مارتین اسکورسیزی و کریستوفر نولان خطاب به کنگره امریکا: لطفا سینماها را نجات بدهید
همه میدانند که تاثیر کووید 19/ویروس کرونا روی صنعت سینما به قدری وحشتناک است که حداقل تا پنج سال احساس خواهد شد و حتی اگر فردا واکسن کووید 19 به طرز معجزهواری از راه برسد، سینماها ماهها مشغول ترمیم زخمهای عمیق خود هستند. در این بین یکی از بزرگترین دلایلی که هیچ استودیویی جسارت اکران فیلمهای جدید خود را ندارد، بسته بودن اکثر سینماهای دنیا و مخصوصا آمریکا است. دیگر مسئله بر سر فعالیت ۳۰ درصدی یا ۵۰ درصدی هر سالن سینما نیست. بلکه مشکل اینجا است که در شهرهایی مثل نیویورک و لسآنجلس که بزرگترین بازارهای سینمایی آمریکا هستند، از زمان آمدن کرونا همهی سالنهای پخش فیلم سینمایی بسته بودهاند.
مشکل پیشآمده به قدری بزرگ است که اگر وضعیت به سرعت تغییر نکند، تعداد قابل توجهی از سالنهای سینما بهزودی اعلام ورشکستگی خواهند کرد. برای مثال ما میدانیم که ۵۵۰۰ سالن سینمای متعلق به شرکت AMC چند هفتهی پیش تا آستانهی ورشکستگی کامل پیش رفتند و حالا فقط به خاطر اکران فیلم Tenet کریستوفر نولان، نهایتا میتوانند تا سهماههی اول سال ۲۰۲۱ میلادی دوام بیاورند.
ولی مشکل فقط به AMC محدود نمیشود. زیرا ظاهرا مطابق آمارهای موجود اگر سالنهای سینما بهزودی باز نشوند و استودیوها چند فیلم بزرگ را به روی پردههای نقرهای نفرستند، درصد قابل توجهی از سینماهای آمریکا برای همیشه تعطیل خواهند شد. اینگونه صنعت سینما که خود به خود در سالهای اخیر ضربههای زیادی از شبکههای اینترنتی/استریممحور خورده است، حتی بعد از کرونا هم دیگر شانسی برای بازگشت به وضعیت عادی ندارد. زیرا وقتی تعداد سینماهای بزرگترین بازار فیلمهای هالیوودی تقریبا ۳۰ درصد کم شده باشد، دیگر همهی بودجههای تولیدی پایین میآیند. چرا که بازار کوچک خواهد شد و دیگر قرار دادن برخی مبالغ هنگفت روی یک فیلم، بیمعنی به نظر میرسد.
به همین خاطر تعداد زیادی از فیلمسازهای شناختهشده و فعال در سبکهای مختلف نامهای سرگشاده را در همراهی با مارتین اسکورسیزی و کریستوفر نولان نوشتند و تحویل کنگره دادند؛ کریس نولانی که پرفروشترین فیلم هالیوودی در ۹ ماه اخیر یعنی «تنت» را چند هفتهی قبل اکران کرد. این نامه هم توسط سازندگان فیلمهای بلاکباستر سودآور مثل مایکل بی و هم توسط فیلمسازهای هنری مستقل مثل گرتا گرویگ امضا شد. چون با این وضعیت دیگر همه احساس خطر میکنند. متن کامل نامه در ادامه قرار گرفته است.
خطاب به تمام مسئولان و کنترلکنندگانی که آرزو داریم در این وضعیت سخت به سینماها توجه داشته باشند
از شما بهخاطر تلاشهایی که در این دوران به خرج میدهید، سپاسگزاریم. از آنجایی که میدانیم مشغول درنظرگرفتن لغو برخی از محدودیتها در دوران شیوع ویروس کرونا/کووید ۱۹ شدهاید، خواهش میکنیم که اولویت بسیار بالایی برای صنعت سینما قائل شوید.
از شما تقاضا داریم که فراموش نکنید که در سال ۲۰۱۹ میلادی، میلیونها انسان به سینماها رفتند تا لبخند بزنند، اشک بریزند، رویاپردازی کنند و درکنار هم باشند
بدون شک شما از افراد زیادی درخواست کمک دریافت میکنید. آنهایی که از شما میخواهند که محدودیتهای اعمالشده روی صنایع و تجارتهای تهدیدشده در دوران کرونا را بردارید. ولی باید بدانید که سینماها اکنون در تنگنای ترسناکی گیر افتادهاند. ما از شما به جد میخواهیم که بخشی از بودجههای تخصیصنیافته در رابطه با کمک به کسبوکارها در دوران کرونا را به سالنهای پخش فیلم بدهید. زیر این بودجهها به کسبوکارهایی تعلق دارند که بیشترین آسیب را در دوران کرونا متحمل شدند. مطابق لایحهی جدید، هر صنعت و تجارتی که به خاطر شرایط پیشآمده در دنیا هیچ راهی برای جبران ضررهای مالی هنگفت خود ندارد، میتواند از این بودجه بهره ببرد. پس بگذارید واقعیت را بگوییم: ممکن است وقتی بحران ویروس کرونا/کووید 19 به پایان رسید، دیگر اکثر سینماها وجود نداشته باشند که کسی بخواهد در آن زمان نجاتشان بدهد.
۹۳ درصد سینماها، ۷۵ درصد پول خود را از دست دادهاند و اگر تعطیلیها ادامه داشته باشند، ۶۹ درصد سینماهای مستقل، کوچک و متوسط بهصورت دائمی تعطیل میشوند و طی چند هفتهی آتی اعلام ورشکستگی کامل میکنند. اینگونه ۶۶ درصد افرادی که در آمریکا مشغول انجام هر کار مرتبط با سالنهای سینما هستند، شغل خود را از دست میدهند. مسئله دربارهی زندگی ۱۵۰ هزار انسان است. جامعه نمیتواند نقش سالنهای سینما در روابط اجتماعی، اقتصاد و فرهنگ را نادیده بگیرد.
جامعه نمیتواند نقش سالنهای سینما در روابط اجتماعی، اقتصاد و فرهنگ را نادیده بگیرد
«رفتن به سالن سینما» در مرکز فرهنگ زندگی انسان امروز جا خوش کرده است. در سال ۲۰۱۹ میلادی فقط در آمریکای شمالی، ۲۶۸ میلیون انسان به سینماها رفتند تا لبخند بزنند، اشک بریزند، رویاپردازی کنند و درکنار هم باشند. سینماها انسانها را متحد میکنند. در این سالنها، با استعدادترین هنرمندهای داستانگو، دستاوردهای سینمایی خود را به نمایش میگذارند. هر فیلمساز، بازیگر و تهیهکنندهی الهامبخش، میخواهد هنر خود را روی پردههای نقرهای سینما بیاورد؛ فیلم دیدن در سینما قلهی تجربهی تماشای فیلم و باعثوبانی شکلگیری برترین آثار سینمایی است. این تجربه را نمیتوان حذف یا جایگزین کرد. حالا چه میشود اگر دیگر پردههای نقرهای زیادی وجود نداشته باشند؟
میلیونها نفر در بخشهای مختلف صنعت سینما کار میکنند؛ استودیوها، سیستمهای پخش فیلم بین سینماها، تیمهای تولید و چندین و چند گروه دیگر. حتی بسیاری از کسبوکارهای غیر سینمایی همچون غذاخوریهای کشور هم در اکثر شبها به خاطر بیرون آمدن مردم برای رفتن به سینما مشتری دارند. همچنین سینماها بیشتر از هر تجارت دیگری به استخدام افراد دارای شرایط خاص جسمی، شهروندهای خارجیزبان و تازهکارها اهمیت دادهاند. انسانهای محترمی که بدون سالنهای سینما شاید بهسادگی نمیتوانستند شغلی داشته باشند.
ما اکنون نگران آیندهی سینماها هستیم؛ نگران اینکه آیا اصلا آنها آیندهای دارند؟
لطفا سینماها را نجات بدهید و کمکهای مالی لازم را به آنها برسانید. همچنین باتوجهبه این حقیقت که پروسهی بازگشایی بسیاری از کسبوکارهای دیگر آغاز شده است، درخواست میکنیم که سنیماها نیز زودتر با رعایت پروتکلهای بهداشتی باز بشوند. از شما متشکریم که این درخواست را در نظر میگیرید.
امضاء: کریستوفر نولان، مارتین اسکورسیزی، رئیس انجمن ملی صاحبان سینما، رئیس انجمن صنفی کارگردانان آمریکا، مدیر انجمن تصاویر متحرک آمریکا، پدرو آلمادوار، وس اندرسون، جاد اپتاو، نوآ بامباک، جیمز کامرون، آنتونیو کامپوس، دیمین شزل، سوفیا کاپولا، آلفونسو کوارون، کلینت ایستوود، کری جوجی فوکوناگا، آلخاندرو گونزالو ایناریتو، رایان جانسون، ریچارد لینکلیتر، جیمز منگولد، استیو مککوئین، سم مندس، آدام مککی و ۱۰ها فیلمساز دیگر
نظرات