روش های گسترش صنعت بازی های ویدیویی و تغییر دیدگاه مردم نسبت به آن از زبان کیت ادواردز در TGC 2018

کیت ادواردز که یکی از میهمانان آمریکایی TGC 2018 بود و در عین داشتن فعالیت‌های کاری مرتبط با بازی‌های ویدیویی خود را یک بازی‌ساز نمی‌دانست، با این که به نظر می‌رسید قرار است کنفرانسی درباره‌ی رفتارهای جمعی و نحوه‌ی اثرگذاری بازی‌سازها روی مخاطبان محلی و جهانی داشته باشد، به شکلی زیبا و غیر قابل حدس، برطرف کردن مسئله‌های شخصی و درونی مرتبط با هر فرد را به عنوان راهی برای حل کردن مشکلات موجود در تمام دنیا برای بازی‌ها و تغییر دیدگاه دیگران راجع به آن‌ها مطرح کرد. همین باعث شد که فضای غیر قابل حدس کنفرانس، به خیلی‌ها اجازه‌ی لذت بردن بیشتر از آن را بدهد و راه حل‌های ارائه‌شده تبدیل به دستورالعمل‌های شخصی‌تری بشوند که می‌توان با یک تغییر در دیدگاه انجام دادن‌شان را آغاز کرد. به خصوص که او با بیانی صمیمانه، مدام خودش را مورد خطاب قرار می‌داد و آن‌قدر به دور از صحبت‌های رسمی بی‌فایده با حاضران سخن می‌گفت که باور کردن حرف‌هایش توسط آن‌ها به سادگی هر چه تمام‌تر انجام می‌گرفت و ارزش صحبت‌هایش، لحظه به لحظه راحت‌تر از قبل، مشخص می‌شد.

خیلی مواقع، بعد از شنیدن چنین جملاتی به خودمان می‌گوییم مگر من که هستم؟ اصلا مگر من چه تغییری می‌توانم به وجود بیاورم؟ هزینه‌ی این ایستادن و حرف زدنِ بی‌فایده چیست و نکند که با بیان کردن صحبت‌هایی این‌گونه، تنها بزرگی و شخصیت خودم را زیر سوال ببرم؟ واقعیت اما آن است که سوال اصلی، خیلی ساده‌تر از این حرف‌ها به نظر می‌رسد. ما باید از خودمان بپرسیم که واقعا چه کسی هستیم؟ در هر جایگاهی که داریم، صفت‌های‌مان، کارهای‌مان، رفتارهای اجتماعی‌مان و اصولا هر لفظی را که به خودمان نسبت می‌دهیم کنار یکدیگر بگذاریم و به این پرسش جواب بدهیم که چگونه آدمی هستیم؟ مثلا کیت می‌گفت من یک گیمر، یک رییس کمپانی یا یک Geek دنیای سینما و بازی‌ها هستم. اما این وسط، باید هویت خودم را پیدا کنم؛ نه این که سعی به محدود کردن وجودیتم با استفاده از چند صفت داشته باشم. ما آدم‌ها، در زمان‌های گوناگونی استرس می‌گیریم و از توانایی‌های خودمان مطمئن نیستیم. حتی خود کیت هم می‌گفت که بعد از انجام چندین و چند پروژه‌ی موفق، باز هم موقعیت‌هایی پیش می‌آمد که در آن‌ها با نهایت استرس، به خودش شک می‌کرد و اعتمادی به توانایی‌های خود نداشت. ولی حقیقت آن است که اگر خودت توانایی‌های خودت را نبینی، دیگران نیز آن‌ها را نمی‌بینند. هر شخصی باید خودش را بشناسد. نه نسبت به آدم‌هایی که تو را زیر سوال می‌برند بی‌توجه باش و نه بگذار که این حرف‌ها، مایه‌ی آزار دیدنت بشوند؛ فقط حرف‌ها را بشنو و برای بهتر شدن تلاش کن و فکر نکن این دیگران هستند که برخلاف تو، همه‌چیز را می‌دانند؛ چون واقعیت چیزی ثابت است و همگان برخی چیزها را می‌دانند و بعضی چیزهای دیگر را نه!

فقط حرف‌ها را بشنو و برای بهتر شدن تلاش کن و فکر نکن این دیگران هستند که برخلاف تو، همه‌چیز را می‌دانند

باید درک کرد که صنعت بازی‌های ویدیویی، یک‌سری چرخ‌دنده که در کنار یکدیگر حرکت می‌کنند و بازی‌ها را می‌سازند، نیست! بلکه ما، همین اکوسیستم شکل‌گرفته از اجتماع بازی‌سازان، دانشجویان رشته‌های بازی‌سازی و گیمرها در کنار یکدیگر آن چیزی هستیم که صنعت بازی‌های ویدیویی خطابش می‌کنیم. صعنت، صرفا جایی برای دور هم جمع شدن بازی‌سازها است. پس حتی اگر با بدترین تجربه‌ها در دنیای بازی‌سازی مواجه شدید، نگویید صنعت بازی‌های ویدیویی من را نابود کرد و به این اشاره کنید که به خاطر چه اشخاصی اذیت شده‌اید. ما فقط بازی نمی‌سازیم، بلکه با آثار خود دنیا را به مکان بهتری تبدیل می‌کنیم. شکایت کردن و ناراحت بودن هم در برابر آن‌هایی که در مسیر پیشرفت این صنعت/هنر می‌ایستند، بی‌فایده خواهد بود. تلاش کنید که حرف‌تان را بزنید. دنیا این روزها برای حرف‌ها احترام زیادی قائل می‌شود. مثلا یک نفر صحبت کرد و چیزی را که لازم بود گفت و تمام هالیوود تبدیل به مکانی برای ایستادن در برابر رفتارهای غیر اخلاقی و بیان شدن جملاتی مرتبط با هشتگ MeToo شد. به عنوان یک بازی‌ساز، یادتان نرود که شما در حال فعالیت برای سودآورترین جنس از سرگرمی‌های جهان هستید و به همین سبب، قدرت واقعا زیادی دارید و با تفکرات قرارگرفته در محصول‌تان، روی آینده‌ی جهان تاثیر می‌گذارید. همیشه عمل‌کننده باشید. اگر مسئولان بالامرتبه‌ی کشورتان بازی‌ها را بی‌ارزش می‌دانند، از آن‌ها دعوت کنید تا یک بار یک تیم بازی‌سازی را با تمام اعضایش ببینند. ببینند که آن‌ها نیز مثل خیلی‌های دیگر، دارند با عشق و علاقه کارشان را انجام می‌دهند، خانواده دارند و انسان هستند. بگذارید این فضا را لمس کنند و در تفکرات خودشان غرق نشوند. مثلا این اتفاق، در کانادا رخ داد و یکی از افراد سیاسی کشور که به شدت در برابر بازی‌ها موضع سختی داشت، پس از دعوت شدن به یک استودیوی دوست‌داشتنی و دیدن و شنیدن کارهایی که در آن‌جا انجام می‌شود، همه‌ی نظراتش را تغییر داد.

پس جعبه‌ی سیاه بازی‌سازی را باز کنید! بگذارید مردم و خیلی‌ها بیشتر بفهمند که شما واقعا چه کار می‌کنید. این را شرح بدهید و برای نمونه، درباره‌ی پشت‌صحنه‌ی ساخته شدن بازی‌ها، فیلم مستند بسازید. حتی ساختن یک بازی عامه‌پسند و جذب‌کننده که جامعه‌ی بزرگی را به سمت دنیای هنر هشتم بکشاند، خودش یکی از بهترین راه‌ها است. چون وقتی جامعه‌ی مخاطبان را زیاد کنید، دیگر خیلی از کارها را خودشان برای‌تان به سرانجام خواهند رساند. مثلا Fortnite در این روزها دارد تبدیل به یک پدیده‌ی اجتماعی می‌شود و کاری می‌کند که خیلی‌ها بفهمند دختران هم واقعا بازی می‌کنند؛ از بازی‌های شوتر گرفته تا آثار حاضر در هر ژانر دیگر. آرام‌آرام، مخاطب جهانی با دیدن ویدیوهای گوناگون و شنیدن آمارها، می‌فهمد تفکرش درباره‌ی آن که بازی‌ها فقط برای مخاطبان مذکر آفریده شده‌اند از بنیان اشتباه به نظر می‌رسد و حقیقتی که در تمامی این سال‌ها هم وجود داشته، با انتشار اثری عامه‌پسند مانند Fortnite، برای بسیاری از آدم‌های کم‌اطلاع بیش از پیش روشن می‌شود.

راستی، حواس‌تان باشد که وظیفه‌ی شما، تغییر دادن دنیا نیست. سعی کنید هر آن‌چه را می‌توانید تغییر دهید. وقتی هر کس آن‌چه را که می‌تواند به سرانجام برساند، صنعت بازی‌سازی در داخل کشور گسترش می‌یابد و دیدگاه‌های غلط حاضر در آن کشور راجع به بازی‌ها، کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر می‌شود. سپس وقتی در کشورهای گوناگون چنین اتفاقی رخ داد، به خودتان می‌آیید و می‌بینید در فراتر از مرزها هم هنر هشتم گسترش پیدا کرده است و انسان‌ها کمتر از قبل، درباره‌ی بازی‌ها قضاوت‌های اشتباه دارند؛ کافی است هر کس تا جایی که می‌تواند تغییر ایجاد کند و این‌گونه تمام دنیا نیز تغییر خواهد کرد.