بررسی بازی Detroit: Become Human از دید سایت‌های معتبر دنیا
در دنیای بازی‌های ویدیویی، برخی بازیسازان هستند که با یک سبک خاص از بازی‌ها شناخته می‌شوند. دیوید کیج یکی از همین دست بازیسازانی است که علاقه خاصی به روایت داستانی غنی در بازی‌هایش دارد و گاهی حتی گیم‌پلی ساخته‌هایش را در اولویت بعدی قرار می‌دهد تا بیش‌تر روی روایت داستانی غنی تمرکز داشته باشد و مخاطب را درگیر انتخاب‌های سخت و پیچیده‌ای کند که می‌توانند در پیشبرد بازی و در پایان‌بندی آن تاثیر داشته باشند. بدون شک افرادی که بازی‌هایی چون Heavy Rain یا Beyond: Two Souls را تجربه کرده باشند، با سبک کاری این بازیساز آشنا هستند و خب افرادی که از این بازی‌ها لذت برده باشند، بدون شک منتظر ساخته جدید این بازیساز یعنی Detroit: Become Human بودند که پس از چندین بار تاخیر خوردن، بالاخره قرار است فردا به صورت انحصاری برای پلی‌استیشن 4 منتشر شود.
Detroit: Become Human از نظر سبک و سیاق، شرایطی مثل ساخته‌های پیشین دیوید کیج دارد؛ به این صورت که در طول بازی، در موقعیت‌های سخت تصمیم‌گیری قرار می‌گیرید و انتخاب‌هایی که دارید، می‌توانند تاثیر مستقیمی روی پیشبرد داستان و همچنین سرنوشت شخصیت‌ها داشته باشند. Detroit: Become Human در آینده‌ای نزدیک و در شهر دیترویت جریان دارد؛ جایی که اندروید‌هایی با ظاهر شبیه به انسان‌ها، بسیاری از کار‌ها را بر عهده گرفته‌اند و در کنار انسان‌ها مشغول زندگی هستند و در امور مختلف به انسان‌ها کمک می‌کنند. با این حال شرایط به همین سادگی پیش نمی‌رود و پس از مدتی، اتفاقات عجیب و غریبی برای اندروید‌ها رخ می‌دهد؛ برای مثال برخی از آن‌ها گم می‌شوند یا برخی دیگر رفتار‌های عجیب و غریبی از خود بروز می‌دهند.
در طول بازی با سه اندروید مختلف همراه می‌شویم؛ اولی اندرویدی به نام کارا که نشانه‌هایی از خودآگاهی را بروز می‌دهد. دیگری اندرویدی به نام کانر که وظیفه‌اش، از بین بردن اندروید‌هایی است که رفتار‌هایی برخلاف برنامه‌ریزی اولیه‌شان بروز می‌دهند و سوم هم اندرویدی به نام مارکوس که به خودآگاهی رسیده است و قصد دارد سایر اندروید‌ها را نیز مثل خودش آزاد کند. در Detroit: Become Human تصمیم‌گیری‌ها نقش مهمی در بازی دارند و حتی می‌توانند باعث مرگ کاراکتری تا پایان داستان شوند. از طرف دیگر، طبق اعلام سازندگان تصمیم‌گیری‌ها در این نسخه می‌توانند به چندین و چند نتیجه مختلف منتهی شوند و دیترویت از این حیث در بین بازی‌های دیوید کیج هم اثری منحصر‌به‌فرد است.
به هر حال در فاصله یک روز مانده به انتشار بازی، نمره‌های Detroit: Become Human منتشر شده‌اند که خبر از بازی خوبی می‌دهند. البته شاید برخی طرفداران انتظار نمره‌های بالاتری را داشتند، ولی به هر حال ساخته کوانتیک دریم نمره‌های خوبی دریافت کرده است. در ادامه با زومجی و بررسی بازی Detroit: Become Human از دید سایت‌های معتبر دنیا همراه باشید:
Detroit: Become Human
- سازنده: کوانتیک دریم
- ناشر: سونی
- سبک: ماجراجویی
- تاریخ انتشار: ۴ خرداد
- پلتفرم: پلی‌استیشن 4
- قیمت: ۶۰ دلار
در صورتی که بتوانید در جهان بازی دیترویت غرق شوید و با شخصیت‌های آن و داستان‌هایشان همذات‌پنداری پیدا کنید، قطعا عاشق این بازی خواهید شد.
با اینکه بازی Detroit: Become Human هر از گاهی مشکلاتی دارد، اما در روایت داستانی عالی که محوریت اصلی آن پرداختن به ماهیت انسانیت است، بی‌نقص ظاهر می‌شود. علاوه بر این بازی توانسته بین روایت داستان و گیم‌پلی هم تعادل خوبی ایجاد کند و این دو عنصر به‌نوعی مکمل یکدیگر در بازی هستند.
داستانی که در بازی Detroit: Become Human روایت می‌شود مورد جدیدی نیست و پیش از این بارها در فیلم‌هایی چون Blade Runner یا 2001: A Space Odyssey نمونه مشابه آن را دیده‌ایم. در واقع چنین داستانی در حال تبدیل شدن به چیزی شبیه داستان‌های ابرقهرمانی یا آخرالزمانی است که بارها در مدیوم‌های مختلفی شاهد تکرار شدن‌شان هستیم. ولی خب داستان‌ها حتی اگر بارها در آثار دیگری هم تکرار شده باشند، در صورت اجرای درست می‌توانند لذت‌بخش باشند و این، اتفاقی است که در رابطه با Detroit: Become Human رخ داده است و مخاطب قطعا از همراهی با شخصیت‌های این بازی و دیدن نتیجه تصمیماتی که خودش اتخاذ کرده است، لذت خواهد برد.
در بازی Detroit: Become Human تصمیم‌گیری‌ها نقشی اساسی در پیشبرد داستان دارند و باعث می‌شوند شاهد اتفاقات مختلفی بر اساس تصمیماتی که اتخاذ می‌کنیم باشیم و این، بزرگ‌ترین نقطه قوت بازی است. به‌شخصه دوست دارم تا بارها بازی را تجربه کنم و هر بار، تصمیم‌گیری‌های مختلف داشته باشم تا عواقب متفاوت آن‌ها را ببینم. از طرف دیگر، بازی موفق می‌شود کاری کند که شما، با شخصیت‌هایش همذات‌پنداری داشته باشید. همچنین پیام کلی آن در رابطه با تکنولوژی تا مدت‌ها در ذهن مخاطب می‌ماند و حتی پس از تمام شدن بازی هم تا مدتی به مسائل روایت‌شده در بازی فکر خواهید کرد.
با اینکه ترجیح می‌دادم تا داستان در Detroit: Become Human با ظرافت بیش‌تری روایت شود، ولی کلیت داستان کیفیت خوبی دارد و از آن مهم‌تر، سه شخصیت مرکزی داستان هم واقعا عالی هستند؛ به طوریکه وقتی در موقعیت خطرناکی قرار می‌گرفتند، ناخودآگاه من هم دچار استرس می‌شدم و وقتی موفقیتی برای‌شان حاصل می‌شد، خوشحال می‌شدم. همچنین Detroit: Become Human می‌تواند بر اساس تصمیماتی که می‌گیرید، داستان‌های متفاوتی داشته باشد که این هم یکی دیگر از ویژگی‌های خوب بازی است.
Detroit: Become Human قطعا ارزش بازی کردن را دارد، اما موفق نمی‌شود تعادل خوبی بین دادن آزادی عمل زیاد به مخاطب در تصمیم‌گیری و یادآوری این مساله به او که این محصول یک «بازی ویدیویی» است ایجاد کند. در مجموع دیوید کیج و کوانتیک دریم در این سبک بازیسازی به جایگاه خیلی خوبی رسیده‌اند، ولی هنوز هم جای پیشرفت دارند.
در مجموع می‌توان گفت که نمره‌های Detroit: Become Human خبر از تجربه‌ای می‌دهند که قطعا، طرفداران بازی‌های این بازیساز را راضی خواهد کرد. همچنین اکثر منتقدین از پایان‌های مختلف بازی و تاثیر داشتن تصمیم‌گیری‌ها در بازی رضایت دارند و شخصیت‌پردازی اثر را هم با‌کیفیت می‌دانند.
نظرات