بررسی بازی The Forest

سقوط یک هواپیمای مسافربری در جزیره‌ای ناشناخته و دور دست، تلاش بازماندگان برای بقا به هر قیمتی که شده و در نهایت روبرو شدن با موجوداتی که حتی در مخیله ما هم نمی‌گنجند. این‌ها سناریوی آشنایی هستند که بارها و بارها در مدیوم‌های مختلف سرگرمی با آن روبرو شده‌ایم و هدف هم تنها یک چیز است؛ ارائه یک داستان هیجان‌انگیز با پس‌زمینه بقا و جنگیدن برای زندگی. جدا از اینکه چرا هر کسی که می‌خواهد یک تم ترسناک ایجاد کند سراغ این ایده تکراری می‌رود، باید به این مسئله نگاه کنیم که اثر موردنظر تا چه اندازه توانسته از پتانسیل‌ها و قابلیت‌هایی که این فضا و شرایط برایش مهیا می‌کند، به بهترین نحو بهره ببرد. وقتی یک بازی قرار است ما را در دل یک نبرد سخت برای حفظ زندگی‌مان قرار دهد، انتظارمان این است که ما را با چالش‌هایی روبرو کند که حداقل بتوانیم خودمان را برای دقایقی هم که شده جای شخصیت اصلی بگذاریم و به‌خاطر پیدا کردن ذره‌ای آب در یک ناکجاآبادِ ترسناک، یک دنیا خوشحال شویم و هورا بکشیم. اما خب، برای اینکه بازی‌ساز بتواند به چنین بازخورد فوق‌العاده‌ای در مخاطبانش دست پیدا کند، نیاز دارد که در همه قسمت‌های بازی‌اش به حدی از بلوغ رسیده باشد که قلب و مغز بازیکن را با اتمسفر خاص خودش پیوند بدهد و او را به جای فرورفتن در صندلی جلوی مانیتور، در گرداب چالش‌ها و خواسته‌های سخت اما جذابش غرق کند. اما اگر این وسط یکی از بخش‌های بازی لنگ بزند چه؟ آیا بازیکن می‌تواند با آن کنار بیاید یا همین مسئله به ظاهر کوچک کل بازی را زیرسوال می‌برد؟ اصلا بگذارید همان سوالی را که منتظرش هستید بپرسم. آیا بازی The Forest در همه قسمت‌هایش به استانداردهای لازم دست پیدا می‌کند یا نه؟ این سوالی است که در ادامه بررسی با جزئیاتی بیشتر جوابش را توضیح می‌دهم. سوالی که گاهی اوقات جوابش یک «نه» قاطع و گاهی هم یک «بله» تحسین برانگیز است.

بازی The Forest یکی از آن آثاری است که مدتی طولانی را به عنوان یک اثر Early Access در استیم سپری کرد تا اینکه چندی پیش بالاخره نسخه نهایی آن توسط استودیو Endnight عرضه شد. بازی به طور کلی از سقوط هواپیمای شما در یک جزیره ناشناخته روایتش را آغاز می‌کند، اما The Forest به طور مشخص قصد ندارد شما را وارد ماجرای خاصی بکند و از همان ابتدا این آزادی عمل را به‌تان می‌دهد که با هر وسیله‌ای و هر روشی که به ذهنتان می‌رسد، برای حفظ جان خود تلاش کنید. البته درست است که هیچ اجباری برای پیگیری مسیری معین وجود ندارد، اما این بدان معنی نیست که داستانی هم برای پیگیری در جهان بازی گنجانده نشده است. در همان صحنه شروع بازی، شما پسربچه‌ای را مشاهده می‌کنید که کنارتان نشسته است و پس از سقوط هواپیما، یکی از اهالی آدم‌خوار جزیره او را با خودش می‌برد و پیدا کردن این کودک به تنها ماجرا و معمای حل نشده بازی که توسط سازندگان مطرح شده است، تبدیل می‌شود. با این حال، بازی نه از شما می‌خواهد که به دنبال این پسربچه بروید و نه اصلا سرنخ خاصی برایتان رو می‌کند که به پیدا کردن او نزدیک شوید. این خود شما هستید که باید جزیره و غارهای مخوف آن را زیر و رو کرده و راز این داستان را کشف کنید.

بازی برای شما با یک تبر و تعدادی چمدان که محتویات به دردبخوری دارند آغاز می‌شود و پس از پیاده شدن از لاشه هواپیما، بی‌هیچ راهنمایی خاصی و بی‌هیچ آموزشی باید خودتان چم و خم کار را یاد بگیرید و از پس مصیبت‌هایی که انتظارتان را می‌کشند، سربلند بیرون بیایید. البته از همان ابتدای کار شما یک دفترچه در اختیار دارید که برای ساخت هر چیزی باید از آن استفاده کنید. علاوه بر این، چند هدف کلی مثل یافتن پسربچه و ساخت یک سرپناه که برای رسیدن به آن‌ها باید تلاش کنید هم در این دفترچه مشخص شده‌اند، اما این اهداف فقط در حد چند سطر هستند و بازی قرار نیست با علامت‌گذاری مکان‌های مختلف در نقشه، راهنمایی خاصی به شما ارائه دهد. البته بماند که در ابتدا نقشه‌ای هم در دست ندارید و به طور کلی سیستمی برای مسیریابی یا علامت‌گذاری در نقشه وجود ندارد. همین مسئله باعث می‌شود تا یافتن محل‌هایی که رفت و آمد زیادی به آن دارید کمی سخت شود و مجبور شوید در تمام نقاط مهم، یک پناهگاه یا نشانه بسازید تا به کمک آن محل‌ها را تشخیص دهید، اما در مکان‌هایی که منابع لازم وجود ندارد، این مشکل کمی باعث اذیت شما خواهد شد.

در اختیار داشتن یک سیستم ساخت و ساز آسان و کاربردی یکی دیگر از ویژگی‌های خوبی است که سازندگان توجه خاصی روی آن داشته‌اند. به جرات می‌توانم بگویم هر چیزی که در بازی از روی زمین برمی‌دارید، قطعا برای ساخت یک قطعه جدید مورد نیاز خواهد بود و به جز عکس‌ها و نقاشی‌هایی که به نوعی نقش روایت بصری داستان را برعهده دارند، هیچ چیز به دردنخوری نمی‌توانید در جهان The Forest پیدا کنید. سازندگان در بخش ساخت و ساز به هیچ وجه شما را درگیر یک بیست سوالی پیچیده نمی‌کنند و خیلی راحت لیست وسایلی را که می‌توانید با هر آیتمی بسازید، در اختیارتان قرار می‌دهند و شما نیز به سادگی چند کلیک قادر هستید ابزارهای موردنظر خود را ایجاد کرده و از آن‌ها استفاده کنید. تازه در این بین می‌توانید با افزودن برخی موارد به سلاح‌های اصلی خود، آن‌ها را ارتقا بدهید و ضربات نسبتا قوی‌تری را به دشمنان نه چندان باهوش خود وارد کنید. با اینکه سیستم ساخت و ساز کاملا رضایت‌بخش طراحی شده است، اما هر چیزی را نیز نمی‌توانید از این طریق به‌دست آورید. برای مثال آیتم‌هایی مثل اره‌برقی، کپسول‌های اکسیژن یا برخی سلاح‌های ویژه مثل کاتانا نیز وجود دارند که آن‌ها را بایستی با زیر و رو کردن غارها پیدا کنید.

جدا از این، محیط بازی به شدت از نبود رویدادی مشخص یا مراحل فرعی رنج می‌برد. وقتی که سازندگان از زیر بار طراحی مراحل یا چالش‌های ویژه یا کوئست متنوع درمی‌روند، نتیجه این می‌شود که بعد از مدتی دیگر میل و اشتیاقی به ادامه بازی در شما وجود ندارد. اینکه بازی فقط می‌خواهد با ساخت و ساز سر شما را گرم کند، چیزی نیست که بتواند برای مدتی طولانی شما را پای The Forest نگه دارد. به همین دلیل است که درگیری با دشمنان بازی نیز تاحدودی ارزش خود را از دست می‌دهد، چرا که شما می‌دانید پس از این مبارزه نه اتفاق خاصی روی می‌دهد و نه اصلا هدف مشخصی پشت آن قرار دارد. این اشکال وقتی درشت‌تر می‌شود که شما حالت بازی صلح‌طلبانه را که در آن جزیره عاری از هرگونه آدم‌خوار است، انتخاب می‌کنید که عملا جز ساخت‌وساز هیچ چیز جذاب دیگری در جهان The Forest نخواهید یافت. تازه حتی اگر بازی مراحل مشخصی هم در خود داشت، باز هم درگیری با دشمنان به سبب هوش مصنوعی افتضاحی که برای‌شان طراحی شده است، به کار بیهوده‌ای تبدیل می‌شد. متاسفانه، هوش مصنوعی آدم‌خوارها به قدری سطحی کار شده است که به شما قول می‌دهم، می‌توانید کل بازی را بدون کشتن حتی یک آدم‌خوار، البته به جز باس‌فایت نهایی، به طور کامل به اتمام برسانید. در حقیقت، فرار کردن از دست دشمنان به قدری کار راحتی است که اصلا نیازی ندارید وقت خود را برای مبارزه با آن‌ها تلف کنید. حتی در محیط‌های بسته غارها هم خیلی راحت می‌توانید از کنار آن‌ها فرار کنید و مطمئن باشید که تا آن‌ها به خودشان بجنبند، شما چند صد متر دورتر رفته‌اید و همین مسئله نیز تا حدی ترسناک بودن بازی را خنثی می‌کند. البته منکر این نمی‌شوم که راه رفتن در غارهای تاریک یا کار کردن در جنگل به هنگام شب، استرس بالایی به شما وارد می‌کند، اما وقتی مطمئن باشید که خیلی راحت از پس آن‌ها برمی‌آیید، این ترس تاحدودی کمرنگ‌تر می‌شود. با این وجود، تنوع دشمنان در بازی شرایط قابل‌قبولی دارد و از طرفی نیز طراحی ظاهر آن‌ها به اندازه‌‌ای ترسناک است که بازیکن با دیدنشان کمی از صفحه نمایش فاصله بگیرد و به فکر فرار بیفتد.

در نهایت، بازی The Forest را می‌توان تجربه سرگرم‌کننده‌ای دانست که در ابتدای کار شما را به سرعت مجذوب خودش می‌کند و فرصت چندانی به‌تان نمی‌دهد تا روی اشکالات آن ذره‌بین بگذارید، اما هر چقدر که بیشتر در بازی پیشرفت می‌کنید، بیشتر به پتانسیل‌های به هدر رفته آن فکر می‌کنید و از اینکه چرا چنین جهان بزرگی تا این حد خالی از هیجان است، سرخورده می‌شوید. با این حال، تجربه بازی بصورت چندنفره و با دوستان تا حد زیادی می‌تواند این مشکل را هم زیر چتر خود پنهان کند، اما در این که The Forest بازی کاملی نیست، شکی وجود ندارد.

این بازی روی پلتفرم پی‌سی بررسی شده است.