گزارش باکس آفیس: دلیل عملکردِ ناامیدکننده فیلم‌های اخیر سوپرمن در گیشه چیست؟

گزارش باکس آفیسِ این هفته را با انیمیشن «فروزن ۲» (Frozen II) شروع می‌کنیم که ۳۴ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار دیگر در سومین آخرهفته‌اش کسب کرد و مجموعِ درآمدِ ۱۷ روزه‌اش را به ۳۳۷ و نیم میلیون دلار در آمریکای شمالی رساند. این رقم، «فروزن ۲» را جایی بین «جوکر» (۳۳۲ میلیون دلار) و «علاالدین» (۳۵۳ میلیون دلار) در بین پُرفروش‌ترین فیلم‌های گیشه‌ی خانگی امسال قرار می‌دهد. اما «فروزن ۲» همزمان دارد عملکردِ دیوانه‌واری را هم در کشورهای خارجی تجربه می‌کند؛ این فیلم ۹۰ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار دیگر از گیشه‌ی خارجی به دست آورد و مجموعِ جهانی سومین آخرهفته‌اش را به ۱۲۵ میلیون دلار رساند؛ رقمی که مجموعِ درآمدِ خارجی این فیلم را به ۵۸۲ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار می‌رساند که شامل ۱۰۴ میلیون دلار از چین، ۷۵ میلیون دلار از کره‌جنوبی و ۵۵ میلیون دلار از ژاپن می‌شود که در مجموع به‌معنی ۹۱۹ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار، فروشِ جهانی است. «فروزن ۲» باتوجه‌به رقبایی که در طولِ ماه آینده خواهد داشت و باتوجه‌به بهره بُردن از دوامِ فصلِ کریسمس، قادر خواهد بود درآمدش را به چیزی در مایه‌های ۴۱۵ میلیون دلار در خانه و یک میلیارد و ۱۸۵ میلیون دلار در دنیا برساند. «فروزن ۲» تاکنون فقط ۳۸ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار از سینماهای آیمکس به دست آورده است. راستی، دیزنی به‌لطفِ «فروزن ۲» بالاخره از مجموعِ درآمدِ ۱۰ میلیارد دلار در سالِ ۲۰۱۹ عبور کرد. اما اگر درآمدِ اکران‌های فاکس مثل «فورد علیه فِراری» (۹۰ میلیون خانگی / ۱۶۸ میلیون جهانی) را نیز به درآمدِ دیزنی اضافه کنیم، این رقم به یازده میلیارد و ۹۴۰ میلیون دلار هم افزایش پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، این رقم ۵۷ درصد بهتر از مجموعِ درآمدِ ۷ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلاری دیزنی در سال ۲۰۱۶ است. تازه این در حالی است که باتوجه‌به «جنگ ستارگان: ظهور اسکای‌واکر» و «جاسوسان در لباس مُبدل»، هنوز کارِ دیزنی با سال ۲۰۱۹ تمام نشده است. در جایگاه دوم جدول اما «چاقوکشی» (Knives Out)، محصولِ لاینزگیت قرار دارد که ۱۴ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار در طولِ آخرهفته‌اش کسب کرد و به مجموعِ خانگی ۶۳ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار و مجموعِ جهانی ۱۲۴ میلیون دلار رسید. فعلا صحبت درباره‌ی اینکه این فیلمِ تماما تجاری تحسین‌شده آن‌قدر محبوب و موفق است که بتواند به جمعِ مدعیان اسکار اضافه شود، اما حداقل فعلا شانسِ اسکاری شدنِ آن نسبت به دو هفته‌ی پیش خیلی محتمل‌تر است. در جایگاه چهارم چارت «کویین و اسلایم» (Queen & Slim) را داریم که پس از تجربه‌ی ۴۵ درصد افت فروش، ۶ میلیون و ۵۳۰ هزار دلار در دومین آخرهفته‌اش فروخت و به مجموعِ ۱۰ روزه‌ی ۲۶ میلیون و ۹۸۴ هزار دلار دست یافت. این آمار نشان‌دهنده‌ی دوامِ قدرتمندی برای این فیلم ۱۷ میلیون دلاری است و به‌معنی درآمد نهایی ۴۰ میلیون دلاری این فیلم است. در جایگاه پنجم «یک روز زیبا در محله» (A Beautiful Day in the Neighborhood)، محصول سونی جای دارد که ۵ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار در سومین آخرهفته‌اش کسب کرد و به مجموعِ ۱۷ روزه‌ی ۴۳ میلیون و ۱۲۰ هزار دلار دست پیدا کرد. جدیدترین فیلمِ تام هنکس که با ۲۵ میلیون دلار بودجه تهیه شده، احتمالا به چیزی حدود ۵۵ میلیون دلار فروشِ نهایی در خانه دست خواهد یافت.

اما درحالی‌که گیشه‌ی خانگی در دورانِ پسا-آخرهفته‌ی روزِ شکرگذاری خالی از تازه‌اکران بود، سونی «جومانجی: مرحله‌ی بعدی» (Jumanji: The Next Level) را در ۱۸ بازارِ خارجی از جمله چین اکران کرد. «مرحله‌ی بعدی» ۲۵ میلیون دلار به‌عنوان افتتاحیه در چین به دست آورد. در مقایسه، «جومانجی: به جنگل خوش آمدید» کارش را با ۳۹ میلیون و ۲۳۶ هزار دلار افتتاحیه در چین آغاز کرد و درنهایت به ۷۷ میلیون و ۹۴۶ هزار دلار فروشِ نهایی در این کشور دست یافت. اگر «مرحله‌ی بعدی» هم عملکردِ یکسانی داشته باشد و ۲ برابرِ افتتاحیه‌‌اش بفروشد، فروشِ نهایی ۵۰ میلیونی‌اش پیش‌بینی می‌شود. از آنجایی که «جومانجی ۲» ۴۰۴ میلیون دلار در خانه و ۹۶۲ میلیون دلار در دنیا فروخت، «مرحله‌ی بعدی» از آن نوع دنباله‌هایی است که با وجود تجربه‌ی افت فروشِ شدید نسبت به قسمت قبلی، کماکان می‌تواند یک موفقیتِ قابل‌قبول از آب در بیاید. گرچه افتتاحیه‌ی «مرحله‌ی بعدی» در چین ۳۵ درصد کمتر از فیلمِ قبلی است، اما درآمدِ ۵۲ و نیم میلیون دلاری این فیلم از ۱۸ بازارِ اروپایی نسبتا خوب است. حتی اگر «مرحله‌ی بعدی» فقط ۶۵ درصد از درآمدِ ۹۶۲ میلیون دلاری قسمتِ اول را به دست بیاورد، درآمدِ ۶۲۵ میلیونی‌اش از ۱۲۰ میلیون دلار بودجه پیش‌بینی می‌شود. این فیلم حتی با تجربه‌ی افت فروشی در مایه‌های «زندگی مخفی حیوانات خانگی ۲»، کماکان ۴۷۲ میلیون دلار در دنیا خواهد فروخت. اما انیمیشن «پلی‌موبیل» (Playmobil: The Movie)، تنها تازه‌اکرانِ‌ این هفته در گیشه‌ی خانگی است. این فیلم که با ۷۵ میلیون دلار بودجه تهیه شده، توسط استودیوی اس‌تی‌ایکس پخش می‌شود که تقریبا هیچ سرمایه‌گذاری‌ای در ساختِ این فیلم نکرده است و چیزی برای از دست دادن ندارد. این فیلم اکثرا در سینماها تبلیغات شده بود، بنابراین افتتاحیه‌ی شدیدا پایینش کاملا قابل‌انتظار بود. این انیمیشن که آنا تیلور جوی و دنیل ردکلیف را در بینِ صداپیشگانش دارد، ۶۶۸ هزار دلار از اکران در دو هزار و ۳۳۷ سینما به دست آورد که به‌معنی میانگین سینما به سینمای ۲۸۶ دلار است. این رقم، «پلی‌موبیل» را در جایگاه بیست و ششم بدترین افتتاحیه‌های تاریخِ فیلم‌هایی که در ۶۰۰ سینما اکران شده‌اند و جایگاه چهارم بدترین افتتاحیه برای فیلم‌هایی که با بیش از دو هزار سینما اکران شده‌اند جای می‌دهد. همچنین استودیوی فوکس فیچرز هم تعدادِ سینماهای «آب‌های سیاه» (Dark Waters)، جدیدترین فیلم تاد هینز را به دو هزار و ۱۲ سینما در سومین آخرهفته‌اش افزایش داد. این درام دادگاهی که مارک رافلو، آنا هاتاوی و تیم رابینز را در گروه بازیگرانش دارد و نقدهای مثبتی دریافت کرده، ۴ میلیون و ۱۸۰ هزار دلار فروخت و به مجموعِ ۱۷ روزه‌ی ۵ میلیون و ۳۶۵ هزار دلار دست یافت.

مدتی پیش وبسایت ورایتی، گزارشی درباره‌ی آینده‌ی دنیای سینمایی دی‌سی منتشر کرد که درباره‌ی این موضوع صحبت می‌کرد که برادران وارنر دارد به این فکر می‌کند که چگونه می‌تواند کاراکترِ سوپرمن را برای سینماروهای مُدرن، به‌روزرسانی کرده و به کاراکترِ مهمی تبدیل کند. طبیعتا با انتشارِ این مقاله باز دوباره عملکردِ فیلم‌های قبلی سوپرمن و اینکه برادران وارنر باید چه تصمیماتی برای تبدیل کردنِ او به کاراکتری پولساز اتخاذ کند به موضوعِ داغِ بحث و گفتگوهای سینمایی تبدیل شد. مهم‌ترین چیزی که درباره‌ی آن صحبت می‌شود این است که دورانِ استعاره‌پردازی داستانِ سوپرمن به‌عنوانِ تمثیلی از عیسی مسیح یا افسانه‌ی موسی به پایان رسیده است؛ از آنجایی که امروزه مسائل مربوط‌به مهاجرت داغ است، پس مثلا روایتِ داستانِ سقوط کال-اِل روی زمین می‌تواند به‌عنوانِ تمثیلی از داستانِ مهاجران روایت شود. یا درباره‌ی این صحبت می‌شود که دی‌سی باید همان کاری را با سوپرمن انجام بدهد که مارول با کاپیتان آمریکا انجام داد. تمام این حرف‌ها که به جنبه‌ی هنری فیلم‌های سوپرمن می‌پردازند، مشکلِ اصلی فیلم‌های سوپرمن را که جلوی آن‌ها را از نشان دادنِ عملکردی عالی در باکس آفیس گرفته‌ است، نادیده می‌گیرند؛ مشکلِ اصلی فیلم‌های سوپرمن این است که سینماروهای آمریکای شمالی علاقه‌ی خیلی بیشتری به این کاراکتر در مقایسه با سینماروهای خارجی دارند. همچنین برادران وارنر در سال‌های اخیر دو فیلم سوپرمن اکران کرده که هر دوی آن‌ها با دنباله‌روی از مُدل کاپیتان آمریکا، نسخه‌ی متفاوتی از این کاراکتر را به تصویر می‌کشند که هر دوی آن‌ها در بهترین حالت با نتایجِ ضد و نقیضی روبه‌رو شدند. «سوپرمن بازمی‌گردد»، ساخته‌ی برایان سینگر فیلمی با مشکلاتِ جدی لحن، عدم بهره بُردن از اکشن‌های عامه‌پسند و یک هسته‌ی عاطفی عمیقا مشکل‌دار است. وقتی کلارک کنت بدون هیچ خبری به مدتِ ۵ سال از سطحِ زمین ناپدید می‌شود، لوییس لین، معشوقه‌اش را فراموش کرده و تصمیم می‌گیرد به‌جای منتظر ماندن برای سوپرمنی که معلوم نیست چرا یک‌دفعه غیبش زده و معلوم نیست کی دوباره بازمی‌گردد، زندگی‌اش را بدون او ادامه می‌دهد. اما وقتی سوپرمن به زمین بازمی‌گردد، فیلم سعی می‌کند با گناهکار نشان دادنِ لوییس لین، دلسوزی و همذات‌پنداری‌مان برای سوپرمن را برانگیزد. با این وجود، «سوپرمن بازمی‌گردد» شاملِ یک سوپرمنِ ایده‌آل‌گرا و خوش‌بین می‌شود که همواره برای انجام کار خوب اشتیاق دارد. در مجموع، «سوپرمن بازمی‌گردد» درکنارِ «هالک» ساخته‌ی انگ لی، در آن دسته فیلم‌های کامیک‌بوکی نامتعارفی قرار می‌گیرد که درکنار تمام نکات ضعفش، آن‌قدر نقاط قوت هم دارد که آدم با خودش می‌گوید: «کاش بهتر بود!». این فیلم با تمامِ مشکلاتِ مرگبارش، حداقل قلبِ مهربان و بامحبتی دارد و سعی می‌کند کارِ متفاوتی انجام بدهد. «مرد پولادین» به کارگردانی زک اسنایدر خب، تمام مشکلاتی که از نشستنِ شخصی مثل زک اسنایدر روی صندلی کارگردانی یک فیلمِ ابرقهرمانی انتظار می‌رود را دارد؛ از تلاشش برای انجامِ همان کاری که نولان با «شوالیه‌ی تاریکی» برای بتمن انجام داد، اما این‌بار برای سوپرمن که به فیلمِ الکی جدی و افسرده‌ای منجر می‌شود تا خرابی‌ها و تلفاتِ جانی فوق‌العاده زیاد اکشنِ پرده‌ی سومش که از یک طرف خسته‌کننده می‌شود و از طرف دیگر کلِ ماهیتِ سوپرمن را به‌عنوانِ قهرمانِ ناجی مردم زیر سؤال می‌برد.

آن‌ها در بهترین حالت در حالی مورد احترام قرار می‌گیرند که اصلا به‌طرز دیوانه‌واری محبوب نیستند و هر دو فیلم‌هایی بودند که در آمریکای شمالی پُرطرفدارتر از کشورهای خارجی ظاهر شدند. «مرد پولادین» ۲۹۱ میلیون دلار در خانه فروخت که تا زمان «مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه» (۳۳۴ میلیون دلار در سال ۲۰۱۷)، پُرفروش‌ترین ریبوتِ گیشه‌ی آمریکای شمالی حساب می‌شد. اما همین فیلم فقط ۳۷۷ میلیون دلار از بازارهای خارجی به دست آورد. این روزها در حالی درباره‌ی کاپیتان آمریکاسازی سوپرمن می‌شود که نباید فراموش کنیم این است که «کاپیتان آمریکا: اولین انتقام‌جو» در زمانی اکران شد که دو برتری نسبت به دو فیلم اخیر سوپرمن داشت. اول اینکه «اولین انتقام‌جو» حکمِ اولین فیلمِ پُرخرجِ کاپیتان آمریکا را داشت و با نسخه‌ی سینمای پُرطرفداری از گذشته رقابت نمی‌کرد و دوم اینکه این فیلم در زمانی اکران شد که درآمد ۳۷۶ میلیون دلاری یک فیلمِ ابرقهرمانی در دنیا از ۱۴۰ میلیون دلار بودجه، موفقیتِ بی‌حرف و حدیثی حساب می‌شد. قبل از اینکه «اونجرز» تمام کاسه‌کوزه‌ی هالیوود را خراب کند، فیلم‌هایی با ۱۵۰ میلیون دلار بودجه مثل «بتمن آغاز می‌کند» (۲۰۵ میلیون در خانه / ۳۷۱ میلیون در دنیا) یا «استار ترک» (۲۵۶ میلیون در خانه / ۳۸۵ میلیون دلار در دنیا) می‌توانستند حتی با درآمدی زیر ۴۰۰ میلیون دلار، به موفقیت‌های پُرسروصدایی که هم در بین مردم محبوب می‌شدند و هم از لحاظ تجاری سودآور حساب می‌شدند تبدیل شوند. اگرچه افتتاحیه‌ی ۱۲۸ میلیون دلاری «مرد پولادین» نشان می‌دهد که تعداد سینماروهای آمریکای شمالی آن‌قدر زیاد است که ساختِ یک فیلم سوپرمن با بودجه‌ی سرسام‌آور را توجیه می‌کند، اما سینماروهای خارجی به همان اندازه پایه نیستند. حتی اگر سوپرمن در مقایسه با اسم‌هایی مثل تارزان، پیترپن، رابین هود یا شاه آرتور پُرطرفدارتر باشد، کماکان داریم درباره‌ی یکی از آن آی‌پی‌هایی صحبت می‌کنیم که هرگز پتانسیلِ درنوردیدنِ گیشه‌های خارجی را ندارند؛ این موضوع درباره‌ی «استار ترک» هم صدق می‌کند. حتی سونی هم برای اینکه بتواند ریبوت‌های «مرد عنکبوتی» را از لحاظ مالی توجیه کند مجبور شد بودجه‌ی آن‌ها را از ۲۳۰ و ۲۵۵ میلیون دلار («مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز ۱ و ۲»)، به ۱۷۰ و ۱۶۰ میلیون دلار برای «بازگشت به خانه» و «دور از خانه» کاهش بدهد. البته اگر مارول و دی‌سی می‌توانند «کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان» و «آکوآمن» را با ۱۶۵ میلیون دلار بودجه بسازند، آن وقت ساختِ یک فیلم سوپرمن با بودجه‌ی یکسانی غیرممکن به نظر نمی‌رسد. مگر اینکه برادران وارنر از خرج کردنِ ۱۶۵ میلیون دلار برای فیلم بعدی سوپرمن نیز مطمئن نباشد. واقعیت این است که سوپرمن حداقل در سال‌های اخیر در بینِ عموم مردم به‌طرز دیوانه‌واری محبوب نیست. کامیک‌بوک‌های او در بین پُرفروش‌ترین‌ها جای ندارد و منهای کامیکی که به مرگ او در سال ۱۹۹۳ اختصاص داشت، خیلی وقت است که پُرفروش نبوده است. سریال «لوییس و کلارک: ماجراجویی‌های جدید سوپرمن» به مدتِ چهار سال تقلا کرد تا اینکه درنهایت با وجودِ اینکه با کلیف‌هنگر به پایان رسید، کنسل شد. محصولِ شبکه‌ی اِی‌بی‌سی فارغ از اینکه چقدر در بین طرفداران محبوب بود، هیچ‌وقت از لحاظ آمارِ بینندگان عالی نبود.

در نتیجه سوپرمن برای دی‌سی دقیقا همان نقشی را دارد که هالک برای مارول دارد؛ مارول هم در حالی دو بار به هالک برای اثباتِ خودش در سینما فرصت داد که هر دو بار شکست خوردند و او را از شخصیتی که ممکن بود به چهره‌ی مارول تبدیل شود، به کاراکتر مکملِ فیلم‌های کاراکترهای پُرطرفدارتر تبدیل کرد. مسئله این است که مشکلِ عملکردِ ضعیفِ سوپرمن در گیشه بیش از اینکه ریبوت‌های ضعیفش از لحاظ کیفیتِ هنری باشند، این است که خودِ کاراکتر سوپرمن، برندِ جذابی برای عموم مردم نیست. این یعنی حتی اگر برادران وارنر یک فیلم دیگر با کیفیتی بهتر و با محوریتِ سوپرمنی الهام‌بخش‌تر بسازد، باز تضمینی برای عملکردِ بهتر آن در گیشه وجود ندارد. حتی «استار ترک: فراتر» که در مقایسه با دو فیلم قبلی، به حال و هوای کلاسیکِ «استار ترک» نزدیک‌تر شده بود، باز با کسب ۱۵۸ میلیون دلار در خانه و ۳۳۸ میلیون دلار در دنیا از ۱۸۵ میلیون دلار بودجه شکست خورد. بعد از اینکه «سوپرمن بازمی‌گردد»، «مرد پولادین» و «بتمن علیه سوپرمن» در جلبِ رضایتِ سینماروها شکست خوردند، احتمالِ اینکه مخاطبان با دیدنِ فیلم بعدی «سوپرمن»، اشتیاقی برای دیدنِ آن نداشته باشند خیلی بالاست. بااین‌حال، اگر «پرندگان شکارچی»، «واندر وومن ۱۹۸۴»، «بتمن»، «جوخه‌ی انتحار» و «بلک آدام» بتوانند از لحاظ هنری و تجاری موفق ظاهر شوند، آن وقت، این احتمال وجود دارد که دنیای سینمایی دی‌سی به چنان برندِ قابل‌اعتمادی تبدیل شود که فیلم بعدی سوپرمن فقط به خاطر ارتباط‌ش با این مجموعه که شده مورد استقبال قرار بگیرد. اگر دنیای سینمایی دی‌سی به چنان مجموعه‌ی جذابی تبدیل شود که مردم حاضرند فیلم‌هایش را فقط به خاطر اینکه برندِ دی‌سی روی آن‌ها حک شده است تماشا کنند، آن وقت سوپرمن شانس بیشتری برای پشت‌سر گذاشتنِ شکست‌های سینمایی اخیرش خواهد داشت. آن وقت مخاطبان با دیدنِ فیلم بعدی سوپرمن، دیگر آن را نه در قالبِ فیلم بعدی سوپرمن، بلکه در قالب فیلم بعدی دنیای سینمایی دی‌سی که رضایتشان را به دست آورده است می‌بینند. این دقیقا همان اتفاقی است که برای دنیای سینمایی مارول افتاد؛ برندِ مارول هم به تدریج آن‌قدر قابل‌اعتماد شد که قهرمانانی مثل دکتر استرنج، نگهبانان کهکشان و کاپیتان مارول فقط به خاطر اینکه جزیی از دنیای سینمایی مارول بودند، با استقبالی به اندازه‌ی قهرمانان شناخته‌شده‌ترشان مواجه شدند. در حال حاضر بیش از اینکه دنیای سینمایی دی‌سی به فیلم جدید سوپرمن نیاز داشته باشد، فیلم جدید سوپرمن به یک دی‌سی بهبودیافته‌ نیاز دارد. از آنجایی که دی‌سی هم‌اکنون با امثال آکوآمن، شزم، واندر وومن و هارلی کویین روی دورِ بُرد افتاده است، آن‌ها نباید برای ارائه‌ی سومین ریبوتِ سوپرمن در نسلِ اخیر عجله کنند. بالاخره چیزی مشخص است این است که حتی یک فیلم بی‌نقص با محوریتِ سوپرمن هم در چشمِ عموم مردم به‌عنوان «یه فیلم سوپرمن دیگه!» به نظر خواهد رسید. دی‌سی قبل از اینکه باید ارائه‌ی یک فیلم خوب با محوریتِ سوپرمن تلاش کند، باید تلاش کند تا محیطی را درست کند که فیلم بعدی سوپرمن به‌جای یک اتفاقِ معمولی دیگر که فرقی با سه‌تای قبلی نخواهد داشت، همچون رویدادی که مردم را برای دوباره هیجان‌زده شدن برای سوپرمن متقاعد می‌کند به نظر برسد.

اما درحالی‌که فیلم بعدی سوپرمن، پروژه‌ی کنجکاوی‌برانگیزی در آینده‌ی برادران وارنر است، چنین چیزی درباره‌ی فیلم بعدی «سیاره‌ی میمون‌ها» در آینده‌ی دیزنی هم صدق می‌کند. حالا که مجموعه‌های «ترمیناتور»، «بیگانه» و «غارتگر» تا اطلاعِ بعدی آرشیو خواهند شد و با وجود ریبوت شدنِ «افراد ایکس» در چارچوبِ دنیای سینمایی مارول، برندِ «سیاره‌ی میمون‌ها» ارزشمندترین برندی است که دیزنی با خریدِ فاکس، درکنار «آواتار» و «ددپول» به دست آورده است. هفته‌ی گذشته خبر رسید که دیزنی قصد ساختِ فیلمِ جدیدی در مجموعه‌ی «سیاره‌ی میمون‌ها» به کارگردانی وِس بال که کارگردانی درخشانش را از سه‌گانه‌ی «دونده‌ی هزارتو» به یاد داریم (مجموعه‌ای که در مجموع ۹۴۹ میلیون دلار از مجموع ۱۲۷ میلیون دلار بودجه به دست آورد) دارد. فعلا مشخص نیست که آیا این فیلم حکم ریبوتِ کامل مجموعه را خواهد داشت یا سه‌گانه‌ی اخیرِ «سیاره‌ی میمون‌ها» را ادامه خواهد داد؛ از آنجایی که سه‌گانه‌ی اخیر «سیاره‌ی میمون‌ها» طرفدارانِ خودشان را دارند و از آنجایی که تاریخِ چند صد ساله‌‌ی پرداخت‌نشده‌ای بین پایانِ «جنگ برای سیاره‌ی میمون‌ها» و آغازِ قسمت اول «سیاره‌ی میمون‌ها»، محصولِ ۱۹۶۴ وجود دارد، پس جا برای دنباله‌سازی برای «جنگ برای سیاره میمون‌ها» هست. سه‌گانه‌ی ریبوت‌شده‌ی «سیاره‌ی میمون‌ها» که شانه به شانه‌ی سه‌گانه‌ی بتمنِ نولان، به‌عنوان مثالِ بارزِ ریبوتی که به درستی صورت گرفته است قرار می‌گیرد، چه از لحاظ استقبال منتقدان و چه از لحاظ تجاری موفق بود. «ظهور سیاره‌ی میمون‌ها» در آگستِ سال ۲۰۱۱، پس از دریافتِ نقدهای قوی، اکرانش را با ۵۴ میلیون دلار افتتاحیه شروع کرد و رفت تا به ۱۷۶ میلیون دلار فروشِ خانگی و درآمدِ عالی ۴۸۱ میلیون دلار در دنیا از ۹۳ میلیون دلار بودجه دست پیدا کند. این فیلم در آن زمان پشت‌سر «حس ششم» (۶۷۲ میلیون دلار از سال ۱۹۹۹)، در جایگاه دوم پُرفروش‌ترین فیلمِ تاریخ ماه آگست قرار گرفت. «ظهور سیاره‌ی میمون‌ها» همچنین فروشی بهتر از تمام فیلم‌های کامیک‌بوکی تابستانِ آن سال داشت و بهتر از «ثور» (۴۴۹ میلیون دلار)، «افراد ایکس: اولین کلاس» (۳۴۶ میلیون دلار)، «گرین لنترن» (۲۱۶ میلیون دلار)، «کاپیتان آمریکا: اولین انتقام‌جو» (۳۷۶ میلیون دلار) و «کابوی‌ها و بیگانگان» (۱۷۵ میلیون دلار) فروخت.

در ادامه، مت ریوز که کارگردانی «کلاورفیلد» و «بگذار داخل شوم» را در کارنامه داشت، روی صندلی کارگردانی «طلوعِ سیاره‌ی میمون‌ها» نشست که به یکی از آن دنباله‌هایی که پتانسیل‌های فروشِ مجموعه را در می‌نوردند تبدیل شد؛ آن فیلم اکرانش را با کسب ۷۱ میلیون دلار آغاز کرد و درنهایت ۲۱۰ میلیون دلار در خانه و ۷۱۰ میلیون دلار در دنیا از ۱۷۰ میلیون دلار بودجه دست یافت. این فیلم بسیار تحسین‌شده که ۱۰ سال پیس از پایان‌بندی قسمت قبلی جریان داشت و به آخرالزمانی می‌پرداخت که اکثرِ بازماندگان بشریت منقرض شده‌اند و بازماندگان در جنگ با میمون‌هایی که اکثریتِ موجوداتِ هوشمند دنیا را تشکیل می‌دهند به سر می‌برند، درآمدی بهتر از «مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز ۲» (۲۰۲ میلیون دلار / ۷۰۹ میلیون دلار در دنیا) و «گودزیلا» (۲۰۰ میلیون / ۵۲۹ میلیون) داشت و فقط مقداری کمتر از «کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان» (۲۵۹ میلیون / ۷۱۴ میلیون)، «افراد ایکس: روزهای گذشته‌ی آینده» (۲۳۳ میلیون / ۷۴۸ میلیون) و «مالفیسنت» (۲۴۲ میلیون / ۷۵۸ میلیون) فروخت. اما «جنگ برای سیاره‌ی میمون‌ها» که در آینده‌ای دورتر جریان داشت و داستانش را کاملا از زاویه‌ی دیدِ میمون‌ها روایت می‌کرد، با وجود نقدهای خارق‌العاده‌اش، با افتِ فروشِ اندکی در مقایسه با فیلم قبلی مواجه شد؛ هم به خاطر اینکه «جنگ» حکم نسخه‌ی بلاک‌باستری «فهرست شیندلر» را داشت و هم به خاطر اینکه سینمای ابرقهرمانی به‌طور فزاینده‌ای مشغولِ چیره شدن بر باکس آفیس بود. این فیلم که با ۱۵۰ میلیون دلار بودجه تهیه شده بود، ۱۴۶ میلیون دلار در خانه و ۴۹۱ میلیون دلار در دنیا فروخت؛ رقمی که به‌معنی مجموع درآمد یک میلیارد و ۶۸۳ میلیون دلاری این سه‌گانه از مجموعِ ۴۱۳ میلیون دلار بودجه بود. نه‌تنها این سه‌گانه آن‌قدر موفق بود که همواره شانه به شانه‌ی بزرگ‌ترین فیلم‌های ابرقهرمانی پیرامونش می‌ایستاد، بلکه به‌طور کلی آی‌پی «سیاره‌ی میمون‌ها» همواره آی‌پی پُرطرفداری بوده است. مجموعه‌ی اورجینالِ «سیاره‌ی میمون‌ها» یک‌جورهایی حکم اولین مجموعه‌ فیلم‌های بلاک‌باستری علمی-تخیلی سینما را دارد؛ حتی با وجود اینکه این مجموعه فیلم به فیلم ارزان‌قیمت‌تر شدند (از ۵/۸ میلیون دلار برای فیلم اول به ۱/۸ میلیون دلار برای فیلم پنجم) و فیلم به فیلم کمتر از قسمت قبلی فروختند (از ۳۲ میلیون دلار برای فیلم اول در سال ۱۹۶۸ به ۸/۸ میلیون دلار برای فیلم پنجم در سال ۱۹۷۳). بازسازی تیم برتون با حضور مارک والبرگ در نقش فضانوردی که در زمان سفر می‌کند، با وجودِ نقدهای ضد و نقیضی که دریافت کرد، به ۶۸ میلیون دلار افتتاحیه دست یافت که در آن زمان آن را پشت‌سر «دنیای گم‌شده» (۷۴ میلیون دلار) در جایگاه دوم قرار می‌داد؛ فیلم تیم برتون درنهایت ۱۸۰ میلیون دلار در خانه فروخت.