آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟ | از انیمیشن شاهزاده مصری تا پایان تور
در این شماره از مجموعه مقالات «آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟» به سراغ سه اثر نسبتا قدرنادیده شده رفته‌ایم. در ابتدا انیمیشن شاهزاده مصری یکی از بهترین انیمیشن‌های دریم ورکس را خواهیم دید. بعد از آن فیلم بریکر مورانت که براساس وقایع واقعی جنگ ساخته شده است را می‌بینیم و درنهایت پایان تور را تماشا خواهیم کرد، اثری دلنشین و فلسفی که برای مخاطب جذاب خواهد بود.
انیمیشن شاهزاده مصری
انیمیشن The Prince Of Egypt
- کارگردان: سایمون ولز، برندا چپمن
- صداپیشگان: وال کیلمر، رالف فاینس، میشل فایفر، ساندرا بولاک
- سال انتشار: ۱۹۹۸
داستان برگزیده شده موسی پیامبر عبری قوم بنی‌اسرائیل به‌تصویر کشیده می‌شود.
شاهزاده مصری یکی از انیمیشن‌های کمتردیده شده در دنیای انیمیشن‌هاست. یک اثر تاریخی که براساس کتاب خروج ساخته شده است. این انیمیشن بعد از اکران خود به فروش قابل توجهی در سراسر دنیا رسید و تبدیل به موفق‌ترین انیمیشن غیردیزنی در سراسر جهان شد. هرچه که می‌گذشت شاهزاده مصری بیشتر مورد استقبال منتقدان و مخاطبان قرار می‌گرفت تا جائیکه حالا این انیمیشن عنوان یکی از بهترین انیمیشن‌های تمام دوران را دارد. در ابتدا قرار بود که سایمون ولز انیمیشنی را براساس ده فرمان موسی در دیزنی بسازد اما بعد از سقوط هلیکوپتر مدیر دیزنی این اتفاق هیچوقت نیفتاد تا اینکه ولز تصمیم گرفت با دریم ورکس شاهزاده مصری را بسازد.
شاهزاده مصری که داستان زندگی موسی را دستمایه‌ی روایت خود قرار داده با سبک بصری خیره‌کننده‌ای همراه است. موسیقی بسیار دلنشینی دارد و همچنین قصه‌ی گیرایش می‌تواند مخاطب را تا انتها پای خود نگه دارد. این انیمیشن تاریخی همچنین تعادل خوبی بین مضمون‌گرایی و سینمامحوری برقرار می‌کند و لحن قصه را کاملا در خدمت جهان روایی‌اش می‌گیرد. این انیمیشمن همچنین بخاطر ترانه‌های جذاب‌اش مورد استقبال قرار گرفت و برنده‌ی جایزه اسکار شد. شاهزاده مصری فارغ از اعتقادات مذهبی برای هر مخاطبی که به دنیای انیمیشن‌ها علاقه دارد می‌تواند جذاب باشد، چراکه الگوی سفر قهرمانی در این اثر خیلی جذاب پدیدار می‌شود و ایده‌های سیاست و شجاعت را با خود همراه می‌کند.
فیلم بریکر مورانت
فیلم Breaker Morant
- کارگردان: بروس برسفورد
- بازیگران: ادوارد وودوارد، جک تامسون، جان واترز، برایان براون
- سال اکران: ۱۹۸۰
سه ستوان استرالیایی به دلیل اعدام زندانیان در دادگاه نظامی محاکمه می‌شوند.
بریکر مورانت یکی از فیلم‌های جنگی کمتر دیده شده‌ی سینمای جهان است. یک فیلم موج نویی استرالیایی که بر اساس سرگذشت بریکر مورانت در سال ۱۹۰۲ و نمایشنامه‌ای به همین نام و نوشته‌ی کنت جی راس ساخته شده است. این فیلم مربوط به دادگاه نظامی ستوان مورانت، پیتر هندکاک و جورج ویتون است که یکی از اولین محاکمه‌های مربوط به جنایات جنگی در تاریخ ارتش بریتانیا به‌شمار می‌آید. مورانت و هندکاک استرالیایی‌هایی بودند که در ارتش بریتانیا در طول جنگ بوئر خدمت می‌کردند و متهم به قتل جنگجویان اسیر شدند.
این فیلم بخاطر توجه به هزینه‌های انسانی جنگ، عدالت، دستورات مافوق، اعدام و دفاع مورد توجه منتقدان قرار گرفت. برسفورد در مصاحبه‌ای اعلام کرد که به‌دنبال نمایش اتفاقات دردناک جنگی و چگونگی انجام جنایات جنگی بوده است. اینکه چه می‌شود آدم‌ها دست به چنین رفتارهای وحشتناکی می‌زنند. بعد از اکران این فیلم گمانه‌زنی‌های تاریخی زیادی درباره‌ی دقت وقایع رخ‌داده زده شد و خیلی‌ها درباره‌ی دستکاری‌های تاریخی این جنایت جنگی اعتراض کردند. مورانت بریکر یکی از آن فیلم‌های مهمی است که بدون پرده درباره‌ی جنگ روایتگری می‌کند. داستان افسرانی که از دستورات مافوق خود پبروی کرده‌اند اما حالا به دست همان مافوق‌ها مجازات خواهند شد.
بریکر مورانت درنهایت به این سوال می‌رسد: «آیا یک سرباز باید به دلیل اجرای دستورات مجازات شود؟» سوالی بسیار تامل‌برانگیز که حتی بعد از جنگ جهانی دوم نیز هیچ دادگاهی نتوانست به آن پاسخ درستی بدهد. این فیلم که با ایده‌های یک درام دادگاهی پیش می‌رود در نقطه‌ای به نمایش همزمان قوانین مدنی و قوانین انسانی می‌رسد و از این طریق مخاطب‌اش را در میان سوالات فراوانی رها می‌کند. سوالاتی که شاید هیچگاه پاسخ‌شان پیدا نشود. این فیلم برنده‌ی ده جایزه در جشنواره‌های معتبر بین‌المللی بود و همچنین توانست نامزدی اسکار جایزه بهترین فیلمنامه را بدست آورد. بریکر مورانت یکی از بهترین و عمیق‌ترین فیلم‌های جنگی با نگاهی انسانی در تاریخ سینمای جهان است.
فیلم پایان تور
فیلم The End Of The Tour
- کارگردان: جیمز پانسولت
- بازیگران: جیسون سیگل، جسی آیزنبرگ، آنا کلامسکی
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۵
فیلم داستان مصاحبه‌ای ۵ روزه بین دیوید لیپسکی خبرنگار رولینگ استون و فاستر والاس را روایت می‌کند.
پایان تور نیز یکی از فیلم‌های قدرنادیده میان فیلم‌های مهم این چند سال اخیر است. اثری عجیب و جذاب که توانایی این را دارد تا مخاطب را تا انتها پای خود نگه دارد. این فیلم که با اقتباسی از رمان پرفروش نیویورک تایمز «اگرچه البته شما در نهایت خودتان می‌شوید» و نوشته‌ی دیوید لیپسکی ساخته شده است توجه منتقدان را در زمان اکران به خود جلب کرد اما به زودی نیز از خاطرشان محو شد. قبل از هر چیز این جیسون سیگل است که با بازی منحصربفردش توجه همه را به خود جلب می‌کند. او به طرزی باورنکردی پیچیدگی‌های شخصیتی والاس را به‌تصویر می‌کشد. همان زمان نیز که فیلم در جشنواره ساندنس اکران شد، این اجرای سیگل بود که توانست در مرحله‌ی اول مخاطبان و منتقدان را به دیدن همه‌ی فیلم علاقه‌مند کند.
این فیلم بیوگرافی که روایت خود را از طریق ملاقات یک خبرنگار و یک نویسنده پیش می‌برد، لایه‌های روانشناختی زیادی دارد، به گونه‌ای که می‌تواند تروماهای زندگی آدمی را بیرون بکشد و حتی برایشان نیز مسکنی تجویز کند. پایان تور اثری تماما فلسفی است اما هرگز به‌سمت مضمون‌گرایی نمی‌رود. اگزیستانسیالیست و چیستی انسان مسئله‌ی اصلی این فیلم است که در کنارشان نیز به ایده‌ها و تفکراتی مثل اعتیاد، انزوا، افسردگی، شهرت و مشکلات اجتماعی می‌پردازد.
همه چیز در پایان تور به‌طرز عجیبی عالی است از اجراها گرفته تا دیالوگ‌ها و طرح داستان. علت جذابیت فیلم نیز در این است که کارگردان می‌داند کدام قسمت روان مخاطب را نشانه بگیرد و در کدام نقطه‌ی تاریک ذهن او به واکاوی بپردازد. پایان تور به این مفهوم رسیده است که برای کنترل مخاطب باید با احساس‌اش بازی کرد و نه منطق او. در پایان نیز این فیلم با تمام جذابیت‌اش می‌تواند قدری شما را ناراحت کند اما همه چیز مقطعی است، چرا که بعد از دیدن آن شما تبدیل به شخصی خواهید شد که دیگر خیلی چیزها را درباره‌ی زندگی می‌‌دانید.