بررسی بازی Death Stranding از دید سایت‌های معتبر دنیا
بازی Death Stranding اولین بار در جریان نمایشگاه E3 2016 با تیزری که سم بریجز، شخصیت اصلی بازی را نمایش می‌داد، رونمایی شد. بالاخره پس از جدایی هیدئو کوجیما از کونامی خیلی‌ها منتظر بازی جدید وی بودند که سونی وظیفه انتشارش را برعهده گرفته بود. در ادامه و در جریان رویداد‌های مختلف تریلر‌های سینمایی دیگری هم از بازی منتشر شدند که اکثرا حال و هوای مرموزی داشتند و البته شخصیت‌های دیگر حاضر در بازی را که اکثرا نقش آن‌ها توسط چهره‌های آشنای هالیوودی مثل مدس میکسلن و گیرمو دل‌تورو ایفا شده، نمایش می‌دادند. در ادامه و رویداد‌هایی مثل گیمزکام هم نمایش‌هایی از گیم‌پلی بازی را تماشا کردیم که شخصیت اصلی را در حال گشت و گذار در دنیای آن و همینطور مبارزه با برخی دشمنان و باس‌ها به‌تصویر می‌کشیدند.
داستان کلی بازی Death Stranding، از جایی آغاز می‌شود که در پی انفجار‌های متوالی که با نام Voidout شناخته می‌شوند، کشور آمریکا به مرز فروپاشی رسیده است و دولت‌مردان این کشور، در تلاش هستند تا بتوانند راهی ارتباطی بین معدود شهر‌های باقی‌مانده برقرار کنند. از طرف دیگر گروه‌های شورشی هم سر و کله‌شان پیدا شده و زندگی را در این دنیای آخرالزمانی سخت‌تر هم کرده‌اند. مشهورترین این گروه‌ها، هومو دیمنز است که رهبری آن‌ها را مردی با ماسک طلایی رنگ برعهده دارد. در چنین شرایطی تنها شانس آمریکا، شخصی به اسم سم بریجز است که باید بتواند به پایگاه‌های مردمی باقی‌مانده در جهان بازی برود و آن‌ها را به شبکه‌ای واحد متصل کند. البته سم در این راه کار ساده‌ای ندارد و جدا از سفر کردن در دنیای بازی که خطرات طبیعی مختلفی در آن انتظارش را می‌کشند، باید با هومو دیمنز‌ها هم روبه‌رو شود و البته تهدید‌های دیگری هم احتمالا سر راهش قرار خواهند گرفت که در تریلر‌های بازی اشاره‌ای به آن‌ها شده است اما برای درک درست‌شان باید تا زمان انتشار بازی در تاریخ ۱۷ آبان منتظر بمانیم. به هر حال یک هفته مانده به انتشار، اکنون بررسی بازی Death Stranding توسط سایت‌های معتبر دنیا منتشر شده است که در ادامه مروری بر آن‌ها خواهیم داشت.
Death Stranding
- سازنده: کوجیما پروداکشنز
- ناشر: سونی
- تاریخ انتشار: ۱۷ آبان
- پلتفرم: پلی‌استیشن 4 (نسخه پی‌سی سال آینده منتشر می‌شود)
اگر یک بازی در سال جاری وجود داشته باشد که حتما باید تجربه‌اش کنید، دث استرندینگ است. کوجیما بازی ساخته که خیلی‌ها به خاطر آن برای خرید پلی‌استیشن 4 تشویق می‌شوند و من هم به‌شخصه عاشق این بازی هستم.
دث استرندینگ یک بازی پیچیده، قدرت‌مند و پرجزییات است؛ بازی که سازندگانش در آن به ایده‌هایی که داشتند وفادار مانده و بدون ترس آن‌ها را در بازی اجرا کرده‌اند.
فراتر از هر چیز دیگری، دث استرندینگ اثری است که می‌خواهد قدرت امید و اعتقاد داشتن به هدف را به‌تصویر بکشد؛ قدرت قدم گذاشتن در یک مسیر را زمانی که به‌نظر می‌رسد همه‌چیز به پایان رسیده است. بازی نشان می‌دهد که گاهی با همکاری و انجام دادن یک سری کار‌ها، می‌توان تفاوت‌ها را رقم زد و در چنین دنیای بی‌رحم و ویران‌شده هم امیدوار باقی ماند.
Death Stranding آن دنیای بیش از حد عجیب و پیچیده‌ای که نمایش‌هایش به‌تصویر می‌کشیدند نیست.
مشکل اصلی دث استرندینگ، این است که گیم‌پلی آن واقعا همانطور که از نمایش‌ها هم به‌نظر می‌رسید ساده است و سایر المان‌های بازی مثل داستان، مبارزه‌ها و ماموریت‌های داستانی هم آنقدر جذاب نیستند که بتوانند بازیکن را درگیر بازی کنند.
دث استرندینگ جهانی مملو از المان‌های علمی تخیلی و ماورایی دارد که واقعا جذاب است اما آنچه که من را ناامید کرد، ضعیف بودن بازی در زمینه گیم‌پلی است که اصلا آنقدر جذاب نیست که بتواند در سراسر بازی، بازیکنان را سرگرم کند.
دث استرندینگ مثل دو بازی مجزا به‌نظر می‌رسد که برای دو نوع مخاطب در نظر گرفته شده‌اند. از طرفی، یک تجربه جهان‌باز خاص داریم که ویژگی‌های چندنفره آن باعث می‌شوند تا حس کنید که بخشی از یک جامعه کاربری بزرگ هستید و یک جهان جدید را از نو می‌سازید. اما روی دیگرِ بازی، یک فیلم طولانی و عجیب است. هرچند بار اصلی جذابیت بازی را نیمه اول آن به‌دوش می‌کشد، اما به هر دو این حالت‌ها در بازی به یک اندازه وقت اختصاص داده شده است و به همین دلیل هم جدا کردن ویژگی‌های خوب بازی از ویژگی‌های بد آن غیرممکن می‌شود.
