۱۰ فیلم سینمایی برتر سال ۲۰۱۴ از نگاه منتقدین

Boyhood

باید هم این پدیده‌ی بی‌بدیل و هنرمندانه‌ با تمام قدرت و لیاقت و دریافت امتیاز ۱۰۰ در رده‌ی اول قرار گرفته باشد. ریچارد لینک‌لیتر در آخرین فیلم‌اش دغدغه‌اش درباره‌ی مفهوم و چیستی گذر زمان و انسان‌ها در برخورد با آن که در کارهای قبلی‌اش شروع کرده بود را در اینجا به تکامل می‌رساند و شما را محسور از تماشای واقعی و لحظه به لحظه‌ی غیرمنتظره‌ها، میخکوب می‌کند.

توتال‌فیلم

در نقدش از فیلم می‌آورد:«فوق‌العاده در فُرم اما معمولی در محتوا. «پسرانگی» جاه‌طلبانه، صمیمی و غیرقابل‌فراموش‌شدن است. این فیلم شاید اوج زندگی کاری لینک‌لیتر باشد». و

امپایر

می‌گوید:«فیلم زیبای لینک‌لیتر دستاوردی خارق‌العاده است-فیلم لطیف، بامزه، عاقلانه، دقیق و پر از گرما و انسانیت است.»

Virunga

ویرونگا

مستندی تحسین‌شده است که با امتیاز ۹۵ در رده‌ی دوم قرار گرفته است. داستان این مستند درگیرکننده در اعماق جنگل‌های کنگو می‌گذرد. جایی که پارک ملی ویرونگا قرار دارد؛ یکی از متنوع‌ترین مکان‌ها از لحاظ گونه‌های جانوری و خانه‌ی آخرین بازماندگان گوریل‌های کوهستانی. در این محیط وحشی، گروهی کوچک اما آماده از جنگلبانان که شامل یک کودک سابق جنگ، مراقبِ گوریل‌های یتیم و یک طرفدار محیط زیست بلژیکی می‌شود، باید از این مکان که به عنوان میراث یونسکو هم ثبت شده در مقابل حملات شبه‌نظامیان مسلح مراقبت کنند.

لس‌آنجلس تایمز

در نقدش می‌نویسد:«این مستند، گزارشِ تحقیقیِ اضطراری و درامی غیرقابل‌فراموش‌شدن است. «ویرونگا» درباره‌ِ محبتی دردآور و تعلیقی است که قلب را از تپش باز می‌دارد.»

Mr. Turner

آقای ترنر

یکی دیگر از شاهکارهای ۲۰۱۴ بود. فیلم داستان ۲۵ سال پایانی زندگی نقاش بزرگ اما غیرعادی بریتانیایی

جی‌.‌ام. دابلیو ترنر

را روایت می‌کند. او تحت تاثیر مرگ پدرش به کارهایی در نقاشی دست می‌زند که تماشای آنها را به تجربه‌ای فوق‌العاده بدل کرده است.

تلگراف

در نقدش می‌نویسد:«فراتر از لحظات بامزه‌‌ی فیلم،

تیموتی اسپال

در نقش ترنر، این فرد را به شکل صمیمانه و کاملی به انسان تبدیل می‌کند. همین باعث می‌شود تا استعدادهای هنری ترنر حتی بیشتر از چیزی که هستند، خارق‌العاده به نظر برسند.»

A Summer's Tale

داستان یک تابستان

، تنها فیلم در مجموعه‌ی «داستان‌ فصل‌ها» از اریک رومر فرانسوی است که از زمان ساخت آن در ۱۹۹۶ تاکنون در امریکا اکران نشده بود. فیلم بالاخره در جولای ۲۰۱۴ روی پرده‌ها رفت و واکنش منتقدها نشان داد که گذر زمان به هیچ‌وجه از ارزش فیلم نکاسته است. داستان یک تابستان، قصه‌ی

گاسپارد

، یک فارغ‌التحصیل تازه دانشگاه را روایت می‌کند که قصد دارد سه‌هفته‌ای از دوران تعطیل خود را در سواحل خوش بگذراند. او امیدوار است که

لنا

، نامزد دمدمی‌مزاج‌اش، هم به او بپیوندد. اما در گذر روزها او با مارگات آشنا می‌شود، یک دانشجوی نژادشناسی که برای تابستان پیش‌خدمتی می‌کند. موضوع وقتی پیچیده می‌شود که مارگات،

گاسپارد

را تشویق می‌کند با دوست‌اش،

سولین

، یک عشق تابستانی را شروع کند.

تایم‌اوت‌نیویورک

در یادداشت‌اش می‌نویسد:«رومر در برداشتن وضعیت‌های به ظاهر ساده و سفت‌کردن سپس آرام‌آرام  پیچ‌ها، نابغه است.»

Selma

سلما

روی دکتر ماریتن لوتر کینگ در سال ۱۹۶۵ تمرکز کرده است که کمپینی خطرناک برای به دست‌آوردن حق رایِ مساوی را رهبری می‌کند. او در این بین باید در مقابل گروه مخالف خشنی هم ایستادگی کند. این تظاهرات از سلما در ایالت

آلاباما

شروع می‌شود و تا

مونتگمری

، اوج قصه یعنی امضای این لایحه‌ به دست رییس‌جمهور، یکی از مهترین پیروزی‌های جنبش حقوق بشر، ادامه می‌یابد. منتقد سایت

راجرایبرت

می‌نویسد:«او که به خاطر درام‌های مستقلِ فوق‌العاده‌اش، «من دنبال می‌کنم» و «وسط ناکجاآبد» مشهور است، خودش را به عنوان استاد لحظات کوچک و صمیمی ثابت کرده است. «سلما» هرگز تمرکزش روی روابط فراشخصیِ بین کینگ و همراهان‌اش، مخالفان‌اش و خانواده‌اش را از دست نمی‌دهد.»

Leviathan

«نهنگ» که جایزه‌ی بهترین فیلمنامه را از جشنواره‌ی کن ۲۰۱۴ ازآن خود کرد، داستان کولیا را روایت می‌کند. مردی که در شهری کوچک در شمال روسیه همراه با همسر و پسرش که حاصل ازدواج قبلی‌اش است، زندگی می‌کند. او مغازه‌ی مکانیکی خودش را دارد که درست در کنار خانه‌اش قرار دارد. اینجاست که ودیم شلویات، شهردار شهر، وارد داستان می‌شود و قصد دارد زندگی و کار کولیا را از او بخرد. اما کولیا نمی‌تواند از دست دادن زیبایی‌های محل تولدش را قبول کند. بنابراین ودیم شلویات به زور متوسل می‌شود. امپایر در نقدش می‌نویسد:«فیلم به طور کلی اعصاب‌خردکن، بامزه، اندوه‌ناک و بسیار بی‌نقص ساخته شده. «نهنگ» یکی از بهترین‌های سال است.»

Two Days, One Night

«دو روز و یک شب» یک خط داستانی ساده را برداشته و آن را بدون جزییات و شکل مینیمالیستی جلو می‌برد. ساندرا تازه از دوره‌ی افسردگی‌اش فارغ شده و به کار برمی‌گردد. اما متوجه می‌شود، کمپانی بدون یک کارگر کمتر هم می‌تواند به فعالیت‌اش ادامه دهد. اما بعد از اینکه می‌فهمد، همکاران‌اش می‌توانند با رای دادن به نفع ماندنِ ساندار، او را در نگه‌داشتن کارش یاری کنند، ساندرا باید در طول آخر هفته، همکاران‌اش را متقاعد کند که از پاداش‌شان بگذرند و به ماندن او راضی شوند. هالیوود ریپورتر می‌نویسد:«فیلم توسط امضای کارگردانان‌اش-نگاهی انسانی و بدون داوری، غیبت سانتی‌مانتالیزم و استایلی فوق‌العاده طبیعی- که همیشه ساخته‌های این برادران بلژیکی را از دیگران متمایز می‌کند، پُرمایه شده است.»

Big Men

«مردان بزرگ» فیلم دیگری در فهرست ۱۰ فیلم برتر متاکریتیک در سال ۲۰۱۴ است که در دسته‌ی مستندها جای می گیرد. موضوع‌اش هم در یک خط بیشتر جای نمی‌گیرد: کند و کاویی در فساد صنایع نفتی کشورهای غنا و نیجریه. واشنگتن‌پست در یادداشت‌اش می‌نویسد:«تاثیرگذارترین حرکتِ بوتیون (کارگردان) در «مردان بزرگ» این است که او سناریویی که به طرز غیرقابل‌امکانی پیچ‌درپیچ است را برمی‌دارد، آن را منطقی می‌کند و داستانی تعریف می‌کند که نه تنها به خودی خود محکم است، بلکه در آن واحد، درباره‌ی حرص و آز و طبیعت انسان هم حرف می‌زند.»

The Overnighters

«یک شبه‌ها» مستند/درام دیگری است که داستان‌اش در شهر ویلینستون در ایالت داکوتای شمالی می‌گذرد. جایی که صدهزار بی‌کارِ امیدوار با رویاهایی برای بدست‌ آوردن کاری مناسب در صنایع نفت به آنجا سفر کرده‌اند. اما مسئله این است که تازه‌واردها در دام یک رویای آمریکایی دیگر افتاده‌اند و حتی جایی برای خواب هم پیدا نمی‌کنند. شهر توانایی کافی برای جا دادن به این حجم از مهاجران را ندارد. از آن سو، روحانی جی‌ راینکی درب‌های کلیسایش را روی مردم باز می‌کند تا آنها برای یک شب یا شاید هفته‌ها در آن بخوابند. وویس‌ویلیج در نقدش می‌آورد:«یک‌شبه‌ها، مستندِ جسی ماس، قصه‌ای دردآور درباره‌ی نبرد بین اقتصاد و اخلاق است. داستان‌اش شبیه خبرهای مبالغه‌آمیز و خشک روزنامه‌ی یکشنبه می‌ماند که شما به راحتی از کنارش می‌گذرید، اما به مرور تبدیل به یک تراژدی عظیم می‌شود.»

Ida

لهستان- سال۱۹۶۲. آنا، دختری راهبه‌ی کارآموزی که در آستانه‌ی سوگند یاد کردن، متوجه‌ی راز خانوادگی تاریکی می‌شود که به گذشته‌ها و زمان اشغال ناتزی‌ها بازمی‌گردد. منتقد سایت راجرایبرت می‌نویسد:«پیچیده، ارژینال و نفسگیر در همه‌ی سطح‌ها. «آیدا» در تمام دوران‌ها و درهرکشوری، شاهکار خواهد بود.» نیویورکر می‌نویسد:«این شاهکاری جمع‌و‌جور، تعریف و پایانی اجمالی بر یک تفکر است- تفکری که در آن خشم با سوگواری درهم ادغام می‌شوند.»

تهیه شده در زومجی