بررسی بازی ReCore

یکی از بهترین سناریو‌های داستانی که همیشه برای مخاطبین جذابیت دارد، سناریو همکاری ربات‌ها و انسان‌ها برای خلق دنیایی بهتر است. سال پیش در جریان نمایشگاه E3 2015 و کنفرانس خبری مایکروسافت، اولین بار بازی ReCore بنمایش درآمد. بازی که با توجه به همان نمایش کوتاهی که داشت به ما نشان داد که شاهد یک بازی بر پایه همکاری ربات‌ها و انسان‌ها خواهیم بود. قطعا مخاطبان مایکروسافت و این دسته از بازی‌ها امید بالایی به ریکور داشتند، بالاخره هرچی نباشد کیجی اینافونه افسانه‌ای تهیه کننده بازی است! با تمام این تفاسیر بازی عرضه شده و استودیو کامسپت و استودیو آرماچور، توسعه‌دهندگان ReCore، بسادگی هرچه تمام‌تر نشان دادند با وجود بزرگان صنعت گیم چطور می‌توان یک بازی را با بدترین و خنده‌دارترین مشکلات عرضه کرد.

بازی «ریکور» پتانسیل بالایی دارد. البته باید بگوییم داشت؛ زیرا بازی فقط در یک ساعت اول خود جذاب است. البته اگر شروع داستان را نادیده بگیریم. با فشار دادن دکمه شروع بازی با یک ویدیو سینمایی خیلی کوتاه شخصیت بازی و ربات دوست داشتنیش که مَک نام دارد به مخاطب معرفی شده و بالافاصله در دنیایی سراسر پوشیده از شن رها می‌شوید. تا اواسط بازی، هدف اصلی شما مشخص نیست. تنها سرنخی که در دست است، این است که جول آدامز در سیاره Far Eden به‌سر برده و بدنبال پدر خود می‌گردد. در سال ۲۰۲۰ میلادی، بیماری خاص در زمین باعث ناپایدار شدن زندگی شد. پس از این اتفاق گروهی بنام Mandate سعی کرد با جست و جو در سیارات مختلف محلی جدید برای زندکی کردن بیابد. از این‌رو تعدادی ربات بهمراه تعدادی متخصص به یکی از این سیاره‌ها که Far Eden نام داشت فرستاده شدند تا بتوانند شرایط زیستن را فراهم کنند. حال در سال ۲۲۰۰ میلادی بسر می‌بریم و خبری از این متخصصان نیست و بنظر می‌رسد گروهی از ربات‌ها نیز به کل نابود شده‌اند. اینجور که مشخص است، هیچ چیز مطابق میل مسئولین پیش نرفته است. از طرفی جول آدامز پا به این سیاره مرموز و ناشناخته گذاشته تا دلیل برنگشتن پدر خود را بفهمد ولی اتفاقات جدیدتری در انتظار این دختر نوجوان است.

گیم‌پلی بازی را می‌توان نقطه قوت ریکور دانست. با وجود مشکلات بخش داستانی، با بازی روبرو هستیم که سرشار از سکوبازی‌های مختلف و پازل‌هایی است که می‌تواند باعث سرگرم شدن شما شود. همچنین مورد اصلی که باعث این سرگرمی می‌شود، در واقع وجود ربات همراه جول است. با کمی پیشروی در بازی می‌فهمید که ربات شما در مبارزات نیز می‌تواند کمک حالتان باشد. به‌عبارتی در طول مبارزات می‌توانید از وی کمک خواسته و ربات‌های دشمن را راحت‌تر از قبل از پای درآورید. همچنین این تعامل فقط مختص به مبارزات نیست. در سکوبازی‌ها و بخش پلتفرمینگ بازی، که اصلی‌ترین بخش ریکور است نیز این تعامل صورت می‌گیرد و حتی بیش از پیش شاهد استفاده از ربات‌ها هستیم. برای مثال مک قدرت بویایی بالایی داشته و می‌تواند به خوبی وسایل را از زیرزمین بیرون بکشد یا دانکن، ربات قوی جول، قادر به تخریب صخره‌ها است. حال این بستگی به شما و معما و سکوبازی‌های پیش‌روی‌تان دارد که کدام یک از چهار ربات جول را انتخاب می‌کنید. البته به هیچ‌وجه نگران اشتباه انتخاب کردن هم‌تیمی خود نباشید. اول اینکه تا دو ربات می‌توانید همراه خود بیاورید و دوم در طول بازی یک سری محیط‌هایی قرار داده شده که در اصل همان نقاط Travel بازی خطاب می‌شوند و در آن‌ها می‌توانید هم‌تیمی‌های خود را عوض کنید.

حال نکته حائز اهمیت این بخش اینجاست که در محیط بازی و در کل در ریکور گشت و گذار در محیط مهم‌ترین فاکتور در موفقیت است. اگر درست محیط را نگردید و آیتم‌های بازی را بدست نیاورید، به هیچ‌وجه نه می‌توانید نقاط Travel بازی را کامل پیدا کنید و نه می‌توانید در خط داستانی پیش بروید. در گیم‌پلی بازی یک سری دانجن طراحی شده که برای وارد شدن به آن‌ها نیاز به Pismatic Core دارید. حال این Pismatic Coreها در نقطه به نقطه بازی نهفته شده و شما می‌بایست با گشت و گذار دقیق آن‌ها را پیدا کنید. البته پیدا کردن این هسته‌ها یکی از خسته کننده‌ترین کارهایی است که می‌توان در این بازی انجام داد ولی چرا خسته کننده؟ اینجا دقیقا پای طراحی محیط‌ها و تنوع‌شان بوسط می‌آید. جایی که انگار واژه تنوع برای سازنده کلمه غریبی است. همانطور که در بالا اشاره شد، بازی در یک سیاره‌ای به جریان در می‌آید که سراسر آن‌را شن پوشانده و قرار نیست تا آخر بازی هیچ تغییری در این محیط ببینیم. تا چشم کار می‌کند شن است و بس. البته در این میان یک برج نیز وجود دارد که اگر سازنده آن را قرار نمی‌داد رسما حس می‌کردید مدام در حال چرخیدن در یک اتاق مربی شکل هستید. حال با وجود طراحی یک شکل محیط‌های بازی و ربات‌های دشمن که تنوعشان خیلی نیست، گشت و گذار در محیط و پیدا کردن Pismatic Coreها بیش از پیش برای بازیکن تبدیل به یک کار روتین عذاب آور می‌شود.

جدای از تمام نکات گیم‌پلی و یک سری ایرادات گرافیکی، طراحی‌های هنری، مخصوصا طراحی‌های داخل دانجن و نمایش تکسچرها و نور پردازی‌ها به خوبی هرچه‌ تمام‌تر کار شده است. در اکثر دانجن‌های بازی رنگ بندی محیط و نورپردازی‌ها به قدری خوب است که دقایقی را صرف تماشای محیط می‌کنید. خب تیم سازنده باز هنر به خرج داده و حتی به گرافیک فنی بازی نیز رحم نکرده و وجود باگ‌های زیاد باعث شده تا گرافیک «ریکور» نیز خالی از عیب نماند. در بعضی از قسمت‌های بازی عملا در زمین فرو رفته یا مجبورید از چک‌پوینت دوباره بازی را آغاز کنید. حتی بعضی وقت‌ها این مشکل به قدری جدی است که باید کلا از بازی خارج شده و دوباره وارد بازی شوید. در بخش موسیقی و صداگذاری نیز در طول مراحل شاهد پخش موسیقی‌هایی هستیم که خستگی را تا حدی دور کرده و باعث جذابیت مبارزات می‌شوند. از طرفی برقراری دیالوگ‌ها بین شخصیت بازی و ربات‌ها به بدترین شکل است. ربات‌ها از زبانی بیگانه تبعیت کرده و شما در طول بازی به هیچ‌وجه نمی‌توانید بفهمید چه دیالوگ‌هایی را با شخصیت بازی برقرار می‌کنند. سازنده سعی کرده با تعبیه کردن یک گوشی فضایی و خاص برای ربات‌ها تا حدی آن‌ها را بامزه جلوه دهد ولی اصلا در این راه موفق نیست.