بررسی بازی Xenoblade Chronicles 2

هر زمان که یک کنسول نوپا معرفی و آماده ورود به بازار می‌شود، با خود می‌گوییم که موفقیت این کنسول به کمپانی و استودیوهای بازی سازی بستگی دارد. اینکه تا چه اندازه شاهد بازی‌های با کیفیت مولتی پلتفرم و انحصاری هستیم تا کاربران سرگرم شوند؟ این سوال هنگام معرفی نینتندو سوییچ نیز به ذهن‌مان آمد و به دنبال آن اکثر سازنده‌های آثار مولتی پلتفرم، حمایت خود را اعلام کردند و پس از ورود سوییچ به بازار، شاهد آثار پلتفرمر یا AAA مختلفی بودیم که برای این بازی تایید و عرضه شدند. در این میان نینتندو به خلق آثار سرگرم کننده و خاص خودش معروف است که روی هر کنسول از خانواده نینتندو شاهد آن هستیم. سال عرضه نینتندو سوییچ سال پربار و مهمی برای این کنسول هیبریدی به حساب می‌آید که با عرضه بازی Xenoblade Chronicles 2، پرونده بازی‌های انحصاری این کنسول بسته شد و حال سوال اصلی اینجا است که آیا بازی Xenoblade Chronicles 2 همانند نسخه‌های پیشین خود یا سایر انحصاری‌های مهم سال جاری موفق بوده است؟

بگذارید از داستان شروع کنم؛ موردی که رکن اصلی و پایه آثار نقش آفرینی است. ۵۰۰ سال گذشته شخصی آرزوی رسیدن به سرزمینی به نام World Tree را داشت که می‌گفتند الیزیوم یا بهشت در آنجا واقع شده است اما زمانی که این شخص به سرزمین موعود رسید، تنها دو کریستال خاص را پیدا کرد که به آن‌ها Aegis گفته می‌شد. داستان بازی در دنیایی روایت می‌شود که بعضی از انسان‌ها توانایی کنترل یک سری بلید (Blade) را دارند که انسان یا حیوان بوده و به اشخاص کنترل کننده درایور گفته می‌شود. حال دو کریستال Aegis داستان که از قضا دو بلید هستند، جنگی بزرگ را راه می‌اندازند. یکی از Aegisها خواستار نابودی زمین و انسان‌ها است زیرا معتقد است که بلیدها نباید تحت کنترل و سلطه انسان‌ها باشند و از طرفی Aegis دیگر سعی دارد به واسطه تیم خود که شامل سایر درایورها و بلیدهایشان است، جنگ را پیروز شده و صلح را برقرار سازد. حال ۵۰۰ سال از آن جنگ عظیم می‌گذرد و داستان بازی Xenoblade Chronicles 2 روایت‌گر شخصیتی به نام رکس است. پسرکی ۱۲-۱۳ ساله که شغلش نجات آیتم‌های قیمتی از زیر دریای ابری است. اما شرایط برای پسرک داستان آن چنان باب میل نیست و به واسطه گروهی از بلیدها و درایورها وارد ماجراجویی بزرگ می‌شود. ماجراجویی که زندگی رکس را عوض کرده و حال رکس نیز آرزویی بزرگ دارد و آن هم چیزی جز رسیدن به الیزیوم نیست.

درواقع انجام مراحل جانبی در کنار مراحل اصلی زمانی لذت بخش است که آن را به خاطر فضا و داستان خود مرحله انجام دهید نه برای پیش برد داستان و مراحل اصلی و ارتقای سطح زیرا از یک نقطه به بعد دشمنان شما سخت‌تر و سخت‌تر می‌شوند و شما باید با انجام کارهای مختلف خود را لول‌آپ کرده یا پول برای آیتم‌های جدیدتر به دست بیاورید. با تمام این تفاسیر حتی اگر مراحل جانبی بازی عمیق یا سرگرم کننده بودند، می‌توانستیم قبول کنیم که انجام آن‌ها باعث سرگرمی است ولی اکثر آن‌ها کمک به شهروندان یا گشت و گذار در محیط‌های بی‌کران و پیدا کردن آیتم‌های متعدد برای اشخاص مختلف است.

معمولا کم پیش می‌آید آثار شرقی معروف عرضه شوند و موسیقی خوبی نداشته باشند و بازی Xenoblade Chronicles 2 نیز از این قاعده مستثنا نیست. یکی از نکات مثبت این بازی موسیقی‌های آن است که هر محیط موسیقی خاص خود را دارد و در نبردها نیز شاهد موسیقی‌هایی هستیم که لذت مبارزه کردن را برای شما دوچندان می‌کنند. تنها موردی که در این بخش شدیدا آزار دهنده است، صداپیشه‌های نسخه انگلیسی بازی است. اگر اهل گوش دادن به صدای شخصیت‌ها با زبان ژاپنی هستید، شخصیت‌ها برای شما دلچسب هستند اما زمانی که به زبان انگلیسی سوییچ می‌کنید، صدای بعضی از شخصیت‌ها به هیچ‌وجه با حال و هوای آن شخصیت‌ هم‌خوانی ندارد و اصلا نمی‌توانند حس و حال شوخی‌های بین شخصیت‌ها را به مخاطب القا کنند.

درآخر بازی Xenoblade Chronicles 2 با تمام مشکلاتی که دارد، داستانی زیبا و گیم‌پلی قابل قبولی را به مخاطب ارائه می‌دهد و اگر اهل این دسته از بازی‌ها باشید، به خوبی می‌توانید خود را با Chronicles 2 سرگرم کنید. از طرفی نینتندو با عرضه این بازی کاری کرد که دارندگان نینتندو سوییچ در کنار آثاری همچون Super Mario Odyssey بتوانند تعطیلات خوبی را پشت سر بگذارند.

این بازی روی پلتفرم نینتندو سوییچ بررسی شده است.