حقایق جالب فیلم The Grand Budapest Hotel | زیباترین هتل سینما

یک فیلم چقدر می‌تواند باوجود صحنه‌های خشونت‌بار، زیبا، دلنشین و تأثیرگذار باشد؟ سوالی که پس از تماشای فیلم The Grand Budapest Hotel برای شما پیش خواهد ماند. فیلمی به کارگردانی وس اندرسون در ژانر کمدی درام که در سال ۲۰۱۴ روی پرده سینماها رفت و تقریبا هرکسی که آن را تماشا کرده، عاشق آن شده است. فیلمی که باحضور بازیگرانی بسیار برجسته مانند ریف فاینز، آدرین برودی، ویلم دفو، تیلدا سوینتن، لئا سیدو، اف موری آبراهام و جود لا اکران شد و توانست در ۹ بخش مختلف نامزد جایزه اسکار شود و در بخش‌هایی مانند بهترین موسیقی متن، بهترین طراحی صحنه، بهترین چهره‌پردازی و بهترین طراحی لباس این جایزه را به خودش اختصاص دهد.

فیلم هتل بزرگ بوداپست را باید چند بار تماشا کرد که با هربار تماشای آن بتوانیم از یکی از المان‌های آن لذت ببریم؛ المان‌هایی مانند صحنه‌هایی چشم‌نواز، طراحی لباس خیره‌کننده و گریم‌های شگفت‌انگیز. داستان فیلم درباره شخصیت گوستاو جریان دارد، مهماندار هتل بوداپست که با تلاش بسیار زیاد سعی می‌کند در زمان روشن شدن آتش جنگ، این هتل را به یکی از بهترین مکان‌های تفریحی اروپا تبدیل کند ولی مشکلات بزرگی سر راه او قرار می‌گیرند. این فیلم با بودجه‌ای محدود و معادل‌با ۲۵ میلیون دلار اکران شد و توانست فروش خوب ۱۸۰ میلیون دلاری را پشت‌سر بگذارد. در این مقاله تصمیم گرفتیم نگاهی کنیم به نکات و حقایق جالب فیلم The Grand Budapest Hotel؛ حقایقی که شاید از آن‌ها اطلاعی نداشته باشید.

«توجه: مطالعه این مقاله ممکن است قسمت‌هایی از داستان فیلم The Grand Budapest Hotel را برای شما اسپویل کند»

همان‌طور که احتمالا می‌دانید فیلم The Grand Budapest Hotel یک فیلم غیراقتباسی به‌شمار می‌رود و بااینکه در نگاه اول همه فکر می‌کنند که این فیلم یک اثر اقتباسی است ولی اصلا اینگونه نیست. بااین‌حال طبق گفته‌های کارگردان این فیلم یعنی وس اندرسون، او از منابع زیادی برای خلق این فیلم و شخصیت‌های آن الهام گرفته که مهم‌ترین منبع الهام او را می‌توانیم آثار استفان سوایگ قلمداد کنیم.

وس اندرسون در یک مصاحبه تلویزیونی درباره این موضوع گفت: «پرداخت فیلم The Grand Budapest Hotel، حداقل از نظر خط روایی مدیون آثار استفان سوایگ است. یک روز به‌طور کاملا اتفاقی یک جلد از کتاب Beware of Pity به نویسندگی او را خریدم و به‌قدری از آن لذت بردم که نمی‌دانم کی به اتمام رسید. عاشق اولین کتابی شدم که از او مطالعه کردم. به‌همین‌دلیل به کتاب‌خانه رفتم و بیش از ۱۰ عدد از آثار او را تهیه و همه آن‌ها را در مدت کوتاهی خواندم».

او در ادامه افزود: «واقعا نمی‌توانستم از خواندن کتاب‌های او دست بکشم. بعد از مطالعه کتاب The Post Office Girl بود که جرقه ایده فیلم هتل بزرگ بوداپست در ذهنم شعله‌ور شد. در این فیلم به‌راحتی می‌توانید المان‌های زیادی از آثار ایشان را پیدا کنید که من با پررویی تمام آن‌ها را دزدیدم». شخصیت نویسنده در این فیلم که توسط جود لاو و تام ویلکینسون به‌تصویر درآمد به‌طور کامل براساس جزییات شخصیتی آقای استفان سوایگ خلق شده است تا به‌این‌صورت وس اندرسون ادای احترامی هرچند کوچک به وی کرده باشد.

وس اندرسون را همه ما به‌عنوان کارگردانی بسیار منظم می‌شناسیم و اطلاع داریم که رعایت جزییات در ساخت یک فیلم برای او چقدر اهمیت دارد. یکی از مهم‌ترین تصمیمات او برای ساخت فیلم هتل بزرگ بوداپست به این موضوع مربوط می‌شد که او تصمیم گرفت این فیلم را در نسبت‌های تصویری مختلف اکران کند.

روند داستانی این فیلم سینمایی در سه دهه مختلف جریان دارد؛ دهه‌های ۳۰ میلادی، ۶۰ میلادی و ۸۰ میلادی. او برای به‌تصویر کشیدن تصاویر مربوط‌به هرکدام از این بازه‌های زمانی از نسبت تصویر متفاوتی استفاده کرد تا تصاویر مربوط‌به هر دهه با تصاویر مربوط‌به سایر دهه‌ها در این فیلم متفاوت باشند. وس اندرسون به ترتیب از نسبت تصویر ۲.۳۵:۱ و ۱.۸۵:۱ و همچنین ۱.۳۷:۱ برای نشان دادن تصاویر دهه‌های مختلف استفاده کرده است که به‌راحتی می‌توان در این فیلم متوجه آن‌ها شد.

البته این تصمیم وس اندرسون برای اکران فیلم در سینماها مشکلاتی را به‌وجود آورده بود و هر سینمایی که قصد داشت فیلم The Grand Budapest Hotel را اکران کند قبل از آن باید دستورالعمل مخصوص اکران آن را رعایت می‌کرد. به‌همین‌دلیل تهیه‌کنندگان این فیلم سینمایی از سینماهایی که قصد اکران آن را داشتند درخواست کردند تا تمام تصاویر فیلم را با نسبت تصویری ۱.۸۵:۱ اکران کنند که نسبت تصویر استاندارد به‌شمار می‌رود. به‌این‌ترتیب تصاویری که با نسبت‌های دیگری روی پرده می‌رفتند با نسبت استاندارد فیلم متفاوت بودند و مخاطب به‌خوبی متوجه این تفاوت می‌شد. وس اندرسون همچنین برای هرکدام از نسبت‌های تصویری، میزان روشنایی و تنظیمات صوتی مخصوصی درنظر گرفته بود که سینماها باید آن‌ها را برای اکران این فیلم رعایت می‌کردند.

شیرینی‌های موجود در فیلم را یادتان می‌آید؟ همان شیرینی‌های خوشکلی که از قضا نقش مهمی در داستان فیلم داشتند. در فیلم‌های سینمایی معمولا این شیرینی‌ها از بیرون تهیه‌ می‌شوند و بازیگران تنها وانمود به تهیه کردن آن‌ها می‌کنند که خب کار بازیگران هم وانمود کردن است. بااین‌حال بازیگر نقش آگاتا یعنی سرشه رونان به درخواست وس اندرسون به‌طور کامل یاد گرفت که چگونه آن شیرینی‌ها را بپزد و پس از چند هفته کلاس آشپزی قبل از شروع مراحل ساخت فیلم موفق شد شیرینی‌های موجود در این فیلم را خودش در محل فیلم‌برداری تهیه کند. رعایت جزییات تا این اندازه واقعا تحسین‌برانگیز است.

داستان جالب دیگری که درباره رعایت جزییات در این فیلم وجود دارد به وس اندرسون مربوط نمی‌شود و درباره ریف فاینز است. انی اتکینز، طراح هنری فیلم سینمایی هتل بزرگ بوداپست در مصاحبه‌ای درباره جزییات بسیار کوچک این فیلم درحال صحبت بود که داستان بسیار جالبی درباره ریف فاینز تعریف کرد. او در این مصاحبه گفت که برای شخصیت گوستاو یک دفترچه یادداشت کوچک درنظر گرفته بودند که این شخصیت آن را همیشه همراه خود داشته باشد ولی این دفترچه فاقد خط‌کشی بود و صفحه‌هایی ساده و سفید داشت.

البته این موضوع نباید اهمیت چندانی داشته باشد چراکه مخاطبان این فیلم محتوای آن را نمی‌دیدند. بااین‌حال ریف فاینز زمانی‌که برای اولین‌بار این دفترچه را در دست گرفت از آن انتقاد کرد و گفت شخصیت گوستاو به‌خاطر نظم دیوانه‌وارش هیچوقت از یک دفترچه فاقد خط‌کشی استفاده نخواهد کرد. به‌همین‌دلیل برای اینکه در این شخصیت بیشتر فرو رود تمام صفحات این دفترچه را خط‌کشی کرد تا به‌طور کامل خصوصیات رفتاری شخصیت گوستاو را تجربه کرده باشد.

یکی دیگر از جزییات ریز ولی در عین حال بسیار زیبای فیلم هتل بزرگ بوداپست به روزنامه‌های موجود در این مربوط می‌شود. زمانی‌که در فیلم‌های سینمایی یک کاراکتر درحال خواندن روزنامه است معمولا تیترهای روزنامه ربطی به داستان فیلم ندارند ولی وس اندرسون تصمیم گرفت این موضوع را در این فیلم رعایت نکند. هرزمان که یک شخصیت در این فیلم درحال مطالعه روزنامه دیده می‌شود، تیتر آن روزنامه ارتباط مستقیمی با خط اصلی داستان فیلم دارد. برای مثال در یکی از لحظات ابتدایی فیلم The Grand Budapest Hotel می‌توانیم تیتر یک روزنامه را ببینیم که به‌طور کامل پایان‌بندی داستان این فیلم را اسپویل می‌کند.

این مورد را با شایعه‌ای درباره بازیگر نقش اصلی این فیلم یعنی آقای گوستاو شروع کنیم که به احتمال زیاد اصلا نمی‌توانیم آن را با نقش‌آفرینی بازیگر دیگری تجسم کنیم. پس از اکران فیلم شایعه‌ای در فضای مجازی پخش شده بود که تهیه‌کنندگان این فیلم قصد داشتند وظیفه ایفای نقش شخصیت گوستاو را برعهده برد پیت بسپارند که وس اندرسون با آن مخالفت کرد؛ چراکه تنها ریف فاینز را برای این نقش درنظر داشت. البته این شایعه توسط وس اندرسون تکذیب شد ولی از جانب تهیه‌کنندگان این فیلم سینمایی خیر.

طبق گفته‌های وس اندرسون و داگلاس آیبل، مسئول انتخاب بازیگران این فیلم سینمایی پیدا کردن بازیگر مناسب برای نقش شخصیت زیرو سخت‌ترین چالش برای آن‌ها به‌شمار می‌رفت. وس اندرسون و داگلاس آیبل توانستند بازیگران بسیار برجسته‌ای را برای نقش‌آفرینی در فیلم هتل بزرگ بوداپست در تیم بازیگران خود داشته باشند ولی برای انتخاب بازیگر مناسب برای شخصیت زیرو به مشکل بزرگی برخورد کرده بودند.

وس اندرسون و داگلاس آیبل برای این نقش به‌دنبال بازیگری نوجوان و البته کمتر شناخته شده می‌گشتند و ترجیح می‌دادند این بازیگر اصلیتی مربوط‌به کشورهای عرب‌زبان داشته باشد. تونی ریوولوری، بازیگری که درنهایت این نقش به وی سپرده شد، به‌هیچ‌وجه یکی از کاندیداهای این نقش تلقی نمی‌شد. بااین‌حال او یک روز برای سازندگان این فیلم سینمایی کلیپی از آزمون بازیگری خود ارسال کرد و طبق صحبت‌های داگلاس آیبل، آن‌ها پس از تماشای این کلیپ مطمئن شده بودند که بازیگر مدنظر خودشان را پیدا کرده‌اند. پس از نقش‌آفرینی در این فیلم تونی ریوولوری توانست در فیلم‌های دنیای سینمایی مارول حضور پیدا کند و فیلم هتل بزرگ بوداپست برای او به یک سکوی پرتاب بزرگ بدل گشت.

به نقش شخصیت مادام دی برسیم. شخصیتی که روند اصلی داستان این فیلم سینمایی حول محوریت قتل او جریان داشت و یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های فیلم The Grand Budapest Hotel به‌شمار می‌رفت. درابتدا قرار بود این شخصیت با نقش‌آفرینی آنجلا لنسبری به‌تصویر کشیده شود و این بازیگر موافقت خودش را برای حضور در این فیلم به سازندگان آن اعلام کرد. بااین‌حال پس از اینکه مراحل فیلم‌برداری این فیلم کمی به تعویق افتاد، آنجلا لنسبری به‌خاطر تعهد خودش برای حضور در مراحل ساخت فیلم Driving Miss Daisy مجبور شد از حضور در فیلم هتل بزرگ بوداپست کناره‌گیری کند تا درنهایت ایفای این نقش برعهده تیلدا سوینتن قرار بگیرد.

البته تلیدا سوینتن در این فیلم سینمایی نقش شخصیتی را ایفا می‌کند که سن بسیار بیشتری از خودش دارد و به‌همین‌دلیل گریم سنگینی روی صورت او برای نقش‌آفرینی در این نقش انجام می‌شد. شاید دانستن این موضوع جالب باشد ولی از جایی که بودجه محدودی برای ساخت این فیلم در اختیار وس اندرسون قرار داشت، این کارگردان تصمیم گرفت تا بهترین تیم گریم را برای این فیلم استخدام کند و حدود ۵ الی ۱۰ درصد از کل بودجه فیلم تنها برای گریم بازیگران این فیلم به‌خصوص تیلدا سوینتن خرج شد.

همچنین این بازیگر محبوب برای نقش‌آفرینی در نقش این خانم ۸۴ ساله در هر روز از مراحل فیلم‌برداری مجبور بود به مدت پنج ساعت زیر دست تیم گریم این فیلم سینمایی بنشیند تا این شخصیت به واقعی‌ترین شکل ممکن به‌تصویر کشیده شود. گریم پنج ساعته این شخصیت به‌قدری واقعی انجام شده است که به احتمال فراوان در نگاه نخست فکر می‌کنیم که بازیگر این شخصیت در واقعیت نیز حدود ۸۰ الی ۸۵ سال سن دارد. بی‌دلیل نیست که فیلم The Grand Budapest Hotel در بخش بهترین چهره‌پردازی و آرایش مو برنده جایزه اسکار شده است.

زمانی‌که گوستاو به‌همراه چند نفر از سایر زندانی‌ها از زندان فرار می‌کنند، شخصیت زیرو با نقش‌آفرینی تونی ریوولوری منتظر آن‌ها در محل فرار نشسته است. پس از خداحافظی‌ زندانی‌ها با گوستاو و زیرو، یکی از آن‌ها یعنی شخصیت لودویگ با ایفای نقش هاروی کیتل، سیلی نسبتا محکمی به‌صورت زیرو می‌زند و به او می‌گوید که مراقب خودش باشد. این سیلی در فیلم‌نامه نخست جایی نداشت و کاملا ایده خود هاروی کیتل به‌شمار می‌رفت که با موافقت وس اندرسون و تونی ریوولوری همراه شد.

این سیلی نسبتا محکم نه به‌صورت بازیگران بدل زده می‌شود و نه ترفندی از ترفند‌های هالیوودی در شکل‌گیری آن نقشی دارد. هاروی کیتل به‌طور کاملا واقعی به‌صورت تونی ریوولوری سیلی می‌زند. متاسفانه به‌دلیل وسواس شدید وس اندرسون، او از هیچ سکانسی عبور نمی‌کند تا اینکه تمام استانداردهای مدنظر او را داشته باشد. به‌همین‌دلیل فیلم‌برداری آن لحظه پس از ۴۲ برداشت به پایان رسید و هاروی کیتل ۴۲ مرتبه به‌صورت تونی ریوولوری سیلی زد. شاید باور این موضوع سخت باشد ولی پس از پایان فیلم‌برداری این سکانس صورت تونی ریوولوری کاملا سرخ شده بود.

مراحل فیلم‌برداری فیلم The Grand Budapest Hotel نه در بوداپست که در کشور آلمان انجام شده و هتلی که در این فیلم مشاهده می‌کنیم درواقع هتل بورس در شهر گارلیتز در کشور آلمان است. هتلی که نه‌تنها محل اقامت مسافرها به‌شمار می‌رود که از لحاظ توریستی نیز بسیار محبوب قلمداد می‌شود. قسمت‌های بسیار زیادی از مراحل فیلم‌برداری این فیلم در این هتل انجام شده و به‌همین‌دلیل وس اندرسون در ادامه تصمیمات وسواس‌گونه خود تصمیم گرفت تمام بازیگران این فیلم در طول زمان فیلم‌برداری در همین هتل اقامت داشته باشند.

وس اندرسون در چندین مصاحبه از صاحب هتل بورس تشکر کرده است که کمک‌های فراوانی به او و تیم سازنده این فیلم کرده بود و طبق گفته‌های او مالک این هتل یکی از مهم‌ترین دلایلی به‌شمار می‌رفت که مراحل فیلم‌برداری هتل بزرگ بوداپست با مشکل بزرگی روبه‌رو نشد. وس اندرسون برای تشکر از مالک این هتل نقش یکی از افراد فرعی را به او پیشنهاد داد که می‌توانیم ایشان را در لحظات پایانی سریال در میز پذیرش هتل درکنار شخصیت زیرو ببینیم.

نظر شما همراهان عزیز و همیشگی سایت زومجی درباره فیلم The Grand Budapest Hotel چیست؟ اگر شما هم نکته جالبی درباره این فیلم در ذهن دارید که در این مقاله به آن اشاره‌ای نشده است، آن را با ما و سایر مخاطبان سایت زومجی به اشتراک بگذارید.