۱۰ بازی پلی استیشن 4 که دوست داریم برای پلی استیشن پرو آپگرید شوند

بعد از شایعه‌های فراوان در مورد کنسول جدیدی با اسم رمز پلی‌اسیشن نئو (PlayStation Neo) یا پلی‌استیشن 4.5 که کمپانی سونی در حال توسعه آن است، دیگر خیلی سخت می‌توان وجود این کنسول میان نسلی را انکار کرد. باید از خود بپرسیم که وجود یک کنسول قوی‌تر که بر اساس سخت‌افزار پلی‌استیشن 4 ارتقا یافته چه معنایی می‌تواند برای بازی‌ها داشته باشد؟ در مورد بازی‌های جدید که مشخص است، تمامی آن‌ها به هر حال باید برای این کنسول تازه نفس تولید شوند. سونی حکمی را به تمامی سازندگان بازی برای کنسول پلی‌استیشن 4 ابلاغ کرده که همه استودیوهایی که از تاریخ اکتبر ۲۰۱۶ به بعد برای این کنسول بازی می‌سازند، اثر آن‌ها باید کنسول نئو را نیز پشتیبانی کند. مخصوصا این پشتیبانی باید همراه با نرخ فریم بهبود یافته، وضوح تصویر بالاتر و حتی افکت‌های بصری و فنی بیشتر باشند.

اما در مورد بازی‌هایی که برای کنسول PS4 خریده‌ایم و آن‌ها را عاشقانه دوست داریم چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ آیا باید همراه با کنسول قدیمی با آن‌ها خداحافظی کنیم؟ پاسخ منفی است؛ وجود یک کنسول جدید و قوی‌تر ما را برای کتابخانه بازی‌های دوست داشتنی پلی‌استیشن 4 هیجان زده‌تر خواهد کرد. یکی از قابلیت‌های کنسول جدید نئو این خواهد بود که می‌توان بازی‌های پلی‌استیشن 4 را روی آن به صورت استاندارد اجرا کرد. اما سازندگان این بازی‌ها قادر هستند تا با اعمال آپدیت‌های مختلف، بازی‌های جذاب خود را با پچ‌هایی با عنوان Forwards Compatibility به کنسول جدید منتقل کنند. با این کار آن‌ها بازی‌های خود را با جزییات و بهبودهای فراوان به سخت‌افزار جدیدتر منتقل خواهند کرد. این ارتقا می‌تواند به هر شکل و فرمی باشد. نزدیک کردن آن به گرافیک رایانه‌های شخصی، بهبود عملکردهای فنی، افزایش افکت‌ها و بسیاری از موارد دیگر.

با توجه به این شایعات و پیش‌بینی‌ها، سایت دیجیتال فاندری (Digital Foundry) ده بازی برتر از کنسول پلی‌استیشن 4 را لیست کرده که با وجود کنسول نئو، می‌توانند با ارایه پچ‌های اختصاصی شرایط به مراتب بهتر و جذاب‌تری را از نظر بصری و فنی به خود ببینند. اما قبل از معرفی بازی‌ها، کمی به تفاوت سخت‌افزاری این دو کنسول می‌پردازیم:

با توجه به این‌که آپگرید سخت‌افزاری برای کنسول جدید، براساس PS4 صورت گرفته است، توقع را برای رسیدن تمامی بازی‌ها به نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه کنار می‌گذاریم. نمونه‌های خوبی هم برای پایین آوردن سطح انتظار برای رسیدن تمامی بازی‌ها به نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه وجود دارد. برای مثال می‌توان به بازی Just Cause 3 اشاره کرد که کاملا مشخص است با قفل بودن بر نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه به مشکل خورده است، خصوصا در صحنه‌هایی که نرخ فریم با ایجاد افکت‌های فیزیکی سنگین در حال دست و پنجه نرم کردن است. افزایش ۵۰۰ مگاهرتزی هشت هسته‌ای جگوار در پلی‌استیشن نئو، قادر است به خوبی این مشکلات را برطرف کند، اما مطمئنا هیچ جادویی وجود ندارد که بازی را روی نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا کند. البته علاوه بر ثابت کردن نرخ فریم روی ۳۰، می‌توان شاهد بهبود گرافیک بصری نیز بود. از سوی دیگر می‌توان به بازی Drive Club اشاره کرد. این بازی از همان ابتدا روی گیم‌پلی ۶۰ هرتزی تمرکز داشته و وجود پلی‌استیشن VR این را به خوبی برای این بازی ثابت کرده است. بنابراین می‌توان از DriveClub انتظار نرخ فریمی بهتر در کنار گرافیک بصری بالاتر را داشت. همه چیز به خود بازی و سازنده آن بستگی دارد.

بازی Until Dawn بسیاری از گیمرها را با کیفیت بالای موشن کپچر خود شگفت‌زده کرد. این بازی با استفاده از موتور بازی‌سازی Killzone Shadow Fall یکی از طبیعی‌ترین مدل‌سازی و شخصیت‌پردازی‌هایی که تا به حال دیده بودیم را به اجرا گذاشت. این بازی در وضوح 1080p بسیار زیبا است، اما بازی مشکل دیگری دارد. با وجود این که اثر Until Dawn نسبت به بسیاری از بازی‌های دیگر روند کندتری دارد، افت فریم‌های بازی روی تجربه سینمایی خوش‌ساخت این اثر تاثیر منفی گذاشته است. در صحنه‌های اکشن این بازی به حدود نرخ ۲۰ فریم بر ثانیه می‌رسد که خب مطمئنا بر لذت تجربه بازی تاثیرگذار است. با وجود کنسول جدید نئو و با پیشرفت سخت‌افزاری در واحد پردازشی گرافیکی، می‌توان انتظار چیزی بهتر از نسخه پلی‌استیشن 4 را داشت.

اگر گزینه نرخ ۶۰ فریم بازی را به کلی کنار بگذاریم، از سازنده بازی یعنی استودیو سوپرمَسیو انتظار داریم که نرخ فریم بازی را نزدیک به ۳۰ فریم بر ثانیه ثابت نگه دارد تا دیگر شاهد ارتعاشات و اثرات نامطلوب در جریان بازی نباشیم. Until Dawn یکی از بازی‌های انحصاری فوق‌العاده پلی‌استیشن 4 محسوب می‌شود؛ با ورود کنسول نئو، این اثر می‌تواند حتی بهتر از قبل نیز ظاهر شود.

بازی Bloodborne یکی دیگر از انحصاری‌های پلی‌استیشن 4 است که نیاز به کمی توجه دارد. البته این بخش می‌تواند در مورد Dark Souls 3 نیز صدق کند. با توجه به شایعات، اگر معماری پلاریس گرافیگ کنسول نئو نزدیک به سطح عملکرد کارت‌های گرافیک GTX 970 و R9 390 باشد، پس گزینه‌های زیادی برای ارتقا و بهبود این بازی داریم. ما Dark Souls 3 را روی رایانه‌های شخصی مشاهده کردیم، این بازی از همان موتور بازی Bloodborne استفاده کرده است. به کمک کارت گرافیک GTX 970، این بازی در وضوح 1080p و نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه با بالاترین جزییات به راحتی اجرا شد. بنابراین با آپگرید قابل توجه گرافیکی کنسول نئو، می‌توان انتظار چیزی به مراتب بهتر از نسخه پلی‌استیشن 4 را داشت.

اجرای بازی Bloodborne از نرخ ۳۰ به نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه خواسته بزرگی است، اما با توجه به شرایط، رسیدن به نرخ فریم بهتر کار سختی نیست. در تست‌های نسخه ویندوزی بازی Dark Souls 3، موتور بازی‌سازی استودیو فرام ‌سافت‌ور انعطاف پذیری خیلی خوبی نسبت به بسیاری از تنظیمات گرافیکی از خود نشان داد. این بازی حتی با سیستم Core i3 و کارت گرافیک اورکلاک شده GTX 750 TI توانست نرخی بین ۳۵ تا ۵۰ فریم بر ثانیه‌ای را با تنظیمات کنسولی به اجرا بگذارد. با پتانسیل بالایی که پردازنده کنسول نئو خواهد داشت می‌توانیم انتظار عملکرد فنی خیلی بهتر از Bloodborne و Dark Souls 3 روی این کنسول داشته باشیم.

یکی از قوانین قید شده برای سازندگانی که کنسول نئو را پشتیبانی می‌کنند این است که ویژگی‌های محتوایی و گیم‌پلی این نسخه آپگرید شده با نسخه پلی‌استیشن 4 یکی باشد. بنابراین اصلا نمی‌توان تغییراتی در گیم‌پلی ایجاد کرد. به عنوان مثال نمی‌توان از بازی Battlefront خواست که به جای محدودیت ۴۰ بازیکن، بتوان ۶۴ بازیکن را در بخش چندنفره آن دید. اما می‌توان چیزهای دیگری از این بازی درخواست کرد.

البته این موضوع می‌تواند شامل تمامی بازی‌هایی باشد که با این موتور ساخته شده‌اند، اما برای Battlefront که یک بازی تیراندازی است، امری مهم محسوب می‌شوند. البته دلایلی وجود دارد که رسیدن به این وضوح کار سختی برای بازی Battlefront نیست، چرا که ما همین حالا نیز در حالت بقای دو تکه شدن تصویر «Split Screen» شاهد وضوح 1080p برای این بازی هستیم. دیگر مواردی مانند فیلترهای بافت‌ها و افزایش کیفیت سایه‌ها از جمله بخش‌هایی هستند که با آپگرید به کنسول نئو جلوه به مراتب بهتری خواهند گرفت.

در ابتدای معرفی DriveClub، استودیو سازنده قصد داشت تا یک بازی ۶۰ فریم بر ثانیه‌ای را ارایه دهد. اما سرانجم و به صورت ناامید کننده‌ای، نسخه سال ۲۰۱۴ بازی به صورت ۳۰ فریم بر ثانیه اجرا شد. اما خب به لطف گرافیک بصری بازی، این نرخ فریم قابل توجیه است. گرافیک نهایی بازی به شکل بسیار قابل توجه‌ای نسبت به معرفی اولیه آن پیشرفت داشته است. پیشرفت‌هایی از قبیل نورپردازی فیزیکی، نورپردازی Global Illumination، انعکاس‌ها و افکت‌های مختلف.

تنها سوالی که پیش می‌آید این است: با بسته شدن استودیو اولوشن و اضافه شدن اعضای آن به استودیو کُدمسترز، آیا کسی باقی مانده است که این بهبودها را برای کنسول نئو اعمال کند؟

خیلی سخت است که بخواهیم از بازیی شکایت کنیم که همین حالا در وضوح 1080pو نرخ ۶۰ فریم بر ثاینه اجرا می‌شود؛ آن هم یک بازی جهان باز! اما خوب یک رایانه شخصی قوی می‌تواند به کمک‌مان بیاید تا تفاوت‌های میان این دو را بسنجیم؛ چرا که نسخه پلی‌استیشن 4 این بازی در برابر نسخه ویندوزی حرف زیادی برای گفتن ندارد. برای مثال، دورنماها و نورپردازی آن‌ها به اندازه نسخه ویندوزی ظاهر نشده‌اند. اما با این تفاسیر، به نظر می‌رسد که کنسول نئو بتواند هدف خود را از بهبود این بازی روی وضوح 4K قرار دهد تا جهان بازی شگفت‌اگیزتر به نظر برسد.

یک نرخ فریم ثابت و بی‌نقص مهم‌ترین نکته در بازی‌های Call of Duty به شمار می‌رود چرا که بسیاری از هیجانات بازی مربوط به صحنه‌های سریع و بی‌توقف آن محسوب می‌شود. اما بازی Black Ops 3 در کنسول پلی‌استیشن 4 برای ثبات در نرخ ۶۰ فریم در ثانیه آنچنان موفق ظاهر نشده است. زمانی که در بازی افکت‌ها افزایش پیدا می‌کنند، خصوصا در هنگام صحنه‌های بصری بسیار جذاب، نرخ فریم دچار ارتعاش می‌شود.

یک سخت‌افزار قوی‌تر مانند پلی‌استیشن نئو به راحتی می‌تواند این کار را برای اثری مانند Black Ops 3 یا حتی تیراندازی‌های دیگری مانند Killzone Shadow Fall اجرا کند. با وجود سخت‌افزار بهتر گرافیکی این کنسول، این بازی چه در بخش تک‌نفره و چه در بخش چند نفره قادر است با نرخ روان و نرم ۶۰ فریم بر ثانیه به خوبی اجرا شود.

ورود نئو باعث می‌شود تا آن هدف اولیه استودیو ناتی‌داگ را به راحتی ببینیم. این کنسول می‌تواند بسیاری از عناصر بازی را بهبود بخشد. مهم‌ترین عنصر همین نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه است. البته بخش چندنفره بازی به راحتی روی این نرخ فریم اجرا می‌شود اما از طرفی وضوح آن به 900p کاهش پیدا کرده است. به هر حال با وجود ناتی‌داگ به راحتی می‌توان انتظار چیزی خیره کننده از کنسول نئو داشت، چیزهایی فراتر از وضوح تصویر و نرخ فریم.

یکی از بزرگ‌ترین بازی‌های نسل هشتم باید در این لیست قرار بگیرد. موتور مختص به ساخت بازی‌های جهان‌باز راک استار قدرت پردازش بسیار نیرومندی را طلب می‌کند. بنابراین، حتی با وجود قوی‌تر شدن ۳۱% پردازنده نئو نسبت به پلی‌استیشن 4، باز هم به نظر می‌رسد که این بازی به راحتی نتواند به نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه برسد. اما خب شخصی پیدا نمی‌شود که از نرخ ۳۰ فریم بودن این بازی ناراضی باشد. اما از طرفی دیگر، با وجود نئو می‌توان انتظار افکت‌ها و گرافیک بصری بهتری داشت.

برای درک بهتر، نسخه پلی‌استیشن این بازی را با یک رایانه شخصی مقایسه می‌کنیم. در تنظیمات نهایی این بازی روی ویندوز، شاهد سطح بالاتری از جزییات آبجکت‌ها، دقت بالاتر سایه‌ها و افزایش انبوه چمن و گیاهان هستیم. با وجود نئو رسیدن به این دست‌آوردها کار سختی نیست. همچنین با کنسول جدید می‌توان محدودیت‌های فیلتر بافت‌ها را از میان برداشت. این بازی همین حالا هم کیفیت بسیار بالایی روی کنسول پلی‌استیشن 4 دارد، اما با کمی قدرت گرافیکی بیشتر شاهد اثری شگفت‌انگیزتر خواهیم بود.

با آپگرید پردازنده‌ها در کنسول پلی‌استیشن نئو، می‌توان حتی انتظار عملکرد بسیار بهتر در مناطق مختلف بازی مانند نویگارد را داشت. این مکان‌ها مملو از هوش مصنوعی‌هایی هستند که توسط پردازنده کنترل می‌شوند، یا از طرفی بسیاری از آبجکت‌ها در محیط بازی از این طریق پردازش می‌شوند. شاید نتوان انتظار تغییرات عظیم داشت، اما می‌توان شاهد یک بازی به مراتب زیباتر بر نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه باشیم. کنسول نئو می‌تواند بیشتر و بیشتر خود را به کیفیت پی سی بازی The Witcher 3 نزدیک کند. با توجه به اصرار زیاد استودیو سی‌دی پراجکت به عملکرد بهتر و جزییات بیشتر با آپدیت‌های فراوان، می‌توان انتظار داشت که در کنسول نئو سنگ تمام بگذارند.

بازی Final Fantasy پتانسیل بسیار بالایی از نظر بصری و فنی دارد. ساخت طولانی مدت این بازی که بیش از یک دهه را شامل می‌شود حال رو به پایان است و خوشبختانه امسال آن را خواهیم دید. نمایش‌های این بازی به شدت چشم‌‌نواز ظاهر شده‌اند و شاهد عملکرد خوبی بودیم. وجود نئو می‌تواند از دو جهت این بازی را برجسته‌تر کند: کیفیت تصویر و عملکرد. آن طور که به نظر می‌رسد، در کنسول‌های حال حاضر شاهد نرخ ۲۰ تا ۳۰ فریم بر ثانیه‌ای این بازی خواهیم بود و وضوح تصویر آن نیز پویا است. واقعا خوشحال می‌شویم که با حضور نئو از شر این وضوع پویا خلاص شویم و همچنین شاهد یک نرخ فریم ثابت باشیم.

با شواهدی که پیداست احتمال می‌رود که عملکرد خیلی خوبی در هنگام صحنه‌های اکشن از این بازی شاهد نباشیم، اما با حضور نئو می‌توان این موضوع را به فراموشی سپرد. به نظر می‌رسد که موتور استودیو لومینوس با کنسول پلی‌استیشن 4 آن چنان همخوانی نداشته باشد اما خب با قدرت کنسول نئو، دست و بال سازنده برای ارایه اثری بهتر بازتر خواهد کرد.

به نظر شما چه بازی‌های دیگری می‌توانند با حضور پلی‌استیشن نئو یا 4.5 وضعیت بسیار بهتری نسبت به شرایط حال حاضر خود پیدا کنند؟ از بین بازی‌های معرفی شده در انتظار تجربه کدام یک روی کنسول نئو نشسته‌اید؟

منبع: Digital Foundry