بررسی علمی قابلیت دستکاری زمان در Quantum Break؛ حقیقت یا تخیل؟
این روزها در دنیای بازی‌های رایانه‌ای نام Quantum Break، جدیدترین اثر استودیو رمدی، بسیار به چشم می‌خورد. این اثر که یک علمی تخیلی خوش ساخت به حساب می‌آید، مسائلی مانند زمان و شکست آن را مورد هدف خود قرار داده است. اما چه مقدار از وقایع درون بازی به حقیقت نزدیک است؟ چه مقدار از علوم به کار رفته در بازی با قوانین فیزیک مطابقت دارد؟ به این منظورکیسی نیوتون، منتقد بازی Quantum Break از سایت وِرج، با یکی از مشاوران علمی فیزیک به نام الیزابت لوپاتو در این خصوص مصاحبه‌ای ترتیب داده که سایت زومجی آن را در اختیار شما قرار داده است.
سفر به گذشته چیزی نیست که هنوز به خوبی قابل درک باشد و غیرممکن به نظر می‌رسد
کِیسی نیوتون: الیزابت، ما اخیرا کوانتوم بریک را بازی کردیم؛ یک بازی سوم شخص تیراندازی از استودیو رمدی. تمام داستان بازی مربوط به زمان و سفر در آن بود، جایی که شخصیت‌های بازی قصد داشتند تا به گذشته سفر کنند و آن را تغییر دهند. چیزی که تا به حال متوجه شدم، این است که در دنیای واقعی هنوز هیچ شخصی نتوانسته یک ماشین زمان اختراع کند. اما از طرفی دیگر شنیده‌ام که فیزیک‌دان‌ها مسئله سفر در زمان را بسیار جدی گرفته‌اند. استودیو رمدی برای ساخت بازی کوانتوم بریک نیز با یکی از این فیزیک دانان همکاری داشته است. آیا از نظر شما چنین مسئله‌ای چیزی بی معنی و ساده به نظر می‌رسد یا چنین اتفاقی امکان‌پذیر است؟
الیزابت لوپاتو: خب، سفر در زمان امکان‌پذیر است. همین حالا نیز من و شما در حال سفر در زمان هستیم. درست است که راه رفتن و حرکت کردن همانند نشستن در جایی مشخص چیزی یک‌سان نیست، اما همیشه در حال حرکت در زمان هستیم. حرکت رو به جلو در زمان مشکلی نیست و ما می‌دانیم که که با شتاب و تسریع بسیار بالای سرعت بدن می‌توان زمان را آهسته کرد. این امر یک چیز ثابت شده است. در حقیقت چیزی شبیه به همان اتفاقات رخ داده که برای اسکات کِلی در طول سفر او به فضا برای او پیش آمد. اما از جهتی دیگر، سفر به گذشته چیزی نیست که هنوز به خوبی قابل درک باشد. حتی مطمئن نیستیم چنین چیزی امکان‌پذیر باشد. شما به چیزی بسیار قدرتمند همانند یک میدان جاذبه سیاه چالی بزرگ نیاز دارید.
در بیشتر مواقع، گیم‌پلی بازی کوانتوم بریک بیشتر شبیه به جادو رفتار می‌کند، به خصوص استفاده از سپر زمان برای جلوگیری از تیرهای دشمن. یا در این بازی حرکتی وجود دارد که می‌توانید دشمن خود را متوقف کنید، او را به رگبار ببندید و ناگهان زمان دوباره شروع به حرکت می‌کند و تمام تیرها به صورت یک‌جا دشمن را منفجر می‌کند. بسیاری از مردم به خوبی می‌دانند که چنین چیزهایی واقعی نیست اما تمام حرکات مربوط به زمان در بازی Quantum Break از قوانین سفر زمان و آن چیزهایی که تا به حال درک کرده‌ایم پیروی کرده‌اند. برای مثال این بازی به خوبی درک کرده است که نمی‌توان تا جایی به عقب بازگشت که هنوز ماشین زمان اختراع نشده بود و اثری از آن در دنیا وجود نداشت.
کیسی نیوتون: در Quantum Break سوال‌های بسیار بزرگی وجود دارد. یکی از برجسته‌ترین سوال‌هایی که این بازی نسبت به آن تاکید دارد، «شکست زمان» است. این مسئله بارها و بارها با ایستادن زمان برای مدت طولانی در بازی رخ داده است. آیا اصلا چنین چیزی از نظر تئوری امکان‌پذیر است؟ آیا علم فیزیک به حدی رسیده است که قادر باشد نقطه شروع یا پایان زمان را به ما بگوید؟
در نگاه کلی شکست زمان بیشتر شبیه به یک جادو است
الیزابت لوپاتو: این یک سوال به شدت پیچیده است زیرا چنین چیزی اتفاق اتفاده است! بیگ بنگ بزرگ؛ شگفتی منحصر به فردی که جهان هستی را آغاز کرد. همین مورد باعث شده تا به شکل متراکمی بسیاری از علوم و قوانین فیزیک شناخته شده توسط بشریت قابل شکستن باشند و زمان هم ممکن است در بین این رویدادها قرار بگیرد. استیفن هاوکینگ معروف قبلا در مورد زمان استدلال کرده است و بیگ بنگ را شروع زمان هستی می‌داند، زیرا هیچ چیزی در دنیا قبل از این رویداد قابل مشاهده و مراعات نبوده است. لی اسمولیون «یکی از فیزیک‌دانان برتر آمریکایی» به این موضوع اشاره کرده که زمان در طول حیات هستی دچار تحولات مختلفی شده است. بعضی از دانشمندان نیز فکر می‌کنند که اصلا زمان وجود واقعی ندارد پس با این تفکر از نظر آن‌ها زمان نه شروع شده است و نه پایانی به خود خواهد دید.
اما در مورد پایان یافتن زمان؛ خب، از نظر تئوری، اگر جهان به حالت اول خود برگردد، این مسئله ممکن است. اما اگر جهان به همین شکل ادامه پیدا کند و بشریت همیشه در حال توسعه باشد، زمان نیز برای همیشه وجود خواهد داشت. این نکته را به خاطر داشته باشید که زمان و فضا یک چیز هستند. اما در نگاه کلی شکست زمان بیشتر شبیه به یک جادو است. چنین چیزی می‌تواند بسیار جالب توجه باشد. قبل‌تر نیز چنین مسائلی را در مجموعه دکتر هو دیده بودیم.
کیسی نیوتون: اگر چنین چیزی وجود ندارد، پس این مسائل به درد یک داستان‌سرایی غنی می‌خورند. سفر در زمان یک موضوع جذاب برای به کار بردن در آثار خلق شده توسط سازندگان و نویسندگان است. به نظر می‌رسد که اساسا هیچ راهی وجود ندارد تا داستانی در مورد سفر زمان نوشته شود که واقعی باشد و چیزهای تخیلی در آن به کار برده نشود.
الیزابت لوپاتو: تا وقتی چنین چیزهایی به ثبات نرسد همه چیز جادو به شمار می‌روند. آثاری مانند Slaughterhouse Five با استفاده از اختلالات استرسی ضایعات روانی، در مورد سفر به زمان سخن گفتند. در کتاب The Martian Chronicles نیز سفر زمان توسط خیالات باطل و داستان‌های نوستالوژیک انجام می‌شود یا حتی ما با A Connecticut Yankee in King Artur’s Court، اثر مارک تویِن، به زمان سفر کردیم و نکته جالب در مورد این کتاب این بود که هیچ‌گاه توضیح نداد چگونه چنین اتفاقی رخ داده است. همه این‌ها داستان هستند. به نظر من، داستان‌سرایی در مورد سفر زمان، نسخه مدرن شده داستان‌های کلاسیک پیشگویی و رسالت هستند. چنین مسائلی تا به اثبات نرسند، یک داستان بیشتر نیستند. حال ممکن است این مسائل همانند بازی Quantum Break با توجه به تحقیقات موجود حال حاضر ساخته شوند، یا داستان‌های تخیلی دیگر که از پایه هیچ اثبات علمی در آن‌ها به کار برده نشده است.
نظر شما در مورد این مسئله چیست؟ آیا Quantum Break توانسته شما را بیش از پیش به علم کوانتوم و زمان نزدیک کند؟ یا از نظر شما تمام این مسائل هیچ‌گاه حتی در آینده امکان‌پذیر نخواهند بود؟
منبع: The Verge