نقد سریال در انتهای شب | تحلیل ویدیویی
آیدا پناهنده کارگردان سریال در انتهای شب را با فیلم‌های شاخصی همچون ناهید، اسرافیل و تی تی می‌شناسیم. با یک نگاه کلی به کارنامه او تا به امروز، می‌توان به یک سری مولفه‌های ثابت در آثارش پی برد که در سریال در انتهای شب نیز همچنان این مولفه‌ها را دنبال می‌کند. شاید یکی از مهمترین دغدغه‌های پناهنده در آثارش، تقابل سنت و مدرنیته به ویژه در شهر‌های کوچک و به شکل ویژه‌تر در بین نسل‌های مختلف است.
برای حمایت از ما این ویدیو را در کانال یوتیوب فیلمزی تماشا کنید
غالبا در این تقابل، کاراکتر محوری زنی هم حضور دارد که جلوتر از جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند فکر کرده و در حالی که خودش قربانی این نگاه سنتی و بعضا مردسالارانه است، سعی می‌کند تا با آن مقابله کند. همچنین این کاراکتر‌های زن معمولا ازدواج‌های ناموفقی دارند که یا به دلیل اجبار خانواده بوده است و یا عدم شناخت کافی از همسرانشان و نداشتن بلوغ مورد نیاز آن ازدواج. پس از آن هم که متوجه آسیب‌زا بودن این ازدواج می‌شوند و می‌خواهند این رابطه را ترک کنند، با مسائل جدیدی مثل گرفتن حق حضانت فرزند و نگاه سنگین خانواده و اطرافیان به خود اتفاق طلاق مواجه می‌شوند.
انگار که جامعه چندان هویت مستقلی برای این زنان بدون داشتن شوهر قائل نیست و حتی برای روابط بعد از ازدواجشان و همچنین رفع نیازشان به عنوان یک انسان هم، آزادی چندانی را برایشان در نظر نمی‌گیرد. حال، زوج آیدا پناهنده و ارسلان امیری، در فیلمنامه سریال در انتهای شب، در ادامه همین روند پرداختن به این تفکر سنتی و محدود کننده، این‌بار بیش از گذشته سعی دارند تا از تابو‌هایی مثل طلاق در وهله اول آشنایی‌زدایی کنند و همچنین با خلق کاراکتر‌های انسانی و پیش‌رو، مسیر گذر از سنت به مدرنیته را بیش از پیش هموارتر کنند. در این ویدیو محمدامیر جلالی با ارائه مصداق‌ها و جزییات دقیق از دل فیلمنامه و کارگردانی سریال، به بررسی آن می‌پردازد.
نظرات