آرشیو: Don't Starve؛ تلاش برای بقا

پس از دو هفته منتشر نشدن مقاله‌های آرشیو که بابت آن عذرخواهی می‌کنیم، بار دیگر روند انتشار هفتگی این سری را پیش خواهیم گفت و این هفته، بازی که با توجه به نظرات شما کاربران در نظر گرفتیم، Don't Starve، ساخته تحسین‌شده استودیو کلی اینترتینمنت است. این بازی اولین بار در سال ۲۰۱۳ برای پی‌سی منتشر شد و بعد به مرور، روی پلتفرم‌های دیگر هم در دسترس قرار گرفت و البته که چندین بسته الحاقی مختلف هم برای آن منتشر شدند. آخرین بسته منتشر‌شده برای بازی هم Hamlet بود که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد. در ادامه با زومجی همراه باشید تا نگاهی به روند ساخت این بازی و ویژگی‌های مختلفش داشته باشیم.

استودیو Klei Entertainment، اولین بازی خودش را در سال ۲۰۰۶ ساخت که یک پازل دو‌بعدی به اسم Eets بود. این استودیو، در ادامه در ساخت +N هم نقش داشت و در ادامه هم بازی‌های جذابی مثل Shank و Shank 2 و همینطور Mark of the Ninja را از آن‌ها داشتیم. با اینکه Don't Starve اولین بار در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، اما جالب است بدانیم که ایده ساخت این بازی بار اول در جریان رویداد Game Jam چهل و هشت‌ساعته‌ای که در سال ۲۰۱۰ جریان داشت، مطرح و اجرا شد. اما خب کلی اینترتینمنت در آن زمان مشغول ساخت بازی Mark of the Ninja بود و به همین دلیل این ایده با وجود جذابیتی که برایشان داشت، حدود دو سال دست‌نخورده باقی ماند تا اینکه پس از تمام شدن Mark of the Ninja، وارد پروسه ساخت شد. آغاز ساخت Don't Starve، در سال ۲۰۱۲ بود و در این سال‌ها بازی‌های سبک بقا به لطف انتشار ماینکرفت در سال ۲۰۱۱، بسیار محبوب بودند. سازندگان بازی حتی خودشان هم اعلام کرده‌اند که موفقیت‌های ماینکرفت، منبع الهام بسیار مهمی برای آن‌ها در مسیر ساخت این بازی بوده است. بازی دیگری که سازندگان از آن برای ساخت «دونت استارو» الهام گرفتند، Lost in Blue، محصول سال ۲۰۰۵ بود.

همچنین منابع الهام بازی، صرفا محدود به مدیوم بازی نیستند و خالقین اثر برای سبک گرافیکی خاص آن، از فیلم‌های تیم برتون الهام گرفته‌اند و نوشته‌های لاوکرفت و ادوارد گوری هم تاثیر زیادی روی جنبه‌های ماورایی بازی داشتند. مثل خیلی از بازی‌های مستقل دیگر، روند توسعه «دونت استارو» هم فراز و نشیب‌های کمی نداشت؛ برای مثال بارها سازندگان مجبور شدند ایده‌هایی را که دارند تغییر بدهند یا حتی کاملا کنار بگذارند. برای مثال، در بازه‌ای، آن‌ها قصد داشتند ماموریت‌هایی را در بازی قرار بدهند و بازیکن در کنار داشتن امکان گشت و گذار آزادانه در محیط، برای پیشروی در بازی مجبور به انجام این ماموریت‌ها هم باشد. ولی خب این ایده در عمل بیش‌تر از اینکه سودی برای «دونت استارو» داشته باشد، ماهیت کلی آن را تحت‌شعاع قرار می‌داد و به همین دلیل هم سازندگان قیدش را زدند. یا مثلا سازندگان در ابتدا، تاکید زیادی روی تک‌نفره بودن بازی داشتند و می‌خواستند آن حس تنها بودن در دنیایی پُر از تهدید‌های مختلف را به بازیکن منتقل کنند و به همین دلیل هم شدیدا مخالف اضافه شدن بخش چندنفره به بازی بودند. ولی خب بعدا و در پی درخواست‌های زیادی که از بازیکنان دریافت کردند، نسخه چندنفره بازی را با نام Don't Starve Together در اواخر ۲۰۱۴ و ابتدا در حالت ایرلی اکسس در دسترس قرار دادند که بعدا بیش‌تر از جزییاتش خواهیم گفت.

اما اصلا «دونت استارو» چیست و چرا باید آن را بازی کنیم؟ طبیعتا مثل هر بازی دیگری، «دونت استارو» هم اثری است که برای جذب شدن به آن، باید به سبک و سیاقش علاقه داشته باشید. پس بد نیست کمی بیش‌تر ویژگی‌ها و جزییات بازی را شرح بدهیم تا اگر به هر دلیلی تا به امروز فرصت تجربه کردن این بازی را نداشتید، به درک خوبی از کلیت آن برسید. ساختار بازی، به این شکل است که با آغاز آن، کارتان را روی یک نقشه و در دنیایی که تنها در آن گیر افتاده‌اید، آغاز خواهید کرد. هدف شما در بازی، زنده ماندن و تلاش برای بقا در دنیایی است که خطرهای مختلفی در آن تهدیدتان می‌کنند. هرچند اسم بازی به‌مان می‌گوید که باید از گرسنگی نمی‌ریم (!)، اما این فقط یکی از تهدید‌هایی است که شخصیت تحت کنترل ما را تهدید می‌کند. یکی از اصول اساسی بازی، به جمع‌آوری منابع و استفاده از آن‌ها برای ساخت و ساز مربوط می‌شود. به طوریکه شخصیت بازی در ابتدا توانایی جمع‌آوری موارد اولیه‌ای مثل چمن، سنگ و نوع خاصی از چوب را دارد و در قدم بعدی، باید با استفاده از همین مواد ساده، ابزار‌هایی مثل تبر و ... بسازید تا بتوانید با شکستن درختان و جمع‌آوری چوب آن‌ها یا ضربه زدن به سنگ‌های بزرگ‌تر و تکه‌تکه کردن آن‌ها به سنگ‌های ریز و قابلِ جمع‌آوری، موارد پیچیده‌تری هم بسازید.

«دونت استارو» دارای چرخه شب و روز است؛ به این صورت که در زمان روز، هدف اصلی و اساسی شما باید جمع‌آوری منابع مختلف با گشت و گذار در نقشه بازی باشد؛ از مواد لازم برای ساخت و ساز ابزار که بالاتر به آن‌ها اشاره کردیم تا پیدا کردن مواد غذایی که بتوانید از طریق آن‌ها، نیازهای اولیه و اساسی شخصیت بازی را تامین کنید. اما به مرور و با تاریک‌تر شدن هوا، دیگر هدف شما از جمع کردن منابع به موردی مهم‌تر یعنی زنده ماندن در برابر تهدید‌ها مربوط می‌شود. با فرا رسیدن تاریکی، اولویت اصلی‌تان روشن کردن آتش، روشن نگه داشتن آن در طول شب و منتظر ماندن تا فرا رسیدن روز است. هرچند که به مرور قادر خواهید بود انواع بهتر و در واقع قوی‌تری از آتش را بسازید و بدین ترتیب اگر در نزدیکی درختان، سنگ‌ها و سایر منابع باشید، می‌توانید تا زمانی که از شعله آتش دور نشده‌اید کار جمع‌آوری منابع را در شب هم ادامه بدهید. هدف کلی و اصلی بازی، این است که بتوانیم برای تعداد روز‌های بیش‌تری زنده بمانیم و به مرور روی نقشه بزرگ بازی پیشروی کنیم و مناطق جدیدی را ببینیم. هرچند در روز‌های اول همه‌چیز کمی ساده به نظر می‌رسد و صدالبته که حتی در این روز‌ها هم اشتباهاتی مثل درگیر شدن با موجودات زنده دیگر بدون داشتن ابزاری که به حد کافی قدرتمند باشد می‌تواند به قیمت جان شما تمام شود، ولی در مجموع با گذر زمان، همه‌چیز سخت‌تر و پیچیده‌تر هم می‌شود. چرا که به همان میزان که به مرور آیتم‌های بیش‌تری برای ساخت و ساز خواهید داشت و می‌توانید راحت‌تر از قبل قوی شوید و بهتر با تهدید‌های محیطی مختلف مقابله کنید، ولی به همان میزان مثلا پیدا کردن غذا هم سخت‌تر می‌شود و مجبور خواهید بود حتما در نقشه پیشروی کنید یا به سراغ شکار موجوداتی بروید که می‌توانند حسابی خطرناک باشند.

اما از این هم جالب‌تر و یکی از ویژگی‌های شدیدا قابل تحسین «دونت استارو»، این است که بازی در طولانی‌مدت ارزش تجربه و تکرار بالایی دارد. رخ دادن اتفاقات عجیب و غریب در گذر زمان یا ماهیت ساخته شدن تصادفی نقشه‌های بازی در هر بار تجربه، کاری می‌کنند که پس از هر بار شکست، با کوله‌باری از تجربه دوباره برای بازی کردن «دونت استارو» اشتیاق داشته باشید و صدالبته که خیلی وقت‌ها، این تجربه‌ها هم کافی نیستند و ممکن است در اثر یک اشتباه یا ریسک، بازهم خیلی زود و در همان روز‌های اول کشته شوید! جدا از تهدید‌های ماورایی و وحشتناکی که در چند ثانیه می‌توانند کار شما را در زمان تاریکی شب تمام کنند، در طول روز هم مثلا ممکن است یک مار شما را نیش بزند و زهرش کاری کند که تمام تلاش‌های شما برای زنده ماندن بیهوده شوند. یا حتی ممکن است در اثر پیدا نکردن ماده غذایی بهتر، مجبور شوید رو به خوردن قارچ‌ها یا گوشت موجودات دیگر بیاورید و همین موارد با وجود رفع گرسنگی، روی سلامتی شما تاثیر منفی بگذارند. البته که سر و کله زدن با تمام این موانع که خب ما فقط به تعداد خیلی محدودی از آن‌ها اشاره کردیم، شدیدا سرگرم‌کننده است و اگر بتوانید این چالش‌ها را پشت سر بگذارید، بازی راه‌های زیادی هم برای قوی‌تر شدن پیش‌رویتان می‌گذارد. مثلا می‌توانید به مرور مزرعه خودتان را راه بیندازید و در آن دانه‌های طبیعی بکارید؛ می‌توانید سلاح‌هایی بسازید که کارتان را در مقابل تهدید‌ها راحت‌تر کنند؛ می‌توانید حتی برای خودتان لباس تهیه کنید و با استفاده از آن‌ها در برابر مشکلات محیطی مثل سرما یا گرما شانس بیش‌تری برای زنده ماندن داشته باشید. همین موارد به‌ظاهر ساده، آنقدر عمق و پیچیدگی خوبی به «دونت استارو» داده‌اند که به مرور زمان، به معنی واقعی کلمه به تجربه بازی اعتیاد پیدا خواهید کرد و شدیدا درگیر آن خواهید شد.

«دونت استارو» همچنین به مرور، با انتشار بسته‌های الحاقی و محتویات جدید به تجربه‌ای حتی کامل‌تر هم تبدیل شده است. به طوریکه الان و با نصب نسخه Hamlet که آخرین بسته منتشر‌شده برای بازی است، به تجربه‌ای بسیار کامل از آن دسترسی خواهید داشت؛ تجربه‌ای که شامل چندین شخصیت مختلف می‌شود و مثلا دخترکی که فندک بسیار کارآمدی دارد یا یک دانشمند عجیب و غریب هم علاوه بر خودِ ویلسون که کاراکتر اصلی بازی است، قابل انتخاب هستند و هرکدام خصوصیات و ویژگی‌های خاصی دارند. همچنین شما قادر هستید پیش از هر بار آغاز بازی، تنظیماتِ آن را شخصی‌سازی کنید که البته پیشنهاد می‌کنم ابتدا سعی کنید با حالت پیش‌فرض بازی آن را تجربه کنید و اگر مثلا پس از مدتی طولانی حس کردید که تجربه بازی برای‌تان یکنواخت می‌شوید، می‌توانید تنظیماتش را دستکاری و مثلا کاری کنید که همیشه در بازی زمستان باشد، منابع را کم و زیاد کنید یا حتی میزان حضور انواع موجودات در دنیای بازی را بالا و پایین ببرید. به‌علاوه به مرور و با تجربه بازی، تجربه کسب خواهید کرد و می‌توانید از این طریق شخصیت‌های جدیدی هم برای بازی به‌دست بیاورید.

«دونت استارو» ابتدا برای پی‌سی منتشر شد و به مرور زمان، برای سایر پلتفرم‌ها هم در دسترس قرار گرفت. یکی از نکات جالب بازی، در دسترس بودن آن برای پلتفرم‌های موبایل اندروید و iOS پس از انتشار نسخه Pocket Edition است که اگر به بازی کردن با موبایل علاقه دارید، می‌تواند اثر شدیدا سرگرم‌کننده‌ای برایتان باشد و در هر زمان و مکانی بتوانید برای بقا در بازی تلاش کنید. همچنین حال که از تمام ویژگی‌های بازی صحبت کردیم، بد نیست اشاره‌ای به سبک طراحی خاص آن هم داشته باشیم که حالتی کارتونی‌مانند دارد ولی با این وجود، سازندگان به بهترین شکل ممکن موفق شده‌اند آن جنبه‌های مرموز و ماورایی بازی را هم در آن حفظ و خلق کنند.

نسخه اصلی «دونت استارو» پس از انتشار، موفق به کسب نمره متای ۷۹ شد. با اینحال به لطف محتویاتی که بعدا برای بازی در دسترس قرار گرفت، نمره متای بالاتری هم روی پلتفرم‌های دیگر ثبت شده و مثلا متای نسخه iOS بازی، ۸۷ است. بسیاری از منتقدین، جلوه‌های بصری و صوتی خاص بازی را تحسین کرده و آن‌ها را جزو ویژگی‌های مثبتش خطاب کرده‌اند؛ در طرف دیگر چیزی که برخی منتقدین از آن راضی نبودند، چگونگی پیاده‌سازی مرگ در بازی است؛ به طوریکه مثلا منتقد گیم‌اینفورمر اعلام کرده که وجود ویژگی مرگ غیرقابل بازگشت لزوما ویژگی بدی در بازی‌ها نیست ولی خب در «دونت استارو»، با ما اثری نسبتا طولانی طرف هستیم و به همین دلیل هم وجود چنین شکلی از مرگ در بازی می‌تواند به معنی هدر رفتن چندین ساعت بازی کردن یک بازیکن باشد و تمام زحمت‌های وی را هدر بدهد! همچنین درست است که «دونت استارو» در مجموع اثری با درجه سختی نسبتا بالا است و زنده ماندن در آن اصلا و ابدا کار ساده‌ای نخواهد بود، ولی خب منتقدین زیادی بودند که درجه سختی بازی را یکی از ویژگی‌های مثبتش دانسته‌اند و بر این باور بودند که همین ویژگی، باعث می‌شود تا تجربه بازی کاملا غیرقابل پیش‌بینی باشد.

به هر حال «دونت استارو»، یکی از آن بازی‌های مستقل ارزشمندی است که طی سال‌های گذشته منتشر شده و خب لذت بردن از آن، وابستگی زیادی به این دارد که اولا از سبک بازی خوشتان بیاید و از آن مهم‌تر، حوصله سر و کله زدن با چالش‌های مختلفی را که بازی دارد، داشته باشید. اگر جزو این گروه از گیمر‌ها هستید، مطمئن باشید که از ساعت‌ها بازی کردن «دونت استارو» و حتی مرگ‌های زیادی که در بازی انتظارتان را می‌کشند، لذت خواهید برد.

نظرات خودتان را در مورد مقاله و خودِ بازی با زومجی به اشتراک بگذارید.