معرفی سریال Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story

هر بار که یک سریال یا برخی اوقات مستندی درباره یک قاتل سریالی پخش می‌شود، علاوه‌بر وحشتی که ایجاد می‌کند، این طرز تفکر را به وجود می‌آورد که «خب، دیگر بدتر از این وجود ندارد؛ این وحشی‌ترینِ آنها بود.» اما واقعیت این است که بعد از گذشت مدت زمان کوتاهی، مشخص می‌شود که طرز تفکر ما اشتباه بوده است؛ دنیا نامردتر و بی‌رحمانه‌تر از آن است که بگذارد ما به همین آرزوی کوچک دلخوش باشیم. خداروشکر آنقدر هم این دسته سریال‌ها مورد توجه مخاطبان قرار می‌گیرد که سازندگان کار و زندگی خود را ول کردند و به‌طرز عجیبی به ژانر جنایات واقعی علاقمند شدند.

سریال Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story (دامر – هیولا: داستان جفری دامر) هم یکی دیگر از آن مجموعه‌ها به شمار می‌رود که توجه خیلی‌ها به آن جلب شده است. جنایات وحشتناکی که دامر مرتکب شد، در سال ۱۹۷۸ آغاز شدند و تا سال ۱۹۹۱ ادامه داشتند. او در طی این سال‌ها، در کنار تمام جرائم ریز و درشتی که مرتکب شد، فقط ۱۶ فقره قتل در پرونده خود داشت. این پرونده‌ی ترسناک چه در زمان خودش و چه تا به امروز، آنقدر مورد توجه افراد مختلف قرار گرفته بود که بارها و بارها آثار مختلفی براساس آن ساخته شد؛ اما هیچکدام از آنها مثل این سریال نتفلیکس مورد توجه مخاطبان تلویزیونی، منتقدان و دیگر افراد قرار نگرفت.

سریال دامر – هیولا: داستان جفری دامر در همان هفته اول پخش خود، جایگاه شماره ۱ را در میان مجموعه‌های سرویس استریم نتفلیکس کسب کرد. در هفته دوم، این سرویس اعلام کرد که سریال دامر نهمین مجموعه پربیننده انگلیسی‌زبان تاریخ بوده است؛ با توجه به اینکه ۵۶ میلیون نفر تمام قسمت‌های آن را تماشا کرده بودند. منتقدانی که این مجموعه را تماشا کرده بودند، نظرات متنوعی را برایش ثبت کردند؛ اکثر آنها هنرنمایی بازیگران را مورد تحسین قرار دادند اما نسبت به استثماری بودن آن انتقاد زیادی داشتند؛ به‌طوری که انگار سازندگان بیشتر در تلاش بودند تا از داستان، به نفع خودشان و در جهت اهدافی که داشتند، استفاده کنند.

البته در کنار این مورد، به این موضوع هم اشاره کردند که سریال هیولا، فقط صرفا یک مجموعه با کارگردانی، نویسندگی و بازیگری عالی نیست؛ بلکه تعریف یک درام جنایی خوب را بازنویسی می‌کند؛ اینکه اگر از ستایش قاتلان دست برداریم و بیشتر از هر چیزی روی شکست‌های سیستماتیک تمرکز کنیم، چه اتفاقی رخ می‌دهد. در ادامه منتقد ورایتی معتقد است که این مجموعه نمی‌تواند به سطح جاه‌طلبی خود برسد؛ تبیین نابرابری‌های انسانی و اجتماعی و اینکه چطور جنایت‌های دامر از آنها بهره‌برداری می‌کند؛ اما در طی این فرآیند، سریال هم به خودی خود، نوعی استثمارگر می‌شود.

اما نقدها به همین نقطه ختم نمی‌شود. منتقد سایت هالیوود ریپورتر در نقد خود اینطور نوشته که «قسمت ششم، به راحتی عنوان بهترین قسمت مجموعه را دریافت می‌کند که به‌طرز ناخوشایندی شیرین و غم‌انگیز است و می‌توانست الگوی کل سریال باشد. در این قسمت، شخصیت سیاه پوست، ناشنوا و با گرایش جنسی متفاوت در مرکز داستان قرار می‌گیرد و نشان می‌دهد که سریال به فردی صدا می‌دهد که اغلب اوقات به خاطر برجسته بودن تصاویر قاتل سریالی، نادیده گرفته می‌شود.» تیم بازیگری که حسابی منتقدان را مجذوب خودش کرده، از ایوان پیترز در نقش جفری دامر، ریچارد جنکینز، مالی رینگ‌والد، مایکل لرنید، نیسی نش و غیره تشکیل می‌شود.

سریال هیولا: داستان جفری دامر، ماجرای یکی از بدنام‌ترین و وحشتناک‌ترین قاتلان زنجیره‌ای آمریکا را روایت می‌کند؛ ماجرایی که عمدتا از زاویه دید قربانیان جفری دامر حکایت می‌شود. این سریال بیشتر از هر چیزی، عمیقا روی بی‌کفایتی و بی‌تفاوتی نیروهای پلیس تمرکز می‌کند که به این ساکن بومی ویسکانسین اجازه می‌دهد تا یک قتل زنجیره‌ای چندین ساله را انجام دهد. همانطور که بالاتر هم گفته شد، جفری دامر ۱۶ نفر را به کام مرگ کشاند. اما این سریال حداقل ۱۰ مورد را نمایش می‌دهد که به واسطه‌ی آنها دامر تقریبا دستگیر، ولی در نهایت رها شد.

نکته غم‌انگیز و البته دراماتیکی که درباره این ماجرا وجود دارد، این است که چقدر می‌تواند یک سیستم فاسد و پرمشکل باشد. دامر که پسری تمیز با ظاهری موجه بود، بارها و بارها توسط نیروهای پلیس و همچنین قاضی‌های مختلف، جواز آزادی دریافت می‌کرد؛ آن هم زمانی که جنایات و جرائم او کاملا واضح بود اما مسئولین پرونده مدام با او رفتار ملایمی داشتند. چیزی که باعث خشم افراد خیلی زیادی شد، این بود که چرا سریال قصد دارد این قاتل سریالی را دراماتیک و انسانی جلوه دهد. حتی این خشم تا جایی پیش رفت که خانواده قربانیان ناامیدی خود را نسبت به رایان مورفی اعلام کردند؛ زیرا «فکر می‌کردند که او باید بهتر از این حرف‌ها باشد.»

یکی دیگر از مواردی که باعث ناراحتی خانواده‌های قربانیان شد، این بود که آنها مجبور هستند دوباره تمام این ماجراها را تجربه کنند. پخش این سریال باعث شد تا تمام احساسات و آسیب‌هایی که آنها در آن زمان تجربه کرده بودند، دوباره به آنها تحمیل شود. طبق گفته خواهر یکی از قربانی‌ها به نام ریتا ایزبل، ظاهرا سرویس استریم نتفلیکس قبل از ساخت این مجموعه، هیچ ارتباطی با آنها برقرار نکرد و هیچ اطلاعی به آنها نداد؛ حتی به خودشان زحمت ندادند که نظر خانواده‌های قربانی را بپرسند و به‌صورت فرمالیته از آنها اجازه بگیرند.

ریتا ایزبل تنها یکی از افرادی بود که در آن زمان مورد آسیب قرار گرفت و حالا نسبت به ساخت این مجموعه انتقاد و خشم خیلی زیادی داشت. اما از آنجایی که این روزها ژانر جرائم واقعی محبوبیت خیلی زیادی پیدا کرده، این کاملا طبیعی است که سرویس‌هایی مانند نتفلیکس، طبق معمول بخواهند موج‌سواری کنند و از همین محبوبیت به نفع خود استفاده کنند. از آنجایی که این ژانر محبوبیت خیلی زیادی دارد و این روزها توجه بینندگان خیلی زیادی به آنها جلب شده است، به طبع آثار زیادی هم با محوریت آنها ساخته می‌شود که قاتلین زنجیره‌ای مختلف را به تصویر بکشند. در این بخش ما ۳ مورد از بهترین مجموعه‌های این ژانر را به شما معرفی می‌کنیم.

• بازیگران: ادگار رامیرز، دارن کریس و ریکی مارتین
• سال پخش: ۲۰۱۸
• ژانر: جنایی، درام و بیوگرافی

این سریال در ۹ قسمت داستان قتل طراح مشهور یعنی جانی ورساچه به دست یک قاتل زنجیره‌ای به نام اندرو کونانان را حکایت می‌کند.

• بازیگران: تارون اجرتون، پال والتر هاوزر و سپیده معافی
• سال پخش: ۲۰۲۲
• ژانر: جنایی، درام و اسرارآمیز

بعد از اینکه جیمی کین به ۱۰ سال در یک زندان با حداقل موازین امنیتی بدون آزادی مشروط محکوم شد، وارد معامله با اف بی آی می‌شود. او قرار است در ازای آزادی خود، به یک زندان فوق امنیتی برود و با یک قاتل سریالی و جنایتکار مجنونی به نام لری هال دوست شود. او باید از طریق این دوستی، از هال یک اعتراف محکم بگرد تا بتواند محکومیت هال را قطعی کند. علاوه‌بر این، باید در ازای آزادی خود، محمل دفن جسد حدود ۱۸ زنِ قربانی را پیدا کند. اما سوالی که در این مورد از بهترین سریال های خارجی ۲۰۲۲ پیش می‌آید، این است که آیا هال یک قاتل سریالی است یا اعتراف کننده سریالی؟

• بازیگران: جاناتان گراف، هولت مک‌کالانی و هانا گراس
• سال پخش: ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹
• ژانر: جنایی، درام و اسرارآمیز

این سریال، داستان تأسیس واحد علوم رفتاری در سازمان اف‌بی‌آی در اواخر دهه ۱۹۷۰ را نقل می‌کند؛ زمانی‌که جرم‌شناسی بالینی آغاز شده بود. سریال شکارچی ذهن دو تن از ماموران این واحد را نشان می‌دهد که یک پروژه تحقیقاتی را آغاز می‌کنند و در طی آن، به مصاحبه قاتلین سریالی دستگیرشده می‌پردازند؛ برای اینکه روان آن‌ها را بهتر درک کنند و بتوانند پرونده‌های در جریان را سریع‌تر به پایان برسانند.