بررسی بازی موبایل Golf Club: Wasteland

اما همانطور که در ابتدا هم اشاره کردم Golf Club: Wasteland یک بازی تک لمسی است؛ برای زدن توپ با چوب، تنها کافی است تا یک نقطه‌ی دلخواه از صفحه نمایش را لمس کنید و نگه دارید تا یک فلش سفید رنگ در کنارتان ظاهر شود. این فلش مسیر حرکت توپ را نشان می‌دهد. برای تنظیم زاویه و قدرت پرتاب توپ باید انگشت خود را روی صفحه بکشید و در آخر با برداشتن آن از روی صفحه، به توپ در جهت دلخواه ضربه بزنید. خب حتماً تا الان متوجه شده‌اید که گیم پلی بازی تفاوت چندانی با سایر بازی‌های گلفی که تاکنون تجربه کرده‌ایم، ندارد پس چه عاملی باعث می‌شود تا این بازی را در مقایسه با سایر آثار منتشر شده در این ژانر متفاوت بدانیم؟ برای پاسخ دادن به این سوال ابتدا باید به نحوه‌ی امتیازدهی در مراحل مختلف بازی و تأثیر آن بر روند پیشروی در داستان بپردازیم.

اما سیستم امتیازدهی بازی از یک مکانیزم ساده پیروی می‌کند؛ در ورزش گلف بر خلاف سایر ورزش‌ها، امتیاز کمتر بهتر است. در ورزش گلف، زمین‌ها را بر اساس مساحت و محل قرارگیری حفره، دسته بندی می‌کنند یا اصطلاحاً به آن‌ها پار می‌دهند. پار یعنی تعداد ضربه‌هایی که برای رساندن توپ به حفره معقول به نظر می‌رسد. امتیاز بازیکن بر اساس همین پار تعیین می‌شود؛ به طور مثال پار ۳ به معنی میدانی است که در آن باید با سه ضربه توپ را به حفره برسانید اگر در این میدان این کار را با دو ضربه انجام بدهید، یک امتیاز منفی دریافت می‌کنید که به معنی عملکرد بهتر است. در منوی تنظیمات بازی، می‌توانید پار هر مرحله را به همراه امتیازاتی که تاکنون کسب کرده‌اید، مشاهده کنید. به هنگام خواندن گزارش‌ها نیز می‌توانید در پایین صفحه تعداد ضرباتی را که مجاز هستید در هر مرحله برای باز کردن گزارش آن مرحله، به کار بگیرید ببینید. البته در برخی مراحل کسب حداقل امتیاز لازم واقعاً کار بسیار دشواری است؛ در محیط بازی مناطقی پر از شن وجود دارند که در صورت گرفتار شدن در آن‌ها به سختی می‌توانید توپ را از آن جا خارج کنید و به مقصد برسانید. همچنین برخی از قسمت‌های محیط بازی نیز به زیر آب رفته‌اند که باید مواظب باشید تا توپ را به اشتباه به سمت این نقاط نفرستید. البته در برخی مراحلِ به ظاهر دشوار، میانبرهای بسیار زیرکانه‌ای در میدان بازی تعبیه شده‌اند که در صورت یافتن آن‌ها به راحتی هر چه تمام‌تر می‌توانید امتیاز بسیار بهتری از آنچه که نیاز داشتید را، کسب کنید. اما یافتن این میانبر‌ها نیاز به بررسی محیط بازی و گشت و گذار فراوان در گوشه و کنار آن دارد؛ در واقع می‌توان گفت که در هر مرحله برای یافتن این میانبرها باید یک مینی پازل مجزا را حل کنید! در مجموع می‌توان گفت که پیوستگی تنگاتنگی که میان امتیازات کسب شده و روند پیشروی در داستان بازی وجود دارد، یک ویژگی منحصر به فرد است که باعث شده تا بازی Golf Club: Wasteland را از سایر بازی‌های ورزشی که تاکنون تجربه کرده‌ایم، متفاوت بدانیم.

با گذر از ویژگی‌های مختلف گیم پلی Golf Club: Wasteland، به کیفیت فنی بازی می‌رسیم؛ قبل از هر چیز باید بگویم که Golf Club: Wasteland به طور حتم یکی از خوش ساخت‌ترین بازی‌های منتشر شده برای پلتفرم موبایل در چند وقت اخیر است. سومین بازی استودیو Demagog چه در بخش گرافیک بصری و چه در بخش موسیقی و صداگذاری حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. محیط بصری بازی بسیار چشم نواز و با جزییات تمام طراحی شده است. در پس زمینه‌ی هر مرحله از بازی، خرابه‌هایی را می‌بینیم که به نوعی القاگر فضای پسا-آخرالزمانی بازی هستند. همچنین استفاده هوشمندانه از رنگ آبی که نماد افسردگی و بی‌روحی است در غوطه‌ور کردن بازیکن در فضای سرد و بی‌جانِ زمینِ مخروبه، نقش به سزایی را ایفا می‌کند. ترکیب رنگ آبی با داستان تلخ بازی به قدری هنرمندانه اجرا شده است که با گذراندن چند مرحله‌ی ابتدایی، به شکل عجیبی در محیط بازی غرق و بی‌اختیار محسور زیبایی‌های بصری روبه‌رویتان می‌شوید. اما بدون شک شاهکار سازندگان در بخش موسیقی بازی است. آن‌ها در یک حرکت خلاقانه تصمیم گرفته‌اند تا به جای استفاده از یک موسیقی متن، چیزی نزدیک به یک ساعت برنامه رادیویی خلق کنند که شامل هفت موزیک اورجینال نیز می‌شود! در واقع شما به عنوان بازیکن در حال گوش دادن به برنامه رادیویی مورد علاقه‌ی شخصیت اصلی داستان هستید. این شبکه‌ی رادیویی که رادیو نوستالژیا نام دارد، علاوه بر پخش موزیک‌های محبوب در دهه‌ی ۲۰۲۰ (زمانی که به بشر هنوز مجبور به ترک زمین نشده بود) مصاحبه‌هایی نیز با افراد ساکن در مریخ ترتیب دیده که این افراد در آن‌ها با تعریف کردن داستان زندگی قبل از مهاجرت‌شان، خاطرات نوستالژیک زمین را برای شنوندگان تداعی می‌کنند. جزییات زیادی که این افراد از زندگی خود و چگونگی پدید آمدن فاجعه‌ی زیست محیطی بیان می‌کنند، باعث شده تا فضای ترسیم شده توسط بازی بیش از پیش برای بازیکن واقعی به نظر برسد.