بررسی بازی Nidhogg 2

نسخه اول بازی Nidhogg در سال ۲۰۱۴ به عنوان یک بازی مستقل عجیب روانه بازار شد؛ بازی‌ای که نه گرافیک خاصی داشت و نه تنوع خوبی را در آن شاهد بودیم اما با یک ایده ساده و داشتن المان‌های چندنفره، توانست به بازی شدیدا لذت‌بخشی تبدیل شود. به طوریکه موفقیت بازی، مسهاف، سازنده آن را تشویق کرد تا نسخه دوم Nidhogg را هم ساخته و عرضه کند. حال در فاصله یک روز مانده به انتشار این بازی، سراغ بررسی آن رفته‌ایم تا ببینیم که آیا Nidhogg 2 موفق خواهد شد در حد و اندازه‌های نسخه قبلی و حتی بهتر ظاهر شود یا خیر. با زومجی و بررسی بازی همراه باشید.

راستش را بخواهید، بازی Nidhogg 2 شباهت‌های زیادی به بازی Broforce دارد؛ البته نه از نظر مواردی مثل گیم‌پلی. بلکه از این نظر که این بازی هم مانند Broforce، اثری است که نباید خیلی آن را جدی گرفت. بلکه باید صرفا از بازی کردن آن، مخصوصا به شکل چندنفره، لذت برد و دنبال چیز‌های عمیق‌تری مثل داستان یا مکانیزم‌های گیم‌پلی پیچیده نبود. همان‌طور که Broforce برای این منظور ساخته شده که صرفا آن را همراه با یک دوست بازی کرده و از هرج و مرج و آشوب بی‌پایانش لذت ببرید، Nidhogg 2 هم ساخته شده تا لحظات مفرحی برای شما به ارمغان بیاورد. به هر حال از بازی‌ای که هدف اول و آخرش کشتن حریف برای چند بار و در نهایت خورده شدن توسط یک کرم غول‌پیکر است، نباید انتظار چیزی عمیق‌تر را داشت. ولی این بدین معنی نیست که با بازی ضعیفی رو‌به‌رو هستیم و برعکس سازندگان با همین ایده ساده، موفق شده‌اند تجربه‌ای سرگرم‌کننده و مفرح خلق کنند و اصلی‌ترین رسالت یک بازی ویدیویی را که سرگرم کردن مخاطب است، به خوبی در آن رعایت کنند.

همچنین یکی دیگر از ویژگی‌های خوب Nidhogg 2، تکمیل‌تر شدن و بهتر شدن در مقایسه با نسخه قبلی است. یکی از این تغییرات، اضافه شدن سلاح‌های جدید به بازی است که گیم‌پلی آن را بیش از پیش پیچیده کرده‌اند. در این نسخه سلاح‌هایی از قبیل شمشیر سبک و سنگین، خنجر و حتی تیرکمان را شاهد هستیم و البته زمانی که خلع سلاح شدید هم می‌توانید با مشت و لگد به جان دشمن بیافتید! با اینکه شیوه به دست آوردن سلاح‌ها در بازی به شکل تصادفی است و هر بار که از نو ظاهر می‌شوید سلاح متفاوتی در دست خواهید داشت، اما در کل سلاح‌ها تنوع خوبی به گیم‌پلی بازی بخشیده‌اند و برای اینکه بتوانید در Nidhogg 2 به بازیکن بهتری تبدیل شوید، باید مبارزه کردن با هریک از این تجهیزات را به‌خوبی بلد باشید. با اینکه شاید اضافه شدن چند سلاح تغییر آنچنانی به حساب نیاید، اما همین مساله باعث شده تا بازی گیم‌پلی جذاب‌تری در مقایسه با نسخه قبلی داشته باشد و شاهد چالش‌های جدید‌تری در آن باشیم که به هیجان موجود در Nidhogg 2، اضافه می‌کنند.

با اینکه Nidhogg 2 ویژگی‌های مثبت نسخه قبلی را در خود دارد و حتی در موارد متعددی ویژگی‌های مثبت جدیدی هم به آن اضافه شده، اما یکی از اصلی‌ترین مشکلات بازی نیز از نسخه اول به این نسخه منتقل شده است. این مشکل، کمبود محتوا در بخش تک‌نفره است. شاید باورتان نشود اما بخش تک‌نفره بازی، نهایتا در طولانی‌ترین حالت یک ساعت شما را سرگرم خواهد کرد و بار دومی که به سراغ آن بروید، می‌توانید حتی در کم‌تر از نیم ساعت هم ۱۰ مرحله بازی را به پایان برسانید. این دقیقا مشکلی است که نسخه قبلی بازی هم با آن مواجه بود و حال در این نسخه نیز شاهد این مشکل هستیم. همین هم باعث می‌شود تا بتوانیم Nidhogg 2 را یک بازی با محوریت بخش چندنفره بدانیم که قسمت تک‌نفره آن فقط و فقط جنبه یک بخش آموزشی را دارد که هدفش آماده کردن گیمر برای بخش چندنفره آنلاین یا آفلاین بازی است. این در حالی است که سازندگان حداقل می‌توانستند مواردی مثل درجه‌سختی قابل تنظیم را در بازی قرار دهند تا این بخش ارزش تکرار بالاتری داشته باشد ولی اینگونه هم نیست و در کل اگر شخصی را ندارید که بتوانید بازی را همراه با او تجربه کنید و خیلی به بازی‌های آنلاین هم علاقه نشان نمی‌دهید، Nidhogg 2 بازی‌ای است که نهایتا چند ساعت قادر به سرگرم کردن‌تان خواهد بود.

اما با وجود ضعف‌هایی در بخش تک‌نفره، بازی در بخش چندنفره شرایط خیلی خوبی دارد و مخصوصا اگر دوست یا برادر/خواهری داشته باشید که بتوانید بازی را همراه او تجربه کنید، Nidhogg 2 ساعات بسیار مفرحی برای‌تان به وجود خواهد آورد. بخش چندنفره آفلاین بازی شامل یک حالت رقابتی ساده است که در آن دو نفر رو‌به‌روی هم قرار می‌گیرند و هر یک یکی از شخصیت‌ها را کنترل می‌کنند و باید تا زمان رسیدن به کرم غول‌پیکر، همدیگر را بکشند. علاوه بر این یک بخش تورنمنت را نیز شاهد هستیم که دو تا هشت بازیکن می‌توانند آن را با هم تجربه کنند و این بخش شدیدا برای مواقعی مثل دورهمی‌ها یا مهمانی‌ها، می‌تواند سرگرمی خوبی باشد. یک ویژگی جالب دیگر در بخش چندنفره بازی، امکان دست‌کاری قوانین است و مثلا می‌توانید سلاح‌ها را محدود به یک نوع خاص کنید یا تغییرات عجیب و غریبی در بازی اعمال کنید تا بازی حس و حالی کاملا جدید به‌تان منتقل کند. راستی در مورد مشکلات بخش تک‌نفره بازی، بد نیست به این هم اشاره کنیم که سازندگان حداقل می‌توانستند این امکان دست‌کاری قوانین را در آن بخش هم قرار دهند تا بخش تک‌نفره هم برای مدت طولانی‌تری سرگرم‌کننده بماند.

اما یکی دیگر از تغییرات خیلی مثبت بازی در مقایسه با نسخه قبل، بهبود جلوه‌های بصری و گرافیکی آن است. این بهبود به حدی است که می‌توان گفت Nidhogg شبیه بازی‌های اولین کنسول آتاری بود ولی Nidhogg 2 در مقایسه با آن، شبیه به بازی‌های پلی‌استیشن است. در حالی که در قسمت قبلی همه‌چیز بی‌نهایت ساده و معمولی طراحی شده بود، در این نسخه شاهد گرافیک پیکسلی زیبایی هستیم. علاوه بر این تغییر سبک گرافیکی باعث شده تا بتوانید کاراکتر‌تان را هم شخصی‌سازی کنید و این هم یکی دیگر از ویژگی‌های خوب بازی است. از طرفی دیگر محیط‌های بازی، همگی واقعا زیبا هستند و علی‌رغم داشتن گرافیکی پیکسلی، شاهد محیط‌های پرجزییاتی هستیم. بازی در کل ۱۰ محیط دارد که از مناطق برفی گرفته تا منطقه‌ای آتش فشانی را شامل می‌شوند و هریک طراحی منحصر‌به‌فرد و پرجزییاتی دارند. برای مثال در محیط قلعه بازی، شاهد لوستر‌هایی هستیم که در پس زمینه در حال حرکت هستند یا در محیط زمستانی شاهد تکه یخ‌هایی هستیم که روی آب شناور مانده‌اند و لحظه‌های اشتباه در پرش کافی است تا از روی آن‌ها سُر خورده و به داخل آب بیافتید. در مجموع بازی از نظر بصری اولا نسبت به نسخه قبلی پیشرفت زیادی داشته و از آن مهم‌تر، واقعا زیبا و چشم‌نواز شده و محیط‌های بازی دیگر به شکلی نیستند که پس از مدتی از آن‌ها و ظاهر شدیدا ساده‌شان خسته شوید.

ویژگی مثبت بعدی بازی، موسیقی‌های بسیار گوش‌نواز آن است. در هریک از محیط‌های بازی، موسیقی متنوعی به گوش می‌رسد که تمامی آن‌ها اولا با محیطی مربوطه هم‌خوانی خاصی دارند و ثانیا همگی شنیدنی و گوش‌نواز هستند. صداگذاری‌های بازی نیز در سطح خوبی قرار دارند و صدای برخورد سلاح‌ها به هم یا صدای شخصیت‌ها هنگام کشته شدن و حتی صدای کرم غول‌پیکر که از خوردن شما احساس رضایت می‌کند، بسیار بامزه و خوب کار شده‌اند.

در مجموع، Nidhogg 2 بازی‌ای بسیار سرگرم‌کننده و مفرح است که برای لذت بردن از آن، نباید خیلی بازی را جدی بگیرید و صرفا باید مانند سازندگانش که به دنبال خلق یک بازی سرگرم‌کننده بودند، از چنین دیدی به آن نگاه کنید تا بتوانید از تک تک دقایقی که در بازی سپری می‌کنید، لذت ببرید. با اینکه بازی در بخش تک‌نفره آنطور که باید و شاید غنی نیست، اما وجود حالت‌های چندنفره آفلاین و آنلاین باعث شده‌اند تا خیلی راحت در هر زمانی که خواستید بتوانید با یک دوست یا یک رقیب در آن سر دنیا رقابت کنید و از کشتن و کشته شدن، لذت ببرید.