بررسی بازی Broforce

به نظر شما یک بازی باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد که بتوانیم به آن لقب «باحال» بدهیم؟ گیم‌پلی سریعی داشته باشد؟ کاراکترهای جذابی داشته باشد؟ یا گرافیکش قند در دلتان آب کند؟ نظرمان هرچه که باشد، Broforce صفت باحال را معنا کرده است. این بازی انتهای باحال بودن است. اصلاً از گوشه و کنارش می‌بارد. با اینکه در بررسی یک بازی هیچوقت نمی‌توان تنها با یک کلمه بازی را توصیف کرد، مخصوصاً کلمه‌ای که معنای مشخص و جامعی نداشته باشد، اما «باحال» تنها کلمه‌ای است که بعد از چند ساعت بازی کردن Broforce به ذهنتان می‌آید. بازی انقدر همه‌چیزش ساده، راحت و روی برنامه است که تعجب می‌کنید چرا هیچکس قبلاً همچین بازی‌ای نساخته. نه قصد دارد با ظاهر نوستالژیکش گیمرهای قدیمی را فریب دهد و آن‌ها را به سمت خود بکشد، نه ایده‌های عجیب و غریبی دارد که در بسیار از بازی‌های مستقل این چنینی می‌بینیم. یک اکشن ساید-اسکرولینگ سرراست است که گیمر را وسط آشوبی بی حد و مرز رها می‌کند و با مجموعه‌ای از بامزه‌ترین و خنده‌دارترین کاراکترهایی که تاریخ بازی‌های رایانه‌ای به خود دیده، تجربه‌ای مفرح و دلنشین ارائه می‌کند. در Broforce همه‌چیز سر جای خودش است، خبری از افراط و تفریط نیست و سازندگان در نهایت خویشتن‌داری، از اغراق در المان‌های طنز بازی خودداری کرده‌اند و محصولی ساخته‌اند که در عین بازی بودن،‌ یک کمدی عالی است که تماشا و تجربه‌اش با جمعی از دوستان به بهترین خاطره‌تان تبدیل خواهد شد.

اما دقیقاً چه چیزی ارزش تجربه‌ی Broforce را انقدر بالا می‌برد؟ پای هیچ فرمول خاصی در میان نیست. کافی است کمی خلاقیت داشته باشید و سری به آرشیو بازی‌های رایانه‌ای بزنید تا با اضافه کردن یکی دو چاشنی خوش‌طعم معجونی بسازید که همه برایش سر و دست بشکنند. در Broforce داستان از این قرار است که گروهی از بهترین سربازها و جنگجویان آمریکایی، گروه‌ «داداش‌ها» را تشکیل داده‌اند و باید کل جهان را از شر نیروهای تروریست رها کنند. آمریکا در جهان‌خوارترین حالت خودش به سر می‌برد و وظیفه‌ی خود می‌بیند که به تمام مناطق دنیا، آزادی صادر کند. نقشه‌ی اصلی بازی یک کره‌ی زمین است و قاره‌ها به شکل واقعی‌شان روی آن شکل گرفته‌اند. سربازهای آمریکایی به کشورهای مختلف سفر می‌کنند و باید طی چند مرحله، آن منطقه را پاک‌سازی کنند. نقشه‌ی بازی با اینکه از روی نقشه‌ی واقعی جهان برداشته شده اما مرزبندی‌های مشخص کشورها را ندارد و طبیعتاً اسم واقعی آن‌ها هم تغییر داده شده است. سازندگان شوخی‌های بامزه‌ای با بعضی اسم‌ها کرده‌اند و آن جملاتی که قبل از شروع هر مرحله زیر نقشه نوشته می‌شود از آن طعنه‌هایی است که بارها در Broforce خواهید دید.

استودیوی فری لایوز (Free Lives) یک استودیوی کوچک و مستقل از آفریقای جنوبی، داستان اولین ساخته‌ی خود را بر پایه‌ی طعنه‌ای به کلیشه‌های رایج محصولات هالیوودی گذاشته اشت. همیشه دیده‌ایم که این آمریکا است که دنیا را نجات می‌دهد و نهایتاً آن‌ها قهرمان هستند. سازندگان Broforce با این ایده به بهترین شکل ممکن شوخی کرده‌اند و طراحی گیم‌پلی بازی را طوری انجام داده‌اند که حین بازی همیشه لبخندی گوشه‌ی لبتان باشد. مراحل بازی انقدر سریع و بی‌وقفه هستند که بعد از چند دقیقه بازی کردن به خودتان می‌آیید و می‌بینید دو ساعت و نیم مشغول بازی کردن بوده‌اید. کار خاصی هم در هر مرحله انجام نمی‌دهید، فقط باید از چپ به راست حرکت کنید و هر جنبنده‌ای که دیدید نابود کنید.

دشمن‌های بازی تروریست‌های هستند که یا کمربند انفجاری به خود بسته‌اند و به سمتتان حمله‌ور می‌شوند یا با یک ماشین‌گان منتظر قیمه‌قیمه کردنتان هستند. این وسط کسانی هم هستند که فقط یکجا می‌ایستند تا هروقت آفتابی شدید، با یک تیر دخلتان را بیاورند. هوش مصنوعی بازی به این صورت کار می‌کند که دشمن‌ها وقتی شما را دیدند وارد عمل می‌شوند و عملشان هم کاری جز تیر زدن نیست. انتظار نداشته باشید کسی دنبال شما بیاید یا حتی عکس‌العمل سریعی داشته باشد. اگر هم خیلی زرنگ باشید شاید حتی بتوانید بدون کشتن دشمن‌ها مرحله را به پایان برسانید.

یک ساید اسکرولینگ با ظاهر نوستالژیک شاید چندان جذاب به نظر نرسد، به همین دلیل استودیوی فری لایوز با اضافه کردن ویژگی‌های تازه‌ای به یک گیم‌پلی کلاسیک، از تکرار مکررات خودداری کرده‌ است. از بهترین ویژگی‌های Broforce تخریب‌پذیری آن است. منظورمان از تخریب‌پذیری آن چیزی نیست که دایس با موتور فراست‌بایتش در Battlefield به آن می‌نازد، امکانی که شاید بیشتر از هرچیز یک حربه‌ی تبلیغاتی است و در عمل آن‌چنان فایده‌ای ندارد و فقط حس خوبی دارد. در Broforce تخریب‌پذیری تأثیرات عظیمی روی هر مرحله می‌گذارد و می‌توانید با منفجر کردن در و دیوار شکل ظاهری مرحله را کاملاً تغییر دهید. کافی است در یک مکان امن قرار بگیرید و از آنجا زمین زیر پای یک ماشین موشک‌انداز را خراب کنید تا بدون هیچ خطری، مسیرتان پاک‌سازی شود. گاهی آنقدر از این کار لذت می‌برید که می‌بینید دیگر راهی برای ادامه دادن مرحله نمانده و همه‌ی پل‌های پشت سر و جلوی رویتان را (به معنای واقعی کلمه) خراب کرده‌اید. آن قدر هم بمب و کپسول گاز در گوشه‌ و کنار هر مرحله قرار دارد که اگر حواستان به گلوله‌هایتان نباشد، زمین و زمان را به هوا فرستاده‌اید.

اصلاً همه‌ی این‌ها را بگذاریم به کنار. آن داستان بامزه و طعنه‌ها و کنایه‌هایش، آن گرافیک ۱۶بیتی بی‌نظیر با پیکسل‌هایش و آن گیم‌پلی سریع با انفجارهایش. چیزی که باقی می‌ماند انقدر قدرت دارد که حتی می‌توانیم تمام موفقیت‌های Broforce را به پای آن بنویسیم: کاراکترها. همان چند پیکسل ساده که در شلوغی بازی گاهی اصلاً به چشم هم نمی‌آیند، چنان جذابیتی به بازی اضافه کرده‌اند بعدها هرجا خواستید از Broforce یاد کنید اولین چیزی که به آن اشاره می‌کنید کاراکترهای بازی است. شوخی‌های لفظی بازی با نام کشورها را در کاراکترها هم می‌بینیم؛ شخصیت‌های آشنای فرهنگ عامه‌ی غربی با اضافه شدن Bro به اسمشان تبدیل شده‌اند به باحال‌ترین شخصیت‌های دنیای بازی‌ها. روبوکاپ را که می‌شناسید؟ نسخه‌ی داداشیزه شده‌اش Brobocop نام دارد. یا مأمور جِی از مردان سیاه‌پوش با نام Bro in Black در بازی حضور دارد. چندین کاراکتر دیگر در بازی وجود دارد که نام بردن آن‌ها باعث لو رفتن جذابیت‌های بازی می‌شود، باید خودتان آن‌ها را باز کنید و با صدای به‌شدت مردانه‌ی گوینده‌ی بازی با آن‌ها آشنا شوید. اما‌ همه‌ی نکات مثبت کاراکترها به طراحی و نام‌های فوق‌العاده‌ی آن‌ها ختم نمی‌شود. اسلحه، نوع مشت‌زدن و نیرو‌ی ویژه‌ی هر کدام کاملاً با یکدیگر متفاوت است و بازی کردن با آن‌ها شبیه هم نیست. هر شخصیت نیروی‌ ویژه‌ی مخصوص خودش را دارد، مثلاً ایندیانا برونز (!) اسلحه‌ی عادی‌اش یک طناب است اما نیروی ویژه‌ی او گلوله‌های بسیار قوی هستند که یکی دو تا از آن‌ها هر دشمنی را از پا در می‌آورند.

خوبی‌های Broforce پایان ندارد. در نسخه‌ی رایانه‌های شخصی بازی بخش ساخت مرحله وجود دارد تا بتوانید ایده‌های خود در غالب مرحله‌های ۱۶بیتی خلق کنید و با بقیه به اشتراک بگذارید. تنظیمات بسیار زیادی برای ساخت جزئیات هر مرحله وجود دارد و اگر حس می‌کنید وقت و خلاقیت کافی را دارید، دست به کار شوید و بهترین مرحله را بسازید. این ویژگی بدین معناست که بازی عملاً پایانی ندارد و تا هرموقع که خواستید می‌توانید دست‌پخت دیگر کاربرها را بچشید. متأسفانه در نسخه‌ی پلی‌استیشن 4 بازی خبری از این قابلیت نیست. شاید ساختن مراحل با کنترلر سخت‌تر از ماوس و صفحه کلید باشد، اما بر ارزش بازی بسیار افزوده می‌شد اگر می‌توانستیم از مراحل دیگران در کنسول هم استفاده کنیم.

باعث ناراحتی بسیار است که تمام این لذت‌ها و خوش‌گذرانی‌ها، با افت فریم‌های وقت و بی‌وقت خراب شوند. متأسفانه Broforce از لحاظ فنی اصلاً بازی بهینه‌ای نیست با وجود ظاهر ۱۶بیتی، ظاهراً منابع بسیاری مصرف می‌کند و برای اجرای بی‌نقص روی ۶۰ فریم باید سخت‌افزار نسبتاً قوی‌ای داشته باشید. گاهی اوقات نرخ فریم آنقدر افت می‌کند که می‌توانید تعداد فریم‌ها را بشمارید. مخصوصاً در صحنه‌های شلوغ که در هر طرف چیزی منفجر می‌شود، نرخ فریم پایین بسیار آزار دهنده‌ است. نسخه‌ی کنسولی هم البته در درجات کمتری از این مشکل رنج می‌برد اما همچنان باید انتظار لگ و تأخیر را در مبارزه‌های بزرگ داشته باشید. باید منتظر باشیم تا سازندگان فکری به حال این حال‌گیری کنند.

Broforce را باید بازی کنید. تعریفتان از بازی ویدیویی هرچه باشد، Broforce انتظاراتتان را برآورده خواهد کرد. از چند تا دوستانتان بخواهید به شما بپیوندند و چند تا کنترلر به آن‌ها بدهید و چند ساعت آینده را در غرق خنده شوید. درست است که افت فریم و هوش مصنوعی کم‌هوش بازی گاهی حسابی روی اعصاب می‌رود، اما آن‌‌ها نمک بازی هستند. ریزبین که شوید لذت بازی را از بین برده‌اید. Broforce فقط برای سرگرمی ساخته شده و همین وظیفه‌اش را به نحو احسن انجام می‌دهد.

زومجی چگونه یک بازی را بررسی می‌کند؟