نگاهی به بازی‌های لغو شده سونیک به مناسبت ۳۰ سالگی مجموعه

جوجه‌تیغی محبوب دنیای بازی ۳۰ ساله شد؛ شخصیتی که از همان روزهای اول خلق خود به نماد شرکت سگا تبدیل شده و تا همین امروز هم با شنیدن نام این شرکت ژاپنی، به یاد او می‌افتیم. سونیک هرچند اولین‌بار در بازی آرکید Rad Mobile به‌عنوان آویز ماشین حضور پیدا کرده بود، ولی چند ماه بعد در تاریخ ۲۳ ژوئن ۱۹۹۱ (۲ تیرماه ۱۳۷۰) همراه بازی Sonic the Hedgehog برای سگا جنسیس به منزل گیمرها آمده و با این اثر پلتفرمر زیبا و سریع سگا، به چنان موفقیتی رسید که از آن زمان تا امروز ده‌ها بازی متنوع را در سبک‌های مختلف با حضور او شاهد بوده‌ایم.

درکنار بازی‌هایی که بعضی از آن‌ها با استقبال فوق‌العاده‌ای همراه بوده‌اند و بعضی هم با انتقادات زیادی مواجه شده‌اند، تعدادی پروژه‌ی ناکام نیز وجود داشته که هرگز وارد بازار نشدند؛ آثاری که سگا برای پلتفرم‌های مختلف در نظر داشت ولی هرکدام به دلیلی با توقف تولید مواجه شدند و اکنون به مناسبت ۳۰ سالگی این جوجه‌تیغی آبی‌رنگ، نگاهی به آن‌ها خواهیم داشت.

اولین نسخه‌ی کنسل‌شده‌ی سونیک، نه یک بازی کاملاً جدید بلکه پورتی از بازی معروف سگا بود که شرکت U.S. Gold آن را برای آمیگا و آتاری اس‌تی آماده می‌کرد.

اگر از تولید نسخه‌ای از بازی انحصاری سگا برای کامپیوترهای آن دوران متعجب شده‌اید، بد نیست بدانید که چنین موضوعی در آن سال‌ها خیلی هم عجیب نبوده و مثلاً بزرگ‌ترین بازی نینتندو یعنی Super Mario Bros هم یک سال پس از انتشار برای کنسول NES، توسط استودیو Hudson Soft با نام Super Mario Bros. Special برای کامپیوترهای شارپ X1 و PC-8800 پورت شده بود که البته تفاوت‌هایی هم با نسخه‌ی اصلی ماریو داشت.

این بازی سونیک هم قرار بود درعین‌حال که برپایه‌ی نسخه‌ی اصلی تولید می‌شود، با تفاوت‌های اندکی در طراحی بعضی بخش‌ها همراه باشد، ولی درنهایت اوضاع به شکلی پیش رفت که پورت موردنظر هرگز عرضه نشد. این روزها تصاویر خیلی کمی از این نسخه در فضای مجازی وجود دارد که عده‌ای آن‌ها را جعلی می‌دانند، هرچند احتمال واقعی بودن آن‌ها هم کم نیست.

صنعت بازی در دهه‌ی ۱۹۹۰ میزبان بازی‌های آموزشی متنوعی بود که با حضور شخصیت‌های محبوب وارد بازار می‌شدند؛ از جمله بازی‌های !Mario Is Missing و Mario's Time Machine که ماریوی دوست‌داشتنی را در فضایی متفاوت نسبت به آثار پلتفرمر نینتندو قرار می‌دادند تا مفاهیم مختلفی را به کودکان آموزش دهد. سگا هم یکی از شرکت‌هایی بود که تلاش‌هایی در این زمینه داشت، هرچند اولین بازی آموزشی سونیک در راه انتشار ناکام ماند.

بازی Sonic's Edusoft توسط Tiertex Studios ساخته می‌شد و قرار بود شرکت U.S. Gold آن را برای کنسول مستر سیستم منتشر کند (کنسولی که سگا قبل از جنسیس یا مگادرایو تولید کرده بود). این بازی که قرار بود تنها چند ماه بعد از انتشار اولین نسخه‌ی سونیک وارد بازار شود، مراحل متنوعی را شامل می‌شد که حالت زمانی داشتند و مخاطب باید به سرعت آن‌ها را پشت سر می‌گذاشت؛ بازی‌هایی که از موارد ریاضی تا نمونه‌های مرتبط با کلمات را تشکیل می‌دادند و امکان تغییر سرعت و زمان آن‌ها نیز وجود داشت.

درکنار مراحل اصلی بازی که ۱۵ عدد بودند، مینی‌گیم‌هایی هم برای آن در نظر گرفته شده بود که برخلاف مراحل اصلی، بیشتر حالت فیزیکی داشتند. از مینی‌گیمی که در آن باید سونیک را با کمک یک بالن از بالای دره‌ای رد می‌کردید تا مینی‌گیم دیگری که سونیک شروع به دویدن می‌کرد و با دو دکمه‌ی پرش کوتاه و بلند، باید او را از برخورد با موانع نجات می‌دادید.

با اینکه Sonic's Edusoft هرگز به‌طور رسمی منتشر نشد، ولی نسخه‌ی ناقصی از آن در سایت‌های مخصوص رام وجود دارد که علاقمندان سونیک می‌توانند به سراغ آن بروند.

بازی Bubble Bobble جزو محبوب‌ترین آثار پلتفرمر دهه‌ی ۱۹۸۰ بود که البته این روزها کمتر نام و نشانی از آن باقی مانده است. فوکیو میتسوجی، طراح این بازی قرار بود در سال ۱۹۹۲ با همکاری سگا نسخه‌ای متفاوت از سونیک را ارائه دهد که با نام عجیب SegaSonic Bros یا Sonic Brothers (برادران سونیک، به سبک برادران ماریو) در سبک پازل طراحی شده بود.

دوست‌داران بازی‌های سونیک با شخصیت‌های تیلز (Tails، روباه نارنجی‌رنگ) و ناکلز (Knuckles، اکیدنای قرمزرنگ) آشنا هستند و نکته‌ی جالب در مورد بازی برادران سونیک این بود که در آن با سه عدد سونیک مواجه می‌شدیم که درکنار سونی اصلی و آبی‌رنگ، دو مورد دیگر رنگ‌هایی مثل تیلز و ناکلز داشتند.

بازی برادران سونیک از آن دست آثار پازلی بود که بازیکن باید بلوک‌های مختلف را به شکلی کنار یکدیگر قرار دهد که رنگ‌های مشابهی داشته باشند و از این طریق امتیاز بگیرد. البته در اینجا به‌جای بلوک، شاهد فرود آمدن سونیک‌های رنگی بودیم! سونیک‌هایی که در دسته‌های چهارتایی از بالا به پایین می‌آمدند تا با قرار گرفتن در جای مناسب، باعث پاک‌سازی محیط بازی و کسب امتیاز شوند.

بازی دارای حالت‌های تک‌نفره و دونفره بود و درحالی‌که قرار بود در سال ۱۹۹۲ برای دستگاه‌های آرکید عرضه شود، به‌دلیل نارضایتی مسئولان سگا از کیفیت آن به بن‌بست رسید. جالب اینکه پس از گذشته بیش از دو دهه از پایان کار بازی و درحالی‌که تصور می‌شد هیچ نسخه‌ای از آن موجود نیست، در سال ۲۰۱۶ خبر رسید که یکی از مجموعه‌دارهای بوردهای آرکید به آن دسترسی دارد و دو سال بعد هم رام آن وارد اینترنت شد.

به نظر می‌رسد مسئولان سگا در دهه‌ی ۱۹۹۰ تمایل زیادی به گسترش خانواده‌ی سونیک داشته‌اند و به خاطر همین بعد از پروژه‌ی ناکام برادران سونیک، در مقطعی هم به سراغ خواهر سونیک رفته بودند! پروژه‌ای که البته تفاوت‌های زیادی با سایر آثار کنسل شده‌ی سونیک داشته و اصلاً از ابتدا یک بازی سونیک محسوب نمی‌شده.

به این ترتیب هم مجموعه‌ی سونیک می‌توانست اولین بازی نقش‌آفرینی خود را تجربه کند و هم بازی خواهر سونیک به خاطر استفاده از شهرت سونیک در کشورهای غربی به موفقیت بیشتری نسبت به یک اثر تازه مثل Popful Mail می‌رسید. ولی درنهایت تلاش سگا در این زمینه شکست خورد و طبق شنیده‌ها، علت اصلی آن هم اعتراض شدید طرفداران Popful Mail به سگا بوده و آن‌ها به قدری از این قضیه خشمگین شده بودند که سگا را وادار به رها کردن چنین پورتی از بازی محبوب خود کردند، تا سال‌ها بعد که با Sonic Chronicles: The Dark Brotherhood محصول استودیو بایوور (BioWare) شاهد یک بازی نقش‌آفرینی با حضور سونیک باشیم.

نکته: از این بازی تصویری موجود نیست و طرح بالا، اثری از طرفداران سونیک است.

انستیتوی تکنیکی سگا (Sega Technical Institute یا STI) یکی از تیم‌های قدرتمند این شرکت بود که در دهه‌ی ۱۹۹۰ در آمریکا فعالیت می‌کرد و مارک سرنی، نقش پررنگی در تأسیس داشت؛ استودیویی که از نسخه‌های دوم و سوم سونیک تا بازی به‌یادماندنی Comix Zone را از آن‌ها شاهد بودیم و قرار بود یک بازی جانبی از سونیک با حضور تیلز بسازند که تفاوت‌های زیادی با نسخه‌های اصلی این مجموعه داشت.

Treasure Tails در سبک پازل پلتفرمر با مایه‌های ماجرایی و دوربین ایزومتریک، درحالی کنترل روباه معروف دنیای سونیک را به بازیکن می‌داد که در آن خبری از سرعت بالای بازی‌های سونیک نبود و همه‌چیز حالتی ملایم‌تر داشت و مخاطب بیشتر با موانع محیطی و خطراتی مواجه می‌شد که باید با هوش خود از آن‌ها عبور می‌کرد.

این بازی هیچ‌وقت به‌طور رسمی معرفی نشد و تازه دهه‌ها بعد در سال ۲۰۲۰ مطلع شدیم که چنین پروژه‌ای روزگاری در دست تولید بوده است. با وجود اینکه تیلز در ارتباط با این بازی ناکام ماند، ولی بعدها آثاری مثل Tails Adventure و Tails' Skypatrol با حضور او برای کنسول دستی گیم گیر (Game Gear) منتشر شدند.

بازی سونیک 16 هم یکی دیگر از پروژه‌های انستیتوی تکنیکی سگا بود که پایان خوشی نداشت. نوع گرافیک بازی تفاوت‌های زیادی با نسخه‌های کلاسیک سونیک داشت و گیم‌پلی آن هم کمی کُندتر بود و به‌جای تمرکز روی سرعت بالای سونیک، به سراغ قابلیت‌هایی مثل پرتاب حلقه و حرکات خاص روی هوا رفته بود تا اثری متفاوت نسبت به آثار قبلی این مجموعه باشد. حتی نحوه‌ی حرکت در محیط‌ها هم کمی با بازی‌های اصلی مجموعه تفاوت داشت و درکنار حرکت به سمت چپ و راست، در بخش‌هایی می‌شد به بالا و پایین صفحه هم رفت.

این بازی که محبوبیت بالای مجموعه انیمیشن سونیک در سال ۱۹۹۳ تأثیر پررنگی در تولید آن داشت و قرار بود مخاطبان آن مجموعه را جذب کند، درنهایت با رضایت یوجی ناکا، رئیس تیم سونیک (Sonic Team) مواجه نشد و کار روی آن متوقف شد.

سگا در سال ۱۹۹۳ وسیله‌ای را تحت عنوان سگا پیکو (Sega Pico) وارد بازار کرد که یک کنسول آموزشی جمع‌وجور بود؛ کنسولی که کودکان زیر ۱۰ سال را هدف گرفته بود و درنهایت هم ۳.۴ میلیون واحد فروش داشت که برای چنین وسیله‌ای آمار خیلی بدی هم نبوده. هرچند سگا پیکو نسخه‌ای از سونیک به نام Sonic the Hedgehog's GameWorld را به علاقمندان ارائه می‌داد، ولی قرار بود بازی دیگری هم با حضور سونیک برای آن ساخته شود که درنهایت به جایی نرسید.

در آن دوران سگا قصد داشت بعضی از شخصیت‌های معروف خود را در قالبی جوان‌تر و کم‌سن‌وسال‌تر نمایش دهد و درکنار بازی !Ecco Jr. and the Great Ocean Treasure Hunt که با حضور دلفین محبوب این شرکت برای پیکو ساخته شده بود، آن‌ها برنامه‌هایی هم برای بازی Sonic Jr داشتند. البته مشخص نیست که کار روی بازی تا چه حدی پیش رفته بوده و اصلاً وارد مراحل اصلی تولید شده بود یا نه، ولی درهرصورت این نسخه‌ی جوان‌تر سونیک را هیچ‌وقت ندیدیم.

نکته: از این بازی تصویری موجود نیست و طرح بالا، اثری از طرفداران سونیک است.

یکی از بازی‌های کمتر شناخته‌شده‌ی سونیک، Knuckle's Chaotix بوده که در سال ۱۹۹۵ برای 32X عرضه شد (قطعه‌ی اضافه‌شونده‌ی کنسول سگا جنسیس که قدرت آن را افزایش می‌داد) و هرچند گیم‌پلی آن شباهت‌های زیادی به نسخه‌های اصلی داشت، ولی تفاوت آن در اتصال بین دو شخصیت بازی بود؛ شخصیت‌هایی که در تمام لحظات ازطریق یک وسیله‌ی طناب‌مانند به یکدیگر متصل بودند و همین قضیه تأثیر مستقیمی روی گیم‌پلی و همکاری دونفره (با بازیکن دوم یا کامپیوتر) می‌گذاشت.

سگا پیش از تولید این بازی به سراغ ایده‌های مشابهی برای یک اثر دیگر رفته بود که در آن سونیک و تیلز توسط طنابی که از حلقه‌های متصل‌به‌هم تشکیل شده بود، به یکدیگر وصل می‌شدند و در مراحل مختلف، با کمک فیزیک خاص این طناب به انجام مأموریت‌ها می‌پرداختند.

در مورد این پروژه که با نام Sonic Stadium نیز شناخته می‌شود، حرف و حدیث‌های زیادی وجود دارد و عده‌ای آن را نسخه‌ی اولیه‌ی Knuckle's Chaotix می‌دانند و عده‌ای هم یک اثر جداگانه. حتی بعضی‌ها بر این باور هستند که این بازی هرگز قرار نبوده به مرحله‌ی انتشار برسد و تنها یک شوخی ساده از طرف سگا یا طرفداران این شرکت بوده و به همین خاطر در رام به‌جای مانده از بازی، عدد 19940401 به چشم می‌خورد که اشاره به اول آوریل ۱۹۹۴ دارد و ماجرا در حقیقت دروغ اول آوریل بوده است. ولی باتوجه‌به تلاش زیادی که در طراحی همین نسخه‌ی ناقص به چشم می‌خورد، خیلی بعید است که با یک پروژه‌ی سر کاری طرف بوده باشیم و احتمال چنین چیزی بسیار پایین است.

سال‌ها قبل از اینکه سونیک درکنار ماریو وارد بازی‌های ورزشی و رقابت‌های المپیک شود، قرار بود در سال ۱۹۹۵ با بازی Sonic Sports برای 32X طرفداران خود را به ورزش دعوت کند. از این پروژه اطلاعات زیادی در دست نیست، ولی این را می‌دانیم که قرار بوده حال و هوایی مشابه بازی Acme All-Stars داشته باشد، البته با شخصیت‌های دنیای سونیک. ورزش‌هایی مثل فوتبال، بسکتبال و والیبال هم برای آن در نظر گرفته شده بوده و درکنار شخصیت‌هایی چون سونیک و تیلز، Ristar هم به‌عنوان یکی دیگر از شخصیت‌های سگا در بازی حضور داشته است.

نکته: تصویری از این بازی موجود نیست و تصویر بالا ارتباط مستقیمی به این اثر ندارد.

در دوران سگا جنسیس، نسخه‌ای از سونیک با نام Sonic 3D Blast منتشر شد که هرچند یک اثر کاملاً سه‌بعدی نبود، ولی با ویژگی‌های بصری خاص خود تصویری عمیق و جالب را ارائه می‌داد که با سونیک‌های دوبعدی تفاوت‌های زیادی داشت. اما قبل از این پروژه هم قرار بوده اثری مشابه آن توسط انستیتوی تکنیکی سگا تولید شود و باز هم مثل تعدادی دیگر از بازی‌های کنسل‌شده‌ی سونیک، برای 32X در نظر گرفته شده بود.

از بازی اطلاعات زیادی به جز ایزومتریک بودن در دست نیست و تنها تصویر موجود از آن هم نه دقیقاً برای خود گیم‌پلی، بلکه تصویری است که کریس سن، از اعضای انستیتوی تکنیکی سگا بعدها براساس حال و هوای بازی طراحی کرد تا شکل و شمایل آن را نشان دهد.

و باز هم یکی دیگر از پروژه‌های سونیک که قرار بود برای 32X تولید شود و به طلسم عجیب این قطعه‌ی اضافه‌شونده دچار شد. اولین ایده‌ها برای تولید این اثر به سال ۱۹۹۴ برمی‌گشت و قرار بود اولین نسخه‌ی کاملاً سه‌بعدی سونیک باشد که بتوان در محیط‌های بزرگ آن به گشت‌وگذار پرداخت و درعین‌حال شباهت‌هایی به مجموعه انیمیشن سونیک داشته باشد. درکنار خود سونیک، شخصیت‌های سالی (Sally) و بانی (Bunnie) هم برای آن در نظر گرفته شده بودند و در مجموع بازی تنوع خوبی از نظر شخصیت‌ها و مراحل داشت.

بیشتر بازی‌های کنسل‌شده‌ی سونیک را آثاری تشکیل می‌دهند که یا هیچ‌وقت به‌طور رسمی معرفی نشدند، یا اطلاعات و تصاویر کمی از آن‌ها موجود است. ولی بازی Sonic X-treme مورد متفاوتی بود و درحالی‌که سگا مانور زیادی هم روی آن داده بود و طرفداران سونیک در انتظار تجربه‌ی اثری متفاوت به سر می‌بردند، با بن‌بست تولید مواجه شد.

انستیتوی تکنیکی سگا قصد داشت با این بازی همان راهی را برود که نینتندو با Super Mario 64 طی کرده و قهرمان محبوب خود را از دنیای دوبعدی به سه‌بعدی منتقل کرده بود. کنسول سگا ساترن هم در آن دوران بدون در اختیار داشتن یک نسخه‌ی اصلی از سونیک، روزهای سختی را پشت سر می‌گذاشت و کار دشواری برای جذب مخاطب داشت و Sonic X-treme می‌توانست فرشته‌ی نجات این کنسول باشد.

بعدها سگا بازی Sonic X-treme را در رویدادهایی مثل E3 1996 نمایش داد و روزبه‌روز عطش تجربه‌ی یک سونیک کاملاً سه‌بعدی را برای طرفداران این جوجه‌تیغی بیشتر می‌کرد، ولی پروژه پایان خوشی نداشت. از همان زمانی‌که دو تیم مختلف سرگرم کار روی آن شده بودند، مشخص بود که اوضاع به خوبی پیش نخواهد رفت و بعدها هم مشکلات زیادی برای هر دو تیم به وجود آمد؛ از اخراج بعضی از کارمندان آن‌ها تا بیماری دو تن از اعضای کلیدی سگا، به طوری که یکی از آن‌ها درگیر سینه‌پهلو شد و دیگری هم به‌گفته‌ی پزشکان ۶ ماه بیشتر تا مرگ فاصله نداشت (البته درنهایت خوشبختانه از این قضیه جان سالم به در برد).

سرانجام درحالی‌که زمان زیادی تا آخرین فرصت‌های سگا به تولیدکنندگان بازی باقی نمانده بود، پروژه همچنان ناقص بود و همین قضیه هم باعث شد که سازندگان بازی دست از تلاش بیهوده برداشته و آن را برای همیشه کنسل کنند؛ اثری که شاید با مدیریت بهتر می‌توانست با شکل و شمایلی مناسب عرضه شده و حتی با کمک به افزایش فروش ساترن، سگا را از شکست بزرگی که با این کنسول خورد نجات دهد.

بد نیست در اینجا به نکته‌ی جالب دیگری هم در مورد این پروژه اشاره کنیم. سگا به قدری به موفقیت Sonic X-treme مطمئن بود که در آن دوران تلاش کرد با همکاری شرکت مترو گلدوین میر یک فیلم سینمایی براساس سونیک به‌صورت ترکیبی از شخصیت‌های واقعی درکنار شخصیت‌های انیمیشنی بسازد که با این بازی هم ارتباط تنگاتنگی داشته باشد، ولی درنهایت این پروژه هم مثل بازی به جایی نرسید.

علاوه‌بر پروژه‌ی، سونیک دیگری هم برای کنسول ساترن در دست تولید بوده که پیتر موراویچ، سازنده‌ی مراحل ویژه‌ی سونیک 2 (که حس و حال سه‌بعدی داشتند) آن را در انستیتوی تکنیکی سگا کارگردانی می‌کرد.

طبق شنیده‌ها این بازی حال و هوایی واقع‌گرایانه‌تر نسبت به نسخه‌های ناکام قبلی داشته و قرار بوده مینی‌گیم‌هایی مثل بیلیارد را هم به دوست‌داران سونیک هدیه دهد که درنهایت در این زمینه ناموفق بوده است.

یکی دیگر از اولین پروژه‌های سه‌بعدی سونیک که کنسل شد، Sonic Ride بود که کمتر کسی از ساخته شدن آن خبر داشت، تا اینکه بازی Sonic Jam منتشر شد و ویدیویی از این بازی هم در آن به چشم می‌خورد. در ویدیوی بازی شاهد حضور سونیک در فضایی سه‌بعدی بودیم و مراحل آشنای این مجموعه از کازینو تا Green Hill Zone هم در آن دیده می‌شدند و گاهی اوقات هم دوربین زاویه‌ی اول شخص پیدا می‌کرد. بعضی از دشمنان آشنای این مجموعه هم در ویدیو حضور داشتند؛ از نمونه‌های ساده‌تر تا دکتر اگمن (Doctor Eggman) که برای سونیک تله‌ای درست می‌کرد و درنهایت خودش به دام همان تله می‌افتاد!

از این بازی اطلاعات زیادی موجود نیست، ولی به نظر می‌رسد پروژه‌ای برای مراکز آرکید بوده و احتمالاً سگا قصد داشته آن را در دستگاه‌هایی با حضور یک وسیله‌ی نقلیه قرار داده و تجربه‌ی هم‌سفر بودن با سونیک را به مخاطبان ارائه دهد.

این نسخه‌ی ناکام از سونیک، با وجود شباهت نام خود به Sonic X-treme ارتباطی به آن بازی نداشت و یک بازی ورزشی محسوب می‌شد که توسط استودیو Vision Scape Interactive در دست تولید بود.

این استودیو که مسئولیت کار روی میان‌پرده‌های بازی Sonic Heroes را برعهده داشت، روابط نزدیکی با سگا برقرار کرده بود و به همین دلیل به سراغ تولید نمونه‌ی اولیه‌ای از بازی سونیک خود رفت که یوجی ناکا هم از آن ابراز رضایت کرده بود.

Sonic the Hedgehog: Extreme به‌دلیل تجربه‌ی قبلی Vision Scape در کار با ایکس باکس قرار بود ابتدا برای کنسول مایکروسافت تولید شود و سپس نسخه‌های پلی استیشن 2 و گیم‌کیوب آن نیز ساخته شود. شخصیت‌های اصلی بازی سونیک و شدو (Shadow) بودند که وارد مسابقات اسکیت‌بورد شده و به سبک این نوع بازی‌های ورزشی، رقابت بر سر کسب بیشترین امتیاز در زمان موردنظر بود و انواع و اقسام موانع و آیتم‌ها برای هنرنمایی آن‌ها در محیط وجود داشت و سه حالت مختلف هم برای بازی در نظر گرفته شده بود که عبارت بودند از حالت‌های مرحله‌ای، مبارزه‌ای و رقابتی.

دانلود ویدیو از آپارات

حالت مرحله‌ای شامل بخش‌های مختلفی می‌شد که در هرکدام یک کلید مخفی شده بود و باید با گشت‌وگذار در محیط آن را پیدا کرده و به مرحله‌ی بعد می‌رفتید. در حالت مبارزه‌ای قرار بود نبردهای دو نفره‌ای را شاهد باشیم که با آیتم‌های مخلتفی مثل نارنجک و موشک مهیج‌تر می‌شدند. و حالت مسابقه‌ای هم رقابت‌هایی داغ و نفسگیر را در محیط‌هایی عظیم به نمایش می‌گذاشت.

درحالی‌که اعضای استودیو به سختی مشغول کار روی بازی بودند و امید زیادی به آن داشتند، بعد از مدتی که کارهای مربوط‌به میان‌پرده‌های بازی Sonic Heroes به‌طور موازی با تولید این بازی به پایان رسید، سگا ارتباط خود را با استودیو قطع کرد و دیگر هم خبری از پروژه نگرفت و استودیو نیز به کار روی بازی پایان داد. ولی دو سال بعد سگا از اثری به نام Sonic Riders رونمایی کرد که شباهت‌های زیادی به Sonic the Hedgehog: Extreme داشت و حتی کار به جایی رسید که مدیران Vision Scape تصمیم داشتند علیه بازی شکایت کنند، ولی خیلی زود متوجه شدند که به علت امضای قرارداد مخصوصی با سگا در زمان تولید میان‌پرده‌های Sonic Heroes، به‌نوعی توافق کرده‌اند که هرچیزی در ارتباط با سونیک طراحی می‌کنند به سگا تعلق پیدا کرده و این شرکت می‌تواند به‌راحتی از آن‌ها استفاده کند. بنابراین شکایت هم بی‌فایده بود.

بعد از معرفی کنسول دستی DS توسط نینتندو، یکی از بازی‌هایی که برای آن معرفی شد نسخه‌ای مخصوص از سونیک بود؛ اثری که نسبت به سخت‌افزار این کنسول گرافیک بالایی داشت و گیم‌پلی آن هم با صفحه‌ی لمسی کنسول در ارتباط بود؛ به‌طوری‌که با سریع‌تر کشیدن قلم یا انگشت روی صفحه، حرکات سونیک نیز سرعت می‌گرفت و با ضربه زدن به بالای صفحه هم سونیک می‌پرید.

Sonic DS مثل اکثر بازی‌های این مجموعه تمرکز زیادی روی سرعت داشت و می‌توانست به اولین نسخه‌ی سه‌بعدی سونیک روی کنسول‌های دستی تبدیل شود ولی با کنسل شدن پروژه، بعدها جای خود را به Sonic Rush داد که برای DS عرضه شده و البته تفاوت‌های زیادی با Sonic DS داشت.

از این نسخه‌ی سونیک تقریباً هیچ چیزی نمی‌دانیم و حتی اطمینان کاملی هم وجود ندارد که واقعاً در دست تولید بوده یا نه، ولی احتمالاً پروسه‌ی تولید آن بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ دنبال می‌شده و قرار بوده تمرکز زیادی روی سیلور (Silver the Hedgehog) داشته باشد؛ یکی از شخصیت‌های دنیای سونیک که در نسخه‌ی ۲۰۰۶ این مجموعه معرفی شد و بعدها در بازی‌های دیگری هم شاهد حضور او بودیم.

تنها اشاره به این بازی به سایت رسمی پیت کاپلا مربوط می‌شود؛ کسی که صداپیشگی سیلور را در سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ برعهده داشت و از آنجایی که او به‌عنوان صداپیشه‌ی سیلور در جریان تولید بازی بوده، یعنی احتمالاً مراحل ساخت آن تا حد زیادی پیش رفته که کار به صداپیشگی شخصیت‌ها رسیده و سپس به دلایلی کنسل شده است.

نکته: تصویری از این بازی موجود نیست و عکس بالا به طرحی از شخصیت سیلور مربوط می‌شود.

حدود ۱۶ سال پس از انتشار سونیک 3، بالاخره نوبت به چهارمین نسخه‌ی شماره‌دار از سونیک رسید و در سال ۲۰۱۰ اولین اپیزود آن منتشر شده و دو سال بعد هم دومین اپیزود این بازی از راه رسید؛ بازی‌هایی که سگا تلاش کرده بود با کمک آن‌ها یک بار دیگر سونیک را به روزهای اوج خود بازگرداند، ولی خیلی هم در این زمینه موفق نبود.

درحالی‌که به نظر می‌رسید اپیزود دوم سونیک 4 پایان کار آن باشد، مدتی بعد از انتشار بازی یکی از طرفداران سونیک به اطلاعاتی درون فایل‌های آن رسید که خبر از میان‌پرده‌ای می‌داد که با عبارت «ادامه دارد»، مخاطبان را به انتظار تجربه‌ی سومین اپیزود می‌گذاشت. بعد از آن هم دوست‌داران سونیک شروع کردند به تحقیق و بررسی بیشتر در این زمینه و سرانجام کن بالو، یکی از مدیران سابق بخش دیجیتال سگا این قضیه را تأیید کرد. او در پاسخ به سؤال یکی از طرفداران سونیک از این گفت که در همان اولین روزهای تولید سونیک 4 قرار بوده با یک سه‌گانه همراه باشیم که درنهایت به دلایلی سومین اپیزود آن کنسل شده است.

البته این موضوع خیلی هم به ضرر سونیک نشد و سگا به‌جای کار روی اپیزود سوم سونیک 4، به سراغ بازی Sonic Mania رفت و سازندگان این اثر زیبا کاری کردند که بعد از مدت‌ها توانستیم یکی از بهترین بازی‌های این جوجه‌تیغی آبی‌رنگ را تجربه کنیم.

شما همراهان زومجی چه نظری در مورد بازی‌های کنسل‌شده‌ی سونیک در این سه دهه دارید؟ دوست داشتید کدام یک از این بازی‌ها را امتحان می‌کردید و کدام موارد به نظر شما پتانسیل بیشتری برای موفقیت داشتند؟