بررسی فنی دیجیتال فاندری از نسخه پی سی The Last of Us Part 2 Remastered

بعد از عرضه‌ی مشکل‌دار پورت پی سی The Last of Us Part 1، رفته رفته شاهد بهبود تجربه‌ی کاربری آن از طریق ارائه آپدیت‌های منظم توسط توسعه دهندگان بازی در استودیوی Iron Galaxy بودیم که پیش از این با عرضه‌ی پورت پی سی Arkham Knight شناخته می‌شد. حالا به تازگی شاهد عرضه‌ی نسخه‌ی ریمستر قسمت دوم این مجموعه، یعنی The Last of Us Part 2 Remastered برای پلتفرم پی سی بودیم که کارشناسان دیجیتال فاندری را برای بررسی نحوه‌ی عملکرد آن کنجکاو کرده است. با ما در پوشش این مقاله‌‎ همراه باشید.

نسخه‌ی پی سی The Last of Us Part 2 Remastered توسط استودیوی هلندی Nixxes توسعه پیدا کرده است که تخصص آن‌ها در پورت بازی‌های ویدیویی به پلتفرم‌های دیگر است و قبلاً سابقه کار روی بازی‌هایی مانند Tomb Raider، بازی Shadow of the Tomb Raider و نسخه ریمستر Marvel's Spider-Man را در کارنامه دارند.

تنظیمات گرافیکی؛ وجه تمایز پی سی و کنسول

استودیوی Nixxes بعدها به پروژه‌ی توسعه‌ی پورت پی سی این بازی اضافه شد تا اصلاحاتی را روی آن اعمال کند. به این ترتیب برخی مسائل همچنان از پورت قبلی بازی که توسط Iron Galaxy هدایت می‌شد، پابرجا است. یکی از نمونه‌های بارز آن، منوی تنظیمات بازی است که در ظاهر قالب متفاوتی دارد اما همچنان همان ترکیب تنظیمات نسخه‌ی قبلی بازی را به کاربر ارائه می‌کند. البته یک سری آپشن‌های جدید مثل DLSS Frame Generation انویدیا و Dynamic Resolution Scaling نیز وجود دارند که مورد دوم، حاصل کار Nixxes است.

درست مثل بازی The Last of Us Part 1، در اینجا هم تنظیمات گرافیکی مختلفی در اختیار کاربر قرار گرفته است که از طریق آن می‌تواند به برقراری توازن بین جلوه‌های بصری و عملکرد بازی مطابق ظرفیت‌های سیستم خود بپردازد. البته مقیاس این تغییرات چندان بالاتر از تجربه‌ی نسخه پلی استیشن 5 بازی نیست. تنظیمات گرافیکی مربوط به سایه‌های محیطی در دنیای بازی، جزء معدود مواردی هستند که می‌توانند در اینجا تفاوت ایجاد کنند. به جز این مورد، یک بهبود جزئی در کیفیت کلی تصاویر خروجی بازی را داریم که به لطف ظرفیت‌های پلتفرم پی سی و تکنولوژی‌های پردازش تصویر در رزولوشن مصنوعی امکان پذیر شده است.

توان پردازش گرافیکی؛ وقتی RTX 3060 به پای PS4 نمی‌رسد!

The Last of Us Part 2 در مقایسه با سایر بازی‌هایی که از ابتدای کار هردو پلتفرم پی سی و PS5 را هدف عرضه قرار می‌دهند، به طور منحصر به فردی نیاز به توان پردازش گرافیکی بالاتری از سوی GPU سیستم دارد تا بتواند نهایتاً به ارائه‌ی تجربه‌ای هم سطح با نسخه‌ی PS5 خود بپردازد. در مشخصات سیستم مورد نیاز این بازی، به طور رسمی به کارت گرافیک RTX 3060 برای گیم پلی 1080p با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه اشاره شده است، اما تنظیمات مدیوم (Medium) حاصل این سیستم، نهایتاً به یک تجربه‌ی بصری ضعیف‌تر از نسخه‌ی پلی استیشن بازی منجر می‌شود که حتی از PS4 هم پایین‌تر است.

به طور مثال، هنگام اجرای بازی روی چنین سیستمی با ضعف‌هایی مانند نمایش متقاطع سایه‌ها و نورپردازی یا پراکندگی و کاهش کیفیت تصاویر در زمان نمایش محیط‌های تاریکی که با نور چراغ قوه روشن می‌شوند، مواجه می‌شویم که در نسخه‌ی PS4 آن وجود ندارد.

این درحالی است که این GPU به ظاهر از ۱۲.۷۴ ترافلاپس توان پردازش گرافیکی و ۳۶۰ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند انتقال داده برخوردار است و تراشه‌ی PS4 در آن زمان با توان ۱.۸۴ ترافلاپس و پهنای باند ۱۷۶ گیگابایت بر ثانیه این بازی را اجرا می‌کرد. ما در اینجا با یک کارت گرافیکی که حتی خارج از فرکانس بوست کلاک GPU از ۳.۵ برابر توان پردازش بالاتری نسبت به APU کنسول نسل قبلی سونی برخوردار است، نمی‌توانیم نرخ فریم بازی را با همان کیفیت دوبرابر کنیم. این یک تفاوت قابل توجه نسبت به سایر پورت‌های پلتفرم پی سی محسوب می‌شود و کاربران باید این انتظار را داشته باشند.

CPU هم در اینجا چندان در امان نیست!

این موضوع، شامل CPU سیستم نیز می‌شود؛ هرچند به نظر می‌رسد که حداقل شرایط نسبت به TLOU Part 1 بهتر شده است. Nixxes با استفاده از فناوری DirectStorage CPU Decompression نحوه‌ی استریمینگ بازی را دستخوش تغییر کرده و فرمت فشرده سازی متفاوتی را روی آن اعمال کرده است. همچنین با جلوگیری از ثابت شدن عملکرد رشته‌های CPU که برای سیستم عامل ویندوز خیلی خیلی مهم است، توان پردازش مورد نیاز از سوی CPU تا حد زیادی بهینه سازی شده است. اما همچنان باید Part 2 را یک بازی سنگین برای CPU سیستم معرفی کرد.

یکی از دلایل این فشار روی CPU، نحوه‌ی کامپایل شدن شیدرها در محیط بازی است. در بازی‌های قبلی ناتی داگ که برای پلتفرم پی سی منتشر شدند، دیده بودیم که کامپایل شدن شیدرها طی چند دقیق و در منوی اصلی بازی اتفاق می‌افتد. جایی که در بازی TLOU Part 2 یک مرحله‌ی کوتاه از این فرایند هنگام راه اندازی اولیه‌ی بازی اتفاق می‌افتد و بخش عمده‌ی آن در حین استریم دنیای بازی و به صورت موازی پردازش می‌شود. به این ترتیب همینطور که در محیط بازی پیش می‌روید، اشیای جدید در دنیای بازی مقابل شما بارگذاری می‌شوند. لذا پردازش شیدرها درست قبل از اینکه آیتم‌های بیشتری برای کاربر قابل مشاهده باشند، باعث می‌شود تا بازی به رشته‌های CPU کمتری برای این کار دسترسی داشته باشد. به این ترتیب هنگامی که از یک نقطه‌ آستانه‌ی نامرئی در دنیای بازی عبور می‌کنید، فشار روی CPU به شدت افزایش پیدا می‌کند. این که نیاز نیست زمان زیادی را منتظر بارگذاری بازی بعد از منوی اصلی باشیم، اتفاق خوشایندی در تجربه‌ی کاربری بازی است، اما پیامد آن را در عملکرد سیستم مشاهده خواهیم کرد.

حتی بدون در نظر گرفتن بحث پردازش موازی شیدرها در حین بازی، همچنان در هنگام استفاده از تراشه‌های متوسطی مانند Ryzen 5 3600، شاهد اختلال در زمان فریم‌ها در زمان بارگذاری داده‌ها هستیم. به عنوان مثال، زمانی که درحال عبور از یک فضای باز هستید، می‌توان به طور مداوم پرش فریم تایم به بالای ۲۵ میلی ثانیه و بعضاً تا ۳۳ میلی ثانیه را مشاهده می‌کنیم. درحالی که فریم تایم توصیه شده برای نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه، ۱۶.۶ میلی ثانیه در نظر گرفته می‌شود. به این ترتیب رفتار بازی در یک سری مسائل بیسیک و اولیه به طرز عجیبی باعث فشار روی CPU می‌شود. آن هم برای یک بازی که در ابتدا برای پردازش روی یک تراشه‌ی ۱.۶ گیگاهرتزی با یک هارد دیسک ۵۴۰۰ دور بر دقیقه طراحی شده بود.

البته که اختلال در فریم تایم تصاویر بازی، در زمان‌هایی که برای اولین بار یک منظره را مشاهده می‌کنیم، بیشتر هم خواهد شد. بازی به طور پیوسته در تلاش است تا همزمان با لودینگ داده‌های جدید، شیدرها را در پس زمینه پردازش کند. به عنوان مثال، هنگامی که در اولیه تجربه‌ی نقش آفرینی در نقش «ابی» جلو می‌رویم، فریم تایم‌ها مرتب با پرش مواجه می‌شوند و به مقادیر بالای ۳۰ میلی ثانیه می‌رسند. متأسفانه باوجود اصلاحات Nixxes، بازی TLOU Part 2 همچنان روی پردازنده‌هایی در کلاس Ryzen 5 3600 که به مراتب قوی‌تر از تراشه‌ی PS4 است، بسیار ضعیف اجرا می‌شود. نکته‌ی قابل توجه این است که کارشناس دیجیتال فاندری مدعی می‌شود، حتی در زمان استفاده از تراشه‌های میان رده‌ای مانند Ryzen 7 5700X3D یا مدل‌های به نسبت رده بالاتر مانند Ryzen 7 9800X3D نیز این مشکل قابل مشاهده است.

اما به جز مشکل پرش فریم تایم تصاویر که تقریباً روی تمامی پردازنده‌های تست شده قابل مشاهده است، یک رفتار عجیب دیگر نیز در برخی مواقع به چشم می‌خورد که شاید بد نباشد به آن اشاره‌ای داشته باشیم. همگام اجرای بازی روی سیستم Ryzen 5 3600، گاهی اوقات نرخ فریم تصاویر بازی کاملاً صفر می‌شود و لحظاتی بعد دوباره به راه می‌افتد. این مشکل روی کنسول دستی استیم دک نیز مشاهده شده است. یا مثلاً هنگام استفاده از پردازنده‌ی Ryzen 7 9800X3D، شاهد ایجاد توقف‌های نسبتاً طولانی در زمان پیمایش دنیای بازی بودیم. به طور کلی پردازنده‌های جدید Ryzen 9000 X3D شرکت AMD، بهبود عملکرد بسیار پایین‌تری را نسبت به انتظاری که از آن‌ها می‌رود ارائه می‌کنند که گاهی فقط به ۲۰ الی ۲۵ درصد بالاتر از Ryzen 5 3600 می‌رسد.

در مورد کنسول دستی Steam Deck نیز بازی TLOU P2 یک نسخه‌ی اختصاصی استیم دک را دریافت کرده است که پروفایل عملکرد مربوط به خود را دارد. اما حتی هنگام استفاده از Gamescope نیز نمی‌توان یک نرخ ثابت ۳۰ فریم را از بازی دریافت کرد. در اینجا هم فریم تایم تصاویر بازی پرش‌های چشمگیری دارد که به ۶۶ میلی ثانیه هم می‌رسد. به این ترتیب حتی زمانی که نرخ فریم بازی به طور اسمی روی 30FPS قرار دارد، دوربین حرکات نرم و روانی ندارد و به تجربه‌ی بازی آسیب می‌زند.

چند توصیه برای بهبود عملکرد CPU

باتوجه به عملکرد CPU در زمان اجرای این بازی، توصیه می‌شود که از تنظیمات تعیین حداکثر نرخ فریم استفاده کنید. مثلاً با استفاده از تنظیمات 60Hz v-sync روی پردازنده Ryzen 5 3600، می‌توان به CPU فرصت کافی برای ارائه‌ی یک نرخ ۶۰ فریم پیوسته‌ را داد. البته این کار، مشکل کامپایل شیدرها و استریم داده‌ها که بالاتر به آن اشاره شد را حل نمی‌کند. در مقابل، VRR با تنظیمات تعیین حداکثر نرخ فریم (Frame Cap) در تضاد عمل می‌کند و توصی می‌شود که به طور همزمان مورد استفاده قرار نگیرند.

متأسفانه استفاده از راهکار Frame Cap باعث می‌شود تا زمان بارگذاری بازی تحت تأثیر منفی قرار بگیرد. مثلاً استفاده از Special K برای وادار کردن بازی به اجرای ۶۰ فریم بر ثانیه، باعث می‌شود تا زمان بارگذاری بازی چهار برابر شود. اگر می‌توانید از این موضوع چشم پوشی کنید، Special K به همراه فعالسازی VRR و غیرفعالسازی v-sync، روان‌ترین تجربه‌ی ممکن را برای شما به همراه خواهد داشت. استفاده از خود v-sync نیز باوجود این که عملکرد روان‌تری را به دنبال دارد و مشکل زمان لودینگ را هم ندارد، Input Latency بیشتری دارد که باعث می‌شود پیشنهاد اول مناسب‌تر باشد.

قبل از این که سراغ نحوه‌ی بهینه سازی تنظیمات گرافیکی بازی در نسخه‌ی پی سی برویم، در اینجا به چند مشکل کوچک دیگر نیز اشاره می‌کنیم که تجربه‌ی بصری بازی را با اختلال مواجه می‌کنند. مثلاً سایه‌های دوردست متعددی در نسخه‌ی PS4 Pro بازی وجود دارند که در نسخه‌ی پی سی تا زمانی که کاملاً به آن‌ها نزدیک نشدیم، مشاهده نمی‌شوند. مشکل Flickering یا پرش و تغییرات ناگهانی در میزان روشنایی و رنگ تصاویر مثل لکه‌های خون روی زمین نیز در موارد متعددی به چشم می‌خورد.

آخرین موردی که باید در اینجا به آن اشاره کنیم، مربوط به آپ اسکیلینگ گرافیکی بازی و به خصوص DLSS می‌شود. بنا به دلایلی DLSS و DLAA در این بازی کیفیت کمتری نسبت به قبل دارند. به طوری که DLAA به وضوح منجر به پدیده‌ی Ghosting در پوشش گیاهی و سایر جزئیات محیطی دنیای بازی می‌شود. درحالی که این قبیل نواحی، پیش از این به عنوان نقاط قوت عملکرد DLAA شناخته می‌شدند. در این مورد، پیشنهاد می‌شود که کاربران کارت‌های گرافیک انویدیا از طریق گزینه‌ی DLSS Override در اپلیکیشن رسمی انویدیا از مدل جدیدتر Transformer برای DLSS استفاده کنند.

تنظیمات بهینه‌ی پی سی برای بهترین تجربه‌ی ممکن

اما با گذشت از باگ‌های مربوط به جلوه‌های تصویری بازی، بد نیست درباره تنظیمات گرافیکی بهینه‌ی بازی هم صحبتی داشته باشیم. باتوجه به سنگین بودن پردازش گرافیکی این بازی در حالت کلی، پیشنهاد می‌شود که اگر از کارت‌های گرافیک رده پایین مانند RTX 3060 یا حتی 4060 استفاده می‌کنید، تنظیمات گرافیکی بازی را در سطح PS4 Pro حفظ کنید. در این حالت، اگر آیتم فلیترینگ تکسچرها به میزان 16x و سایه‌های محیطی بازی را درحالت فعال قرار دهید، کیفیت مطلوبی را دریافت خواهید کرد. بعد از آن از VRR یا آپ اسکیلر مورد نظر خود استفاده کنید تا روان بودن تجربه‌ی گیم پلی بازی را به حد مطلوب برسانید.

در مورد گرافیک‌هایی مانند RTX 4070 و بالاتر از آن نیز تنظیمات Performance Mode کنسول PS5 مناسب به نظر می‌رسد. در این حالت نیز همان تنظیمات قبلی رو روی سایه‌های screen-space و AF اعمال کنید. دیجیتال فاندری تنظیمات هم سطح کنسول PS5 را برای کاربران ارائه کرده تا این مقاله برای زمان عرضه‌ی بازی آماده شود.

در نهایت باید گفت که به نظر می‌رسد در آینده آپدیت‌های بیشتری برای نسخه پی سی The Last of Us Part 2 در نظر گرفته شده باشد. این بازی در مجموع عرضه‌ی موفق‌تری نسبت به Part 1 در نظر گرفته می‌شود، اما همچنان یک سری موارد آزاردهنده وجود دارند که تجربه‌ی بازی را با باگ و اختلال مواجه می‌کنند. صرفه نظر از نیاز به پردازش گرافیکی بالا و فشار زیادی که روی CPU وجود دارد، مشکل اصلی در اینجا پرش Frame-Time تصاویر بازی است که حتی در زمان استفاده از سیستم‌های رده بالا نیز همچنان پابرجاست و واضح است که مشکل در بهینه سازی نامناسب بازی ریشه دارد. فعلاً مشخص نیست که Nixxes چه برنامه‌هایی برای آپدیت‌های پس از عرضه‌ی بازی دارد، اما امیدواریم که حداقل این مشکلات را در نظر داشته باشند تا نهایتاً شاهد بهبود تجربه کاربری بازی مثل نسخه‌ی اول آن باشیم.

در پایان نظرات خود را در اینباره با زومجی و سایر کاربران در میان بگذارید.

منبع: Digital Foundry