بررسی راندمان نسخه پی سی Wolfenstein II: The New Colossus

MachineGames یک سازنده‌ی بازی‌های ویدیویی است که ۸ سال پیش و در سال ۲۰۰۹ در شهرِ Uppsala در سوئد توسط برخی از اعضای سابقِ Starbreeze Studios تاسیس شد و بازی‌های قبلیِ سری ولفنشتاین شاملِ Wolfenstein: The New Order و Wolfenstein: The Old Blood را در کارنامه‌ی خود دارد. از طرفی کمپانیِ مادرِ بِتِسدا یعنی زنیمکس در سال ۲۰۱۰ میلادی شرکتِ بازی‌سازی مَاشین گیمز را خریداری کرده بود و بنابراین هم سازنده و هم ناشرِ این بازی زیر مجموعه‌ی زنیمکس محسوب می‌شوند.

داستان‌ این بازی از ادامه‌ی بازی قبلی روایت می‌شود. قهرمانِ اصلیِ بازی ‌بی. جِی. بلازکوویچ (B.J. Blazkowicz) در حالی که تصور می‌کرد کارِ دشمنان را یکسره کرده، در مکانی خود را می‌یابد که گرفتارِ نازی‌های سرمَست از پیروزی شده و باید برای رهایی امریکا از اِشغالِ آنها و در شرایطی دشوار، ماموریت‌های چالش برانگیزی را به کمکِ دوستانش عملیاتی سازد. ماموریت‌هایی که گاه در رویارویی با تجهیزاتِ جنگی پیشرفته و اعجاب انگیزِ آلمانی‌ها کارِ آسانی به نظر نمی‌رسد و برای رسیدن به هدف باید ماجراهای غیر قابل پیش‌بینی را پشتِ سر گذارد.

Wolfenstein II: The New Colossus بر اساس id Tech 6 ساخته شده که شرکت امریکایی اید سافت‌ور آن را توسعه و بهبود داده و در واقع بهینه شده‌ی id Tech 5 است. این موتور برای اجرا روی پی‌سی و کنسول‌های نسل هشتمیِ پلی‌استیشن 4 و ایکس‌باکس وان در نظر گرفته شده است. سازندگان اصلی این موتور هم جان کارمک و جان اولیک هستند. موتور گرافیکی id Tech بر خلافِ اکثر بازی‌های دیگر که از API (رابط برنامه نویسی) دایرکت ایکس 11 یا دایرکت ایکس 12 برای ارتباط با سخت افزار استفاده می‌کنند، بر اساس Open GL و به تازگی Vulkan کار می‌کند. Vulkan هم مانندِ دایرکت ایکس 12 برای اجرای بازی‌ها با راندمان بهتر توسعه داده شده است.

ولکان از تکنیکِ متمایزی به نام Sparse Voxel Octree یا به اختصار SVO برای پردازش و ترسیم سه بعدی استفاده می‌کند که مکمل روشِ Mega Texture در نسخه‌ی id Tech 5 است و ابتدا در بازیِ Rage و بعدا در Wolfenstein: The New Order و همین‌طور The Evil Withinهم بکار گرفته شده بود. اگر بخواهیم مفید و مختصر و کمی هم فنی اشاره‌ای کنیم، تکنیکِ ترسیم SVO بر اساس تولید و پردازش لایه‌ای از نقاطِ متراکم در فضای سه بعدی (sparse voxel) دلالت دارد که با ساختارِ داده‌ای درخت هشت تایی (octree) در طول بردارهای x و y و z نمایش داده می‌شوند و به جای اطلاعات چند ضلعی‌ها، داده‌های هندسی در آن ذخیره می‌شود و به جای texel با voxel سر و کار دارد. هدف اصلیِ این روش آن است که فقط پیکسل‌های قابل مشاهده پردازش شوند و پیکسل‌های که در دیدرس نباشند از این مجموعه حذف می‌شوند. حتی آبجکت‌هایی که نزدیک‌تر باشند با جزئیات بیشتر و آنهایی که دورتر باشند با جزییات کمتر پردازش می‌شوند. به این ترتیب با کاهش و محدود سازی جزییات موردِ نیاز در ترسیم، سرعت پردازش افزایش یافته و فضای اشغال شده‌ی مورد نیاز در حافظه‌ی گرافیکی هم کاهش می‌یابد.

برای این مقاله تعداد زیادی از کارت‌های گرافیکیِ بررسی شده در چند سالِ اخیر را در بازی بکار گرفته و در پلتفرمِ ویندوزی سیستمِ مرجع بررسی کردیم. ما به کمک این کارت‌ها و آخرین فناوری‌های به کار رفته در آنها تلاش خواهیم کرد تا راندمانِ موتور گرافیکی مبتنی بر Vulkan را در این بازی بدست آوریم. رزولوشن‌های بررسی شده در این مقاله شامل 1080p، همین‌طور 1440p یا 2K و رزولوشن 2160p یا 4K خواهد بود. برای مقایسه در نظر بگیرید که رزولوشن 4K دقیقا چهار برابر تعداد پیکسل‌های بیشتری نسبت به رزولوشنِ 1080p دارد و به همین نسبت هم بار تراشه‌ی گرافیکی برای پردازش آن سنگین‌تر خواهد بود.

|

حداقل سیستم مورد نیاز

سیستم پیشنهادی

نسخه‌ی پی‌سی Wolfenstein II: The New Colossus دارای گزینه‌های زیاد و تنظیماتِ متنوعی در بخشِ گرافیکی است و از کیفیت بصریِ بسیار بالاتری نسبت به بازی‌های قبلیِ سریِ ولفنشتاین برخوردار است، هر چند که برخی صحنه‌ها ممکن است آنچنان چشمگیر به نظر نرسد و بافت‌ها کمی ضعیف باشند. ارتقای گرافیکی و تکنیکی این نسخه شباهت‌های زیادی به بازی DOOM در سال گذشته دارد و موتور گرافیکیِ آن علاوه بر پشتیبانی از فناوری‌ شناخته شده‌ی Mega Texture و تکنیک SVO، به نور پردازیِ پویا و Anti Aliasing پیشرفته هم مجهز شده است. دو بازی قبلی سری ولفنشتاین به طورِ ملموسی از نبود تکنیک‌های موثرِ AA رنج می‌بردند.

در منوی اصلی بازی و در گزینه‌ی Options که شاملِ Video برای امکانات گرافیکی است، اگر تنظیماتِ بخش Advanced Setting را به صورت دستی تغییر دهید، گزینه‌ی Custom هم اضافه خواهد شد، اما به صورت پیش فرض با تنظیماتِ گزینه‌ی Ultra تفاوتی ندارد (به جز دو گزینه‌ی Shadows و Image Streaming که روی مقدار Uber هم قابلِ تنظیم هستند). در تصاویر زیر روی هر یک از آنها کلیک کرده و پس از بزرگنمایی با کلیدهای جهتیِ چپ یا راستِ صفحه کلید یا کلیک مجدد روی تصویر، تفاوت‌ِ تنظیمات پیش فرضِ گرافیکی را مشاهده و مقایسه کنید. برای دقتِ بیشتر در مقایسه می‌توانید تمام عکس‌ها را دانلود کرده و در Windows Photo Viewer مقایسه کنید.

در ادامه فهرستی از این تنظیمات و گزینه‌های قابل انتخاب برای آنها را مشاهده می‌کنید:

VIDEO

Brightness

Video Quality Profile = Low /Medium /High /Ultra /Uber /Main Leben! /Custom

Monitor = 1

Aspect Ratio = 16:9

Resolution = 1920*1080 - 16:9

Window Mode = Windowed /FullScreen /Borderless Window

Vertical Sync = Off /On /Adaptive

Motion Blur = On /Off

Anti Aliasing = FXAA /SMAA /TAA(1TX) /FXAA(1TX) /SMAA(1TX) /TSSAA - 8TX

Color Blind Mode = Off /On

Advanced Video

Reset to Default

Field of View = 70 ~ 90 ~120

Lights = Low /Medium /High /Ultra

Shadows = Low /Medium /High /Ultra /Uber

Particles = Low /Medium /High /Ultra

Directional Occlusion = Off /Low /Medium /High

Reflections = Off /Low /Medium /High /Ultra

Decals = Medium /High /Ultra

Motion Blur = Medium /High /Ultra

Image Streaming = Low /Medium /High /Ultra /Uber

Water Quality = Low /Medium /High /Ultra

Volumetric Quality = Medium /High

Material Ansio Filter = Trilinear /Anisotropic 2x /Anisotropic 4x /Anisotropic 8x /Anisotropic 16x

Decal filtering = Trilinear /Anisotropic 2x /Anisotropic 4x /Anisotropic 8x /Anisotropic 16x

Lightmap aniso filter = Trilinear /Anisotropic 2x /Anisotropic 4x

Image aniso filter = Trilinear /Anisotropic 2x /Anisotropic 4x /Anisotropic 8x /Anisotropic 16x

LOD switch = Low /Medium /High /Ultra

Deferred rendering = Off /On

Async compute = Off /On

Chromatic aberration = Off/On

Depth of field = On /Off

DoF anti-aliasing = On /Off

HDR bloom = Off /On

Sharpening = 0.0 ~ 2.0 ~ 4.0

Film grain = 0.0 ~ 1.0 ~ 4.0

Resolution scale = Off /Adaptive /Manual

Manual scaling = 0.50 ~ 1.0

Show performance metrics = On/Off

در این جدول گزینه‌های پیش فرض در بنچمارکِ ما برجسته شده‌اند.

ANTI-ALIASING: تعیین تکنیک هموارسازی لبه‌های اشیا، ذرات و بافت‌ها در این بازی در ۶ حالتِ (TAA (1TX)، FXAA (1TX) ، SMAA (1TX و (TSSAA (8TX و البته SMAA، FXAA قابل اعمال است که راندمان در گزینه‌ی برتر یعنی (TSSAA (8TX حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد نسبت به (SMAA (1TX کمتر خواهد بود. FXAA هم تقریبا افتِ راندمانی را در نرخِ فریم تولید شده ایجاد نمی‌کند.

Lights: تعداد منابع نورهای انعکاسی را در برخی صحنه‌ها افزایش خواهد داد و تاثیری در نرخ فریم نخواهد داشت.

Shadows: کیفیت ایجادِ سایه‌ها و تاثیرِ تغییر این گزینه در نمای بصری محیط کاملا آشکار است. در تنظیم Low از نمونه‌های ساده و الگوریتم‌های معمولی استفاده می‌شود که ممکن است باعث ایجاد اعوجاج در سایه‌ها مخصوصا در حال حرکت شود، اما در تنظیمات High و Medium که البته تفاوتِ ظاهری زیادی هم ندارند کیفیت و دقت سایه ها بیشتر می‌شود. این گزینه تاثیر نسبتا بالایی در متوسط نرخِ فریم تولیدی ایجاد می‌کند.

Directional Occlusion: تعداد نمونه‌های استفاده شده برای ایجاد و شبیه سازی منابع نوری عمده و سایه‌های تماسی حاصل از آنها در محیط‌های بازی را تعیین می‌کند. بنابراین کیفیت بالاتر باعثِ طبیعی‌تر جلوه کردن نورپردازی خواهد شد. این گزینه هم باعثِ کاهش فریم بازی می‌شود و تاثیر آن متوسط ارزیابی می‌شود.

Decals: معمولا به آثار خون و یا شلیکِ گلوله روی سطوح در بازی‌ها عبارتِ Decal اطلاق می‌شود. در اینجا هم کیفیت نمایشِ خون در بازی و روی سطوحِ مختلف را تعیین می‌کند. اعمال کردن فیلترِ Anisotropic بر روی آنها هم باعث بهتر دیده شدنِ آنها از زوایای مختلفِ دوربین می‌شود. این گزینه روی مصرف حافظه‌ی گرافیکی تاثیر دارد ولی روی راندمان‌ خروجی اثرِ محسوسی نخواهد گذاشت.

GPU culling: تکنیکی مخصوص کارت‌های گرافیکِ ای‌ام‌دی که با گردآوری و پردازشِ چند ضلعی‌های قابل مشاهده در خروجی نهایی به کاهشِ بار پردازشی و افزایشِ سرعت کمک می‌کند.

Chromatic Aberration: یکی از افکت‌های معروف در عکاسی است که اکنون مدتی است در بازی‌ها هم استفاده می‌شود. این افکت دنیای بازی را از پشتِ لنز تحت تاثیرِ نور زیاد نمایش می‌دهد و بنابراین در ترکیب رنگی محیط تغییر ایجاد می‌کند. این گزینه تاثیری روی راندمان ندارد.

HDR Bloom: نمایش منابع نوری مانند شعله‌های آتش و میزان تاثیر پیرامونی آنها را تعیین می‌کند. تکنیک پویا سازیِ نور پردازی به شیوه‌ی High Dynamic Range یا به اختصار HDR در اینجا با افکت مشابه‌ی Bloom که بیشتر ایستا اعمال می‌شود تلفیق شده تا تاثیرِ طبیعی‌تری ایجاد کنند. تاثیر آن را بیشتر در اطرافِ گدازه‌ها و حرارتِ ناشی از شراره‌های آتش در بازی خواهید یافت. افت راندمان از جانبِ این گزینه متوسط است و تا سقفِ ۱۰ درصد خواهد رسید.

Resolution Scale: در این گزینه می‌توان رزولوشنی پایین‌تر از رزولوشنِ اصلی نمایشگر را برای پردازش و اجرا در بازی در نظر گرفت. خروجی مذکور در نهایت به رزولوشن اصلی Upscale خواهد شد و بیشتر از بابتِ بهبود راندمان می‌تواند مفید واقع شود.

Show Performance Metrics: اطلاعات سخت افزاری پی‌سی و عملکردِ آنها را به همراهِ نرخ فریمِ خروجی در هر صحنه از بازی برای ارزیابی تاثیرِ گزینه‌های مختلف نمایش می‌دهد.

از آنجایی که این بازی بنچمارکِ داخلی برای سنجشِ راندمانِ خروجی ندارد، از یک بنچمارکِ اندازه‌گیریِ زمانی برای ضبط گیم‌پِلی استفاده کردیم. برای هر تست یک مرحله‌ی مشخص را آغاز کردیم و تا بخش مشخصی از آن را از مسیری ثابت پیمودیم تا میانگین فریمِ مورد نظر را بدست آوریم. تنظیمات گرافیکی و گزینه‌های مربوطه را در ادامه شاهد هستید:

بنچمارک به گونه‌ای که در بالا شرح داده شد در بالاترین سطح و فعال کردنِ (TSSAA (8TX به ترتیب در رزولوشنِ 2K ،FULL HD و 4K اجرا شد. آخرین درایورهای گرافیکی ای‌ام‌دی و انویدیا را هم نصب کردیم. در نظر داشته باشید که بازی از SLI و CF پشتیبانی نمی‌کند و راندمان در این حالت‌ها فرقی با تک کارت ندارد. این بازی روی مانیتورهای ۱۰۰ یا ۱۴۴ هرتزی هم با آخرین نرخ بازسازیِ تصویر به خوبی اجرا خواهد شد و بنابراین مشکلی با مانیتورهای گیمینگ حرفه‌ای نخواهد داشت.

• پردازنده: Intel Core i7 – 7700K • مادربرد/ حافظه: GigaByte Z270X Gaming 5/ GSkill DDR4 2400Mhz 16GB • سیستم عامل: ویندوز 10 نسخه‌ی Fall Creators Update با آخرین آپدیت‌ها (1709- 16299.19) • درایورها: انویدیا GeForce 388.00 WHQL و ای‌ام‌دی Crimson ReLive Edition Beta 17.10.2

کارت‌های گرافیک

آغاز اولین بررسیِ ما از یک بازی بر اساس API جدید ثابت کرد که ولکان همانند دایرکت ایکس 12 برای بدست آوردنِ نهایت راندمان ساخته شده و با وجودِ بالاترین تنظیمات، باید انتظارِ راندمانی عالی را از کارت‌های گرافیکی داشته باشیم. در رزولوشن 1080p حتی کارت‌هایی قدیمی مثل GTX 960 مدلِ چهار گیگابایتی یا R9 280X هم می‌توانند متوسطِ ۴۲ و ۴۵ فریم در ثانیه را تولید کنند که برای این بازی مناسب است، اما در برخی صحنه‌ها هم به زیرِ ۳۰ فریم افت خواهد داشت.

اما برای داشتنِ تجربه‌ی ایده‌آلِ ۶۰ فریم در بازی باید حداقل کارتِ گرافیکی مثل RX 470 یا R9 290X از نسلِ قبلی در اختیار داشته باشید. نکته‌ی قابل توجه این‌ است که همکاری سازندگانِ این بازی با AMD در مراحلِ ساخت نتیجه بخش بوده و متوسطِ راندمانِ کارت‌های گرافیکِ ای‌ام‌دی در این بازی بالاتر از کارت‌های گرافیک انویدیا نمایان شده است.

موتور گرافیکیِ id Tech 6 مثل همیشه قدرتمند و سریع کار می‌کند و در رزولوشنِ سنگین‌ترِ 2K هم توانسته بیشتر کارت‌های گرافیکی را از آزمونِ ما سربلند خارج کند. متوسطِ راندمان کارتِ R9 280X در اینجا ۵۰ درصد افت کرده و حالا به مرزِ ۳۰ فریم سقوط کرده است، اما هنوز هم در بسیاری صحنه‌ها قابلِ بازی است. اما برعکس، کارت GTX 960 در این رزولوشن از دور خارج شده است.

فریمِ مناسب در این دقتِ تصویری را تنها کارت‌های R9 290X و RX 470 و بالاتر تولید می‌کنند که بر اساسِ بررسیِ ما این‌ مدل‌ها هم در برخی صحنه‌ها به زیر ۳۰ فریم سقوط می‌کنند، بنابراین بهتر است برخی تنظیمات مثل Shadows را روی گزینه‌های پایین‌تر تنظیم کنید تا نرخِ فریمِ بهتری بدست آید. نرخِ فریمی که ما برای این بازی توصیه می‌کنیم بالای ۴۵ فریم بر ثانیه است که کمینه‌ی آن هم به زیر ۳۰ فریم سقوط نکند. اما چیزی که در عمل برای این گیم‌پلی ترجیح می‌دهیم، داشتنِ حداقل ۶۰ فریم بر ثانیه است که در اینجا کارت‌های GTX 980 Ti و بالاتر از پس آن بر می‌آیند.

میزانِ مصرفِ حافظه‌ی اصلی در این بازی همزمان با سطحِ تنظیماتِ تعیین شده و حافظه‌ی گرافیکی شما نسبتِ مستقیم دارد. اگر کارت گرافیکیِ ۴ گیگابایتی داشته باشید، مصرف حافظه‌ی سیستم تا ۲ گیگابایت بیشتر از زمانی است که کارت گرافیکی ۸ گیگابایتی روی سیستم نصب باشد و در مجموع بین ۶ تا ۹ گیگابایت از رم در حینِ اجرای این بازی استفاده خواهد شد.

اما میزانِ مصرفِ حافظه‌ی گرافیکی ثباتِ بیشتری دارد و بسته به این که حافظه‌ی گرافیکیِ کارتِ شما کمتر از مقدارِ مورد نیاز در تنظیمات و دقت انتخاب شده باشد یا خیر، تغییر می‌کند. بر اساسِ بررسی ما میزانِ مصرف در آخرین تنظیماتِ گرافیکیِ Uber بسته به رزولوشن بین ۵ تا ۶.۵ گیگابایت، تنظیمات High بین ۳ تا ۵ گیگابایت و در تنظیماتِ Low هم بین ۱۷۰۰ تا ۳۱۰۰ مگابایت در نوسان است. با جمع بندی نتایج، کارتِ گرافیکِ ۴ گیگابایتی رده متوسط و بالا برای تنظیماتِ High و Ultra در رزولوشنِ 1080p و کارتِ گرافیکِ ۶ و ۸ گیگابایتی برای رزولوشن‌های بالاتر توصیه می‌شوند. از مشکلاتِ فنی، لگ و وقفه‌های عمده هم در ولفنشتاینِ جدید خبری نیست و در اجرای طولانی مدتِ بازی، تنها چیزی که هرگز دیده نشد Stutter و لگ بود، هر چند که کارت‌های نسلِ کپلر از انویدیا با افتِ راندمان‌های مقطعی در هنگام اجرای بنچمارک یا خود بازی مواجه هستند که می‌تواند با آپدیت‌های بعدی درایور گرافیکیِ انویدیا مرتفع شود.

برای اجرای بازی به ارتباط اینترنتی نیاز نخواهید داشت، به جز اولین بار پس از نصب که نیاز به فعال سازی روی سخت افزارِ شما دارد. بازی را می‌توانید از طریق کلاینت استیم خریداری کرده و سپس دانلود کنید. دریافتِ دیتا از سایت‌های دیگر هم امکان‌پذیر است و قرار دادن آن در پوشه‌ی نصب و شناساندنِ آن به کلاینتِ بازی کار دشواری نیست.

سازندگانِ این مجموعه بازی‌ها در آخرین اثرِ خود توانسته‌اند استانداردهای خود را باز تعریف کنند و جلوه‌ای تازه از یک شوترِ حقیقی را به گیمرهای پی‌سی و کنسول عرضه کنند. حالا طبق وعده‌های قبلی، بازی بالاترین کیفیت و جلوه‌های بصری را روی پی‌سی برای گیمرها به ارمغان آورده و بنابراین از دیدِ یک پی‌سی گیمر، تجربه‌ی این بازی روی پی‌سی اولویتِ بیشتری دارد. The New Colossus شوتری است که قطعا تجربه‌ی لذت بخشِ آن را هیچ گیمرِ طرفدارِ این سبک از دست نخواهد داد و اجرا نشدنِ آن روی هر سخت افزارِ پی‌سی مخصوصِ بازی از دیدِ اکثرِ گیمرها یک کاستیِ بزرگ و نقطه ضعف قلمداد خواهد شد! تجربه‌ی این بازی را حتما به طرفدارانِ قدیمیِ سری بازی‌های ولفنشتاین و دوستداران بازی‌های اکشن و شوتر توصیه می‌کنیم. فقط در نظر داشته باشید که بازی درجه‌بندی سنیِ M برای افرادِ بالای ۱۷ سال را دریافت کرده است و برای گروه‌های سنیِ پایین‌تر مناسب نیست.

اگر از علاقه‌مندان به بازی Wolfenstein II: The New Colossus هستید، می‌توانید تمام مطالب و ویدیوهای مربوط به این بازی را در صفحه‌ی Wolfenstein II: The New Colossus مشاهده کنید.