چرا وقت آن رسیده تا فرصتی دوباره به DriveClub بدهیم؟

یعنی عده‌ای اگر هم روزی به آن اهمیت می‌دادند، به دلیل کشیدن‌شدن زمان عرضه‌اش به اندازه‌‌ی یک‌سال، دیگر از آن حس و حال اولیه بیرون آمده بودند و عده‌ای هم اما این تاخیرها را نکته‌ی مثبتی تلقی می‌کردند. مهم نیست حق با چه کسی بود. «باشگاه رانندگی» وقتی وارد بازار شد که مهم‌ترین ویژگی‌اش، یعنی ترکیباتِ بخش چندنفره‌اش رسما خراب و تعطیل بود. به شکلی که این مسئله روی تجربه‌ی کلی بازی تاثیر منفی فراوانی به همراه داشت. وگرنه هسته‌ی مرکزی بازی، تجربه‌ی مسابقه‌ای آرکید و رانندگی‌ای عالی و بی‌نقصی را در بخش تک‌نفره ارائه می‌کرد. حالا لازم نیست بیشتر از این‌ها آن روزهای فاجعه‌بار را یادآوری کنم، مسئله این است که استودیوی «ایوولوشن» در حرکتی ضربتی، به این مشکلاتِ از خدا بی‌خبر، واکنش نشان داد و سخت برای درست‌کردن اوضاع وارد عمل شد. به طوری که در حال حاضر، مشکلات مربوط به اتصال به سرورها حل شده، چندین و چند ویژگی جدید به مجموعه‌ی اولیه اضافه شده و اولین محتواهای‌قابل‌دانلود هم به صورت رایگان در دسترس قرار گرفته‌اند. در زمینه‌‌ی ویژگی‌های جدید، «حالت عکسبرداری» چند هفته بعد از راه رسید. اما فعلا بگذارید عکاسی را بی‌خیال شویم، چون ستاره‌‌ی واقعی نمایش «باشگاه‌رانندگی»، سیستم کاملا جدید آب‌و‌هوای پویای آن است.

تنظیماتِ آب‌و‌هوای بازی به سرعت بعد از نصب بروزرسان ۱ گیگ‌ و ۴۰۰ مگابایتی بازی قابل‌دسترس می‌شوند. همانند پوشش ابری و سیستم شبانه‌روز، جلوه‌های آب‌و‌هوای بازی هم کاملا در بعضی از حالت‌های بازی قابل‌شخصی‌سازی هستند. این موضوع، این اجازه را به کاربر می‌دهد تا بین مسابقه در جاده‌های خشک و یخ‌زده و مقدار حجم شرایط آب‌و‌هوایی رفت و آمد کند. اما مهم‌ترین بخش تنظیمات به گزینه‌ی «شرایط پویای محیطی» مربوط می‌شود، که شاید جالب‌ترین اتفاقات ممکن را در دنیای بازی به وجود می‌آورد. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا به طرز واقع‌گرایانه‌ای بین روزهای روشن آفتابی و شب‌های تاریکِ طوفانی تغییر شکل دهید. جلوه‌های آب‌و‌هوای بازی از عناصر گوناگونی تشکیل شده‌اند که آنقدر جزییات عمیقی را شامل می‌شوند که مجبوریم هرکدام را یکی‌یکی بررسی کنیم:

برخلاف خیلی از بازی‌های دیگر، «باشگاه رانندگی» از ذرات قطره‌ای منحصر‌به‌فرد برای نمایش باران استفاده می‌کند. اینگونه هرکدام از قطرات حاضر در محیط به تنهایی تحت تاثیر سیستم محوسازی بازی قرار می‌گیرند و در نتیجه حس نوارهای بلند و عمودی قطرات آب را در هنگام رانندگی به بازی‌کننده منتقل می‌کنند. در واقع، استودیوی ایوولوشن فقط چهارتا خط شفافِ باریک نکشیده و آنها را به اسم باران در جای جا نداده است، بلکه استودیو با تکیه بر سیستمِ سوپرجزییات‌نگرِ رندرینگ بازی، توانسته به خوبی از پس نمایش درست این جلوه‌ها برآید. موضوع وقتی دیوانه‌وارتر می‌شود که ماشین‌تان را در برف و کولاک استارت بزنید. اینجاست که ذرات معلق در محیط آنقدر زیاد می‌شود که رانندگی را دشوار می‌کند. به طوری که رانندگی در جاده‌های نروژ در شب، واقعا ترسناک می‌شود. جذاب‌تر اینکه، این ذرات به طرز مناسبی توسط نور چراغ‌جلوی ماشین بازی‌کننده، روشن می‌شوند و در حرکت فوق‌العاده به نظر می‌رسند.

توجه به این عنصر در شبیه‌سازی شرایط آب‌ و‌ هوایی از اهمیت زیادی برخوردار است و «باشگاه رانندگی» در این امر نتیجه‌ی پرجزییاتی را خارج کرده است. برخلاف گذشته، اکنون سطح جاده‌ها بسته به شرایط آب‌و‌هوا، دارای چاله‌های آب باقی‌مانده و بازتاب نور است. اعمال بازتابِ نور از سطح خیس جاده فقط به فضای قاب تصویر خلاصه شده. برای همین بازتاب نور در حالت عکسبرداری فقط به اشیایی که در صحنه قابل‌دیدن هستند، محدود شده است. این حرکت باعث شده تا سیستم بازتاب به طرز مناسبی نور و سایه را در صحنه‌ی اصلی منعکس کند و در نتیجه ظاهر خیلی پویایی به آنها بدهد. چاله‌های آب هم براساس مقدار بارش باران، به لکه‌هایی با اندازه‌های مختلف می‌انجامند. این در حالی است که در صورت تنظیم بازی روی الگوی آب‌و‌هوای تصادفی و رانندگی در مسیرها، بعد از مدتی متوجه می‌شوید همینطوری که به شدت باران افزوده می‌شود، سطح جاده هم بازتابنده‌تر می‌شود.

دیگر عناصر موجود در دنیای بازی هم خیسی را نشان می‌دهند. شاخ‌و‌برگ، موانع، خاک و سنگ، همه و همه به طرز واقع‌گرایانه‌ای تنظیمات آب‌و‌هوایی بازی را برای نمایش رطوبت دریافت می‌کنند. از آنجایی که بازی از یک سیستم رندرینگ براساس فیزیک بهره می‌برد، بنابراین پروسه‌ی انجام همه‌ این‌ها خیلی سریع صورت می‌گیرد. فقط سازندگان باید مقدار «بازتابندگی» و «شفافیت» را در حالت زمان-واقعی وارد کنند و سپس همه‌ی اشیا به شکل واقع‌گرایانه‌ای به آنها واکنش نشان می‌دهند. برای مثال حتی اگر مقدار این عناصر یکسان باشد، اما مثلا شاخ‌ و برگ درختان ظاهر متفاوتی در مقایسه با موانع محیطی در نمایش رطوبت از خود بروز می‌دهند.

سپس می‌رسیم به شبیه‌سازی قطرات آب روی خود ماشین‌ها. تکنیکی که در اینجا از آن استفاده شده احساس قطرات آب سه‌بعدی که به مرور به رگه‌های آب تبدیل می‌شوند را به بیننده منتقل می‌کند؛ جریاناتی از آب که به شتاب و جهت ماشین واکنش نشان می‌دهند. در خط آغاز مسابقه که باران شروع به باریدن می‌گیرد، می‌توان قطرات آب که روی شیشه‌ی جلو و بدنه‌ی ماشین به طرز واقع‌گرایانه‌ای جریان دارند را نظاره کرد، اما وقتی پدال گاز را فشار می‌دهید، این قطرات به جهت درست متمایل می‌شوند. این مسئله درباره‌ی برف‌پاکن‌ها هم صدق می‌کند، به طوری که آنها آب را به طرز زیبایی به اطراف پخش می‌کنند، در حالی که خود آب هم همزمان به نیروهای خارجی نظیر شتاب و جهت ماشین واکنش نشان می‌دهد. برف‌پاکن‌ها حتی با هر رفت و برگشت از خودشان رگه‌هایی از آب باقی می‌گذارند که از قدرت دیدتان می‌کاهد-چیز اعصاب‌خردکنی است، اما باید باشد، چون رانندگی در شرایط بد آب و هوایی دنیای واقعی هم چنین چیزی هست. تمام این‌ها در حالی است که لنز دوربین مجازی بازی هم از دست ضربات مکرر باران آرام و قرار ندارد. بعضی‌ها ممکن است تاثیر آب و هوا روی کدر شدن دید بیرونی را اذیت‌کننده بدانند، اما فکر می‌کنم وجود این مسئله برای بالانس شدن بازی صورت گرفته است، چون همه- چه کسانی که از نمای داخل ماشین استفاده می‌کنند و چه کسانی که از دوربین معمولی- باید به طور مساوی با آب‌و‌هوا ستیز کنند. به طور کلی تمام این‌ها شاید جریان گیم‌پلی را مسدود کند، اما از نظر دیداری واقعا محسورکننده هستند.

طوفان‌های بارانی در «باشگاه‌ رانندگی» حضور دارند و به لطف مُدل آذرخش بازی، رعد و برق‌ها به شکل میخکوب‌کننده‌ای تلالوهایی ناگهانی به وجود می‌آورند که کل صحنه را برای لحظاتی روشن می‌کنند. در حال نبرد در جاده‌های کوهستانی و پرپیچ‌و‌خم و تاریک نروژ، انفجار وحشیانه‌ی آذرخش در پس‌زمینه باعث می‌شود کل دنیای اطراف‌تان قبل از اینکه همه‌چیز دوباره به تاریکی بازگردد، برای لحظاتی قابل‌دیدن شود. این روشنایی‌ها همچنین به طرز مناسبی از سطح جاده هم منعکس می‌شود. خب، برای اینکه موضوع هیجان‌انگیزتر شود، ما «فورتزا: افق۲» (Forza: Horizon 2) را هم اجرا کردیم تا ببینیم این بازی در مقابل شرایط آب و هوای جدید «باشگاه رانندگی»، چه حرف‌هایی برای گفتن دارد. ساخته‌ی استودیوی پلی‌گراندگیمز از همان ابتدا شامل جلوه‌های آب و هوای زیبایی است. اما گیم‌پلی دنیای-باز «افق۲» به این معنی است که انحصاری ایکس‌باکس‌وان اولویت‌های مهمتری برای استفاده از بودجه‌ی رندرینگ‌اش داشته است. این بدین معناست که «افق۲» به انداز‌ه‌ای که ایوولوشن گرافیک بازی‌شان را به آغوش کشیده، از ظرافت و دقتِ فراوانی در این بخش بهره نمی‌برد. برای نمونه، «باشگاه رانندگی» از گلوله‌هایی پویا به عنوان قطرات آب استفاده می‌کند، در حالی که «افق۲» به همان تکسچرهای معمولی و تخت بسنده کرده است. هر دو نور را به خود جذب می‌کنند، اما در «افق۲» چراغ‌های کنار جاده روی جلوه‌های آب‌و‌هوا تاثیر می‌گذارند، در حالی که در «باشگاه رانندگی» چراغ جلوی ماشین‌ها هم تاثیرگذارند، که این مسئله از واقعیت‌گرایی هرچه بیشتر این جلوه در «افق۲» کاسته است. به علاوه‌ی این‌ها، نمایش آب روی اتومبیل‌ها هم بسیار ساده‌نگرانه است و از پویایی کمتری بهره می‌برد و قطرات آب هم برخلاف «باشگاه رانندگی» حالت ایستا و خشکی دارند. همچنین رگه‌های آب تحت تاثیر سرعت و جهت ماشین قرار نمی‌گیرند و به شکل واقع‌گرایانه‌ای جریان پیدا نمی‌کنند. برف‌پاکن‌ها هم خیلی ساده قطرات آب را از بین می‌برند. جلوه‌ی برف‌پاک‌کن هم شامل تکسچرهای ساده‌ای می‌شود که فقط به منظور خالی نبودن عریضه تعبیه شده است.

به علاوه‌ی تمام این‌ها، اشیای پراکنده در سطح جاده هم از توجه‌‌ی زیادی بهره نمی‌برند و چیزهایی مثل شاخ و برگ درختان در شرایط مختلف آب‌و‌هوایی دچار هیچ‌گونه تغییر قابل‌اشاره‌ای نمی‌شوند. سیستم بازتاب نور هم به شکل متفاوتی در اینجا صورت گرفته- انعکاس در «افق۲» مثل «باشگاه رانندگی» به فضای صحنه محدود نشده، اما جزییات کمتری دارد. در نهایت «افق۲» فاقد سیستم ابرهای حجم‌دار ساخته‌ی ایوولوشن است و قابلیتِ جریان شب و روزش هم به نرمی و روانی «باشگاه رانندگی» نیست. هیچکدام از این حرف‌ها به منظور کوبیدن بازی نیست. البته که «افق۲» هنوز بازی بسیار زیبا با کیفیت تصاویر عالی و گیم‌پلی‌ای آزادانه و باز است که در بازی پلی‌استیشن۴ پیدا نمی‌شود. اما پهلوی هم قرار دادن اولویت‌های هر دو سازنده، ما را می‌تواند به درک بهتری از بخش‌های مختلف هر دو بازی برساند. همچنین باید ذکر کنم که حالت عکسبرداری اخیرا به بازی اضافه شده. برخلاف دیگر بازی‌های پلی‌استیشن۴، این حالت در «باشگاه رانندگی» دارای ویژگی آنتی الایزینگ و چندین جلوه‌ی دوربین اضافه در هنگام عکسبرداری است. شما می‌توانید کاملا سرعت شاتر، گشادی لنز، فاصله‌‌ی کانونی و مقدار بوکه (Bokeh) را به صورت دستی تنظیم کنید. همه‌ی این ابزار کارایی بالایی دارند و در نتیجه‌ی نهایی تاثیرگذارند.

برای بدست آوردن دل خریداران به خاطر مشکلات زمان انتشار بازی، ایوولوشن تاکنون ۲ بسته‌ی‌الحاقی رایگان که شامل مراحل و ماشین‌های جدید برای بخش‌تک‌نفره می‌شود را عرضه کرده. همین دو سه روز پیش هم آنها یک بروزرسانی جهت اضافه کردن ۵ مسیر جدید از کشور ژاپن، ارائه کردند. البته نباید این حقیقت را فراموش کرد که نسخه‌ی مشترکان پلی‌استیشن پلاس که سونی قول‌اش را داده بود، هنوز عملی نشده است. ایوولوشن هم گفته تا وقتی از توانایی سرورها در به دست گرفتن بار اضافی مطمئن نشده، آن را عرضه نخواهد کرد. اما همین هفته‌ی پیش، سونی قیمت بازی را برای مشترکان پلی‌استیشن پلاس به ۲۰ یورو کاهش داد. خب، پس چرا وقت‌مان را برای نسخه‌ای پلاس- که معلوم نیست کی خواهد آمدف تلف کنیم. ۲۰ یورو مثل سرقت یک عنوان مسابقه‌ای فوق‌العاده با یک عالمه محتوای اضافی می‌ماند!

واقعا سخت است که به تعریف و تمجید از چیزهایی که این بروزرسانی به همراه آورده نپردازیم. ما عاشق عمیق‌شدن در جزییات و بند بندِ گرافیکی بازی‌ها هستیم و خیلی کم پیش می‌آید تا با چنین اثر شگفت‌انگیزی برخورد کنیم. بی‌تردید، جلوه‌های آب و هوایی «باشگاه رانندگی»، تعدادی از واقع‌گرایانه‌ترین‌هایی هستند که تاکنون دیده‌ایم. این به علاوه‌ی سیستم نورپردازی فوق‌العاده و مُدل‌های واقع‌گرایانه، ساخته‌ی ایوولوشن را از زاویه‌ی گرافیکی به بالاترین نقطه‌ی ممکن منتقل کرده است. البته تمام این‌ها در کنار دیگر ویژگی‌هایی که به بازی اضافه شده، مطمئنا لیاقت نگاهی دوباره به بازی را به وجود می‌آورد. در ژانر در حال سقوطِ مسابقه‌ای که همه‌ی گیم‌پلی‌ها در قالب تجربه‌های استاندارد محیط-باز می‌آیند، خیلی احساس تازگی به آدم دست می‌دهد، وقتی پشت فرمان بازیی با همان استایل کلاسیک و محدود به جاده‌ای مثل «باشگاه رانندکی» می‌نشینید. نظرات درباره‌ی این بازی متفاوت است، اما از نگاه ما، «باشگاه رانندگی» بازی خیلی خوبی است که دارای تمیزترین تصاویری که تاکنون در یک بازی مسابقه‌ای دیده‌اید، می‌شود.

منبع: Eurogamer