پیش نمایش بازی Call of Duty: WWII

برخی بازی‌ها هستند که حتی اگر طرفدار سبک‌شان هم نباشیم، بعید است که در طول دوران گیمر بودن‌مان حتی برای چند ساعت هم که شده، سراغ آن‌ها نرفته باشیم. سری Call of Duty هم یکی از همین دست بازی‌ها است و حتی افرادی که علاقه‌ای به سبک شوتر اول‌شخص ندارند هم قطعا با آن آشنا هستند. اما برای طرفداران مجموعه، سری Call of Duty یکی از مهم‌ترین آثار در بین بازی‌های ویدیویی است و این افراد خاطرات زیادی با Call of Duty داشته و هر ساله بی‌صبرانه منتظر نسخه جدید آن می‌مانند.

به هر حال Call of Duty مجموعه‌ای است که خاطرات فوق‌العاده‌ای را برای ما خلق کرده است؛ از نبرد‌های پرتنش و هیجان‌انگیز نسخه‌های اول مجموعه در دوران جنگ جهانی دوم گرفته تا مراحل فراموش‌نشدنی‌ای مثل چرنوبیل در Call of Duty: Modern Warfare که هرگز لذت تجربه آن و همراه شدن با کاپیتان پرایس در یک ماموریت مخفی‌کارانه را از یاد نخواهیم برد. البته که در کنار این لحظه‌های فوق‌العاده، سری Call of Duty گاهی هم ناامید‌مان کرده است و با برخی نسخه‌های نه‌چندان موفق، کاری کرده که نتوانیم همیشه با قاطعیت در مورد کیفیت عالی نسخه بعدی مجموعه نظر بدهیم و همیشه یک نوع نگرانی در مورد موفق بودن یا نبودن نسخه جدید این مجموعه وجود دارد. این قضیه در رابطه با Call of Duty: WWII، جدید‌ترین نسخه این سری که تقریبا یک هفته دیگر منتشر می‌شود هم صدق می‌کند و هنوز مشخص نیست که آیا بازگشت مجموعه به دوران جنگ جهانی دوم، به معنی بازگشت آن به روز‌های درخشان است یا خیر. ولی به هر حال، در این مطلب اطلاعاتی را که از این بازی داریم مرور خواهیم کرد. پس با پیش نمایش بازی Call of Duty: WWII همراه باشید.

آنچه که در زمینه بخش داستانی امیدوارکننده است، این است که Call of Duty: WWII پس از مدت‌ها این مجموعه را به دوران جنگ جهانی دوم برده است؛ دورانی که شاید بازی‌های زیادی را با محوریت آن تجربه کرده و به‌خوبی از وقایع و اتفاقاتش اطلاع داشته باشیم، اما چند سالی است که دیگر بازی‌ای با محوریت این دوران ساخته نمی‌شود و همین هم باعث شده تا انتظار‌ها برای Call of Duty: WWII و برگشتن به روز‌های جنگ جهانی دوم، سخت باشد. از طرف دیگر، در Call of Duty: WWII شاهد یک سری از مهم‌ترین نبرد‌های بسیار مهم جنگ جهانی دوم از قبیل نبرد نرماندی خواهیم بود که درست است بارها در قالب مدیوم‌های مختلف نظاره‌گر آن بودیم، اما هنوز هم اگر یک بازی بتواند حس استرس‌زا و پرتنش بودن در این نبرد را به‌درستی به تصویر بکشد، تجربه‌ی شدیدا هیجان‌انگیز خلق خواهد کرد.

داستان بازی Call of Duty: WWII به جای اینکه در مورد یک سرباز کارکشته و حرفه‌ای باشد که کشتن دشمن را به بهترین شکل بلد است، در مورد پسر جوان ۱۹ ساله‌ای به اسم رونالد دنیلز است که در ابتدای بازی، نقش یک سرباز تازه‌کار را دارد؛ از همان‌هایی که بلافاصله پس از پشت سر گذاشتن دوره آموزشی به میدان نبرد ارسال می‌شوند و کسی انتظار کار‌های بزرگ را از آن‌ها ندارد. اولین بخش داستانی بازی، همان نبرد نورماندی مشهور خواهد بود که رونالد جوان باید بتواند از آن جان سالم به در ببرد و از آنجایی که وی یک سرباز کاملا بی‌تجربه و تازه‌کار است، انتظار می‌رود که این کار شدیدا پر از استرس و صد البته سخت باشد. پس از پشت سر گذاشتن این مرحله از بازی، رونالد در قالب یک گروه ۱۲ نفره از نیرو‌های ارتش آمریکا، سفری را در دل اروپا بین سال‌های ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ آغاز خواهند کرد تا در نهایت به برلین، پایتخت نازی‌ها برسند و پایان جنگ جهانی دوم را رقم بزنند.

آنچه که می‌تواند عمق زیادی به داستان بازی بدهد و البته پیش از این در نسخه‌های دیگر مجموعه Call of Duty هم مشابه آن را دیده‌ایم، این است که داستان بازی فقط روی رونالد تمرکز نداشته و علاوه بر اینکه امکان تجربه بازی با شخصیت‌های دیگری مثل روبرت زوسمن، دوست صمیمی رونالد یا روسی، رهبر نیرو‌های فرانسوی را خواهیم داشت، در کل شاهد داستانی خواهیم بود که بیش‌تر روی یک گروه و همکاری آن‌ها با یکدیگر تمرکز دارد تا روی شخص و این مساله قطعا در دوران خطرناکی مثل جنگ جهانی دوم و در صورت پرداخت درست، می‌تواند تجربه بخش داستانی بازی را بسیار لذت‌بخش کند. برای مثال اگر سازندگان موفق شوند روابط بین شخصیت‌ها و اعضای گروه را به درستی پایه‌ریزی کنند، همیشه استرس از دست دادن یکی از آن‌ها در بازی وجود خواهد و مسائل اینچنینی می‌توانند عمق احساسی خوبی به بازی بدهند. ولی اینکه آیا اسلج‌همر، سازنده بازی، موفق خواهد شد چنین حسی را در بازی ارائه کند یا خیر، سوالی است که جواب آن را تنها پس از انتشار بازی خواهیم گرفت.

اما پیش از آنکه سراغ بخش چندنفره و آنلاین بازی برویم، بد نیست اشاره‌ای هم به قسمت زامبی Call of Duty: WWII داشته باشیم. سازندگان این سری در چند نسخه اخیر آن، بخش زامبی را وارد بازی کرده‌اند که طرفداران خاص خودش را هم دارد. اما آنچه که بخش زامبی Call of Duty: WWII را به تجربه‌ای متمایز تبدیل خواهد کرد، این است که بازی سعی دارد در این بخش هم داستانی درست و حسابی تحویل بدهد و صرفا با بخشی طرف نیستیم که در آن باید با کشتن زامبی‌های مختلف امتیاز کسب کنید. داستان این بخش از بازی، به‌نوعی یادآور سری ولفنشتاین و مخصوصا نسخه‌های اول این مجموعه است؛ جایی که تحقیقات نازی‌ها و در راس آن‌ها پزشکی به اسم پیتر استراب (که نقش وی را اودو کایر ایفا می‌کند) در یک منطقه روستایی، باعث زنده شدن مردگان و بازگشت آن‌ها در قالب زامبی شده است. نازی‌ها با این کار قصد خلق ارتشی وحشی را داشتد که بتوانند با کنترل آن‌ها، نتیجه جنگ را به نفع خودشان تغییر دهند اما اوضاع بر وفق مراد آن‌ها هم پیش نمی‌رود و موجودات خلق‌شده، به هیچ شخص زنده‌ای که کنارشان باشد رحم نمی‌کنند.

از طرف دیگر، شخصیت‌های این بخش از بازی به جای آنکه سربازانی کهنه‌کار باشند، تقریبا یک سری هنرمند هستند که برای تماشای آثار هنری و خرید آن‌ها به روستای مذکور سفر کرده‌اند اما خود را در میان زامبی‌هایی وحشی و غیر قابل کنترل پیدا می‌کنند و حال باید با تمام وجودشان، برای زنده ماندن تلاش کنند. استودیو اسلج‌همر چندی پیش در مصاحبه‌ای اعلام کرد که بخش زامبی بازی علاوه بر اینکه تجربه‌ای سرگرم‌کننده خواهد بود، یک تجربه ترسناک نیز به شمار می‌رود و در آن شاهد محیطی بی‌رحم و شدیدا خطرناک خواهیم بود. همچنین حضور بازیگران و چهره‌های مشهوری مثل ادی یونگ، کاترین وینیک و دیوید تننت حس و حال خاصی به این بخش داده است. امکان قرار گرفتن در کلاس‌های مختلف، قابلیت شخصی‌سازی سلاح‌ها و فعال کردن یک سری Perk برای شخصیت‌ها هم از دیگر ویژگی‌های بخش زامبی بازی به شمار می‌روند.

حال که در مورد بخش داستانی و زامبی بازی صحبت کردیم، زمان آن است که به سراغ قسمت چندنفره و آنلاین بازی برویم. جایی که پیش‌تر هم به لطف نسخه بتا شانس تجربه آن را داشتیم و این تجربه را در قالب مقاله‌ای مجزا با شما به اشتراک گذاشتیم. پیش از آنکه سراغ حالت‌های بازی در این بخش برویم و از جزییات دیگرش بگوییم، بد نیست به ویژگی جدید بخش چندنفره بازی با نام Headquarters اشاره کنیم؛ ویژگی‌ای که یک فضای مجازی به شمار می‌رود و در آن می‌توانید با دیگر بازیکنان تعامل داشته باشید. این بخش از بازی به این صورت است که متفقین پس از تصرف ساحل نرماندی، آن را به یک پایگاه تبدیل کرده‌اند و حال شما قادر خواهید بود در این پایگاه، کار‌های مختلفی را انجام دهید. همزمان ۴۸ نفر می‌توانند در این بخش حضور داشته باشند و شما می‌توانید برای مثال در Headquarters جعبه‌های لوت را باز کنید یا باز شدن آن‌ها به دست گیمر‌های دیگر را مشاهده کرده و حتی امتیاز کسب کنید! از طرف دیگر، در این بخش شاهد یک میدان تیر هستیم که در آن، می‌توانید مهارت‌های تیراندازی با اسلحه‌های مختلف را تمرین کنید. در نهایت یکی از جذاب‌ترین قسمت‌های Headquarters، امکان شرکت در دوئل‌های یک در برابر یک است که در این نبرد، بازیکنان دیگر هم می‌توانند مبارزه شما را تماشا کنند.

در حالی که در چند نسخه اخیر سری شاهد شخصیت‌هایی در قالب قهرمان در بخش چندنفره بازی بودیم، در Call of Duty: WWII کلاس‌ها را در قالب دیویژن‌های مختلف در بازی طراحی کرده‌اند. دیویژن‌ها کمابیش شبیه به همان کلاس‌های سنتی هستند و مثلا یکی از آن‌ها در استفاده از اسلحه اسنایپر مهارت دارد و دیگری، می‌تواند با سلاح‌هایی مثل بازوکا آسیب زیادی به دشمن وارد کند. در کل شاهد پنج دیویژن Airborne ،Infantry ،Mountain ،Armored و Expeditionary در بازی خواهید بود و نکته جالب اینکه با بازی کردن در نقش هریک از این دسته‌ها، امتیاز XP مخصوص به همان دسته را دریافت خواهید کرد و سطح شما ارتقا پیدا می‌کند. به مرور زمان و با ارتقای سطح، می‌توانید به تجهیزات جدیدی از جمله سلاح‌ها دسترسی داشته باشید و حتی تجهیزات موجود خودتان را شخصی‌سازی کنید که این امر، باعث می‌شود تا تجربه بازی در طولانی مدت هم جذاب باقی بماند. آخرین تغییری که بد نیست در رابطه با بخش چندنفره بازی به آن اشاره کنیم، مربوط به صحنه‌هایی سینمایی مشابه با بازی Overwatch است که در پایان هر نبرد نشان داده می‌شود. برای مثال در پایان هر نبرد، بهترین لحظه‌ای که یک سرباز موفق به ثبت آن در بازی شده و بهترین لحظه بازی به شمار می‌رود، در قالب صحنه‌ای سینمایی نمایش داده می‌شود.

در مجموع اسلج‌همر به جای آنکه مثلا قصد کپی‌برداری از بازی‌های چندنفره دیگر را داشته باشد، سعی کرده تا در بخش چندنفره بازی، به‌نوعی حس و حال نسخه‌های موفق مجموعه Call of Duty را ارائه کند و خب با تجربه نسخه بتا، می‌توان گفت که در این زمینه اقدامات مثبتی نیز انجام داده است. اما هنوز هم برای تصمیم‌گیری نهایی، باید تا انتشار نسخه اصلی بازی صبر کنیم.

Call of Duty: WWII از نظر بصری حالتی ضد و نقیض دارد! منظورم این است که نمایش‌های بازی از گیم‌پلی بخش داستانی، جلوه‌های بصری خوبی دارند و در آن‌ها شاهد کیفیت بالای محیط‌ها و سربازان و همچنین افکت‌های زیبایی مثل خون یا موارد دیگر هستیم. اما در نقطه مقابل، نسخه بتای بازی که مربوط به بخش چندنفره بود، گرافیک خیلی زیبایی نداشت و همه‌چیز در حد معمولی بود و حتی مواردی مثل انیمیشن ضعیف سرباز‌ها هم کمی تو ذوق می‌زد. البته شاید بتوان این مساله را به حساب بتا بودن آن نسخه گذاشت و امیدوار بود که در بازی نهایی، شاهد گرافیک زیباتری باشیم که قطعا نتیجه مثبتی روی تجربه کلی بازی خواهد داشت.

در کل سری Call of Duty همان‌طور که در ابتدا هم اشاره کردیم، یکی از مهم‌ترین مجموعه بازی‌های ویدیویی است و انتظار برای نسخه جدید این مجموعه بسیار سخت است. حال باید منتظر ماند و دید که این بازی در نهایت موفق خواهد شد به همان اثر فوق‌العاده‌ای که انتظار داریم تبدیل شود یا خیر. بازی Call of Duty: WW 2 در تاریخ ۱۲ آبان، برای پلی استیشن 4، پی سی و ایکس باکس وان منتشر خواهد شد.