داشت تا جایی که بازی هنرمندانه او باعث شد تا در فیلم The Martian نیز حضور داشته باشد.

طرفداران سریال تحسین شده The Wire که در شهر بالتیمور فیلم‌برداری شده و داستان‌های مربوط‌به آن شهر را به‌تصویر می‌کشد، متوجه اماکن و افراد آشنای زیادی هنگام تماشای سریال «خانه پوشالی» شدند که در سریال «وایر» نیز آن‌ها را مشاهده کرده بودند. نکته جالب این ماجرا این است که هیچکدام از این مکان‌ها و شخصیت‌ها اتفاقی نبوده‌اند و تمام آن‌ها داستان مخصوص خودشان را دارند. بخش بسیار زیادی از قسمت‌های سریال House of Cards در یک استودیو بسیار بزرگ در جوپا در نزدیکی شهر بالتیمور فیلم‌برداری شده است. در این استودیو عظیم یک سالن بیضی شکل بسیار بزرگ وجود دارد که تصاویر مربوط‌به کنگره در آن ضبط شده‌اند. همچنین وجود فضای بسیار زیاد در این استودیو باعث شد تا صحنه‌های متعلق به دفاتر بی‌شمار در این سریال در آن‌ها تهیه شوند. این استودیو همچنین میزبان سازندگان سریال The Wire بوده تا قسمت‌هایی از این سریال نیز در این مکان فیلم‌برداری شده باشند.

ارتباط این دو سریال محبوب تنها به محل فیلم‌برداری آن‌ها محدود نمی‌شود و داستان‌های جالب دیگری نیز دارد. اگر به‌خاطر داشته باشید شخصیت داگ استمپر در سریال House of Cards در یک غذاخوری کوچک در بالتیمور به‌عنوان یک مکان برای برگذاری جلسات مخفی حضور پیدا می‌کرد، محلی که در سریال The Wire کارآگاهان آن را به چشم یک پناهگاه یا یک مکان امن می‌دیدند. دیگر داستان جالب این موضوع به بازیگر حاضر در هر دو سریال مربوط می‌شود؛ رجینالد کثی، بازیگری که در سریال «خانه پوشالی» در نقش شخصیت فردی و در سریال «وایر» در نقش شخصیت نورمن ویلسون به ایفای نقش پرداخته بود. شما نمی‌توانید خودتان را به‌عنوان طرفدار سریال House of Cards معرفی کنید اگر از علاقه فرانک آندروود به دنده کباب اطلاعی نداشته باشید؛ فرانک با رفتن به غذاخوری کوچکی متعلق‌به شخصیت فردی غذای مورد علاقه خود را نوش جان می‌کرد. رجینالد کثی در سریال «وایر» نیز در نقش مشاور ستاد انتخاباتی تامی کارکتی حضور داشت تا در هردو سریال به‌عنوان یک شخص نزدیک به شخصیت‌های اصلی آن دو سریال در آن‌ها به‌ایفای نقش پرداخته باشد. تمام ارتباط‌های میان این دو سریال تلویزیونی زمانی عادی می‌شوند که بدانید بو ویلیمن، خالق سریال House of Cards از سریال The Wire به‌عنوان سریال آمریکایی مورد علاقه خود یاد کرده و بارها در مصاحبه‌های مختلف به تمجید از آن پرداخته است.

دیوید فینچر و کوین اسپیسی (تهیه‌کنندگان این سریال) بدون هیچگونه قراردادی با شبکه‌های پخش‌کننده سریال‌های تلویزیونی ساخت و توسعه این سریال را آغاز کردند. آن‌ها پس از طی مراحل اولیه تولید این اثر، آن را در اختیار شبکه‌های مهمی نظیر شبکه HBO، شبکه AMC و شرکت Netflix قرار دادند که درنهایت این شبکه استریم آنلاین نتفلیکس بود که موفق شد حق پخش این برنامه تلویزیونی را در اختیار خود قرار دهد. این شرکت بزرگ با قراردادی به ارزش ۱۰۰ میلیون دلار موافقت خود را تنها برای ساخت ۲۶ قسمت (دو فصل) از آن اعلام کرد و به‌هیچ‌وجه قصد نداشت این سریال را پس از ساخت و پخش دو فصل از آن ادامه دهد. بااین‌حال پس از موفقیت و محبوبیت بسیار زیاد این سریال شرکت نتفلیکس تصمیم گرفت که فصل‌های بعدی آن را هم تولید کند ولی تولید فصل‌های بعدی آن یک تفاوت عمده نسبت‌به ساخت دو فصل ابتدایی داشت و آن چیزی نبود جز هزینه‌های بالای ساخت این اثر؛ هزینه ساخت هر فصل پس از پایان دو فصل ابتدایی چیزی حدود ۱۰۰ میلیون دلار تخمین زده شده است (بیش از دو برابر هزینه‌های صرف شده برای ساخت دو فصل ابتدایی).

از هزینه‌های ساخت سریال که عبور کنیم به دستمزدهای سرسام‌آور بازیگران برجسته آن می‌رسیم؛ بازیگرانی که با ایفای نقش هنرمندانه خود از مهم‌ترین دلایل موفقیت و محبوبیت این سریال تلقی می‌شوند. کوین اسپیسی برای حضور در هر قسمت از این سریال مبلغ ۵۰۰ هزار دلار به‌عنوان دستمزد دریافت می‌کرد و دستمزد همین یک بازیگر کافی است تا متوجه شویم مجموع دستمزدهای بازیگران این سریال به چه رقم سرسام‌آوری تبدیل خواهد شد. از طرفی دیوید فینچر که همه ما با وسواس‌های او نسبت‌به کمال‌گرایی آشنایی داریم در برهه‌ای از فصل نخست نتفلیکس را تهدید کرد که اگر بودجه این سریال را افزایش ندهند، از تیم سازنده سریال «خانه پوشالی» کنار خواهد گرفت. فینچر که برای نخستین سکانس فیلم The Social Network حدود ۱۰۰ برداشت انجام داده بود، برای ساخت این سریال به‌روشی که مدنظر داشت، کار سختی را جلوی خود مشاهده می‌کرد. درنهایت تمام این مشکلات به بهترین شکل ممکن میان تیم سازنده فیلم و شرکت نتفلیکس به‌اتمام رسیدند تا شاهد یکی از موفق‌ترین سریال‌های سیاسی تاریخ باشیم. در مجموع سریال House of Cards به پنجمین سریال پرهزینه شرکت نتفلیکس تبدیل شد که بدون شک ارزش تمام آن مبالغ هزینه شده را داشته است.

کوین اسپیسی در مصاحبه‌ای بسیار جالب زمانی گفت: «در مکاله‌ای که با بیل کلینتون داشتم او جمله بسیار جالبی بیان کرد؛ کلینتون خطاب‌به من گفت: ۹۹درصد کارهایی که شما در آن سریال انجام می‌دهید کاملا واقعی هستند ولی یک رئیس جمهور هیچوقت نمی‌تواند لایحه آموزش و پرورش را به آن سرعت به‌مرحله اجرا برساند». شاید عدد ۹۹ درصد کمی اغراق‌آمیز باشد ولی بیل کلینتون در مکالمه خود با کوین اسپیسی به موضوع بسیار جالبی اشاره کرده است و آن هم چیزی نیست جز واقعی بودن روند داستان‌های سیاسی موجود در سریال. برای مثال در فصل نخست سریال و زمانی‌که فرانک آندروود هنوز به درجه ریاست جمهوری نرسیده بود در یک جروبحث گفت که قدرت از پول زیاد مهم‌تر است و قدرت زیاد بسیار پایدارتر خواهد بود. این جمله فرانک آندروود شاید به‌طور کلی درست باشد ولی زمانی‌که برای سمت ریاست جمهوری تلاش می‌کرد متوجه شد که این پول است که بر شهر واشنگتن حکم‌فرمایی می‌کند. پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری بستگی بسیار زیادی به میزان هزینه‌های شما در تبلیغات خواهد داشت و مثال‌های زیادی را می‌توان نام برد که با خرج مبالغ هنگفت در سیاست آمریکا به درجات بالایی رسیدند.

مورد دیگری که این سریال تلویزیونی در آن عملکرد خیره‌کننده‌ای از خود به‌جای گذاشته، بحث خودخواهی و عطش برای رسیدن به قدرت است. بنابر دیالوگ‌های موجود در قسمت‌های مختلف سریال میزان قدرتی که شما در واشنگتن در اختیار خواهید داشت به افرادی که می‌شناسید و کارهای که می‌توانید برای افراد دیگر انجام دهید، بستگی زیادی دارد. مثال دیگر می‌تواند اشاره به موضوعی باشد که بسیاری از مردم عادی مخالف آن هستند؛ موضوعی که در سریال به‌خوبی به آن پرداخته شده و نشان می‌دهد که قدرتمندترین سیاست‌مدارهای جهان نیز مردم عادی به‌شمار می‌روند و افراد فرازمینی نیستند. شخصیت پیتر روسو با ایفای نقش کوری استول می‌تواند بهترین مثال برای این موضوع باشد، سیاست‌مداری که نشان داد آن‌ها نیز همان شکنندگی مردم عادی را دارند و می‌توانند به‌راحتی با یک لغزش کوچک از عرش به فرش برسند.

دیوید فینچر در مصاحبه‌ای درباره این موضوع توضیحات جالبی داد و گفت: «وقتی برای اولین‌بار همراه‌با بازیگران این سریال در یک اتاق بودیم به آن‌ها گفتم که تمام شما به‌عنوان نخستین انتخاب من و سایر تیم سازنده سریال و به نمایندگی از ما جلوی دوربین خواهید رفت پس خواهش می‌کنم که گند نزنید، اگر این اتفاق رخ دهد من هیچوقت شما و مهم‌تر از آن خودم را نخواهم بخشید». خوش‌بحتانه تقریبا تمام بازیگران اصلی این سریال را افرادی بسیار باتجربه تشکیل می‌دادند و از عبارت «دو بار برنده جایزه اسکار» که در آن زمان مرتبا خطاب‌به کوین اسپیسی استفاده می‌شد، ترسی نداشتند. این موضوع واقعا فوق‌العاده است که تیم سازنده این سریال توانستند برای تمام نقش‌های اصلی سریال نخستین انتخاب خود را در اختیار داشته باشند و همین عامل می‌تواند یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت این سریال لقب بگیرد. آیا می‌توانید نه‌تنها شخصیت‌های اصلی این سریال که شخصیت‌های فرعی آن را با بازی بازیگر دیگری تجسم کنید؟ جواب شما احتمالا منفی خواهد بود.

تجربه بازیگران و تیم سازنده یک فیلم یا سریال در موضوعی که قرار است روی آن مانور بدهند به هرچه طبیعی‌تر شدن آن اثر کمک بسیار زیادی می‌کند. نویسنده کتاب سریال House of Cards یعنی مایکل دابز به‌هیچ‌وجه نیازی نداشت که روی موضوع کتاب خود تحقیق خاصی انجام دهد؛ او در سال‌های ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ به‌عنوان رئیس ستاد مارگارت دچر فعالیت می‌کرد و همچنین در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ عنوان معاون حذب محافظه‌کار آمریکا را در اختیار خود داشت. بو ویلیمن، خالق این سریال برای ساخت نسخه آمریکایی آن نیز تجربه زیادی در فعالیت‌های سیاسی داشت؛ او در شهر واشنگتن سابقه فعالیت زیرنظر سیاست‌مداران برجسته‌ای همچون چاک شومر، هیلاری کلینتون و هاوارد دین را در پرونده کاری خود به‌ثبت رسانده تا برای ساخت این سریال آمریکایی بتواند از تجربیات خود برای طبیعی‌تر شدن سریال بهترین استفاده را بکند. ویلیمن برای مطمئن شدن از این موضوع که ساخته او به‌بهترین شکل ممکن واقعیت شهر واشنگتن را به‌تصویر می‌کشد، دوست و همکار قدیمی خود یعنی جی کارسن را به‌عنوان مشاوره سیاسی به تیم سازنده این سریال اضافه کرد تا او را در جزییات سیاسی سریال کمک کند.

جی کارسن سابقه فعالیت به‌عنوان یک مشاور سیاسی و استراتژیک را با اشخاص مهمی مانند بیل و هیلاری کلینتون، مایکل بلومبرگ و هاوارد دین در پرونده کاری خود دارد. نویسندگان این داستان تنها کسانی نیستند که سابقه فعالیت سیاسی داشته‌اند و درکنار آن‌ها نیز کوین اسپیسی برای ایفای بهتر نقش شخصیت فرانک آندروود به‌مدت چند روز فعالیت‌های کوین مک‌کارتی، یکی از اعضای حزب جمهوری‌خواه مجلس را دنبال می‌کرد تا بتواند از شخصیت و کارهای او برای ایفای نقش خود کمک بگیرد. بو ویلیمن در مصاحبه‌ای به این موضوع اشاره کرد که برخی اوقات که روند داستانی سریال به‌طرز دراماتیکی وارد فضایی شدیدا سیاسی می‌شد، وجود افرادی که در این فعالیت‌ها تجربه خوبی داشتند به بهتر شدن این اثر کمک زیادی کرده است.

سیاست نحوه پخش سریال‌های نتفلیکس را می‌توان به‌طور کامل به سریال «خانه پوشالی» ربط داد. این سریال نه‌تنها به‌طرز دیوانه‌واری موفق و محبوب شد که توانست تاثیر بسیار زیادی روی سنت پخش سریال‌های تلویزیونی چه به‌صورت آنلاین و چه به‌صورت آفلاین از خود به‌جای بگذارد. نتفلیکس به این موضوع کاملا آگاهی داشت که طرفداران یک سریال تلویزیونی از صبرکردن زیاد برای پخش قسمت‌های بعدی سریال مورد علاقه‌شان دل خوشی ندارند و به‌همین‌دلیل با انتشار تمام قسمت‌های یک فصل به‌طور همزمان، یک روش بسیار متفاوت نسبت‌به نحوه پخش سایر شبکه‌ها ایجاد کرد. سریال House of Cards را می‌توان نخستین محصول موفق در این تغییر سیستم دانست که به‌خاطر همین موضوع این نحوه پخش به سرعت در میان علاقه‌مندان سریال‌های تلویزیونی محبوبیت بسیار زیادی پیدا کرد. پس موفقیت این روش برای پخش این سریال، نتفلیکس آثار مهم بعدی خود مانند سریال Orange is the New Black، سریال Daredevil و سریال Jessica Jones را به همین روش جدید در دسترس کاربران خود قرار داد. به‌این‌ترتیب این شرکت بزرگ استریم آنلاین توانست یک تفاوت بزرگ را ایجاد و یک فصل از یک سریال را به یک فیلم بلند تبدیل کند تا طرفداران آن دیگر نیازی نداشته باشند میان قسمت‌های مختلف آن سریال یک هفته منتظر بمانند. موفقیت این روش باعث شد تا سرویس‌های دیگری مانند Amazon برای پخش سریال‌های خود به این روش روی آورند، درحالیکه اکثر شبکه‌ها و سرویس‌های پخش سریال‌های تلویزیونی همچنان از روش‌های سنتی استفاده می‌کنند. به‌هرحال شرکت نتفلیکس و سریال House of Cards موفق شدند تا یک تفاوت بسیار بزرگ را در نحوه پخش سریال‌های تلویزیونی در این صنعت ایجاد کنند.

هردوی آن‌ها با مشکلات مشابهی دست‌وپنجه نرم می‌کردند و هردوی آن‌ها در تلاش برای به‌تصویب رساندن لایحه‌های مهمی مانند لایحه آموزش و پروش و لایحه حقوق یکسان شهروندان بودند. جزییات شخصیت فرانک آندروود، شخصیت مورد علاقه بسیاری از طرفداران سریال نیز مانند رئیس جمهور لیندون بی. جانسون به‌تصویر کشیده شده است. هردوی آن‌ها سیاست‌مدارانی جنوبی به‌شمار می‌روند و هردوی آن‌ها افرادی نترس و تشنه قدرت هستند که هرکاری انجام می‌دهند تا قدرت بیشتری کسب کنند. هیچ‌کدام از این شباهت‌ها اتفاقی نیستند، در قسمت سیزدهم سریال می‌توانید قسمت چهارم مجموعه کتاب‌های «سال‌های لیندون بی‌. جانسون» تحت عنوان The Passage of power، اثر رابرت کارو را در بالای میز کار فرانک آندروود مشاهده کنید.

• سریال House of Cards نخستین برنده جایزه امی تلقی می‌شود که به‌صورت آنلاین پخش شد تا راه را برای پخش آنلاین سریال‌های تلویزیونی هموارتر کند.

• دیوید فینچر مسئولیت نظارت و هماهنگی کارگردان‌های مختلف این اثر را برعهده داشت.

• زمانی‌که دست فرانک آندروود توسط قهوه سوخت، در واقعیت دست کوین اسپیسی در زمان گرفتن عکس‌های تبلیغاتی صدمه دیده بود و به‌همین‌دلیل سوختگی دست او به‌وسیله قهوه به فیلم‌نامه اضافه شد.

• رئیس جمهور سابق آمریکا یعنی باراک اوباما علاقه بسیار زیادی به این سریال داشت و به‌همین‌خاطر در یک توییت از طرفداران این سریال درخواست کرد تا هیچ‌گونه اسپویلی از این اثر در فضای مجازی پخش نکنند تا لذت تماشای این سریال برای او از بین نرود.

نظر شما همراهان همیشگی سایت زومجی درباره سریال خانه پوشالی (House of Cards) چیست؟ اگر شما هم نکته جالبی درباره این سریال درنظر دارید که در این مقاله به آن اشاره‌ای نشده است، آن را با ما و سایر مخاطبان سایت زومجی درمیان بگذارید.