تاریخ عرضه رسمی بازی Detroit: Become Human اعلام شد

کانِر نمونه‌ای طراحی‌شده برای کمک به بازرسان، در پرونده‌هایی است که به اندرویدها مربوط می‌شوند. کارا، اندروید دختری است که در همراهی با یک دختربچه‌ی کم سن و سال، برای رسیدن هر دوی‌شان به آزادی تبدیل به یک فراری می‌شود و مارکوس، همان شخصیتی است که رهبری انقلاب مابقی این موجودات موجودات الکترونیکی هوشمند را بر عهده می‌گیرد. البته در حقیقت، این گیمر است که به نوبت، کنترل هر سه‌ی آن‌ها را در دست دارد و نه‌فقط داستان شخصی این کاراکترها، که قصه‌ی آن‌ها، مردم و جهان‌شان را خلق می‌کند. «دیترویت»، به واقع بلندپروازانه‌ترین ساخته‌ی کوانتیک دریم تا به امروز محسوب می‌شود؛ ساخته‌ای که به کمک آن، ما قصد به چالش کشیدن محدودیت‌های‌مان به این هدف را داریم که تاثیرگذارترین روایت‌مان در دنیای بازی‌های ویدیویی را بیافرینیم. تمام کارهای شما در این بازی، تاثیر واقعی و یگانه‌ی خودشان را دارند و در Detroit تعداد بسیار زیادی سکانس و رخداد وجود دارد که مخاطب بر اساس تصمیماتش با آن‌ها مواجه می‌شود یا هرگز، تماشای‌شان نمی‌کند. نزدیک‌ترین همراهان شما در داستان بازی، ممکن است تا انتهای کار یاری‌تان کنند یا همان لحظه‌ای که آن‌ها را برای اولین بار ملاقات کردید، بمیرند و در کل، سرنوشت شما در این قصه، تماما به خودتان و انتخاب‌های‌تان، بستگی دارد. راستی، بگذارید این را هم بگویم که به سختی باید در طول داستان، به تصمیمات و کاراکترهای‌تان اهمیت بدهید؛ چون هر سه شخصیت اصلی قصه، در هر زمانی، ممکن است جان‌شان را برای همیشه از دست بدهند و زندگی‌شان، به پایان برسد.

طبق گفته‌های دیوید کیج، هر کدام از بازیکنان Detroit: Become Human، در طول پیش‌روی ثانیه‌های این اثر، قصه‌ای به یگانگی DNA خودشان را تجربه می‌کنند! قصه‌ای که انتخاب‌های جزئی و کلی ما در شکل‌گیری آن نقش مستقیم دارد و مشاهده‌ها، فکر کردن‌ها، تصمیم‌گیری‌ها، احساس کردن‌ها و دنبال کردن باورهای قلبی ما، عناصری هستند که به عقیده‌ی این بازی‌ساز بزرگ،‌ داستان «دیترویت» را می‌آفرینند؛ به گونه‌ای که شاید در انتهای کار، داستان هر کدام از شخصیت‌های بازی، مثل داستانی از زندگی خودمان باشد. او، صحبت‌هایش را این‌گونه ادامه می‌دهد:

Detroit در ثانیه‌های خود به بررسی موضوعات عمیقی می‌پردازد که جهان امروز، با آن‌ها روبه‌رو شده است. بله، قطعا قصه‌ی اصلی ما درباره‌ی هوش‌های مصنوعی و جلوه‌ای از آینده‌ی تکنولوژی‌ها است، اما ساخته‌ی جدید استودیوی کوانتیک دریم، بیش از هر چیز، به خود ما آدم‌ها می‌پردازد؛ به جوامع ما، به رویاهای ما، به اشتباهات ما، به امیدواری‌های ما و صد البته، به اینکه انسان بودن چه معنایی دارد. آیا ما به خاطر داشتن استخوان‌ها و گوشت‌ها و پوست‌هایی روی آن‌ها، «انسان» به حساب می‌آییم یا تعریف حقیقتا بزرگ‌تری وجود دارد؟ هرچه که باشد، ما به تبدیل شدن «دیترویت» به اثری که بتواند با زدن حرف‌هایی عمیق، آتش این تفکرات و مفاهیم معنی‌دار را در ذهن مخاطبان‌مان شعله‌ور کند، امید داریم و منتظر روزی هستیم که بشنویم شما درباره‌ی کانسپت‌های حاضر در آن، چه فکری می‌کنید.

البته، این‌ها پایان صحبت‌های دیوید کیج درباره‌ی بازی جدیدش نبود و او در این خبر که عکس‌های زیبایی از بازی را هم به نمایش می‌گذاشت، به صحبت درباره‌ی کارهای فنی استودیوی کوانتیک دریم، برای خلق موفقیت‌آمیز «دیترویت» نیز پرداخت. طبق اطلاعات منتشرشده توسط او، اعضای کوانتیک دریم برای ساخت Detroit: Become Human، بهترین و تماشایی‌ترین موتور بازی‌سازی سه‌بعدی‌شان را ساخته‌اند و به همین سبب، سعی به ارائه‌ی بالاترین جزئیات ممکن روی کنسول پلی‌استیشن 4 دارند. نتیجه‌ی تلاش‌های شگفت‌انگیز آن‌ها هم چیزی نیست جز آنکه این بازی، احتمالا تبدیل به زیباترین اثر این استودیو از منظر بصری می‌شود. دیوید کیج، با شرح بیشتر همین موضوعات، این‌گونه صحبت‌هایش را تکمیل می‌کند:

به کمک موتور جدید، ما در «دیترویت» صدها کاراکتر با جلوه‌های به شدت طبیعی داریم که تک به تک‌شان، با اجرای بازیگران و ضبط موشن‌کپچرهای تمام و کمال، ساخته می‌شوند. سکانس‌های شلوغ و تصاویری که تا به امروز در هیچ‌کدام از آثار دیگر ما دیده نشده‌اند، بخشی از هویت این اثر تازه به حساب می‌آیند. افزون بر این‌ها، فوق‌العاده‌ترین روایت داستانی ما که با پیچش‌های ناگهانی، موقعیت‌های خطرناک و امید پر شده نیز، در ثانیه‌های همین ساخته تقدیم شما خواهند شد. این، دنیایی است که در آن تک به تک انتخاب‌های‌تان، به معنی واقعی کلمه، مهم تلقی می‌شوند. امیدواریم بازی جدید استودیوی کوانتیک دریم، بازتاب‌دهنده‌ی چالش‌هایی که جهان ما در برابرشان ایستاده باشد و حتی زندگی شخصی شما را نیز بهتر از قبل کند. بیش از همه‌ی این‌ها اما، ما چیزی نمی‌خواهیم جز اینکه Detroit: Become Human احساس شما بازیکنان را تحت تاثیر قرار دهد و به گونه‌ای در ذهن‌تان بماند که قصه‌ی این سه اندروید، تا مدت‌ها از خاطرتان بیرون نرود؛ سه اندروید، که دل‌شان می‌خواست آزاد باشند...

نظر شما چیست؟ شما فکر می‌کنید Detroit: Become Human تا چه‌اندازه تبدیل به اثر بزرگ و لایق تحسینی می‌شود؟