بررسی بازی Mega Man 11

همگی به نحوی با کاراکتر آبی و دوست‌داشتنی مگامن، چه به واسطه بازی‌های او و چه با کارتون‌هایش، آشنا هستیم. ۳۰ سال پیش این کاراکتر که با نام راکمن نیز شناخته می‌شود به عنوان یکی از پایه‌گذاران سبک اکشن پلتفرمر متولد شد و سفر خود را آغاز کرد. مجموعه Mega Man در طی این سال‌ها فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته است. سری اصلی Mega Man که شامل هشت نسخه می‌شد، در سال‌های اولیه فعالیت کمپانی کپکام (Capcom) ساخته شده است. آثار یاد شده شامل مکانیزم‌های پایه‌ای همچون تکل کردن بودند و همچنین کاراکتر‌های دوست‌داشتنی مختلفی چون دکتر وایت و دکتر وایلی هم داشتند. در ادامه، سازندگان در کنار نسخه اصلی مگامن از مجموعه Mega Man X نیز رونمایی کردند. این مجموعه در حالی که برخی از مکانیزم‌های اصلی بازی را حذف کرده بود، اما شامل ویژگی‌های بسیار جالبی همچون دش کردن، سُر خوردن و بالا رفتن از دیوارها می‌شد.

سازندگان در آخرین نسخه‌های سری مگامن ایکس که در دهه ۲۰۰۰ توسعه یافته‌اند، با توجه به فراگیر شدن کنسول‌های مدرن و موتور سه بعدی تصمیم گرفتند که سبک بازی را تغییر دهند. دو نسخه آخر سری مگامن در حالی که یک روند سه بعدی به خود گرفته بودند طوری اجرا می‌شدند که بسیاری از طرفداران لذت کافی را از آن‌ها نمی‌بردند و در نتیجه بازی‌ها عملکرد موفقی نداشتند. حال سازندگان پس از گذشت چندین سال با معرفی بازی Mega Man 11 تصمیم گرفته‌اند که به ریشه‌های اصلی بازی برگردند و به جرات می‌توان گفت که با یکی از بهترین نسخه‌های این مجموعه طرف هستیم.

تیم توسعه‌دهنده کپکام در حالی که المان‌های پایه مگامن را در Mega Man 11 در اختیار بازیکنان قرار داده، اما در آن سو مکانیزم تازه‌ای نیز به بازی اضافه کرده است. سیستم جدید «دابل گیر» (Double Gear) که یکی از بارزترین ویژگی‌های این بازی به شمار می‌رود، در ابتدا در همان بخش داستانی به شما معرفی می‌شود. دکتر وایت و شخصیت پلید سری مگامن یعنی دکتر وایلی زمانی که در دوران دانشگاه در زمینه رباتیک تحصیل می‌کردند این ابزار را اختراع کردند. در آن زمان دکتر وایلی به همکاران خود پیشنهاد کرد که از این سیستم باید برای قدرت بخشیدن به ربات‌ها استفاده کرد، اما دکتر‌های دیگر در دانشگاه ربات‌ها با این موضوع را امری خطرناک دانستند و با آن مخالفت کردند. دکتر وایلی پس از مخالفت آن‌ها دانشگاه را ترک می‌کند و به فکر انتقام می‌افتد.

حال پس از چندین سال، دکتر وایلی باری دیگر به سراغ این سیستم رفته است تا بتواند انتقامش را بگیرد و به هدف پلید خود یعنی قدرت بخشیدن به ربات‌ها برسد. دکتر وایت استفاده از این چرخ‌دنده‌ها را کاری بسیار خطرناک می‌داند، اما در آن سو مگامن از جان خود می‌گذرد و به دکتر می‌گوید که از نظرش تنها راه برای پایان دادن به نقشه دکتر وایلی استفاده از همین دستگاه است. از این رو دکتر نیز از نمونه‌ای که در دوران دانشگاه ساخته بود استفاده و مگامن را به آن مجهز می‌کند.

در کنار تاثیرات سیستم جدید چرخ‌دنده‌ها روی داستان بازی، Double Gear بخش مهمی از گیم پلی این بازی را نیز در برمی‌گیرد. این سیستم، در واقع دو چرخ‌دنده کوچک را به همراه یک چرخ‌دنده بزرگ زیر نوار سلامتی و قابلیت‌های مگامن تعبیه کرده است. چرخ‌دنده قرمز رنگ با نام «دنده قدرت» (Power Gear) و چرخ‌دنده آبی رنگ با نام «دنده سرعت» (Speed Gear) برای اولین بار است که در سری مگامن به نمایش گذاشته شده‌اند. همانطور که می‌توان از نام چرخ‌دنده‌ها حدس زد، مکانیزم جدید توانایی‌های خاصی به مگامن می‌بخشد و به وی اجازه می‌دهد که مدت زمان کوتاهی از آن‌ها بهره‌مند شود.

البته سازندگان این سیستم را صرفا برای آسان کردن روند بازی به مجموعه مگامن اضافه نکرده‌اند؛ این مکانیزم در حالی که روند بازی را جذاب می‌کند اجازه نمی‌دهد که گیم پلی وارد فازی تکراری شود. دابل گیر در واقع برای موقعیت‌های خطرناک به کمک شما می‌آید و بازی شما را وادار می‌کند که برای پشت سر گذاشتن موانع یا حتی برخی معما‌ها از آن استفاده کنید. به طور مثال زمانی که آتشی بزرگ شما را تعقیب می‌کند تا بتواند شما را شکار کند، تنها راه برای از بین بردن موانع، استفاده از دنده قدرت و سرعت است.

بازی Mega Man 11 از جلوه‌های بسیار رنگارنگ و چشم‌نوازی در بخش گرافیکی برخوردار است. پرتوهای نور درخشان و انفجارها شما را حیرت‌زده و وادارتان می‌کنند که مدام با شلیک و نابود کردن دشمنان از صحنه‌های شلوغ لذت ببرید. سازندگان حتی با اضافه کردن جزئياتی به گرافیک بازی سیستم پویایی به آن بخشیده‌اند؛ طوری که در صحنه‌ای که صفحه به طور کلی تاریک می‌شود شما با شلیک کردن می‌توانید قسمت‌هایی از محیط را که نور از آن‌ها عبور می‌کند نورانی کنید.

صداپیشه کاراکتر مگامن به درستی انتخاب شده است و حتی از رجزخوانی گیرایی نیز برخوردار است. فریاد‌های مگامن همانند همیشه هیجان زیادی به بازیکن می‌بخشند، اما در آن سو انتخاب صداپیشه برای دشمنان اصلی بازی مناسب نبوده است؛ طوری که در هنگام مبارزه، در حالی که دشمن برای مگامن شاخ و شانه می‌کشد، شاهد اصطلاحاتی بسیار خشک و کلیشه‌ای هستیم. صداگذاری فنی بازی، از صدای سلاح‌ها تا کوچک‌ترین جزئيات همچون صدای پرش مگامن، با جزئيات فراوانی تنظیم شده است و در این میان، توسعه‌دهندگان با کاهش فرکانس‌های صدای موزیک در هنگام استفاده از دنده آبی، فضای زیبایی به بازی بخشیده‌اند.

مجموعه مگامن نه تنها به عنوان یکی از بهترین سری‌های اکشن و پلتفرمر شناخته می‌شود، بلکه موسیقی نیز نقش به‌سزایی در آن ایفا می‌کند. آهنگسازان این بازی در حالی که پایه گام‌های ۸ بیتی و راک ژاپنی را در Mega Man 11 حفظ کرده‌اند، در آن سو با اضافه کردن صداهای مدرن توانسته‌‌اند فضای گیرایی در بازی ایجاد کنند. در مراحلی همچون استیج Bounce Man که شاهد جلوه‌های رنگارنگ با بادکنک‌ها هستیم آهنگسازها توانسته‌اند موسیقی را به‌خوبی با حال و هوای مرحله تنظیم و هماهنگ کنند.

کنترل‌های بازی مگامن 11 همانند نسخه‌های پیشین بسیار روان طراحی شده است و بازیکنان با نگه داشتن دکمه پرش می‌توانند میزان پرش کاراکتر خود را تنظیم کنند. از موارد جدیدی که به کنترل‌های بازی اضافه شده است توانایی تغییر جهت مگامن در هنگام تکل کردن است که البته سازندگان جزئيات زیبایی نیز در صداگذاری و انیمیشن‌های آن ایجاد کرده‌اند.

کمپانی کپکام تنظیمات بسیار کاربردی و جدیدی را برای کنترل‌های بازی در نظر گرفته است که روی روند بازی تاثیر به‌سزایی دارند. در حالی که دکمه‌های شولدر گیم‌پد پیش‌تر برای عوض کردن سلاح‌ها استفاده می‌شدند، حال این کلید‌ها برای فعال کردن دنده‌های قرمز و آبی تنظیم شده‌اند. دکمه‌ شولدر سمت راست برای دنده سرعت و سمت چپ نیز برای فعال کردن دنده‌ قرمز در نظر گرفته شده است. سازندگان، دکمه آنالوگ سمت راست را برای انتخاب کردن هشت اسلحه تنظیم کرده‌اند که کاربران می‌توانند با هر یک از جهت‌ها اسلحه مورد نظر خود را انتخاب کنند. این موضوع به سهم خودش در سرعت بخشیدن به بازی تاثیرگذار است؛ چرا که در هنگام مبارزه و صحنه‌های شلوغ، بازیکنان پیش‌تر برای این کار بازی را متوقف و به منو مراجعه می‌کردند که سلاح مورد نظر خود را انتخاب کنند. حال بازیکنان با یکی از جهت‌های آنالوگ سمت راست سلاح مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند و با فشار دادن آنالوگ نیز آن را به حالت آبی مگامن برمی‌گردانند.

طراحی موانع پیش روی مگامن در مراحل مختلف به طور دقیق و با جزئيات بالا طراحی شده است؛ به طوری که در اوایل هر مرحله شاهد موانع آسان‌تر هستیم که رفته رفته تعدادشان با حضور دشمنان و تله‌ها بیشتر می‌شود. همانطور که در بالا اشاره شد، برای پشت سر گذاشتن موانع، شما باید به درستی از قابلیت‌ها و دنده‌های مگامن استفاده کنید؛ بنابراین استراتژی انتخاب استیج‌ها پیش از آغاز هر مرحله موردی است که ارزش تکرار بازی را بالا می‌برد. شما با توجه به قابلیت‌هایی که از باس‌ها به دست آورده‌اید مرحله موردنظر خود را آغاز می‌کنید که این موضوع می‌تواند کمک زیادی به کاربران و علاقه‌مندان اسپیدرانینگ کند. تنوع زیاد دشمنان در هر صفحه از مراحل شما را با روندی غیرتکراری روبه‌رو می‌کند. هوش مصنوعی برخی دشمنان نیز با توجه به رفتارها و موقعیت شما تغییر پیدا می‌کند که امری بسیار جالب به شمار می‌رود.

در مورد باس‌ها یا همان ربات‌های اصلی نیز باید گفت که سازندگان توانسته‌اند نبرد‌های قابل قبول و چالش‌برانگیزی، هم از نظر گیم‌پلی و هم از نظر گرافیکی، برای بازیکنان به ارمغان آورند. طراحی هنری هر یک از مراحل با توجه به ربات اصلی آن استیج طراحی شده است که در انتها به باس فایت‌های هیجان‌انگیز ختم می‌شود. البته قابلیت‌هایی که شما از دشمنان به دست می‌آورید تنها به شلیک کردن خلاصه نمی‌شود. برخی از این توانایی‌ها به عنوان زره به کمک شما می‌آید؛ در حالی که در آن سو برخی حالت‌های نهاجمی به شما می‌دهد. حتی قابلیت‌هایی تله-مانند نیز در توانایی‌های باس‌ها در نظر گرفته شده است که با شکست دادن آن‌ها می‌توانید این توانایی‌ها را کسب کنید. گفتنی است که هر یک از این سلاح‌ها در حین استفاده از دنده قرمز یا همان Power Gear عملکرد متفاوتی دارد.

کمپانی کپکام پس از گذشت ۳۰ سال از عمر مگامن باری دیگر توانست ثابت کند که می‌تواند در حالی که ریشه‌های اصلی بازی را حفظ می‌کند یک تجربه بسیار عالی و جذاب را در اختیار طرفداران آن قرار دهد. موسیقی گوش‌نواز و کنترل‌های بسیار روان مگامن 11 شما را ساعت‌ها سرگرم می‌کنند؛ در حالی که بازی به لطف اضافه شدن درجات سختی، کاربران جدید را نیز با آغوشی باز پذیرا می‌شود.

این بازی روی پلتفرم پی‌سی بررسی شده است.