ماجراهای تن تن و میلو؛ تن تن در آمریکا

در این کتاب، تن تن، به همراه سگش با نام میلو، به کشور آمریکا سفر می‌کند و در آنجا گزارشی از جرایم سازمان‌یافته در شیکاگو تهیه می‌کند که باعث می‌شود گانگسترها، به دنبال وی بیفتند. تن‌تن در ماجراهایش پیش از شکست دادن سندیکای جرایم شیکاگو، به یک قبیله سرخ‌پوست بر می‌خورد و داستان‌های متعددی برایش رخ می‌دهد. تن‌تن در آمریکا، از برخی از جهات حائز اهمیت بسیاری است. اول از همه، این کتاب، پرفروش‌ترین کتاب ماجراهای تن‌تن و میلو محسوب می‌شود. تن‌تن در کنگو و روی ماه قدم گذاشتیم، به ترتیب از لحاظ فروش، در رده‌های دوم و سوم قرار می‌گیرند.

یکی دیگر از دلایل اهمیت این کتاب، این است که تن‌تن در آمریکا تنها کتاب از سری ماجراهای تن‌تن است که در آن یک شخصیت واقعی به تصویر کشیده شده است. آل کاپون، گانگستر معروف آمریکایی و دشمن اصلی تن‌تن در این کتاب، اولین و آخرین شخصیت واقعی است که در کتاب‌های تن‌تن حضور دارد. البته هرژه در کتاب قبلی خود یعنی تن‌تن در کنگو، اشاراتی به آل کاپون کرده بود. در آن کتاب، آل کاپون رئیس یک باند قاچاق الماس بود و نوید این را می‌داد که ما قرار است به زودی با این شخصیت بیشتر آشنا شویم.

هرژه همیشه مجذوب فرهنگ بومیان آمریکایی یا سرخ‌پوستان بود و به همین دلیل همیشه قصد داشت که یکی از داستان‌های تن‌تن را در کشور آمریکا تعریف کند که توانست در سومین قسمت از کتاب‌های این مجموعه، به خواسته خود برسد. وی همچنین در این کتاب، به درستی رفتار بد مردم آمریکا را با سرخ‌پوستان به تصویر کشید. در آن زمان، سردبیر وقت روزنامه (و تا حدودی خود هرژه) مخالف سرسخت نظام سرمایه‌داری، مصرف‌گرایی و سیستم مکانیزاسیون آمریکا بود. علی‌رغم علاقه هرژه به سرخ‌پوستان، سردبیر روزنامه به هرژه اجازه نداد که به سرخ‌پوستان نقش زیادی در داستان بدهد و این بومیان آمریکایی، تنها در یک ششم از داستان حضور داشتند.

مانند بسیاری دیگر از کتاب‌های اولیه تن‌تن، عکس روی جلد کتاب تن‌تن در آمریکا با چیزی که در حال حاضر روی جلد آن در کتاب‌فروشی‌ها وجود دارد، فرق داشت. اولین نسخه از این کتاب که در سال ۱۹۳۲ چاپ شد، تن‌تن را نشان می‌داد که روی سنگی نشسته بود و یک سرخ‌پوست از پشت به وی نزدیک می‌شد. در آن زمان، نام کتاب، ماجراهای تن‌تن، خبرنگار du Petit Vingtièm در آمریکا بود. پاییز سال ۱۹۳۷ بود که عکس روی جلد کتاب تغییر کرد و این‌بار تن‌تن را می‌دیدیم که در حال اسب‌سواری است.

تن‌تن در آمریکا، یکی از ۹ کتاب ماجراهای تن‌تن است که ابتدا به صورت سیاه و سفید چاپ شد. در بین سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۴۲، یازده نسخه مختلف از این کتاب چاپ شد و همچنین این داستان تن‌تن، آخرین داستانی بود که با عنوان Le Petit Vingtieme به انتشار رسید تا بالاخره سال ۱۹۴۶، هرژه بساری از تصاویر کتاب را باز طراحی کرد و آن را به صورت رنگی چاپ کرد.

هرژه مانند کتاب‌های قبلی خود، پیش از نوشتن داستان، تحقیقات خود را در رابطه با آمریکا و فرهنگ این کشور، آغاز کرد. یکی از کتاب‌هایی که منابع الهام وی برای نوشتن تن‌تن در آمریکا بود، کتاب Scenes de la vie future (صحنه‌هایی از زندگی آینده) به قلم جورج دومال بود. این کتاب، به صورت آزادانه نسبت به نحوه زندگی آمریکایی‌ها انتقاد می‌کرد. همچنین به دلیل اینکه هرژه قصد داشت که داستانش در به تصویر کشیدن زندگی واقعی در آن بازه زمانی در آمریکا به حقیقت نزدیک باشد، از شماره ویژه مجله Le Crapouillot که در رابطه با زندگی در آمریکا بود، استفاده کرد. کتاب لباس‌ها و تاریخ سرخ‌پوستان نیز از دیگر منابع الهام هرژه بود و وی حتی مانند کتاب قبلی خود، به موزه‌ نیز سر زد. به همین دلیل، درک و پیاده‌سازی وی از بومیان آمریکایی، تا حدود بسیار زیادی صحیح بود.

یکی از شخصیت‌هایی که در کتاب تن‌تن در آمریکا حضور دارد، شخصیت بابی‌ اسمایلز است که در حقیقت یک گانگستر دیگر و رقیب آل کاپون محسوب می‌شود. تعدادی از منتقدین اعتقاد دارند که این شخصیت از روی گانگستر واقعی‌ای با نام جورج موران الهام گرفته شده است.

هرژه در تن‌تن در آمریکا، الهام انکارناپذیری از سینما گرفته بود و ما در هیچ‌ یک از داستان‌های دیگر تن‌تن و میلو، ما شاهد این همه تصاویر سینمایی نیستیم. به طور مثال، صحنه رسیدن قطار در حالی که تن‌تن به ریل طناب‌پیچ شده است دقیقا مانند یک سکانس از یک فیلم به تصویر کشیده شده است. یا صحنه‌ای که خواننده، می‌تواند بطری‌ای که تن‌تن نمی‌تواند آن را ببیند، در قاب مشاهده کند. تمام این تکنیک‌ها، آشکارا از روی سینما الهام گرفته شده بود.

در تن‌تن در آمریکا، ما برای اولین بار دشمن خونی این خبرنگار جوان یعنی روبرتو راستاپاپولوس را می‌بینیم. وی در این کتاب، در مهمانی‌ای که برای تن‌تن برگزار شده، برای اولین بار در میان مهمانان دیده می‌شود و در آن زمانی اسمی از وی به میان نمی‌آید.

سال ۱۹۵۷ بود که هرژه تصمیم داشت یک‌بار دیگر، تن‌تن را به آمریکا بفرستد و این‌بار داستان او را با بومیان آمریکایی روایت کند. با این حال پس از مدتی، وی از این کار منصرف شد و به جای آن کتاب تن‌تن در تبت را نوشت. نکته بسیار جالب، این است که هرژه در اوایل دوران کاری خود، به شدت ضد آمریکایی بود با این حال با گذر زمان، نظر وی نسبت به این کشور تغییر پیدا کرد و تحت تاثیر فرهنگ آنها قرار گرفت. وی حتی با اندی وارهول، یکی از معروف‌ترین آرتیست‌های آن دوران آمریکا، دوست شد. در سال ۱۹۷۱، هرژه برای اولین بار به آمریکا مسافرت کرد و بالاخره موفق شد با سرخ‌پوستان واقعی، دیدار کند و به آرزوی بچگی خود برسد. ناشران آمریکایی،‌ روی صحنه‌ای که هرژه در آن خروج اجباری سرخ‌پوستان توسط مهاجرین را به تصویر کشیده بود،‌ بسیار حساس بودند با این حال هرژه از حذف این صحنه‌ها از کتاب خودش، خودداری کرد.

به اعتقاد بسیاری از منتقدین آثار هرژه و تن‌تن، با اینکه کتاب تن‌تن در آمریکا، پیشرفت فوق‌العاده قابل توجهی نسبت به کتاب‌های اولیه ماجراهای تن‌تن و میلو داشت، با این حال هنوز هم برخی از مشکلات کتاب‌های اولیه، در آن مشهود بود. این منتقدین، اعتقاد داشتند که برای اولین بار، نقاشی‌های هرژه پیشرفت قابل توجهی کرده بود و همچنین برخی از فریم‌های اولیه این کتاب را می‌توان به عنوان آثار هنری مجزا برشمرد. همچنین آنها اعتقاد داشتند که کارآگاه هتل، منبع الهامی برای خلق شخصیت‌های دوپونت و دوپونط و کلانتر مست، منبع الهامی برای خلق شخصیت کاپیتان هادوک شده بود.

در سال ۱۹۹۱، قسمتی از انیمیشن تلویزیونی تن‌تن، به این داستان اختصاص یافت. این انیمیشن توسط استودیوهای فرانسوی اکلیپس و شرکت انیمیشنی کانادایی نلوانا ساخته شده بود.