۱۶ فیلم جذاب درباره خوانندگان و گروه‌های موسیقی که باید ببینید

هنر ترکیب اصوات ازطریق عناصری چون ریتم و ملودی برای خلق فرمی زیبا با همراهی هارمونی درجهت برانگیختن و بیان احساسات، توضیحی ساده از دنیای پیچیده و بی‌نهایت لذت‌بخشِ موسیقی است، یا دایره‌المعارفی بگوییم، خلق صدای شیرین و دلنشین و هماهنگ که پیوند گوش و ذهن و دل است.

خالقان اصوات زیبا، فرشتگانی از جنس خاک هستند که روح از کالبد جدا می‌کنند و چه بسیار از این فرشتگان داریم. از مقاله بگوییم که در آن به‌معرفی برترین فیلم‌های ساخته شده از خوانندگان، موسیقی‌دانان و ابرگروه‌های الهام‌بخش، برجسته و فراموش‌نشدنی تاریخ دنیای موسیقی خواهیم پرداخت.

فیلم‌هایی که براساس داستان‌های واقعی از اسطوره‌های دنیای موسیقی ساخته شده‌اند و این فیلم‌های شگفت‌انگیز دربارهٔ خوانندگان افسانه‌ای، موسیقی‌دانان بزرگ و ابرگروه‌هایی است که بسیاری از مردم تشنهٔ دانستن از زیروبم زندگی آن‌ها هستند. فیلم‌هایی که گاه «خلق» را کنار زده و نور بر زندگی «خالق» می‌اندازند و زندگی این خالقانِ زیبایی را به‌بهترین شکل ممکن برای تماشاچی به‌نمایش درمی‌آورند. زندگی پرفرازونشیب و لحظه‌به‌لحظه حرکت از سوی شیرینی به‌تلخی و بالعکس؛ نمایش پیش و پس‌پرده و نمایش درد و لذتِ انسان بودن.

فیلم‌های بسیاری از خوانندگان مطرح ساخته شده است و در مقام مقایسه از نظر تعداد، فیلم‌هایی که به‌زندگی خوانندگان پرداخته‌اند، بیشتر از فیلم‌هایی است که از موسیقی‌دانان و ابرگروه‌ها روایت شده‌اند. در این مقاله تمام تلاش خود را کرده‌ایم تنها فیلم‌های باکیفیت و برتر را معرفی کنیم و خوانندهٔ محترم به‌خوبی می‌داند که بااین‌حال نیز نمی‌توان لیستی تهیه کرد که همگان و با هر سلیقه‌ای، کاملاً راضی از محتوا باشند و باتوجه‌به فیلم‌هایی که در این دسته قرار می‌گیرند، انتخاب تنها ۱۶ فیلم کار بسیار دشواری بود. درنهایت امیدواریم فیلم‌هایی که معرفی می‌شوند، پس از تماشا مورد پسند خوانندگان محترم قرار بگیرند. به‌معرفی برترین فیلم‌های ساخته شده از خوانندگان، موسیقی‌دانان و ابرگروه‌های افسانه‌ای بپردازیم.

فیلم Rocketman

• کارگردان: دکستر فلچر
• نویسندگان: لی هال
• بازیگران: تارون اجرتون، جیمی بل و ریچارد مدن
• سال انتشار: ۲۰۱۹
• کشور:بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و کانادا
• فیلم Rocketmanدر IMDb: امتیاز ۷.۳

در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ میلادی، فیلم‌های موزیکال و مرتبط با دنیای موسیقی بسیاری اکران شدند و علی‌الخصوص فیلم‌های بیوگرافی از بزرگان دنیای موسیقی که ترند آن سال‌ها شده بود. درواقع می‌توان این‌طور گفت هالیوود پس از موفقیت تجاری فیلمی که از زندگی فِردی مرکوری افسانه‌ای ساخت، به‌‌پتانسیل بالای فیلم‌های این ژانر در گیشه پی برد.

فیلم Rocketman (راکت‌من)، فیلمی بیوگرافی، درام، فانتزی و موزیکال از شرکت پارامونت پیکچرز (Paramount Pictures) بود که توسط دکستر فلچر، کارگردان فیلم Eddie the Eagle (ادی عقاب) و فیلم Wild Bill (بیل خشن)، ساخته شد. تارون اجرتون در نقش التون جان، کیت کانر در نقش متیو ایلسلی و جوانی‌های التون جان، جیمی بل در نقش برنی تاوپین، ریچارد مدن در نقش جان رید، برایس دالاس هاوارد در نقش شیلا ایلین و استیون گراهام در نقش دیک جیمز بازیگران اصلی این فیلم بودند. لی هال، نویسنده نامزد دریافت جایزهٔ اسکار برای فیلم Billy Elliot (بیلی الیوت)، وظیفه نگارش فیلم‌نامهٔ فیلم «راکت‌من» را برعهده داشت.

فیلم «راکت‌من» نگاهی به‌داستان زندگی اعجوبه‌ٔ خجالتی و پیانیست، رجینالد دوایت دارد و تبدیل این شخص به‌سوپراستار بین‌المللی با نام هنری التون جان را روایت می‌کند. التون جان، خواننده، آهنگساز و پیانیست بریتانیایی است که خیلی زود به‌یکی از محبوب‌ترین ستارگان دنیای موسیقی اواخر قرن بیستم تبدیل شد. او در ۲۵ مارس ۱۹۴۷ در پینر، میدلسکس، انگلستان متولد شد و با استعداد فوق‌العاده‌ای که داشت، در سن یازده سالگی برندهٔ بورسیه تحصیلی آکادمی سلطنتی موسیقی شد.

آثار التون جان بیش از ۵۰ مرتبه در بین ۴۰ آهنگ برتر در جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا و بیلبورد داغ ۱۰۰ قرار گرفتند. فیلم «راکت‌من» یکی از ساخته‌های بسیار زیبا از زندگی یک هنرمند محبوب و معروف بین‌المللی است و دکستر فلچر باعلاقه و شوروشوق فراوان این فیلم را ساخت و این احساسات در تک تک صحنه‌های فیلم به‌تماشاچی منتقل شدند. تماشای فیلم Rocketman را از دست ندهید.

فیلم Bohemian Rhapsody

• کارگردان: برایان سینگر
• نویسندگان: آنتونی مک‌کارتن و پیتر مورگان
• بازیگران: رامی ملک، ادم رائوف، لوسی بوینتون، گوئیدیم لی، بن هاردی، جوزف مازلو و آیدان گیلن
• سال انتشار: ۲۰۱۸
• کشور:بریتانیا و ایالات متحده آمریکا
• فیلم Bohemian Rhapsodyدر IMDb: امتیاز ۷.۹

فردی مرکوری افسانه‌ای، خواننده و ترانه‌سرای راک بریتانیایی بود که به‌عنوان خوانندهٔ اصلی ابرگروه Queen به‌شهرت رسید. او به‌خاطر شخصیت منحصربه‌فرد که بر استیجی پرزرق‌وبرق بال و پر می‌گرفت و همچنین صدای شگفت‌انگیزِ چهار اکتاوی‌اش، همگان را مدهوش توانایی و صدای زیبای خود کرد. فردی مرکوری آهنگ‌های موفق زیادی برای «کوئین» نوشت، همچون نام فیلمی که معرفی می‌کنیم: آهنگ Bohemian Rhapsody، آهنگ We Are the Champions و آهنگ Don’t Stop Me Now و بسیاری دیگر که پرداختن به‌آهنگ‌ها مقاله‌ای جداگانه می‌طلبد.

او در منطقهٔ نیمه‌مختار زنگبار و از پدر و مادر پارسی، اما اهل هندوستان به‌دنیا آمد که در هفده سالگی فردی به‌انگلستان نقل مکان کردند. فردی مرکوری در سال ۱۹۹۱ بر اثر عوارض بیماری ایدز، یک روز پس از اعلان رسمی خبر این بیماری به‌مردم و طرفداران خود، درگذشت. بدون شک فردی مرکوری یکی از بزرگ‌ترین خوانندگان تاریخ موسیقی راک است و با بسیاری آهنگ امیدبخش برای چندین نسل.

فیلم Bohemian Rhapsody(حماسه کولی)، فیلمی محصول سال ۲۰۱۸ است و زندگی و دنیای موسیقی فردی مرکوری، خواننده گروه راک بریتانیایی «کوئین» را دنبال می‌کند. در فیلم تماشا می‌کنیم که او چگونه به‌گروه Queenپیوست، آهنگ‌های نمادین آن‌ها را ساخت و از طرفی با تمایلات جنسی و شهرت خود به‌نحوی دردناک مبارزه کرد و البته که در کنسرت Live Aid در سال ۱۹۸۵ چه شاهکاری از خود برای علاقمندان به‌موسیقی در ورزشگاه ومبلی برجای گذاشت. برایان سینگر فیلم‌ساز آمریکایی است که با کارگردانی و تهیه‌کنندگی فیلمی چون The Usual Suspects (مظنونین همیشگی) به‌شهرت رسید.

فیلم «حماسه کولی» برایان سینگر فیلم بدی نبود، اما نمی‌توان گفت فوق‌العاده بود و درواقع این‌طور بگوییم که طرفداران قدیمی گروه «کوئین» که در کشور ما هم کم نیستند، انتظارات بسیار بیشتری از این اثر داشتند. اما برای نسل امروزی، این فیلم را می‌توان معرفی خوبی از این ابرگروه و شخص فردی مرکوری برشمرد.

در فیلم Bohemian Rhapsodyرامی ملک در نقش فردی مرکوری/فرخ بلسارا، ادم رائوف در نقش جوانی‌های فرخ بلسارا، لوسی بوینتون در نقش مری آستین، گوئیدیم لی در نقش برایان می، بن هاردی در نقش راجر تیلور، جوزف مازلو در نقش جان دیکن، آیدان گیلن در نقش جان رید، تام هولندر در نقش جیم بیچ، آلن لیچ در نقش پائول پرنتر، مایک مایرز در نقش ری فاستر، آرون مک‌کاسکر در نقش جیم هیوتن و درموت مورفی در نقش باب گلداف حضور داشتند و به‌ایفای نقش پرداختند. رامی ملک برای ایفای نقش شخصیت فردی مرکوری، جایزهٔ اسکار را از آن خود کرد و این فیلم در گیشه بسیار موفق بود و با بودجهٔ ۵۵ میلیون دلاری، فروشی ۹۱۰ میلیون دلاری داشت.

فیلم Respect

• کارگردان: لیزل تامی
• نویسندگان: کلی کوری و تریسی اسکات ویلسون
• بازیگران: جنیفر هادسن، فارست ویتاکر، مارلون وینز و آدرا مک‌دانلد
• سال انتشار: ۲۰۲۱
• کشور:ایالات متحده آمریکا و کانادا
• فیلم Respectدر IMDb: امتیاز ۶.۶

آرتا لوئیز فرانکلین، خواننده، ترانه‌سرا و پیانیست آمریکایی با لقب «ملکهٔ سول» در سال ۱۹۴۲ در ممفیس از ایالت تِنِسی از مادری که از خوانندگان مراسمات دینی و انجیل‌خوانی حرفه‌ای بود و پدری خدمتکار که باپتیست بود، به‌دنیا آمد. آرتا فرانکلین آواز خواندن را در سنین جوانی در کلیسای پدرش آغاز کرد و مدتی بعد با آهنگ‌هایی همچون آهنگ (You Make Me Feel Like) A Natural Woman، آهنگ Chain of Fools، آهنگ Think و آهنگ Respect به‌ستاره موسیقی سول تبدیل شد.

او برندهٔ ۱۸ جایزهٔ گِرمی شد و اولین زنی بود که به‌تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت. آرتا فرانکلین در ۱۶ اوت ۲۰۱۸ در دیترویت ایالت میشیگان درگذشت. فیلم Respect (احترام) برگرفته از زندگی «ملکهٔ سول» بود؛ فیلمی درام، موزیکال و زندگی‌نامه‌ای، محصول سال ۲۰۲۱ به‌کارگردانی لیزل تامی و نویسندگی تریسی اسکات ویلسون. جنیفر هادسن بازیگری بود که برای ایفای نقش شخصیت محبوب آرتا لوئیز فرانکلین انتخاب شد.

این فیلم سه دههٔ اول زندگی آرتا فرانکلین را دنبال می‌کند و از تولد این اعجوبهٔ دنیای موسیقی در یک خانواده مرفه آفریقایی-آمریکایی، عواقب از دست دادن مادرش در سن پایین تا رسیدن او به‌شهرتی بین‌المللی را نمایش می‌دهد و البته نگاهی هم به‌ازدواج ناموفق این اسطورهٔ دنیای موسیقی دارد. جالب است بدانید آرتا لوئیز فرانکلین، جنیفر هادسن را شخصاً برای ایفای نقش خود انتخاب کرد. گفتنی است فرانکلین در مراسم تدفین مارتین لوتر کینگ، آواز خواند و در مراسم سوگند بیل کلینتون و باراک اوباما نیز اجرا داشت.

آخرین اجرای او به‌ماه نوامبر ۲۰۱۷ برمی‌گردد که در مراسم بنیاد خیریه مبارزه با بیماری ایدز که ایده‌ای از التون جان بود، خواند. علاوه‌بر جنیفر هادسن، فارست ویتاکر، مارلون وینز، آدرا مک‌دانلد، مارک مارون، تایتس برگس و مری جی. بلایژ دیگر بازیگرانی بودند که در فیلم «احترام» حضور داشتند و به‌ایفای نقش پرداختند. فیلم نقدهای بدی از منتقدان دریافت نکرد، اما در گیشه شکست خورد و با بودجهٔ ساخت ۵۵ میلیون دلاری، تنها کمی بیش از ۳۲ میلیون دلار فروش داشت. تماشای فیلم Respect به‌تماشاچیانی که علاقمند به‌دانستن جزئیات زندگی ملکهٔ موسیقی گاسپل، ریتم اند بلوز، سول و پاپ و البته یکی از بهترین خوانندگان تمام ادوار هستند، توصیه می‌شود.

فیلم The Runaways

• کارگردان: فلوریا سیجیزموندی
• نویسندگان: فلوریا سیجیزموندی و چری کیوری
• بازیگران: داکوتا فانینگ، کریستن استوارت و مایکل شنون
• سال انتشار: ۲۰۱۰
• کشور:ایالات متحده آمریکا
• فیلم The Runawaysدر IMDb: امتیاز ۶.۵

از گروهی تابوشکن بگوییم و فیلمی که از آن‌ها ساخته شد. گروه The Runawaysیک گروه راک آمریکایی بود که تمامی اعضای گروه زن بودند و متأسفانه تنها بین سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ ضبط و اجرا کردند. این گروه در طول فعالیت حرفه‌ای خود، چهار آلبوم استودیویی فوق‌العاده و یک آلبوم زنده منتشر کرد. از معروف‌ترین آهنگ‌های آن‌ها می‌توان به‌آهنگ Cherry Bomb، آهنگ Hollywood، آهنگ Queens of Noise و یک نسخه کاور از آهنگ معروف ابرگروه Velvet Underground با عنوان Rock & Roll اشاره کرد.

این دخترانِ قدرتمند، راه را برای بسیاری از گروه‌ها و هنرمندان زن دیگر هموار کردند تا وارد سبک راک شوند، سبکی که کاملاً در تصاحب مردان بود. خواننده اصلی گروه چری کیوری بود که شخصی افسانه‌ای چون دیوید بویی الهام‌بخشش بود.

درام پانکی فلوریا سیجیزموندی عمدتاً بر تشکیل گروه و با تأکید بر شخصیت چری متمرکز است که از اعتیاد و مشکلات روانی نیز رنج می‌برد. اعضای گروه ابتدا در یک باشگاه در کالیفرنیا با هم آشنا شدند و همه در رؤیای زندگی به‌عنوان یک ستاره راک بودند و رؤیا به‌حقیقت پیوست. داکوتا فانینگ، کریستن استوارت و مایکل شنون بازیگران اصلی فیلم The Runaways (فراری‌ها) بودند و جالب است بدانید فلوریا سیجیزموندی با همکاری چری کیوری که پیش‌تر گفتیم خوانند اصلی گروه بود، فیلم‌نامه را به‌رشتهٔ تحریر درآوردند.

فلوریا سیجیزموندی، کارگردان، عکاس، فیلم‌نامه‌نویس و البته کارگردان موزیک ویدئو کانادایی است. وی پیش‌تر با ساخت نماهنگ‌هایی برای لئونارد کوهن، ریانا، بیورک، جاستین تیمبرلیک، دیوید بویی، سیگور روس، پینک، مریلین منسون، الی گولدینگ، کریستینا آگیلرا، میوز، وایت استرایپس، کیور، اینکیوبوس، آمون توبین، جیمی پیج و رابرت پلنت و... نشان داده بود بهترین انتخاب برای ساخت فیلمی از گروه جذاب و دوست‌داشتنی The Runaways است. این فیلم برای اولین مرتبه در جشنواره ساندنس سال ۲۰۱۰ به‌نمایش درآمد و منتقدان استقبال خوبی از آن داشتند، اما تبلیغات ضعیف و دور بودن نسل جدید از فضای موسیقی راک و تاریخچهٔ غنی آن، از دلایل اصلی شکست این فیلم و بسیاری از فیلم‌های این فهرست در گیشه بود که با بودجهٔ ۱۰ میلیون دلاری، تنها ۴.۶ میلیون دلار فروش داشت.

فیلم The Doors

• کارگردان: الیور استون
• نویسندگان: الیور استون و رندال جانسون
• بازیگران: وال کیلمر، مگ رایان، کایل مک لاکلان، فرانک ویلی و مایکل مدسن
• سال انتشار: ۱۹۹۱
• کشور:ایالات متحده آمریکا و فرانسه
• فیلم The Doorsدر IMDb: امتیاز ۷.۲

جیم موریسون افسانه‌ای، خواننده، شاعر و ترانه‌سرای آمریکایی و خواننده اصلی ابرگروه راک The Doors بود. او در ۸ دسامبر ۱۹۴۳ در شهر ملبورن ایالت فلوریدا به‌دنیا آمد و در خانواده‌ای نظامی بزرگ شد و به‌خوبی می‌دانید زندگی در خانواده‌ای نظامی، یعنی نقل مکان دائمی و خداحافظی با زندگی ثابت در یک شهر. او در دانشگاه کالیفرنیا شهر لس آنجلس، در رشتهٔ سینما تحصیل کرد و در آن‌جا با ری منزرک که خود اعجوبه در نواختن ارگ (کیبورد) بود، ملاقات کرد و مقدمات شکل‌گیری گروه فراهم شد.

گروه The Doors خیلی زود با ترکیب سایکدلیک راک، اشعار عاشقانهٔ صیقل‌خورده و شخصیت خاص و به‌غایت رها و آزادِ جیم موریسون و اجراهای صحنه‌ای پرشور او معروف شد. جیم موریسون (خواننده و شاعر)، ری منزرک (کیبورد)، جان دنزمور (درام) و رابی کریگر (گیتار الکتریک) اعضای گروه بودند و این گروه خیلی زود به‌یکی از تأثیرگذارترین و جنجال‌برانگیزترین جریان‌های راک دههٔ ۶۰ میلادی تبدیل شد و جالب است بدانید گروه نام خود را از کتاب «درهای ادراک» نوشته آلدوس هاکسلی الهام گرفته بود که خود نقل قول کوتاهی از شعر ویلیام بلیک است.

ابرگروهی که تا امروز می‌توانستند در آسمان راک بدرخشند، اما جیم موریسون خیلی زود عضو «کلوب ۲۷» شد. در بامداد سوم ژوئیه ۱۹۷۱ جسد جیم موریسون را در وان حمام آپارتمانش در پاریس پیدا کردند و تا امروز گمانه‌زنی‌های فراوانی در مورد مرگ او وجود دارد. تمامی آهنگ‌های این ابرگروه عالی هستند و تنها به‌عنوان برخی اشاره می‌کنیم همچون آهنگ L.A. Woman، آهنگ Hello, I Love You، آهنگ Light My Fire، آهنگ Riders on the Storm، آهنگ People Are Strange و بسیاری دیگر.

حال به فیلم The Doors (درها) برسیم که کارگردانی آن را الیور استون برعهده داشت؛ کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده آمریکایی و پدر شارون استون، بازیگر قدیمی و جذاب هالیوود. الیور استون سه اسکار در کارنامهٔ کاری خود دارد و کارگردانی تکرارنشدنی است. او برنده جایزهٔ اسکار بهترین فیلم‌نامهٔ اقتباسی برای فیلم Midnight Express (قطار سریع‌السیر نیمه‌شب) و دو جایزهٔ اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم Platoon (جوخه) و فیلم Born on the Fourth of July (متولد چهارم ژوئیه) شده است و با این رزومه بهترین انتخاب ممکن برای ساخت فیلمی از ابرگروهی ابدی بود و از پس کار خود به‌خوبی برآمد و یکی از بهترین فیلم‌های برگرفته از زندگی خوانندگان و گروه‌های فراموش‌نشدنی را روی پرده برد. وال کیلمر دوست‌داشتنی در نقش موریسون ایفای نقش کرد و مبهوت‌کننده ظاهر شد و بسیار اجرای قدرتمندی را از وی شاهد بودیم.

در این فیلم مگ رایان، کایل مک لاکلان، فرانک ویلی و مایکل مدسن نیز حضور داشتند و به‌ایفای نقش پرداختند. فیلم The Doors نقدهای متفاوتی از سوی منتقدان دریافت کرد، اما تقریباً همگی منتقدان عملکرد وال کیلمر و کارگردانی استون را ستودند. نقدهای منفی به وقایع‌نگاری مربوط می‌شد و نحوه روایت داستان که برخی آن را گیج‌کننده می‌دانستند. در هر حال، تماشای این فیلم را به‌هیچ‌وجه از دست ندهید و طبق نظر نگارندهٔ این متن، در صدر هم می‌توانید آن را قرار دهید. فیلم The Doors با بودجهٔ ۳۲ میلیون دلاری، فروشی ۳۴ میلیون دلاری در گیشه داشت.

فیلم Judy

• کارگردان: روپرت گولد
• نویسندگان: تام اِج و پیتر کوئیلتر
• بازیگران: رنه زلوگر، فین ویتراک، جسی باکلی، روفس سوئل و مایکل گمبون
• سال انتشار: ۲۰۱۹
• کشور:ایالات متحده آمریکا، فرانسه و بریتانیا
• فیلم Judyدر IMDb: امتیاز ۶.۸

جودی گارلند، بازیگر و خواننده معروف و محبوب آمریکایی بود که در بسیاری از موزیکال‌های کلاسیک همچون فیلم The Wizard of Oz(جادوگر شهر اُز)، فیلم Meet Me in St. Louis (با من در سنت لوئیس ملاقات کن) و فیلم A Star Is Born (ستاره‌ای متولد شده است) ایفای نقش کرد و چهره‌ای ماندگار با این نقش‌آفرینی‌ها از خود برجای گذاشت و البته که خواننده‌ای درجه یک با صدایی دلنشین بود. او در سال ۱۹۲۲ با نام فرانسیس در شهر اتل گوم در ایالت مینه‌سوتا به‌دنیا آمد و از کودکی با دو خواهر بزرگترش شروع به‌‌تمرین برای ایفای نقش و اجرا در تئاتر کرد و در سن سیزده سالگی نام خود را به جودی گارلند تغییر داد.

جودی گارلند صدایی قدرتمند و رسا داشت که جوایز و افتخارات بسیاری از جمله جایزهٔ گلدن گلوب، جایزهٔ ویژه تونی (تئاتر) و جایزهٔ یک عمر دستاورد هنری در مراسم سالیانه گِرمی را برای او به‌ارمغان آورد. جودی گارلند زندگی شخصی پرتلاطمی داشت که با اعتیاد، افسردگی، ازدواج‌های ناموفق و مشکلات مالی همراه بود و بر اثر مصرف بیش از حد باربیتورات (مصرف بیش از حد باربیتورات ممکن است تصادفی یا عمدی سبب خودکشی شود و این قرص آرام‌بخشی بسیار قوی و اسیدی است) در لندن و در سال ۱۹۶۹ و در سن ۴۷ سالگی درگذشت.

روپرت گولد کارگردان انگلیسی است که عمدتاً در تئاتر کار می‌کند. او مدیر هنری Almeida Theatre است و از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳ مدیر هنری Headlong Theatre Company بود. او چندین اثر تحسین‌برانگیز را کارگردانی کرده است، همچون Macbeth (مکبث) با بازی پاتریک استوارت، The Hollow Crown (تاج بی‌ارزش) با بازی بندیکت کامبربچ و البته همین فیلم «جودی». او همچنین چندین نمایش‌نامه و فیلم‌نامه از جمله True Story (داستان واقعی) را با جونا هیل و جیمز فرانکو نوشته است. کیت فلیتوود، بازیگر انگلیسی، همسر روپرت گولد است.

فیلم Judy(جودی)، فیلمی درام و زندگی‌نامه‌ای براساس زندگی جودی گارلند است. در فیلم شاهد زندگی جودی در آخرین سال زندگی‌اش هستیم، زمانی‌که او درحالی‌که با سوءمصرف مواد، مشکلات مالی و یک زندگی عاشقانه پرسروصدا دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد، در مجموعه تورهای لندن که تمامی بلیت‌های آن فروخته شده بود، اجرا کرد. این فیلم اقتباسی از نمایش‌نامهٔ «پایانِ رنگین کمان» اثر پیتر کویلتر است و رنه زلوگر در نقش جودی گارلند بازی می‌کند که برای بازی فوق‌العاده خود برنده جایزهٔ اسکار شد. از دیگر بازیگران فیلم «جودی» می‌توان به فین ویتراک، جسی باکلی، روفس سوئل، مایکل گمبون، ریچارد کردری، بلا رمزی، رویس پیرسون و اندی نایمن اشاره کرد. فیلم Judy با نظر تقریباً مثبت اکثر منتقدان همراه بود و فیلمی باارزش تماشای بالا است و تماشای آن را از دست ندهید. این فیلم در گیشه هم عملکرد بدی نداشت و با بوجهٔ ۱۰ میلیون دلاری، حدود ۴۶ میلیون دلار فروش داشت.

فیلم Get on Up

• کارگردان: تیت تایلور
• نویسندگان: جز باتروورث، جاناتان-هنری باتروورث و استیون بیگلمن
• بازیگران: چادویک بوزمن، کریگ رابینسون، دن اکروید و جیل اسکات
• سال انتشار: ۲۰۱۴
• کشور:ایالات متحده آمریکا و بریتانیا
• فیلم Get on Upدر IMDb: امتیاز ۶.۹

جیمز جوزف براون جونیور، موسیقی‌دان سرشناس آمریکایی بود که در ۳ مِه ۱۹۳۳ در شهر بارنول ایالت کارولینای جنوبی متولد شد. او را پایه‌گذار اصلی و پدر موسیقی فانک و بسیاری از سبک‌های مشابه در دنیای موسیقی می‌دانند و البته از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی قرن بیستم.

او کار خود را به‌عنوان یک خواننده گاسپل (مراسمات دعا و رقص با خوانشی دلنشین از انجیل) در ایالت جرجیا آغاز کرد و بعداً خواننده گروه Famous Flames که گروهی ریتم اند بلوز بود، شد. او تک‌ آهنگ‌های موفق زیادی همچون آهنگ Please, Please, Please، آهنگ Try me، آهنگ The Payback، ابرآهنگ It's a Man's Man's Man's World داشت و این آخری را همه شنیده‌ایم و بسیار خاطره از آن در هر دوره از زندگی داریم؛ آهنگی فراآهنگی. جیمز براون بر توسعه سبک‌های مختلف موسیقی تأثیر گذاشت و همچنین نام‌های مستعار افتخاری مختلفی همچون «سخت‌کوش‌ترین مرد در تجارت نمایش»، «پدرخواندهٔ سول»، «آقای دینامیت» و «برادر درجه یک شیطان» داشت. او در ۲۵ دسامبر ۲۰۰۶ بر اثر ذات‌الریه در شهر آتلانتا، مرکز ایالت جورجیا درگذشت.

تیت تایلور، کارگردانی فیلم Get on Up (برخیز) را برعهده داشت. تیت تایلور، بازیگر، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده و کارگردان آمریکایی است که بیشتر برای کارگردانی فیلم موفق The Help (خدمت‌کاران) و همچنین فیلم Winter's Bone (زمستان استخوان‌سوز) در هالیوود شناخته شده است. باوجوآنکه فیلم زندگی‌نامه‌ای جیمز براون در تابستان ۲۰۱۴ در گیشه شکست خورد، به‌خاطر بازی فوق‌العاده چادویک بوزمن فقید در نقش «آقای دینامیت»، شایسته فرصتی دوباره از تماشاچیان در خانه است.

تیت تایلور به‌صورتی جذاب داستان زندگی شخصیت جیمز براون را در روایتِ داستان تغییر می‌دهد و از دهه ۸۰ به‌دهه ۶۰ و البته تا دهه ۳۰ می‌رود و وقایع را ازطریق پیوندهای موضوعی به‌جای زمان‌بندی، به‌هم اتصال می‌دهد. تایلور با انتخاب این شیوه‌ٔ روایی، نشان می‌دهد که جیمز براون بزرگ‌تر از هر دهه و بزرگ‌تر از هر نسلی بوده است و «سخت‌کوش‌ترین مرد در تجارت نمایش» لقبی به‌راستی در خور او است. از نقش‌آفرینی چادویک بوزمن غافل نشویم که بار اصلی فیلم روی دوش او بود و وی به‌خوبی از پس نقش سنگین خود برآمد. بوزمن در ۲۸ اوت ۲۰۲۰ بر اثر سرطان رودهٔ بزرگ در سن ۴۳ سالگی درگذشت. کریگ رابینسون، دن اکروید و جیل اسکات دیگر بازیگران فیلم Get on Up بودند که با بودجهٔ ۳۰ میلیون دلاری، فروشی ۳۴ میلیون دلاری در گیشه داشت.

فیلم Last Days

• کارگردان: گاس ون سنت
• نویسندگان: گاس ون سنت
• بازیگران: مایکل پیت، لوکاس هاس و آزیا آرجنتو
• سال انتشار: ۲۰۰۵
• کشور:ایالات متحده آمریکا
• فیلم Last Daysدر IMDb: امتیاز ۵.۷

کرت کوبین، نوازنده‌ٔ خودآموخته بود که به‌عنوان خواننده و ترانه‌سرای اصلی و گیتاریست گروه گرانج راک Nirvana به‌شهرت رسید. او در ۲۰ فوریه ۱۹۶۷ در آبردین ایالت واشنگتن متولد شد و دوران کودکی شادی داشت تا زمانی‌که والدینش تصمیم به‌جدایی گرفتند و این اتفاق در سن ده سالگی کرت رخ داد و بسیاری از صفر و صدی بودن روحیات وی، به‌احتمال فراوان ریشه در آن جدایی دارد. سن کمی داشت که به‌موسیقی علاقه‌مند شد و «نیروانا» را با کریست نواسلیک و آرون بورکهارد در سال ۱۹۸۷ تشکیل داد.

دیو گرول معروف و دوست‌داشتنی که همچنان در صنعت موسیقی فعال است و می‌درخشد و با کنسرت‌های خیریه، خوانندگان اسطوره‌ای را دور هم جمع می‌کند، در سال ۱۹۹۰ وارد گروه شد و خیلی زود جای خود را در گروه «نیروانا» محکم کرد. این گروه با دومین آلبوم خود با عنوان Nevermind به‌موفقیت تجاری بزرگی دست یافت و آهنگ معروف و محبوب و فراموش‌نشدنی Smells Like Teen Spirit در همین آلبوم بود که هوش از سر نوجوانان و جوانان دهه ۹۰ برد. با وجود اینکه گروه «نیروانا» تنها سه آلبوم استودیویی در طول هفت سال فعالیت خود منتشر کرد، اما از این گروه به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین گروه‌های موسیقی راک (گرانج) در عصر مدرن یاد می‌شود. کرت کوبین را می‌توان سخنگوی نسل X و یکی از تأثیرگذارترین (جدای از گروه و تنها شخص کرت کوبین) خوانندگان و نوازندگان آلترناتیو راک مورد ستایش قرار داد.

با‌این‌حال، اعتیاد به‌هروئین خیلی زود کرت را از پای درآورد (اگر مرگ وی به‌حقیقت خودکشی بوده باشد) و او افسردگی حاد نیز داشت و این موارد فلج‌کنندهٔ روحی، شهرت و رابطه‌اش با همسرش کورتنی لاو را به‌نابودی کشاند و البته کورتنی لاو کمک بسیاری به کرت کوبین که لبهٔ پرتگاه راه می‌رفت کرد و تنها هل کوچکی به‌او داد و در کدام سمت، طرفداران Nirvana بهتر به‌شما خواهند گفت. کرت کوبین در ۵ آوریل ۱۹۹۴ در سن ۲۷ سالگی بر اثر خودکشی درگذشت و یکی دیگر از اعضای معروف «کلوب ۲۷» شد.

فیلم Last Days (آخرین روزها) یک فیلم درام به‌کارگردانی گاس ون سنت است که روزهای پایانی موسیقی‌دانی با نام بلیک را به‌تصویر می‌کشد و براساس زندگی کرت کوبین ساخته شده است. شخصیت بلیک در اطراف عمارت خلوت خود پرسه می‌زند، از دوستان، مدیران و شرکت موسیقی خود دوری می‌کند و با شهرت، انزوا و اعتیاد به‌مواد مخدر دست‌وپنجه نرم می‌کند. این فیلم بخشی از سه‌گانهٔ «مرگ» گاس ون سنت به‌همراه دو فیلم Gerry (جری) و Elephant (فیل) است. فیلم «آخرین روزها» در سال ۲۰۰۵ اکران شد و نقدهای متفاوتی از منتقدان دریافت کرد. شخصیت نمادین کوبین کمتر شبیه مردی به‌نظر می‌رسد که تصمیم داشته باشد جان خود را بگیرد تا مردی که قبلاً و از درون مرده باشد. فیلم گاس ون سنت همچون برخی اشعار آهنگ‌های «نیروانا» مبهم، رازآلود و تکه تکه است. جملهٔ معروف: «سوختن بهتر از محو شدن است» کرت کوبین را نیز فراموش نکنیم که به‌ابهامات می‌افزاید و بار دیگر ترازو را به‌سمت تصمیم به‌خودکشی پایین می‌آورد.

گاس ون سنت نامی درخشان در سینما دارد، کارگردان، عکاس، موسیقی‌دان، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس آمریکایی است. او نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم‌های Good Will Hunting (ویل هانتینگ خوب) در سال ۱۹۹۷ و Milk (میلک) در سال ۲۰۰۸ و همچنین برندهٔ نخل طلای جشنواره کن در سال ۲۰۰۳ برای فیلم «فیل» شد. در سال ۱۹۷۰ به‌دلیل علاقه‌اش به‌هنر، به‌یک مدرسهٔ طراحی رفت که در آن‌جا با دیوید برن و سایر اعضای گروه «تاکینگ هدز» آشنا شد که این گروه آوانگارد، پانک، آرت راک، پاپ، فانک و موسیقی ملل را درهم آمیخته بود و گروهی پیشرو در زمان خود بود و تأثیر این آشنایی روی بسیاری از آثار گاس ون سنت واضح است. جالب است بدانید تمام ترانه‌هایی که در فیلم نواخته می‌شود، توسط خود مایکل پیت که ایفاگر نقش بلیک (کرت کوبین) بود، با سبکی بسیار شبیه به‌سبک گیتار نواختن و خواندن کرت کوبین اجرا شده‌اند. لوکاس هاس و آزیا آرجنتو دیگر بازیگران فیلم Last Days هستند.

فیلم Control

• کارگردان: آنتون کوربین
• نویسندگان: دبورا کورتیس و مت گرین‌هال
• بازیگران: سم رایلی و سامانتا مورتون
• سال انتشار: ۲۰۰۷
• کشور:بریتانیا،ایالات متحده آمریکا، استرالیا، ژاپن و فرانسه
• فیلم Controlدر IMDb: امتیاز ۷.۶

ایان کرتیس، خواننده، نوازنده و ترانه‌سرای انگلیسی بود که همگان وی را با خوانندگی، گیتارنوازی و ترانه‌سرایی در گروه پست پانک Joy Divisionمی‌شناسند. او در ۱۵ ژوئیه ۱۹۵۶ در استرتفورد انگلستان به‌دنیا آمد و در مکلسفیلد بزرگ شد و آن‌جا بود که علاقهٔ فراوان وی به‌شعر، فلسفه و ادبیات مشخص شد. ایان کرتیس ابرگروه Joy Division را در سال ۱۹۷۶ با همکاری برنارد سامنر، پیتر هوک و استفان موریس تشکیل داد و دو آلبوم تحسین‌شده با نام‌های Unknown Pleasures (لذت‌های ناشناخته) و Closer (نزدیک‌تر) را با آهنگ‌هایی منتشر کرد که بیانگر دیدگاه بسیار متفاوت، شاید بتوان گفت تاریک و تا اندازه‌ای بیگانهٔ او از جهان بود.

متأسفانه او از بیماری صرع و افسردگی شدیدی رنج می‌برد و در ۱۸ مِه ۱۹۸۰ در سن ۲۳ سالگی در آستانهٔ اولین تور «جوی دیویژن» در آمریکای شمالی، خودکشی کرد. از همان بیماری صرع و همچنین افسردگی ناشی از شکست در رابطهٔ شخصی/عاطفی به‌عنوان دلایل اصلی خودکشی وی یاد می‌کنند. مرگ ایان کرتیس پایان کار گروه Joy Division و تشکیل گروهی دیگر با عنوان New Order بود که دوستان وی از گروه قبلی آن را گرداندند. ایان کرتیس تأثیری شگرف در تاریخ موسیقی راک داشت و یکی از نمادین‌ترین چهره‌های تاریخ راک است و صدای منحصربه‌فرد و صحنه‌گردانی دیوانه‌وار وی هرگز از یادها فراموش نخواهد شد.

فیلم Control (کنترل) محصول سال ۲۰۰۷ است که داستان ایان کورتیس، خواننده گروه پست پانک بریتانیایی «جوی دیویژن» را روایت می‌کند. این فیلم براساس کتاب «لمس کردن از راه دور»، نوشته دبورا کرتیس، ساخته شده است و مبارزات دائمی ایان کرتیس با بیماری صرع، افسردگی شدید و رابطه او با یک روزنامه‌نگار بلژیکی را نشان می‌دهد. کارگردانی این فیلم برعهده آنتون کوربین بود که جالب است بدانید وی عکاس گروه «جوی دیویژن» بود.

آنتون کوربین، کارگردان فیلم و نماهنگ، عکاس و فیلم‌نامه‌نویس اهل هلند است و بیشتر عمر خود را با گروه‌های معروف راک گذرانده و بهترین انتخاب برای کارگردانی این فیلم بود. وی ساخت دو فیلم معروف Life (زندگی) و The American (آمریکایی) را در کارنامهٔ حرفه‌ای خود دارد. سم رایلی در نقش ایان کرتیس و سامانتا مورتون در نقش دبورا در فیلم Control ایفای نقش کردند. فیلم با بازخورد بسیار خوبی در میان منتقدان همراه شد و جوایز متعددی را نیز از جشنواره‌های مختلف گرفت و با بودجه ۶.۴ میلیون دلاری، حدود ۹ میلیون دلار در گیشه فروش داشت. تماشای فیلم Control را از دست ندهید.

فیلم Ray

• کارگردان: تیلور هاکفورد
• نویسندگان: تیلور هاکفورد و جیمز ال. وایت
• بازیگران: جیمی فاکس، کری واشنگتن، کلیفتون پاول، هری لنیکس و ترنس هاوارد
• سال انتشار: ۲۰۰۴
• کشور:ایالات متحده آمریکا
• فیلم Rayدر IMDb: امتیاز ۷.۷

ری چارلز، موسیقی‌دان مشهور آمریکایی بود که به‌دلیل سبک نوآورانه و تأثیرگذارش در موسیقی سول به the Genius(نابغه) معروف شد. او در سال ۱۹۳۰ در شهر آلبنی ایالت جرجیا چشم به‌جهان گشود، اما تنها تا هفت سالگی و بعد برای همیشه با بینایی خداحافظی کرد. او نواختن پیانو و ساکسیفون را آموخت و کار خود را از اواخر دهه ۱۹۴۰ آغاز کرد. ری چارلز آهنگ‌های موفق بسیاری را در سبک‌های مختلف مانند آر‌اند‌بی، گاسپل، بلوز، کانتری و جَز خلق و ضبط کرده است. به‌برخی از محبوب‌ترین آهنگ‌های او همچون آهنگ Georgia On My Mind، آهنگ Hit the Road, Jack و آهنگ What’d I Say اشاره می‌کنیم. این خواننده و پیانیست محبوب، موفق و بسیار دوست‌داشتنی، برنده ۱۸ جایزهٔ گِرمی شد و به‌تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت. او در سال ۲۰۰۴ و در سن ۷۳ سالگی درگذشت.

فیلم Ray (ری)، فیلمی در ژانر زندگی‌نامه‌ای و موزیکال به‌کارگردانی تیلور هاکفورد است که براساس زندگی ری چارلز ساخته شد و در سال ۲۰۰۴ اکران شد. معروف‌ترین فیلمی که تیلور هاکفورد پیش از این فیلم ساخته بود و همان یک فیلم برای کارنامهٔ حرفه‌ای وی برای ساخت «ری» رزومه‌ای کافی است، فیلم تحسین‌شدهٔ The Devil's Advocate (وکیل مدافع شیطان) است که در آن فیلم سه‌گانهٔ شهرت و محبوبیت، کیانو ریوز، آل پاچینو و شارلیز ترون به‌ایفای نقش پرداختند و فیلم بر‌اساس رمانی با همین عنوان از اندرو نیدرمن ساخته شد. تیلور هاکفورد آمریکایی از سال ۱۹۷۱ به‌صورت حرفه‌ای در سینما فعالیت می‌کند و بیش از ۱۵ فیلم را کارگردانی کرده و تهیه‌کننده اکثر این آثار بوده است. در فیلم Ray، جیمی فاکس بازیگر نقش اول این فیلم با برنده شدن جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و همچنین جوایز دیگر، به‌عنوان دومین بازیگر تاریخ که موفق به‌دریافت پنج جایزهٔ معتبر بازیگری برای ایفای یک‌ نقش شده ‌است، نام خود را در تاریخ ثبت کرد.

فیلم Ray روایت زندگی ری چارلز فقید در اوج دوران شهرت و محبوبیت وی، یعنی دو دهه ۵۰ و ۶۰ است که این خواننده و پیانیست، تبدیل به‌پیش‌گام ریتم و بلوز شده بود. جیمی فاکس نقش خود را عالی ایفا کرد و کارگردانی تیلور هاکفورد هم در اوج پختگی بود و این مرتبه فیلمی از این فهرست در گیشه عملکردی بسیار سودآور داشت. جالب است بدانید ری چارلز در ماه اکتبر ۲۰۰۴ که سال اکران فیلم بود، درگذشت. فیلم «ری»، فیلمی با بازیگران خوب بود که همگی نقش خود را بسیار خوب ایفا کردند از جمله کری واشنگتن، کلیفتون پاول، هری لنیکس و ترنس هاوارد. فیلم Ray در هفتادوهفتمین مراسم سالیانه جوایز اسکار نیز با نامزدی در شش بخش، یکی از فیلم‌های پیشتاز در اسکار ۲۰۰۵ بود، اما تنها جیمی فاکس در یکی از بخش‌های اصلی که بهترین بازیگر مرد بود، برنده شد. فیلم با نقدهای مثبتی همراه بود و تماشاچیان نیز از تماشای آن روی پردهٔ نقره‌ای لذت بردند و با بودجهٔ ساخت ۴۰ میلیون دلاری، فروشی ۱۲۴ میلیون دلاری در گیشه داشت.

فیلم Amadeus

• کارگردان: میلوش فورمن
• نویسندگان: پیتر شِیفِر و ژنک ماهلر
• بازیگران: تام هالس، ف. موری آبراهام و الیزابت بریج
• سال انتشار: ۱۹۸۴
• کشور:ایالات متحده آمریکا و فرانسه
• فیلم Amadeusدر IMDb: امتیاز ۸.۴

ولفگانگ آمادئوس موتزارت افسانه‌ای، آهنگساز پرکار و تأثیرگذار و بهتر بگوییم مؤلف عصر کلاسیک بود که بیش از ۸۰۰ اثر در سبک‌های مختلف موسیقی نوشت که با استاندارد بی‌نظیری که داشت و این استاندارد از فوق‌العاده کمتر نبود، عدد وحشتناکی است. موتزارت در سال ۱۷۵۶ در شهر سالزبورگ کشور اتریش به‌دنیا آمد و از دوران کودکی استعدادِ شگرف خود در موسیقی را نشان داد. نواختن کیبورد و ویولن را خیلی زود آموخت و اولین قطعات خود را در پنج سالگی ساخت. پدرش، لئوپولد موتزارت، یک موسیقی‌دان و معلم بود که او و خواهرش را به‌تورهایی در سراسر اروپا برد تا برای دربار سلطنتی و اشراف‌زادگان اجرا کنند و این موضوع خیلی زود آن‌ها را با تعاریفی چون به‌اوج رسیدن آشنا کرد و به‌این موضوع عادت کردند. ولفگانگ آمادئوس موتزارت سه مرتبه از ایتالیا دیدن کرد و در آن‌جا مجذوب سبک ایتالیایی اُپرا و موسیقی مقدس و روح‌پرور ایتالیایی شد.

او در سال ۱۷۸۱ در وین اقامت گزید و در آن‌جا به‌نوعی نوازندگی و آهنگسازی به‌سبک فریلنسری را تجربه کرد و به‌شهرت رسید، اما این شهرت به‌معنای امنیت مالی نبود و با بدهی و بدتر از آن، بیماری درگیر بود. موتزارت برخی از معروف‌ترین آثار خود را در وین ساخت، مانند اپراهای «ازدواج فیگارو»، «دون جیووانی»، «فلوت جادویی»، «سمفونی‌های شماره ۴۰ و ۴۱ (سیاره مشتری)» و «مرثیه». این مرد از دنیای افسانه‌ها در سال ۱۷۹۱ و در سن ۳۵ سالگی چشم از این جهان بست و میراثی از شاهکارها را به‌جای گذاشت که به‌دلیل زیبایی، ظرافت و غنای بسیار هر یک از آن‌ها، مهر تحسین ابدی بر آن‌ها ثبت شده است.

فیلم Amadeus (آمادئوس) را کارگردانی همواره تحسین‌شده با نام میلوش فورمن ساخت که علاقمندان جدی دنیای فیلم و سینما به‌خوبی می‌دانند کیست و چه کمکی به‌سینما با آثار درخشان خود کرده است. میلوش فورمن، هنرپیشه، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس چکی-آمریکایی بود که والدین خود را در اردوگاه آشویتس از دست داد. وی در سال ۱۹۸۳ فیلم «آمادئوس» را ساخت، فیلمی که او را نامزد دریافت یازده جایزهٔ اسکار کرد که در هشت بخش از جمله جایزهٔ بهترین کارگردانی، «آمادئوس» جوایز را به‌دست آورد. فورمن در سال ۱۹۷۵ فیلم بی‌نظیر One Flew Over the Cuckoo's Nest (پرواز برفراز آشیانهٔ فاخته) را با نقش‌آفرینی ماندگار بازیگری فوق‌العاده چون جک نیکلسون ساخت و با آن فیلم هم جایزهٔ اسکار را به‌خانه برد. شماردن جوایزی که میلوش فورمن در خانه جمع کرده است، بسیار وقت‌گیر است و از آن می‌گذریم و به‌یکی از شاهکارهای او، یعنی همین فیلم «آمادئوس» می‌پردازیم. این فیلم براساس نمایش‌نامه‌ای با همین عنوان و برنده جایزهٔ تونی، اثر پیتر شِیفِر ساخته شده ‌است. درامی فوق‌العاده سرگرم‌کننده و جذاب که از حسادت یک مرد و رقابت دو مرد می‌گوید.

آمادئوس موتزارت با نقش‌آفرینی تام هالس و آنتونیو سالیری با نقش‌آفرینی ف. موری آبراهام دو مرد داستان هستند، داستانی که از زبان سالیری سالخورده روایت می‌شود و زندگی غمگین خود را بازگو می‌کند و تأسف دائمی از اینکه میراث او به‌دلیل ستاره درخشان‌تری چون موتزارت، پاک شده است و همین موضوع بستر را برای ورود دو عنصر جذابِ حسادت و انتقام در داستان، فراهم می‌کند. میلوش فورمن چندی بعد از ساخت و نمایش و موفقیت فوق‌العاده فیلم، در مورد ریسک نمایش شخصی چون آمادئوس موتزارت در فیلمی سینمایی چنین گفت که «مهم‌ترین موضوع، سوء‌ظن عصبی جمعی ما است که همچون شخصیت سالیری، همگی ما صرفاً بازیگر نقش مکمل در روایت بزرگ دیگران هستیم».

فیلم Amadeus شاهکاری در تاریخ سینما است و زمانِ پیشنهادی برای تماشای یک‌باره، دوباره و چندین‌باره اثری شاهکار، معنایی ندارد. فیلم «آمادئوس» در گیشه نیز موفق بود و با بودجهٔ ۱۸ میلیون دلاری، حدود ۹۰ میلیون دلار فروش داشت.

فیلم Walk the Line

• کارگردان: جیمز منگولد
• نویسندگان: جانی کش، جیل دنیس و جیمز منگولد
• بازیگران: واکین فینیکس و ریس ویترسپون
• سال انتشار: ۲۰۰۵
• کشور:ایالات متحده آمریکا و فرانسه
• فیلم Walk the Lineدر IMDb: امتیاز ۷.۸

جانی کَش، خواننده و ترانه‌سرای آمریکایی بود که به‌خاطر صدای عمیق، گرم و موسیقی‌اش که شامل سبک‌هایی چون کانتری، راک اند رول، بلوز، فولک و گاسپل بود، شهرت داشت. او همچنین به‌دلیل کمد لباس صحنه تمام مشکی که داشت و همیشه سیاه می‌پوشید و چه بسیار برازندهٔ وی بود، «مرد سیاه‌پوش» نامیده می‌شد. از معروف‌ترین آهنگ‌های او می‌توان به آهنگ Folsom Prison Blues، آهنگ Ring of Fire، آهنگ I Walk the Line و آهنگ Hurt که این آهنگ آخری، کاوری از آهنگی با همین عنوان از ابرگروه Nine Inch Nails بود و به‌اندازه‌ای محبوب شد و البته فوق‌العاده که ترنت رزنر، خوانندهٔ NIИ گفت که باید این آهنگ را به‌کل به‌نام جانی کش زد و وی دیگر هیچ ادعایی نسبت به‌ساخته‌خود ندارد و از شنیدن کاور جانی کش لذت می‌برد، اشاره کرد.

او به‌تالارهای مشاهیر موسیقی کانتری، راک اند رول و گاسپل راه یافت. جانی کش بر اثر عوارض ناشی از دیابت که چند سالی بود از آن رنج می‌برد، درگذشت. او همچنین چندین عمل جراحی روی فک، قلب و زانوهای خود انجام داده بود و در گذشته با اعتیاد به‌مواد مخدر و الکل و به‌شکلی سنگین و دردآور دست‌وپنجه نرم کرده بود. مرگ او کمتر از چهار ماه پس از مرگ همسر دومش، جون کارتر کش رخ داد. جانی کش در طول زندگی خود دو همسر داشت. همسر اول او ویویان لیبرتو کش بود که در سال ۱۹۵۴ با وی ازدواج کرد و در سال ۱۹۶۷ طلاق گرفتند. همسر دوم او جون کارتر کش بود که در سال ۱۹۶۸ با او ازدواج کرد و تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۳ با او ماند. جون کارتر کش، خواننده، ترانه‌سرا و رقصندهٔ آمریکایی بود.

او یکی از اعضای گروه «کارتر» بود و برنده پنج جایزهٔ گِرمی شد. او گیتار، بانجو و سازدهنی می‌نواخت و در چندین فیلم و برنامه تلویزیونی بازی کرد. جون کارتر در سال ۱۹۵۶ با جانی کش آشنا شد و شریک موسیقی و البته روح او شد. او یکی از معروف‌ترین آهنگ‌های جانی کش با عنوان «Ring of Fire» را نوشت. جون کارتر کش در تمام مدتی که جانی کش با اعتیاد درگیر بود و مشکلات جسمانی شدیدی داشت، وی را در آغوش داشت و حمایتی ابدی از او کرد.

فیلم Walk the Line(سربه‌راه باش) فیلمی است که داستان جانی کش، خوانندهٔ مشهور موسیقی کانتری را روایت می‌کند و کارگردانی آن را جیمز منگولد برعهده داشت. او در سال ۱۹۹۵ اولین کارگردانی خود را با فیلم Heavy (سنگین) انجام داد و پس از آن فیلم‌های دیگری همچون Cop Land (سرزمین پلیس)، فیلم Girl, Interrupted (دختر، ازهم‌گسیخته)، فیلم Logan (لوگان) و فیلم Ford v Ferrari (فورد دربرابر فراری) را کارگردانی کرد. او دو بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین فیلم‌نامهٔ اقتباسی برای فیلم «لوگان» و بهترین فیلم برای «فورد دربرابر فراری» شده است. او همچنین کارگردانی و نویسندگی قسمت جدید مجموعهٔ «ایندیانا جونز» با عنوان Indiana Jones and the Dial of Destiny (ایندیانا جونز و گردانه سرنوشت) را برعهده دارد. فیلم Walk the Line این کارگردانِ کاربلد، اوایل زندگی جانی کش را در آرکانزاس و سپس خدمت سربازی در آلمان، ازدواج با ویویان لیبرتو، به‌شهرت رسیدن او با شرکت معروف سان رکوردز (Sun Records)، اعتیاد به‌مواد مخدر و عشق او با جون کارتر را نمایش می‌دهد. در این فیلم واکین فینیکس در نقش جانی کش و ریس ویترسپون در نقش جون کارتر بازی می‌کنند.

این فیلم در سال ۲۰۰۵ اکران شد و موفق شد در رشتهٔ بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازیِ ریس ویترسپون برنده جایزهٔ اسکار شود. همچنین در رشته‌های بهترین بازیگر نقش اول مرد برای بازیِ واکین فینیکس و بهترین طراحی لباس، نامزد جایزهٔ اسکار شد. فیلم «سربه‌راه باش» با استقبال بسیار خوبی از سوی منتقدان و همچنین تماشاچیان همراه شد و فروشی بسیار خوب را در گیشه تجربه کرد و با بودجهٔ ۲۸ میلیون دلاری، فروشی ۱۸۸ میلیون دلاری در گیشه داشت. عاشقان «مرد همیشه سیاه‌پوش»، برای تماشای این فیلم لحظه‌ای درنگ نکنند.

فیلم Sid and Nancy

• کارگردان: الکس کاکس
• نویسندگان: الکس کاکس و اب وول
• بازیگران: گری اولدمن و کلوئه وب
• سال انتشار: ۱۹۸۶
• کشور:بریتانیا
• فیلم Sid and Nancyدر IMDb: امتیاز ۷

از پدران پانک راک بریتانیا و اشرار دوست‌داشتنی دنیای موسیقی بگوییم؛ گروه S.x Pistolsکه با سبک پانک راک خود و آهنگ‌های جنجالی، بریتانیا و دربار سلطنتی را به‌لرزه درآوردند. این گروه در سال ۱۹۷۵ در لندن بنیان گذاشته‌ شد. آن‌ها آغازگر جنبش پانک راک در بریتانیا بودند و بر موسیقی بسیاری از هنرمندان پانک و آلترنتیو بعد از خود تأثیر عمده‌ای داشتند. جالب است بدانید این گروه تنها دو سال و نیم فعالیت داشت و فقط یک آلبوم استودیویی و چهار تک ‌آهنگ منتشر کردند، اما به‌دلیل موسیقی جذاب و سبک سرکش خود به‌سرعت معروف شدند و دو آهنگ بسیار معروف آن‌ها، آهنگ God Save the Queen و آهنگ Anarchy بود.

اعضای اولیهٔ «پیستولز»، جانی روتن (خواننده)، استیو جونز (گیتاریست)، پل کوک (درامر) و گلِن مَتلاک (بِیسیست) بودند و در سال ۱۹۷۷ سید ویشس جایگزین مَتلاک شد و داستان فیلم از سید ویشس و نانسی اسپانگن می‌گوید و واقعیتی بسیار تلخ و باورنکردنی در دنیای راک. نام سید را هم اولین‌بار جانی روتن برای خطاب کردن سید ویشس استفاده کرد. درواقع سید نام همستر روتن بود که نام آن حیوان را هم از روی اسم سید برت، خواننده و ترانه‌نویس انگلیسی و یکی از بنیان‌گذاران ابرگروه طلایی دنیای پراگرسیو راک، «پینک فلوید» انتخاب کرده بود. خود سید ویشس با این نام مستعار میانهٔ خوبی نداشت.

رابطهٔ سید و نانسی رابطه‌ای عجیب بود و هر دو در کودکی تجارب وحشتناکی را از سر گذرانده بودند و رفتار دیوانه‌وار این دو درکنار هم و البته اعتیاد به‌هروئین که اعضای گروه معتقد بودند نانسی مسبب آن بود، با تحقیر دوستان و جامعه همراه شد و البته که هر دو شخصیتی ابرهیجانی داشتند. سید ویشس به‌خاطر رفتارهای خشونت‌آمیز و خودویرانگر، رابطه‌اش با نانسی اسپانگن و مشارکت در مرگ او در سال ۱۹۷۸ شهرت داشت. او در سال ۱۹۷۹ در سن ۲۱ سالگی بر اثر مصرف بیش از حد هروئین درگذشت، درحالی‌که منتظر محاکمه برای قتل اسپانگن بود.

سید ویشس یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های تاریخ راک است. نکتهٔ جالب دیگر به‌بعد از این قضایا برمی‌گردد که سِر آلن ویلیام پارکر فقید، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلم‌نامه‌نویس محبوب و معروف انگلیسی، فیلمی با نام Who Killed Nancy (چه کسی نانسی را کشت) را در سال ۲۰۰۹ ساخت و پارکر برای ساخت این فیلم با ۱۸۲ نفر مصاحبه کرد و مدارک پلیس نیویورک را در دست کارشناسان خبره قرار داد و در فیلم بررسی دقیقی از آن را به‌نمایش درآورد و ادعا بر بی‌گناهی سید ویشس در قتل نانسی شد.

فیلم درام و تراژدی Sid and Nancy(سید و نانسی) محصول ۱۹۸۶ به‌کارگردانی الکس کاکس است که پیش از این فیلم، فیلم Repo Man (شرخر) را ساخته بود. گری اولدمن، اسطورهٔ زنده دنیای بازیگری، نقش شخصیت سید ویشس را در این فیلم بازی کرد، بازیگری که از پس ایفای هر نقشی برآمده و برمی‌آید و یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ گلدن گلوب و سه جایزهٔ آکادمی فیلم بریتانیا به‌مادر خود تقدیم کرده است. کلوئه وب، بازیگر آمریکایی، نقش شخصیت نانسی را در فیلم ایفا کرد.

فیلمی که الکس کاکس ساخت، گاه شکلی مستند می‌گیرد و جرئت خارج شدن از کالبد فیلم در چنین نمایش تلخ و تراژیکی را دارد؛ تصویری ترسناک از شاید بدنام‌شده‌ترین زوج تاریخ راک و زرق‌وبرق راک دهه ۷۰ میلادی. فیلمی کلاسیک و کالت، واقع‌گرایانه و با اطلاعاتی دقیق و ریز از رابطهٔ زوجی با نام سید و نانسی. هنگام تماشای فیلم Sid and Nancy آماده خوردن ضربات پشت‌سرهم احساسی از دنیایی متفاوت از دنیای رومئو و ژولیت و البته موازی با آن باشید.

فیلم Bird

• کارگردان: کلینت ایستوود
• نویسندگان: جوئل اولیانسکی
• بازیگران: فارست ویتاکر، دایان ونور و مایکل زلنیکر
• سال انتشار: ۱۹۸۸
• کشور: ایالات متحده آمریکا
• فیلم Birdدر IMDb: امتیاز ۷.۱

چارلی پارکر، ساکسیفونیستِ سبک جَز، آهنگساز و رهبر گروه موسیقی و یکی از تأثیرگذارترین و مبتکرترین نوازندگان قرن بیستم بود. او پیش‌گام Bebop بود، سبکی از جَز که تمپوهای سریع، هارمونی‌های پیچیده و بداهه‌نوازی ماهرانه را در گوش شنونده می‌آراماند. او به‌خاطر عشقش به‌پرندگان و جوجه‌ها به «پرنده» معروف بود. چارلی پارکر با بسیاری از هنرمندان افسانه‌ای سبک جَز مانند دیزی گیلسپی، تلونیوس مونک، مایلز دیویس و مکس روچ هم‌نوازی کرد. او در سن ۳۴ سالگی بر اثر عوارض اعتیاد به‌مواد مخدر و مشکلات سلامتی مزمن درگذشت. آهنگ Ornithology، آهنگ Koko که ترکیبی پیچیده و سریع از تک‌نوازی (سولو) افسانه‌ای پارکر بود، آهنگ Now’s the Time که آهنگی بسیار جذاب از سبک بلوز بود که حال دیگر به‌استانداردی در جَز تبدیل شده است و آهنگ Yardbird Suite که قطعه‌ای غنایی است و عنوان آن، اشاره‌ای به‌دیگر لقب چارلی پارکر داشت، اشاره کرد.

فیلم Bird (پرنده)، فیلمی بیوگرافی درباره ساکسیفونیست جَز، چارلی «بِرد» پارکر به‌کارگردانی و تهیه‌کنندگی کلینت ایستوود است، بله کلینت ایستوود، تاریخ زندهٔ سینما. کلینت ایستوود برای دریافت اطلاعات به چان پارکر، همسر چارلی پارکر که فیلم‌نامه نیز براساس خاطرات او نوشته شده است، مراجعه کرد. چان پارکر مجموعه‌ای از رکوردهای به‌نظر گمشده را که درواقع در صندوق بانکی نگه‌داری می‌کرد، به ایستوود داد. جالب است بدانید یک مهندس صدا به‌صورت دیجیتال آهنگ‌های سولو را از دیگر رکوردهای قدیمی که کلینت ایستوود از چان پارکر، بیوه چارلی پارکر دریافت کرده بود، جدا کرد.

همین امر سبب شد نوازندگان امروزی، مانند ری براون، ران کارتر، رد رادنی، بری هریس و والتر دیویس، کاورهایی را روی سولوی قدیمی چارلی پارکر ضبط کنند. در فیلم «پرنده»، فارست ویتاکر در نقش پارکر با دایان ونورا، مایکل زلنیکر، ساموئل ای. رایت و کیت دیوید هم‌بازی بود. داستان فیلم روایتِ زندگی پارکر از کودکی‌اش در کانزاس سیتی تا مرگ زودهنگام او در سن ۳۴ سالگی به‌دلیل اعتیاد به‌مواد مخدر و مشکلات سلامتی را به‌تصویر می‌کشد. در فیلم روابط او با همسرش، چان پارکر، شریک موسیقی او دیزی گیلسپی و حامی همیشگی وی، رد رادنی زیر ذره‌بین رفته است و کلینت ایستوود مثل اکثر ساخته‌هایش، تمام این‌ها را استادانه به‌تصیر کشیده است.

فیلم Bird برنده جایزهٔ اسکار در بخش بهترین تدوین صدا شد و البته با تحسین فراوان منتقدان از فیلم و همچنین نقش‌آفرینی فوق‌العاده فارست ویتاکر همراه شد. فارست ویتاکر برای بازی در نقش شخصیت چارلی پارکر در این فیلم برنده جایزهٔ بهترین بازیگر مرد جشنواره کن شد، اما در اسکار آن سال حتی نام وی جزو نامزدهای بخش بهترین بازیگر مرد سال هم نبود.

فیلم Bird یکی از فیلم‌های عالی این فهرست است و تماشای آن برای عاشقان دنیای موسیقی و عاشقان سبک جَز، با وجود بخش‌های تلخ داستان زندگی پارکر که در زندگی همه وجود دارد، بی‌نهایت لذت‌بخش خواهد بود و البته نباید از هنر خلق اتمسفر اجراهای جذاب در کلوپ‌های دهه ۴۰ و ۵۰ که کلینت ایستوود، بی‌نظیر از پس آن برآمد و خود آن دهه را چشیده و لمس کرده، غافل شد. فیلم Bird همچون دیگر فیلم‌های این فهرست، در گیشه شکست خورد و با هزینهٔ تبلیغات، بودجهٔ آن حدود ۱۴ میلیون دلار شد، اما تنها ۲ میلیون دلار فروش داشت. بله، ۲ میلیون دلار.

فیلم Born to Be Blue

• کارگردان: رابرت بودرو
• نویسندگان: رابرت بودرو و جیمز لوسکامبی
• بازیگران: ایتن هاوک، کارمن اجوگو، کلوم کیت رنی، استیون مک‌هتی و کوین هانچارد
• سال انتشار: ۲۰۱۵
• کشور: بریتانیا و کانادا
• فیلم Born to Be Blueدر IMDb: امتیاز ۶.۸

چت بیکر، زادهٔ اندوه، نوازنده معروف جَز آمریکایی بود که ترومپت می‌نواخت و با تُن صدایی جذاب، شکننده و اندوهگین می‌خواند. او در سال ۱۹۲۹ در اُکلاهاما به‌دنیا آمد و نواختن موسیقی را از همان کودکی شروع کرد، اما تا اواخر عمر هم نتوانست جایگاهی که فکر می‌کرد روزی در دل پدر داشته باشد، به‌دست آورد. چت بیکر در ۱۴ سالگی نواختن ترومپت را با گوش فرا گرفت. پدرش ابتدا یک ترومبون به‌او داد، اما برای او خیلی بزرگ بود، بنابراین به‌ترومپت روی آورد. گفتنی است در سن ۱۶ سالگی در گروه‌های نظامی می‌نواخت.

او در دهه ۱۹۵۰ به‌عنوان بخشی از کوارتت (در موسیقی به‌معنای یک گروه اجرایی برای چهار خواننده یا اجرای سازی یا آهنگسازی برای چهار صدا و چهار ساز است) بدون پیانو جری مولیگان محبوب شد و آهنگ‌های زیادی از جمله آهنگ My Funny Valentine و آهنگ Let’s Get Lost را ضبط کرد. او همچنین به‌اروپا سفر کرد و فیلم ساخت. چت بیکر با مواد مخدر و مشروبات الکلی زندگی می‌کرد که بر سلامتی و شغل او تأثیر فراوانی گذاشت. این مرد زیبانواز و بسیار اندوهگین دنیای موسیقی در سال ۱۹۸۸ بر اثر سقوط از پنجره هتل در آمستردام درگذشت.

کارگردان فیلم بسیار تحسین‌شدهٔ Born to Be Blue (زاده برای افسردگی/متولد رنگ آبی) رابرت بودرو بود که وی کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کنندهٔ کانادایی است. او در شهر لندن ایالت انتاریو کشور کانادا به‌دنیا آمد. رابرت بودرو پیش از ساخت اولین فیلم خود با عنوان That Beautiful Somewhere (آن مکان زیبا)، در سال ۲۰۰۶، تعدادی فیلم کوتاه ساخته بود. دومین فیلم بلند سینمایی او، همین فیلم فوق‌العاده Born to Be Blue بود که در سال ۲۰۱۵ روی پردهٔ سینما رفت. در مورد رابرت بودرو که چندان شناخته شده نیست بگوییم که در سال ۲۰۱۸ فیلم Stockholm (استکهلم) را ساخت که برای آن جایزهٔ بهترین فیلم‌نامهٔ اقتباسی را در هفتمین دوره جوایز اکران فیلم در کانادا و جایزهٔ DGC انجمن کارگردانان دریافت کرد.

فیلم Born to Be Blue عمدتاً نقدهای مثبتی از سوی منتقدان دریافت کرد و اکثر آن‌ها نقش‌آفرینی بی‌نظیر ایتن هاوک دوست‌داشتنی و نگاه امپرسیونیستی فیلم به‌زندگی و البته موسیقی و همچنین بررسی دقیق شخصیت چت بیکر را تحسین کردند. مگر می‌شود پس از تماشای این فیلم و تماشای نقش‌آفرینی و نواختن و خواندن ایتن هاوک از چت بیکرِ همیشه در اندوه، در دام دانلود آلبوم موسیقی فیلم نیافتاد؟ امیدواریم از تماشای این فیلم زیبا و تلخ (باز هم هروئین در جسم و جان ستارگانِ زیبای دنیای موسیقی) راضی باشید و درکنار تمامی فیلم‌های فهرست، یکی از فیلم‌های پیشنهادی نگارنده این متن به‌شما خواننده گرامی است.

ایتن هاوک نامزد دریافت چهار جایزهٔ اسکار و یک جایزهٔ تونی بوده‌ است. وی سه فیلم بلند، سه نمایش‌نامهٔ آف برادوی (تئاترهای کوچک‌تر از تئاترهای برادوی) و یک مستند را کارگردانی کرده ‌است و همچنین سه رمان و یک رمان گرافیکی نوشته ‌است. ایتن هاوک در فیلم Born to Be Blue با بازیگرانی چون کارمن اجوگو، کلوم کیت رنی، استیون مک‌هتی، کوین هانچارد، کتی بلند و باربارا ایو هریس هم‌بازی بود. فیلمی که با بودجهٔ ۱۰ میلیون دلاری، تنها ۱.۵ میلیون دلار در گیشه فروش داشت و درواقع بهتر بگوییم فروش نداشت.

فیلم I’m Not There

• کارگردان: تاد هِینز
• نویسندگان: تاد هِینز و اورن موورمن
• بازیگران: کیت بلانشت، هیث لجر، مارکوس کارل فرانکلین، بن ویشاو، کریستین بیل و ریچارد گی‌یر
• سال انتشار: ۲۰۰۷
• کشور: آلمان، کانادا، فرانسه و ایالات متحده آمریکا
• فیلم I’m Not Thereدر IMDb: امتیاز ۶.۸

باب دیلن، خواننده و ترانه‌سرای آمریکایی که بیش از ۶۰ سال است با ادبیات غنی خود، یکی از چهره‌های اصلی فرهنگ عامه بوده است. از باب دیلن نوشتن سخت است، شخصی که شاید به‌جرئت بزرگ‌ترین ترانه‌سرایان تمام دوران باشد. او کار خود را به‌عنوان یک خواننده فولک در اوایل دهه ۱۹۶۰ با نوشتن ترانه‌هایی آغاز کرد که به‌سرودهایی برای حقوق مدنی و جنبش‌های ضدجنگ تبدیل شدند، مانند آهنگ Blowin' in the Wind و آهنگ The Times They Are a-Changin. باب دیلن کمی بعد سبک‌های مختلف موسیقی مانند راک، کانتری، گاسپل و جَز را تجربه کرد و با اشعار نوآورانه، غنی و قابل فهم برای همه، بر بسیاری از هنرمندان دیگر تأثیر گذاشت.

او برندهٔ جوایز بسیاری از جمله جایزهٔ نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۶ شده است که هیچ‌وقت به‌خواننده یا موسیقی‌دان و ترانه‌سرایی داده نشده بود که البته در این مورد باید بنیاد نوبل شرمسار باشد که اینقدر دیر این کار را انجام داد. این مرد از دنیای افسانه‌ها، همچنان به‌عنوان مجری و نویسنده فعال است و آخرین آلبوم خود با عنوان Shadow Kingdom (پادشاهی سایه) را در سال ۲۰۲۱ منتشر کرد. آهنگ خاصی نیست که از وی پیشنهاد بدهیم، تمام آهنگ‌های باب دیلن خاص است و از شنیدن تک تک آهنگ‌های وی لذت‌ها برده‌ایم. گفتنی است او با نام رابرت آلن زیمرمن متولد شد، اما در اوایل دهه ۱۹۶۰ نام خود را به باب دیلن تغییر داد.

داستان‌های مختلفی در مورد اینکه چرا او این نام را انتخاب کرد وجود دارد، اما یکی از آن‌ها این است که او برای انتخاب نام خود از نام شاعرِ ولزی، دیلن توماس، الهام گرفته است که آثار او را تحسین می‌کرد. باب دیلن همچنین از طنینی که با نام بردن «دیلن» ایجاد می‌شود، خوشش می‌آمد (چه انتخاب فوق‌العاده‌ای) و فکر می‌کرد که با سبک موسیقی او هم‌خوانی دارد که حال می‌بینیم بسیار دارد و بسیار انتخاب درستی بود. این را هم اضافه کنیم که شایعاتی از ملاقات باب دیلن با شاعرِ ولزی، دیلن توماس بر سر زبان‌ها بود که نه، چنین ملاقاتی هیچ‌گاه صورت نگرفت و باب دیلن در زمان مرگ شاعرِ ولزی در سال ۱۹۵۳، تنها ۱۲ سال سن داشت و در آمریکا بود.

فیلم موزیکال I’m Not There (من آن‌جا نیستم)، فیلمی درام و محصول سال ۲۰۰۷ به‌کارگردانی تاد هِینز و نویسندگی مشترک تاد هِینز و اورن موورمن است. این فیلم براساس هر لحظه از زندگی باب دیلن ساخته شده است، اما از نام او استفاده نمی‌کند و چهره او را نیز به‌شکلی کامل نمایش نمی‌دهد و در عوض شش بازیگر مختلف به‌نمایش می‌گذارد که شخصیت‌هایی را بازی می‌کنند که جنبه‌های مختلف شخصیت باب دیلن را نشان می‌دهند، مانند شاعر، پیامبر، یاغی، متظاهر، ستاره راک و زجر فراوان‌کشیده. فیلم I’m Not Thereداستانی غیرخطی دارد و بین دوره‌های زمانی مختلف حرکت می‌کند و عنوان آن برگرفته از آهنگی از باب دیلن است که تا قبل از آلبوم موسیقی متن فیلم منتشر نشده بود.

کیت بلانشت، بله، کیت بلانشت، بازیگر محبوب و فوق‌العاده دوست‌داشتنی استرالیایی هالیوود، نقش شخصیت باب دیلن را در فیلم ایفا کرد و نقش اصلی فیلم و داستان چندزمانی آن را داشت. این بازیگر یکی از برترین بازیگران زنِ تاریخ است که بابت نقش‌های متفاوت در فیلم‌های بلاک‌باستر و مستقل و فعالیت در آثار گوناگون تئاتر معروف است. کیت بلانشت افتخارات گوناگونی از جمله دو جایزهٔ اسکار، چهار جایزهٔ گلدن گلوب و چهار جایزهٔ فیلم بفتا را در کارنامهٔ هنری خود دارد. یکی از دلایل اصلی نقدهای مثبت منتقدان به فیلم تاد هِینز به‌بازی فوق‌العاده تیم بازیگری، به‌ویژه کیت بلانشت برمی‌گردد که چندین جایزه را برای بازی در نقش شخصیت جود کوین دریافت کرد. هیث لجر فقید، مارکوس کارل فرانکلین، بن ویشاو، کریستین بیل و ریچارد گی‌یر دیگر بازیگران معروف فیلم I’m Not There بودند که در آن نامی از باب دیلن برده نشد.

تاد هِینز با کمک تیم بازیگری فوق‌العاده‌ای که در اختیار داشت، تکه‌های جداگانه‌ از زندگی باب دیلن را در پازلِ غنی و گیج‌کنندهٔ دنیای دیلن به‌تصویر کشید. فیلم I'm Not There فیلم جذاب، هیجان‌انگیز و چرخشی در زمان است و همزمان بیوگرافی مستقیم/غیرمستقیم برای درک این اسطورهٔ دنیای ادبیات و موسیقی در معنایی بزرگ‌تر و اینکه چگونه باب دیلن جهان را بازسازی کرد، درحالی‌که مدام خود را در طول سال‌ها، بارها و بارها از نو می‌ساخت. از تاد هِینز بگوییم که فیلم‌های او اغلب حول محور مسائل زنان و دغدغه‌ها و روزمرگی آن‌ها است و این مورد را در سال ۲۰۱۵ و با ساخت فیلم Carol (کارول) به‌خوبی نشان داد، فیلمی که پنج نامزدی در گلدن گلوب و نُه نامزدی در بفتا و شش نامزدی در اسکار از دستاوردهای طلایی آن بود. از عملکرد گیشه فیلم I’m Not There نیز بگوییم که متفاوت از دیگر فیلم‌های عالی این فهرست نبود و با بودجهٔ ۲۰ میلیون دلاری، فروشی نزدیک به ۱۲ میلیون دلار داشت.