گزارش باکس آفیس: از دستاورد بی‌سابقه انیمیشن هتل ترانسیلوانیا تا افتتاحیه انیمه Demon Slayer

یکی دیگر از فیلم‌هایی که به جای عقب اُفتادن، زودتر از موعد در تابستان ۲۰۲۱ روی پرده‌ی سینماها خواهد رفت، چهارمین و آخرین فیلم سری هتل ترانسیلوانیا (Hotel Transylvania)، محصول استودیوی انیمیشن‌سازی سونی است؛ فیلمی که حالا نه در روز پنجم آگِست ۲۰۲۱ (۱۴ مرداد ۱۴۰۰)، بلکه حدود یک ماه زودتر در بیست و سوم جولای (یکم مرداد ۱۴۰۰) اکران خواهد شد. به این ترتیب، هتل ترانسیلوانیا ۴ از جوخه‌ی انتحار (Suicide Squad) در اوایل آگِست فرار می‌کند و در کنار پیر (Old)، ساخته‌ی جدید اِم. نایت. شیامالان قرار می‌گیرد. ظاهرا سونی ترجیح داده است تا به جای اینکه انیمیشنش را همزمان با آخرهفته‌ی افتتاحیه‌ی جوخه‌ی انتحار اکران کند، آن را در دومین آخرهفته‌ی نمایشِ اِسپیس جم: یک میراث جدید (Space Jam: A New Legacy) به نمایش در بیاورد. گرچه حالا هتل ترانسیلوانیا ۴ یک هفته پیش از اکران گشت‌و‌گذار جنگلی (Jungle Cruise) و یک هفته بعد از سیندرلا (Cinderella)، محصولِ خود سونی اکران می‌شود، اما از طرف دیگر، اکنون فاصله‌ی بیشتری بینِ آن و انیمیشن گشت پنجه‌ای (PAW Patrol)، محصول پارامونت که در بیستم آگِست (۲۹ مرداد ۱۴۰۰) اکران می‌شود وجود دارد و می‌تواند مدت زمان بیشتری را در جایگاهِ تنها گزینه‌ی انیمیشنیِ سینماروها باقی بماند.

هتل ترانسیلوانیا ۴ که گِندی تارتاکوفسکی (کارگردان سه فیلم نخست مجموعه) فیلمنامه‌اش را نوشته است، توسط جنیفر کلاسکا و دِرک درایمون کارگردانی خواهد شد. گرچه برایان هال این‌بار به جای آدام سندلر صداپیشکی شخصیت کُنت دراکولا را برعهده خواهد داشت، اما سِلنا گومز به عنوان صداپیشه‌ی شخصیتِ مِی‌ویس، دختر دراکولا بازخواهد گشت. اما نکته‌ای که به خاطرش امروز داریم درباره‌ی هتل ترانسیلوانیا ۴ صحبت می‌کنیم این است: گرچه ممکن است هتل ترانسیلوانیا در ظاهر مجموعه‌ی مهمی به نظر نرسد، اما خوب است بدانید که این مجموعه صاحبِ یکی از رکوردهای شگفت‌انگیزِ باکس آفیس است؛ البته وقتی چهار قسمت از یک مجموعه ساخته می‌شود، غیر از این هم نباید انتظار داشت. قضیه از این قرار است که گرچه سه فیلم نخستِ هتل ترانسیلوانیا موفقیت‌های تجاری غول‌آسایی بوده‌اند، اما دستاوردِ غیرقابل‌تصور و بی‌سابقه‌ی اصلی‌شان این است: هرکدام از قسمت‌های مجموعه دوام طولانی‌تر و قوی‌تری را نسبت به فیلمِ قبلی در گیشه تجربه کرده است. مجموع درآمد این مجموعه یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار از مجموع ۲۴۵ میلیون دلار بودجه است؛ دقیقا به خاطر نسبتِ فوق‌العاده‌ی فروش این مجموعه در مقایسه با بودجه‌اش است که هم‌اکنون به زودی شاهد اکران قریب الوقوعِ چهارمین فیلم مجموعه خواهیم بود.

ویژگی برتر هتل ترانسیلوانیا که آن را در جایگاه تقریبا منحصربه‌فردی در مقایسه با دیگر مجموعه‌های مُدرن قرار می‌دهد این است که آمارِ دوام این فیلم‌ها در گیشه به مرور زمان نه کاهش، بلکه افزایش پیدا کرده است. قسمت اول هتل ترانسیلوانیا کارش را در سپتامبر سال ۲۰۱۲ با نقدهای نسبتا مثبت و سروصدای رسانه‌ای قابل‌توجه‌ای آغاز کرد و به ۴۲ میلیون و ۵۲۲ هزار دلار افتتاحیه دست یافت. داریم درباره‌ی دورانِ به پایان رسیده‌ای از سینما صحبت می‌کنیم؛ دوران پیش از ظهور سرویس‌های اِستریمینگ و پیش از یکه‌تازیِ بلاک‌باسترهای ابرقهرمانی که در جریانِ آن مردم هنوز به دیدن فیلم‌های متنوعی در سینماها می‌رفتند؛ نه تنها لوپر (Looper)، تریلرِ سفر در زمانِ بزرگسالانه‌ی اورجینالِ رایان جانسون همزمان با هتل ترانسیلوانیا اکران شد و پس از کسب ۲۰ میلیون دلار به عنوان افتتاحیه، رفت تا به ۶۶ میلیون دلار فروش خانگی و ۱۷۶ میلیون دلار فروش جهانی دست پیدا کند، بلکه پیچ پرفکت (Pitch Perfect)، فیلم موزیکالِ پُرسروصدای یونیورسال هم پیش از آغاز اکران گسترده‌اش، ۵ میلیون و ۱۴۹ هزار دلار از نمایش در فقط ۳۳۵ سینما کسب کرد. عجب دورانی بود! آن موقع نمی‌دانستیم که وضعیتِ سینماها در جریان کمتر از ۱۰ سال چقدر تغییر خواهد کرد. بگذریم!

هتل ترانسیلوانیا در نهایت به ۱۴۸ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار درآمد خانگی و ۳۵۸ میلیون و ۳۰۰ هزار درآمدِ جهانی از ۸۵ میلیون دلار بودجه دست یافت؛ رقمی که نه تنها بزرگ‌ترین موفقیتِ کارنامه‌ی آدام سندلر در گیشه‌ی جهانی بود، بلکه به این معنی بود که این فیلم ۳/۴۹ برابرِ درآمد افتتاحیه‌اش فروخته است (که آمار معرکه‌ای است). در ادامه، هتل ترانسیلوانیا ۲ که عموما به عنوان بهترین فیلم مجموعه شناخته می‌شود، در سپتامبر ۲۰۱۵ همزمان با کارآموز (The Intern) با بازی رابرت دنیرو و آن هاتاوی اکران شد و به افتتاحیه‌ی ۴۸ و نیم میلیون دلاری دست یافت. کارآموز که کارش را با ۱۷ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار افتتاحیه آغاز کرده بود، در نهایت به ۷۵ و نیم میلیون دلار فروش خانگی و ۱۹۴ میلیون دلار فروشِ جهانی از ۳۵ میلیون دلار بودجه دست یافت. باز دوباره آن زمان نمی‌دانستیم که چقدر زود شاهد انقراضِ فیلم‌هایی مثل کارآموز (فیلم‌های ستاره‌محور با بودجه‌‌ی متوسط) خواهیم بود. خلاصه اینکه نه تنها هتل ترانسیلوانیا ۲ با کسب ۱۶۹ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار در آمریکای شمالی و ۴۷۴ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار در دنیا (۸۰ میلیون دلار بودجه)، درآمدِ قسمت اول را پشت سر گذاشت، بلکه این رقم به این معنی بود که این فیلم ۳/۵ برابر درآمدِ افتتاحیه‌اش فروخته است؛ آماری که نشان‌دهنده‌ی دوامِ قوی‌تر این فیلم نسبت به قسمت اول بود. همچنین، هتل ترانسیلوانیا ۲ کماکان پُرفروش‌ترین فیلم کارنامه‌ی آدام سندلر در گیشه‌ی خانگی باقی مانده است.

سوالی که در این نقطه مطرح می‌شود این است که « چرا؟»؛ چرا مجموعه‌ای که به خلوت‌ترین حاشیه‌های صنعتِ انیمیشن‌سازی غرب تعلق دارد، مجموعه‌ای که نه تحسینِ کرکننده‌ی پیکسار و نه سروصدای رسانه‌ای ایلومینیشن و دیزنی را دارد، خیلی یواشکی به چنین دستاوردی دست یافته است؟ دلیلش را همین الان در جمله‌ی قبلی گفتم؛ همه‌چیز به‌طرز کنایه‌آمیزی از ماهیتِ متواضع و سربه‌زیر این مجموعه سرچشمه می‌گیرد. گرچه فیلم‌های هتل ترانسیلوانیا نقدهای نسبتا مثبت و سروصدای رسانه‌ای کم و بیش خوبی دریافت می‌کنند، اما آنها حکم آن دسته از ترندهای گردن‌کلفتِ فرهنگ‌عامه که باعث می‌شوند مردم برای دیدنشان تا نیمه‌شب پشت درِ سینماها صف بکشند نیستند؛ آنها فیلم‌هایی که مردم اگر آب دستشان است، باید آن را زمین بگذارند و از هرچه زودتر دیدنشان اطمینان حاصل کنند نیستند. بنابراین آنها به جای اینکه بخش قابل‌توجه‌ای از درآمدِ نهایی‌شان را در چند روز نخست اکرانشان به دست بیاورند، فروششان را در جریان یک پروسه‌ی طولانی و تدریجی به دست می‌آورند. آنها به جای افتتاحیه‌های غول‌آسا، از دوامِ درازمدت بهره می‌برند. همچنین آنها علاوه‌بر خلاصه‌قصه‌ی کودک‌پسندانه‌شان، به گروه صداپیشگانِ بزرگسال‌پسندانه‌ای مجهز هستند.

فیلم‌های هتل ترانسیلوانیا درست مثل فیلم‌های دورانِ اوج استودیوی دریم‌ورکس، انیمیشن‌های کمدی مُفرح، پُرخرج و باکیفیتی هستند که نه باعث گریه‌ی بچه‌ها می‌شوند و نه مثل اکثر فیلم‌های پیکسار باعثِ گریه‌ی والدین. آنها کاملا بی‌آزار هستند و اجازه نمی‌دهند آب در دلِ مخاطبانشان تکان بخورد. آنها نه فکر مخاطبانشان را با چیزی عمیق‌تر مشغول می‌کنند و نه حواسِ شش دانگ و بی‌وقفه‌شان را طلب می‌کنند. آنها آن‌قدر درگیرکننده هستند که نظر والدین و بچه‌هایشان را جلب کرده و حفظ کنند، اما آن‌قدر درگیرکننده نیستند که آنها را به درون یک سفر پُرتنش و پُرفراز و نشیب بکشند. این موضوع فیلم‌های هتل ترانسیلوانیا را به نمونه‌ی ایده‌آلی از سینما در قامتِ «پرستار بچه» تبدیل کرده است. گرچه این توصیف از لحاظ فنی همچون انتقاد برداشت می‌شود، اما در آن واحد تعیین‌کننده‌ترین فاکتورِ موفقیت تجاری مجموعه نیز است. سری هتل ترانسیلوانیا در نوعِ خودش تنها نیست. مجموعه‌های دیگری مثل فیلم‌های داستان اسباب‌بازی وجود دارند که بادوام‌تر بوده‌اند. همچنین اگر فروزن ۳ ساخته شود و اگر آن فیلم هم به اندازه‌ی قسمت اول فروزن (۴۰۰ میلیون دلار از ۹۳ میلیون دلار افتتاحیه‌ی چهارروزه) و فروزن ۲ (۴۷۱ میلیون دلار از ۱۳۰ میلیون دلار افتتاحیه‌ی سه روزه) بادوام ظاهر شود، آن وقت این مجموعه را هم می‌توانیم به جمعِ بادوام‌ترین مجموعه‌های مُدرنِ باکس آفیس اضافه کنیم.

این موضوع درباره‌ی دوگانه‌ی موزیکال ماما میا! (Mama Mia) هم صدق می‌کند که به ترتیب ۱۴۴ میلیون و ۱۳۰ هزار دلار از ۲۷ میلیون و ۷۵۰ هزار دلار افتتاحیه (۵/۲ برابر افتتاحیه) و ۱۲۰ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار از ۳۴ میلیون و ۹۰۰ هزار دلار افتتاحیه (۳/۴۳ برابر افتتاحیه) کسب کردند. اما هتل ترانسیلوانیا به عنوان مجموعه‌ای که آمارش (فروشی ۳/۵ برابر افتتاحیه) را به‌شکلی ناشکستنی در طول بیش از دو فیلم حفظ کرده است و دوامش را قسمت به قسمت افزایش داده است (چون اکثر دنباله‌ها با وجود افتتاحیه‌ی قوی‌تر از قسمت قبلی، با اُفت فروش زودتر مواجه می‌شوند) در جایگاه منحصربه‌فردی قرار می‌گیرد. هتل ترانسیلوانیا در این زمینه بی‌رقیب است؛ تنها خودش است و خودش.

تنها مجموعه‌ای که از لحاظ روندِ فزاینده‌ و متوالی دوام فروشش با هتل ترانسیلوانیا قابل‌قیاس است، سه‌گانه‌ی جان ویک (John Wick)، محصول استودیوی لاینزگیت است. قسمت نخست مجموعه‌ی اکشنِ کیانو ریوز در سال ۲۰۱۴ به ۴۳ میلیون دلار فروش خانگی از ۱۴ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار افتتاحیه دست یافت (۲/۹۸ برابر افتتاحیه)؛ قسمت دوم اکرانش را در سال ۲۰۱۷ با ۳۰ میلیون و ۴۴۰ هزار دلار افتتاحیه آغاز کرد و ۹۲ میلیون دلار در خانه فروخت (۳/۰۲ برابر افتتاحیه) و قسمت سوم هم در سال ۲۰۱۹ به ۱۷۱ میلیون دلار فروش خانگی از ۵۶ میلیون و ۸۲۰ هزار دلار افتتاحیه دست پیدا کرد (۳ برابر افتتاحیه). خلاصه اینکه اگر پس از اکران هتل ترانسیلوانیا ۴، اُلگوی این مجموعه از نو تکرار شود، در آن صورت این فیلم بادوام‌تر از تعطیلات تابستان که خودِ آن بادوام‌تر از هتل ترانسیلوانیا ۲ و خودِ آن هم بادوام‌تر از قسمت اول هتل ترانسیلوانیا بودند ظاهرخواهد بود.

اما از هتل ترانسیلوانیا که بگذریم، به پادشاه باکس آفیس این روزها می‌رسیم: گودزیلا علیه کونگ (Godzilla vs. Kong) این آخرهفته با کسب ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار دیگر در گیشه‌ی آمریکای شمالی، به مجموعِ ۲۶ روزه‌ی ۸۶ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار رسید و پس از ۲۸ روزی که از آغاز اکرانش در بازار چین می‌گذرد، بیش از ۱۸۱ میلیون دلار در این کشور فروخته است. اینکه آیا این فیلم از مرزِ ۱۰۰ میلیون دلار فروش خانگی عبور خواهد کرد یا نه به این بستگی دارد که اکران انحصاریِ آن در سینماها پس از به پایان رسیدن دوران پخشش روی سرویسِ اچ‌بی‌اُ مکس چگونه خواهد بود، اما فعلا از این مطمئن هستیم که ساخته‌ی آدام وینگارد تا هفته‌‌ی بعد به بیش از ۹۰ میلیون دلار درآمدِ خانگی دست خواهد یافت. گودزیلا علیه کونگ تاکنون بیش از ۴۰۶ میلیون دلار در دنیا فروخته است. این رقم آن را از زمان پسران بد تا ابد (۴۳۰ میلیون دلار) در ژانویه‌ی ۲۰۲۰ تاکنون، به نخستین فیلمِ ۴۰۰ میلیون دلاری هالیوود تبدیل می‌کند. اگر این فیلم بتواند پسران بد تا ابد را پشت بگذارد، آن وقت از زمانِ جوکر (یک میلیارد و ۷۴ میلیون دلار)، فروزن ۲ (یک میلیارد و ۴۵۰ میلیون دلار)، جومانجی: مرحله‌ی بعد (۸۰۰ میلیون دلار) و جنگ ستارگان: ظهور اسکای‌واکر (یک میلیارد و ۷۳ میلیون دلار) در ماه‌های اُکتبر و دسامبر ۲۰۲۰، به پُرفروش‌ترین فیلمِ هالیوود تبدیل خواهد شد.

این فیلم درحالی در تاریخ چهاردهم مِی (۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۰) در ژاپن اکران خواهد شد که گودزیلای گرت اِدواردز ۳۰ میلیون دلار، گودزیلا: پادشاه هیولاها ۲۶ میلیون دلار و کونگ: جزیره‌ی جمجمه ۱۷ میلیون دلار در این کشور فروخته بودند. اگر گودزیلا علیه کونگ به چیزی حدود ۳۰ میلیون دلار در ژاپن دست پیدا کند، به مجموعِ جهانی ۴۵۵ میلیون دلار خواهد رسید، اما اگر عملکردی بهتر از انتظارات داشته باشد و به فروشی در مایه‌های مالفیسنت (۶۳ میلیون دلار در سال ۲۰۱۴) دست یابد، آن وقت می‌تواند به مجموع ۴۹۰ میلیون دلار نزدیک‌تر شود و شاید حتی از مرز ۵۰۰ میلیون دلار نیز عبور کند. همه‌چیز به این بستگی دارد که واکنش سینماروهای ژاپنی به آن چگونه خواهد بود: آیا آن را به اندازه‌ی دیگر نقاط دنیا جدی می‌گیرند یا آیا با روز اکران آن مثل یک روز عادی دیگر رفتار می‌کنند؟

اما در جستجوی دیگر دستاورد گودزیلا علیه کونگ باید به بازار چین برگردیم؛ درآمد ۱۸۱ میلیون دلاری این فیلم فقط درآمد گودزیلا (۶۸ میلیون دلار)، کونگ: جزیره‌ی جمجمه (۱۶۸ میلیون دلار) و گودزیلا: پادشاه هیولاها (۱۳۵ میلیون دلار)، فیلم‌های قبلی مجموعه در چین را پشت سر نگذاشته است، بلکه از درآمد ماموریت غیرممکن: فال‌اوت ‌ (۱۸۱ میلیون دلار) در چین نیز پیشی گرفته است. این اتفاق به این معنی است که حالا گودزیلا علیه کونگ پُرفروش‌ترین فیلم غیردی‌سی/غیرمارول/غیرسریع‌و‌خشنِ هالیوودیِ بازار چین در سه سال گذشته است. از زمان دنیای ژوراسیک: پادشاهی سقوط‌کرده (۲۶۷ میلیون دلار) و ردی پلیر وان (۲۱۸ میلیون دلار) در اواسط سال ۲۰۱۸ تاکنون، هیچ فیلم هالیوودی دیگر غیر از مجموعه‌های دی‌سی، مارول و سریع‌و‌خشن از مرز ۲۰۰ میلیون دلار فروش در چین عبور نکرده است. در ادامه‌ی سال ۲۰۱۸، درحالی انت‌من و وسپ ۱۲۵ میلیون دلار در چین فروخت که ونوم ۲۶۹ میلیون دلار کسب کرد و آکوآمن به فراتر از ۲۹۸ میلیون دلار صعود کرد. بامبلبی با کسب ۱۷۱ میلیون دلار در چین به نخستینِ فیلم سری ترنسفورمرها که به لطفِ باکس آفیسِ چین از شکست حتمی قسر در رفت تبدیل شد. فیلم‌های هالیوودی در سال ۲۰۱۹ منهای هابز و شاو (۲۰۰ میلیون دلار) و فیلم‌های دنیای سینمایی مارول (کاپیتان مارول، اونجرز: پایان بازی و مرد عنکبوتی: دور از خانه) در بازار چین با استقبالِ ضعیف‌تر از انتظارات مواجه شدند.

تنها استثنا اما گودزیلا: پادشاه هیولاها بود؛ فیلمی که گرچه در دیگر نقاط دنیا شکست خورد، اما درآمد ۱۳۵ میلیون دلاری‌اش در چین ۷۰ درصد بهتر از درآمد گودزیلای گرت اِدواردز و فقط ۲۵ درصد ضعیف‌تر از جزیره‌ی جمجمه بود. پس از تعطیلی هالیوود در دوران کرونا، فیلم‌های بومی چینی بازار خودشان را بیش از پیش قبضه کرده بودند و رکوردهای باکس آفیس را مثل نُقل و نبات جابه‌جا می‌کردند. آن دسته از فیلم‌های بزرگِ هالیوودی که در چین اکران شدند هم یا شکست خوردند یا ضعیف‌تر از چیزی که اُمیدوار بودیم ظاهر شدند. البته امثال روح (Soul)، محصول پیکسار، کرودها: عصر جدید، محصول دریم‌ورکس و تنتِ کریستوفر نولان چیزی بینِ ۵۳ تا ۶۶ میلیون دلار در چین فروختند؛ ارقامی که درآمد شگفت‌انگیز گودزیلا علیه کونگ را در مقایسه با آنها شگفت‌انگیزتر می‌سازند. صدرنشینِ باکس آفیس این آخرهفته اما یکی دیگر از بلاک‌باسترهای برادران وارنر بود: مورتال کامبت (Mortal Kombat). این اقتباس ویدیوگیمی به ۲۲ میلیون و ۵۱۵ هزار دلار به عنوان افتتاحیه دست یافت که کم و بیش برابر با افتتاحیه‌ی ۲۳ و نیم میلیون دلاری فیلم نخستِ مورتال کامبت، ساخته‌ی پاول دابلیو. اِس. اندرسون از سال ۱۹۹۵ است (حدود ۵۰ میلیون دلار با احتساب نرخ تورم). می‌توان تصور کرد که اگر این فیلم موردانتظار (اولین تیزرِ فیلم رکورد بازدید آنلاینِ تریلرهای بزرگسالانه را شکست) در شرایط غیرکرونایی اکران می‌شد می‌توانست به ۵۰ میلیون دلار افتتاحیه هم دست پیدا کند.

به این ترتیب، هیولاکُش که حکمِ دنباله‌ی سینمایی یک انیمه‌ی سریالی بسیار پُرطرفدار را دارد تا این لحظه بیش از ۴۵۵ میلیون دلار در سراسر دنیا فروخته است. برای مقایسه، سال گذشته انیمه درگن بال سوپر: برولی (Dragon Ball Super: Broly) به ۹ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار افتتاحیه‌ی سه روزه و ۲۰ میلیون دلار افتتاحیه‌ی پنج روزه در ژانویه‌ی ۲۰۲۰ دست یافت؛ این فیلم در نهایت ۳۰ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار در گیشه‌ی آمریکای شمالی (و ۱۱۵ و نیم میلیون دلار در دنیا) فروخت. انیمه‌های ژاپنی اکثرا پس از افتتاحیه‌ای غول‌آسا، با اُفت فروشِ سریعی در روزهای پسا-افتتاحیه مواجه می‌شوند. اگر هیولاکُش هم اُفت فروش مرسومِ مشابه‌ای را تجربه کند و تا پایان دوره‌ی اکرانش ۳۱ میلیون دلار بفروشد، آن وقت یک پله بالاتر از درگن بال سوپر: برولی (۳۰ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار) و چند پله پایین‌تر از فیلم سینمایی پوکمون (۴۳ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار در سال ۲۰۰۰) و پوکمون: میوتو حمله می‌کند (۸۵ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار) در رده‌ی سوم پُرفروش‌ترین انیمه‌های تاریخِ باکس آفیسِ آمریکای شمالی جای خواهد گرفت. در پایان، اکشن هیچکس (Nobody) را فراموش نکنیم که با کسب ۲۱ میلیون و ۶۷۲ هزار دلار در گیشه‌ی خانگی، از زمانِ اکران ۱۹۱۷ و دولیتل در ژانویه‌ی ۲۰۲۰ تاکنون، به نخستین فیلم لایواکشنِ یونیورسال که از مرز ۲۰ میلیون دلار فروش خانگی عبور کرده است تبدیل شد. این فیلم که با ۱۵ میلیون دلار بودجه تهیه شده است، و ۳۸ و نیم میلیون دلار در سراسر دنیا فروخته است، همه‌ی فاکتورهای لازم برای تبدیل شدن به نخستین مجموعه‌ی دنباله‌دارِ جدید متولدشده در دوران کرونا و دومین مجموعه‌ی جدید دهه‌ی ۲۰۲۰ (اولی سونیکِ خارپشت است) را دارد.