آذر ماه هم تمام شد و کلی اتفاقات عجیب و غریب افتاد. از اشتباهات فاحش و پی در پی برداران وارنر گرفته که یک دنیای سینمایی کج و کوله از دی سی را تحویل طرفدارانش می‌دهد تا سریال واکینگ ددی که ول کن ماجرا هم نیست. همچنین از شخص شخیصی که وسط یک برنامه رسمی کل اسکار را به باد فحش می‌گیرد و آن‌ها را در برابر مراسم The Game Awards کوچک و حقیر می‌شمارد می‌گوییم و اعضای باحال این ماه زومجی را هم معرفی می‌کنیم. از طرفی دیگر EA باز هم دست گل به آب داد و در مقابلش هم کمپانی Bethesda تو دهنی بزرگ و البته مودبانه‌ای به آن‌ها زد. پس برویم و ابتدا خوب بد زشت این ماه را معرفی کنیم و سپس به بخش‌های حاشیه‌ای این ماه بپردازیم.
حمایت بتسدا از ساخت بازیهای تک نفره
درست است که صدها ساعت از وقت خود را پای بازیهای آنلاین چند نفره می‌گذاریم، اما همیشه عاشق بازیهای تک نفره و داستانی خواهیم بود
می‌توان گفت برجسته‌ترین اتفاق ماه گذشته، به تنهایی توسط کمپانی الکترونیک آرتز رخ داد. کمپانی بزرگی که استدیوها و افراد با استعدادی در آن مشغول به کار هستند و بازیهای بزرگی را هم منتشر کرده‌اند. اما نمی‌دانم چه شد که دیگر آن الکترونیک آرتزِ تنوع‌طلب با طیف وسیعی از بازی‌هایی که داشت، حالا تبدیل شده به یک کمپانی که فقط در فکر ساخت بازیهای آنلاین چند نفره است و دیگر اهمیتی به بازیهای تک نفره نمی‌دهد. حداقل دیگر مثل سابق برایش چنین بازی‌هایی مهم نیست، چرا؟ چون پول کمی در آن‌ها است. شاید به خاطر پول بیشتر و استفاده از سیستم‌های هوشمند (!) پرداخت‌های درون برنامه‌ایش فقط به فکر ساخت چنین بازی‌هایی است، تا حدی که درِ استودیو بزرگی مانند ویسرال گیمز را به علت ساخت بازیهای خطی تک نفره تخته می‌کند. چنین اتفاقاتی از سوی الکترونیک آرتز باعث شد تا جنبش جالبی در بین دیگر بازی‌سازان صورت بگیرد. البته نمی‌خواهم همه تقصیر را گردن این کمپانی بیندازم، چرا که خیلی از استودیوهای دیگر چنین راه و روشی را پیش گرفته بودند. در هر صورت، فعالیت‌های اخیر الکترونیک آرتز باعث شد تا کمپانی‌ها و استودیوهای بزرگی در برابر این اقدامات ایستادگی کنند. برجسته‌ترین اتفاق رخ داده در این زمینه، مربوط به کمپانی بتسدا می‌شود. این کمپانی محبوب که به راحتی می‌توان گفت آثار خفنی از جمله سری Wolfenstein ،Dishonored ،The Elder Scrolls و Fallout را در این صنعت منتشر کرده، با یک ویدیو جالب در مراسم The Game Awards همه را به تشویق خود وا داشت. آن‌ها با شروع کمپبنی به نام «نجات بازیهای تک نفره»، حمایت کامل خود را برای ساخت این گونه بازی‌ها اعلام و تاکید کردند که همیشه به ساخت این بازی‌ها نیز ادامه خواهند داد. همچنین بتسدا مبلغ صد هزار دلار به عنوان کمک هزینه به زنان و دیگر اشخاص بازیسازی که توانایی مالی ساخت بازیهای ویدیویی را ندارند اهدا کرد. درست است که بتسدا را در بخش خوب این ماه قرار دادیم، اما آن‌ها بهانه‌ای هستند تا از دیگر تیم‌هایی که بازیهای تک نفره بسیار باکیفیتی خلق می‌کنند تشکر کنیم. در کنار بتسدا، استودیوهای ریز و درشت بسیاری هستند که ساخت بازیهای تک نفره را با قدرت ادامه می‌دهد. استودیوهایی مانند سی دی پراجکت رد، ناتی داگ، سانتا مونیکا، نینجا تئوری و بسیاری دیگر. البته بحث فقط سر بازیهای تک نفره نیست. در حین مراسم The Game Awards 2017، مدیر نوآوری استودیوهای اپیک گیمز صحبتی کرد که شاید از دید شما دور مانده باشد. او در حین مراسم خواستار قابلیت کراس‌پلی شد و آن را حق همه بازیکن‌ها دانست. این که همه بتوانند با دیگر دوستان خود روی سایر پلتفرم‌ها به بازی مشغول شوند که خب متاسفانه کمپانی سونی که هیچ ضرری هم برایش شامل نمی‌شود، زیر بار این حرف نمی‌رود. امیدواریم روزی سونی هم کوتاه بیاید!
برنامه‌های شلخته برادران وارنر برای دنیای دی سی
همیشه برای من سوال پیش می‌آید که چطور یک کمپانی، قهرمانانی مثل بتمن و سوپرمن دارد، اما دنیای سینمایی‌اش در این حد شلخته و ضعیف است؟
زمانی که کمپانی برادران وارنر با فیلم‌های فوق‌العاده‌ای مثل Dark Knight Rises عینک دودی خود را روی چشمانش گذاشته بود و سیگار برگش را می‌کشید و بدون در نظر گرفتن یک آینده درست حسابی ادعای بهترین بودن را داشت، مارول آرام آرام با کاپیتان آمریکا و آیرون من برنامه‌های بلند مدتش را آماده می‌کرد. سری Dark Knight کارش تمام شد، دیگر خبری از نولان و سایر اعضای کلیدی برای ساخت فیلم‌های درست حسابی دنیای دی سی نبود، مارول و دنیای سینمایی‌اش روز به روز بزرگ‌تر شد، هیجان‌انگیزتر شد، مستحکم و استوار شد، تا جایی که مارول و دیزنی توانستند با یک تریلر فوق‌العاده هیجان‌انگیز، چندین برابر فیلم جاستیس لیگ سر و صدا کنند؛ جاستیس لیگی که بزرگان دنیای دی سی در آن حضور داشتند! من به آن صورت خوره سینما و دنیای کمیک‌ها نیستم، اما این را خوب می‌دانم که بتمن، سوپرمن، واندروومن، جوکر، هارلی کویین و بسیاری دیگر، محبوب‌ترین شخصیت‌های من در بین ابرقهرمان‌ها و شخصیت‌های شرور کمیک بوکی هستند و همه آن‌ها نیز در دنیای کمیک‌های دی سی حضور دارند. اما چطور می‌توان از این همه شخصیت جذاب، فیلم‌های ضعیف ساخت؟ من به آن صورت طرفدار مارول نیستم اما از فیلم‌هایی که می‌سازد لذت می‌برم و برای یک بار هم که شده آن‌ها را تماشا می‌کنم (البته از تماشای یک سری از آن‌ها نظیر Age of Ultran به شدت پشیمانم!) اما مارول به طور کلی یک دنیای سینمایی با برنامه خلق کرد و این روز‌ها هم که X-Man، اسپایدرمن، ددپول و یک سری‌های دیگر دوباره به جمع مارول اضافه شده‌اند، آن‌ها قدرتمندتر از همیشه به کار خود ادامه می‌دهند و فقط خدا می‌تواند جلوی آن‌ها را بگیرد. اما از طرفی دیگر، یک مشت کمپانی با دیدن موفقیت دنیای سینمایی مارول، سعی کردند دنیای سینمایی خود را خلق کنند که عملا هیچ کدام از آن‌ها نه موفق شدند و نه هیجان‌انگیز بودند. برادران وارنر نیز تا موفقیت چشمگیر مارول را مشاهده کرد، از نظر من با دستپاچگی فراوان سعی کرد مهره‌های بزرگ خود را هرچه سریع‌تر بسازد و اکران کند. اما نتیجه آن‌ها فیلم‌های ضعیفی از آب درآمدند که هم به دنیای دی سی ضربه زد و هم حال همه هواداران را گرفت. آخرین فیلم این کمپانی یعنی جاستیس لیگ درست است که از نظر کارگردانی به شدت ضعیف ظاهر شد، اما اگر دی سی برنامه بهتری برای دنیای سینمای خود داشت، اگر راه فیلم‌هایی مثل زن شگفت‌انگیز را ادامه می‌داد و داستان‌های بزرگ‌ترش مثل جاستیس لیگ یا بتمن علیه سوپرمن را به زمانی دیگر موکول می‌کرد، مطمئنا می‌توانست حداقل طرفداران خود را راضی نگه دارد. حال باید دید دیگر فیلم‌های این کمپانی چگونه پیش خواهند رفت؛ اگر فیلم مستقل بتمن موفق نشود، اگر فیلم مستقل آکوامن ضعیف ظاهر شود، آن وقت مشخص نیست چه بلایی سر این دنیای سینمایی خواهد آمد. همین که هنوز مشخص نیست بن افلک بازیگر بتمن خواهد بود یا خیر، اینکه جوکر چه کسی خواهد بود، کاملا بی‌برنامگی این کمپانی را ثابت می‌کند.
سقوط بی‌پایان سریال The Walking Dead
بگذارید حرفم را با اولین جمله رضا حاج محمدی در بررسی قسمت هشتم، فصل هشتم این سریال شروع کنم: سریال The Walking Dead در اپیزود فینال نیم‌فصل اول ثابت می‌کند که خفت و فضاحت، اقیانوسی بدون کف است!
می‌توانید از نزدیک شاهد باشید که سقوط یک سریال تمام‌نشدنی است و همیشه جایی برای سقوط کردن و همیشه چیزهای بدترِ تازه‌ای برای کشف کردن وجود دارند
هرچقدر که این جمله خفن است، اما برای سریالی مثل The Walking Dead ناراحت کننده است. یادم می‌آید قسمت اول این سریال را که دیدم، همان قسمتی که ریک به هوش می‌آید و خود را در تنهایی پر ازدحام زامبی‌ها می‌بیند، سریال به طرز شگفت‌انگیزی جذاب بود. به عنوان یک بیننده معمولی کاری به کار سوتی‌های تخصصی سریال ندارم، در آن زمان، برای من این سریال واقعا جذاب بود. اینکه گروهی «کوچک» در دنیای زامبی‌ها اسیر شده‌اند و نمی‌دانند دقیقا هدفشان چیست؛ به جز این که باید زنده بمانند، برای منِ بیننده جذاب بود. اما از فصل چهارم بود که دیدم واقعا ادامه دادنش سخت است و جذابیتش واقعا کم شده است، بدون هیچ ایده جذابی، کاراکترها فقط حرف می‌زدند و یک مشت کارهای احمقانه انجام می‌دادند. اما نکته جالب این است که سریال هشت فصل هنوز ادامه پیدا کرده و نه تنها تکانی به خودش نداده، بلکه بدتر از قبل هم شده است. درست است این سریال طرفدار زیاد دارد، اما ادامه دادن بیش از حد یک سریال واقعا عذاب آور است، مخصوصا که آن را به شدت دوست داشته باشید. حال از نظر من، و قطعا بر اساس نقد‌های رضا حاج محمدی، سریال The Walking Dead گزینه زشت این ماه زومجی است. شاید باید کار شبکه پخش کننده این سریال را زشت دانست، شاید هم سازنده‌هایی که واقعا جزو خسته کننده‌ترین آدم‌های روی زمین هستند که بدون هیچ ایده جذابی سریال را ادامه می‌دهند، اما در کل نام سریال The Walking Dead دیگر هیچ جذابیتی برای خیلی از ما ندارد.
طبق روال شماره قبل، مروری کوتاه به پر حاشیه‌ترین مطالب زومجی خواهیم داشت. ماه قبل این نقد و بررسی بازی The Assassin's Creed Origins بود که به عنوان پرحاشیه‌ترین مطلب زومجی انتخاب شد. حال این ماه نوبت به صادق تواضعی و بررسی بازی Need For Speed Payback رسید. بررسی این بازی نزدیک به ۶۶ هزار نفر خواننده داشت و ۲۲۰ کامنت هم در آن به اشتراک گذاشته شد. برخی‌ها به صادق تواضعی حمله کردند و برخی‌ها با نقد او موافق بودند. برخی‌ها باورشان نمی‌شد این بازی که با آن بزرگ شده‌اند، به چنین روزی افتاده باشد و برای برخی‌ها همین هم غنیمت بود.
مطلب پر حاشیه بعدی نقد فیلم Dunkirk است. نزدیک به ۵۰ هزار نفر این مطلب را خوانده‌اند و ۳۸۵ کامنت نیز تا این لحظه به اشتراک گذاشته شده است. البته به لطف کامنت‌های بیشتر نسبت به نقد Need For Speed Payback، بررسی این فیلم نظرات مثبت و منفی زیادی نسبت به نویسنده داشت، اوضاع در حدی بود که کاربری آمد و فقط به خاطر اینکه به رضا بگوید دیگر نقد‌هایت را نمی‌خوانم در سایت ثبت نام کرد! یا از طرف دیگر شخص دیگری آمد و گفت «نقدتون به همون اندازه که فیلم بی خود و مزخرف بود، عالی و حساب شده بود و بار دیگر ثابت کردین منتقدی مثله شما تکه». آیا رضا حاج محمدی بعد از این همه کامنت دچار دوگانگی شخصیت شده است؟
اتفاقات جالب ماه
یکی از اتفاقات جالبی که این ماه افتاد و از همان ابتدا که دیدمش گفتم این حتما باید در خوب بد زشت این ماه باشد، حرکت تمرین شده اما فوق‌العاده باحال زکری لی‌وای در مراسم The Game Awards بود. حرکت جالب او را می‌توانید در ویدیوی چند ثانیه‌ای زیر مشاهده کنید:
البته حرکت جوزف فارس، نویسنده و کارگردان بازی A Way Out هم جزو اتفاقات جالب بود، حتی جا خوردن جف کیلی هم از صحبت‌‌های او بسیار خنده‌دار بود و هر کاری هم برای گرفتن جلوی جوزف فارس می‌کرد، فایده نداشت و او بیخیال نمی‌شد! از دیگر اتفاقات دوست داشتنی و جالب می‌توان به ساخت انیمه جدید سوباسا اشاره کرد؛ انیمه‌ای که جمعیت زیادی از ما با آن بزرگ شدیم، با آن شوت‌های چرخشی و برق آسایی که به شکل بیضی در می‌آمدند و سه قسمت طول می‌کشید تا به دروازه برسند و در نهایت واکاشی زوما و واکی بایاشی خیلی راحت با یک دست و آن کلاه خفن‌شان که روی چشمان‌شان سایه می‌انداخت توپ را می‌گرفتند. البته این را هم فراموش نکنید که این ماه تولد سه سالگی زومجی هم بود، بهترین اتفاق آذر ماه!
خبر عجیب این ماه:
فقط تیترش را می‌گذارم و سپس با یک عکس جوابش را می‌دهم؛ الکترونیک آرتز: علاقه گیمر ها به بازیهای خطی کاهش پیدا کرده استواکنش من:
کاربران زومجی:
در مطلب این ماه، ۲ کاربر به چشم من خوردند که باید نام‌شان را در این مطلب می‌آوردم. ابتدا می‌خواهم تشکر ویژه‌ای از این کاربر با این نام کاربری عجیبش داشته باشیم؛ آرش نادر سیستم عامل عیاری امرایی!!! امیدوارم این کاربر توضیحات جذابی برای انتخاب این نام کاربرای برای ما داشته باشد.
حال شما را دعوت می‌کنم به این شعر که کاربری با نام H3mid در شماره قبلی خوب، بد، زشت کامنت گذاشته بود:
سلامی گرم بر شما کاربران ● شما گیم دوستان زمان
دهم اولین رای خویش را ● تا کنم تمام دین درویش را
بود نیک هفته سونی ز حق ● چه بد کرد با خود ea زین طرق
ندید او جیب خالی بشر را ● مکید او خون و کرد در شیشه زین راه
نشتست این قلم بر سینه ی ما ● بود یار و نگهدارتان الله
اعضای زومجی:
طبق روال خوب بد زشت شماره قبل، پایان مقاله را می‌خواهم به یکی از اعضای زومجی اختصاص دهم. عضو برتر این ماه تحریریه زومجی، شخصی است که با نقد‌های شجاعانه خود، هم پرده از نکات منفی و خوب فیلم‌ها و سریال‌ها بر‌می‌دارد و از همه مهم‌تر، او شخصی است که با چنین نقد‌هایی، گیگ‌های زیادی از اینترنت ما را نجات داده و جلوی حرام شدن‌شان را می‌گیرد. شخص برتر این ماه زومجی رضا حاج محمدی است که حداقل برای شخصی مثل من که حوصله دیدن همه فیلم‌ها را ندارد و در عین حال دچار یک بیماری به نام «هرچیز جدیدی که آمد باید دانلود کنی» است، نقد‌های کاملا واضح، بی‌پرده و شجاعانه رضا حاج محمدی جذاب است و از جمله منابعی است که من را برای دانلود کردن یا نکردن یک فیلم راهنمایی می‌کند.
در آخر هم قصد دارم دو پست برتر شبکه‌های اجتماعی زومجی را در اینجا به اشتراک بگذارم:
سوال این هفته زومجی . مارو دنبال کنید . @zoomg_official
A post shared by zoomg - زومجی (@zoomg_official) on Dec 15, 2017 at 11:28am PST